เด็กไรวะน่ารักเปนบ้า มาต่อนะ

freesex

ตอน หวั่นไหว

หลังจากที่เจอวันนั้น ผมก็ไม่ได้เจอกับมันอีก ใจจริงผมอยากแวะไปหามันที่ร้านเฮียสักครั้ง

แต่ว่าผมดันต้องแก้โปรเจคทั้งอาทิตย์เลย  แต่พอเคลียร์งานเสร็จผมก็ดิ่งรถไปร้านพี่เข้ทันที

อยากเจอจะแย่หน้าของคนที่ทำให้ใจผมสั่น รอยยิ้มที่ทำผมเพ้อจนเป็นบ้าอยู่คนเดียว

แก้มป่องๆเวลามันทำหน้ามุ่ย หรือว่าหน้าตาอันกวนประสาทของมันที่ผมคิดถึงถึงตลอดเวลา

“ว่าไงจ้ะ ที่รัก”ผมเริ่มกวนประสาทมันตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอหน้ามัน

“เฮ้ย มึงมานี่ได้ไง”มันถึงกับสะดุ้งที่เห็นผม

“แล้วทำไมกูจะมาไม่ได้”

“มึงมาเที่ยวหรอ”

“เปล่า กูมาหามึง”

“มาหากู!! มาหาทำไม”

“เล่นเสร็จแล้วใช่ไหม”

“อะ เออ”มันทำท่าอึกอักตอบผม

“ดี งั้นกลับกับกู เดี๋ยวกูไปส่ง”

“ไม่ต้องอ่ะ กูกลับเองได้”

“ไปกับกู”

“แล้วทำไมกูต้องไปกับมึงด้วยล่ะ”

“ถ้ามึงไม่มากับกูนี่นะ กูจะไปเพื่อนมึงว่าคืนวันนั้นที่มึงหายไปเพราะไปกับกู แล้วกูกับมึงก็กอด จูบกัน อย่างงี้ดีม่ะ”

“นี่มึงขู่กูหรอ”

“เปล่า แต่ถ้ามึงไม่ไปกับกู กูก็จะทำจริง”

“มึงไม่กล้าหรอก”

“’งั้นหรอ”พูดเสร็จผมก็หันหลัง เพื่อเดินไปทางหลังเวทีซึ่งเพื่อนๆมันกำลังเก็บของกันอยู่

“เฮ้ยๆๆ นี่มึงอย่าทำบ้าๆนะ มึงไม่อายคนอื่นเค้ารึไง”

ผมไม่ตอบมันแถมยังเดินไปต่อไม่สนใจมันซึ่งเดินตามผมมาติดๆ

“เออๆ ยอมแล้วก็ได้วะ”ได้ยินแบบนั้นผมก็หันไปยิ้มให้มันเหมือนพอใจมาก

“แมร่งเอ้ย”มันสบถก่อนเดินชนไหล่ผมไป เพื่อไปเก็บของที่หลังเวทีก่อนเราจะออกจากร้านกันไป

“หิวม่ะ”ผมถามมันขึ้นตอนมันขึ้นรถ

“กูจะกลับหอ”มันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“แต่กูหิว ไปกินก๋วยเตี๋ยวกัน”

“แล้วจะถามกูหาสน…อะไร”มันหันมาพูดกับผมอย่างไม่พอใจแต่ผมกลับหัวเราะชอบใจ

ที่กวนประสาทมันได้ไม่ได้สนใจอะไรคำพูดของมัน ระหว่างทางทำหน้าเหมือนคนแบกโลก
ไว้อย่างงั้นจนผมเองก็รู้สึกอึดอัดไปด้วย

“เฮ้ย เมื่อไรจะเลิกทำหน้าเป็นตูดอย่างงั้นวะ”ผมพูดพลางเอามือไปขยี้หัวมันเล่น แต่มันกับปัดมือผมออกอย่างแรง จนผมตกใจ

“นี่มึงเป็นไรเนี่ย”

“กูว่ามึงก็ไม่ได้น่าโง่จนดูไม่ออกนะว่ากูไม่พอใจเรื่องไร”อื้มหื้มมมปากคอเราะร้ายใช่เล่นนะมึงเนี่ย

“แล้วมึงพูดดีๆกับกูเป็นเป็นรึไง”

“แล้วทีมึงง่ะ เคยทำกับกูดีๆอย่างคนอื่นเค้าทำไหม เอ๊ะอะ ก็บังคับ
เอ๊ะอะก็ขู่ มึงเห็นกูเป็นอะไร สนุกมากไหม”

มันพูดเหมือนคนที่อัดอั้นมานาน บอกตามตรงสีหน้ามันตอนนั้นทำผมกลัวเลยทีเดียว
ท่าจะสถานการณ์ไม่ดี

“กูก็มีความสุขดีนะ”รู้ทั้งรู้ว่ามันโกธรแต่ผมเองก็ยังกวนตีนไม่เลิก

“เลิกกวนตีนกูได้ไหม ”

“ทำไมมึงต้องโวยโวยเสียงดังด้วยวะ”

“ถ้ามึงรำคาญก็ปล่อยกูลงตรงนี้แหละ กูจะกลับหอเอง”ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ศึกนี้ยากที่จะรับมือนัก

“วันนี้กูทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน ไม่มีแรงจะเถียงกับมึงหรอกนะ” ผมตัดบทไป

“กูไม่ได้จะเถียงกับมึง กูแค่อยากรู้เหตุผล ว่าทำไมมึงต้องทำแบบนี้”ผมเงียบไม่ตอบมัน

“ทำไมต้องมายุ่งวุ่นวายกับชีวิตกูด้วย”มันยังคงเซ้าซี้ถามต่อ

“เอาเป็นว่ากูแค่จะไปกินข้าวกับมึง แล้วกูก็จะไปส่งมึงที่หอ แค่นี้จบ”

“ไม่ กูไม่ชอบให้ใครมาบังคับ ไม่ชอบให้ใครมาออกคำสั่ง”

“นี่ มึงคงเกลียดกูมากสินะ”

“เออ เกลียด เกลียดมาก กูไม่อยากเห็นหน้ามึงอีกด้วยซ้ำ”ผมถึงกับหมดแรงเลยคำได้ยินมันพูดแบบนั้นออกมา
ภวนาแค่ว่าขอให้สิ่งที่มันพูดออกมาเป็นเพราะความโกธรไม่ใช่มาจากความรู้สึกของมันจริงๆ

“มึงพอใจนักใช่ไหมที่ได้แกล้งกูแบบนี้”มันเริ่มตะคอกเสียงดังจนผมเองก้เริ่มทำตัวไม่ถูก
ผมไม่คิดว่ามันจะโมโหได้มากขนาดนี้

“กูไม่ได้จะแกล้งมึง”ผมรู้ว่าจะอธิบายให้มันฟังยังไงดี

“กูไม่สนุกเลยนะสิ่งที่มึงทำกับกูเนี่ย”พอผมเสียหลักมันก็ใส่ผมไม่ยั้งเลยทีเดียว

“กูก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มึงรู้สึกไม่ดีนะ”

“ มึงคิดว่ามึงมีสิทธิ์อะไรที่มายุ่งวุ่ยวายกับกูได้ขนาดนี้”ทำไมไม่ถึงไม่ยอมเข้าใจอะไรเลย
ที่ผมทำไปทุกอย่างมันไม่รู้จริงๆหรอว่าผมคิดยังไงกับมัน

“กูรู้ กูไม่มีสิทธิ์เชี่ยอะไรสักอย่างในตัวมึงหรอกแต่กูก็แค่ชอบมึงไง แล้วจะให้กูทำไงอ่ะ”นาทีนั้นรู้สึก
เหมือนตัวเองยืนอยู่หน้าผาเลยครับ  ทั้งวังเวง เงียบสงัดจนได้ยินเสียงลมหายใจ เมื่อกี้ผมหลุดปากอะไรออกไปนะ

“มึง…ว่าไงนะ”ช่วยไม่ได้ครับ มาถึงขนาดนี้แล้วก็คงต้องเลยตามเคย

“กะ..กู แค่รู้สึก เหมือน กูจะชอบมึง”
ฮ่าๆ
แล้วมันก็หลุดหัวเราะออกมา

“มึงขำอะไรนักหนาเนี่ย”ผมเริ่มหงุดหงิดเมื่อมันไม่มีท่าทีจะหยุดหัวเราะสักที

“มึงชอบกู เลยบังคับกูไปไหนมาไหนกับมึงนี่นะ มึงสติดีรึเปล่าวะ”

“กูรู้ว่ามึงสะใจนะ แต่หัวเราะอ่ะเกรงใจกูบ้างอะไรบ้าง”

“มึงมันเสื่อมว่ะ กูเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าอยากรู้จักก็เข้ามาพุดด้วยดีๆ ถ้าชอบกันก็เข้ามาจีบดีๆดิวะ”

“ถ้าทำแบบนั้นมึงก็คงไม่สนใจกูหรอก”

“เอาให้มันแน่ มึงกลัวกูไม่สนใจ หรือกลัวมึงเสียฟอร์ม”

“เออก็ทั้งสองอย่างล่ะ มึงไม่เหมือนกับคนก่อนๆที่กูเคยจีบเลยอ่ะ”

“แล้วกูเป็นไงในสายตามึงบ้างล่ะ”มันถามด้วยใบหน้าอันกวนตีนของมัน ในที่สุดมันคนเดิมก็กลับมา
ผมถึงกับโล่งอก

“เด็กบ้า กวนตีน กวนประสาท”ไหนๆก็เสียฟอร์มไปแล้ว ขอหลอกด่ามันคืนหน่อยนะ

“นี่ มึงแน่ใจจริงๆนะว่าชอบกูเนี่ย”

“เกี้ยง มึงอย่าเกลียดกูไม่ได้หรอ”ผมยังกังวลในสิ่งที่มันพูดไม่หาย

“บ้าสิ กูแค่พุดไปงั้นแหละ นี่มึงเชื่อจริงหรอ”

“มึงไม่เกลียดกูแน่นะ”

“แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ากูชอบมึงนะ”

“ทำไมอ่ะ”

“ก็ไม่ชอบอ่ะ ต้องมีเหตุผลด้วยหรอ”น้อยใจครับ น้อยใจโคตรๆอ่ะที่มันพูดแบบนี้

“ไม่สนใจสักนิดเลยหรอ”

“ไม่อ่ะ ไม่เคยอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ”

“เออ กูรู้ดี กูไม่มีหวังหรอก” ผมแกล้งพูดประชดมันไป

“อื้มมมมม แต่มึงก็เป็นคนดีนะ”ผมหันไปมองหน้ามันอย่างงงๆ มันต้องการจะพูดไร

“ถ้าคบไว้เป็นพี่เป็นน้องกันมันก็โอเคอ่ะ”แล้วมันก็ยิ้มแบบเขินๆไม่ยอมสบตาผม

ถ้าให้ผมเข้าข้างตัวเอง นี่เรียกว่าให้โอกาสใช่ไหมครับ ผมแทบอยากจะจับมันมาหอมแก้มซะเดี๋ยวนี้จริงๆ

แล้วผมกลับมันก็นั่งกินก่วยเตี๋ยวเป็ดเจ้าประจำของผม ซึ่งปกติผมจะมานั่งกินเหงาๆคนเดียว
แต่ว่าวันนี้มันกลับต่างออกไป

“แล้วมึงหายไปไหนตั้งหลายวันอ่ะ”

“พูดยังงี้ คิดถึงอ่ะดิ”

“ไม่ใช่เว้ย แค่แปลกใจ”

“ก็ติดทำโอทีอ่ะ ไม่คิดถึงพี่จิงอ่ะ สักนิดก็ไม่เลยหรอ”

“สักนิดก็ไม่คิดเว้ย จบม่ะ”

“ใจร้ายว่ะ”ผมบ่นน้อยใจให้กับมัน มันมองหน้าผมเหมือนอยากถามอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พุดอะไรออกมา

ผมกะจะถามมันออกไปแต่ก็มีรุ่นน้องเข้ามาทักมันซะก่อน มันก็พูดคุยกับคนอื่นเค้าดีนะครับ

แต่ทำไมกับผมถึงชอบกวนประสาทนักก็ไม่รู้

“มึงนี่ดูท่ามนุษยสัมพันธ์ดีเนอะ”ข้อนี่ผมสังเกตได้ตอนที่อยู่ในร้านครับ ผมเห็น

มันชอบคุยกะคนอื่นเค้าไปทั่ว ไม่ว่าใคร ยังไงมันคุยด้วยได้หมดตั้งแต่แขกยันเด็กล้างจาน

“อื้ม กูชอบรู้จักคนเยอะๆ ชอบเฮฮากับเพื่อน ใครชวนกูไปไหนกูไปหมดอ่ะ”

“มีชีวิตแบบมึงนี่ก็ดูสนุกดีนะ”

“จริงๆแล้วกูก็แค่ไม่ชอบอยู่คนเดียวมันเหงาออก หรือมึงชอบอยู่คนเดียว”

“อื้ม กูชอบอยู่คนเดียว เพราะกูขี้เกียจไปยุ่งวุ่นวายกับใคร แต่กูก็ไม่ได้ชอบความเหงาหรอกแต่มันดันมาเองโดยที่ไม่ได้รับเชิญ”

“ไม่ชอบยุ่งกับใคร แต่ก็มาวุ่นวายกับชีวิตกูนี่นะ”

“ก็อยู่กับมึงแล้วกูรู้สึกสบายใจอ่ะ อยู่ใกล้ๆแล้วรุ้สึกดี”แล้วผมก็แจกยิ้มหวานให้มันไป

“แน่ล่ะ ใครๆก็พูดแบบนั้นล่ะนะ”โรคหลงตัวเองนี่ผมยกให้มันทีหนึ่งเลย

“เฮ้ยมาเล่นอะไรหนุกๆกัน”

“อะไร”

“ก้อเนี่ยถ้าหมุนขวดแล้วปากขวดหมุนไปทางใคร คนนั้นก็ต้องตอบคำถามที่คนหมุนถามตามความจริง”

“บ้าล่ะ มีกันอยู่สองคนจะไปสนุกตรงไหนว่ะ”

“ก้เล่นตาเดียวจบ อยากถามอะไรก็ได้เลยนะเว้ย ถ้าขอผ่านไม่ตอบก็ต้องเลี้ยงมื้อนี้ไง”

“งั้นก็โกหกได้นี่หว่า”

“แล้วศักดิ์ศรีไม่มีเลยหรอวะ”ผมท้ามัน

“เออ เล่นก็ได้”

มันตกลงเล่นเกมแบบนั้นก็เข้าทางผมทันที ผมเริ่มหมุนขวด และคนที่ต้องตอบคำถามก็คือ

มัน!! ทั้งๆที่ผมตั้งใจว่าจะให้มันเป็นคนถามผมแท้ๆ แต่พอเป็นงี้ก้อต้องเลยตามเลยล่ะครับ

“มึงยังไม่มีแฟนใช่ไหม”ผมเข้าประเด็น

“อื้ม”

“แล้วสเปคมึงต้องเป็นคนยังไง”

“เฮ้ย ไหนมึงว่าแค่หนึ่งคำถามไง”

“หนึ่งคำถามแต่อยู่ในหมวดเดียวกันถือว่าถามได้ ตอบมา”

“อะไรวะ มีงี้ด้วย”

“ตอบมาดิ”

“กูไม่มีสเปค”

“แล้วแฟนคนเก่ามึงอ่ะ เป็นยังไง”

“แฟนคนคนเก่า…กูไม่มี”
“อะไรว่ะ แฟนคนเก่าไม่มี ฟังดูแปลกๆนะ มึงหมายความว่าไงอ่ะ”มันทำท่าเหมือนจะนึกหาคำตอบอะไรบ้างอย่างให้กับผม

“อย่าบอกนะว่ามึงไม่เคยมีแฟน”

“มึงจะพูดทำไมหว้า”มันพูดพร้อมหันไปดูโต๊ะข้างๆอย่างหวาดระแวง ทำเอาผมกลั้นหัวเราะไม่อยู่

“นี่มึงอำกันป่ะเนี่ย”

“เอ้า ไอ้นี่กุพุดความจริงก็แดกดันให้กูโกหกซะงั้น”

“ก็มึงน่ารักออก กูไม่เชื่อหรอกว่าจะไม่มีใครมาจีบมึงอ่ะ”

“กูก็ยู่แบบนี้กูก็มีความสุขดีนี่หว่า”

“ไม่เหงาบ้างรึไง”
“ ชีวิตกุมีไรให้ทำเยอะแยะไป เพื่อนก็มี งานก็มี เรียนก็ต้องเรียน เบื่อๆก็ไปเที่ยว เครียดๆก็กินเหล้า ไม่ว่างให้เหงาหรอก”

“แล้วมึงไม่คิดจะมีแฟนเลยหรอ”

“แฟน?? กูก็อยากมีสักครั้งนะแต่กูคงขี้เกียจเกินไปที่จะไปตามหาใคร”

“แล้วคนที่เข้ามาหามึงอ่ะ”

“ไม่รู้ว่ะ กูว่าถ้าคบกันไปงั้นๆมันก็เสียเวลาเปล่าๆ อยู่คนเดียวดีกว่า”

“แสดงว่ามึงยังไม่เจอคนที่ใช่”

“คงงั้น อะไรวะ ทำไมมีแต่มึงถามกุอยู่ฝ่ายเดียวเลยอ่ะ”

“อ้าว ก็ขวดมันหันไปทางมึงอ่ะ”

“ไม่เอาอ่ะ กูจะถามมึงบ้าง”

“เออๆ อยากถามไรก็ถามมา”นี่แหละ ที่ผมต้องการ อยากรู้เหมือนกันว่ามันกำลังสงสัยในตัวผมอยู่
“มึง มีแฟนแล้วใช่ไหม??”คำถามของมันทำผมแปลกใจมาก  นี่เป็นสิ่งที่มันสงสัยอยู่หรอ

หรือว่าจริงๆแล้วมันก็รู้อยู่แล้วกันแน่

“มึงจะตอบ หรือมึงจะผ่าน”

“อื้อ กูมีแฟนแล้ว”

“ทุเรศ นี่มึงมีแฟนอยู่แล้วยังจะมาบอกชอบกูนี่นะ”

“ก็ให้กูทำไงล่ะ มันเป็นความรู้สึกของกูนี่หว่า แต่กูก้ไม่ได้โกหกมึงสักอยากเลยนะ ทั้งเรื่อง
ที่กูมีแฟนแล้วก็เรื่องที่กูชอบมึงด้วย”มันก้มหน้าไม่สบตาผม

“ทำไม หึงกูหรอ”ผมแกล้งถามมันไป

“บ้าสิ กูจะไปหึงมึงทำไม มึงจะมีแฟนหรือมีเมียกี่ร้อยคนก้เรื่องของมึงดิ”ผมแกล้งจ้องหน้ามัน ประมาณว่า
พูดจิงอ่ะ

“กุไม่ได้ชอบมึงสักหน่อย ทำไมต้องหึงด้วยล่ะ”

“แน่นะ”

“เออ”

“จริงๆเค้าก็เป็นคนดีนะ แต่เพราะเค้าเป็นคนดีนี่ล่ะกูถึงทิ้งเค้าไม่ลง”ผมดันเผลอพูดในสิ่งที่ผมเก็บไว้ต่อหน้ามันเฉยเลย

“มาพูดว่าจะทิ้งแฟนตัวเองต่อหน้าคนที่มึงบอกว่าชอบแบบนี้ ไม่คิดว่าเลวไปหน่อยหรอ”

“เฮ้ย โทษที กูไม่ได้หมายความว่ายังงั้น”

“มึงเบื่อเค้าแล้วหรอ”ผมเงียบ ไม่รู้ว่าควรพูดให้มันฟังดีมั้ย

“ถ้าไม่คิดอะไร ก็พูดให้กุฟังก็ได้ ในฐานะน้องชายคนนึง”แล้วมันก็ยิ้มบางๆให้ผม

“เบื่อหรอ กูไม่คิดว่างั้นนะ กูแค่เริ่มไม่แน่ใจว่าจริงๆแล้วก็รักเค้ารึเปล่า”

“นี่มึงคบกับเค้ามานานเท่าไหร่แล้ว”

“สามปี”

“สามปี มึงพึ่งจะมาไม่แน่ใจ มึงใช้เวลาคิดได้นานจังนะ”

“กูพยายามแล้วนะ แต่สงสัยมันจะยังไม่มากพอ”ผมพูดพลางถอนหายใจ

“กลับเหอะ อากาศเริ่มเย็นล่ะ”อยุ่ๆมันพูดตัดบทไป สรุปว่ามื้อนี้ ผมกับมันต่างคนต่างจ่ายกันไป สุดท้ายผมก็ขับรถมาส่งมันที่หอ

“กูขอมาส่งมึงอย่างงี้ทุกวันได้ป่ะ”ผมก่อนมันลงจากรถ

“มึงจะบ้าหรอ มึงจะส่งกูทำไมทุกวัน”

“อ้าว ก้อไหนว่าเราเป็นพี่น้องกันไง พี่ชายอ่ะก็ต้องเทคแคร์น้องชายไม่ใช่หรอ”

“แต่กูแทคแคร์ตัวเอง ไม่ต้องพึ่งมึงหรอก”

“เห็นม่ะ พอกูบังคับมึงก็ด่ากู พอกูขอดีๆมึงก็ไม่ยอมอีกล่ะ”

“มันไม่ใช่ยังงั้น”

“งั้นก็ให้กูมาส่งมาสิ ไหนมึงบอกว่ายังไงๆกูไม่รักกุไง หรือว่ามึงกลัวตัวเองหวั่นไหว”

“มึงนี่ตื้อได้โล่เลยว่ะ”

“กูถือว่ามึงยอมแล้วนะ”

“เออๆ แต่ที่กูยอมเนี่ย กูเห็นแก่ค่ารถที่กูไม่ต้องเสียหรอกนะ”

“คร้าบๆ”

“งั้นกูขึ้นหอล่ะนะ”

“เกี้ยง”

“หือ?”

“ฝันดีนะ”

“อือ เหมือนกัน”แล้วมันก็เดินห่างจากรถไป แต่ไม่เท่าไรมันก็วิ่งกลับมา สงสัย
จะลืมอะไรไว้ แต่ผมมองดูที่เบาะก้ไม่เห็นมันทำตกไว้นะ

“มีไร”
“มึงเข้าใจอะไรผิดอยู่อย่างนึงนะ”

งงสิครับ จู่ๆก็วิ่งมาพูดเรื่องอะไรของมันก้ไม่รู้

“ที่มึงบอกว่ามึงยังพยายามไม่มากพอ จริงๆแล้วการรักใครสักคน มันไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลยต่างหาก”

แล้วมันยิ้มให้ผมก่อนเดินขึ้นหอไป จนกลับถึงห้องตัวเองในหัวผมก็ยังคงคิดถึงคำพูดของมันอยู่

ตอนที่ผมตกลงคบกับเบลล์ ผมพยายามหาเหตุผลซะมากมายเพื่อทำให้ตัวเองรู้สึกได้ว่าชอบเธอ ส่วนมันผมกับหาเหตุผลอะไรไม่ได้เลย……แต่ทำไมผมกลับรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าชอบมันมากมายขนาดนี้

ธรรม

ขอบคุณมากครับ

angiejole

หนุกมากเลย....ลงมาให้อ่านอีกนะ

piya

ตอบกระทู้ freesex ตั้งกระทู้

ขอบคุณครับ  ไงก็ลงอีกนะครับ  อยากอ่านครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ น่ารักมากเลยค่ะ

watkrub

ขอบคุณครับ

issue9955

ขอบคุณครับ

4_NAY

เพิ่งรู้ตัวจริงของตนเอง

wangzi

ขอบคุณครับ

zakimi

ดีงามค่ะ

pearl9845

ขอบคุณครัช

yoyoland

ขอบคุณมากครับ

singlia

ขอบคุณครับ ^.^

Maxkyac

สนุกจริงๆครับ อ่านจะหมดห้องเรียนละ พี่งเจอเรื่องที่อ่านแล้วมีความสุข

jumboa

ขอบคุณครับ.

aumking

ขอบคุนน่ะ

AnDyB

ขอบคุณครับ