เรื่อง เด็กช่างรักจิง ภาค 3 ตอน 4

โอ๊ต

ภาคพิเศษ 4 : เจตอย่าหยุดรักฉันได้ไหม

แต่................แต่เรายังไม่หายเมาเลยนอนอีกซักพักดีกว่าและแล้วผมก็หลับจนเช้า ผมพยายามลืมตาขึ้นมาดูในห้อง น้องแม็กยังนอนอยู่แต่แฟนหายไปแล้ว ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ พอออกมาน้องแม็กก็ยิ้มอยู่บนที่นอนแล้ว
“ตื่นแล้วเหรอครับ พี่ทำให้ให้ตื่นหรือเปล่าครับ”
“เปล่าครับ นอนหลับสบายไหมครับ”
“สะบายดีครับ แล้วแฟนไปไหนครับ”
“กลับบ้านครับ”
“เหรอ งั้นพี่กลับก่อนดีกว่านะ”
“เดี๋ยวสิครับ ไปกินข้าวกันก่อนนะครับ แล้วค่อยกลับ”
“อือ ไม่ดีกว่าครับ พี่อยากอาบน้ำ”
“ก็อาบที่นี้ก็ได้นี้ครับ”
“ไม่ดีกว่าครับ” จริง ๆ แล้วกลัวแม็กฆ่า
“ตามใจครับ”
“งั้นพี่กลับแล้วนะครับ” ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง
“พี่ครับ” ผมหันไปตามเสียง
“มีอะไรครับ”
“เปล่าครับ ไว้เจอกันอีกนะครับ” ผมเดินมาถึงรถก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ทำไมแม็กไม่โทรมานะ ปรากฏว่าแบตหมดนี้เอง ผมรีบกลับมาที่คอนโดแต่สายไปแล้ว แม็กไปทำงานแล้ว แต่ก็ดีเหมือนกัน ผมเดินไปจะอาบน้ำก็มีจดหมายติดอยู่ที่หมอนของผม
“เมื่อคืนมึงไปที่ไหนมา ปิดโทรศัพท์อีก มีความผิด โกรธมาก ” โดยเฉพาะคำว่าโกรธมาก แม็กใช้ปากกาสีแดงเขียน คืนนี้กูตายแน่ คืนนี้ผมนั่งอยู่ที่โซฟา จิตใจไม่ค่อยสงบ รอคอยเวลาที่แม็กจะกลับ เสียงลูกบิดประตูดังขึ้น แม็กมาแล้ว ต้องตีหน้าเศร้า แม็กเดินผ่านหน้าประตูมาแล้ว รังสีจอมมารแผ่ออกมาจากแม็กอย่างหน้ากลัว
“กลับมาแล้วเหรอ”
“มีตาไหม ก็เห็นอยู่ยังถาม” ประโยคทักทายแรก คะแนนเป็น 0 ต้องตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ
“แม็กกินข้าวมายัง”
“นี้มันจะ 4 ทุ่มแล้วก็กินแล้วสิถามโง่ๆ ” ประโยคที่ 2 คะแนนติดลบ
“ทำไม่คอยเราละ นึกว่าจะมากินพร้อมกัน”
“แล้วไง ท้องไม่ได้ติดกันกูหิวกูก็กิน” ประโยคที่ 3 เสียดแทงทะลุหัวใจตายทันที ผมลุกไปนอนในห้อง กลัวน้ำตาจะไหล ไม่กล้าต่อล้อต่อเถียง มีความผิด ผมล้มตัวลงนอน แม้กอาบน้ำเสร็จก็มานอนทั้งคืนแม็กไม่คุยไม่กอดไม่ทำอะไรเลย ผมรู้สึกหงุดหงิดมาก ตื่นเช้ามาผม หันไปกอดแม็กว่าจะเอาใจซักหน่อย แม็กลืมตาขึ้นมาดูพร้อมกับแกะมือผมออก แม็กลุกขึ้นไปห้องน้ำโดยที่ยังไม่ยอมคุยกับผม ผมลุกขึ้นนั่งที่เตียงแม็กออกมาแล้ว
“แม็ก เราขอโทษ”
“........................” หวี่ ๆ ๆ ๆ  
“เราขอโทษจริง ๆ “
”มึงไม่ได้ทำอะไรผิดนี้ มาขอโทษกูทำไม”
“ก็เราไปเที่ยว”
“มันเป็นสิทธิ์ของมึง กูไม่มีสิทธิ์ไปยุ่ง กูจะไปทำงานแล้ว” ไม่น่าเลยกู แม็กไปทำงานแล้วผมก็มาเรียนหนังสือ เจอวัดและกิตอยู่ที่นั้นก่อนแล้ว
“ว่าไง พระเอก มาสายนะ”
“อือ”
“มึงเป็นอะไรรึเปล่าไอ้เจต”
“เปล่า”
“อย่ามาแหล กูคบมึงมานาน กูรู้ดีหน้าตาแบบนี้ ..... อกหัก......”
“อกหักเตี่ยมึงสิ”
“55555 อย่างนี้ชัวร์”
“มีอะไรหรือเปล่าครับเจต เล่าให้ผมฟังบ้างก็ได้นะครับ” ต้องถามแบบสุขุมแบบนี้ถึงอยากจะตอบ
“ไม่มีอะไรหรอก ขอบใจที่เป็นห่วงนะกิต ขึ้นเรียนกันเถอะ” วันนี้ทั้งวันผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย ปกติ เที่ยงวันแม็กต้องโทรมาหาแต่วันนี้เงียบ สงสัยสัญญาณไม่ดีมั้ง
“วัดมึงลองโทรเข้าเครื่องกูสิ” ไอ้วัดก็ว่านอนสอนง่ายมุนก็กดเบอร์เข้าเครื่องผม ติด
“มึงเป็นอะไรไอ้เจต กูถามจริง ๆ มึงทะเลาะกับแม็กเหรอ” ผมพยักหน้า
“จริง ๆ แล้วไม่ได้ทะเลาหรอก กูผิดเองแหละ” ผมเล่าเรื่องให้ไอ้วัดฟัง
“มึงนี้แหละหนา ชอบหาเรื่อง”
“เอ่อๆๆๆๆ กูผิด ไม่ต้องซ้ำเติมเลย” ผมกลับมาที่คอนโดด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวสุด ๆ เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น เฮ้ แม็กคงโทรมา แล้ว ตอนบ่ายผม ผมโทรไปหาแม็กแล้วแต่แม็กไม่รับ แต่แม็กเหมือนกันครับ แต่เป็นน้องแม็ก
“สวัสดีครับพี่ สะดวกเปล่าครับ”
“ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ”
”โทรหาพี่ต้องมีธุระด้วยเหอรครับ แค่คิดถึงไม่ได้เหรอครับ”
“ได้ครับ พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี้นา”
“วันนี้พี่ว่างไหมครับ”
“อือ ว่างครับ” ตอบโดยลืมว่าแม็กยังงอน
“ผมจะชวนพี่ไปขึ้นบ้านใหม่เพื่อนนะครับ”
“ที่ไหนครับ”
“หางดงครับ”
“แล้วน้องแม็กไม่ไปทำงานเหรอครับ”
“ผมออกแล้วครับ พี่ไปได้ไหมครับ” ผมเงียบไปซักพัก
“ไปไม่ได้ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเอง” โธ่ ๆๆๆๆ
“ได้ครับ แล้วจะไปเมื่อไรละครับ”
“2 ทุ่มครับ”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ”
“ครับ” พอวางสายจากน้องแม็ก แม็กก็ผุดขึ้นบนหัวผมอีกครั้ง จะทำยังไงดีน่า ไอ้เจตมึงนี้หาเรื่องแท้ ๆ ผมจึงส่งข้อความไปหาแม็ก
“คืนนี้เราไม่อยู่นะ จะไปบ้านเพื่อนที่หางดง” แล้วผมก็มารับน้องแม็ก คอยอยู่เหมือนกันว่าแม็กจะมีปฏิกิริยากับข้อความของผมยังไงบ้าง แต่ก็เงียบ ผมมาถึงบ้านเพื่อนของน้องแม็กก็เกือบ 3 ทุ่มแล้ว
“เฮ้ย ไอ้แม็กมาใครมาด้วยวะ”
“นี้พี่รู้จักตอนทำงานร้านอาหารชื่อพี่เจต”
“สวัสดีคราบบบ” เพื่อน ๆ ของน้องแม็กยกมือไหว้ผมอย่างพร้อมเพรียง
“นั่งตรงนี้นะครับ” ตลอดเวลาที่นั่งน้องแม็กคอยดูแลผมเป็นอย่างดีแต่ผมก็อดคิดถึงแม็กไม่ได้
“ไม่สนุกเหรอครับ ทำไมเงียบจัง”
“สนุกครับ” ผมมองดูเด็ก ๆ เต้นไปตามจังหวะเพลง แต่หัวใจผมเหมือนมันกำลังจะเต้นช้าลง น้องแม็กเข้ามาชวนผมเต้น ผมลุกขึ้นอย่างเสียไม่ได้ จนเหนื่อยผมนั่งลงอีกครั้ง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูอีกครั้ง แต่ก็ไร้เบอร์ของคนที่ผมอยากให้โทรมา ผมกดโทรศัพท์โทรไปอีกครั้ง แม็กก็ยังไม่รับ
เป็นจังหวะเดียวกับน้องแม็กเดินมาหาผม
“โอ้ โฮ้ รุ่นนี้ผมอยากได้อยู่พอดี ผมขอดูหน่อยนะครับ” ผมยื่นโทรศัพท์ให้น้องแม็กดู
“น้องแม็กห้องน้ำอยู่ตรงไหนครับ”
“เดี๋ยวผมไปส่ง”
“ไม่เป็นไรครับ อยู่ตรงไหนครับ”
“อยู่ในบ้านเลยครับ” ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ กลับออกมาน้องแม็กก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผม
“เมื่อกี้มีคนโทรมาครับ ผมเสียมารยาทรับไปแล้ว เขาถามว่าพี่เจตอยู่ที่ไหน ผมก็เลยบอกไปครับ เขาบอกว่าจะมาหาครับ” ผมกดเบอร์ดูเบอร์แม็กนี้นา กูตายแน่นอน เอาวะเป็นไงเป็นไง ไหน ไหน มันก็มาขนาดนี้แล้ว ผมลุกขึ้นเต้นกับเพื่อนน้องแม็กอีกครั้ง รอว่าเมื่อไรที่มัจจุราชจะมาเอาชีวิตผม เต้น ๆ ไปน้องแม็กก็เข้ามากอดผมอีก ผมกำลังจะแกะมือน้องแม็กออก สายตาผมก็เหลือบไปเห็นมัจจุราชที่มือข้างซ้ายถือบ่วงวิญญาณ มือขวาถือหอก ทำไมมันช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้ แม็กหันหลังเดินออกไปผมวิ่งตามไปจนถึงรถแม็ก
“แม็ก หยุดก่อน” ผมตะโกนจนสุดเสียง น้องแม็กวิ่งตามมา พอแม็กเห็นน้องแม็กเท่านั้นแม็กก็เดินกำหมัดเข้ามา
“มีอะไรหรือเปล่าครับพี่” น้องแม็กถาม แม็กเดินเข้ามากระชากคอเสื้อน้องแม็กกำลังจะกระหน่ำหมัดใส่น้องแม็ก
“แม็ก ................ หยุด อย่าทำน้องเขา” แม็กหยุดและหันมามองผม น้ำตาผมไหลออกมา
“น้องเขาไม่ผิด” แม็กผลักน้องแม็กจนล้มลงไป
“ใช่น้องเขาไม่ผิด แต่กูผิดใช่ไหม” แม็กควบมอไซด์คันเก่งออกไป ผมยังยืนนิ่งร้องไห้ น้องแม็กค่อย ๆ ลุกขึ้นมากอดผมไว้
“เป็นอะไรมากเปล่าครับ พี่เจตร้องไห้ทำไมครับ”
“ไม่มีอะไรครับ พี่จะกลับแล้วนะครับ”
“ผมกลับด้วย” ผมขับรถมาถึงในเมืองแล้วเอาน้องแม็กไปส่งที่หอ
“พี่ครับถ้าเรื่องนี้มันเกิดจากผม ผมขอโทษนะครับ แต่ผมอยากบอกพี่ว่าผมชอบพี่นะครับ” น้องแม็กเดินลงจากรถไปแล้วแต่เสียงที่ว่าผมชอบพี่ยังดังกังวานอยู่ในหัว เอาไว้ก่อน ตอนนี้ขอไปคุยกับแม็กก่อน ผมรีบบึ่งรถมาที่คอนโด แม็กไม่อยู่ โทรไปหาก็ไม่รับ โทรไปถามไอ้ไก่ดีกว่า
“ไก่แม็กอยู่ที่นั้นเปล่า”
“ไม่อยู่นี้ ทำไมมันไม่กลับคอนโดเหรอ”
“ใช่แล้ว” พอวางหูผมก็รีบไปหาตามร้านเขาวัวเขาควาย ปรากฏว่าแม็กอยู่ที่นั้นจริง ๆ อะไรมาแป๊ปเดียวกินเบียร์หมดไปตั้ง 4 ขวดแล้วเหรอ ผมเข้าไปนั่งข้าง ๆ แต่แม็กก็ทำตัวเหมือนผมไม่ได้นั่งอยู่ตรงนั้น จะเริ่มต้นพูดอะไรดีนะ แม็กลุกขึ้น
“แม็กจะไปไหน” ไม่มีคำตอบ แม็กเดินไปที่เวทีเสียงกีต้าบรรเลงขึ้นอย่างไพเราะแต่ปนไปด้วยความเศร้า

จากวันนั้น วันที่ฉันเจอเธอ จนวันนี้วันที่ฉันมีเธอ
ไม่เคยพร้อมความสุขของสองเรา ก็เธอนั้นมันไม่เหมือนคนเดิม
เปลี่ยนคนนั้น เปลี่ยนคนนี้ เปลี่ยนความรักที่ฉันมีไปให้ใคร
ปล่อยให้ฉันต้องอยู่เดียวดาย ถ้าอยากจะทิ้งฉันไปขอร้องซักหนึ่งคำ
อย่าหยุดรักฉันได้ไหม ที่รักขอที่เถอะ อย่าทำให้ฉันต้องเจ็บช้ำใจ
อย่าหยุดรักฉันได้ไหม ที่รักขอทีเถอะ อย่าทำให้ฉันต้องปวดหัวใจจนตาย
ดวงตาของเธอมันดูเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า วันเดิมที่เราเคยมีสุขกันก็เปลี่ยนไป
จะทำให้เธอเปลี่ยนมาคงไม่ได้ จะทำให้ใจเธอ เป็นอย่างเดิมคงไม่ทัน
เมื่อเธอนั้นบอกกับฉัน ให้ลืมเรื่องวันวาน ให้ทิ้ง ให้จบไป
อย่าไปจากฉันคำนี้ไม่มีความหมาย แต่ก่อนที่ตัวฉันจะตายขอร้องซักหนึ่งคำ
อย่าหยุดรักฉันได้ไหม ที่รักขอที่เถอะ อย่าทำให้ฉันต้องเจ็บช้ำใจ
อย่าหยุดรักฉันได้ไหม ที่รักขอทีเถอะ อย่าทำให้ฉันต้องปวดหัวใจจนตาย

เสียงปรบมือจากคนในร้านเสียงดังจนเหมือนเสียงสาปแช่งให้ผมรู้ว่ามึงผิดเต็ม ๆ แม็กเดินลงมาหาผมที่โต๊ะ
“เจต........................................

piya

ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้

มาตอนเดียวอะ  รอมาหลายวันแล้วนะเนี้ย  ขอบคุณนะครับ

mrfoxx

รอนานมาก จน ลงแดงแล้ว  

yellow2550

รอลุ้นต่อนะครับ

mario401

รอตอน 5 , 6,7 อีกน่ะครับ

kungudon

ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้

เป็นกำลังใจให้นะ

angiejole

กำลังสนุกเลยอะ...ลงมาให้อ่านเร็วๆๆนะค่ะ

reawza2554

ตอนทิ๊ 5 ทัมมัยนานจังอ๊คร๊าฟ ยังงัยก้อเปงกำลังจัย เขียนต่อไปเรื่อยๆๆน๊คร๊าฟ

zipple

มาต่อเร็วๆนะครับ

mario401

มาต่อไวๆนะครับโอ๊ต ไม่ได้อ่านหลายวันแล้ว  ติดงอมแงมเลย

yellow2550

ตอบกระทู้ โอ๊ต ตั้งกระทู้

เข้ามาอ่านใหม่ครับ
จำไม่ได้อ่ะ

โอ๊ต

ห้าๆๆ ขอโทดคับทุกคน ช่วงนี้ไม่มีเวลาเรย
วันนี้มาลงชดเชยให้เต็มเรย

takappom

.......... แวะมาให้กำลังใจคัฟ ^_* .........

minone

ขอบคุนคับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

apinna

เป็นกำลังใจให้นะ

poui

ขอบคุณครับ

pikla

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณมากนะครับ