-แสนรัก-(3P/พ่อเพื่อน/เพื่อนสนิท)-บทที่4-

PY13

#แสนรัก

(3P)

-บทที่ ๐๔-

*คำเตือน

เนื้อหามีการเหยียดเพศ*

.

.

.

.

ในยามที่เปลือกตาของราเชนทร์ปิดลงภาพร่วมรักระหว่างเพื่อนสนิทกับพ่อของตนก็พลันฉายชัดขึ้นมาอีกครั้งราวกับว่ามีใครกดเปิดมันเอาไว้เสียอย่างนั้นแม้ว่าราเชนทร์นั้นจะพยายามลบมันออกจากหัวสักเพียงไหนแต่มันก็มิอาจลบออกไปได้เพราะร่างขาวนวลของอชิระเสียงครางหวานหูของอีกฝ่ายนั้นได้ฝังลึกติดตรึงใจของเขาเสียแล้ว
น่ารังเกียจ
พวกเกย์นั้นน่ารังเกียจ
แม้ว่าราเชนทร์จะพยายามย้ำเตือนสิ่งที่ตนคิดสักเพียงไหนแต่มันก็มิอาจช่วยอะไรได้เลยในเมื่อยามนี้เขาเอาแต่ครุ่นคิดถึงภาพการร่วมรักระหว่างตนกับอชิระ..
ราเชนทร์เชิดใบหน้าขึ้นในขณะที่ฝ่ามือหนากำลังทำหน้าที่ของมัน เขาเร่งมือยามที่ตนเองใกล้จะแตะเส้นชัยโดยที่ภาพที่ราเชนทร์เห็นนั้นคือใบหน้าหวานของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของตนกำลังนอนครวญครางอยู่ใต้ร่างของตน เสียงเอ่ยเรียกชื่อเขาดังแผ่วเบาออกมาจากกลีบปากเรียวสวยทำ เพียงแค่นั้นเขาก็เกร็งกายพลางกระตุกตัวอยู่หลายครั้งก่อนที่ฝ่ามือหนาจะเปอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำสีขุ่น
"แม่ง เอ๊ย!"
ไม่ควรเลยจริง ๆ
เขาไม่ควรคิดแบบนั้นกับเพื่อนสนิทของตน
โดยเฉพาะกับเพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชาย
ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเขาก็คงไม่ต้องกลับมาคิดถึงใบหน้าของอชิระในยามนี้อีกครั้ง
อชิระรับรู้ถึงการเปลี่ยนไปของราเชนทร์ ในตอนแรกนั้นเขาเองก็รู้สึกดีอยู่ไม่น้อยที่อีกฝ่ายกลับมาทำตัวสนิทสนมกับเขาดั่งเช่นเมื่อก่อนหากแต่ความรู้สึกดีนั้นก็ค่อย ๆ จางหายไปพร้อม ๆ กันกับเสียงหยอกล้อกันระหว่างราเชนทร์กับแฟนสาว
เมื่อรู้สึกว่าตนเองเป็นส่วนเกินอชิระจึงทำได้แค่เพียงก้นหน้าเล่นโทรศัพท์ไปเงียบ ๆ
แชท : ราเมศ
ราเมศ : กับข้าวไม่อร่อยเหรอ?
(อ่านแล้ว)
ราเมศ : ร้านน้ำครับ ว่าไงกับข้าวไม่อร่อยเหรอ
ราเมศพิมพ์ตอบก่อนที่เด็กน้อยจะคอเคล็ดเพราะพยายามมองหาตนเอง
อชิระ : ครับ คุณอาทานอะไร?
ราเมศ : ตอนแรกว่าจะทานสุกี้เมื่อวานทานแล้วอาว่าอร่อยดี แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว อาเจออย่างอื่นที่อร่อยกว่าสุกี้แล้ว
อชิระ : อะไรเหรอครับ
ราเมศ : อชิระ
(อ่านแล้ว)
นัยน์ตาคมเหลือบมองคนที่นั่งฝั่งตรงข้ามที่จู่ ๆ ก็ฟุ่บใบหน้าลงบนโต๊ะก่อนที่ราเชนทร์จะรู้ถึงสาเหตุนัยน์ตาคมมองสบตาคมเรียวของผู้เป็นพ่อในขณะที่ราเมศนั้นจุดยิ้มมุมปากเป็นเชิงทักทายลูกชายของตนพลางกดโทรศัพท์หาคนที่ยังคงนั่งฟุ่บหน้าซ่อนความเขินอาย
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้อชิระรีบกดรับแทบไม่ทัน
"ครับ"
(ไปทานกันไหม?)
"ครับ..ผมทานข้าวแล้ว"
(อาไม่ได้หมายถึงข้าว..อาหมายถึงเรา)
โอเค..
อชิระกำลังรู้สึกว่าตนนั้นคงจะหน้าแดงอยู่ไม่น้อย
หัวใจที่แห้งแล้งของเขากำลังกลับมาชุ่มชื่นเพียงเพราะคำพูดแฝงนัยยะของพ่อของเพื่อนสนิทที่เป็นคนทำให้เขาต้องนั่งดูภาพบาดตาบาดใจอยู่ตรงนี้นานสองนาน
แต่ทว่ายังไม่ทันจะได้ตอบตกลงราเชนทร์ก็เอื้อมมือมาคว้าโทรศัพท์ของอชิระไปก่อนจะกดตัดสายแล้วเก็บมันไว้กับตนเอง
"เฮ้ย! เชนเอาคือมานะ"
'ไม่คืน มากินข้าวไม่ใช่มาคุยโทรศัพท์'
"แต่กูคุยธุระอยู่ไง"
'เหรอ ธุระแบบไหนบอกกูได้รึเปล่า?'
นัยน์ตาคมที่ทอดมองมานั้นเจือความดุดันระคนความโกรธอยู่ไม่น้อย อชิระจึงเลือกที่จะนั่งเงียบแม้ว่าตนเองนั้นจะแอบหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย แต่อชิระก็ไม่อยากเห็นรเชนทร์อารมณ์ไม่ดี เขาจึงยอมจำนนต่ออีกฝ่ายดังเช่นที่ผ่านมา
ราเมศชะงักมือที่กำลังจับลูกบิดประตูยามเมื่อได้ยินเสียงครวญครางดังแว่วออกมาจากห้องนอนของตน ชายหนุ่มวัยเกือบสี่สิบทอดถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่ายในความดื้อรั้นของลูกชายตนเอง
เด็กเสียจริง
แต่ก็นะ
ถ้าหากเชนอยากให้เขาดูเขาก็จะดู
เมื่อคิดได้ดังนั้นราเมศก็เปิดประตูห้องนอนของตน เขาควรทำหน้าเรียบเฉยเหมือนเคยถ้าหากว่านัยน์ตาคมเรียวของเขาไม่เหลือบไปเห็นร่างขาวนวลของเพื่อนสนิทลูกชาย ที่ตอนนี้โดนลูกชายของเขาจับล็อกไว้ในขณะที่ให้หญิงสาวคนหนึ่งใช้ปากเล่นกับแกนกลางที่แสนน่ารัก
"นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!"
"ราเชนทร์!"
'อ้าว คุณพ่อกลับมาแล้วหรือครับ'
'คุณอา!'
ราเชนทร์เอ่ยทักผู้เป็นพ่อในขณะที่อชิระแทบจะตะโกนเรียกผู้มาใหม่พลางพยายามขืนกายให้ออกจากการจับกุมของราเชนทร์
ราเมศที่เห็นดังนั้นจึงเดินเข้าไปหมายจะช่วยอชิระ ที่บัดนี้ดวงหน้ามนเปอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา
"จุ๊ ๆ คุณพ่ออยากเข้ามาเล่นด้วยก็ไม่บอก"
'ปล่อยอชิซะเชน เลิกเล่นเป็นเด็กได้แล้ว!'
'ส่วนเธอกรุณาเอามืออกจากส่วนสงวนของลูกศิษย์ฉันได้แล้ว แล้วเชิญออกไปจากห้องฉันด้วย'หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาดูคนที่ออกคำสั่งกับตนเอง แม้ว่าจะอยากเข้าไปเล่นด้วยแค่ไหนแต่หล่อนก็มิกล้า เพราะสายตาที่อีกฝ่ายใช้มองมาที่หล่อนนั้นมันดูน่ากลัว ราวกับว่าถ้าหล่อนไม่ทำตามที่อีกฝ่ายบอกเขาจะเดินมาบีบคอหล่อนก็มิปาน
พอหญิงสาวแปลกหน้าเดินหายออกจากห้องไปทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ โดยที่ราเชนทร์ไม่ยอมปล่อยตัวอชิระให้ลุกออกจากวงแขนของตนที่โอบกอดอีกคนจากทางด้านหลัง กล้ามเนื้ออกแกร่งแนบชิดกับแผ่นหลังเนียนขาวของอชิระ  ที่ตอนนี้กำลังก้นหน้าร้องไห้เพราะรู้สึกอับอาย
เกลียดกันขนาดนี้เลยเหรอ?
ทำไมถึงได้ทำร้ายกันได้ขนาดนี้?
'พ่อบอกให้ปล่อยอชิซะราเชนทร์!'
'ไม่เห็นหรือไงว่าอชิไม่ชอบ'
"ไม่ชอบเหรอ?"
"หึ ผมลืมไปที่ไม่ชอบคงเพราะโดนผู้หญิงอมสินะ"
"ถ้าหากเป็นผู้ชายมึงคงจะชอบใช่ไหมอชิระ"
"หรือว่าชอบเป็นฝ่ายอมเหมือนที่มึงอมให้กับพ่อกู"

......

/ราเชนทร์เกลียดพ่อตัวเองเพราะพ่อเป็นเกย์

/ปมของน้องคือเกิดมาจากความไม่ตั้งใจของพ่อแต่เป็นความตั้งใจของแม่ แม่น้องกับพ่อเคยเป็นเพื่อนสนิทกันแล้วแม่น้องเชนเนี่ยแอบชอบพ่อเมศทั้งๆที่รู้ว่าพ่อเมศนั้นเป็นเกย์! แต่ก็เออชอบอะอยากได้แล้วก็คิดว่าเพราะพ่อเมศไม่เคยมีอะไรกับผญ.เลยทำให้ไม่รู้ว่าผญ.น่ะเหมาะกับผช.ชายที่สุดแล้ว! แม่น้องเลยจัดการวางยาแล้วขึ้นขย่มเองจนตัวเองสมหวัง คือท้องน้องเชน แต่พ่อเมศคือรับผิดชอบเรื่องลูกแต่ไม่เอาเมีย

แม่น้องก็ไม่ยอม แต่สุดท้ายก็เริ่มปลงตกเพราะพ่อเมศไม่สนใจคือถ้าไม่ให้ลูกมาเลี้ยงก็ไม่ไปเจอส่งแต่เงินให้ทุกเดือน ส่วนแม่น้องก็ปลูกฝังแล้วก็คอยด่าพ่อเมศให้น้องเชนฟังจนนางแต่งงานใหม่ถึงยอมเอาน้องเชนมาคืนพ่อเมศ.

/ตอนสั้นไปน้องนกก็ขอไหว้ย่อเลยนะคะ เพราะแทบทุกตอนที่เขียนก็หืดขึ้นคอแย้ววว พี่ตาคะ!!มันยากมากกก นกไม่ถนัดแนวนี้แม้ว่าจะเคยแต่ง8Pแต่ไม่เคยแต่งแนวหม่นๆแบบนี้เลย

/ขอบคุณที่สละเวลาเข้ามาอ่านนะคะ

takeshi

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุณครับติดตามผลงาน

prakanboy

น่าสงสาร เชน

lekthai

ดราม่าก็มา ขอบคุณ

GGonfire

ที่คนแต่งอธิบายตอนท้ายคือทำให้เข้าใจทั้งหมดเลย สงสารเชนนะที่รักเพื่อนสนิทแต่ก็เกลียดเพราะเรื่องที่โดนกรอกใส่สมองมาตลอด ไอความทั้งรักทั้งเกลียด ทำให้ตัวละครเชนดูมีมิติมากๆเลยอ่ะ แต่ที่น่าสงสารที่สุดคงเป็นอชิ โดนกระทำตลอดเลยอ่ะ ทำไมถึงใจร้ายกับอชิหล่ะ

mai_mai

เครียดๆ แต่สนุก ดราม่าพ่อลูก ทรีซั่มซะจะได้คลายเครียด

Akeoutdoor

สนุกดีครับ น่าติดต่ม

taira

มาต่ออีกนะครับสนุกมาก

doee

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

kkk...

ขอบคุรครับ

audiwoods

ยังแค้นพ่อแทนแม่อยู่นะ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

jacky214480

ขอบคุณครับ

Eakkadoor

ขอบคุณ และเป็นกำลังใจให้ผู้แต่งครับ
เรื่องมีที่มาที่ไป สนุกครับ

OMG46

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุนคับ

ngeanollo

เกลียดเกย์แต่ในใจก็ชอบผู้ชายแต่ไม่กล้าแสดงออกมา

youfme

ขอบคุณครับ