|
ผู้การเพลงรบพร้อมด้วยสามสิงห์กัปตันอังเดรและตำรวจอีกสี่นายนั่งประชุมอย่างเคร่งเครียดหลังจากสั่งงานให้พวกลูกน้องไปสืบหาสถานที่ในรัศมีห้ากิโลเมตรในที่สุดก็พบเป้าหมายซึ่งเคยเป็นตลาดกลางคืนมีชื่อเสียงเนื้อที่กว้างขวางกว่ายี่สิบไร่ “ตอนนี้ตลาดปิดตัวไปแล้วกลายเป็นที่รกร้างครับ” อติรุจฟังรายงานจากลูกน้องตลาดแห่งนี้สองปีก่อนเป็นที่รู้จักกันดีในฐานะแหล่งช้อปปิ้งราคาถูกสินค้าหลากหลายมีร้านค้ามากมายพันกว่าร้าน แต่ต้องเลิกกิจการเพราะหุ้นส่วนฟ้องร้องกัน ส่วนเจ้าของใหม่ที่เริ่มลงทุนไปบ้างได้เปลี่ยนโครงสร้างของตลาดทั้งหมดทำให้หมายเลขร้านค้าเดิมถูกเปลี่ยนแปลงไปด้วย แผงหมายเลข 723 ที่เป็นหมายเลขใหม่ไม่ได้ถูกละเลยทุกซอกทุกมุมถูกตรวจค้นอย่างละเอียดแต่ก็ไม่พบอะไรซึ่งก็ไม่ได้สร้างความประหลาดใจมากนัก แต่ที่เป็นปัญหาตอนนี้ก็คือเจ้าของคนใหม่ที่รู้ว่าแผง 723 ของเดิมคืออันไหนได้ปิดบริษัทหลบหนีคดีฟอกเงินไปต่างประเทศและเอกสารเกี่ยวกับตลาดก็ถูกทำลายทิ้งทั้งหมด อติรุจเคาะปากกาไปมา อ่านคำกลอนอีกครั้ง “ไม่ผิดแน่เขามาถูกทางแล้ว แต่สิ่งที่ตามหาคืออะไร” อติรุจครุ่นคิด อ่านคำกลอนอีกครั้ง “ไกลขอบฟ้าไกล้แค่ตาหาให้เจอ หมายเลขเบอร์เจ็ดสองสามยามวุ่นวาย พอกลับหายกลายเงียบเปรียบเดือนแรม ไม่แอร่มไม่แจ่มไม่ฉานฉาย กลบทบทน้อยค่อยคลี่คลาย หนทางหมายสู่สมภิรมย์เอย” เขาหลับตาจมอยู่ในภวังค์ความคิดเช่นเดียวกับทุกคนในห้องที่พยายามเค้นสมอง เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า พลันอติรุจก็ลืมตาขึ้นโพล่งออกไปพร้อมกับปราการที่คิดอะไรได้เช่นกัน “ผมคิดออกแล้ว” สองเพื่อนรักมองหน้ากันแต่อติรุจพยักหน้าให้เพื่อน “ผู้กองคิดอะไรได้ครับ” อติรุจถามสนใจ ปราการกระแอมเบา ๆมองเพื่อนก่อนตอบ “คำเฉลยอยู่บรรทัดต่อมาครับ...คำว่าเดือนแรม” ปราการอธิบาย อติรุจยิ้มพอใจที่เพื่อนรักคิดเหมือนกัน “แผง 723 ที่ไม่พบหลักฐานอะไรคือแผงใหม่ที่เจ้าของตลาดได้สลับหมายเลขจากของเดิมแล้ว ซึ่งเบาะแสต่าง ๆก็ไม่สามารถสืบย้อนหลังไปได้ว่าก่อนที่หมายเลขจะมีการเปลี่ยนแปลงแผงใดคือแผงหมายเลข 723 เพราะเอกสารได้ถูกทำลายทิ้งจนหมดสิ้นแต่จากคำกลอนบอกว่า ตลาดพอเงียบเลิกกิจการก็เหมือนเดือนแรม ทีนี้ผมก็คิดว่าเดือนแรมหรือข้างแรมมีทั้งหมด 15ค่ำ เพราะฉะนั้นร้านค้า 723 ดั้งเดิมก็น่าจะถูกเปลี่ยนเป็นร้านค้าหมายเลขระหว่าง1 ถึง 15 ร้านใดร้านหนึ่งอย่างแน่นอน” “ผมก็คิดเหมือนผู้กองปราการครับท่านแทนที่เราจะตรวจค้นทุกร้าน เราสามารถเซฟเวลาค้นแค่สิบห้าร้านก็คงจะพบหลักฐาน” อติรุจพูดสนับสนุนยิ้มให้เพื่อนก้องภพเองหัวใจพองโตรู้สึกได้หน้าไปด้วยมองพี่ชายทั้งสองโดยเฉพาะอติรุจที่ไม่เอาเปรียบเพื่อนยอมให้ปราการได้หน้าไปเต็ม ๆก็ยิ่งเพิ่มความรู้สึกชื่นชมที่มากอยู่แล้วให้มากยิ่งขึ้นไปอีก “ดีมากผู้กอง..ดำเนินการตามแผนได้เลย” ผู้การเพลงรบชมเชยเช่นเดียวกับกัปตันอังเดรที่ยิ้มให้รู้สึกพอใจในความเฉลียวฉลาดของนายตำรวจไทย และก่อนที่การประชุมจะจบลงข่าวด่วนก็รายงานเข้ามาว่าพบศพของผู้กำกับวิเชียรแล้ว นายตำรวจทุกคนหน้าซีดเผือดเมื่อรู้ว่าศพผู้กำกับวิเชียรถูกตัดพวงสวรรค์ขาดหายไปทั้งพวงหนำซ้ำดีเอ็นเอยังยืนยันว่าอวัยวะเพศและอัณฑะที่สักรหัสลับของผู้กองเชิงชาญคืออวัยวะของผู้กำกับวิเชียรอีกด้วย คำถามเกิดขึ้นทันที..ก็ในเมื่อพวงสวรรค์เป็นของผู้กำกับถ้าอย่างนั้นพวกคนร้ายรู้รหัสลับของผู้กองเชิงชาญได้ยังไงเพราะถ้าใช้ความทรมานบังคับเอาจากปากเจ้าตัวเองก็คงจะได้ แต่เมื่อไม่ใช่ความนี้ก็ยังเป็นปริศนาให้ขบคิดต่อไป คนในห้องต่างมีความคิดที่แตกต่างกัน เพลงรบ ปราการ ก้องภพ คิดว่าผู้กำกับถูกใครฆ่า อังเดรรู้สึกสงสัยอะไรบางอย่าง มีเพียงอติรุจที่รู้สึกเสียวในท้องน้อยอารมณ์ทางเพศคุกรุ่นขึ้นมาอย่างกระทันหันเมื่อเรื่องดุ้นควยเชิงชาญถูกรื้อฟื้นนั่งขยับตัวอึดอัดพยายามข่มใจอย่างสุดความสามารถ..................... ความสัมพันธ์ระหว่างอติรุจกับแฟนสาวยังคงอึมครึมความเหินห่างยิ่งมากขึ้น เปิดโอกาสให้ริสาหรือเด่นเดือนเข้ามาในชีวิตเขาแต่หลังจากที่ร่วมหลับนอนครั้งนั้น อติรุจก็คิดได้พยายามบ่ายเบี่ยงจนหล่อนหงุดหงิดคิดไม่ถึงว่าเขาจะหนักแน่นขนาดนี้ “พี่บอกเธอแล้วต้องเผื่อใจไว้บ้าง แล้วต่อไปจะทำยังไง” กระเทยปเด่นจันทร์ปลอบ “ไม่รู้ละ เดือนไม่ได้ก็อย่าหวังว่าใครจะได้” เด่นเดือนสะบัดเสียงอย่างเด็กที่เอาแต่ใจตัวเองมุกประดับที่ยืนฟังอยู่ด้วยรู้สึกกลัวใจน้องสาวคนเล็กจะทำให้เสียการณ์ใหญ่เมื่อเด่นเดือนจากไปแล้วก็ปรึกษากับเด่นจันทร์ตามลำพัง...................... กัปตันอังเดรสายลับลิคเคนสไตน์ยังไม่นอนในหัวคิดแต่เรื่องพวงสวรรค์ของผู้กำกับวิเชียรที่ถูกสักด้วยรหัสลับของเชิงชาญ เหตุการณ์มันดูไม่สมเหตุสมผลรหัสส่วนตัวเป็นความลับไม่มีทางที่จะถูกล้วงไปได้ง่าย ๆนอกจาก........คิดแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้ารัดกุมออกจากที่พักไปในยามวิกาล.............. เหงียนดุยโฮเดินโซซัดโซเซออกจากคฤหาสน์แม่หม้ายดำเสื้อผ้าขาดวิ่นลูกกระโปกที่เหลือข้างเดียวสร้างความเจ็บปวดทางร่างกายและจิตใจอย่างแสนสาหัส สายลับหนุ่มมือนึงกำเป้าอีกมือคลำทางเปะปะจนถึงถนนใหญ่พอพ้นอาณาเขตหม้ายดำมาไกลโขก็กดโทรศัพท์ติดต่อกัปตันอังเดรด้วยมือที่สั่นเทา................. อังเดรใช้ลวดเส้นเล็กจัดการกับกุญแจอย่างง่ายดาย วิธีสะเดาะกุญแจเป็นเรื่องขี้ผงสำหรับสายลับอย่างเขากวาดตามองห้องที่ถูกจัดสะอาดเป็นระเบียบสมกับเป็นที่พักของสตรีเพ่งความสนใจไปยังคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค เช่นเดียวกับกุญแจรหัสผ่านก็ไม่เป็นปัญหา นิ้วใหญ่พิมพ์อย่างว่องไวไม่นานสิ่งที่ตามหาก็ปรากฎแก่สายตาเขายิ้มเสียบแผ่นดิสก์ก๊อปปี้ข้อมูลอย่างรวดเร็วส่วนมือกดโทรศัพท์หาผู้กองอติรุจ รู้สึกไม่สบายใจที่ปลายสายไร้การตอบรับตัดสินใจอย่างรวดเร็วโทรศัพท์ตามปราการกับก้องภพ แล้วรีบขับรถไปยังคอนโดของผู้กองหนุ่มทันที........... “กริ๊ง ๆๆๆๆๆ” เสียงโทรศัพท์ดังอย่างเร่งร้อนแต่เจ้าของกลับไม่สามารถรับได้หลังจากดื่มเบียร์กระป๋องที่ริสาใช้เข็มฉีดยาฉีดผสมยานอนหลับอติรุจก็หลับไม่ได้สติฟื้นอีกทีก็พบว่าตัวเองนอนเปลือยแก้ผ้าล่อนจ้อนสองแขนสองขาถูกมัดตรึงกับเตียงเห็นริสาในชุดชั้นในหนังวาบหวิวมือถือแส้หางม้าอยู่ที่ปลายเตียง...หลังจากขบคิดหลายวัน ความรักที่กลายเป็นความเห็นแก่ตัวทำให้หล่อนตัดสินใจที่จะเอาตัวชายคนรักไปครอบครองแม้ว่าเขาจะไม่ยินยอมก็ตามขอแค่หล่อนได้ร่างกายที่หล่อนหลงใหลก็พอแล้ว “คุ..สาจะทำอะไร....” อติรุจร้องมองริสาไม่เข้าใจว่าหล่อนมัดเขาทำไมพลางขยับมือเท้าดิ้นไปมา จากสีหน้าหล่อนทำให้รู้สึกหวาด ๆ บอกไม่ถูก “ไม่ต้องกลัวคะรุจ สาแค่อยากได้รุจไว้ครอบครองคนเดียวก็เท่านั้นเรามาสนุกกันนะคะที่รัก” หล่อนบอกราวกับเขาเป็นของเล่นตวัดแส้ในมือปลุกควยที่ยังนอนนิ่ง “อฟฟฟฟสสบบ” อติรุจขบกรามแน่นหัวควยโดนปลายแส้เฉี่ยวเจ็บแปล๊บแม้จะรู้สึกประหม่ากับสภาพที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวได้แต่ทว่าความเจ็บและความตื่นเต้นทำให้ควยเขาตั้งลำแทบจะทันที “ต้องอย่างนี้สิคะที่รัก...ถึงจะเป็นรุจที่สารู้จัก” ริสาหัวเราะใส่จริตขยับร่างอวบอัดคร่อมเขาพร้อมกับแอ่นเนินหียันใบหน้าหล่อเหลาอติรุจผงะถอยแต่ก็ถูกกลิ่นหีกระตุ้นให้ลิ้นออกมาลิ้มรสหอมหวานตามสัญชาติญาณในที่สุด “อืมมมม” นางจิ้งจอกริสาเม้นปากหลับตาครางถูไถเนินหียึก ๆ กับจมูกที่โด่งเป็นสันพลางเอื้อมมือไปกำท่อนควยร้อนระอุไว้ถอกเล่นใช้แส้หนังพันรอบ ๆ แท่งลำรูดขึ้นรูดลง “ซี้ดดดสส์” อติรุจเบ้หน้าครางเสียวกับรสสัมผัสของแส้หนังกับเนื้อควยเขาครางอย่างต่อเนื่องเมื่อริสาย้ายมากลางตัวหย่อนหีฉ่ำน้ำเต็มที่ครอบหัวควยบานร่า “อู๊วววววว์..รุจขา.ต่อนี้ไปรุจต้องเป็นของสาคนเดียวนะคะที่รัก.......อู๊ยยยย..ซี้ดดดดสส์” หล่อนโขยกร่างให้ลำควยแข็งแกร่งเสียบหายไปในร่องหลืบขย่มโขยกราวกับจ๊อกกี้สาว “อ๊ะ..เฮ้ออ ๆๆๆ..อ๊า..ซี้ดดดสสส์” อติรุจเองก็เสียวไม่น้อยไปกว่ากันแรงตอดของมดลูกบีบรัดหัวควยวาบ ๆต้องขยับเด้งเอวตอบสนองความเสียว.....ไม่นานพายุสวาทก็สงบลง ริสามองหน้าหล่อคมสันพอใจในเกมกามที่ผ่านพ้นก้มหน้าระดมจูบเป็นพัลวันก่อนจะชูเข็มในมือ “ต่อไปเราก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดแล้วนะคะที่รักขา” หล่อนพูดแววตาวาววับน่าหวาดหวั่นอติรุจเบิ่งตากว้างมองเข็มในมือหล่อน “อย่า..ริสาอย่า..คุณจะทำอะไร...ปล่อยผม..สา..คุณจะบ้าแล้วเหรอ..ปล่อย” เขาร้องดิ้นรนรู้ถึงอันตราย “ก็เพราะสารักรุจมากเกินไปนะซิคะ..ถึงต้องทำแบบนี้” พูดเสร็จเข็มในมือก็ปักลงบนลำคอแกร่งทันที นายตำรวจหนุ่มมือปราบเบิกตากว้างเข็มแหลมชำแรกผิวหนังฉีดน้ำยาสลบเข้าไปหมดหลอดอติรุจดิ้นชักกระตุกควยอ่อนส่ายไปส่ายมา ได้ยินเสียงโครมครามโหวกเหวกโวยวายก่อนสติสัมปชัญญะจะดับลง..................อังเดรเหยียบคันเร่งจนมิดข้อมูลจากเหงียนดุยโฮลูกน้องยิ่งทำให้มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าอติรุจกำลังตกอยู่ในอันตรายเขาสมทบกับปราการและก้องภพพร้อมตำรวจสี่นายที่ด้านล่างของคอนโดทั้งหมดเร่งรีบบุกขึ้นไป ประตูถูกกระแทกเปิดออกอย่างแรงด้วยความเป็นห่วงเพื่อนปราการกับก้องภพถลันเข้าไปในห้องก่อน ปืนในมือกระชับแน่นอังเดรกับตำรวจที่เหลือระวังหลัง “พี่รุจ” ก้องภพตะโกนลั่นเมื่อเห็นหมวดริสากำลังล็อคกุญแจมืออติรุจที่ไม่ได้สติ ริสาหันหลังมองตกใจทันใดเสียงปืนจากระเบียงก็สาดเข้ามาในห้อง “ปัง ๆๆๆๆๆๆๆ” เงาคนไหววูบวาบทั้งหมดก้มตัวหลบลูกกระสุนกันจ้าละหวั่นขณะเดียวกันแก๊สน้ำตาก็ถูกโยนเข้ามาจากด้านหน้าประตูควันหนาลอยคละคลุ้ง ริสาเห็นโอกาสทองรีบกลั้นลมหายใจพุ่งตัวผ่านกัปตันอังเดรไม่ต่างจากแมวป่าแต่ก้องภพที่จ้องไม่วางตาลั่นปืนใส่ร่างปราดเปรียวทันที “โอ๊ยยย” ลูกปืนบดหัวเข่านางวายร้ายแหลกละเอียดท่ามกลางความโกลาหลทั้งควันแก๊สและเสียงปืนร่างใหญ่วิ่งเข้ามาหนีบร่างริสาไว้แล้วพุ่งออกจากประตูอย่างรวดเร็ว เมื่อควันแก๊สจางเสียงปืนสงบลง ริสาก็ไร้ร่องรอยทิ้งไว้เพียงรอยเลือดหย่อมใหญ่กับชายชุดดำสองคนนอนตายคาระเบียงส่วนพวกปราการปลอดภัยดีทุกคน “พี่รุจ..พี่รุจ...พี่รุจ” ก้องภพเข่ยาตัวอติรุจสามสี่ครั้งสีหน้าร้อนรุ่มปราการเข้ามาถอดกุญแจมือเพื่อนรักออกโทรศัพท์เรียกรถพยาบาล “ขอบคุณนะครับถ้าไม่ได้กัปตัน ไอ้รุจต้องแย่แน่ ๆ” ปราการเอ่ยขอบคุณสายลับต่างชาติ “ไม่เป็นไรครับ...ผมสงสัยหมวดริสานานแล้วตั้งแต่เธอไปหาผมจนแน่ใจว่าหล่อนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ก็ตอนที่รู้ว่าอวัยวะที่ถูกตัดไม่ใช่ของผู้กองเชิงชาญ..นี่ครับหลักฐานที่ได้จากคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่เป็นรายละเอียดแผนการ รายชื่อนายตำรวจหลายนายที่ส่งให้แก๊งค์แม่หม้ายดำ” กัปตันอังเดรยื่นแผ่นดิสก์ให้ปราการ “แก๊งค์แม่หม้ายดำ” ปราการทวนคำไม่เคยได้ยินมาก่อน “แล้วกัปตันรู้ได้ยังไงครับว่าคืนนี้ไอ้รุจจะโดนเล่นงาน” ชัชถามสงสัย “ทีแรกก็ยังไม่แน่ใจครับ รู้สึกแปลกใจที่ผู้กองอติรุจไม่รับโทรศัพท์พอได้รับข่าวจากเหงียน....เอ่อลูกน้องผมที่หายตัวไปก็คิดว่าไม่ผิดแน่” กัปตันอังเดรอธิบายเรื่องราวทั้งหมดรวมทั้งเหงียนดุยโฮที่หลบหนีการจับกุมจากพวกแม่หม้ายดำอย่างละเอียด................. ริสาถูกวางนอนบนเบาะรถร้องครางเจ็บปวดจากแผลกระสุน “บุญมา” หล่อนเรียกอ่อนล้า บุญมาที่เป็นคนส่งผู้กำกับวิเชียรลงนรกประคองหัวริสาที่เป็นทั้งนายและเมียรักไว้ “จุ๊ ๆๆๆ” มันทำมือห้ามไม่ให้พูด ริสาถอนหายใจแรงรู้สึกผิดหวังที่งานไม่สำเร็จแต่รู้สึกแค้นก้องภพมากกว่าที่ทำให้หล่อนบาดเจ็บพยายามกล้ำกลืนความเจ็บปวดไว้แต่ในที่สุดก็หมดสติไปเพราะพิษบาดแผลและควันแก๊สน้ำตา ................................ อติรุจสะดุ้งตื่นท่ามกลางความโล่งใจของทุกคนโดยเฉพาะก้องภพที่ไม่ยอมห่างจากเตียง “ผมขอโทษครับท่านที่ประมาทเกือบทำให้เสียเรื่อง” อติรุจพูดเมื่อเห็นผู้การเพลงรบ “ไม่มีใครโทษคุณหรอกผู้กอง ใครจะไปคิดว่าหมวดริสาจะเป็นพวกแม่หม้ายดำ..ดีที่กัปตันอังเดรไหวตัวทัน” เพลงรบบอกอติรุจมองฝรั่งสายลับผงกหัวขอบคุณ “เอาละ...อย่างน้อยก็ยังมีข่าวดีที่สายลับเหงียนดุยโฮหนีออกมาได้” ผู้การเพลงรบพูดต่อร่ำลาเพื่อจะไปเยี่ยมสายลับหนุ่มที่นอนเจ็บอยู่อีกห้อง พอผู้การออกไปแล้วก็เหลือปราการกับก้องภพสองคน “คิดไม่ถึงจริง ๆว่าริสาจะเป็นนางนกต่อ ไอ้ชาญก็คงโดนหล่อนจัดการแน่” ชัชเปรยขึ้นอติรุจรู้สึกเสียววาบ ถ้าเพื่อน ๆ มาช่วยไม่ทัน เขาคงตกอยุ่ในสภาพเลวร้ายสุดคาดคิด “แล้วรุ้งอยู่ไหนวะชัช..ไม่เห็นมาเยี่ยมกู....” จู่ ๆ อติรุจก็เปลี่ยนเรื่องถามขึ้น “เอ่อ..รุ้งบอกยังไม่ว่างวะเพื่อน” ชัชอ้ำ ๆ อึ้ง ๆไม่รู้ว่าสองคนงอนกันเรื่องอะไร “ไม่เป็นไรพี่รุจ....เดี๋ยวคืนนี้ว่านน้องรักจะนอนเฝ้าพี่เอง..” ก้องภพเสนอตัวมองพี่ชายสุดหล่อที่ทำหน้างง “หมอยังไม่ให้พี่กลับบ้าน” ว่านรีบบอกเหตุผลยิ้ม ๆ แต่อติรุจทำหน้าเซ็งคิดถึงแฟนสาว..................... หลังจากผู้การเพลงรบและกัปตันอังเดรออกไปแล้วสายลับเวียดนามเหงียนดุยโฮก็ลุกขึ้นนั่ง จิตใจว้าวุ่นไม่รู้จะจัดการกับตัวเองยังไงมองดูนาฬิกาแล้วกดโทรศัพท์ “ตอนนี้กู...อ..เอ่อ..ผมอยู่โรงพยาบาล” เขาบอกปลายสายพร้อมกับถ่ายวีดีโอตัวเองส่งไปด้วย “อืมมมม...ชั้นรู้...แกอย่าลืมนะว่าชีวิตแกอยู่ในกำมือใคร....แค่ชั้นกดปลายนิ้วชีวิตเหี้ยๆ ของแกก็จบ...คอยฟังแผนต่อไปให้ดี” เสียงปลายสายตอบเยือกเย็นเช่นเดียวกับเหงียนที่ตัวเย็นวาบไม่กล้าเสี่ยงกับความอำมหิตของหม้ายดำ....................... ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนก้องภพลืมตาตื่นก็พบว่าตัวเองไม่ได้นอนเฝ้าอติรุจในโรงพยาบาลไม่เพียงสถานที่ไม่คุ้นตาสิ่งที่ทำให้ตกใจสุดขีดก็คือร่างกายเขาเปลือยเปล่านอนอยู่บนเตียงแคบขยับไม่ได้แถมบนร่างค่อนข้างขาวก็ถูกวางเรียงรายด้วยอาหารญี่ปุ่นนานาชนิดทั้งซูซิหลากหลายรสซาชิมิ สารพัดสลัดแทบไม่เหลือช่องว่าง เขาหายใจหนัก ๆ มองหญิงสาวที่รายล้อมเตียงทุกนางใส่ชุดชั้นในบางเบาเผยให้เห็นเรือนร่างอวบอัดรำไรแต่ใบหน้ากลับใส่หน้ากากตัวตลกไว้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เปิดเผยวงหน้าขาวนวล เขาจำได้แม่นหล่อนคือสาวสวยเซ็กซี่ในผับที่แอบใส่ยาปลุกเซ็กส์ในเบียร์หน้าหวานซึ้งยิ้มบาง ๆ ค่อย ๆ ก้มลงอ้าปากงับซูซิพร้อมกับเลียสะดือวนไปวนมา “อูยยยย..ซี้ดดดสส์” ก้องภพสะดุ้งครางเสียวแต่ขยับร่างไม่ได้คล้ายถูกผีอำพลันหญิงสาวที่สวมหน้ากากอีกคนยื่นหน้ามาใกล้ก่อนจะถอดหน้ากากออก “ยูริ” ก้องภพตะโกนสุดเสียง ยูริจริง ๆเขาไม่ได้ฝันไป เสียงยังไม่ทันขาดหายยูริก็ประกบปากจูบดูดดื่ม “อืมมมม..จ๊วบ ๆๆๆ” ทั้งคู่บดปากกันสนุกท่ามกลางสาวเซ็กซี่และหญิงสาวหลายนางที่ปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากากยูริยิ้มให้ก่อนจะเลื่อนหน้ามากินซูซิอีกคำ พลันในความมือที่ปลายเตียงก็ปรากฎร่างเปลือยเปล่าของชายหนุ่มเดินตรงมา พอพ้นเงามืดเท่านั้นก้องภพก็อ้าปากค้างร่างเปลือยไม่ใช่ใครอื่น พี่รุจของเขานั่นเองนายตำรวจหนุ่มส่งรอยยิ้มเท่ห์ก่อนจะขยับตัวประชิดยูริประกบปากแลกลิ้นกันอย่างเมามัน “พี่รุจ” ก้องภพครางไม่เชื่อสายตาตัวเองเป็นไปไม่ได้พี่รุจกับยูริจะ.....เขาไม่ได้ฝันแน่ ๆมองดูร่างบึกบึนของพี่ชายสุดหล่อที่สมส่วนด้วยมัดกล้ามแผงอกที่มีขนสวยงามลามแผ่ไปถึงหน้าท้องเป็นริ้วลอนโคนขาแข็งแรงรับร่างกายช่วงล่างไว้อย่างเหมาะสมอดไม่ได้ที่จะมองความเป็นชายที่ยาวใหญ่กว่าเจ็ดนิ้วแข็งโด่น้ำเมือกใส ๆละเลงหัวถอกแวววาว พวงกระโปกรกขนแกว่งไกวโทงเทงหมอยหยาบดกดำแผ่กว้างเกือบเต็มหัวเหน่าใบหน้าหล่อคมสันด้วยเคราเขียวขยับตามแรงจุมพิตอันเร่าร้อนอารมณ์พิศวาสตรงหน้าทำให้น้องชายก้องภพตื่นตัวเต็มที่ปลายหัวปริ่มด้วยน้ำชุ่มฉ่ำ เขาหลับตาครางอยากชักว่าวให้ตัวเองแต่ก็ติดตรงที่ขยับไม่ได้ ทันใดจู่ ๆที่แก่นกายกลางตัวก็โดนอะไรอุ่น ๆ สัมผัส เผลอครางเบา ๆ เผยอตาขึ้นช้า ๆแล้วก็ต้องตกตะลึงเหมือนโดนสิบล้อชน ควยขนาดห้านิ้วครึ่งกำลังถูกปากแมน ๆ ของพี่รุจคนเก่งขย้อนอมหัวเข้าไปทั้งหัว แม้จะไม่ใหญ่มากแต่ก็ทำให้ปากสวยได้รูปบวมตุ่ย “อูยยยยย......ซี้ดดดดสส์” ก้องภพครางเสียววาบกึ่งสะลึมสะลือไม่อยากจะเชื่อว่าเกิดขึ้นจริง ๆนึกไม่ถึงว่าพี่รุจจะทำอย่างนี้ “อู๊วววว์..เสียววว..ซี้ดดดส์..อู๊ยยยยย” น้องเล็กสามสิงห์ครางหงิงปล่อยให้พี่ใหญ่สามสิงห์โชว์ลีลาชิวหาพาเพลินอย่างสุดเหวี่ยง อติรุจโขยกหัวขึ้นลงดุ้นเนื้อคาวจัดอย่างสนุกใช้ลิ้นกวาดน้ำเมือกหลั่งเต็มหัวควยกลืนลงคอมองน้องรักที่บิดตัวเกร็งเสียวสะท้านร้องครางไม่หยุดไม่สนอาหารที่อยู่รายรอบแม้แต่น้อยมุ่งสนใจแต่ท่อนควยกับพวงไข่ตามโลมเลียไม่หยุดหย่อน ความสุขจากกามรมณ์ไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ก้องภพโดนดูดควยอย่างต่อเนื่องหัวสั่นหัวคลอนพยายามปฎิเสธว่าพี่ชายสุดหล่อสร้างความมันส์เสียวซ่านได้ถึงกึ๋นกว่ายูริซะอีก “อูยยยยย...พะ..พี่รุจ..เสียวววผมสะ..เสียยยววววว..อู๊วววว์..อู๊ยยยยส์” ก้องภพครางตัวเกร็งและก่อนจะถึงจุดสุดยอด อติรุจในชุดตำรวจเต็มยศสง่างามสมชายชาตรีก็วิ่งเข้ามายิงปืนขึ้นฟ้าทำให้พวกสาวหน้าหวานและสาวในหน้ากากรวมทั้งยูริและอติรุจที่กำลังอมดูดควยเขาอยู่หายไปหมด และเวลานั้นเองความเสียวที่สั่งสมมานานก็ระเบิดออก “พี...พี่รุ..พี่รุจ..น้ำแตกกกกแล้วพี่..ผม..แตกกก..พี่รุจ..ซี้ดดดดสส์..อูยยยย..เอ๊าะ..อ๊ะๆๆๆ” ก้องภพครางลั่นน้ำเงี่ยนขาวข้นกระฉูดออกมาเต็มหน้าขา ความชื้นเปียกทำให้สะดุ้งตื่นรู้สึกเหนียวเหนอะที่หว่างขา “บ้าชิบหาย” ก้องภพด่าตัวเองที่โตขนาดนี้ยังฝันเปียก แต่พอหวนนึกถึงความฝันตัวก็เย็นวาบใจเต้นโครมครามไม่รู้ว่าความคิดบ้า ๆ นี้โผล่มาจากไหน เหลือบมองอติรุจที่นอนหลับอยู่บนเตียงลมหายใจสม่ำเสมอแสดงว่าหลับสนิทก็เบาใจ ค่อย ๆลุกจากเตียงย่องเข้าห้องน้ำเงียบกริบ ส่วนอติรุจที่แกล้งปรับลมหายใจให้นิ่ง นอนลืมตาโพลงใจเต้นระรัวทุกคำพูดทุกเสียงครางของไอ้ว่านน้องรักดังสะท้านในจิตใจ รู้สึกงงไม่รู้ว่าควรจะคิดอะไรรู้อย่างเดียวว่าจะให้ไอ้แสบรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเกิดอะไรขึ้นคิดพลางพยายามข่มตาให้หลับแต่ก็ยากเต็มที......................
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-8-19 15:27:12
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-8-19 19:55:02
โพสต์ 2020-8-19 20:19:05
โพสต์ 2020-8-20 09:46:43
โพสต์ 2020-8-24 11:51:26
