|
1956| 31
|
เมื่อผมกลายเป็นทาส1 CP |
|
ก่อนอื่นผมต้องบอกก่อนเลยนะครับ ว่าผมเป็นคนต่างจังหวัด ตั้งแต่เด็ก เพิ่งจะได้เข้ามาอยู่ที่กรุงเทพ ก็เมื่อตอนเรียน ปริญญาตรีแถวๆ ลาดกระบัง ไม่ขอเอ่ยแล้วกันนะครับ ว่าเรียนที่สถาบันอะไร ด้วยความที่ว่าเรียนช่าง เป็นเด็กช่างตั้งแต่ตอนเรียน ปวช.มันก็มีเรื่องราวห้าวๆ เรื่องราว***มๆ มาให้เจอเป็นประจำ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผู้หญิง ชก ตีต่อย มันก็มีมาให้ผมได้เจอเป็นประจำ แต่ก็อย่างว่า ตอนเรียน จะตีกันไม่ว่าจะหมู่หรือเดี่ยวก็เจอมาจนหมด มาวางมือก็ตอนที่เริ่มทำงานแล้วนี่เอง ปัจจุบันผมเป็นอาจารย์สอนพิเศษให้กับนักเรียน มัธยม หลักๆ ก็สอนเกี่ยวกับ ฟิสิกส์ กับคณิตศาสตร์ซึ่งเป็นวิชาที่ผมถนัดทั้งคู่ เรื่องค่าตัวไม่ต้องห่วง ผมค่อนข้างได้รับค่าตอนแทบที่สูงลิ่ว เพราะนอกจากสถาบันที่ผมสอนพิเศษอยู่นั้น จัดได้เลยว่าอยู่ใจกลางกรุงเลยทีเดียว ห้างสรรพสินค้าที่อยู่ติดๆ กันถึงสี่ห้าง สถาบันที่สอนก็เพื่อที่จะรองรับให้พวกนักเรียน เตรียมเข้าไปสู่มหาวิทยาลัยดีๆ แน่นอน พวกผู้ปกครองของเด็กเหล่านั้นก็ยอมที่จะจ่ายแพงมากกว่าแหล่งอื่น เพื่อที่จะให้ลูกของเขาได้รับสิ่งที่มันคุ้มค่า “แมกซ์” คือชื่อของผม ถ้าจะกล่าวได้ว่าผมเจริญรุดหน้ากว่าคนอื่นในวัยเดียวกันที่ 25 ปี ก็ไม่แปลกนัก เพราะไม่ว่าจะสมัยตอนเรียน ผมก็ทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย กีฬาผมก็เล่น และด้วยการเล่นกีฬานั่นเอง มันเลยทำให้ผมตัวสูงกว่าคนอื่นๆ อีกหลายๆคน ความสูงที่ 185 มันทำให้ผมได้เปรียบเรื่องการแต่งตัว ถึงแม้จะไม่เข้าขั้นหล่อเหลาอย่างคนอื่นแต่ก็ไม่ขี้เหร่ สิ่งที่ผมมีดีในตัวหลายๆ อย่าง โดยเฉพาะรูปร่าง กล้ามไม่หนาอย่างพวกนักเล่นกล้าม แต่เวลาถอดเสื้อ หุ่นของผมก็ดีอย่างไม่ต้องอายใคร และความที่ผิวที่เข้มแบบคนต่างจังหวัด หน้าแบบไทยๆ ผมสีดำสนิท มันเลยยิ่งทำให้ผมดูเข้มขึ้นไปอีก แต่ที่สำคัญ สิ่งที่พ่อให้ผมมา มันคือความภูมิใจ เพราะไม่ว่าจะเจอคู่นอนคนไหนก็แล้วแต่ไม่ว่าจะชายหรือหญิง หลายคนพูดเป็นเสียงเดียวกันทั้งหมด ว่า “ของ” ของผมนั้นใช้ได้ เช้านี้กับรถติดอย่างหนักย่านสุขุมวิท ของ ชม. เร่งด่วน และผมต้องมีสอนในช่วงที่เด็กๆ ทั้งหลายปิดเทอมมันเป็นเส้นประจำของผมจากคอนโด เพื่อที่จะมาถึงสถาบัน และเด็กนักเรียนอีกหลายๆ คน ที่ผมสอนอยู่ก็มักจะใช้เส้นทางเดียวกันในการมาที่สถาบันด้วย หนึ่งในนั้นคือน้อง “พาย” เด็กนักเรียน ม. 4 ที่กำลังจะขึ้น ม. 5 ที่บางครั้ง ผมมองอย่างไง มันก็เหมือนเด็กมัธยมต้นมากกว่า “พาย !!! “ เสียงเรียกตะโกนออกไปจากรถ ทำให้ไอ้เจ้าเด็กผิวขาวๆ ตัวเล็กๆ หันใบหน้ากลมๆ มาทางเสียงผมทันที “ครับ อาจารย์” “ขึ้นรถมา !!! ไปกับครู จะได้ไม่ต้องเดิน” มันยังมีทีท่าลังเล แต่ก็ตัดสินใจเอาตัวเล็กๆ ของมันขึ้นมานั่งอยู่บนรถผมได้ เมื่อรถคันหลังบีบแตรไล่ และผมยังไม่มีทีท่าจะเขยื้อนรถหนีออกไป ในความรู้สึกของผม มันเป็นเด็กที่ค่อนข้างจะขี้อาย แถมเป็นเด็กเงียบๆ ด้วย แต่ก็อย่างว่า เงียบแบบนี้ ไม่รู้ข้างในแฝงอะไรไว้ด้วยหรือเปล่า พอเข้ามานั่งได้ มันก็เงียบ จนผมเองต้องเป็นคนทำลายความเงียบนั้นทิ้งไป “เป็นไงบ้างเมื่อวานที่สอนไป ไม่เข้าใจตรงไหนบ้างหรือเปล่า” พายมันหันหน้ามามองผม จะพูดขึ้นมา แต่ก็เหมือนไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ “ก็...มีครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจสูตรในพาราโบลานิดหน่อย” “อืมมม ทางที่จริง พาราโบลา มันเรียนตั้งแต่ ตอน ม. 3 แล้วนะ เพียงแต่มันมีสูตรเพิ่มขึ้นมาอีกหน่อยแค่นั้นเอง งั้นวันนี้ เลิกเรียน เดี๋ยวครูช่วยสอนให้แล้วกัน วันนี้รีบกลับหรือเปล่า” น้องพายหันมามองหน้าผม แล้วทำตาโต ผมอยากจะหัวเราะกับท่าทีของมัน กับแค่สอนเพิ่มให้หลังเลิกเรียนมันไม่เห็นจะแปลกตรงไหน “อาจารย์จะเก็บเงินเพิ่มเปล่าคับ ช่วงนี้พ่อให้ตังค์ผมมาน้อยแล้ว ผมแอบไปซื้อเกมส์ตัวใหม่มา ตังค์ไม่เหลือเลย” โถ !!!!! ที่แท้ ก็เห็นเราเป็นคนงกเงินซะงั้น “555555 ไม่เป็นไร สอนให้ฟรี ไม่มีปัญหา ครูไม่โหดร้ายขนาดนั้น !!! งั้นเอาอย่างนี้ เลิกเรียนแล้ว เด๋วกลับพร้อมกลับครูเลยก็ได้ ไปที่คอนโดครู เดี๋ยวตอนเย็น ครูไปส่งที่บ้าน เอาไหม ? “ คำสุดท้ายผมหันหน้าไปหาน้องพาย พร้อมกับพูดเป็นเชิงคำถาม แต่เพียงแค่หันไป ก็เห็นวงหน้าของน้องพายยิ้มแป้น จนผมต้องยิ้มตามไปด้วย “อาจารย์แมกซ์ไม่ค่อยดุ เหมือนอาจารย์เจนี่ อาจารย์เจนนี่ดุ ....... ผมกลัว” น้องพายเค้าพูดแบบนี้ คงยังไม่เคยเห็นผมอีกฟิวนึง เวลาที่ผมถูกผีเข้าขึ้นมา อ่ะ.... ปล่อยให้เด็กมันเข้าใจไปแบบนั้นก่อนแหละดีแล้ว ไม่ว่ากัน “งั้นก็ตามนี้นะ เดี๋ยวเย็นๆ ครูมีสอนอีกแค่วิชาเดียว น้องพายเดินเล่นแถวโบนันซ่าก่อนก็ได้ แล้วซักประมาณ 4 โมงเย็น ก็กลับมาที่สถาบันแล้วกัน แล้วเดี๋ยวค่อยกลับพร้อมกัน... กลับดึก คุณพ่อว่าหรือเปล่าครับ” “ไม่ว่าครับ .... ถ้าอาจารย์โทรไปขอให้” นั่นไง ..... น้องพายถือโอกาสใช้ผมซะเลย “55555 ได้ๆๆๆๆ เดี๋ยวครูจัดการให้แล้วกัน กลับดึกๆ หน่อยก็ได้ ช่วงนี้ปิดเทอม ตื่นสายได้ อีกอย่าง บ้านของน้องพาย กับคอนโดของครูอยู่ใกล้กันด้วย เดี๋ยวครูขับรถมาส่งตอนขากลับ” “ครับ” น้องพายรับคำสั้นๆ พร้อมกับเดินออกไป เพราะมันถึงตรงหน้าสถาบันพอดี .......................................................................... จวบจนช่วงเวลาเย็น ผมเลิกสอนเร็วกว่าปกติ เพราะวันนี้เพียงแค่แจกชี๊ท และย้ำกับวิชาเดิมที่สอนไปจากเมื่อวานเท่านั้น ช่วงเวลาที่กำลังจะกลับมาที่รถ ผมก็เห็นไอ้เจ้าตัวเล็กนั่นยืนยิ้มแป้นอยู่ที่หน้ารถผมแล้ว บอกตรงๆ นะครับ งานมันเยอะจริงๆ ถ้าวันนี้น้องพาย ไม่มารอผมที่รถก่อน ผมก็คงกลับบ้านเลย และคงจะลืมว่าจะสอนน้องพายที่นัดกันเอาไว้แล้วเรียบร้อย “อ้าว....!!!!! ครูลืมไปเลย ว่าตอนเย็นต้องพาพายไปสอนที่ห้องด้วย” เพียงแค่ผมพูดจบ หน้าจากยิ้มแป้นของน้องพาย ก็หุบยิ้มขึ้นเลยทันที ทำให้ผมอดเอ็นดูเด็กคนนี้ไม่ได้ “..................” “โอ๋ๆๆๆ พูดเล่นครับ จำได้ซิ่ เดี๋ยวไปกันเลย หิวอะไรหรือเปล่า ที่ห้องครูไม่มีอะไรทานเลยนะ” บอกกับน้องพายไป ก็โกหกไปซะว่าจำได้ ทางที่จริงผมลืมไปตั้งแต่ตอนช่วงเที่ยงแล้ว “ทานมาแล้วครับ แล้วอาจารย์จะกลับไปที่คอนโดเลยป่าวครับ วันนี้ มีสอนเพิ่ม ผมงงเพิ่มขึ้นกว่าเมื่อวานอีก ทำไมต้องมีคณิตด้วย ถ้าจะเรียนวิศวะแบบอาจารย์.... จริงๆ นะ ผมอยากเก่งแบบอาจารย์แหละ..... แต่ไม่ต้องมีคณิตศาสตร์ได้ไหมเนาะ .... “ เครียดกับเด็กสมัยนี้เลยครับ อยากเป็นวิศวะ แต่ไม่ชอบคณิตศาสตร์ “ไม่ได้ครับ คณิต คือหัวใจหลักของวิศวะเลย เพราะมันต้องคำนวณเป็นหลัก ............อ่อ !!! อีกอย่าง พอเลิกเรียนแล้ว ไม่ต้องเรียกอาจารย์ ว่า “อาจารย์” ก็ได้นะครับ เรียก “พี่แมกซ์” ก็ได้ เผอิญ ยังไม่อยากแก่ 555555” ผมรู้สึกว่าสนิทกับน้องพายได้เร็ว เพิ่งรู้เหมือนกันว่า ท่าทางเงียบๆ น้องพายก็จัดได้ว่าเป็นเด็กน่ารัก คุยเก่งคนนึง “ได้ครับ ดีเลย .... จริงๆ ตอนแรก ที่ผมเห็นอาจารย์ .... ผิดๆๆๆๆ พี่แมกซ์ ตอนแรกๆ ผมยังไม่คิดเลยว่าอาจารย์จะมาเป็นอาจารย์ที่นี่แหละ” “อ้าว ....!!!! ทำไม ?” “ก็อาจารย์ที่นี่ ไม่แก่ ก็เป็นป้า เป็นลุงกันหมด” ผมเห็นมีแค่พี่แมกซ์นี่แหละ ดูวัยรุ่นอยู่เลย” “แล้วหล่อด้วยไหม” อันนี้ผมพูดเพิ่มขึ้นเอง “แหวะ !!!!” นั่น น้องพาย เริ่มลามแล้วครับ “ซะงั้นนน พี่ว่าพี่หล่อนะ หรือว่าไม่หล่อ ถ้าบอกว่าหล่อ พี่จะสอนให้แบบไม่คิดเงินนะครับ แต่ถ้าบอกว่าไม่หล่อ พี่เก็บเงินนะ .... อ่ะ ! ให้เปลี่ยนคำพูดใหม่” ดีเหมือนกัน อารมณ์อยากจะเล่นสนุกๆ คุยสนุกๆ กับน้องพายเริ่มมีมากขึ้น เพราะรู้ว่าน้องพายที่ผมเห็นในห้องเรียน กับข้างนอก ดูเป็นคนละแบบเลย ช่วงขากลับนี่ก็เหมือนกันนะครับ ผมว่าปกติ รถมันก็ติดมากอยู่แล้วทุกวันในช่วงเย็น แต่วันนี้มันทำไมถึงติดได้นานกว่าทุกวัน จนจากที่คุยกันสนุกๆๆๆ เริ่มเงียบขึ้น เพราะตอนนี้หน้าของน้องพาย มัวแต่จดๆ จ้องๆ อยู่กับโทรศัพท์ และเสียงของเกมส์ที่ดังอยู่ตลอดเวลา ไอ้ตัวเล็กมันเล่มเกมส์ อะไรของมันก็ไม่รู้ ซึ่งผมเองก็ไม่มีเวลาได้ดูอะไรถนัดมากนัก เพราะมัวขับรถอยู่ แต่เห็นมันขยับมือถือไปๆ มาๆ พร้อมกับลุ้นซะอย่างกับว่าเกมส์ที่อยู่ในมือถือนั่นมันจะออกมาจากในตัวเครื่องจริงๆ ซะอย่างนั้น พอเลยช่วงสุขุมวิทออกมาได้นิดเดียว รถก็เริ่มพอที่จะเคลื่อนที่ได้เร็วอยู่บ้าง มันทำให้ผมได้เหยียบคันเร่งแบบยาวๆ ได้อีกครั้งนึง แต่น้องพายกลับยังเล่นเกมส์ที่อยู่ในมือถืออย่างสนุก คราวนี้มีทั้งเสียงเชียร์ของตัวเอง ทั้งท่าทาง จนผมนึกขำกับท่าทางและคำพูดของเด็กคนนี้ ....แต่ !!!!! “เฮ้ย !!!!! “ เสียงของน้องพายตะโกนขึ้นดัง พร้อมกับมือถือเครื่องที่อยู่ในมือกระเด็นมาทางผม จนร่วงลงไปที่พื้นเหยียบเบรก ทางฝั่งผม “เฮ้ย !!!!! เสียงของผมเองครับ ที่อยู่ดีๆ มือถือก็ลอยตัดหน้าไปขณะที่ผมขับรถอยู่ ... อันตรายซิครับ ดีนะผมขับรถมีสติพอ แถมถนน ช่วงนี้ ว่างด้วย เลยทำให้ขับไปได้ตามปกติ แต่ไอ้เจ้ามือถือของน้องพาย มันร่วงลงไปอยู่ข้างล่าง ตรงเบรกผมไปเรียบร้อยแล้ว “ร่วงเลย ... ทำไมถึงได้ลุ้นขนาดนั้น เกมส์อะไรครับ สนุกหรอ” “เกมส์รถแข่งครับ ผมชอบบ สนุกดี ลุ้นด้วย............ “ เสียงของน้องพาย เงียบไปพักนึง เหมือนจะพูดต่อ แต่กำลังตัดสินใจ “พายวาน........... พี่แมกซ์ เอามือถือให้หน่อยซิครับ” หง่ะ !!! อันตรายซิครับ ผมขับรถอยู่นะ ได้แต่คิดในใจ เพราะพายขับรถไม่เป็น เลยไม่รู้ว่าผมไม่มีทางที่จะหยิบมือถือให้ได้แน่ๆๆ “555555 น้องพายครับ พี่ขับรถอยู่ เอาให้ไม่ได้แน่ๆ รอแป๊บได้ป่ะครับ จะถึงคอนโดพี่แล้ว เดี๋ยวพี่หยิบให้นะ” ผมพูดโดยไม่ได้มองหน้าพาย เลยไม่รู้ว่าพายกำลังตัดสินใจอะไรอยู่ เพียงแต่รู้ว่าตอนนี้ การมองรถบนท้องถนนมันสำคัญกว่าแค่นั้นเอง “ถ้าอย่างนั้น .. เดี๋ยวพาย หยิบเองก้ได้ครับ” ยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยอนุญาต มือน้องพาย ก็เอื้อม ผ่านมาแล้ว แต่ผ่านไม่ผ่านป่าว น้องพายดันเอามือผ่านทางตรงกลางระหว่างขาผมด้วยนี่ซิ่ เล่นเอาผมสะดุ้งเลย .......... เด็กก็คือเด็ก และคงไม่รู้ มือข้างหนึ่งของน้องพาย จับขาด้านซ้ายผมไว้ เพื่อที่จะให้มันแยกออกจากกัน และหัวจะได้มุดเข้าไปหามือถือได้ ส่วนมือด้านขวาอีกข้าง น้องพายก็เอื้อมมาจับ โทรศัพท์มือถือที่ร่วงอยู่ มันเลยทำให้ตอนนี้ ใบหน้าของน้องพาย อยู่ตรงระหว่างขาผมพอดี ............ ขับรถน่ะขับได้ครับ แต่มันพาลมือไม้แข็งไปหมด และพาลจะให้อย่างอื่นแข็งไปด้วยนี่ซิ่ ผมยิ่งเป็นคนถูกกระตุ้นเรื่องพวกนี้ได้ง่ายๆ อยู่ หัวของน้องพาย เลยอยู่ห่างจากไอ้เจ้าแมกซ์น้อย เพียงแค่ระไม่ถึงคืบแค่นั้นเอง เป็นไปอย่างที่คิดครับ พอได้มือถือ ก็เอาไปเล่นเกมส์ต่อ โดยไม่สนใจผมเลยว่าจะเป็นไงบ้าง ผู้ใหญ่กับเด็ก ความรู้สึกแตกต่างกันนะคร๊าบบบบน้องพาย ขับรถด้วยใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาตลอด เพราะให้อย่างไง สถานะที่ผมกับน้องพายเป็นอยู่มันไม่ควรจะเกินเลยอะไรทั้งสิ้น และจะดูไม่ดีอย่างมาก เพราะผมคืออาจารย์ ส่วนน้องพายคือลูกศิษย์ ถึงแม้จะเป็นลูกศิษย์ที่หน้าตาน่ารัก ตัวเล็กๆ ตามแบบสเป็คผมก็เถอะ ผมขับรถไปเรื่อยๆ จนถึงที่หมายจนได้ ดูๆ น้องพายจะตื่นๆ เหมือนกัน กับคอนโดที่ผมอาศัยอยู่ ไม่ใช่ตื่นเพราะว่ามันสวยแต่อย่างใด แต่ในความรู้สึกของผม คือน้องพายไม่เคยมาคอนโดแบบนี้ต่างหาก เพราะเท่าที่ผมทราบ บ้านน้องพายเอง ใหญ่ และก็กว้างขวางมากอยู่แล้ว “เดี๋ยวนั่งรอพี่อยู่ที่ห้องนี้ก่อนนะครับ พี่ขอตัวเข้าไปเอาหนังสือก่อน” ผมพูดขึ้น พร้อมกับให้น้องพายนั่งที่โซฟาของห้องรับแขกตรงกลาง แต่น้องพายกลับไม่นั่ง พร้อมกับเดินสำรวจไปเรื่อยๆ ซึ่งผมก็ไม่ถือสาอะไร ปล่อยให้น้องเค้าเดินๆ ไปเรื่อยๆ ส่วนตัวผมก็แยกเข้ามาเอาหนังสือ เตรียมสอนส่วนตัวให้กับน้องพายเย็นนี้ “พี่แมกซ์” น้องพายพูดขึ้นขณะที่ผมออกมาจากห้องพร้อมกับหนังสือกองโต “ครับ” “พี่แมกซ์เล่นฟิตเนสอยู่กับบ้านด้วยหรอครับ ...ทำไมไม่ไปเล่นที่ศูนย์ฟิตเนสอ่ะครับ” น้องพายถามผม แต่ก็เอามือไปจับอุปกรณ์ต่างๆ ที่ผมมีอยู่ “อันนี้เอาไว้ทำอะไรอ่ะครับ” น้องพายพูดขึ้นโดยไม่รอคำตอบจากคำถามเดิม “เอาไว้สร้างกล้ามเนื้อช่วงต้นแขนครับ” ผมตอบไป แต่มือก็ยังง่วนอยู่กับการดูหนังสือ สำหรับเตรียมสอนให้น้องพาย “อันนี้ล่ะครับ” ผมมองไปตามเสียงนั้น “สร้างกล้ามเนื้อช่วงหน้าท้อง กับช่วงไหล่ครับ ....... “ “พี่แมกซ์ วันนี้ผมยังไม่อยากเรียนอ่ะ ได้ป่ะ.... อยากเล่นไอ้พวกนี้อ่ะครับ พี่สอนผมหน่อยซิ่” นั่นไง ..... งานเข้าผมเลย เปลี่ยนจากสอนคณิตศาสตร์ มากลายเป็นสอนออกกำลังกายซะงั้น ..... อยากจะบอกกับน้องพายจังเลยครับ พี่ไม่ใช่เทรนเนอร์นะ “55555 ไหงเปลี่ยนแผนล่ะครับ อยากออกกำลังกายหรอ” ผมพูดยิ้มๆๆ ให้กับความน่ารักของน้องพาย “ป่าว.” “อ้าว” ผมงงเลย “ผมอยากเห็นพี่แมกซ์ออกกำลังกายต่างหาก” งานเข้าผมรอบสอง มีเด็กตัวเล็กๆ น่ารักๆ แก้มใสๆ มาขอดูผมออกกำลังกาย แล้วผมจะทำไงเนี่ย “ไม่ดีมั้งครับ.... พี่ว่าพี่สอนคณิตดีกว่านะ เอาไว้วันไหนอยากให้พี่สอนออกกำลังกาย เป็นเทนเนอร์ให้ เอาไว้วันที่น้องพายมีชุดมาเปลี่ยนด้วยจะดีกว่าครับ จะได้เห็นได้ง่ายๆ พี่จะได้สอนได้ “ไม่เป็นไร แค่เห็นพี่แมกซ์เทรนให้พายดู พายก็ทำเป็นแล้ว..... พายเก่ง พายจะได้มีหุ่นมีกล้ามเท่ห์ๆ เหมือนพี่แมกซ์ไง” ดีจริงๆ ครับ ชมตัวเองว่าเก่งยังไม่พอ แถมยังเผื่อแผ่ข้ามมาชมผมด้วย “จะดีหรือ” ผมชักลังเล จะไม่ยอมทำตาม ก็กลัวเด็กจะร้องไห้หรือเปล่า ถึงจะไม่ถึงขั้นร้องไห้ แต่เท่าๆ ที่สังเกตดู น้องพายเป็นคนเอาแต่ใจเหมือนกันนนะเนี่ย ก็จะให้ผมออกกำลังกายให้ดูได้ไง ในเมื่อเวลาผมจะฟิตเนสแต่ละครั้ง สิ่งที่ผมสวมใส่ร่างกายอยู่ มันมีเพียงแค่ กางเกงในตัวเล็กๆ ตัวเดียวแค่นั้นเอง “ดีครับ” คำตอบสั้นๆ จากน้องพาย และไม่มีอย่างอื่นตามมา เอาก็เอาวะ !!!!! เสื้อกล้ามมี กางเกงบอลมี ใส่แบบนั้นก็ได้ “งั้นพี่ขอเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ ชุดนี้ชุดทำงาน มันดูไม่เหมาะ” น้องพายไม่พูดอะไร ผมก็หันหลังให้อีกครั้งหนึ่งพร้อมกับเดินเข้าไปในห้อง หยิบได้เสื้อกล้ามมาตัวหนึ่ง กับกางเกง ไอ้กางเกงน่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก เพราะเป็นกางเกงบอลขากว้างๆ ใส่สบายอยู่แล้ว แต่เสื้อกล้ามนี่ซิ่ มันมีเพียงแค่ตัวเดียว ตั้งแต่ผมเรียนอยู่ปีสุดท้าย ตอนนั้นก็ผอมซะเหลือเกิน ไม่ใช่หุ่นมีกล้ามอย่างปัจจุบันนี้ มันเลยทำให้ผมใส่แล้วแนบเนื้อ และฟิตออกมาเป็นอย่างมาก กล้ามมีตรงไหน ขึ้นตรงไหน เห็นชัดหมด ขนหน้าท้องที่ผมได้มาเยอะจากพ่อ มันลามขึ้นไปจนถึงแผงอกกว้างๆ ที่ผมรู้สึกว่าเท่ห์ ส่วนขนข้างล่างถ้าไม่ได้ถูกปิดไว้ด้วย กกน สีขาวที่ผมใส่อยู่สีเดียว กับกางเกงบอล มันก็จะลามลงไปถึงไอ้ดุ้นเสา ที่ผมพาดมันขึ้นไว้เป็นประจำ “พี่แมกซ์ ...หุ่นเท่ห์จัง” น้องพายชมผมตรงๆ แบบนี้ผมก็อายซิครับ “อยากหุ่นแบบพี่ใช่หรือเปล่า อ่ะ !!! จะอยากดูอะไรก่อน จะให้พี่เล่นอันไหนให้ดู บอกมา” “เอาไอ้ที่ยกๆ วงกลมใหญ่ๆ สองอันเนี่ย” น้องพายพูดขึ้น พร้อมกับเอามือชี้ไปที่ยกน้ำหนัก ซึ่งผมจะตั้งเอาไว้ที่ 50 กก. ไว้เสมอ ไม่อยากให้มันเยอะมากไป เพรราะผมต้องการให้มีกล้าม แต่ไม่ใช่กล้ามใหญ่มากนัก “อ่อ ที่ยกน้ำหนัก ได้ครับ เดี๋ยวพี่สอนแล้วกัน ..... เริ่มแรก น้องพายต้องนอนหงายไปตามแนวราบ ขาทั้งสองข้าง ปล่อยลงไปที่พื้น แล้วนอนลงไป เอาที่ยกน้ำหนัก แนบชิดไว้กับลำอก พร้อมกับดันขึ้นช้าๆ นะครับ ห้ามเร็ว” ผมพูดสอนนน้องพายไป ในขณะที่ทำให้น้องพายดูไปด้วย เลยกลายเป็นว่าตอนนี้น้องพายลากเก้าอี้ตรงโต๊ะคอมมานั่งใกล้ๆ ผมที่ผมนอนหงายอยู่ พร้อมกับยกที่ยกน้ำหนักขึ้นไปอย่างช้าๆ แต่......น้องพายกลับไม่มองที่แป้นยกน้ำหนัก กลับมามองที่หน้าแล้วก็ตัวผมซะงั้น “อันนี้สร้างกล้ามเนื้อส่วนไหนอ่ะ !!” “หน้าอก หน้าท้อง แล้วก็กล้ามแขน” ผมพูดขึ้นในขณะที่มือก็ยังยกน้ำหนักไว้แบบนั้น “มันจะทำให้หน้าท้องพี่แข็งขึ้นป่ะ แล้วถ้าพายทำบ้าง หน้าท้องจะแข็งขึ้นป่ะ” “แข็งดิ่” หมายถึงหน้าท้องนะครับ ไม่ใช่อย่างอื่น “อ๋อ” ................. น้องพายลากเสียงอ๋อยาวๆ แต่ แต่กลับไม่ลากเสียงเปล่าๆ มือของน้องพายดันถือวิสาสะ จับที่หน้าท้องผมซะงั้น แต่จับต่ำมากกก จนเกือบไปถึง ขอบกางเกงในที่ผมใส่อยู่ เล่นเอาที่ยกน้ำหนักผมแทบร่วงเลย ดีนะที่ขืนเอาไว้ได้ทัน “หนักป่ะ” ถามทำไมคร๊าบบบบบบบบบน้องพาย หนักดิ่ “หนักซิครับ” พูดเสร็จ ผมก็ยกแท่นน้ำหนักลงมาพักไว้ที่อก พร้อมกับเตรียมยกขึ้นต่อ ตอนนี้น้องพายมองตาใสแป๋วที่หน้าผม แต่มือยังไม่เปลี่ยน ยังวางไว้ที่หน้าท้องของผมเหมือนเดิม เหมือนว่ามันกลายเป็นที่วางมือซะอย่างนั้น ผมยกแท่นยกน้ำหนักขึ้นรอบสอง ขึ้นอย่างช้าๆ เพื่อให้น้องพายได้เห็นได้ถนัด ในการออกกำลังกายที่ถูกต้อง แต่ทำไมน้องพายมองแต่ที่ท้องผมเนี่ย..... คราวนี้ไม่เพียงแต่จับหน้าท้องอย่างเดียวเท่านั้น น้องพายดันเปิดเสื้อกล้ามที่ผมใส่อยู่ขึ้น จนเห็นเนื้อแท้ของผมได้ชัดเจน ดูน้องพายจะตกใจนิดหน่อย ที่พอเปิดไปแล้วมันไม่ได้เจอกล้ามหน้าท้องอย่างเดียว แต่ดันเจอขนหน้าท้องของผมด้วยนี่ซิ่ “เฮ้ย” !!!!! ผมตกใจซิครับ “พายอยากเห็นว่ามันจะออกมาชัดขนาดไหน ....ไม่เป็นไรนี่นา” “อ่าๆๆๆ ไม่เป็นไรหหรอกครับน้องพาย แต่เปิดมาแบบนี้พี่ตกใจเฉยๆ ครับ” ผมพูดขึ้นแบบหอบๆ พร้อมกับเอาที่ยกน้ำหนักวางไว้ข้างล่าง ทำไมวันนี้มันออกกำลังกายแค่สองครั้งถึงได้เหนื่อยเลยก้ไม่รู้ “พี่แมกซ์ ........” ตั้งคำถามอีกแล้ว “ครับ” “ทำไม.” “ทำไม อะไรหรอครับ” ผมเริ่มงง “ทำไมพี่มีขนที่หน้าท้องเยอะจัง พายไม่เห็นมีเลย” คำถามโลกแตก แล้วผมจะตอบไงดีล่ะทีนี้ “คือ พี่โตแล้วน่ะครับ พี่เลยมี เดี๋ยวพายโตขึ้นกว่านี้อีกหน่อย เดี่ยวพายก็มีครับ” ผมก้ได้แต่คิดในใจ ดูจากลักษณะแล้วท่าจะมียาก เพราะว่าถ้ามีคงมีตั้งแต่อายุขนาดนี้แล้วแหละ ขนาดผมขนยังขึ้นต้งแต่อยู่ ม. 3 “พายอยากเห็น” ............. อยากเห็นอะราย “อยากเห็น...” อยากเห็นอะไรเนี่ย น้องพายไม่พูด แต่แสดงออกทางการกระทำ ผมยังคงนอนหงายอยู่ที่เก้าอี้ตัวยาว พร้อมกับอาขาลงไว้อย่างนั้น น้องพายเอามืออีกข้างดึงเสื้อของผมขึ้นมากกว่าเดิมอีก ...... แต่คราวนี้ผมปล่อย อยากจะทำอะไรก็ให้น้องพายทำตามใจชอบ ... ดูแล้วถ้าจะเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็นเยอะมากๆ .... ถ้าอยากเห็น ผมก็ปล่อย คราวนี้ผมนึกสนุกขึ้นมา เลยปล่อยตามใจน้องพายดูเรื่อยๆ และคอยดูว่าน้องพายจะทำไงต่อไป มือของน้องพายยังคงจับหน้าท้องของผมอยู่แบบนั้น มือเล็กๆ นุ่มๆ เย็นๆ มันอดทำให้ผมตรงเกร็งหน้าท้องตามไม่ได้ ดูเจ้าน้องพายจะสนุกกับการเล่นหน้าท้องแข็งๆ ของผมมาก แต่ผมเริ่มจะเสียวแล้วซิครับ แถมนอนหงายแบบนี้ ไอ้เจ้าน้องชายผมมันจะตื่นขึ้นมาด้วยนี่ซิ่ “พี่แมกซ์ ถอดเสื้อได้ป่าว พายอยากเห็นชัดๆ” ...... อ่ะ จัดให้ครับ แต่ก่อนที่จะจัดอะไรทำนองนี้ ผมต้องกำชับอะไรน้องพายซักอย่างแล้วแหละ “พี่ถอดให้ได้ครับ แต่น้องพายสัญญาอะไรกับพี่ซักอย่างก่อนได้ไหม” น้องพายเอียงคอนิดนึง ก่อนจะพยักหน้าแบบตกลง “ถ้าพี่ถอดเสื้อ น้องพายอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครนะครับ บอกว่ามาห้องพี่ พี่เพียงแค่สอนการบ้านให้แค่นั้นพอ” “ได้ครับ” น้องพายตอบแบบไม่คิดเลย ผมนั่งนิ่งๆ ก่อนจะค่อยๆ ดึงเสื้อกล้ามขึ้นและถอดมันออก ก่อนที่ส่วนบนของผมจะเปลือยเปล่า น้องพาย มองที่ช่วงตัวบนผมแบบไม่วางตา ก่อนจะเอามือมาลูบขึ้น และถือวิสาสะ ก้าวเข้ามานั่งที่เก้าอี้ตัวเดียวกับของผม และนั่งใกล้อย่างมาก จนผมต้องอ้าขาออก เพื่อที่จะให้น้องพายอยู่ตรงกลางและจะได้จับเนื้อต้องตัวผมได้อย่างตามใจชอบของน้องเค้า คงเห็นผมเป็นหุ่นหรือเป็นอะไรก็แล้วแต่ น้องพายลูบอย่างเดียวไม่พอ แต่กลับดึงขนผมเล่นอีกต่างหาก จนน้องเค้าลูบขึ้นมาจนถึงแผงอกตรงกลาง ผมซิครับ แขม่วท้องแล้วแขม่วงอีก เป็นครั้งแรก ที่เจอเด็กมาเล่นอะไรแบบนี้ บอกตรงๆ ถ้าไม่ใช่นักเรียนที่ผมสอนอยู่ น้องพายโดนผมลากเข้าห้องไปนานแล้ว “นุ่มจัง” ............ แผงอกพี่นุ่มครับ แต่อย่างอื่นตอนนี้พี่เริ่มแข็งแล้ว ... ผมได้แต่คิดในใจ นี่ถ้าผมไม่ใส่กางเกงในไว้ ป่านนี้ ไอ้เจ้าน้องชายตัวดีผมที่มันอึดอัดอยู่ในกางเกงใน คงจะตั้งเด่ชี้หน้ามาทางน้องพาย คนต้นเรื่องแล้ว “.................” ผมพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งเฉยๆ ปล่อยให้เกมส์นั้น ให้ไอ้เจ้าตัวเล็กนั่นคุมไปแล้วกัน “พายอยากมีหุ่นแบบนี้จัง ต่อไปพายจะขยันออกกำลังกาย” “อืม....” แค่นั้นครับ พูดอะไรต่อไม่ได้ ตอนนี้สมองมึนไปหมด น้องพายเลื่อนมือลงมาจากแผงอกที่มีแต่ขนของผมที่มันเรียงเส้นกันอยู่ ลูบไม่ลูบเปล่า แต่เอาเล็บกรีดลงมาเบาๆ ที่กลางท้องผมด้วย ผมก็ได้เกร็งซิครับ ก็มันเสียวนี่นา “แข็งจัง” น้องพายเค้าหมายถึงหน้าท้องผม เพราะอย่างอื่นน้องพายยังไม่ได้จับ แต่ถ้าเป็นแบบนี้บอกตรงๆ ผมกลัวว่าผมจะไม่รอด “ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ ตอนนี้ เพราะมือของน้องเค้ายังคงอยู่ไม่สุข มือเล็กๆ ขาวๆ มันตัดกับสีผิวของผมที่มันเข้มจนเห็นได้ชัด น้องพายเอานิ้วชี้จิกลงไปที่สะดือผมเบาๆ ทำให้ยิ่งเสียวหนักกว่าเดิม แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรได้ต่อไป มือเล็กๆ จากที่อยู่ตรงสะดือ ก็หล่นลงไปอยู่ตรงกลางเป้าผมอย่างรวดเร็ว จนผมเองก็ไม่มีเวลาคิด แต่มารู้สึกตัวอีกที ไอ้น้องชายของผมหรือที่ใครหลายๆ คนเรียกกันอย่างหยาบๆ ว่า KUY ก็ตกอยู่ในกำมือของน้องพายแล้วเรียบร้อย จะเรียกว่าลูกไก่ในมือกำมือก็คงไม่ผิด “น้องพาย” เสียงผมแหบพร่า อย่างแรง ก่อนจะเอามือไปจับให้มือของน้องพายออก ก็เล่นทั้งขยำ ทั้งกดลงไป ผมก็ทั้งเจ็บ แล้วก็จุกไปด้วยซิครับ ถึงจะมีเสียวปนมาบ้างก็เถอะ แต่สิ่งที่ผมเจอหนักกว่าเดิม มันคือคำพูดต่อไปจากตรงนี้ต่างหาก “ถ้า.......... พี่แมกซ์ไม่ให้พายจับ ............... ไม่ตามใจพาย กลับไป พายจะบอกกับพ่อว่าพี่แมกซ์หลอกพายมาที่คอนโด แล้วทำอะไรที่มันไม่ดี....... แล้วถ้าเรื่องถึงสถาบัน........พี่แมคโดนไล่ออกแน่” นี่เลยครับ .... ลูกคนรวย ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าน้องพายดูเป็นเด็กเงียบๆ แต่เงียบๆ นี่แหละ น่ากลัวที่สุด แล้วมันก็เป็นจริง “น้องพาย....” ผม งงไปหมด คิดอะไรไม่อออกว่าจะพูดอะไรต่อไป “ทำไมทำแบบนี้ล่ะ” ผมยังคงถามต่อ สีหน้าของน้องพายเปลี่ยนไป จากเด็กที่ดูซื่อๆ น่ารัก กลายเป็นเหมือนพ่อมดตัวน้อยๆ ไปซะแล้ว สายตาที่ส่งมาให้ผม มันมีทั้งยั่ววน และแสดงว่าตัวเองเหนือกว่าอยู่ในทีทั้งสองอย่าง หรือ..... นี่คือตัวจริงๆ ของน้องพาย “พี่เคยเล่นอะไรซักอย่างนึงไหม พี่แมก” น้องพายไม่ตอบผม แต่ถามกลับมา “เล่น.... อะไรครับ” บอกตรงๆ ครับ ตอนนี้ทั้งกลัว ทังอยากลอง เสียหน้าก็เสียที่โดนเด็กหลอกจนได้ น้องพายพูดกับผมยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มแบบมีเลศนัย มืออีกข้างของน้องพาย ยังคงเล่นอยู่กับไอ้เจ้าแมกซ์น้อย อย่างสนุก จนผมทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยให้น้องพายทำตามใจชอบ “พี่ใส่กางเกงบอล แล้วมี กางเกงในด้วยนี่ครับ” น้องพายไม่ตอบผมซักคำถาม แต่ยิงคำถามมาอย่างเดียว “สีอะไร” .... “ขาว ครับ” ผมตอบไป เพราะรู้อยู่ว่า กางเกงในทุกตัวของผมมันมีแต่สีขาว “ผมเบื่อกางเกงบอลพี่ แต่ผมอยากให้พี่ใส่แค่กางเกงในตัวเดียวมากกว่า” น้องพายพูดขึ้นมา จนผมเริ่มหน้าซีดแล้ว สีหน้าของน้องพายไม่ได้มองลงไปข้างล่างดูการกระทำของตัวเองที่ทรมาน kuy ของผมอยู่ แต่สีหน้ายังคงจับมองหน้าผม เหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ “น้องพายยย ครับบบ” เสียงครางของผม อาจจะช่วยน้องพายได้บ้าง เพื่อไม่ให้น้องเค้าแกล้งผมมากไปกว่านี้ บอกตรงๆ คำขู่ของน้องเค้าผมก็ค่อนข้างกลัวเหมือนกัน ลูกของนักการเมือง รวยอันดับต้นๆ ของเมืองไทย ลูกคุณหนูเต็มพิกัด คงไม่ชอบให้คนขัดใจแน่ๆ “..............” น้องพายไม่ตอบ ได้แต่ยิ้มให้กับผม “ถอดกางเกงครับ”
จ่ายเงินสำหรับกระทู้นี้
มี 18 ซื้อ
คุณต้องจ่าย 25 Zenny เพื่ออ่านกระทู้นี้
| |
|
|
|
|
| |
| ||
| ||
| ||
| ||
|
| |
| ||
|
--ตี๋อ้วน--
|
||
| ||
|
| |
|
|
|
| ||
| ||
|
| |
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
| ||
|
| |
รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม
กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง
หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ
©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ
GMT+7, 2024-11-17 18:51 , Processed in 0.160690 second(s), 28 queries .
Powered by Discuz! X3.5, Rev.8
© 2001-2024 Discuz! Team.
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-9-6 00:13:04
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-9-6 01:21:10
โพสต์ 2020-9-6 09:34:53
โพสต์ 2020-9-8 03:20:45
โพสต์ 2020-9-11 21:16:09
โพสต์ 2020-9-15 04:20:31