นิยาย: ปศุสัตว์รีดน้ำ...นม ตอนที่1 "มาโคโตะ"

T.tannn_student

สวัสดีครับผมชื่อ มาโคโตะ นี่เป็นบันทึกเรื่องราวตอนที่ผมไปช่วยงานพี่ยูลูกพี่ลูกน้องผม เมื่อหลายปีก่อนตอนนั้นผมอายุ 17ปี อยู่ที่นั่นผมได้ไปเจอสิ่งที่เหนือความคาดหมายที่ผมไม่มีวันลืมเลยกับความลับ ณ ที่แห่งนั้นที่ปศุสัตว์รีดน้ำ...นม

วันนี้เป็นวันเรียนวันสุดท้ายของเทอมนี้ แต่แทนที่ผมจะได้มีความสุขพักผ่อนออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆในช่วงหยุดยาว3เดือน แม่ของผมดันให้ผมไปช่วยงานที่ฟาร์มวัวกับพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของผมที่เพิ่งฟื้นฟูกิจการจนโด่งดัง แต่เดิมฟาร์มนี้เป็นของลุงผมที่เพิ่งเสียไป สาเหตุมาจากรสชาติคุณภาพนมที่ฟาร์มมันแย่ลงจนขาดทุนเป็นหนี้เป็นสินแกเลยตรอมใจ แต่หลังจากที่ลูกชายคนนี้ของลุงกลับมาดูแลงานต่อ ผ่านไปแค่2ปีนมของที่ฟาร์มก็กลับมามีชื่อเสียงเรื่องรสชาติอีกครั้ง เอาจริงๆผมก็ไม่เคยเห็นหน้าพี่ชายคนนี้มาก่อนนะรู้แค่ว่าชื่อยูสึเกะ ได้ยินแม่เล่าให้ฟังไม่รู้หน้าตาหรือนิสัยเป็นไง แต่ทำได้ขนาดนี้ก็น่าสนใจอยู่หรอก แต่ก็นะชนบทที่มีแต่ป่ากับหญ้าและความลำบากผมก็ไม่อยากไปอยู่ดี ทำผมเซ็งเอาๆมากแถมยังขัดคำสั่งแม่ไม่ได้อีกด้วย เฮ้อ...


(มาโคโตะ อายุ17ปี)


เช้าวันต่อมาผมเก็บกระเป๋าเรียบร้อยพร้อมออกเดินทาง ด้วยสีหน้าที่ไม่มีความสุขเอาซะเลย ผมมาขึ้นสถานีรถไฟที่โอซาก้าเพื่อไปยังหมู่บ้านที่ชื่อว่า Kiso-cho จังหวัด Nagano




รถไฟเริ่มแล่นออกจากโอซาก้าเมืองแห่งแสงสีเสียงผ่านตึกสูงบ้านช่องมากมาย ความเจริญและผู้คนอันแสนวุ่นวายและแออัด ใช้เวลาไม่กี่ชั่วโมง ผมที่นั่งใส่หูฟังฟังเพลงอยู่ก็มองผ่านกระจกด้านนอกที่ตอนนี้มีแต่เนินเขาเขียวขจีเต็มไปหมดมีผู้คนและบ้านแค่ไม่กี่หลัง




สักพักรถไฟก็จอดถึงที่สถานีปลายทางNagano ตอนแรกคิดว่าจะมีคนมารับสุดท้ายผมต้องเดินเท้าต่อไปเองจนถึงหมู่บ้าน แถมรถรับจ้างก็ไม่มีเลย ผมเลยเดินตามทางที่ถามได้จากลุงๆป้าๆแถวนั้น ซึ่งจากที่นี่ไปฟาร์มก็ไม่ไกลนัก เดินตามทางเล็กๆที่รอบล้อมไปด้วยต้นไม้มาสักพัก ตอนนี้ผมรู้สึกดีและสดชื่นกับอากาศทีนี้อย่างบอกไม่ถูก ผมเดินมาเรื่อยๆในที่สุด ก็ถึงฟาร์มสักที




ที่นี่กว้างและใหญ่มากมีทั้งบ้านพักและโรงวัวโรงอะไรอีกนับไม่ถ้วนอยู่ท่ามกลางเนินเขาและป่ามากมายแทบไม่มีบ้านคนระแวกแถวนี้เลย ผมเดินตรงเข้ามาเรื่อยๆ ก็มาเจอเหมือนจะเป็นคนงานกำลังยืนเรียงโถนมกันอยู่3-4คน ผมเลยเดินเข้าไปแนะนำตัวและถามหาพี่ยูสึเกะ ที่เป็นเจ้าของที่นี่ พี่ผช.ที่ดูท่าทางใจดีหนึ่งในนั้นเลยบอกว่าพี่ยูอยู่ในบ้านพักหลังใหญ่ ผมเลยขอบคุณแล้วเดินตรงไปที่บ้านหลังนั้น ผมมองไปรอบๆสังเกตว่าคนงานที่นี่ดูอายุห่างจากผมไม่เท่าไรเองคิดว่าจะมีแต่พวกลุงๆซะอีก ผมเดินมาถึงบ้านพักหลักก็เคาะประตูเรียกพี่ยู

ก๊อกๆๆ...ก๊อกๆๆ

มาโคโตะ: "พี่ยูครับ ผมมาโคโตะจากโอซาก้าครับ"
ผมยืนรอสักพักก็ไม่มีเสียงตอบรับ
มาโคโตะ: "พี่ยูอยู่ข้างในไหมครับ ผมมาโคโตะเองครับ ที่แม่ของผมนามิ โทรมาบอกเมื่อวานอะครับ"

ในที่สุดก็มีเสียงคนเดินมาเปิดประตูสักที ด้านหลังของประตูที่เปิดกำลังออก ปรากฏเป็นผช.รูปร่างสูงขาวหน้าตาหล่อเหลา แต่สายตาเย็นชามาก แขนด้านซ้ายมีรอยสักตั้งแต่ต้นแขนถึงข้อมือ ยืนใส่กางเกงขาสั้นเปลือยท่อนบนทำให้เห็นรูปร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ทั้งเนื้อทั้งตัวเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหรือเหงื่อก็ไม่รู้ได้


พี่ยู: "โทษทีกำลังเก็บของอยู่ มีไรรึป่าว"
มาโคโตะ: "เอ่อ...สวัสดีครับพี่ยูผมมาโคโตะครับ ที่แม่ผมโทรมาฝากให้มาช่วยงานที่นี่อ่ะครับ"
พี่ยู: "อ่อลูกอานามิสินะ"
มาโคโตะ: "ใช่ครับ"
พี่ยู: "งั้นรอตรงนี้แปปนึง พี่ขอไปใส่เสื้อก่อน เดี๋ยวจะพาไปที่พัก"


(ยูสึเกะ  อายุ 28ปี)


เฮ้อ..เมื่อกี้ผมรู้สึกเกร็งมากสีหน้าท่าทางและแววตากับคำพูดของพี่เขานิ่งและเย็นชามาก ไม่อ่อนโยนใจดีเหมือนหน้าตาอันหล่อเหลานั่นเอาซะเลย จะรอดไหมเนี่ยยยยเรา

ผ่านไปสัก3นาทีพี่เขาก็เดินออกมาแล้วพาผมเดินลัดเลาะเข้าไปในป่าไผ่ ที่นั้นมีบ้านพักหลังเล็กๆที่สวยมาก รอบล้อมไปด้วยต้นไม้ต่างๆและชื้นเอามากๆ




พี่ยู: "ต่อไปก็พักที่นี่นะ อาหารให้ไปกินที่บ้านพักหลังใหญ่ ส่วนเรื่องงานไว้จะบอกตอนเช้า กฎของที่นี่มีข้อเดียวคือต้องเชื่อฟังทุกอย่างจากพี่คนเดียวเท่านั้น เจอกันอาหารค่ำตอน 1ทุ่ม"

มาโคโตะ: "ครับพี่ยู"

พี่ยู: "โอเค งั้นพี่ไปก่อน"


เฮ้อ...นี้ผมถอนหายใจรอบที่สองแล้วนะเนี้ยคนบ้าอะไรเย็นชาและยังเผด็จการอีก อยากกลับโอซาก้าแล้ววววว


ผมนั่งเก็บสัมภาระเสร็จก็ของมาเดินดูรอบตัวบ้านบรรยากาศที่นี่สดชื่นมากเลยแต่ก็เงียบเหลือเกิน พอถึงเวลาอาหารค่ำ ผมก็ไปบ้านพักหลักที่นั่นมีแค่ผมกับพี่ยูทานข้าวกันอยู่2คน ด้วยบรรยากาศวังเวงเพราะต่างคนต่างไม่มีใครพูดอะไรเลย ผมก็เลยเริ่มจากถามเรื่องในฟาร์มดีกว่า

(ขออนุญาตย่อจากมาโคโตะเป็นมะคุงนะครับ)

มะคุง: "เอ่อ..พี่ยูครับพี่ทำอย่างไงหรอครับถึงทำให้นมที่นี่กลับมามีชื่อเสียง"
พี่ยู: "ก็ดูแลวัวให้ดี ให้มันมีความสุขเดี๋ยวนมที่ได้มันก็ดีเอง"
มะคุง: "อ่อออครับ"

สิ้นเสียงคำถามคำตอบก็กลับไปเงียบอีกเช่นเคย เอาวะค่อยๆเป็นค่อยๆไปเดี๋ยวก็คงสนิทกันเองแหละมั้งนะ

หลังจากทานข้าวเสร็จ ผมก็เลยขอตัวกลับที่พัก
พี่ยูก็ได้บอกผมก่อนกลับว่า
พี่ยู: หลัง3ทุ่มไม่ต้องออกไปไหนแล้ว ถ้าได้ยินเสียงอะไรก็ไม่ต้องออกมามันอันตราย แถวนี้สัตว์ป่าเยอะ แล้วเจอกันพน.7โมงเช้า"


ผมเดินกลับมาถึงที่พักก็เอนตัวลงนอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจะเล่นก็ไม่มีสัญญาณเน็ตเลย ผมเลยเปลี่ยนไปอาบน้ำแทน หลังจากอาบเสร็จแล้วผมก็ไม่มีอะไรให้ทำเลยโทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณเน็ต นี่ก็เพิ่งจะ4ทุ่มเอง อยู่ที่โอซาก้าผมนอนเกือบตี1 ผมก็ลองหาอะไรเก่าๆดูในโทรศัพท์ ก็ดันไปเจอคลิปโป๊ที่ผมเคยโหลดไว้ ผมก็ไม่รอช้าเพราะไม่รู้จะทำไรดีเลยเปิดคลิปโป๊นอนดูแก้เบื่อ ก่อนจะค่อยๆดึงกางเกงลงแล้วจับท่อนเอ็นของผมที่นอนแน่นิ่งอยู่ในดกหมอยสีดำรูดขึ้นรูดลงจนขยายตัวเต็มดี ผมเอามือขวากำกลางลำแล้วสาวขึ้นสาวลงส่วนมือก็เขี่ยหัวนมเล่นจนแข็ง พร้อมกับครางส่งเสียงซี๊ดอ่า..ซี๊ดอ่า.. ตอนนี้ผมมีอารมณ์มากๆเพราะตั้งแต่ช่วงสอบ2สัปดาห์ที่ผ่านมาผมไม่ได้เอาน้ำออกเลย ผมที่กำลังชักว่าวอยู่เลยคิดอยากจะออกไปชักว่าวข้างนอกรับลมเย็นๆ ก็เลยแก้ผ้าออกหมดแล้วเดินออกไปยืนชักว่าวข้างนอกบ้าน  ผมยืนหลับตาจินตนาการตอนผมมีอะไรกับรุ่นน้องผญ.ที่รร.ผมแอ่นท่อนเอ็นไปข้างหน้า แล้วเอามือชักขึ้นลงรัวๆ ลมที่พัดผ่านมาทำเอาฟินสุดๆ

ซี๊ดดดดอ่าาาจะแตก...แล้ววซี๊ดดดอ๊าาา...
ตัวผมเกร็งก่อนที่ท่อนเอ็นของผมจะตุกน้ำขาวขุ่นพุ่งกระฉูดแตกกระจายเต็มพื้น วันนี้ท่อนเอ็นผมกระตุกหลายรอบมาก กว่าน้ำจะหมดเล่นซะผมหอบเลย คืนนี้ผมคงหลับสบายแล้ว ผมที่กำลังจะเดินกลับเข้าบ้าน ก็ได้ยินเสียงแปลกๆดังอยู่แถวนี้แต่ผมคิดว่าคงเป็นสัตว์ป่าแถวนี้เลยไม่ได้สนใจแล้วเข้าบ้านนอน



ผมตื่นขึ้นมาตอน6:30โมงด้วยความงัวเงีย แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ หลังแต่งตัวเสร็จผมก็เดินไปบ้านหลัก เปิดประตูเข้าไปก็เจอพี่ยูที่กำลังเดินยกกับข้าวมาวางบนโต๊ะ โดยที่พี่ยูใส่boxerตัวสีขาวบางๆเล็กๆลายเป็ดเหลืองแค่ตัวเดียว ผมรู้ทันทีได้เลยว่าพี่แกไม่ใส่กางเกงใน เพราะตอนเดินๆอยู่ไอ้เจ้าท่อนเอ็นของพี่แกมันแกว่งไปแกว่งมาแล้วนาบกับกางเกงจนเห็นชัด ผมที่มัวแต่ยืนจ้องเป้าพี่ยู จนแกทักถามว่า




พี่ยู: "กางเกงพี่มีอะไรรึป่าว"
มะคุง: "อ่อ..ป่าวๆครับ"
พี่ยู: "งั้นก็นั่งลงได้แล้ว"
มะคุง: "ครับๆ"


มะคุง: "อาหารนี่พี่ทำเองหรอ"
พี่ยู: "ใช่ ทำไมไม่ถูกปากหรอ"
มะคุง: "ป่าวครับๆ ผมจะบอกว่าอร่อยมากครับ แค่ไม่คิดว่าพี่จะทำเป็น แหะๆ"
พี่ยู: "แม่พี่เคยสอนทำนะ"
มะคุง: "อ่อออครับ"

เรา2คนก็ทานข้าวกันเสร็จพี่ยูก็ได้ไปหยิบนมของฟาร์มในตู้มาให้ผมลองชิม

พี่ยู: "อะนี่นมที่ฟาร์มลองชิมดูสิ"
มะคุง: "ขอบคุณครับ"

อึก..อึก..อึก..อ่าาาส์

มะคุง: "หืม อร่อยมากเลยครับพี่ยู"
นมมันอร่อยมากจริงๆครับ รสชาติหวานมันกลมกล่อมและเข้มข้นมาก ตัวผมเองก็ไม่คิดว่าแค่นมธรรมดามันจะอร่อยขนาดนี้เลยเหรอ

พี่ยู: "เอาละกันเสร็จแล้วเดี๋ยวไปเริ่มงานกัน"
มะคุง: "ครับ"

...จบตอนที่1...

ปล.เนื่องจากเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ ภาพประกอบ ตัวละคร หรือสถานที่ อาจจะไม่makes sense ไปบ้างโปรดอย่าตำหนิกันเลยน้าาาา

netnet132526

น่าติดตามนะ

lekthai

ขอบคุณ

doodd

ขอบคุณมากครับ

sa99

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

bank5822

ขอบคุณมากครับ
ภาพน่าติดตามมากก

danzalion

ขอบคุณครับ

akarui_boy

ชอบครับ รอนะครับ

ganga2539

รอต่อนะครับ

anonoa

ขอบคุณครับ

ninenoi

ติดตามการเริ่มรีดนมวัวอย่างใจจดจ่อฮะ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

ปวันรัต

ขอบคุณคร้าบบ

N_ng0380

ขอบคุณครับ

ไทยรัฐ

ขอบคุ๊ณครับ ติดตามครับ

KEHIME

ขอบคุณครับ

taira

ขอบคุนคับ

Forman2019

รออ่านขั้นตอนรีดน้ำนมนะครับ

Lin.Dp

สนุกดีครับ