ซีรีย์ไอ้โจรน่ารักกับตำรวจนักล่า ตอนที่ 23 ชีวิตเราขาดนายไม่ได้

Maximam

       หลังจากเสร็จสิ้นงานศพของแม่แน็คและแม่ฟิวส์ ทุกคนก็ยังไม่หายเศร้า พระแน็คซึ่งยังบวชอยู่นั้นมีกำหนดระยะเวลาบวช 15 วัน  พระแน็คกับฟิวส์เริ่มที่จะทำใจได้เเล้ว ส่วนพ่อก็ยังมีเศร้าๆ อยู่บ้าง แต่คนที่ยังเศร้าอยู่ก็คือ
ลุงอรรครักเก่าของแม่พรรณ และน้องสาว
กวี> เป็นอย่างไรบ้างพี่ ดูพี่จะเศร้าๆไปนะครับ ทานอาหารก็น้อยลง
อรรค> ยากหว่ะน้องเขย
กวี> ยากอะไรครับพี่
อรรค> ยากที่จะลืมใครสักคนได้  แกเองก็เป็นใช่ไหมพี่
กวี> ใช่ครับ ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่ลืมเขาเลย
อรรค> พี่ว่าเขาก็คงยังไม่ลืมแกเหมือนกัน อร เอ๊ยความสุขกำลังจะมาแต่กรรมแท้ๆที่มาขัดขวาง
กวี> นั่นสิพี่ เขากกำลังจะได้เห็นลูกมีความสุข แต่สุดท้ายเขาก็
อรรค> แกคิดอย่างไรกับน้องสาวพี่ตลอดชีวิตที่ผ่านมา
กวี> ผมคิดกับอรในฐานะสามีที่ต้องดูแลภรรยาตามกฎหมายเท่านั้น ผมพยายามเปิดใจรักด้วยใจที่รัก แต่มันก็
ทำไม่ได้ ผมลืมเขาไม่ได้พี่ พี่จะด่าจะว่าผมก็ได้
อรรค> พี่จะด่าแกทำไม พี่รู้เเต่แรกเเล้วว่าถ้าอรมันเลือกแบบนี้ชีวิตมันจะเป็นอย่างไร ถ้าจะเริ่มต้นใหม่ออีกครั้งพี่
ก็ไม่ว่านะเวี ถ้าเเรงยังเหลือ เเต่พี่ขอให้ผ่านไปสัก 100 วันหลังจากบรรจุกระดูกอรกับพรรณก่อนนะ
กวี> พี่อรรค
อรรค> พี่พูดจริงเห็นหลานมีความสุขแล้วก็อยากเห็นรุ่นน้องมีความสุขบ้าง
กวี> แล้วพี่แหละครับจะยังไงต่อ
อรรค> ก็ขอส่งเจ้า2 พี่น้องให้รอดทั้งคู่ก่อน เสือกมีแฟนคนเดียวกันอีกดีนะที่เครีย์กันได้ ไม่งั้นคงโศกนาฏกรรม
กวี> หลานโตขึ้นเยอะเลยนะพี่
อรรค> หล่อด้วย ความหล่อเป็นเหตุ555 เสร็จเรื่องทุกอย่างพี่ก็ว่าจะลาบวชตลอดชีวิตหว่ะน้อง
กวี> คิดดีแล้วหรือพี่
อรรค> คิดดีแล้ว อยู่มาจนจะ 60 ละ ปลง
กวี> อ้าวฟิวส์ ไปไหนมาหละลูกออกจากบ้านแต่เช้า
อรรค> คงไปใส่บาตรที่วัดมาหละสิ
ฟิวส์> 55 ลุงอรรคก็ เออแล้วทานไรกันยังครับเดี๋ยวผมสั่งให้
กวี> ไม่ค่อยหิวหนะลูก ฟิวส์
ฟิวส์> ครับพ่อ
กวี> ฟิวส์คิดอย่างไรถ้าพ่อ
ฟิวส์> ผมไฟเขียวครับพ่อ ขอแค่พ่อมีความสุขในสิ่งที่ต้องการผทก็มีความสุขแล้วครับ
กวี> พ่อรักลูกนะ
ฟิวส์> ผมก็รักพ่อครับ เออจะไปปลอบใจก็ไม่ว่านะพ่อ
อรรค> เออพี่มีงานที่ สน.พอดี ไป สน.ดีกว่า
ฟิวส์> อยู่บ้านก็เหงานะพ่อ เดี๋ยวฟิวส์ขอขึ้นไปนอนพักสักหน่อยไม่ได้นอนเต็มที่มมา 1 สัปดาห์ละ
กวี> เหมือนรู้งานว่าผมไม่ควรอยู่บ้าน
อรรค> แล้วแต่จะคิด555 เนอะไอ้หลานฟิวส์

       และแล้วกวีก็ขับรถออกไปบ้านนุ เมื่อไปถึงกวีจอดรถที่หน้าบ้านเเละเดินเข้าไปเขาก็เห็นว่าบ้านดูเงียบๆ
กวี> นุ นายอยู่บ้านเปล่า นุ นุ
นุ> อ้าว มีอะไรหรือเปล่าครับท่าน
กวี> ห่างเหินไปไหม
นุ> เข้ามาก่อนครับ
กวี> เเวะมาเยี่ยม นายโอเคไหม
นุ> ก็มีเศร้าๆอยู่บ้างครับ พระก็ยังไม่สึก อยู่คนเดียวมันก็เงียบๆเหงาๆ
กวี> นั้นให้เราอยู่เป็นเพื่อนนายไหม เราเองก็ความรู้สึกพอๆกับนาย
นุ> วี
กวี> นุ  
นุ> คุณไม่เคยลืมผมเลยเหรอ
กวี> รักแล้วไม่ลืม นายยังจำได้ไหมเพลงนี้ที่ฉันเคยร้องให้นายในวันที่นายแต่งงาน
นุ> จำได้สิ ถึงตัวไกลกัน คงไม่มีวันให้ลืม
กวี> ตลอดเวลา 20 กว่าปี ฉันไม่เคยลืมนายเลยนะ
นุ> เราก็ลืมนายไม่ได้เช่นกัน
กวี> เราพอจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
นุ> เพราะอะไร
กวี> เพราะ ชีวิตฉันขาดนายไม่ได้
       ...นุได้ยินแบบนั้นก็หันหน้าหนี โดยที่วีก็ไม่รู้ว่านุจะคิดอะไรยังไงต่อ เขากำลังจะเดินออกมาจากบ้าน เพื่อไม่ให้นุ
ต้องลำบากใจ ทันใดนั้นนุก็ดึงข้อมือวีมาแล้วกอด
นุ> ชีวิตฉันก็ขาดนายไม่ได้เช่นกัน ขอเวลาหน่อยนะวี ขอเวลาให้ผ่าน 100 วันไปก่อน ทุกอย่างจะกลับมาเหมือนเดิม
กวี> นายพูดจริงนะ
นุ> จริงดิ ไม่จริงจะกล้าปล้นจูบนายในวันที่นายเดินกลับบ้านคนเดียวสมัยเรียนนายร้อยได้เหรอ
กวี> ส่งต่อโรคโจรปล้นจูบนี้จากพ่อสู่ลูกจริงๆนะนาย
นุ> 555 ชอบไหม
กวี> ไม่อ่ะ ชอบเป็นฝ่ายรุกนายมากกว่า ไม่ได้โดนซะนานนายคงจะ.....
นุ> เฮ้ย รอก่อนดิยังไม่พร้อม
กวี> นายยิ้มได้เเล้วนี่  
นุ> นายเองก็ดูสดใสขึ้นนะ
กวี> มันจะดีกว่านี้ถ้าได้....
นุ> ได้อะไร

       ...วีพลักนุนอนลงที่โซฟาเเล้วนอนทับ นุตอนนี้หน้าแดง ใจเต้น หน้าร้อนผาว วีค่อยๆก้มลงมาที่ใบหน้าของนุเหมือน
ตอนที่เขาแกล้งนุที่หอนอนสมัยเรียน และแล้ววีก็ไม่ทันได้จูบ เสียงกริ่งดังที่หน้าบ้าน
ปาร์ค> น้านุครับ น้านุ แม่ให้เอากับข้าวมาให้ครับ
นุ> แปปนะปาร์คเดี๋ยวน้าออกไป
ปาร์ค> นี่ครับน้า  
นุ> ฝากขอบใจแม่เราด้วยนะ
ปาร์ค> น้าโอเคขึ้นบ้างไหม
นุ> ก็ดีขึ้นบ้างเหงาหน่อยพระยังไม่สึก ก็ดีที่เพื่อนเก่าเเวะมาเยี่ยม
ปาร์ค> อ่อ ครับ555 จอดรถอยู่ดีนะผมตักข้าวมาเผื่ออย่างเยอะ เออน้าครับแม่บอกว่าไฟเขียวนะครับให้น้าคุยกับพระอีกที
แม่ขอให้ผ่าน 100 วันน้าพรรณไปก่อน  
นุ> ครับหลานชาย น้ารับปาก บอกพี่่พรสบายใจได้
ปาร์ค> นั้นผมไปก่อนนะน้ากลับช้าเดี๋ยวเมียบ่นอีก มีตรวจไมล์รถด้วยน้า ข้าวเยอะกับเยอะระวังนะน้าจุกนะ 555
นุ> 555ทะลึ่งละไอ้หลาน เออ...ดีใจด้วยหลานได้แม่เพิ่ม

       หลังจากนั้นนุกับวีก็จัดกับข้าวใส่จานมานั่งที่ระเบียงริมน้ำ ทั้งคู่ดูสดใสขึ้นหลังจากที่เศร้ามาเป็นสัปดาห์ วีแวะเวียนมา
พูดคุยกับนุบ่อยๆแต่เขาทั้งคู่ก็ยังไม่มีอะไรกันไปมากกว่าการนั่งจับมือ งานนี้คู่พ่อหรือคู่ลูกจะดูแฮปปี้กว่ากันตามต่อได้ใน
ตอยถัดไปนะครับ ขอบบคุณที่ติดตามและยังรรอกัน ช่วงนี้ปวดหัวบ่อยเลยคิดเรื่องไม่ค่อยออก ยังไงต้องขอโทษด้วยนะครับ

เด็กดี

ขอบคุณครับ

ธนภัทร

bigdure

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณครับ

Anavin

marklnwzz

ขอบคุณครับ

bo69dy

น่ารัก

kas

ถ่านไฟเก่าเริ่มจะรุกโชนขึ้นอีกครั้ง

hlooooo

ขอบคุณคร้าบ

Manmun

ขอบคุณมาก

ShangHai

ขอบคุณครับ

ouisit

ขอบคุณ

AlphaPaKa

ขอบคุณ

auto101

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

waterboy

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ

Yud6565

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณ