|
หลังจากกลับมาจากงานดูหมอลำเมื่อคืนเสร็จพวกเพื่อนๆก็พามายด์มาส่งบ้านจนเกือบค่อนเเจ้ง “อีมายด์!!!มึงเป็นอะไรว่ะกูเห็นมึงดูเหม่อๆลอยๆตั้งเเต่เมื่อคืนล่ะ” เสียงเดมี่ถามท่าทีของเพื่อนที่เป็นเเบบนี้มาตั้งเเต่เมื่อคืน “เอ่อ..เออปล่าวกูเเค่ง่วงนอนนิดหน่อยอ่ะ” ร่างเล็กตอบเพื่อนอย่างเฉไฉเพราะความเป็นจริงเเล้วตั้งเเต่ที่ตนได้เห็นหน้าพ่อค้าข้าวหลามคนเมื่อคืนก็ทำเอาภาพของความหล่อเเละร่างกายที่เเกร่งกำยำยังติดตาตนไม่หาย “เออๆงั้นพวกกูไปก่อนละวันจันทร์เจอกัน” เดมี่และเพื่อนๆพูดพร้อมกับโบกมือให้มายด์ที่ยืนอยู่หน้าบ้านก่อนที่พวกเพื่อนๆจะพากันขี่รถออกไป ในขณะที่มายด์กำลังจะเดินเข้าบ้านแม่ของเขาก็เดินออกมาพอดี “แหม๋ๆๆ!!!...เดี๋ยวนี้หัดเที่ยวกลับบ้านสะเช้าเลยนะ” แม่เเซวลูกชายตัวน้อยของตนก่อนที่ร่างเล็กจะยิ้มเขิน “เเม่อ่า...วันนี้วันเสาว์นะไม่ได้ไปเรียนสักหน่อย” “เออๆ แม่จะออกไปตลาดจะเอาอะไรไหม” “ไม่อ่ะเเม่” “เอองั้นเเกก็ไปนอนพักผ่อนเหอะเดี๋ยวตอนเย็นๆพี่สาวเเกจะมาหานะ” “จริงเหรอแม่กำลังคิดถึงอยู่พอดี” “เออ เก็บคำนี้ไว้อ้อนพี่สาวเเกเอาค่าขนมเหอะ” แม่พูดพร้อมยิ้มให้ร่างเล็กก่อนจะขับรถออกไป เวลานี้มายด์นอนคิดเเต่ภาพของพ่อค้าหนุ่มผู้นั้น ในหัวของเขามีเเต่ภาพเหล่านั้นเต็มไปหมดทำเอาตนก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกันว่าที่ผ่านมาตนไม่เคยชอบผู้ชายสไตล์บ้านๆแบบนี้เลยแต่ทำไมกับผู้ชายคนนี้ตนถึงต้องเก็บมาเพ้อขนาดนี้ จนกระทั้งมีเสียงของโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้สติที่ได้หลุดลอยไปกลับมา “ว่าไงตัวเล็กเมื่อคืนเที่ยวสนุกไหม” เสียงเอกคนรักของตนถาม “สนุกดีอ่ะพี่เปิดหูเปิดตาดี” “เเล้วแอบมีใครมาจีบหรือปล่าว” ร่างสูงทำเสียงเข้มใส่ “บ้า...ไม่มีหรอกใครเขาจะมาจีบ...ว่าเเต่พี่เอกทำอะไรอยู่” “พี่กำลังจะออกไปทำธุระกับเเม่น่ะ” “โอเครงั้นพี่เอกไปเถอะมายด์จะได้นอนต่อ”ร่างเล็กพูด “โอเครครับ งั้นถ้าตื่นเเล้วทักมาหาพี่นะ” “โอเคร….” หลังจากวางสายไปความรู้สึกผิดต่อคนรักก็เข้ามาเยือนว่าตนก็มีคนรักอย่างเอกอยู่เเล้วไม่ควรจะมาคิดอะไรกับคนอื่นแบบนี้ ก่อนที่ร่างเล็กจะส่ายหัวไปมาพร้อมกับพรึมพรำกับตัวเอง ไม่เอานะมายด์ ไม่เอานะมายด์ เลิกคิดอะไรบ้าๆสักที จนเผลอหลับไป “เป็นไงบ้างอีมายด์พวกกูพาเที่ยวสนุกไหม” เสียงชาเย็นถามร่างเล็กในขณะพักกลางวัน “สนุกสิว่ะกูไม่เคยเที่ยวเเบบนี้มาก่อนเลย” ร่างเล็กตอบ “เออดีๆถ้ามึงชอบอ่ะนะเดี๋ยวครั้งหน้าพวกกูไปรับนะเครป่ะ” เสียงเเนนเอ่ยก่อนที่ร่างเล็กจะพยักหน้ายิ้ม และภาพของพ่อค้าข้าวหลามหนุ่มคนนั้นก็ลอยเข้ามาในหัวตนอีกครั้งก่อนที่ความคิดนั่นจะสะดุดลงเพราะเสียงของเดมี่ที่นั้งอยู่ข้างๆ “แหม๋...อีคิวซีนะอีคิวซีทำเป็นมาออดอ้อนลงเฟสว่าไม่สบายมาโรงเรียนไม่ไหว...อีดอก!!!” เดมี่พูดขณะที่เลื่อนดูมือถือแล้วไปเจอสเตตัสของเพื่อนตนที่อัฟลงเฟส “ใช่!!!ทำอย่างกะว่าพวกกูไม่รู้ว่าที่มันมาโรงเรียนไม่ได้เพราะอะไร555” เสียงอิฟเสริมทัฟก่อนที่ทั้งเเก๊งจะหัวเราะกันออกมารวมถึงตัวมายด์ด้วยพร้อมกับคิดถึงเสียงที่เพื่อนสาวร่างอวบของตนร้องครวญครางพร้อมกับชายคู่ขาในห้องน้ำเมื่อครั้งไปดูหมอลำ “มายด์...เดี๋ยวมึงอยู่ไปนานๆมึงก็จะรู้ว่าอีคิวซีเพื่อนสาวมึงอ่ะเเรดเเค่ไหน5555” เสียงป่านพูดก่อนที่ร่างเล็กจะหัวเราะออกมาพร้อมกับคิดในใจว่ากูรู้กูเห็นมาหมดแล้ว “เห้ยๆพวกมึงรีบเข้าเรียนเถอะชั่วโมงนี้เเม่ง!อาจารย์ดุชิบผาย” เสียงเเนนพูดก่อนที่ร่างเล็กและผองเพื่อนจะลุกกันไปเข้าเรียน “ฮัลโหล!!!แม่มายด์มายืนรอแม่ที่หน้าโรงเรียนแล้วนะ” ร่างเล็กโทรหาเเม่หลังจากเลิกเรียน “เออๆแม่ถึงแล้วเนี่ย” ไม่นานนักรถของแม่ก็ขับมาจอดข้างหน้าที่ตนยื่นอยู่ร่างเล็กจึงเดินขึ้นรถไปทันที “ไง...วันนี้เรียนเป็นไงบ้าง” แม่ถามลูกชายตัวน้อยด้วยความเอ็นดู “ก็เรื่อยๆอะเเม่...แม่ตอนนี้หนูโครตหิวเลยอ่ะ”เสียงร่างเล็กตอบแม่อย่างหน้าเอ็นดู “หิวเหรอ... กินอะไรดีละแวะตลาดนัดข้างหน้าไหม” “เอาสิแม่...มายด์อยากลองไปเดินตลาดนัดเเถวนี้ดูบ้าง” จากนั้นรถยนต์ของแม่ก็ขับเข้ามาจอดในตลาดแล้วทั้งสองเเม่ลูกก็พากันลงจากรถไป “โห้เเม่...โน้นก็น่ากิน...นี่ก็น่ากิน…”เสียงร่างเล็กพูดพร้อมกับมองหาของกินอย่างไม่ละสายตา “หิวมากเลยละสิ...อยากกินอะไรก็ซื้อเลยลูก” ในขณะที่มายกำลังเดินซื้อของกับแม่อยู่นั้น สายตาของเขาก็ต้องมาสะดุดกับร้านขายของอยู่ร้านหนึ่ง “ข้าวหลามไหมจ๊ะพี่ ข้าวหลามไหมจ๊ะ3กระบอก100เดียว” เสียงเเม่ค้าสาวกำลังเรียกลูกค้า มายด์มองร้านขายข้าวหลามร้านนั้นอย่างไม่ละสายตาก่อนจะเอ่ยกับแม่ตน “แม่มายด์อยากกินข้าวหลามอ่ะ” “ ไปสิป่ะ” มายด์รีบเดินไปหาร้านขายข้าวหลามร้านนั้นอย่างรวดเร็ว “พี่จ๊ะ...เอาข้าวหลาม3กระบอก” แม่ค้าสาวได้ยินเช่นนั้นจึงก็รีบจัดเตรียมข้าวหลามใส่ถุงให้ร่างเล็ก ในขณะที่รอข้าวหลามอยู่นั้นร่างเล็กรีบใช้สายตาสำรวจไปที่ข้างหลังร้านทันที และเเล้วภาพของพ่อค้าหนุ่มสุดหล่อร่างสูงกำยำก็ปรากฎต่อหน้าเขา ใบหน้าที่หล่อคมเข้ม มีหนวดเคราหน่อยๆ ผิวสีเข้มสไตน์หนุ่มไทยบ้าน กับร่างกายที่เเกร่งกำยำทั้งกล้ามอกที่นูนเด่นชัด กล้ามเเขนที่ดูเเข็งเเรงพร้อมทั้งกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ดูเเข็งเเกร่งถูกห่อหุ้มไว้ด้วยเสื้อยืดรัดรูปสีหม่นๆ พอมองต่ำลงมาก็เจอกางเกงยีนส์สีหม่นรัดรูป รัดต้นขาที่ดูเเข็งเเรง และที่สำคัญ ยังรัดเป้าจนมันนูนเด่นชัด น่าจับน่าสัมผัสสักครั้ง มายด์มองพินิจพิจารณาพ่อค้าหนุ่มผู้นั้นอย่างไม่ล่ะสายตาก่อนที่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่เพราะปากคอตนเเห้งไปหมด ก่อนที่สติของตนจะถูกดึงกลับมาเพราะมือของเเม่ได้มาจับอยู่ที่บ่า “หิ้วมากเลยเหรอเดินไม่รอเเม่เลย...โห้เอา3กระบอกเลยเหรอจะกินหมดเหรอเนี่ย” “มอ...หมด...หมดสิแม่” ร่างเล็กตอบแม่ทั้งที่สายตายังคงจ้องมองไปที่พ่อค้าหนุ่มผู้นั้นที่กำลังเผาข้าวหลามอยู่หลังร้านอย่างไม่ละสายตา ทันใดนั้นแม่ค้าสาวก็ยื้นถุงใส่ข้าวหลามให้ตน “อ่ะนี่จ๊ะ100บาท เอ๊ะ!!!ทำไมพี่คุ้นๆหน้าเราจัง” เสียงเเม่ค้าสาวถามทำให้ตนต้องรีบละสายตาจากหนุ่มผู้นั้นมาตอบแม่ค้า “อ่อ...ก็หนูเคยไปซื้อพี่ที่งานวัดเมื่อคืนก่อนไง” แม่ค้าสาวทำถ้านึก “อ๋อ...พี่จำได้เเล้วว่าเเต่ข้าวหลามร้านพี่อร่อยละสิมาอุดหนุนตลอดเลย” ร่างเล็กยิ้ม “พอดีลูกชายชอบกินข้าวหลามอ่ะค่ะ” เสียงเเม่เอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มให้เเม่ค้าสาว “ห่ะ!!!...ลูกชาย หนูก็คิดว่าเป็นเด็กผู้หญิงส่ะอีก ผิวพรรณก็ดี น่าตาก็น่ารักจิ้มลิ้ม รูปร่างก็อรชร ถ้าไม่บอกนี่หนูไม่รู้เลยนะว่าเป็นเด็กผู้ชาย” ผู้เป็นเเม่ค้าสาวชมมายด์ต่อหน้าเเม่อย่างไม่ขาดปาก “คงเพราะได้เเม่มาเยอะอ่ะค่ะ” แม่พูดก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะทั้งเเม่มายด์ทั้งเเม่ค้าสาว จนพ่อค้าหนุ่มผู้นั่นหั้นมามองและเป็นจังหวะเดียวกันที่สายตาของมายด์กับพ่อค้าหนุ่มปะทะกันพอดีก่อนที่พ่อค้าหนุ่มจะส่งยิ้มมาทางเขา ทำเอาร่างเล็กที่ยืนอยู่หน้าร้านถึงกับเขินหน้าเเดงใจสั่นไปหมดก่อนจะรีบหลบสายตาพ่อค้าหนุ่มผู้นั้นโดยการไปยืนข้างหลังเเม่ตน “แม่...แม่มายอยากเข้าห้องน้ำอ่ะ...เดี๋ยวมายด์มานะ” ร่างเล็กพูดกับแม่ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักก่อนที่จะรีบเดินไปหาห้องน้ำทันทีทำเอาแม่ที่ยืนอยู่ทำหน้างงแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร มายด์ใช้เวลาสงบสติอารมณ์ของตนในห้องน้ำได้สักพักเพราะตนรู้ดีว่าขื่นยังยืนอยู่ที่หน้าร้านพ่อค้าหนุ่มผู้นั้นตนต้องยืนไม่ไหวเเน่เพียงเเค่พ่อค้าหนุ่มยิ้มให้ก็ทำเอาตนถึงกับเเขนขาอ่อนเเรงไปส่ะอย่างงั้น มายด์พอ... มายด์หยุด...หยุดคิดอะไรเเบบนี้สักที มายด์บ่นกับตัวเองในใจ ก่อนที่จะเดินออกมาหาเเม่ที่รออยู่ที่รถ จากวันเเรกที่ได้เจอกับพ่อค้าข้าวหลามหนุ่มผู้นั้นจนถึงวันนี้ก็นับว่าเป็นเวลาเกือบร่วมเดือนเเล้วที่มายด์ยังสลัดภาพของผู้ชายคนนี้ไม่หายแม้ว่าตนจะพยายามลืมมากเท่าไหร่ แต่ภาพของความหล่อ ความเเกร่งกำยำ และเป้าที่ตุงนูนเด่น กลับฝังเข้าไปในหัวเขาเเน่นกว่าเดิม ถึงอย่างไรเรื่องของตนกับพ่อค้าหนุ่มผู้นั้นก็คงเป็นไปไม่ได้เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายคงไม่มาเอาตนซึ่งก็ถือว่าเป็นผู้ชายด้วยกัน และอย่างที่สำคัญเขามีเมียเเล้วเหมือนกับตนที่ตอนนี้มีเอกเป็นคนรักอยู่ทั้งคนเขาจะไม่มีวันนอกใจเอกเป็นอันขาด เราจะต้องเลิกคิดเรื่องบ้าๆแบบนี้ให้ได้ มายด์นอนคิดทบทวนถึงสิ่งที่ผ่านมาก่อนจะเผลอหลับไป “เออ...เดมี่มึงส่งกูเเค่นี้เเหละเดี๋ยวกูเดินเข้าบ้านเอง” เสียงร่างเล็กพูดในขณะที่เพื่อนสาวกำลังขี่รถไปส่งตนที่บ้านเพราะวันนี้แม่ของตนมีประชุมมารับไม่ได้ “อีดอกอีกตั้งไกลกูไปส่งได้” “ไม่เป็นไรมึงเองก็รีบเเค่นี้กูก็เกรงใจมึงจะเเย่” “มึงเดินไปได้เเน่นะ” เพื่อนสาวถามย้ำร่างเล็กอีกรอบ “ได้สิกูสบายมาก” ร่างเล็กตอบ ก่อนที่เดมี่จะขี่รถไปหยุดที่ปากซอยทางเข้าบ้านของร่างเล็ก “ขอบใจมากขี่รถดีๆละมึง” ร่างเล็กพูดในขณะลงจากรถ “เออๆวันจันทร์เจอกัน” “เออๆเจอกันเพื่อน” ร่างเล็กโบกมือให้เพื่อนในขณะที่กำลังขี่รถออกไป จากนั้นร่างเล็กจึงรีบเดินกลับบ้านทันที ในขณะที่ร่างเล็กกำลังเดินกลับเข้าบ้านอยู่นั้นเขาก็ต้องตกใจเมื่อมีเสียงเเตรจากรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งบีบใส่ตนจากด้านหลัง ตนจึงรีบหั้นไปดูทันที “ไงครับ...ตัวเล็กทำไมวันนี้ถึงเดินกลับล่ะ” และเเล้วมายด์ก็ถึงกับตะลึ่งเพราะภาพตรงหน้าเขาคือพ่อค้าข้าวหลามหนุ่มคนที่ตนคอยเพ้อหาซึ่งตอนนี้ได้ขี่รถมาจอดข้างหน้าของตนด้วยสภาพที่ใส่ชุดบอลรัดรูปทำให้เห็นสัดส่วนที่ดูเเข็งเเกร่งอย่างชัดตา “เอ่อ...เอ่อ...คือ...วันนี้เเม่ไม่ได้ไปรับอ่ะเลยให้เพื่อนมาส่ง” ร่างเล็กรวบรวมสติก่อนจะตอบชายหนุ่มผู้นั้นไป “อ่อ...มาเดี๋ยวพี่ขี่ไปส่ง” ชายหนุ่มผู้นั้นยิ้มก่อนจะเอ่ยชักชวนร่างเล็ก “เอ่ออ...ไม่เป็นไรหรอกพี่...เดินกลับเองได้” ร่างเล็กตอบ “มาเหอะ...พี่ผ่านทางนี้พอดี...ไม่ต้องกลัวพี่หรอก” ชายหนุ่มร่างกำยำพูดพร้อมหัวเราะ รอยยิ้มบวกกับใบหน้าที่หล่อคมเข้มทำเอาตอนนี้ร่างเล็กที่ยืนอยู่ต้องหน้าแทบละลาย จากนั้นร่างเล็กก็รวบรวมกำลังเพื่อเดินไปขึ้นรถของชายหนุ่มผู้นั้นอย่างเขินอาย “เดี๋ยวนี้พี่ไม่เห็นเราไปซื้อข้าวหลามร้านพี่เลย” “พี่...พี่จำหนูได้เหรอ…” จำได้สิ ตัวเล็กๆขาวๆแบบนี้จำง่าย” ชายหนุ่มพูดพร้อมหัวเราะในขณะขี่รถ ส่วนร่างเล็กในเวลานี้ใจสั่นหน้าเเดงไปหมดเพราะกลิ่นกายความเป็นชายของพ่อค้าหนุ่มผู้นี้ตีเข้าจมูกของตนอย่างเเรงมายด์ไม่รอช้ารีบใช้โอกาสนี้สูดดมกลิ่นกายนี้เข้าไปอย่างเต็มปอดพร้อมใช้สายตาสำรวจร่างกายแผ่นหลังที่กว้างดูเเข็งเเกร่ง กล้ามแขนที่ดูเเข็งเเรงของชายหนุ่มผู้นี้อย่างไม่ล่ะสายตา “แล้วน้องชื่ออะไรอ่ะ” ชายหนุ่มถามร่างเล็ก “ชื่อ...ชื่อมายด์…” ร่างเล็กยังคงตอบด้วยเสียงตะกุกตะกัก “อ่อ...น้องมายด์...พี่ชื่อสักนะอยู่บ้านเเถวนี้เเหละเเต่คนล่ะซอยกับมายด์อ่ะ” “อ่อ...พี่สัก” ร่างเล็กพูดพร้อมมองใบหน้ามุมข้างของชายผู้นี้อย่างไม่ล่ะ “แล้วเราเพิ้งมาอยู่ที่นี่เหรอพี่ไม่เคยเห็น” ร่างใหญ่ถาม “ใช่...หนูเพิ่งย้ายตามแม่มาจากเชียงใหม่อ่ะ” ร่างเล็กพูด “อ๋อ...คนเหนือนี่เองพี่ถึงว่าทำไมเราขาวจัง...ขาวกว่าแฟนพี่อีก555” ร่างใหญ่พูดพร้อมหัวเราะทำเอาร่างเล็กที่ได้ฟังเช่นนั้นถึงกับยิ้มเขินไม่หยุด “เออ..พี่ได้ยินว่าเราชอบกินข้าวหลามเหรอ” ร่างใหญ่พูด “ใช่พี่ชอบกินมาตั้งเเต่เด็กแล้ว” “อ่อ...แล้วเราทำเป็นไหมล่ะ” ร่างใหญ่ถาม “ทำไม่เป็นหรอกพี่...กินเป็นอย่างเดียว” ร่างเล็กตอบพร้อมหัวเราะ “อ่อ5555แล้วอยากลองทำไหมล่ะเดี๋ยวพี่สอน” ร่างเล็กได้ยินเช่นนั้นก็ยิ่งใจสั่นไปใหญ่เเต่ก็ต้องพยายามสะกดมันไว้ให้ถึงที่สุด “อยา...อยาก...พี่จะสอนที่ไหนอ่ะ” ร่างเล็กถามตะกุกตะกัก “ก็ที่บ้านพี่ไง...พี่เห็นเราเพิ้งมาอยู่ที่นี่กลัวเหงาก็เลยชวน” ร่างใหญ่เอ่ยขึ้น “งั้นสอนพรุ้งนี้เลยได้ป่ะละ” “ได้ดิ...งั้นตอนสายๆพี่มารับนะ แฟนพี่มันไม่อยู่พอดีจะได้มีลูกมือคอยช่วย” ร่างใหญ่พูดพร้อมหัวเราะ “โห้...เข้าทางพี่เลย...”ร่างเล็กเเซวร่างใหญ่ก่อนที่ทั้งคู่จะหัวเราะออกมาพร้อมกัน จากนั้นรถมอเตอไซค์ของสักก็ขี่มาจอดที่หน้าบ้านของมายด์ “พรุ้งนี้พี่มารับนะห้ามเบี้ยวด้วย” ร่างใหญ่เอ่ยพร้อมหัวเราะ “ไม่เบี้ยวเเน่นอน” ร่างเล็กตอบพร้อมกับยิ้มก่อนที่ร่างใหญ่จะค่อยๆขี่รถออกไป ทันทีที่ร่างเล็กเข้าบ้านมาได้ก็พุ้งตรงเข้าไปในห้องน้ำทันทีก่อนจะจัดการถอดกางเกงลงเเล้วทำการใช้มืออันเรียวบางจับดุ้นจิ๋วสีชมพูของตนชักอย่างเร็วพร้อมจินตนาการว่าตนกำลังกินข้าวหลามยักษ์ของสักอย่างหิ้วกระหาย “ซี๊ด!!!...พี่สักจ๋าเเตกเลย...แตกเลย...มายด์อยากกินน้ำควยพี่...อ่าส์!!!!..... หลังจากเสร็จกิจแล้วความรู้สึกผิดต่อเอกก็เข้ามาเยือนตนอีกครั้งแต่ครั้งนี้เขากลับคิดว่าขนาดเอกยังเคยทำให้ตนเจ็บใจตั้งหลายครั้งเเล้วถ้าตนจะลองทำสักครั้งจะเป็นไรไปแล้วอีกอย่างเอกคงไม่รู้หรอก แต่ว่าพี่สักนี่สิขอให้พี่เขาเล่นด้วยกับเราเถอะ มายด์คิดในใจ เช้าของวันใหม่ก็มาถึงทำเอาร่างเล็กตื่นเต้นเป็นอย่างมากจนแทบนอนไม่หลับเพราะวันนี้สักได้นัดตนเอาไว้มายด์จึงรีบตื่นขึ้นมาอาบน้ำร่างทำความสะอาดร่างกายแต่งตัวเเต่เช้า “อ่าว...วันนี้จะไปเหรอตื่นสะเช้าเลย” เสียงเเม่ถาม “อ่อ...พอดีอยากตื่นเช้ามั้งอ่ะ...ว่าเเต่เเม่อ่ะจะออกไปเหรอแต่งตัวสวยอีกแล้ว” มายด์แกล้งตอบเเม่ไปเพราะตนยังไม่บอกถึงเรื่องที่สักจะมารับ “วันนี้แม่มีประชุมด่วนนะน่าจะกลับเย็น อย่างไงมายด์ก็ดูบ้านดีๆด้วยนะ” “จร้าเเม่….” ร่างเล็กตอบ หลังจากที่เเม่ของตนได้ขับรถออกไปนั้นไม่นานนักก็มี รถมอเตอร์ไซค์ที่มายด์รอคอยมาจอดที่หน้าบ้านมายด์เห็นเช่นนั้นจึงรีบปิดประตูบ้านเเล้วเดินออกไปทันที “ไงน้อง...พี่มารับช้าไหม” สักถามร่างเล็กที่กำลังเดินมาปิดรั้วบ้าน “ไม่อ่ะพี่” ร่างเล็กตอบพร้อมมองไปที่ชายหนุ่มร่างกำยำที่ใส่ชุดบอลรัดรูปอย่างไม่ล่ะสายตาก่อนที่จะขึ้นซ้อนท้ายรถของสักแล้วพากันออกไป ไม่นานนักก็ถึงบ้านของสักซึ่งเป็นบ้านไม้สองชั้นหลังใหญ่พอสมควร “โห้...บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้อยู่กันกี่คนเนี๊ยะ” ร่างเล็กถามในขณะที่กำลังเดินจะเข้าบ้าน “พี่อยู่กับแฟนพี่สิงคน” ร่างใหญ่ตอบก่อนจะชวนให้ร่างเล็กเข้ามานั้งในบ้าน “เเล้วเเฟนพี่ไปไหนล่ะ” ร่างเล็กถาม “แฟนพี่เขาไปหาญาติที่ต่างจังหวัดหน่ะ” ร่างใหญ่ตอบในขณะที่กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์โดยที่มีสายตาของร่างเล็กมองอย่างไม่ละโดยเฉพาะในส่วนของเป้ากางเกงที่วันนี้สักใส่เพียงกางเกงบอลตัวบางมันจึงทำให้ลัดเป้ากางเกงของตนจนนูนเด่นกว่าตอนใส่กางเกงยีนส์เป็นไหนๆ ร่างเล็กยังคงมองอย่างไม่ล่ะจนมีเสียงของร่างใหญ่เอยขึ้น “อ่าพี่เตรียมอุปกรณ์พร้อมเเล้วมาลงมือทำกันดีกว่า” ร่างเล็กยิ้มพร้อมรีบเดินเข้ายืนข้างๆสักทันที “อ่ะทำเเบบนี้นะ” ร่างใหญ่พูดให้ร่างเล็กทำตามเเต่ดูเหมือนร่างเล็กจะทำท่าตะกุกตะกักเพราะเขินสักมิใช่น้อยจนสักเองที่เห็นเช่นนั้นเขาจึงโอบมาทางด้วนหลังพร้อมกับเอามือใหญ่หนาของตนมาวางทาบที่มือเล็กเรียวบางของมายด์ทำเอาร่างเล็กเขินใจสั่นจนหน้าเเดง “มือนุ่มจัง...เคยทำอะไรบ้างไหมเนี่ย” สักแซวร่างเล็กพร้อมหัวเราะ ส่วนร่างเล็กตอนนี้พูดไม่ออกแล้วได้เเต่ส่ายหน้าเพราะความเขินและเเขนขาก็อ่อนเเรงขึ้นมาส่ะอย่างงั้นจนทำให้ตนเผลอขยับก้นแน่นๆไปโดนที่เป้าตุงๆของสักอย่างจัง เเต่สักเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะขยับหนีหรือตกใจ ผิดกับร่างเล็กเองที่ตอนนี้ตกใจจนเเทบร้องกรี๊ดเพราะสัมผัสเมื่อกี้มันเเสดงให้เห็นว่าดุ้นที่อยู่ภายใต้กางเกงบอลบางๆของสักนั้นใหญ่โตสักเพียงใดขนาดอ่อนยังใหญ่ขนาดนี้ถ้าเเข็งขึ้นมาจะขนาดไหนร่าง เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน!!! ร่างเล็กคิดในใจเพราะตอนนี้อารมณ์แห่งเพลิงราคะได้ครอบงำตนจนลืมคนรักอย่างเอกไปเรียบร้อยแล้ว “ทำไมตัวเราร้อนจัง ร้อนเหรอเดี๋ยวพี่ไปเอาพัดลมมาเป่าใกล้ๆเอาไหม” ร่างใหญ่ถามเพราะตอนนี้รู้สึกได้ว่ามือนุ่มๆของร่างเล็กทั้งร้อนทั้งสั่น “ไม่..ไม่เป็นไรพี่...ไม่ร้อน…” ร่างเล็กตอบเสียงสั่นโดยที่ก้นเเน่นๆของตนก็ยังเเนบชิดกับเป้าตุ้งๆของสักอยู่ สักสอนมายด์ทำไปได้ไม่นานมายด์ก็สังเกตุเห็นว่าสักเริ่มหายใจรดที่ต้นคอตนเเรงขึ้นๆและเป้าที่ก้นของตนได้สัมผัสนั้นมันค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นๆ จนมายด์เริ่มเเน่ใจเเล้วว่าสักเองก็คงมีอารมณ์กับตนมิใช่น้อย ก่อนที่ร่างใหญ่จะขยับออกไป “เดี๋ยว...พี่มานะ...” สักพูดเสียงสั่น มายด์เองจึงรีบหั้นหลังไปดูสักที่กำลังเดินออกไปทางหลังบ้านโดยที่เป้ากางเกงบอลบางๆนั้นตุงเด่นจนเป้าแทบระเบิดมายด์เองถึงกับกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ เเต่อย่างไรก็ตามมายด์เองก็ผิดหวังมิใช่น้อยเพราะเขาคิดว่าสักเองคงไม่อยากเล่นด้วยตนจึงได้เเต่ก้มหน้าทำของต่อไป ส่วนสักเองตอนนี้ตนก็ได้เดินเข้ามาภายในห้องน้ำพร้อมกับถกกางเกงบอลพร้อมกับกางเกงในออกเผยให้เห็น ท่อนเอ็นลำใหญ่โค้งราวกับกล้วยหอมสีคล้ำมีเส้นเลือดปูดโปนเต็มลำในส่วนของหัวนั้นบานใหญ่ราวดอกเห็ดเเถมมีน้ำใสๆไหลปริ่มๆจนแฉะเต็มหัว “เห้อ...ลูกพ่อจะมาเงี่ยนกับตุ๊ดเด็กไม่ได้นะ” สักบ่นเบาๆ นี่ก็นับได้เกือบสองอาทิตย์แล้วที่เมียรักของตนไม่ยอมให้ตนร่วมรักด้วยอาจเป็นเพราะขนาดที่เหนือชายทั่วไปทำให้เมียตนมักจะบ่นเจ็บอยู่เสมอมันจึงทำให้ตอนนี้เขาเงี้ยนจนเเทบทนไม่ไหว สักสงบสติอารมณ์อยู่สักพักก่อนที่ท่อนเอ็นยักษ์จะค่อยๆอ่อนตัวเป็นกึ่งเเข็งกึ่งนิ่มตนจึงคอยๆใส่กางเกงแล้วเดินออกจากห้องน้ำไป “ไงทำได้ไหม…” ร่างใหญ่ถามเมื่อเดินออกมาเห็นร่างเล็กกำลังฝึกทำอยู่ “ก็พอทำได้เเล้วอ่ะพี่...เออพี่มายด์มารบกวนเวลาพี่หรือปล่าว” ร่างเล็กถาม “รบกวนอะไร...พี่ต่างหากละที่ไปรบกวนเราให้มาช่วยทำ...เดี๋ยวพี่ให้ค่าขนมเป็นการตอบแทนนะ” ร่างเล็กยิ้มก่อนจะจ้องมองไปที่เป้าของสักที่ตอนนี้ยังตุงเด่นเป็นสง่าจนสักเองสังเกตุได้ “เห้ยๆมองอะไร...ทำไปๆเดี๋ยวอดได้ค่าขนมนะ” ร่างใหญ่พูดพร้อมหัวเราะแต่ร่างเล็กก็ยังคงจ้องมองที่เป้าตนอยู่อย่างไม่ละ “พี่สัก...มายด์ไม่อยากได้ค่าขนมอ่ะ” ร่างเล็กพูดเสียงอ่อย “อ่าว...แล้วหนูจะเอาอะไรล่ะ” ร่างใหญ่ถามพร้อมกับมองหน้าร่างเล็ก “มายด์อยาก….มากอยากกินข้าวหลามอ่ะ” ร่างเล็กพูดพร้อมจ้องมาที่เป้าของสักอย่างหื่นกระหาย “ได้สิๆ...นึกว่าอะไรเอาไปฝากแม่ด้วยก็ได้นะถ้าทำเสร็จ” ร่างใหญ่เห็นเช่นจึงพูดกลบเกลื่อนเพราะตนรู้ทันว่าเด็กน้อยตรงหน้าต้องการอะไรเพราะตนไม่อยากให้เรื่องราวเลยเทิดไปมากกว่านี้เเต่ท่อนลำของเขากลับไม่ทำตามมันกับขยายใหญ่พองขึ้นจนตอนนี้มันดันกางเกงบอลแทบปริ ร่างเล็กเห็นเช่นนั้นจึงถอดถุงมือที่ตนทำของอยู่เเล้วรีบเดินเข้ามาหาสักทันที “มายด์...มายด์หมายถึง...ข้าวหลามกระบอกนี้อ่ะ” มายด์พูดเสียงอ่อยพร้อมจ้องมองไปที่เป้าตรงหน้าเพราะในตอนนี้ตนได้ถูกอารมณ์แห่งราคะครอบงำจิตใจจนลืมเอกคนรักของตนไปหมดแล้ว “เห้ย...อย่ามาล้อพี่เล่นเเบบนี้สิ…” ร่างใหญ่ยังคงพูดกลบเกลื่อนเเม้ว่าตอนนี้ตนก็อยากลองให้เด็กน้อยตรงหน้าลองลิ้มชิมรสควยของตนใจจะขาด “มายด์...พูดจริงนะพี่...ขอลองชิมสักหน่อยก็ยังดี..นะพี่นะ…” มายด์พูดอ้อนวอนโดยที่มือของเขาตอนนี้ได้ไปจับบริเวณเป้ากางเกงของสักเรียบร้อยแล้ว “เห้ย!!!...มายด์จะดีเหรอ…” สักพูดพร้อมตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของร่างเล็ก “นะพี่...ขอชิมข้าวหลามกระบอกนี้หน่อยนะ” จากนั้นร่างเล็กจึงนั้งคุกเข่าลงตรงเป้าตุงๆของสักก่อนที่จะเอาจมูกไปสูดดมฟ้อดใหญ่ โดยที่สักเองตอนนี้ก็อารมณ์กระเจิงไปหมดแล้วแต่ปากก็ยังคงพูดห้ามปราม “มายด์...อย่าเลย…” สักห้ามด้วยน้ำเสียงสั่นแต่ตนกับเเอ่นเป้ากางเกงมาให้มายด์สูดดมได้อย่างเต็มปอด “หอมจังเลยพี่….ข้าวหลามกระบอกนี้หอมน่ากินจัง….ขอหนูเปิดกระบอกหน่อยนะ….” ร่างเล็กพูดด้วยน้ำเสียงหื่นกระหายก่อนที่จะใช้มือบางไปจับที่ขอบกางเกงเเละถกลงมาทั้งกางเกงนอกและใน ทันใดนั้นท่อนข้าวหลามลำใหญ่เกือบ8.5นิ้วก็ดีดผึ่งมาใส่ใบหน้าขาวเนียนของตนทันที ภาพที่เห็นทำเอาตนตกตะลึ่งเป็นอย่างมากเพราะตั้งเเต่เกิดมาตนยังไม่เคยเห็นท่อนควยของใครใหญ่ขนาดนี้มาก่อน “โห้!!!!.....กระบอกข้าวหลามพี่ทำไมมันใหญ่เเบบนี้ล่ะ...ทั้งใหญ่...ทั้งยาวเลย” มายด์พูดพร้อมเอามือบางของตนที่กำเกือบไม่รอบมาจับที่ท่อนควยแล้วสำรวจไปมา ก่อนที่จะถอกหนังหุ้มปลายลงเผยให้เห็นหัวเห็ดบานใหญ่พร้อมน้ำใสๆเเฉะเต็มหัว ร่างเล็กกำชักท่อนควยของสักอย่างช้าๆยิ่งชักน้ำใสๆก็ยิ่งไหลออก “ซี๊ดดด!!!....มายด์...อย่าชักสิคราบ...พี่เงี้ยน..อ่าส์!!!...” สักร้องครางด้วยความเสียว “เงี้ยนมากเลยเหรอพี่...ให้มายด์ช่วยนะ” ร่างเล็กพูด “แต่พี่...พี่ว่ามันไม่ดีนะ” ร่างใหญ่ยังคงห้ามปรามแต่กับแอ่นลำควยให้ร่างเล็กชักไม่หยุด “ไม่ดีเหรอ...ไม่ดีอย่างไง...ดีกว่าพี่ชักเอาน้ำเงียนไปทิ้งนะ….” ร่างเล็กพูดในขณะที่มือนั้นก็ยังคงชักท่อนควยขนาด8.5นิ้วของสักขึ้นลงๆไม่หยุด “แต่ว่ามายด์ชักให้พี่...น้ำเงี้ยนก็ต้องทิ้งอยู่ดี...” ร่างใหญ่พูด ก่อนที่ร่างเล็กจะค่อยๆเอาปากบางสีชมพูครอบลงไปที่หัวควยบานใหญ่เเล้วจัดการดูดกินน้ำเงี้ยนใสๆทันที “อ่าส์...ซี๊ด!!!...มายคราบบบ…” ร่างใหญ่ครางด้วยความเสียว ก่อนที่ร่างเล็กจะละปากออก “อ่าา...น้ำเงี้ยนอร่อยขนาดนี้….ใครจะไปทิ้งล่ะ…..มายด์ขอกินน้ำกะทิข้าวหลามกระบอกนี้นะ…” “อ่า...เอาเลย...ถ้ามายด์ชอบพี่จะให้กินจนหมดกระบอกเลย…” ร่างเล็กยิ้มก่อนที่สายตาของมายด์และสักจะสบกันจากนั้นร่างเล็กจึงค่อยๆครอบปากลงไปที่ควยดุ้นใหญ่อีกครั้งเเละจัดการดูดกินอย่างหิ้วกระหาย บ๊วบ บ๊วบ ๆๆๆ จ๊วบ จ๊วบ ๆๆๆ ตอนนี้ทั่วทั้งบ้านของสักเต็มไปด้วยเสียงครางเสียวของตนเเละเสียงดูดกินดุ้นข้าวหลามยักษ์ของมายด์ แม้ว่ามายด์จะอมเข้าไปได้เเค่ครึ่งเดียวของส่วนลำควยทั้งหมดแต่มันก็ทำเอาสักเสียวจนแทบขาดใจเพราะเมียรักของตนคนปัจจุบันหรือคนที่เเล้วมาต่างก็ไม่เคยมีใครทำให้เขาถึงใจแบบนี้มาก่อน “ซี้ด!!!...อ่าส์!!!!....มายคราบดูดเเรงๆเลย...พี่เงี้ยนเต็มทนเเล้ว...อ่าส์!!!...” ส่วนร่างเล็กเองควยดุ้นนี้ก็นับว่าเป็นดุ้นเเรกที่อร่อยถูกปากของตนเป็นอย่างมาก ปากน้อยๆก็ดูดท่อนควยอย่างหิ้วกระหายส่วนมือไม้เล็กๆก็ล่วงไปใต้เสื้อบอลเพื่อลูบไล่ไปทั่วบริเวณกล้ามเนื้อหน้าท้องที่เเข็งเเกรงของสักอย่างมันมือ สักเองตอนนี้เสียวจนแทบจะขาดใจจึงใช้เอวเเกร่งค่อยๆกระเด้าควยยักษ์เข้าหาปากบางของร่างเล็กจนบางครั้งหัวควยดุ้นโตก็ไปกระเเทรกคอหอยของมายส์จนสำลัก “อ่าา...พี่สักอ่า...อย่ากระเเทกสิ…” ร่างเล็กพูดพร้อมกับเขมือบดุ้นควยยักษ์เข้าปากอีกครั้ง “ซี๊ดอ่าส์!!!!....พี่ขอโทษษคราบบ...มายด์ดูดโครตเสียวเลย...อ่าส์!!!” จ๊วบๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!! ร่างเล็กยังคงดูดกินดุ้นข้าวหลามยักษ์ของสักอย่างหิวกระหาย ปากน้อยๆจัดการทั้งดูด ทั้งเลีย ลำควยอย่างไม่รู้อิ่มส่วนมือไม้เรียวบางก็ทำการลูปไล้ทุกสัดส่วนเเน่นๆที่เเสนเกร่งกำยำของสักไม่หยุด ส่วนร่างใหญ่เองตอนนี้ได้แต่ครางร้องด้วยความเสียวพร้อมกับยืนเกร็งร่างกำยำให้มายด์ได้ดูดกินท่อนควยตนได้เต็มที่ จนกระทั้ง “อ่าส์...ซี๊ดดด!!!!...มายคราบ...พี่จะเเตก….จะเเตกเเล้ว...อ่าส์….” ร่างใหญ่ร้องครางเพราะน้ำควยที่กักเก็บไว้เกือบสองอาทิตย์ใกล้จะระเบิดเต็มที ร่างเล็กได้ยินเช่นนั้นจึงจัดการใช้ปากบางระรัวดูดที่ท่อนข้าวหลามยักษ์อย่างบ้าคลั้ง จนในที่สุด “อ่าส์!!!!....เเตก….เเตกเเล้วววว...น้ำกะทิที่มายด์อยากกิน...อ่าส์!!!....” น้ำควยจำนวนมหาศาลได้ระเบิดออกมาจากรูควยบานใหญ่ของสักอย่างมากมายใส่เข้าไปในปากและลำคอของร่างเล็กหลายต่อหลายระรอก จนเสียงกลืนน้ำควยสดใหม่ของร่างเล็กดัง เฮือก ๆ ๆ จนน้ำควยบางส่วนที่ไหลทะลักออกมานอกปาก ร่างเล็กยังคงใช้ปากดูดเลียกินน้ำควยที่ค้างท่ออย่างไม่รู้อิ่มจนร่างใหญ่ถึงกับต้องดึงหัวออกเพราะความเสียวแทบขาดใจ “ซี๊ด!!!อ่าส์...หมดเเล้วคราบ...น้ำควยพี่หมดแล้ว...อ่าส์” “ก็น้ำพี่อร่อยอ่ะ...ทั้งหวาน...ทั้งข้น…” ร่างเล็กตอบก่อนที่จะใช้นิ้วเรียวบางไปปาดน้ำควยที่ติดบริเวรมุมปากเเล้วดูดเข้าปากไป สักเห็นเช่นนั้นจึงถามขึ้น “น้ำพี่อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ…” “อร่อยมากอ่าพี่สัก...มายด์ไม่เคยกินของใครเลยนะ...พี่สักเป็นคนเเรกของมายเลย…” สักได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มอย่างภูมิใจ “จริงเหรอ...พี่ดีใจนะที่มายชอบ...มายด์ก็เป็นคนเเรกเลยนะที่ทำให้พี่เเบบนี้...ตั้งเเต่มีเเฟนมาไม่เคยมีใครกล้าทำให้พี่เเบบนี้เลย” “จริงเหรอ….เสียดายจัง...ถ้าเป็นมายด์นะจะดูด...จะกินน้ำให้หมดตัวเลย…” ร่างใหญ่ยิ้มพร้อมกับเอามือไปลูปที่หัวของร่างเล็ก “ปากหวานจริงๆเลยนะเรา...พี่จะให้อะไรเราเป็นการตอบเเทนดีห่ะ” ร่างใหญ่ถาม “ขอเป็น...น้ำกะทิหวานๆอีกสักน้ำก็พอ….” จากนั้นร่างเล็กจึงทำการครอบปากลงไปดูดดุ้นควยสักอีกครั้ง ก่อนที่สักจะผลิตน้ำกะทิหวานข้นรอบที่สองให้มายได้กินอย่างสมใจอยาก “อ่าส์...เล่นสะน้ำพี่หมดตัวเลยนะ…” “ก็น้ำกะทิของพี่สักอร่อยอ่ะ...ทั้งหวานทั้งหอม….” “มายด์….จะมาทำให้พี่อีกไหม….” ร่างใหญ่ถามเพราะตอนนี้เขาเริ่มติดใจมายด์ไม่น้อย แต่ร่างเล็กกับยิ้มไม่ตอบเเล้วเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นทันที “แล้วเเฟนพี่กับวันไหนเหรอ” “กลับพรุ้งนี้เช้าอ่ะ” มายด์ทำหน้าเสียดายก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นพร้อมสังเกตุว่าตอนนี้ที่บริเวณเป้ากางเกงของตนมีน้ำแฉะไปทั่ว ห่ะนี่เราน้ำเเตกเองเลยเหรอ มายคิดในใจ ก่อนที่สักจะจัดการถกกลางเกงขึ้นพร้อมเอามือหนาไปตีที่ตูดเเน่นๆของมายด์เบาๆ มายด์นึกเสียดายที่วันนี้ตนใส่กางเกงขายาวมาไม่งั้นกะจะอ่อยต้นขาขาวๆให้สักดูสักหน่อย หลังจากที่เสร็จกิจเเล้วสักก็พามายด์มาส่งบ้านเพราะมายด์กลัวเเม่มาเเล้วจะไม่เจอ “มีอะไรทักหาพี่ได้เลยนะ” สักพูดพร้อมยิ้มก่อนที่จะเอามือหนาๆมาลูปไปที่หัวของเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ส่วนมายเองได้เเต่ยิ้มพร้อมกับมองดูสักที่ขี่รถออกไป ความรู้สึกผิดในใจที่มีต่อเอกคนรักของตนก็กลับเข้ามาอีกครั้ง นี่เราทำอะไรลงไป ขนาดน้ำของพี่เอกเรายังไม่เคยเเละคิดจะกินเลย เเต่กลับผู้ชายคนนี้กับรีดน้ำเขากินตั้งสองรอบ มายคิดทยทวนถึงสิ่งที่ผ่านมาก่อนจะเดินเข้าบ้านไป……. มาต่อให้เเล้วนะครับ ตอนนี้อาจจะยาวๆ งงๆ หน่อย ติชมกันได้นะครับ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-11-7 17:35:22
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-11-7 17:49:14
โพสต์ 2020-11-7 19:02:42
โพสต์ 2020-11-7 19:25:59
