|
วิลเลี่ยมหนุ่มออฟฟิศป้ายแดงที่พึ่งเข้ารับบรรจุเป็นพนักงานของบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเพื่อนของวิลเลี่ยมนั้นต่างก็ยินดีที่วิลเลี่ยมนั้นได้บรรจุเป็นพนักงานเต็มตัวหลังจากเป็นพนักงานฝึกงานซึ่งเพื่อนๆก็พาวิลเลี่ยมนั้นไปเลี้ยงฉลองที่ได้บรรจุเป็นพนักงานเต็มตัวแถมใกล้จะปีใหม่วิลเลี่ยมเลยอยากจะซื้อของไว้สำหรับให้เพื่อนๆพี่ๆและญาติๆในขณะที่วิลเลี่ยมนั้นกำลังเดินไปที่ร้านอาหารวิลเลี่ยมได้เผลอทำโทรศัพท์นั้นตกไปในบ่อปลาของห้างซึ่งวิลเลี่ยมจะลงไปแต่โดนรปภห้ามเอาไว้ล่ะให้เจ้าหน้าที่มาเก็บโทรศัพท์วิลเลี่ยมนั้นไปซึ่งพอเก็บมาได้เครื่องนั้นเปิดไม่ติดแถมจอแตกอีกวิลเลี่ยมจึงตัดสินใจซ้อเครื่องใหม่วิลเลี่ยมเดินไปที่ศูนย์ITของห้างเพื่อจะเลือกซื้อโทรศัพท์วิลเลี่ยมเดินอยู่หลายร้านแต่ยังไม่ถูกใจซักร้านจนมาเจอร้านโทรศัพท์แบรนใหม่ที่วิลเลี่ยมนั้นไม่เคยเห็นในร้านมีลูกค้ามากมายแถมมีโปรโมชั่นพิเศษมากมายวิลเลี่ยมจึงเดินเข้าไปดูจนเจอเครื่องที่ถูกใจแถมสเปกนั้นเหมาะกับพันกงานออฟฟิศอย่างวิลเลี่ยมที่สุดวิลเลี่ยมบอกพนักกงานเอาเครื่องนี้พนักงานพาไปดำเนินเรื่องล่ะเมื่อลงโปรแกรมล่ะแอปต่างๆเสร็จวิลเลี่ยมจ่ายเงินพร้อมรับใบประกันเครื่อง1ปีเมื่อวิลเลี่ยมได้เครื่องวิลเลี่ยมโทรหาเพื่อนที่กำลังรอเมื่อวิลเลี่ยมนั้นกินเลี้ยงฉลองเสร็จก็กลับมาเล่นโทรศัพท์ก็ไปเห็นแอปแปลกๆที่ชื่อแอปซินเดอเรลล่า วิลเลี่ยมนั้นงงว่ามันคือแอปอะไรเมื่อกดเข้าไปดูในแอปนั้นอธิบายว่า *ผู้ใช้สามารถเลือกใครก็ได้ให้เป็นซินเดอเรลล่าแค่ป้อนชื่อจริง-นามสกุลลงในแอปแต่เขาคนนั้นจะอยู่กับคุณได้แค่เที่ยงคืนเท่านั้นล่ะจะกลับเป็นปกติ" วิลเลี่ยมนั้นคิดอย่างหนักว่าจะเอาใครเพราะตัวเองนั้นไม่เคยสร้างความเดือดร้อนแต่แล้วอยู่ก็มีหนึ่งฃื่อพุดขึ้นมาวิลเลี่ยมเลยเขียนชื่อไปซึ่งคนที่วิลเลี่ยมเขียนนั้นคือ ที รุ่นพี่วิลเลี่ยมที่วิลเลี่ยมนั้นไม่ได้เจอกันเป็นปีหลังจากจบปวชไปแอปขึ้นเตือนว่า "ระบบได้ทำการป้อนข้อมูลของท่านเรียบร้อย" วิลเลี่ยมนั้นก็รอแต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นล่ะเมื่อรุ่งเช้ามาถึงอยู่ๆก็มีเสียงกริ๊งดังวิลเลี่ยมนั้นลงไปดูว่าใครนั้นมาแต่เข้าเมื่อวิลเลี่ยมเปิดประตูออกไปถึงกะตกใจเพราะทีเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันเป็นปีมาอยู่หน้าบ้าน "โทษน่ะครับที่นี้ใช้บ้านของวิลเลี่ยมหรือเปล่าครับ" "ใช่ๆนี้บ้านผมเองคุณคือ ที ธีรภัทรหรือเปล่า" "ใช่ๆผมที แล้วคุณคือ วิลเลี่ยม ธนรินทร์ ใช่ไหม" "ใช่ๆเราเองทีจำเราได้ด้วยหรอ" "จำได้ดิว่ะทำไมจะทำไม่ได้" "เออรบกวนหน่อยน่ะดูโตขึ้นน่ะมึงอ่ะแถมหล่อมีเมียยังว่ะ" "ยังเลยพี่ล่ะดูล่ำขึ้นน่ะมีแฟนแล้วยังพี่อ่ะ" "กูมีแล้วพึ่งแต่งไปเมื่อเดือนก่อนเอง" วิลเลี่ยมนั้นแอปดีใจที่ทีนั้นมาหาแต่วิลเลี่ยมนั้นไม่เชื่อว่าเป็นความสามารถของแอปซินเดอเรลล่าที่แสดงผลทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันล่ะวิลเลี่ยมนั้นก็ไปทีนั้นไปเที่ยวซึ่งทีนั้นก็ยอมไปเพราะไม่ได้เจอน้องรักคนนี้มานานแต่วิลเลี่ยมนั้นไม่ได้อ่านข้อกำหนดของแอปว่าคนที่เราป้อนชื่อจะมีเวลาอยู่แค่เที่ยงคืนล่ะหลังจากเที่ยงคืนทุกอย่างจะกลับสู่สภาพเดิมล่ะไม่สมารถป้อนชื่อคนเดิมได้ทีนั้นพาวิลเลี่ยมไปย้อนอดีตในสมัยเรียนที่พี่น้องคู่นี้ชอบไปทำกันล่ะเมื่อพาไปย้อนวันวานเสร็จวิลเลี่ยมนั้นได้บอกทีว่า "พี่ทีวันนี้คือวันเกิดผมอยากจะให้พี่เป็นแฟนเดย์กับผมได้ไหม" ได้ดิไอน้องชายมีอะไรบ้างที่พี่คนนี้เคยไม่ให้วิลเลี่ยมนั้นดีใจกระโดดกอดเวลาผ่านไปถึงตอน1ทุ่มทีนั้นได้พาวิลเลี่ยมนั้นไปเดทแบบพี่น้องวิลเลี่ยมนั้นดีใจที่ทีนั้นยอมมาเดทกับตัวเองถึงแม้ทีจะมีแฟนแล้วทั้งคู่เดทกันในร้านอาหารเสร็จวิลเลี่ยมจึงพาทีนั้นไปที่บ้านเพื่อไปนั่งคุยย้อนวันวานวิลเลี่ยมนั้นถามทีว่าทีนั้นทำงานอะไรทีนั้นบอกว่าตัวเองนั้นเป็นเทรนเนอร์ล่ะครูสอนพละอยู่ที่โรงเรียนทีนั้นเปิดเสื้อให้วิลเลี่ยมนั้นดูซิกแพคของตัวเองวิลเลี่ยมเอามือลูบซิกแพคทีนั้นก็ไม่ว่าอะไรจนเวลาผ่านไปถึง4ทุ่มวิลเลี่ยมนั้นได้ขอตัวไปอาบน้ำในขณะที่วิลเลี่ยมนั้นอาบน้ำอยู่ๆทีก็เปิดประตูเข้ามาหาวิลเลี่ยมนั้นตกใจ "เห้ย!!พี่เข้ามาทำไรผมอาบน้ำอยู่" "พี่จะอาบด้วยได้ไหมเหมือนตอนเข้าค่ายไงที่มึงกลัวผีเลยต้องอาบเป็นเพื่อน" "แต่นี้มันไม่ใช่ค่ายน่ะพี่" "เออน่ะจะกลัวไรว่ะหรือมึงกลัวว่ากุจะทำมิดีมิร้าย" "ไม่ต้องห่วงกูไม่ทำไรมึงหรอก" วิลเลี่ยมนั้นเริ่มไว้ใจทีจึงอาบน้ำด้วยกันในระหว่างที่ทีนั้นถูสบู่แต่ทีนั้นถูกข้างหลังไม่ถึงวิลเลี่ยมนั้นจึงอาสาถูหลังให้วิลเลี่ยมถูไปเรื่อยๆจนทีนั้นเริ่มฟินเลยเผลอจับมือวิลเลี่ยมไปที่ควยล่ะบอกว่า "วิลเลี่ยมมึงทำให้กูเงี่ยนได้ไงว่ะ" วิลเลี่ยมนั้นยิ้มล่ะกระซิบบอก "อยากได้ผมไหมล่ะถ้าอยากพี่ก็เข้ามาสิหุ่นล่ำๆแบบเนี่ยผมชอบ" วิลเลี่ยมนั่งลงจับควยทีล่ะครอบปากไปแบบมิด้ามทีจับหัววิลเลี่ยมโยกเข้าหาควยอันแข็งวิลเลี่ยมเลี่ยพวงไข่ล่ะปลายควยของทีพร้อมกับเขี่ยนมจนทีนั้นเริ่มทนไม่ไหว "ซี๊ดดดวิลเลี่ยมอมลึกๆกูเสียววไม่ไหวล่ะหันหลังให้กูเดี๋ยวนี้" ทีจับวิลเลี่ยมชิดกับกำแพงล่ะแหวเลี่ยรูของวิลเลี่ยมนั้นเสียวซานไปทั้งร่าง "ซี๊ดดพี่ทีผมเสียวเย็ดผมเถอะได้โปรด" สิ้นสุดทำขอทียัดควยอันใหญ่เข้าไปเย็ดวิลเลี่ยมอย่างกระหายวิลเลี่ยมนั้นถึงกับเจ็บล่ะบอกให้ทีค่อยๆทีนั้นค่อยๆลดระดับเหลือปลานกลางล่ะซอยเย็ดรั่วๆซึ่งทีนั้นรู้ว่าเหลือเวลาไม่กี่ชั่วโมงก็จะเที่ยงคืนล่ะเขาจะต้องจากวิลเลี่ยมนั้นไปเลยอยากสนองความต้องการของน้องรักคนนี้ทีเริ่มปรับระดับเป็นเร็วล่ะเอามือเขี่ยหัวนมของวิลเลี่ยมทั้ง2ข้าง "ซี๊ดดดดเสียวชิปหายเลยรูแม่งโคตรฟิตเลยแต่ดีจะได้สนุก" "อ่าสๆๆๆๆพะ...พี่ทีผมเสียวทำไมผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน" "ซี๊ดโอ๊ววว กะ...ก็มึงเป็นน้องกูไงเลยต้องจัดให้เสียวๆจะได้สนุก" "พะ...พี่ทีตะ..ตอนนี้กี่ทุ่มแล้วครับ" "พี่อย่าพึ่งจากผมไปได้ไหมผมรู้ว่าพี่นั้นมาจากแอป" "กูไม่สามารถบอกได้ว่ากูจะอยู่หรือไปแต่กูอยากบอกมึงน่ะวิลเลี่ยม มึงเป็นรุ่นน้องที่ดีสำหรับกูจงจดจำกูไว้แม้ว่าเที่ยงคืนกูต้องไป" "สะ...สัญญาครับผมจะไม่ลืมพี่เอาล่ะพี่ทีเรามาแตกส่งท้ายกันน่ะครับ" "ซี๊ดดดะ....ได้เลยเพราะกูจะไม่ไหวล่ะ" ทีเย็ดวิลเลี่ยมเย็ดอย่างรั่วๆจนวิลเลี่ยมนั้นไม่ไหวรีบชักว่าวแตก "Fuckkkkkพี่ทีผมแตกแล้วอ๊ากกกกเฮ่อๆเป็นไงพี่พอใจไหม" ทีพยักหน้าล่ะโนมตัวลงไปจูบวิลเลี่ยมส่งท้ายก่อนที่จะซอยเย็ดวิลเลี่ยมเร็วๆจนทีนั้นแตก "เชี่ยวิลเลี่ยมกูไม่ไหวแล้วอ๊ากกกก เฮ่อๆแตกครั้งนี้เพื่อมึงเลยน่ะไอน้อง" ทีโนมตัวนอนกอดวิลเลี่ยมเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับบอกว่า "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นพี่กะวิลเลี่ยมจะจดจำล่ะเป็นพี่น้องกันตลอดไป" วิลเลี่ยมเกี่ยวก้อยสัญญากับทีล่ะเวลาก็มาถึงเที่ยงคืนแอปซินเดอเรล่านั้นแจ้งเตือนว่าหมดเวลาร่างของที่นั้นก็ค่อยๆจางลงวิลเลี่ยมนั้นร้องไห้หนักทีเอามือที่จางปาดน้ำตาพร้อมกับบอก "อย่าร้องไห้สิไอน้องชายเป็นหนุ่มแล้วเลิกร้องไห้ได้แล้ว" ล่ะร่างของทีนั้นก็สลายกลายเป็นฝูงผีเสื้อสีขาวล่ะบินออกไปทางหน้าต่างวิลเลี่ยมโบกมืออำลาฝูงผีเสื้อที่บินหายไปวิลเลี่ยมนั้นไปเปิดโทรศัพท์ดูปรากฎว่าไม่มีแอปซินเดอเรลล่าดูในโทรศัพท์วิลเลี่ยมนั้นพยามลองพิมพ์หาแต่ก็ไม่ปรากฎชื่อแอปนั้นวิลเลี่ยมนั้นงงว่าเรื่องทั้งหมดมันคืออะไรเลยไปถามที่ศูนย์แต่ที่ศูนย์ก็บอกว่าไม่เคยได้ยินชื่อเเอปนี้สิ่งเดียวที่วิลเลี่ยมจะทำได้นั้นคือไปสถานที่ต่างๆที่ทีกับวิลเลี่ยมนั้นเคยไปด้วยกันแต่ก็ไม่ได้ผลจนวิลเลี่ยมนั้นเริ่มท้ออยู่มีข้อความจากเพื่อนวิลเลี่ยมว่าโรงเรียนเก่านั้นจัดงานเลี้ยงรุ่นวิลเลี่ยมนั้นตอบตกลงที่จะไปซึ่งพอถึงวันงานศิษย์เก่าแต่ล่ะคนก็มาร่วมงานรวมถึงวิลเลี่ยมที่แต่งตัวหล่อจนถูกเพื่อนๆแซวว่าวิลเลี่ยมนัดสาวไว้ในงานดำเนินไปอย่างราบรื่นวิลเลี่ยมนั้นขอตัวไปตักอาหารเพิ่มแต่ด้วยจำนวนคนที่มาร่วมงานนั้นเยอะจนวิลเลี่ยมนั้นเดินไปชนผู้ชายคนหนึ่งวิลเลี่ยมนั้นขอโทษก่อนจะมีคำพูดมาว่า วิลเลี่ยมเงยหน้ามองปรากฎว่าเป็นทีรุ่นพี่ที่วิลเลี่ยมนั้นเคยเรียกหาผ่านเเอปซินเดอเรลล่าซึ่งทีที่วิลเลี่ยมนั้นเห็นหุ่นยุ่นไม่ได้ล่ำแถมหน้าตาคมเข้มกว่าในแอป "ว่าไงไม่เจอกันนานเลยน่ะสบายดีไหมไอน้อง" "เอ่อ...สะ..สบายดีครับพี่ล่ะครับไม่เคยกันนานเลยเปลี่ยนไปเยอะน่ะ" "เห้ยนิดหน่อยเองเจอเอ็งก็ดีล่ะจะได้คุยได้เหมือนแต่ก่อนวิลเลี่ยมรู้ไหมหลังจากพี่จบไปล่ะหลังๆไม่ได้แวะมาอ่ะพี่โคตรคิดถึงวิลเลี่ยมเลย" "ล่ะ...แล้วคนที่ผมเจอในแอปนั้นคืออะไรอ่ะครับ" "แอปซิลเดอเรลล่าไงพี่มาจากแอปใช่ไหม" "ประสาทป่าวเห้ยนี้ตัวจริงเว้ยแอปไรของเอ็งว่ะที่จะเรียกคนที่ไม่ได้ให้การติดต่อไว้มาหาได้อ่ะมึงบ้าล่ะ" "เอ่อ....งั้นแปลว่าทั้งหมดคือผมมโนไปเองหรอ" "มึงเพ้อหนักล่ะไอน้องว่าแต่หล่อๆแบบนี้มีเมียล่ะแน่ๆ" "พูดเป็นเล่นหล่อๆแบบมึงเนี่ยน่ะไม่มีไม่เชื่อ" "แล้วแต่พี่ล่ะกันว่าแต่พี่เห่อะมีแฟนยังได้ข่าวว่าแต่งงานล่ะนิ" "แต่งงานเชี่ยไรครับแฟนกูยังหาไม่ได้เลยล่ะจะหวังแต่งหน้าโจรๆอย่างกูคงไม่มีใครเอาหรอก" วิลเลี่ยมกับทีนั้นก็ได้เจอกันอีกครั้งถึงแม้วิลเลี่ยมจะยังเชื่อว่าทีคนนี้มาจากแอปที่ตนเองเรียกเลยอยากลองพิสูจน์ว่าถ้าเที่ยงคืนจะหายไปไหมระหว่างนั้นวิลเลี่ยมก็ชวนทีคุยเรื่องเก่าๆจนถึงเวลาเที่ยงคืนวิลเลี่ยมนั้นทำใจไว้แล้ววิลเลี่ยมกล่าวขอบคุณที่ทีนั้นสอนวิลเลี่ยมให้เป็นคนที่เข้มแข็งถึงแม้ตอนแรกทีนั้นจะชอบแกล้งวิลเลี่ยมแต่เพราะความอ่อนแอจึงทำห้ทีกลับตัวกลับใจล่ะพอถึงเที่ยงคืนวิลเลี่ยมนั้นกอดทีอย่างแน่นพร้อมกับร้องไห้ที่ทีนั้นจะต้องสลายหายไปอีกครั้งแต่ผลปรากฎว่าทีนั้นยังอยู่ที่เดิมไม่ได้จากไปไหนล่ะทีนั้นก็ได้พูดกับวิลเลี่ยมว่า "พอล่ะๆเลิกกอดกูได้แล้วกูจะอยู่กับมึงกูจะไม่จากมึงไปไหนล่ะไอน้องถ้าถึงเวลาเรา2คนคงได้เป็นแฟนกันน่ะแต่ขอดุใจกันก่อนน่ะ" วิลเลี่ยมนั้นตกลงพร้อมกับหอมแก้มทีรุ่นพี่ที่รัก | 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-11-28 21:45:31
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-11-28 22:14:38
โพสต์ 2020-11-28 22:21:27
โพสต์ 2020-11-29 00:36:32
ขอบคุณครับ
