วรรณคดีเกย์ ตอน ย.ยักษ์ก็รักเป็น ตอนที่ 1

Maximam

ณ ดินแดนที่กว้างใหญ่ไพศาลยังมีอหนึ่งอาณาจักรที่ยังมีความอุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชผลพลาหาร มีเจ้าเมือง
ที่ปกครองบ้านเมืองด้วยความเป็นธรรมจนชาวเมืองมีแต่ความผาสุข โดยมีพระราชานามว่า มหาราชไกรสิงห์
พระองค์ท่านมีโอรสหนึ่งพระองค์นามว่า ไกรพยัฆค์ ที่มีรูปร่างสง่างามราวกับเทพบุตรมาจุติ ส่วนของพระอัคร-
มเหสีนั้นได้สิ้นพระชนต์ไปตั้งแต่พระโอรสมีอายุได้ 1 ขวบปี ตอนนี้ก็พระโอรสไกรพยัฆค์ก็เจริญญวัยอายุ 18 ปี
บริบูรณ์ ด้วยความสง่างาม และก่งกล้าใรศิลปะวิทยาการและวิทยายุทธจนเป็นที่เลื่องชื่อจึงทำให้เจ้าหญิงในแคว้น
ต่างๆหรือเมื่องต่่างแดน ต่างอยากมาเป็นพระชายากันทั้งนั้น
พระบิดา> ไง...เจ้าลูกชายฝึกซ้อมเพลงดาบและอาวุธทุกวันจนทหารของพ่อบาดเจ็บกันระนาวหมดเเล้ว
พระโอรส> โธ่พระบิดา ลูกเองก็ใช่ว่าจะเก่งอะไรขนาดนั้นหรอกพระเจ้าข้าพระบิดา
พระบิดา> ดี รู้จักถ่อมตนอย่างนี้ ปวงประชาจะได้รักเมตตาและเอ็นดูเจ้า
พระโอรส> เเล้วพระบิดาจักเสด็จพระเจ้าข้า ให้ลูกไปด้วยไหม
พระบิดา> พ่อจักไปหอพระ วันนี้วันโกนพ่อจักไปทำวัตรเย็นหน่อย พรุ่งนี้จักไปวัดและแจกทานแก่ชาวเมือง
พระโอรส> นั้นเย็นนี้ให้ลูกไปด้วยได้ไหมพระเจ้าข้า
พระบิดา> ไว้วันรุ่งดีกว่า พ่อมีจดหมายจากเสนาบดีฝ่ายต่างๆยังไม่ได้ตรวจเจ้าลองไปตรวจและเเยกไว้
ให้พ่อทีเดี๋ยวคืนนี้พ่อจักได้ไปประทับตราอนุมัติ
พระโอรส> พระเจ้าข้าพระบิดา ท่านราชองครักษ์คุ้มกันพระบิดาข้าให้ดีอย่าให้เกิดอันตราย
พระบิดา> องครักษ์พ่อมีแต่ฝีมือดีโดยเฉพาะพีมัสเจ้าไม่ต้องห่วงพ่อหรอก
พีมัส> กระหม่อมจะถวายอารักขามหาราชอย่างเต็มที่ขอพระโอรสโปรดเบาพระทัย

พีมัส ราชองครักษ์คู่พระทัยมหาราชไกรสิงห์เป็นบุตรของท่านพระโหราธิบดี พีมัสเป็นเพื่อนเล่นและคนที่สนิท
กับมหาราชไกรสิงหห์มาตั้งแต่เด็ก และยิ่งหลังจากพระอัครมเหสีสิ้นพระชนต์ไปนั้น มหาราชก็ไม่คิดตั้งพระสนม
หรือพระชายาองค์ไหนขึ้นครองตำแหน่ง แต่กลับรู้สึกสนิทและใกล้ชิดพีมัสมากกว่าเดิม พีมัสมีลักษณะพิเศษ
ในตัวคือมีตาทิพย์ที่หน้าผากสามารถมองเห็นอนาคตและคาดการณ์เรื่องราวในอนาคตได้ จึงได้รับมอบหมาย
ให้ช่วยงานท่านโหราธิบดีอีกทาง
มหาราช> เดี๋ยวพวกท่านรอข้าที่ด้านนอกหอพระ พีมัสเจ้าเข้าด้านในกับข้า วันนี้ข้าจักสวดบทเเผ่เมตตาให้
นาคราชที่ปกปักคุ้มครองเมือง เจ้าจักได้นำข้าสวด
องครักษ์> พระเจ้าข้า

ภายในหอพระอันศักดิ์สิทธิ์นอกจากมหาราช มหารานี รัชทายาท และท่านโหราก็ไม่มีใครสามารถเข้ามาในนี้ได้
พีมัสคือคนเเรกที่ได้เข้า
มหาราช> เป็นอะไรพีมัส
องครักษ์> กระหม่อมไม่เคยได้เข้ามาในนี้ ในนี้ช่างดงามมาก
มหาราช> คิดซะว่าเป็นบุญของเจ้า เจ้าเองนี่ก็เก่งนะที่มองเห็นอนาคตว่ามหารานีของข้าจะสิ้นอายุไขยตอน
ไกรพยัฆค์อายุ 1 ปี
องครักษ์> หากไม่มีความพิเศษในตัวกระหม่อมก็คงเป็นได้แค่องครักษ์ธรรมดาเท่านั้นพ่ะย่ะข้า
มหาราช> ทำวัตรกับข้าเถิดสหาย

หลังจากที่มหาราชได้สวดมนต์ทำวัตรเสร็จสิ้นก็สนทนากับพีมัสในหอพระต่อ
องครักษ์> มหาราชดูหม่นๆไปนะพระเจ้าข้า
มหาราช> ข้ารู้สึกกังวลแบบแปลก ๆ เจ้าชช่วยดูให้ข้าาทีได้ไหมว่าจะเกิดอะไรกับไกรราชสีห์นคร
องครักษ์> พระเจ้าข้า ....เอ่อ มหาราช
มหาราช> พูดมาไม่ต้องปิด
องครักษ์> พระองค์จักมีภัยจากคนแปลกหน้า ชายร่างกายใหญ่โต พระองค์จักมีปากเสียกับพระเทวีครั้งใหญ่
เพราะคนคนนี้ และก็อีก 2 อย่างคือ
มหาราช> คืออะไรเจ้าจงบอกข้ามา
องครักษ์> ขอเดชะพระอาญามิพ้นเกล้า พระองค์จักทำให้กระหม่อมเสียตาทิพย์ และองค์รัชทายาทจะได้คู่ครอง
เป็นชายพระเจ้าข้า
มหาราช> ห๊ะอะไรนะ ลูกข้าาจักได้คู่ครองเป็นชาย
องครักษ์> ใช่เเล้วพระเจ้าข้า
มหาราช> มีทางแก้ไขไหม กังวลก็เรื่องดวงตาเจ้า ขอแค่เจ้ากับบ้านเมืองปลอดภัยข้ากก็สุขใจ ตัวข้าจะเจอ
อะไรก็ชั่งมัน
องครักษ์> ตาทิพย์ของหหกระหม่อมจะได้คืนเพราะพระโอรสแต่พระโอรสจะเป็นคนฆ่าคู่คครองในชาตินี้แล้วไป
ครองสุขในชาติหน้าพระเจ้าข้า ส่วนดวงบ้านเมืองแข็งไม่มีอันตรายใดเข้ามาได้
มหาราช> คงเป็นเวรเป็นกรรมของเรา พีมัสข้าขอโทษ
องครักษ์> มิใช่ความผิดของมหาราช แต่....
มหาราช> แต่อะไร พีมัส
องครักษ์> ไม่มีพระเจ้าข้า

หลังจากนั้นมหาราชก็เสด็จไปห้องทรงงานที่พระโอรสได้จัดเตรียมจดหมายและรายงานต่างๆแยกไว้ให้
เมื่อมาถึงก็เห็นพระโอรสทรงฟลุบลงที่โต๊ะทำงาน
มหาราช> ทหารพวกเจ้าประครองไกรพยัฆค์ไปนอนที่เตียงข้า
องครักษ์> แล้วพระองค์จักประทับที่ใด หรือตำหนักพระเทวีกานดา
มหาราช> ไปก็หน่าหนักใจ คงรบเร้าเรื่องตั้งอัครมเหสีมหาเทวีทั้งคืนแน่
องครักษ์> หรือจะไปตำหนักพระชายารจเรศ
มหาราช> อันนี้ก็คงกวนเรื่องอย่างว่าทั้งคืน คืนนี้ข้าอย่าพักเรื่องกาม นั้นข้าไปนอนเรื่อนเจ้าดีกว่า
องครักษ์> แต่พระองค์
มหาราช> รังเกียจข้าก็บอก ข้าจักได้ไม่กวนใจ
องครักษ์> หาได้ไหมมหาราช สุดแท้แต่พระองค์พระเจ้าข้า

มหาราชนั่งอนุมัติรายงานและจดหมายตลอดจนคำสั่งการจนเสร็จสิ้น จากนั้นก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดธรรมดา
ไม่มีเครื่องทรงเครื่องประดับ ประดับกาย เมื่อมาถึงเรือนองครักษ์
มหาราช> ข้าอยากอาบน้ำมีที่อาบตรงไหนบ้าง
องครักษ์> พระองค์รอที่ห้องดีกว่ากระหม่อนจักได้เตรียมน้ำสรงให้
มหาราช> เจ้าเลิกใช้ราชาศัพท์กับข้าได้ไหม ตอนนี้มีแค่เจ้ากับข้า
องครักษ์> แต่...
มหาราช> ข้ากลับก็ได้ถ้าเจ้าลำบากใจ
องครักษ์> ไม่เลย ท่านสิงห์
มหาราช> ดีมาก นั้นก็พาข้าไปอาบน้ำได้เเล้วพี่ท่าน
องครักษ์> ได้สิ แต่คงต้องแก้ผ้าอาบนะ เพราะท่านไม่ได้เอาชุดมาเปลี่ยน
มหาราช> 55ได้ นั้นพี่ท่านก็แก้เป็นเพื่อนข้านะ
องครักษ์> 555 จะดีเหรอ
มหาราช> ดีสิเหมือนตอนเด็กไง

และในที่สุดทั้งคู่ก็แก้ผ้าออกจนตัวเปลือยเปล่าก่อนลงเล่นน้ำที่คลองหลังเรือน ร่างกายกำยำของทั้งคู่ต่างเป็น
ที่น่ามองของกันและกัน โดยเฉพาะตรงจุดเครื่องเพศ
มหาราช> พี่ท่านมองอะไร ของข้ารือ
องครักษ์> ท่านใหญ่ขนาดนี้สิพระชายาถึงชอบกวน
มหาราช> 555 ว่าแต่ข้าท่านเองก็ใช่ย่อย ว่าเเต่ทำไมพี่ท่านจึงไม่คิดมีเมีย
องครักษ์> ชอบชีวิตแบบนี้มากกว่า ไม่มีพันธะและภาระให้พวักพวง มีก็แต่ท่านพ่อ
มหาราช> ถ้าพี่ท่านขอได้พี่ท่านอยากขออะไร
องครักษ์> ขอให้ได้เกิดเป็น...... คนที่ท่านรักมากที่สุดดังเช่นพระมหาเทวีวิจิตรา
มหาราช> นี่ท่าน
องครักษ์> มันอาจไม่ควรแต่ข้าเองก็รักท่านนะ
มหาราช> ถ้างั้นคำทำนายเรื่องคู่ครองไกรพยัฆค์จะเป็นชายข้าก็ไม่กังวลละ
องครักษ์> หือ เพราะเหตุใด
มหาราช> ก็ในเมื่อข้ายกพี่ท่านเป็นหนึ่งในดวงใจต่อจากวิจิตรา ลูกข้าจัักมีคู่เป็นชายก็คงไม่แปลก
องครักษ์> ท่าน
มหาราช> ข้าเองก็รักพี่ท่านมานนาน แต่ติดที่ข้าไม่สามารถทำตามใจตัวเองได้ พี่ท่านข้ารักท่าน
องครักษ์> ข้าก็รักท่านเช่นกัน

ทั้งคู่ว่ายน้ำเข้าโผกอดกันท่ามกลางแสงจันทร์กลางสายน้ำ หลังจากอาบน้ำเสร็จก็ขึ้นมาเข็ดตัวและเเต่งตัว
เตรียมเข้านอน "ไม่กินอะไรก่อนหรือท่าน"
มหาราช> ข้าถืออุโบสถศิล(ศิล8) แต่ท่านก็ทำข้าหลุดไปข้อนึงละ
องครักษ์> เอ้ย ข้าลืมไปเลยว่าท่าน
มหาราช> มันคงเป็นเพราะกรรมของข้านี่เเหละ555
องครักษ์> นั้นก็เข้าบรรทมเอ๊ย เข้านอนเถิดก่อนรุุ่งต้องเข้าวัง
มหาราช> นั้นข้าขอหนุนแขนท่านแทนหมอน
องครักษ์> ตามใจเจ้าเถิด
                         "หลับเถิดหนา ราตรีกาล ดึกโขแล้ว
                           น้ำค้างแก้ว เริ่มเกาะหญ้า พาชุ่มชื้น
                           แขนเป็นหมอน เจ้าจงนอน สุขเมื่อตื่น
                           ตลอดคืน กายพี่ จะคุ้มภัย"

ทั้งคู่หลับไปจนได้เวลาที่ต้องเข้าวังก่อพระอาทิตย์ขึ้น เมื่อมาถึงกก็เห็นว่าไกรพยัฆค์กลับตำหนักไปแล้ว
มหาราชไปสรงน้ำที่ห้องสำราญที่เหล่านางกำนัลเตรียมไว้ให้ เมื่อมาถึงห้องเหลานางกำนัลก็จัดการถอดเสื้อ
และผ้าโจงออกจนเหลือเพียงกายเปล่าและอาบน้ำถูตัวให้มหาราชจจนเสร็จ
มหาราช> พวกเจ้าออกไปเตรียมการข้างนอกเถิด เดี๋ยวข้าแต่งตัวเอง
นางกำนัล> เพค่ะ มหาราช
องครักษ์> นั้น
มหาราช> เจ้าอยู่ช่วยข้าในนี้แหละ
องครักษ์> มหาราชมีแผน555

พีนัสช่วยมหาราชแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยวันนี้วันพระ มหาราชไกรสิงห์จะต้องไปทำบุญตักบาตรที่วัด พร้อมด้วย
พระโอรส พระเทวี และพระชายา
พระเทวี> เมื่อคืนเสด็จตำนักไหนเพค่ะ
มหาราช> ข้าจักไปทำบุญ หากเจ้าไม่สะดวกสร้างบุญก็อยู่ที่ฝ่ายใน ข้าจักไปกับลูก
พระเทวี> เจ้าพี่
มหาราช> อย่าแสดงกำพืชแม่ค้านั่งตลาดให้ข้าเห็น พีมัส เคลื่อนขบวน
องครักษ์>  พระเจ้าข้า เคลื่อนขบวนเสด็จมหาราชสู่วัดกลางนคร
เมื่อมาถึงวัดทุกพระองค์ต่างก็ทำบุญตักบาตรกันตามปกติ มหาราช พระโอรส ได้ถวายภัตราหารและฟังพระธรรม
เทศนาไปพร้อมกับประชาชนที่มาร่วทำบุญในวันนี้

ย้อนกลับมาอีกดินแดนหนึ่งซึ่งเป็นเมืองของยักษานามว่า วิหัสยักษ์ ปกครองบริวารยักษ์ด้วยความดุดัน โดยห้าม
ยักษ์ทุกตนในเมืองมีความรัก วิหัสยักษ์ ไม่มีรานีคู่บัลลังค์ มีเพียงหลานชายที่รับเป็นบุตรบุญธรรมเอาไว้ 1 คนนั้น
ก็คือ เจ้าชายอสุรยักษ์ เช้านี้ดูเหมือนว่าเมืองนี้จักวุ่นว่า เพราะมีทหารคู่หนึ่งแอบลักลอบคบหากัน ตอนนี้วิหัสยักษ์
โกรธมาก
วิหัสยักษ์> นำมัน 2 ตัวออกมาจากตุ ก่อนออกมาเฆี่ยนมัน 30 หวาย เเล้วพามันไปที่ลานตัดสิน ข้าจะตัดสินเอง
อำมาตย์> พ่ะย่ะข้า ลงทัณฑ์พวกมันตามพระบัญชา เร็ว
นักโทษ> ไว้ชีวิตข้าด้วยเถิด ปล่อยอีกคนไปข้าผิดเองข้าผิดเองอย่าทำโทษอีกคนนึงเลย เขาไม่ไหวเเล้ว
วิหัสยักษ์> รักกันมากดี พอก่อน ลากมัน 2 ตัวออกไป

ณ ลาดตัดสินความบรรดายักษ์ทั้งหลายต่างก็มารุมดูการลงโทษทัณฑ์ที่แสนโหดร้ายของกฎต้องห้าม
วิหัสยักษ์> เอาหละบรรดายักษ์ทั้งหลาย ดูเอาไว้ความรักมันไม่เคยทำให้ใครมีความสุข ดู ดูพวกมันสิ 555
ไงมีอะะไรจะพูดก่อนตายไหม
นักโทษคนที่ 1> ปล่อยคนรักของข้าไปเถิด เขาไม่ผิดข้าผิดเอง ฝ่าบาทโปรดเมตตา
นักโทษคนที่ 2> ไม่ ถ้าข้ารอดพี่ชายก็ต้องรอดด้วย ข้าจะไม่ทิ้งท่าาน  
นักโทษคนที่ 1> แต่เจ้านั้นจะะไม่ไหวเเล้วนะ ถ้าเจ้าตายพี่ก็...
วิหัสยักษ์> พอ พอได้ ทุเรศ จะตายกันทั้งคู่อยู่แล้วยังจะรักอะไรกันอีกนักหนา ราชทัณฑ์
ราชทัณฑ์> พ่ะย่ะข้า
วิหัสยักษ์> เอามัน 2 คนไปให้ไอ้พวกกำหนัดรุมโทรม ดูสิมัันจะช่วยกันอย่าางไร 555

พวกกำหนัดคือกลุ่มยักษ์ฉกรรจ์ที่ถูกเลี้ยงดูให้มีความเก็บกดทางเพศ ทีี่ตลอดทั้งปีน้ำอสุจิจะแยกเองไม่ได้
เว้นแต่ธรรมชาติบัังคับให้แตกในนยาามหลับ พวกนี้จะทำหน้าที่ลงทัณฑ์คนผิดกฎแอบมีความรัก มันช่าง

โหดร้ายมากหากใครโดนไอ้พวกนี้ "ช้าก่อพระเจ้าข้า สมเด็จลุง" เสียงชายหนุ่มรุดขึ้นมาห้ามปราม
วิหัสยักษ์> อสุรยักษ์ เจ้ามาที่นี่ทำไม ราชองค์รักษ์เจ้าหายไปไหน ทำไมปล่อยให้เจ้าชายมาที่นี่
อสุรยักษ์> สมเด็จลุง ได้โปรดเมตตาปล่อย 2 คนนี้เถิดนะข้าขอหละ
วิหัสยักษ์> เจ้าว่าอะไรนะ เจ้าร้องแทนพวกมัน เจ้าบ้าไปแล้วหรือไง
อสุรยักษ์> ท่านลุุง ทุกคนเกิดมาจากความรักกันทั้งนั้น ถ้าสิ่งมีชีวิตบนภิภพนี้ไม่มีความรักพวกเราก็คง
สูญพันธุ์
วิหัสยักษ์> เอาอสุรยักษ์ออกไป  
อสุรยักษ์> ไม่ท่านลุง ได้โปรดทำทานไว้ชีวิตพวกเขาข้าขอร้องหละ
วิหัสยักษ์> เมตตา ได้ เจ้าขอข้าก็กล้าให้ ทหารเอาได้คนที่เป็นเมียมันนมาให้ข้า ข้าจะตั้งให้มันเป็นบุรุษ
ต้องห้ามของข้า ส่วนไอ้คนผัวจากนี้จนตายห้ามพบพากันอีกและให้มันไปอยู่ชายแดน
อสุรยักษ์> ไม่ท่านลุง ท่านทำแบบนี้ไม่ได้
นักโทษคนที่ 2> ข้าจำนนต่อท่านเเล้วท่านไม่มีหัวใจที่จักรักใคร ข้าขอบพระทัยเจ้าชายที่ท่านมีเมตตา
ท่านจงจำไว้เถิดว่าพระบิดาท่านกับพระมารดาต้องตายเพราะลุงของท่าน
วิหัสยักษ์> หุบปากเจ้าเดี๋ยวนี้  
นักโทษคนที่ 2> กลัวความจริงหรือพ่ะย่ะข้า ท่านมีใจรักใครในน้องชายท่าน แต่น้องชายท่านกับไปมีเมีย
จนท่านสั่งฆ่ายักษ์ผู้หญิงในเมืองทั้งหมดไว้เว้นแต่น้องสะใภ้ท่านเอง
วิหัสยักษ์> ไม่จริง อสุรยักษ์ เจ้าอย่าฟังมัน เจ้้าเห็นไหมว่าความรักของเจ้ามันไม่ก่อประโยชน์อะไรเลย
มันกลับย้อนมาทำให้เจ้ากับลุงต้องทะเลาะกัน
นักโทษคนที่ 2> เจ้าชาย ข้าคือราชองครักษ์ของพระบิดาท่าน พระบิดาท่านเป็นยักษ์ที่ดีเหมือนเช่นท่าน
555ไหนไหนข้าก็จะตายแล้ว ข้าไม่มีอะไรต้องปิดเพราะข้าได้พูดไปหมดเเล้ว สิ่งเดียวที่ข้าอยากจะพูดก็คือ
หากวันใดที่ท่านมีความรัก วันนั้นข้าก็ขอให้ท่านไม่เหลืออะไอยู่กับท่านสักอย่าง ทุกอย่างจะพังทลายเพราะ
ว่าความรักของท่าน คำสาปจะดับสิ้นก็ต่อเมื่อเจ้าชายมีคนรักที่แท้จริงมาเจอตัวและตามมาถอนคำสาป
แต่ไม่ใช่ชาตินี้แน่นอน ชาตินี้เจ้าชายจะต้องตายเพราะความรักของท่าน 555
วิหัสยักษ์> ประหารมัน
อสุรยักษ์>  ท่านลุง

สิ้นเสียงคำสั่งราชทัณฑ์ก็ลงดาษที่คอของนักโทษทั้ง 2 คน เสียงฟ้าร้องดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วทุกสารทิศ
วิหัสยักษ์> เอาหละ เอาศพมันไปโยนทิ้งที่เหวหลังเมือง ข้าจะออกไปเมืองมนุษย์  อสุรยักษ์ดูแลเมืองแทน
ลุงด้วย นี่ตราประจำตัวข้า เห็นตรานี้ก็เหมือนเห็นข้า
อสุรยักษ์> แล้วสมเด็จลุงจะกลลับมาเมื่อไหร่พระเจ้าข้า
วิหัสยักษ์> สบายใจ ข้าก็จักกลับ  
อสุรยักษ์> ขอให้าสมเด็จลุงเดินทางปลอดภัย

เมื่อพ้นกำแพงเมือง เจ้าชายสั่งให้ขุดหลุมฝังศพของทหาร 2 คนที่โดนประหาร
อำมาตย์> ท่าขัดราชโองการ
อสุรยักษ์> พระราชรัญจากรอยู่กับข้าท่านกล้าหรือ หน้าที่ของท่านคืออะไร ไปทำ ทหารฝังศพแล้วส่ง
วิญญาณตามธรรมเนียม มันผู้ใดทำลายอนุสรณ์รักนี้ขอให้มันอย่ามีควาามสุข ขอให้ท่านทั้งคู่ครองรัก
กันตราบนิรันดร์

กลับมาที่เมืองไกรราชสีงห์ มหาราชไกรสิงห์และพระโอรสพร้อมด้วยพระชายา กำลังแจกทานอาหารและ
เงินไว้ให้ชาวบ้านได้ใช้จ่ายดำรงชีพ พร้อมกับทรงสอนการทำการค้าและการหาทรัพย์จนชาวเมืองต่าง
ชื่นชม โดยเฉพาะพระโอรสที่มีรูปร่างสง่างามราวกับเทพบุตร
คุณท้าวมาตรี> ดูสิเพค่ะพระนาง พระชายาทำตัวราาวกับเป็นมหารานี เดินเคียงมหาราชไม่ห่าง
พระเทวี> เหรอ แต่ข้าว่าเจ้าพีมัสมากกว่า
คุณท้าวมาตรี> พระนางเพค่ะ พีมัสมันองครักษ์มันก็ต้องใกล้ชิดมหาราชสิ หม่อมฉันว่าพระไปช่วยแจกบ้าง
ดีกว่านะเพค่ะ
พระเทวี> ก็ดีนะคุณท้าว

ระหว่างนั้น วิหัสยักษ์ที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ ก็มาพลานพบกับมหาราชไกรสิงห์เขา ตอนนี้กรรมเริ่มตามสนอง
เพราะวิหัสยักษ์เริ่มหลงไหลในตัวมหาราชเข้าแล้ว "หือเมืองมนุษย์นี้มีคนรูปงามเช่นนี้ด้วยหรือนี่ ดูท่าน่าจะพ่อ
แม่ลูก รักกันแบบนี้ข้าต้องปั่นป่วนให้บ้านมันแตกไปเลย ข้าจะได้ครอบครองมหาราชรูปงามและพระโอรส 555"
ผลกรรมแห่งแรงสาปและดวงชะตาที่อ่อนลงของวิหัสยักษ์ จึงทำให้นักโทษที่สาปแช่งท่านไว้ดลใจให้ท่านมีความรัก
กับมนุษย์ และเเล้วที่เมืองก็เกิดเหตุการณ์แผ่นดินไหวเหมือนสั่งเตือนชาวเมืองต่างหวาดกลัว เจ้าชายจึงให้ท่าน
ปุโรหิตมาทำนาย ปุโรหิตเเจ้งว่าท่านต้องตอบรับผลคำสาปแช่งแล้วทุกอย่างจะปกติ "ข้าพร้อมรับกรรมขอแค่
ชาวเมืองเเค้วคลาดปลอดภัย" เมื่อสิ้นวาจาแผ่นดินก็กลับมาสงบลงอีกครั้ง ส่วนวิหัสยักษ์ยังไม่รู้ชะตาตน เขาเช็ค
ดวงมหาราชพบว่าว่าเป็นช่วงดวงอ่อนแต่กลับกันพระโอรสมีดวงมหาราชที่เกร่งกล้า "เอาว่ะ ถ้าคุมตัวใหญ่ได้
ตัวเล็ก ๆ อยู่ในกำมือ"

                           "เมื่อสิ้นความ ดำริ เจ้ายักษา
                             ก็วันทา พนมกร ท่องคาถา
                             ครอบคลุมเจ้า นคร ผู้เมตตา
                             ขอมนตรา ครอบงำ จำเพียงตน

                             ให้ลืมเรื่อง เมื่อกาล แต่ครั้งก่อน
                             จะกินนอน ต้องมีข้า ทุกแห่งหน
                             จงรักข้า ลงข้า  จนลืมตน
                             ขอบทมนต์ แทรกจิต ไกรสิงห์เถิด....เพี้ยง"

พีมัส> เป็นอะไรไปพระเจ้าข้า มหาราช
มหาราช> เปล่าหนะ รู้สึกเหมือมีอะไรทุบหลัง
ไกรพยัฆค์> พระบิดาทรงยังไม่ได้พักก็เซ งั้นพระชายากับท่านองครักษ์ไปดูแลพระบิดาเถิด เดี๋ยวที่เหลือข้า
แจกเอง
มหาราช> ขอบใจมากไกรพยัฆ์
ทันใดนั้นยักษาที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ก็เซซัดล้มลงที่เบื้องหน้ามหาราช
พีมัส> เจ้าเป็นใครกัน มาจากแห่งใดทำไมถึงไม่เหมือนชาวเมืองเรา
พีมัสมีตาวิเศษจึงรู้ว่านี้คือยักษ์แต่ทุกคนกลับมองไม่ออก "ดีนะที่มนต์ใช้ได้ผล แต่เจ้านี้สิ เสือกมีตาวิเศษ
ที่มองเห็นทุกอย่าง เอาว่ะมันคงยังไม่เปิดเราหรอก"
วิหัส> ข้ามีนามว่าวิหัส บ้้านเมืองข้าเกิจาราจลข้าเลยต้องลี้ภัยมาที่นี่ไม่รู้ว่าที่นี้คือ.....
มหาราช> ท่าน ท่าน เอ้าเป็นลมไปแล้ว ทหาร นำเสลี่ยงข้ามาเเล้วพาท่านผู้นี้ไปที่ตำหนักข้า
พระเทวี> ช้าก่อนเพค่ะเจ้าพี่ คนผู้นี้เปป็นใครก็ไม่รู้จู่ๆก็ให้มานั่งพระเสลี่ยงทองได้อย่างไร
มหาราช> หรือเจจ้าจักให้ข้าเอาเสลี่ยงเจ้ามาให้คนผู้นี้นั่งเเล้วเจ้าเดินกลับ
พระเทวี> เจ้าพี่ ข้าหายอมไม่นะเพค่ะ มารยาแพศยาแบบนี้เจ้าพี่มองไม่ออกแต่ข้ามองออก
พระชายา> พระเทวีจะกล่าวอะไรก็เกรงพระทัยเจ้าพี่บ้าง เจ้าพี่ให้เกียรติก็แสดงว่าท่านผู้นี้คือแขกของเจ้าพี่
พระเทวีเองก็ควรเจ้าพี่ด้วยนะเพค่ะ
พระเทวี> สอด เป็นแคค่พระชายา อย่าสาระแน่มาสั่งสอนข้า คิดว่าเป็นมหารานีเทียบพระที่หรือไง
มหาราช> หยุด พระเทวีกานดา หากเจ้าไม่เงียบ เจ้าไม่ต้องกลับเข้าพระราชฐานฝ่ายใน
พระเทวี> เจ้าพี่ข้าหายอมไม่
ไกรพยัฆค์> แล้วพระบิดาจะเสด็จกลับอย่างไร
มหาราช>  พ่อเดินเอง
ไกรพยัคฆ์> หาควรไม่พระเจ้าข้า พระองค์ควรประทับเสลี่ยงทององค์นี่ แล้วให้ท่านผู้นี้ประทับเสลี่ยงลูกจะดีกว่า
เดี๋ยวลูกขี่่ม้ากลัเข้าพระนครเอง
มหาราช> นั้นก็ตามใจเจ้าไกรพยัฆค์ พีมัสทำตามนี้ ส่วนใครที่ทำตามอะไรไม่ได้ก็อยู่ที่นี่ไม่ต้องกลับ
พระเทวี> พีมัส เสลี่ยงมันต้้องต่อท้ายข้ามันเป็้นเพียงแขกหาใช้พระโอรสหรือพระเทวี
พีมัส> แต่เสลี่ยงเป็นของพระโอรส ตามกฎมณเฑียรการเสด็จนอกพระราชฐานเสลี่ยงทองนำหน้า ศรีวิกาทอง
ตามหลัง ต่อด้วยเสลี่ยงพระอุปราช ถึงแม้จะไม่มีผู้ประทับแต่ก็ไม่ควรต่อท้ายเสลี่ยยงผู้ใด พระเทวีทรงตึกตรอง
พระเทวี> แต่มันไม่ใช่พระราชวงศ์
ไกรพยัฆค์> แต่เขาคือแขกของพระบิดา ฉะนั้นข้าอนุโลม พระเทวีพอพระทัยไหม  

เอาหละสิงานนี้วิหัสยักษ์เพิ่งมาก็ทำความวุ่นวายได้ขนาดนี้ ต่อไปจะเข้มข้นและแซ่บขนาดไหนฝากติดตาม
ต่อด้วยนะครับ อ่านเพื่อผ่อนคลายไม่ดราม่านะครับ ลองเปลี่ยนแนวบ้าง.............

Maximam

ลองอ่านแนววรรณคดีดัดแปลงดูบ้างนะครับ
ไม่สนุกอย่าดร่าม่านะ อ่านเพื่อนผ่อนคลายนะครับ

akarui_boy

แปลกและล้ำดีครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

auto101

ขอบคุณครับ

tazman

น่าสนุกดีครับ

Eakkadoor

น่าสนุกนะครับ ว่าแต่ อรื่องราวจะเป็นยังไง
ผมนี่รออ่านอยู่ค่าบบบบบบ

tidchoo2

สนุกเลย รอเสียวถึงใจอยู่ครับ

eg1

ขอบคุณครับ

Panawat339

ขอบคุณครับ

chakkychakky

แต่งเก่งมากๆครับ

Touchbodyboy

น่าสนุกดีครับ

Touchbodyboy

น่าสนุกดีครับ

ggetzu

รออ่านตอนต่อไปครับ

babystrike

รออ่านต่อนะครับ แค่ตอนแรกก็เริ่มสนุกแล้ว

rubthai

ขอบคุณคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Ootou

สนุกดีครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

nnont

ขอบคุณ

x-2008

ครับสนุกครับ

Phatthara

ขอบคุณ​ครับ​