วรรณคดีเกย์ ตอน ย.ยักษ์ก็รักเป็น ตอนที่ 2

Maximam

เมื่อกลับถึงเขตพระราชฐาน มหาราชไกรสิงห์ก็ยิ่งรู้สึกไปเป็นตัวของตัวเอง ครุ่นคิดถึงแต่วิหัส ยักษ์ที่กลาย
ร่างเป็นมนุษย์มาก่อกวน
พระชายา> จะเสด็จไหนหรือเพค่ะสมเด็จพี่
มหาราช> ตำหนักรับรองหนะ เจ้าไปกับพี่ไหม
พระชายา> เป็นพระกรุณาเพค่ะสมเด็จพี่
มหาราชทรงยิ้มให้กับพระชายา เพียงเท่านี้พระชายาก็รู้สึกดีมากแล้ว เมื่อมาถึงก็พบว่าวิหัส ยังหลับอยู่
พีมัส> ถวายบังคมพระเจ้าข้ามหาราช พระชายา
มหาราช> ตามสบายเถิด ท่านผู้นี้เป็นอย่างไรบ้าง
พีมัส> ยังไม่ฟื้นพระเจ้าข้า หมอหลวงมาตตรวจดูอาการก็พบว่าคงเป็นเพราะร่างกายอ่อนเพลีย เลยหลับ
ยาวพระเจ้าข้า
มหาราช> นั้นข้าขอเข้าดูอาการหน่อย
มหาราชรู้สึกแปลกเมื่อได้สัมผัสและครองคร่างเข้าอ้อมกอด "ปกติข้าจะรู้สึกแบบนี้กับพีมัสเท่านั้นนี่ แล้วกับ
วิหัสทำไม"
                                    พระครุ่นคิด ตรึกตรอง ประสบพักต์
                                     กับเจ้ายักษ์ ในร่าง มนุษย์น้อย
                                    ช่างอ่าองค์ ทรงสำอางค์ ดังเพชรพลอย
                                     ให้ใจพระ เหม่อลอย จ้องตาตาม

                                    จะว่ารัก ก็มิใช่ อะไรนี่
                                     จะให้ที่ รานี ก็คนห้าม
                                    จะยกเจ้า เป็นใหญ่ คงทัดทาม
                                     จะให้เจ้า ยื่นหนึ่ง ก็แล้วกัน

พีมัส> มหาราช
มหาราช> พวกท่านออกไปก่อน เดี๋ยวข้าดุแลแขกของข้าเอง
พีมัส> พระเจ้า
พระชายา> ทูลลาเพค่ะ

ด้านนอกตำหนักรับรอง
พระชายา> พีมัส ท่านรู้สึกแปลกไหมที่จู่ๆบุรุษผู้นี้ก็มาหาสมเด็จพี่โดยที่ไม่มีที่มาที่ไป
พีมัส> กระทราบพระเจ้าข้าพระชายา แต่ก็พูดไม่ได้
พระชายา> การสิ่งใดที่ไม่ควรพูดก็ไม่ต้องพูด โดยเฉพาะอาการแปลกไปของสมเด็จพี่
พีมัส> พระชายาทราบ
พระชายา> ถึงข้าจะไม่มีตาวิเศษเช่นเจ้า เเต่ข้าก็พอมองออกว่า วิหัสไม่ได้มาดีแน่นอน ท่านเป็นถึงองครักษ์
คู่พระทัยอยู่ใกล้ชิดสมเด็จพี่มากกว่าผู้ใด ท่านต้องอย่าให้สมเด็จพี่เป็นอะไรไปได้พีมัส
พีมัส> แม้ตายกนะหม่อมก็ยอมพระเจ้าข้า นั่นพระเทวีนี่พระเจ้าข้า
พระชายา> พักตร์บึ้งตึงขนาดนี้ไม่ได้มาดีแน่นอน พีมัสสมเด็จพี่ได้ไปหาพระเทวีบ้างหรือยัง
พีมัส> ยังพระเจ้าข้า หลังจากกลับมาก็สรงน้ำแล้วแต่พระองค์ ก็มาตำหนักรับรองตามที่พระชายาเห็น
พระชายา> แย่เเล้วนั่นก็อยู่ตรงนี้กันก่อน เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น ทหารไปทูลเชิญพระโอรสมาด้วย ลำพังข้า
คงปรามพระเทวีไม่ได้แน่นอน
พีมัส> ถ้าไมพระชายาจึงไม่รับตำแหน่งพระเทวีต่อจากมหารานีเล่าพระเจ้าข้า มหาราชก็พอพระทัยพระชายา
ไม่น้อย
พระชายา> เรารักสงบหนะพีมัส อีกอย่างเราก็เป็นเพียงองค์ประกันที่มาเพื่อนสานสะพันธภาพระหว่างเมือง
ฐานะใดก็ไม่สำคัญเท่ากับการที่เมืองของเราอยู่รอดปลอดภัย
พีมัส> โถ่ พระชายา

ภายในตำหนักรับรองของวิหัสยักษ์ที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ วิหัสยักษ์ก็ได้ร่่ายมนต์คุ่มมหาราชให้อยู่ภายใต้อำนาจ
ของตน ตอนนี้ภายในห้องนอนมีเพียงมหาราชกับวิหัสยักษ์เท่านั้น
มหาราช> เจ้าฟื้นเเล้ว
วิหัส> ท่าน ข้าอยู่ในอ้อมกอดท่านได้อย่างไร
มหาราช> เจ้าหมดสติไปข้าก็เลยประคครองตัวเจ้าเช็ดหน้าเช็ดตัวให้
วิหัส> เป็นพระกรุณาพ่ะย่ะข้า ว่าแต่ท่านเป็นชาย ข้าก็เป็นชาย นี่มันจะไม่เเปลกไปหรือ
มหาราช> แปลกอย่างไร ในเมื่อความรู้สึกข้ามันดีต่อเจ้า วิหัส
วิหัส> มหาราช
มารยาผสมเวทมนต์ทำให้วิหัสเล้าโลม ลูกไล้ไปตามร่างกายของมหาราชจนของตื่น วิหัสเอื้อมหน้าไปใกล้ๆ
หมายจะสัมผัสริมฝีปากมหาราช แต่แล้วก็เห็นหน้ามหาราชเป็นหน้าพีมัส แน่นอนเลยว่ามหาราชมีใจต่อพีมัส
อย่างแน่นเหนียว และตอนนั้นมหาราชเองก็คิดว่าคนข้างหน้าคือพีมัส จึงได้คิดถึงหน้าพีมัสขึ้นมา
มหาราช> เจ้าเป็นอะไร ตกใจอะไรข้า
วิหัส> สงสัยจะเพลียเลยตาฟาด
มหาราช> นั้นไปเดินเล่นที่รอบตำหนักไหม มีอุทยานหลวงของมหารานีอยู่ใกล้ๆเจ้าจะได้สดชื่น
วิหัส> แล้วพระนางจะไม่กริ้วหรือพ่ะย่ะข้า
มหาราช> มหาราชนีของเราสวรรคตแล้ว ตั้งแต่ลูกชายเรายังเด็ก
วิหัส> เสียพระทัยด้วยพ่ะยะ่ข้า
มหาราช> ปะเราออกมาเดินเล่นข้างนอกกัน

ที่ด้านนอกพีมัสและพระชายากำลังห้ามปรามพระเทวีที่พยายามฝ่าฝื่นเข้าไป
มหาราช> มีอะไรกัน พระเทวีเจ้ามาที่นี่ด้วยเหตุใด
พระเทวี> ก็หม่อนฉันคิดถึงเจ้าพี่นี่เพค่ะ กลับมาจากนอกวังก็ไม่ไปหาน้องบ้าง น้องเห็นพระโอรส พระชายา
พีมัส และทหารอยู่นี่ เลยคิดว่ามาสรงน้ำพระศพใคร
วิหัส> ท่านหมายถึงเราเหรอพระเทวี มหาราชข้าผิดอันใดทำไมพระเทวีจึงต้องว่าข้าขนาดนี้
มหาราช> วิหัสเจ้าอย่าไปใส่ใจคำของนาง  
วิหัส> กระหม่อมลี้ภัยมาพึงใบบุญมหาราช แต่พระเทวีกลับซ้ำเติมหม่อมฉันขนาดนี้ กระหม่อมขอกระโดด
ตำหนักลงไปตายด้านล่างดีกว่า........

มารยาร้อยเล่ห์ที่คลุมมหาราชและกวนประสาทพระเทวี วหัสจึงดูได้คะแนนอย่างมากในสายตามหาราช
พระโอรส> ข้าว่างานนี้เราคงไม่เหนื่อยมากเเล้ว  
พระชายา> นั่นสิเพค่ะพระโอรส วิหัสรู้จุดอ่อนพระเทวีขนาดนี้ พระเทวีนี่เเหละที่จะมีภัย
มหาราช> ข้าจะพาวิหัสแขกของข้าเดินเที่ยวพระอุทยาหลวง หากเจ้ามิประสงค์ ก็กลับไปพระเทวี ไกรพยัฆค์
ปิ่นนภา พีมัส ร่วมไปกับข้าด้วย
พระเทวี> เจ้าพี่ เจ้าพี่มองไม่ออกหรือเพค่ะว่านี่คือมารยาที่มันล่อลวงเจ้าพี่  
วิหัส> พระนาง
พระเทวี> ตอแหล  

                           "อย่ามาออด วอนเว่า กับเรานะ
                             ไอ้ยักษา แปลงกาย ตัวกูรู้
                             มึงเป็นชาย ริอาจ คิดเป็นชู้
                             กับผัวกู ไม่คิด ละอายใจ

วิหัส>                    โอ้พระนาง ใยเล่าว่า ข้าเป็นยักษ์
                             มาใส่ความ ชัดชัด ท่านอายไหม
                             เราก็คน ท่านก็คน มิใช่ไง
                             แล้วมาใส่ ร้ายกัน ทำไมนี่

พีมัส>                    พระเทวี จงหยุด อย่าวู้วาม
                             มีสติ คิดตาม กระหม่อมนี้
                             หากวิหัส เป็นยักษ์ อยู่เมืองนี้
                             ไม่นานที ข่าวคนตาย ต้องมีมา

มหาราช>               ใคร่ตรองดู  พระเทวี สงบจิต
                             ฟังสักนิด อย่าโมโห อะไรหนา
                             ข้าจะเชื่อว่า วิหัส เป็นยักษา
                             เมื่อประชา ข้าโดนกิน หรือหายสูญ

เมื่อมหาราชพูดดังนั้นวิหัสถึงกับไปต่อไม่เป็นเพราะพีมัสส่งคำพูดย้ำเตือนจิตให้มหาราชรับรู ตอนนี้วิหัสอยาก
กำจัดมารหัวใจคนนี้เเล้วสิ
มหาราช> ไปเถิด  
วิหัส> พ่ะย่ะข้า เอ๊ นั้นตำหนักใครกันงดงามราววิมาณสวรรค์
มหาราช> ตำหนักของมหารานีของเรา ห้ามผู้ใดเข้าไปเว้นเเต่พระโอรส และเรา
วิหัส> เป็นบุญของมหารานียิ่งนักพ่ะย่ะข้าที่มีพระภัสดาเอาพระทัยใส่ขนาดนี้
พระเทวี> อยากจะเป็นเมียน้อยขึ้นมาริกริก ใช่ไหมพระชายา
พระชายา> ข้าหาออกความคิด เพราะข้ามาในฐานะเมียองค์ประกัน  ถ้าเทียบศักดิ์ก็คงเมียน้อยเช่นเดียวกับที่
ท่านว่าท่านวิหัส คงไม่มีใครโง่พอที่จะด่าตำแหน่งตัวเองหรอกเพค่ะ พระเทวี
วิหัส> เอ่อ พระเทวีนี้ตำแหน่งอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ
พระเทวี> เมียรองจากตำแหน่งมหารานี
มหาราช> เมืองเรามหารานีคือตำแน่งสูงสุด รองมาคือพระสนมเอกหากดำรงตำแหน่งนี้ก็จะมีสิทธิ์เป็นมหารานี
องค์ไปหากมหารานีองค์ก่อนสวรรคต รองมาคือพระเทวี พระชายา และพระสนมชั้นสามัญ
วิหัส> เทียบเเล้วพระเทวีก็เมียน้อยเหมือนกัน
มหาราช> ใช่  
วิหัส> น่าสงสารนะพ่ะย่ะข้าที่ไปไม่ถึงขั้นพระสนมเอก ไม่งั้นฝ่านในเมืองท่านคงวุ่นหน้าดู
พระเทวี> นี่เจ้า ปากดีนักนะสงสัยต้องตบสั่งสอนซักฉาด 2 ฉาด  
พีมัส> หยุดนะพระเทวี นี่คือแขกของมหาราช ไว้ซึ่งพระพักตร์มหาราชด้วย
มหาราช> ขอบใจเจ้ามากพีมัส ไกรพยัฆค์พ่อว่าจะให้เราเรียนรู้การปกครองบ้านเมือง เจ้าคิดว่าอย่างไร
พระโอรส> สุดแต่พระบิดาเถิดพระเจ้าข้า ลูกพร้อมทำตามความต้องการ  

วิหัสเริ่มมองเห็นแล้วว่าเวาพีมัสอยู่ใกล้คาถามักเสื่อมลงจึงคิดแกล้งเป็นลมเพื่อคิดกลอุบายใหม่ เมื่อวิหัสเป็นลม
อีกรอบ พระเทวีจึงเดินกลับตำหนักด้วยความหมั่นไส้ มหาราชจึงฝากให้พีมัสช่วยดูแลเพราะต้องไปสอนพระโอรส
ในการปกครองเมือง งานนี้พีมัสจะรอดหรือไม่ตามมาดูกัน
พีมัส> ท่านต้องการอะไร วิหัสยักษ์
วิหัส> 555 เก่ง สมกับเป็นองครักษ์ที่มีตาวิเศษมองเห็นอนาคต
พีมัส> เจ้าไม่ต้องอ้อมค้อม ต้องการอะไรจากเมืองนี้  
วิหัส> ทำลายความรักของเจ้ากับมหาราชไง รวมทั้งความรักของคนทุกคน
พีมัส> ได้ถ้าเจ้าต้องการ ข้ายินดีไปจากเมืองเป็นอาหารให้ท่านขอแค่ท่านอย่าทำร้ายชาวเมืองและมหาราช
วิหัส> 555 ตายตายตาย ความรักของเจ้ากับมหาราชนี่มันสมพงศ์กันจริงๆ เอาเป็นว่าข้าชอบเห็นคนทรมาณ
ในรักแท้ ข้าขอมหาราชเจ้า แต่ไม่ให้เจ้าออกจากองครักษ์
พีมัส> เพื่อ
วิหัส> เพื่อให้เจ้าเห็นไงว่ารักแท้มันแพ้เวทมนต์5555 พาข้าไปหามหาราชแล้วปัญหาจะจบทุกคนจะปลอดภัย

เมื่อถึงตำหนักทรงงาน วิหัสยักษ์กับพีมัสก็เข้ามาถวายงาน และถวายรายงานอาการ โดยที่วิหัสยักษ์ไม่รู้ว่ามหาราช
กับพระโอรสได้ยินหมดแล้วในแผนกาล แต่ทั้งคู่ก็ตีเนียนเหมือนไม่รู้
พีมัส> ขอเดชะพระเจ้าข้า ท่านวิหัสมีอาการเพ้อถึงพระองค์หมอหลวงก็จนปัญญา ท่านวิหัสจะมาของในเมือง
3 อย่างเพื่อรักษาอาการ พระเจ้าข้า
มหาราช> ได้สิ วิหัสคือแขกของเรา
วิหัส> ตรัสแล้วนะพ่ะย่พะค่า
มหาราช> เราตัด และ เตรียมใจเเล้ว  
วิหัส> ดีพ่ะย่ะข้า อย่างแรก ข้าต้องใช้ดวงตาทิพย์ของท่านองค์รักษ์ทั้ง 2 ข้าง
มหาราช> ไม่ได้ ข้าให้เจ้าไม่ได้วิหัส  
พีมัส> แต่กระหม่อมยินดีพระเจ้าข้า
มหาราช> พีมัส   
พระโอรส> พระบิดา อย่าทัดทานสายน้ำพระเจ้าข้า  
มหาราช> ได้ อย่างที่ 2
วิหัส> ข้าต้องการคนโดนบูชายันต์ขังตุอดข้าวอดน้ำ 3 เดือน เพื่อเสริมดวงให้ข้า พร้อมทั้งต้องใช้ดวงตาถึง 3
ดวง
มหาราช> เจ้าต้องการใคร  
วิหัส> พระเทวี 2 ดวงตา พระชายา 1 ดวงตา เสียดายที่มหารานีจากไปก่อน ไม่งั้นก็คนละดวงตา
มหาราช> อย่างสุดท้าย  
วิหัส> พระองค์ต้องให้พระโอรสไปเมืองของข้าเพื่อนำยารักษามาบดผสมกับดวงตาทั้งหมด
มหาราช> ยักษ์ใจร้าย  
วิหัส> 555 ในที่สุดพระองค์ก็รู้จนได้555 เก่ง เก่งมาก ดีถ้าท่านไม่อยากให้ชาวเมืองต้องตาย พระโอรสต้อง
กลับมาใน 3 วัน เมืองข้าก็ไกลนักนะไม่รู้ชาวเมืองจะตายก่อนหรือเปล่า
พระโอรส> ได้ ข้าจะรีบกลับมา   
วิหัส> ข้าจะรอเจ้านะ อำมาตย์ คุมตัวพีมัส พระเทวี พระชายา ไปจำตุ วันที่ 3 ข้าจะควักตาพวกมันมาทำยา
อายุวัฒนะ555 ส่วนมหาราชข้าจะดูเเลเอง555 ไป
เอาแล้วสิครับงานนี้ความจริงเปิดเผยงานนี้ทุกคนจะรอดหรือไม่อยู่กับพระโอรสไกรพยัฆค์ผู้เดียว   
วิหัส> เอาสารนี้ไปให้หลานข้าอสุรยักษ์ ห้ามเปิดดู ไม่งั้นพระบิดาเจ้าเหลือเเต่อัฐิแน่
พระโอรส> ได้  เจ้าห้ามทำอะไรพ่อข้ากับทุกคน  
อำมาตย์ยักษ์ที่ลอบมาช่วยวิหัสยักษ์ได้คุมตัวบุคคลทั้ง 3 ไปจำตุไว้ก่อน มหาราชขออนุญาตยักษ์มาพบทุกคน
มหาราช> ข้าขอโทษ ขอโทษพวกเจ้าจริงๆ พีมัสเจ้าทำนายถูกทุกอย่าง  
พีมัส> ต่อไปจะเป็นกรรมของพระโอรสนะพระเจ้าข้า
มหาราช> ข้าเชื่อว่าไกรพยัฆค์ต้องยอมรับชะตากรรมเพื่อชาวเมืองได้  
พระชายา> สมเด็จพี่รักษาพระองค์ด้วยนะเพค่ะ ฝากบ้านเมืองหม่อมฉันด้วย
มหาราช> อย่าเพิ่งหมดหวังสิ ลูกข้าต้องกลับมา  
พระเทวี> หม่อมฉันหมดหวังแล้วเพค่ะ คงได้แต่ภาวนา สิ่งใดที่หม่อมฉันทำไม่ดี หม่อมฉันขออภัยพระองค์
และพระชายา
พระชายา> ท่านควรหาไหว้สาข้าไม่พระพี่นาง  
พระเทวี> เจ้าเรียกข้าพระพี่นาง
พระชายา> ข้าควรเรียกท่านตามลำดับยศ ก่อนหลัง เพียงแต่ท่านปรปักกับเมียสมเด็จพี่ทุกคน   
วิหัส> โอ๊ยยย รำคาญจะตายแล้วยังมารักอะไรกันตอนนี้ ทูลเชิญกลับพระตำหนักเถอะมหาราชข้าอยากทำอะไร
สนุกๆกับท่าาน

อำมาตย์ยักษ์ คุมตัวมหาราชไปที่ตำหนัก  หลังจากนั้นวิหัสยักษ์ก็จัดการให้มหาราชนุ่งเพียงผ้าเตี่ยวผืนบางๆ
ที่มองเห็นยันข้างใน  
วิหัส> จุ๊ ๆ ๆ ของมนุษย์นี้ก็ไม่ใช่ย่อยนะเนี่ย ถึงว่านารีต้องการแสวงหาท่าน
มหาราช> เจ้าจะทำอะไรข้า  
วิหัส> แล้วไอ้พีมัสมันทำกับท่านอย่างไรบ้างหละ
มหาราช> อย่าเข้ามานะ ออกไป ออกไป พีมัสช่วยข้าด้วย  
วิหัส> อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ทำไมทำไมท่านรักมันมากนัก ข้าก็มีเหมือนที่มันมี
มหาราช> แต่ข้าไม่ได้รักเจ้า   
วิหัส> แล้วถ้ามันต้องตายไปต่อหน้าท่าน ท่านจะยังรักมันไหม
มหาราช> รัก หากพีมัสเป็นหญิง พระสนมเอกคือตำแหน่งของเขา  
วิหัส> 5555 ไว้รอให้มันเกิดชาติหน้ามาเป็นหญิงก่อนก็เเล้วกัน คืนนี้ท่านก็นอนหนาวกับผ้าบางๆไป
ก็เเล้วกัน5555
มหาราช> ลูกข้าต้องกลับมาช่วย  
วิหัส> ถึงตอนไหนฆ่าทิ้งตอนนั้น
มหาราช> นี่เจ้าลวงลูกข้าไปฆ่าที่เมืองเจ้า  
วิหัส> 5555555 รู้ตอนนี้ก็ดียังถือว่าไว ข้าไปนอนละ

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป อย่าลืมติดตามวันพรุ่งนี้นะครับ............

topzaapasin

ไม่ตายหรอก หลายใจดี

tidchoo2

ขอทิชชูด่วน ๆ เลยครับ

epip

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

kaki

สนุกดี

ggetzu

สนุกดีครับ  เดาว่าน่าจะเป็นที่มาของ Max และ Ball จากชาติก่อนหน้า 5555

Eakkadoor

มาต่ออีกนะ สนุกดีครับคุณแม็กซ์

Mrgan

ขอบคุณครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ

Phatthara

ขอบคุณ​ครับ​

manoach2

สนุกดีครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

maravann

ขอบคุนครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

bo69dy

รอลุ้น

Ken09

สนุกคับผ

mojimaru

ขอบคุณครับ