|
หลังจากที่ผมเลิกงาน ผมเองก็ได้แว่ะซื้ออะไรก่อนที่น้องอยากกินเข้ามาด้วย ระหว่างนั้นเองที่ผมกลับมาถึงที่บ้านคิมยังคงนั่งเล่นเกมส์อยู่ด้วยความสนุกสนาน ''ไงพี่วิวกลับมาแล้วหรอพี่มาซื้อมาฝากผมป่าวอ่า’’ คิมหันมาถามผมทั้งที่สายตายังจดจ่ออยู่ที่คอม ''พี่ไม่ลืมหรอกจะลืมได้ไง....นี่ไง’’ ผมพูดพร้อมกะยกของที่ถืออยูให้น้องดู หลังจากที่เจ้าคิมเห็นของที่ตัวเองฝากซื้อก็รีบลุกขึ้นมารับเอาไว้.....
''ไงหิวแล้วสิท่า...ไปลุกไปเอาจานมาให้พี่หน่อยสิ้''
''แปปเดียวพี่เดี๋ยวผมซื้อของกับคนนี้แปปหนึ่งนะ'' เจ้าคิมหันมาบอกผมก่อนที่จะหันไปคุยกะคนที่อยู่ในเกมส์ต่อเพื่อที่จะได้ทำการซื้อของในเกมส์ ''ไปเอาจานมาก่อนก็ได้...เดี๋ยวค่อยมาเล่น'' คิมยังคงดื้อรั้นที่จะไม่ไปเถียงอันอยู่พักหนึ่ง ผมได้ย่องไปข้างหลังเขาโดยที่เขายังไม่รู้ตัว
''5555+ โอ้ยยย....พี่่ไข่โผมมม!! "
''จะไปได้ยังหืมม...'' ผมยังคงบี้คงคลึงไปเรื่อยๆ...เข้าคิมตอนนี้ทั้งดิ้นทั้งขำไปพร้อม ๆกัน
''ปล่อยก่อนพี่วิว....ไปแล้วเนี่ยยย..พี่ปล่อยผมน้าาาลุกแล้วววว" เสียงเจ้าคิมยังคงออดอ้อนให้ผมปล่อยมือจากเป้าของเขา
''อ้าา...งั้นลุกเลยไปเอาจานมาจะได้กินข้าวกันมืดแล้วเดี๋ยวพี่จะต้องไปส่งที่บ้านเราอีกนะ'' ผมปล่อยมือออกจากเป้าของน้องก่อนจะหันไปบอกน้องให้รีบ...หลังจากที่เรากินไรกันเสร็จผมก็บอกให้คิมเก็บของให้เรียบร้อยแล้วกลับบ้าน และ ตอนที่มาถึงบ้านน้องผมก็ถามว่ามีไรลืมไว้อีกไหมน้องก็บอกว่า ไม่มีแล้วเป๋าตังก็เอามาเสร็จแล้วเรียบร้อยไม่มีลืมอะไรเอาไว้
หลังจากนั้นเราทั้งสองคนก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันซักเท่าไหร่ก็มีอาสาแว่ะไปรับน้องกลับบ้านบ้างพาไปกินนั่นกินนี่กันบ้าง...โดยอาศัยว่าผมเองเป็นญาติเจ้าของสระก็เลยไปไหนมาไหนค่อนข้างง่าย...โดยที่ผมฝากให้พี่เขาดูสระให้แทน แค่ช่วงเวลาไม่นานผมก็กลับมาทำงานต่อ เราทั้งคู่ทั้งคิมและผมตอนนี้ก็เริ่มที่จะสนิทกันมากขึ้น...เรื่อยๆ จนเอาจริงๆตอนนี้เราก็เหมือนพี่น้องกันจริงๆ ไปแล้ว ทั้งความรู้สึก และความรักที่ผมมีให้น้องเหมือนเขาเป็นน้องผมคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ถึงแม้ผมจะ...ไม่ได้คิดแบบนั้น ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม และในที่ก็ได้รู้จักกับ พ่อแม่น้องไปด้วย....
วันนั้นเป็นวันศุกร์...ผมเองตอนนั้นก็ไม่ลืมที่จะทักไปหาน้องอยู่ประจำ ก็ไม่ได้ทักอะไรไปมากมายก็แค่ทักไปบอกว่ากินข้าวยัง...เรียนเป็นไงบ้างอะไรทำนองนี้...จนถึงช่วงที่น้องใกล้จะสอบแล้ว...ผมก็เหมือนเคยอาสาไปส่งน้องที่บ้านเขาเหมือนเดิมโดยฝากพี่ที่ทำงานด้วยกันเฝ้าไปก่อน
ข้อความในแชท
''ไงคิมเรียนอยู่ป่าว...ให้พี่ไปรับไหม''
''ได้ดิพี่ผมรอพี่ที่เดิมนะ พี่มารับด้วยแล้วพาผมไปกินไอศครีมด้วยนะ'' ''ได้เลยไอ้หนู'' ระหว่างนั้นผมก็ทำงานไปแล้วก็รอเวลาที่น้องเลิกเรียนพอใกล้ได้เวลาผมก็รีบขับรถไป โรงเรียนที่เจ้าคิมเรียนอยู่...
''ไงไอ้ตัวแสบ....รอนานไหม" ผมยิ้มให้เจ้าคิมก่อนที่เจ้าคิมจะหันมาตอบผม
''อ้าวพี่วิวพี่มาเมื่อไหร่เนี่ย'' ส่วนเจ้าเอฟและเพื่อนเขาอีกคนก็ถามเป็นเสียงเดียวกันว่า....มึงไปสนิทกับพี่เขาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะเนี่ย พูดเสร็จเด็กทั้งสองคนก็ยกมือไหว้ผม ผมก็เลยรีบแก้ต่างให้เด็กที่ตอนนี้ไม่รู้จะบอกเพื่อนตัวเองยังไง ?
''อ่อก็ไม่มีไรหรอกพอดีเพื่อนเราไม่ค่อยเก่งอังกฤษคิมก็เลยขอเพื่อนพี่ไว้ถามเกี่ยวกะเรื่องพวกภาษานี่ละ''
''อย่าว่าแต่มันเลยพี่พวกผมก็ไม่ค่อยเก่งเหมือนกัน'' พวกเด็กคลายข้อสงสัยเรื่องที่เราสนิทกันไปเลย... ระหว่างที่ผมกะคิมเดินไปที่รถ
''โห...ดีนะพี่แก้ตัวให้ผมไม่รู้จะบอกเพือนยังไงว่าแต่..พี่จะสอนให้ผมจริงป่าว'' น้องมองมาที่ผมด้วยสายตาที่อยากจะให้ผมสอนให้จริงๆ
''ถ้าเราอยากให้พี่ติวให้ก็ได้นะ...." ผมหันไปบอกน้องพร้อมกับยิ้มให้
''แน่นะพี่วิวงั้นเป็นพรุ่งนี้เลยได้ไหมพี่ผมจะสอบแล้วด้วยอ่า'' ''ได้เลย''
พอส่งน้องกลับไปที่บ้านผมก็กลับมานอนคิดว่าผมจะเอาไงกับตัวเองดีเพราะเท่าที่มองตอนนี้ผมแทบจะไม่มีเวลาอยู่เลยผมเลยคิด แผนได้ว่าผมจะขอญาติว่า..ผมจะขอหยุดเป็นพิเศษ เพื่อนที่ผมจะได้อยู่กะน้องมากขึ้นเลยโทรไปคุยกะญาติว่า....จะหยุด
''ป้าๆ...ผมไม่ไปทำงานศุกร์-เสาร์-อาทิตย์นะ'' ผมบอกเหตุผลเขาไปว่าผมอายุก็เยอะแล้วอยากมีเงินเก็บบ้างตอนนี้ก็ไม่ได้มีเก็บอะไรเลย ''ที่ป้าให้วิวไปก็เยอะกว่าที่จ่ายครูสอนว่ายน้ำ 2 - 3 เท่าแล้วนะถ้าป้าไม่ห่วงแกป้าไม่ให้หรอก'' "ผมรู้ว่าป้ารักผมแต่ผมก็อยากมีทางหาเงินอีกบ้างจะได้มีเงินเก็บ''
''แล้วแกจะไปทำงานอะไรเสริมอีกละ'' ป้ายังคงไม่ไว้ใจผมเท่าไหร่เพราะแกกลัวว่าผมจะกลับไปเกเรแบบเดิม ''อย่าบอกนะแกจะทำตัวแบบเก่าอะวิวแกโตแล้วนะ'' ''รู้แล้วอ่าป้าผมไม่ได้จะไปทำตัวแบบเดิมๆซะหน่อย''
''จะไปสอนพิเศษเด็กอ่าป้า''
''เชื่อได้ป่าวเนี่ยแล้วรายได้มันดีหรอ'' ''ก็พอได้นะป้า'' ''งั้นแล้วแต่แกแล้วกันวิว'' ''คับป้า''
หลังจากนั้นที่ผมจัดการตัวเองเรื่องเวลาได้แล้ว พี่ๆหลายคนอาจจะคิดว่ามึงก็ทำเกินไปนะเรื่องจริงเปล่า...ถ้าพี่คนไหนเป็นทาสเด็กแล้วเคยหลงเด็กแบบผมพี่จะเข้าใจ ^_^
''เช้าวันต่อมา''
เป็นเช้าวันเสาร์ที่ผมมีนัดไว้กะเด็กคนหนึ่ง ผมเลยขับรถไปที่บ้านเจ้าคิมแต่เช้า เจอแม่คิมนั่งเล่นอยู่กะแม่ค้าฝั่งตรงข้ามผมก็รีบเข้าไปทักทาย (ลืมบอกรายละเอียดว่าพ่อแม่เขารู้จักผมแล้วโดยเจ้าคิมเองแน่ะนำผมว่าผมเป็นพี่ชายของเพื่อนเขา) หลังจากที่ผมเจอแม่เขาก็ไม่ลืมมที่จะยกมือไหว้
''โทษนะคับน้องอยุ่ป่าวคับ'' ผมถามแม่เจ้าคิม
''น้องนอนอยู่มั้งลูก...น่าจะยังนอนอยู่ที่ห้องลองขึ้นไปดูก็ได้ลูก'' ผมพยักหน้ารับ ผมตรงเข้าไปที่บ้านและเดินต่อไปห้องของของคิมที่น้องเคยบอกผมว่าเขาเองนอนอยู่ห้องนี้
ผมไปที่หน้าห้องนอนของน้องพร้อมกับเคาะที่ประตู
''ก๊อกๆๆ" ผมเคาะอยุ่ได้ประมาณ2 -3 ที ไม่มีเสียตอบผมเลยมือจัดที่ลูกบิดดูปรากฏวามันไม่ได้ล็อคผมก็เลยเปิดเข้าไป เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นห้องนอนเจ้าคิม... คิมเป็นเด็กแสบๆดื้อๆ แต่ตรงกันข้ามกะห้องที่เห็นเพราะ...ที่เห็นห้องดูสะอาดเรียบร้อยของไม่วางไว้มั่วๆ ผมก็คิดไว้และว่าไม่ใช่เจ้าคิมหรอกที่เป็นคนทำน่าจะเป็นแม่เจ้าคิมเนี่ยละ 555+ เพราะดูแล้วไม่น่าจะทำเอง ผมเลยมองไปรอบๆ ก่อนที่จะมาหยุดแล้วมองไปที่เตียง เจ้าคิมนอนขดอยู่ในผ้าห่มด้วยสายแอร์ที่เย็นช่ำอยู่ภายในห้อง ผมเห็นว่าตอนนี้ก็เริ่มจะสายแล้ว แล้วตอนนี้ก็เกือบ 9 โมง ก็เลยปิดแอร์แล้วก็ลงไปนอนข้างๆเจ้าคิม... ร่างเล็กๆเริ่มขยับแล้วค่อยๆหันมามองที่ผม
''อ้าววพี่..วิว" เจ้าคิมทักทายผมด้วยท่าทางที่งัวเงีย ''ตื่นแล้วเหรอขี้ดื้อ'' ''อื้อ...ไมม่ได้ดื้อซะหน่อย...พี่มานานยังอะ'' มือเล็กค่อยๆมาขยี้ตาก่อนลุกมาพิงหัวเตียง ไม่นานเท่าไหร่นั่งแปปเดียวเองเราก็ตื่น'' ''นอนดึกอีกแล้วสิ..ท่าหืมม'' ผมค่อยๆเข้าไปนั่งหัวเตียงพิงใกล้ๆน้องและยิ้มให้กลับไอ่เด็กข้างๆที่พึ่งจะตื่น
''แล้วไหนเมื่อคืนบอกจะนอนแล้วหืมมม...บอกไม่ฟังกันเลยนะไหนบอกจะไม่ดื้อแล้วไง'' เจ้าคิมได้แต่ทำหน้าเศร้าแล้วบอกว่าก็ผม่อ่านก์าูร์ตูนเลยนอนดึกงะ คิมหันมาบอกผม
ผมเลยรีบตัดบทโดยการดึงคิมมากอด
''ไหนๆมากอดหน่อย...คิดถึงจะแย่แล้วเนี่ยย'' เจ้าคิมไม่มีท่าทีหนีเหมือนครั้งก่อนๆ ยังคงปล่อยให้ผมกอดและหอมอยู่
''ไปๆไปล้างได้แล้วว....เหม็นเน่าแล้วเนี่ย'' ผมหอมไปที่แก้มคิม
''ไม่ได้เน่าซะหน่อย.....คนพึ่งตื่นอ่าพี่จะให้ตัวหอมเลยไง๊ '' คิมยังคงความกวนหันมาพูดและทำหน้าทะเล้นใส่
''แล้วจะลุกได้ยังถ้าไม่ลุกเดี๋ยวพี่จูบ...น้าาา'' เจ้าคิมยังคงทำหน้าทะเล้นต่อไป
''พี่ไม่กล้าหรอกป๊าม๊าก็อยู่'' คิมพูดด้วยความมั่นใจว่าผมเองไม่น่าที่จะกล้าทำแน่ๆ
''ดื้อหนักใช่ไหม...มานี่เลย'' ผมลากคิมออกจากหัวเตียง แล้วพลิกตัวคิมลงไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว..พร้อมๆกับก้มลงไปจูบเจ้าคิมในทันที เจ้าคิมสะดุ้งด้วยความตกใจ พยายามจะดันตัวเองขึ้นแต่ด้วยแรงที่คิมมี..มันไม่ได้มีเยอะเท่าไหร่นักคงสู้แรงผมไม่ได้ ผมใช้มือกดแขนเจ้าคิมเอาไว้ ก่อนที่จะออกแรงบดริมฝีปากเข้าด้วยกัน
''อื้อ....'' คิมเจ้าแสบของผมพยายามที่จะลุกและโวยวายแต่ดูแล้วเหมือนจะไร้ผลมีแต่เสียง อืออึงในลำคอเท่านั้น หลังจากที่ผมทำได้อยู่พักหนึ่งจนโอเคแล้ว ผมค่อยๆละปากออกจากปากเจ้าคิม...เท่านั้นละโวยวายขึ้นมาเลย
''พี่วิวว...พี่ทำไรของพี่เนี่ย''
''ซู้ๆๆ เดี๋ยวแม่คิมได้ยินหรอก'' พร้อมกะเอานิ้วทาบไว้ที่ปาก
''ก็พี่แหละทำบ้าอะไรก็ไม่รู้'' คิมลดเสียงลงแต่ก็ยังโวยวายอยู่
''ก็คิมไม่ยอมลุกไปอาบน้ำไง..พี่ก็เตือนคิมแล้วน้าา''
''เนี่ยผมจะไปอาบแล้วเนี่ยพี่ไปรอข้างล่างเลย'' เจ้าคิมพุดพยายามมให้ผมไปรอข้างล่าง
''ไม่เอาหรอกเดี๋ยวคิมนอนต่ออีกเดี๋ยวพี่นอนรอ'' ผมก็นอนกลิ่้งไปกลิ้งมาที่เตียง คิมค่อยๆขยับตัวหนีผมแล้วลุกจากเตียงไป ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าไปอาบน้ำ
ไม่นานมากนักคิมก็ออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูผืนน้อยปิดบังท่อนล่างเอาไว้ สภาพน้องที่ตอนนี้น่าจะมีแค่ผ้าขนหนูที่บดบัง เรืองร่างเอาไว้ ทำผมเองที่จะอดจินตนาเอาไม่ได้เลยทีเดียว
''มองอีกและ...จะมองไรขนาดนั้นอ่าพี่วิว'' น้องพูดเสร็จก็หันไปแต่งตัวต่อ คิมค่อยๆยกแขนตัวเองขึ้นก่อนที่จะเทแป้งแล้วลูบไปที่ตัวเบาๆ เนื้อตัวเจ้าคิมมองเท่าไหร่ก็มีความเนียนมากเท่านั้น
หลังจากนั้นคิมค่อยๆหยิบเกงใน..อออกครีมๆขึ้นมาแล้วใส่ คิมไล่ผมออกจากที่นอนก่อนที่จะบอกว่าเขาจะเก็บผมเลยลุกให้น้องทำ หลังจากที่เก็บที่นอนเสร็จแล้วคิมก็มาเก็บชุดนอนที่กองอยู่ที่พื้นแล้วโยนลงตะกร้า
หลังจากที่น้องแต่งตัวเสร็จแล้ว แม่คิมก็ขึ้นมาเรียกไปกินข้าว
''เคม๊าเดี๋ยวผมลงไป'' หลังจากที่แม่มาเรียกก็ชวนผมลงไป
''กินอะไรมายังละลูก'' แม่คิมถาม ผมเลยบอกแม่คิมไปว่าไม่เป็นไรคับกินมาแล้ว..ก่อนจะยิ้มรับและพยักหน้าเบาๆ หลังจากที่คิมกินข้าวเสร็จ คิมก็บอกแม่เขาว่าจะพาผมไปที่ห้องนอนเพือที่จะให้ผมติวให้ หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็ขึ้นไปที่ห้องนอน
''ไหนๆมีวิชาไหนบ้างที่จะให้พีติวให้'' น้องเดินไปหยิบสมุดหนังสือมา เป็นวิชาอังกฤษที่น้องบอกผมว่าเขาทำไม่ค่อยจะได้ ผมเลยบอกผมจะติวให้แล้วกัน
''พี่คงเก่งน่าดู'' คิมคิ้วแทบจะชนกันเหมือนสงสัย
''ช่ายๆพี่โครตจะเก่งเลย'' ผมประชดเจ้าคิม
''ชัวป่ะเนี่ยพี่โม้ป่าว'' เจ้าคิมทำหน้าเหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่
''ต่อไปถ้าคิมดื้อบอกแล้วเดี๋ยวอีกคิมจะต้องโดนจูบ โอเคนะ '' ผมยิ้มให้คิมเบาๆก่อนจะลูบหัวไปด้วย
''ยื้ยย...ไม่เอาอะ...'' พูดเสร็จเจ้าคิมก็เปลี่ยนเรื่อง
''เนี่ยๆ 5 บท นี่้ครูบอกว่าจะเป็นแนวข้อสอบ '' แล้วก็พยายามเปิดไปที่หน้าที่มีบทเรียนอยู่
ผมหยิบหนังสือคิมมาก่อนจะดูบทเรียนว่าคิมเรียนไปเกี่ยวกะอะไรไปแล้วบ้าง และพยายามเทสคิมไปด้วย และกลายเป็นว่าเหมือนคิมจะไม่ค่อยเข้าใจตั้งแต่พื้นฐานเลย ผมเลยเริ่มให้คิมท่อนศัพท์ และ ก็ทำแบบฝึกหัด และบทพูดเล็กๆไปด้วย น้องจะได้เรียนรู้และเข้าใจดีขึ้น
กว่าจะหมดบทๆหนึ่งก็เล่นเอาผมเหงื่อตกเหมือนกันเพราะไม่เคยติวเด็กจริงๆจังๆขนาดนี้ จนตอนนั้นก็เกือบ 6 โมงเย็นแม่คิมก็มีเอาขนมเอาน้ำอะไรมาให้น้องบ้าง
หลังจากนั้นแม่คิมก็เหมือนจะเอาเงินมาให้ผมที่เป็นธุระมาติวให้น้อง เพื่อเป็นการตอบแทนที่ผมมาติวให้
''ไม่เป็นไรคับแม่'' แม่คิมก็หันบอกผมว่าขอบใจที่มาช่วยถ้า ขาดอะไรก็ให้บอกเขาได้ผมก็เลยรับปากเขาไป
เสร็จแล้วก็เลยจะขอตัวกลับบ้าน เจ้าคิมก็บอกผมว่า
''พี่จะกลับแล้วเหรอพี่ไมรีบกลับจัง''
''พี่เขามีธุระไหมลูกอย่าไปรบกวนพี่เขามากเลย''แม่คิมพยายามบอกลูกตัวเอง
''ป่าวว...พี่ผมแค่อยากให้พี่อยู่เป็นเพื่อน '' ก่อนจะทำหน้าหงอย ๆ ดูๆแ้วเหมือนคิมจะเป็นเด็กค่อยข้างขี้เหงาเอาน่าดูผมคิดในใจ
''งั้นพี่กลับก่อนนะคิมเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มาเล่นด้วยที่บ้านก็ได้''
''จริงนะพี่วิว'' เจ้าคิมหันมายิ้มให้ผม
''เคงั้นพี่กลับละ...อย่านอนดึกนะไอ่ขึ้ดื้อ'' ผมยิ้มก่อนจะเดินออกมา แม่คิมก็บอกว่าดื้อมาก บอกอะไรไม่เชื่อเท่าไหร่หรอกตัวนี้ ผมก็ได้แต่ยิ้มๆ
''งั้นผมกลับก่อนนะครับผม...หวัดดดีครับ'' ก่อนที่แม่คิจะรับไหว้แล้วเดินเข้าบ้านไป.....
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-30 01:55:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-30 02:15:36
โพสต์ 2021-1-30 03:11:27
โพสต์ 2021-1-30 03:43:09
