ลูกหนี้สุดที่รัก ตอนที่ 4 ปืนกลกระสุนหัวใจ

Maximam

แจ็ค> ลูกพี่เเล้วไอ้เสี่ยสมชัยเราจะเอาไงกับมันดีพี่
ปิ๊ก> ครบ 3 เดือนเเล้วนี้ที่มันขอ
แจ็ค> เกินมา 2 วัน 3 ชั่วโมง 7 นาที่ 49 วินาทีครับพี่
ปิ๊ก> ละเอียดมาก ไปเยี่ยมเยียนมันสิ อะคุณ
ไม้> อะไรนาย
ปิ๊ก> ปืนไง พกไว้เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉิน
ไม้> ถึงขั้นต้องพกปืนเลยเหรอ นายมัน...
ปิ๊ก> ผมปราณีให้มาเดือนนึงแล้วคุณ ไม่ติดต่อกลับ บล็อกไลน์ เปลี่ยนเบอร์ แถมทำร้ายไอ้โก้ ไอ้ทีมลูกน้อง
ผมอีก คุณคิดว่า ผมควรยิงหัวเข่า หัวไหล่ หรือหัวกระบาลมันดี
ไม้> จะหัวไหนเราก็ไม่อยากให้นายทำ นายไม่ได้ทำสัญญาเหรอเขากู้เยอะไหม
ปิ๊ก> คุณ ธุรกิจมืด ใช้ปลายกระบอกปืนเป็นเดิมพันไงคุณก็ใส่เสื้อเกราะไว้ดีกว่า
ไม้> นายมากกว่าที่ควรใส่ หากนายเป็นไรไปเจ๊ปลาคง...
ปิ๊ก> คุณห่วงผมเหรอ
ไม้> ใช่ รอให้ใช้หนี้หมดก่อนนายค่อยซี๊แหงแก๋
ปิ๊ก> 555 นี่ถ้าคุณเบี้ยวผม ผมจะยิงคุณด้วยกระสุนน้ำข้นนะ จำไว้
ไม้> รับรองเลยว่านายไม่ได้ยิงกระสุนใส่เราแน่ ไอ้บ้ากาม
ปิ๊ก> 555 ไอ้ท็อป พวกเรามาเพิ่มยัง
ไม้> นายเเอางี้ดีกว่าไหม
ปิ๊ก> อย่างไรคุณ

เมื่อมาถึงโกดังของเสี่ยสมชัย ปิ๊กและลูกน้องก็ลงจากรถบุกเข้าไปที่เสี่ยสมชัยโดยทันที "ไอ้เเจ็คไอ้ท็อป ดูแล
คุณไม้แกกูด้วย" ปิ๊กพูดแกมยิ้มให้ไม้ "ครับลูกพี่"
ไม้> นี่นาย
ปิ๊ก> จุ๊ ๆ ไม่เถียงผัวสิ จับปืนไม่ถนัดไว้รอจับปืนผมก็แล้วกัน กระบอกใหญ่ไม่มีไกร
ไม้> เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายยังจะเล่นอีกนะนาย
ปิ๊ก> นั่นไงไอ้เสี่ย ระวังตัวด้วยนะคุณ อยู่กับไอ้ท็อปก่อน ไอ้เเจ็คกับที่เหลือตามอั๊วมา
ไม้> ระวังตัวด้วยนะนาย
ปิ๊ก> ไงเสี่ย หายหน้าหายตามามุดหัวอยู่นี่เองเหรอ
เสี่ยสมชัย> ไอ้ปิ๊ก ลื้อกล้ามาเยื่อนถึงถิ่นอั๊ว แบบไม่กลัวตายเลยเหรอไง
ปิ๊ก> ถ้าอั๊วกลัวตาย อั๊วคงไม่กล้าให้เด็กอั๊วมาสืบลื้อหรอกเสี่ย ต้น 7 แสน ดอกอีก 3 แสน สรุปยังไงเสี่ย
เสี่ยสมชัย> อั๊วไม่มี
ปิ๊ก> หือ จุ๊ ๆ ไม่มีเหรอห๊า
ตุบ ตุบ ตุบ 3 หมัดรัวๆที่อัดเข้าท้องเสี่ยสมชัยก่อนที่จะโดนตบต่อด้วยด้ามปืน
แจ็ค> อย่าแสพวกกมึงถ้าไม่อยากตาย พร้อมลูกพี่พวกมึง
ปิ๊ก> ไม่มีเหี้ยไรเสี่ย ไทม์ไลน์ลูกชายลื้อยังเที่ยวอยู่ยุโรป คนไม่มีเงินมันต้องอยู่แต่กับบ้านสิเสี่ย
เสี่ยสมชัย> ลื้อจะฆ่าอั๊วก็ฆ่าสิว่ะ  
ปิ๊ก> ฆ่าแล้วได้เงินคืนอั๊วฆ่าลื้อไปนานเเล้ว เอ๊....หรือว่าอั๊วจะต้องส่งคนไปรับตัวลูกชายลื้อกลับมาขายตัว
ใช้หนี้แทนลื้อดีห๊า
เสี่ยสมชัย> อย่าทำไรลูกอั๊วนะเว้ย ไอ้ปิ๊ก
ปิ๊ก> รักลูก อั๊วหละซึ้งใจ แต่.....
เสี่ยสมชัย> แต่อะไรไอ้ปิ๊ก อั๊วรู้ว่้าลื้อมทำได้ทุกอย่างที่ลื้อต้องการ ลื้ออย่าทำอะไรลูกอั๊วนะโว้ย
ปิ๊ก> ลื้อก็ต้องลองคุญกับว่าที่ซ้อใหญ่อั๊วดูนะ ว่าลื้อจะรับข้อตกลงไหม
เสี่ยสมชัย> อาลิซ่า
ปิ๊ก> เดี๋ยวกูยิงทิ้งเลย เฮ้ยพาคุณไม้เข้ามาดิ
ไม้> สวัสดีครับเสี่ย
เสี่ยสมชัย> ลื้อ...เป็นผู้ชาย
ปิ๊ก> เสือก
เสี่ยสมชัย> หน้าลื้อคุ้น ๆ
ไม้> เข้าประเด็นดีกว่าครับ นี่ครับเอกสารกู้ยืมเงินถ้าเสี่ยยอมเซนต์ดอกเบี้ยจะเป็นตามกฎหมายกำหนด
แต่ถ้าเสี่ยไม่เซนต์ ผมก็คงช่วยเหลืออะไรเสี่ยไม่ได้  
ปิ๊ก> ว่าไง
เสี่ยสมชัย> เซนต์ๆ ขออย่างเดียวอย่าทำไรลูกอั๊วก็พ่อ
ปิ๊ก> ได้ ผ่อนทุกเดือน ไม่มีต้นก็ผ่อนดอก ห้ามคิดหนี้ ขาวๆ หล่อๆเเบบลูกลื้ออั๊วไม่อยากทำร้ายส่งซ่อง
เสี่ยสมชัย> ตกลงตกลง อั๊วยอม  
ไม้> เสี่ยอ่านรายละเอียดก่อนนะครับ จะได้ไม่ว่าเสี่ยปิ๊กมัดมือชก
เสี่ยสมชัย> ลื้อนี่เป็นคนดีจริงๆ ต่างจากแม่ผัวลื้อราวฟ้ากับเหว ว่าแต่ลื้อใช่ลูกชายคนเล็กของกำนันสุนทร
หรือเปล่า
ปิ๊ก> ใครกันครับไม้
เสี่ยสมชัย> เจ้าของโรงสีรายใหญ่ในสุพรรณบุรี
ไม้> คุณรู้จักพ่อผมได้ไง
เสี่ยสมชัย> เสือทร อดีตนักเลงตัวยงในย่านสุพรรณกาญจนบุรี ใครจะไม่รู้จัก อั๊วกับอีลูกพี่ลูกน้องกัน
เสือทรมีศักดิ์เป็นพี่
ปิ๊ก> อ้าวคุณอา
เสี่ยสมชัย> อาพ่อมึงสิชกกูไปตั้งหลายหมัด
ปิ๊ก> มือลั้น ครับคุณอา เฮ้ยเอาเก้าอี้มาให้เจ็กนั่งดิพวกมึง
เสี่ยสมชัย> เปลี่ยนสีไวนะมึง ว่าเเต่เรากับไอ้ปิ๊ก
ไม้> ผมเป็นลูกหนี้เขาเหมือนกันครับอา อาไหวใช่ไหม
เสี่ยสมชัย> ไหวๆ แล้วมาเป็นหนี้เขาทำไม กำนันทรมีที่ไร่ที่นาที่สวนเป้นร้อยๆไร่ ไหนจะโรงสีข้าวอีก
ปิ๊ก> ห๊า อะไรนะครับ
เสี่ยสมชัย> ตกใจ ตกใจ อย่าบอกนะว่าลื้อไม่รู้เรื่อง
ปิ๊ก> ใช่ครับเจ็ก
ไม้> นายห้ามบอกม๊านายนะ ถ้าม๊านายจะรักแต่คนรวยๆ นั่นก็แสดงว่าม๊านายไม่ได้รักเราจริง
ปิ๊ก> สัญญาครับ เซนต์เสร้จยังครับคุณอา เอาเป็นว่าผมช่วยจ่ายดอกให้อาจ่ายแต่ต้นพอครับ
เสี่ยสมชัย> ไม่ต้อง อั๊วก็สายเลือดมังกรสุพรรณเสียชีพดีกว่าเสียศักดิ์ศรี
ปิ๊ก> คุณอา
ไม้> แล้วนี่อาสมชัยจะเอาไงต่อครับกับธุรกิจ
เสี่ยสมชัย> อั๊วว่าจะขายทุกอย่างทิ้ง แล้วกลับสุพรรณ
ปิ๊ก> นั้นก็ให้อั๊วช่วยลงขายให้ไหม อั๊วไม่เอานายหน้า ขอแค่ได้ช่วยเจ็ก
ไม้> นะครับอา อากับลูกอาจะได้ไม่ต้องแยกกันอยู่แบบนี้

หลังจากที่เสี่ยสมชัยตบปากรับคำให้ปิ๊กช่วยแล้ว ทั้งหมดก็ออกจากโกดังเก็บของของเสี่ยสมชัยก่อนไปที่
จุดหมายสุดท้ายนั่นคือ เสี่ยอู๋ เจ้าพ่อค่าอาวุธเถื่อนชื่อดังที่เคยมากู้ยืมเงินไปลงทุน หลังจากเฟื่องฟูขึ้นเสี่ยอู๋
ก็ทำเป็นไม่รู้จักกับเสี่ยตงอีกงานนี้เสี่ยปิ๊กจะจัดการอย่างไรตามต่อเลยครับ
ปิ๊ก> ขอบคุณนะคุณ
ไม้> ขอบคุณเรื่อง
ปิ๊ก> ก็ความคิดทำสัญยาให้ถูกกฎหมายไง
ไม้> แค่ไม่อยากให้นายทำอะไรที่มันแย่ลงกว่านี้ ปล่อยกู้รายวันนก็มากแล้วนะนาย ยังปล่อยกู้ก้อนใหญ่แถม
ดอกยังแพงอีก
ปิ๊ก> คราฟป๋ม ขอบคุณนะครับเมีย
ไม้> ทะลึ่งละใครเมียนาย
ปิ๊ก> ไม่ต้องแอบยิ้มในใจหรอก เมื่อเช้ายังฟาดลิซ่ากับม๊าซะไปไม่เป็น
แจ็ค> นั่นสิเสี่ย ตั้งแต่พวกผมเป็นลูกน้องเสี่ยมายังไม่เคยเห็นใครสยบเจ๊ปลาได้เลย
ท็อป> ใช่ครับเสี่ย และก็ยังไม่เคยเห็นเด้กเสี่ยคนไหนช่วยฉุดเสี่ยออกจากความโหดได้นอกจากคุณไม้
ไม้> เด็กเยอะหละสิท่า
ปิ๊ก> ไอ้ท็อป หางานให้เมียกูหึงอีกละ
ไม้> นายปิ๊ก
ปิ๊ก> คุณ
ไม้> ว่า
ปิ๊ก> ผมเป็นห่วงคุณนะเพราะรายต่อไปมันพ่อค้าอาวุธเถื่อน ผมจะไปส่งคุณที่บ้านส่วนตัวของผมก่อนเพื่อ
ความปลอดภัย
ไม้> นายไปไหนเราไปด้วย คุยด้วยแผนเดิม หากต้องยิงขอให้นายเเละลูกน้องเล็งที่มือทั้ง 2 ข้างนะ เราไม่
อยากให้นายฆ่าใคร
ปิ๊ก> ครับ ผมสัญญา เฮ้ยพวกมึงบอกไอ้พวกนั้นทำตามที่ไม้วางแผน
ไม้> เเล้วเตี่ยของนายมีธุรกิจสีเทาอะไรไหม
ปิ๊ก> ส่วนใหญ่ก้ปล่อยเงินกู้นะ ส่วนของเตี่ยโยมากจะให้ทำสัญญาไม่มีรายวัน
ไม้> OK เผื่อมีอะไรพลิกแพลงไ้ตั้งรับมือถูก
ระหว่างที่ไม้คิดแผนการช่วยให้ ปิ๊กเองก็ยิ่งรักเเละยิ่งชอบไม้เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมแล้วสิครับ เห็นดูอ่อนโยนแต่ก็
คิดแผนเก่งนะเนี่ย เมื่อมาถึงที่ท่าเรือชายทะเล แหล่งซ่องสุมของพวกเสี่ยอู๋ ปิ๊ก ไม้ และลูกน้องก็เดินลงมาแบบ
ไม่เกรงกลัวอะไร
เสี่ยอู๋> อ้าว ว่าไงไอ้ลูกหมา วันนี้มาเยือนถึงถิ่น
ปิ๊ก> เงินที่ยืมเตี่ยอั๊วไป ว่าไงเสี่ย
เสี่ยอู๋> เงินอะไร ไหนสัญญา
ปิ๊ก>  555 ว่าเเล้วเสี่ยต้องหน้าด้าน เอาเป็นว่าผมมาคุยกับเสี่ยในฐานะคนที่เจริญแล้วคุยกัน
เสี่ยอู๋> ด้วยปืนอะเหรอ เพียงเหนี่ยวหัวลื้อก็กระจุย (เสี่ยอู๋เอาปืนจ่อที่หัวปิ๊ก)
ปิ๊ก> คิดให้ดีดีนะเสี่ย ผมตาย ลูกเมียเสี่ยก็ตาย
เสี่ยอู๋> มึงอย่ามาขู่กู  
ปิ๊ก> กูไม่ได้ขู่

ปิ๊กจับเข้าที่ข้อมือเสี่ยพร้อมจับหักข้อมือให้ปืนล่วง ก่อนเข้าล็อคตัวเสี่ยอู่ไว้
เสี่ยอู๋> ปล่อยกูไอ้ลูกหมา
ไม้> ปืนปลอมนี่ เสี่ย ไม่แมนเลยครับ เป็นถึงเจ้าพ่อใช้วิธีสกปรกไม่พอ แถมยังกระจอกอาวุธอีก มือขวาเสี่ย
ยังดีอยู่ เซนต์ครับเอกสารกู้ยืมเงิน เสี่ยยอมเซนต์และผ่อนทุกเดือนลูกเมียเสี่ยก็จะสบายเพราะไม่งั้นเขาคงเสียใจ
ที่เสี่ยหายลงไปนอนคุยกับปลาการ์ตูนใต้ทะเล
เสี่ยอู๋> อีเป็นใครว่ะ  
ปิ๊ก> เด็กอั๊วเอง
เสี่ยอู๋> ลื้อคิดว่าอั๊วจะยอมเซนต์ง่ายๆหรือไง  
ปิ๊ก> เฮ้ย ไอ้พวกข้างนอกพาลูกน้องไอ้เสี่ยอู่เข้ามาดิ

ลูกน้องของปิ๊กคุมตัวลูกน้องเสี่ยอู๋เข้ามาในสภาพที่มือไม่มีแรงจับปืน แถมปากยังถูกปิดด้วยสก็อตเทป
เสี่ยอู๋> พวกลื้อทำไรลูกน้องอั๊วว่ะ
ปิ๊ก> ถ้าไม่อยากให้ลูกน้องลื้อมือเป็นอัมพาต ก็รีบเซนต์เอกสารซะก่อนที่จะแก้ไขอะไรไม่ทัน
เสี่ยอู๋> พวกลื้อแน่มาก ที่ลอบกัดอั๊ว
ปิ๊ก> อั๊วกัดซึ่งหน้า พวกลื้อเองต่างหากน้ำยาไม่มี มีแต่โกง โกงใครก็โกง โกงอั๊วไม่รอด นี่ยังดีนะที่อั๊วมีคน
เตือนสติมาด้วย ไม่งั้นลื้อคง ตาย...... เซนต์ซะสัญญากู้ยืมเงิน
เสี่ยอู๋> ไม่ อั๊วไม่เซนต์
ไม้> เสี่ยครับ ผมเอาโอกาสมายื่นให้เสี่ยก็รู้นะครับว่าค้าอวุธเถื่อนมันผิดกฎหมาย ถ้าตำรวจรู้ ทหารรู้ เสี่ยไม่มมี
โอกาส เล่นวงการสีเทาได้เลยนะครับ นายใหญ่เสี่ยคงไม่ปลื้มแน่ถ้ารู้ว่าอาวุธที่หลอกขายอยู่เป็นของมือ 2 ชุบสี
เสี่ยอู๋> พวกลื้อ พวกลื้อมัน
ปิ๊ก> ไม่หยาบสิครับ คนของผมฉลาดเก็บรวบรวมข้อมูลเสี่ยมาจนหมด เสี่ยเซนต์ซะดีดี เมียเสี่ยก็นิ้วสวยน๊าาา
เสี่ยอู๋> ลื้ออย่าทำอะไรเมียอั๊วนะ  
ปิ๊ก> มันอยู่ที่เสี่ยครับ
เสี่ยอู๋> ได้ได้ อั๊วเซนต์

เสี่ยอู่ทำท่าจะเซนต์แต่ก็ตุกติกเอามือตัวเองชกกับพื้นโต๊ะจนมือเซนต์เอกสารไม่ แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา
ปิ๊ก> ที่รักครับผมขอแท่นประทับหน่อยครับ
เสี่ยอู๋> ไม่มีลายเซนต์อั๊วลื้อก็ทำอะไรไม่ได้
ปิ๊ก> สัญญามันระบุไว้ครับว่า ลงลายมือชื่อหรือลายนิ้วมือเป็นสำคัญ
ปิ๊กจัดการล็อคตัวเสี่ยไม้จึงจับนิ้วมือเสี่ยกดลงแท่นหมึกก่อนประทับลงในสัญญากู้ยืมอย่างถูกกฎหมาย
ปิ๊ก> อย่าลืมงวดแรกนะครับเสี่ย

หลังจากเสร็จงานก็มืดพอดี ระหว่างที่ทุกคนกำลังหันหลังกลับเสี่ยอั๊วเอาปืนจริงจากลูกน้องมายิงปิ๊ก เสี่ยอู๋
กำลังจะเหนี่ยวไกร "นายระวัง" ไม้ร้องบอกปิ๊กก่อนที่จะเอาตัวบังปิ๊ก ปิ๊กหันปืนยิงเข้าที่มือเสี่ยอู๋อย่างจังจน
ปืนหล่นเลือดอาบมือ "เสี่ย คิดจะหักหลังผมเหรอ เสี่ยอยากตายมากใช่ไหม ห๊าา" ปิ๊กไล่ยิงมือลูกน้องเสี่ย
ทุกคนเพื่อความปลอดภัยของลูกน้องตัวเองจนมาจ่อที่ตัวเสี่ยอู๋ "คุณปิ๊กอย่าคะซ้อขอนะคะ อย่าทำอะไรเสี่ย
เลย เห็นแกซ้อกับลูกซ้อเถอะนะคะ"
เสี่ยอู๋> อาเพ้ยลื้อออกมาทำไม
เมียเสี่ย> เฮีย พวกอีก็เมตตาเราเเล้วนะเสี่ย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเฮียคงไม่ได้ยิงตลบหลังเขาแบบนี้แน่ พวกอีฉีด
ยาอัมพาตชั่วคราวเข้ามือลูกน้องเรา ทำไมเฮียไม่คิดบ้าง เฮียจะโกงเขาไปทำไม
เสี่ยอู๋> อาเพ้ย ลื้อ
เมียเสี่ย> เฮีย อั๊วขอเถอะนะ นี่เป็นอาไม้ที่มาช่วย ถ้าเป็นเจ๊ปลา เฮียกับอั๊วคงไม่รอด  
เสี่ยอู๋> แล้วแต่ลื้อละกันอาเพ้ย ลื้อดูการเงินอั๊วอยู่แล้ว ลื้อก็จ่ายอีตามสัญญาแล้วกัน ขอบใจอาปิ๊ก
ปิ๊ก> เสี่ยไม่ต้องขอบใจอั๊ว ขอบใจเมียเสี่ยดีกว่าที่เตือนสติ หรือไม่ก็ขอบใจไม้ เพราะการแก้ไขชีวิตลื้อไม้เป็น
คนคิด
เสี่ยอู๋> ขอบใจอาไม้ ขอบใจจริงๆ ที่ให้คนโกงๆอย่างอั๊วได้อยู่กับลูกกับเมียต่อ
ปิ๊ก> เรากลับกันเถอะ

เมื่อเดินทางมาถึงบ้าน
ไม้> ยิ้มอะไรนาย
ปิ๊ก> ขอบคุณคุณนะที่เสี่ยงรับกระสุนแทน
ไม้> ก็ถ้านายเป็นอะไรไปเจ๊ปลาก็เข้ามาคุมงานนายเราก็ซวยสิ อิอิ
ปิ๊ก> โหนึกว่าจะห่วงเรา
ไม้> เเล้วนายไม่เป็นอะไรใช่ไหม
ปิ๊ก> ไม่เป็นไร คุณหละ
ไม้> ไม่เป็นไร
ปิ๊ก> ปืนกลจะฆ่าผมได้ต้องกระสุนหัวใจจากคุณเท่านั้น
ไม้> แหวะ
ลิซ่า> พี่ปิ๊กขาาาาาา เป็นไงบ้างคะเหนื่อยไหม
ปิ๊ก> เหนื่อยครับ แต่มีไม้คอยช่วยงาน ก็เลยไม่เท่าไหร่ นี่ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอครับ
ลิซ่า> แหม่พี่ปิ๊กอ่ะพูดซะ ลิซ่าง่วงอะไค่ะห้องนอนพี่ปิ๊กล็อคอีพวกแม่บ้านก็ไม่ให้กุญแจสำรองลิซ่าเลยเข้า
ห้องนอนพี่ปิ๊กไม่ได้
ไม้> กรงหมาว่างนี่ครับทำไมไม่ไปนอนก่อน
เจ๊ปลา> หล่อนมากกว่านะที่ควรไปนอนในนั้น  ลมพักตลอดไม่เปลืองแอร์คงนอนสบาย
ปิ๊ก> ม๊า
ไม้> หือ ถ้านอนสบายม๊าน่าลองเข้าไปนอนกับคุณลิซ่านะครับค่าไฟ้บ้านใหญ่จะได้ลดลงบ้าง
เจ๊ปลา> อ๊ายยยยอีอีอี
ไม้> หือ ไมม่สบดคำหยานะครับ เเดี๋ยวคนเขารู้หมดว่าม๊าเป็นแม่ค้ามาก่อน ที่รักครับไม้เหนื่อยมากเลยอ่ะ
คุณใช้งานผมทั้งวัน ทั้งบนโต๊ะ โซฟา ห้องน้ำ ในรถก็ไม่เว้น อ๊อยขาอ่อน...
ปิ๊ก> (เบอร์ใหญ่เลยนะคุณปิ๊กกระซิบข้างหูตอนไม้แกล้งเซมาซบอก)   
ไม้> อุ๊ย อย่าไซร้คอสิครับอายม๊าา
เจ๊ปลา> อีไม้ มึงนี่มันแรดจริงๆนะ ไอ้ใหญ่ลื้อรีบพามันไปให้ไกลตาอั๊วเลยนะ
ลิซ่า> อ้าว แล้วหนูหละคะม๊า
ไม้> กรงหมาไง ถ้าไม่รู้วิธีนอนก็ลองถามม๊าดู ที่รักอุ้มเขาหน่อยสิ
ปิ๊ก> ได้สิครับ ที่รัก
ไม้> บะบ้า ตัวเอง
ปิ๊ก> (แอบขำในใจ ถึงแม้จะแสดงแต่ปิ๊กก็มีความสุข)

ปิ๊กอุ้มไม้เข้าบ้านเจ๊ปลากับลิซ่าถึงกับกรี๊ดลั่นบ้าน
ซ้อรอง> โอ๊ยยยย คืงนี้วันพระหรือง่าย เปรกถึงโหยหวง
เจ๊ปลา> นี่ลื้ออยู่เรือนลื้อก็เงียบไปสาระแน
ซ้อรอง> อ่อๆ อั๊วก็ม่ายอยากสาระแนหรอกน๊าอาซ้อใหญ่ แต่เฮียอะสิ อีนองม่ายหลับ เลยให้มาบอกลื้อเห่าเบาๆ
เจ๊ปลา> อะไรนะเฮียนอนกับลื้อ
ซ้อรอง> ก็ช่ายสิ เฮียอีไม่ชอบนองกรงหมา ไงซ้อใหญ่ก็เบาๆน๊า ฮิฮิ
เจ๊ปลา> โอ๊ยยย ทั้งลูกทั้งผัวไม่ได้ดังใจสักอย่าง

ที่ห้องนอนปิ๊กที่มีไม้อยู่และล็อคห้องเรียบร้อยหลังอาบน้ำเสร็จปิ๊กก็นอนอยู่บนเตียงมีเพียงเสื้อกล้ามและเกง
บ็อกเซอร์ ในขนะที่ไม้กำลังแต่งตัวและทาโลชั่นอยู่
ไม้> ยิ้มอะไรนาย
ปิ๊ก> ภาวนาให้ผ้าหลุดอยู่
ไม้> จริงเหรอนาย
ปิ๊ก> จริงดิ
ไม้> นั้นก็
ปิ๊ก> เฮ้ยไม้แก้จริงดิ
ไม้> 1 2 3 (ไม้เปิดผ้าขนหนูออกปิ๊กถึงกับ.....)
ปิ๊ก> โหคุณ ใส่เกงแล้วก็ไม่บอก ดูใส่เกงขายาวพับขาไว้อีก
ไม้> ก็ตาเป็นสัปรดอย่างนายไว้ใจยาก
ปิ๊ก> แล้วคุณทาครีมที่ก้นแล้วเหรอ ผมช่วยทาป่ะ
ไม้> หื่นใหญ่ละนาย
ปิ๊ก> ก็คุณขาวน่าชวนหื่นขนาดนี้ผมจะอดใจไหวได้ไง (ปิ๊กดึงตัวไม้มากอด)
ไม้> ปล่อยนะจะใส่เสื้อ
ปิ๊ก> ไม่ปล่อย ไม่ให้ใส่
ไม้> เราหนาว
ปิ๊ก> ผมกอดอยู่นี้ไง นมแน่นนะคุน
ไม้> ทะลึ่งละ
ปิ๊ก> ปิดไฟแล้วนะ
ไม้> ปล่อยได้แล้ว
ปิ๊ก> ไม่เอาผมหนาวอยากกอดคุณ.........

เด็กดี

ขอบคุณครับ

bigdure

ขอบคุณครับ

songtanan

ขอบคุณครับ

Anavin

Guds

สนุก

boomboomzaza

ขอบคุณมากครับ สนุกมาก

jumpingblue

ไม้คือคนดีมากๆ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

ouisit

ขอบคุณ

manoach2

น่ารักเข้าไปอีก

n_nick

ขอบคุณ​ครับ​

supawa

ขอบคุณครับ

Homealone

ขอบคุณครับ

Manmun

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

popod

ขอบคุณครับ

Mrgan

ขแบคุณครับ

kkkggg

ขอบคุณครับ