แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย shamanking เมื่อ 2021-3-14 12:32
หลังจากที่เราเข้าไปอาบน้ำด้วยกันเอฟมีสีหน้าที่ดูเจ็บปวดเอามาก ๆ จากที่โดนเอาตูดไป...ผมอาบน้ำไปพร้อมๆน้องก่อนที่จะก้มมองดูรอยช้ำที่อยู่ที่รูของเจ้าเอฟที่ตอนนี้แดงกล่ำไปหมด
“อ้า..เบา ๆ พี่มันแสบ...เบาๆดิ” เอฟเอามือมาปัดทันทีที่มือผมสัมผัสไปโดนที่ร่องก้น
“ไม่โกรธพี่นะ...พี่ทำแรงไปหน่อยอะ”
“ทีหลังพี่ก็ทำเบาๆสิ” ก่อนที่เอฟจะเอื้อมมือไปเอาสบู่เหลวมาก่อนที่จะบีบลงไปที่มือก่อนจะถูไปที่ตัว
“พูดงี้พี่คิดนะ...ฮืมม…หมายความว่าไงอะ” ผมหันไปถามเอฟที่กำลังเอามือถูตัวอยู่
“ไม่รู้ดิ...ชั่งมันเถอะพี่...อาบน้ำเหอะเดี๋ยวผมต้องไปบ้านอีก” ก่อนที่ผมและน้องจะต่างคนต่างอาบน้ำกัน
หลังจากที่เราอาบน้ำด้วยกันและแต่งตัวกันเสร็จแล้วผมก็พาเลยพาเอฟไปบ้านเพื่อจะได้ไปรองเท้า ระหว่างที่กำลังขับรถกันอยู่เอฟก็ทักไปหาเพื่อน ๆ เพื่อชวนกันมาเตะบอลกันก่อนที่ไม่นานเท่าไหร่เอฟแล้วก็ผมก็มาถึงที่บ้านน้องพอถึงบ้าน...แม่น้องก็กำลังเดินออกมาจากบ้านพอดี
“ไปไหนมาไม่เข้ามาบ้านเลยนะ...อ้าวหวัดดีค่ะครู”แม่เจ้าเอฟรับไหว้ผมทันทีที่ผมยกมือไหว้
“หวัดดีครับผม...เอฟก็แวะไปเล่นที่บ้านผมเนี่ยละครับไม่ได้ไปไหนหรอกครับ”
“ไปกวนครูเขามากแล้วนะลูก..เกรงใจครูเขาหน่อย” เอฟได้แต่ตอบครับไปเท่านั้นเพื่อกันไม่ให้เจอบ่น
“ไปเอารองเท้าก่อนไปเอฟ...แม่ผมว่าจะพาเอฟไปเล่นบอลนะ”
“แล้วจะกลับกันกี่โมงเหรอคะครู”
“ไม่นานหรอกครับ...เล่นเสร็จก็ว่าจะพาน้องมาส่งแหละครับไม่าต้องห่วง”
“ไงก็ฝากเอฟมันด้วยนะครู...กลัวมันจะตามเพื่อนมากไปจนเสียคนอะค่ะ”
“ไม่ต้องห่วงครับผมจะดูแลน้องให้” หลังจากที่คุยกับแม่เจ้าเอฟได้พักหนึ่งเจ้าเอฟก็เดินออกมาพร้อมรองเท้าในกระเป๋า
“แม่ผมไปก่อนนะแม่...เดี๋ยวเตะบอลแล้วจะรีบกลับมา..”
“เออ….รีบกลับบ้านละจะได้ทำกับข้าวไว้รอ...อย่าไปเที่ยวที่ไหนต่อล่ะ…”
“รู้แล้ว...ไม่ไปหรอก...หน่า”
ก่อนที่จะเดินกลับไปที่รถก่อนที่จะเจ้าเอฟจะบ่นแม่ตามหลัง...ผมเองก็เข้าใจได้นะเวลาที่เด็กเจอแม่บ่นมันเป็นยังไง 555+ หลังจากที่ขับรถมาได้พักหนึ่งได้ไม่นานเท่าไหร่นักก็มาถึงสนามก่อนที่จะมีกลุ่มเพื่อน ๆ เอฟกำลังเตะบอลเล่นกันอยู่เหมือนซ้อม ๆ เล่นระหว่างที่รอผม ก่อนที่ผมและเจ้าเอฟจะเดินเข้าไปในสนาม
“อ้าวไง...เด็ก ๆ” ผมตะโกนทักทายกลุ่มเด็กๆที่กำลังเล่นกันอยู่
“หวัดดีพี่วิว…พึ่งมาจากไหนอ่า” เจ้าคิมรีบวิ่งมาทันทีก่อนที่จะหันมาถามระหว่างที่ผมนั่งมัดรองเท้าให้แน่นอยู่
“ก็มาจากที่บ้านเนี่ยละพึ่งพาเอฟไปเอารองเท้าอ่า”
“แล้วทำไมพี่ได้มาพร้อมมัน….อ่า” พอเจ้าคิมถามเอฟก็ลุกขึ้นไปที่สนามทันที… “มันเป็นอะไรของมันอ่ะพี่ดูแปลกๆ”
“ไม่มีไรหรอกมั้ง...พี่ว่า..เมื่อวานเอฟมันนอนที่บ้านพี่มันอยากเล่นเกมส์อ่า..”
“ไอ้นี่ไม่มีความเกรงใจเลยเชี่ย..ผมไปด่ามันให้ป่ะ…” คิมดูท่าจะหงุดหงิดที่เพื่อนไปรบกวนผม
“ไม่เป็นไรหรอก...เตี้ย..มันก็แค่อยากเล่นเกมส์แหละไม่เป็นไรหรอกเตี้ย...ก็ยังไปนอนได้แปลกที่ไหนไม่มีไรหรอก”
“ฮ่า ๆ เออ...เนอะป่ะพี่ไปเล่นบอลกัน...แต่มันนี้พี่อยู่คนละทีมกับผมละนะ”
“เอาสิได้สิอยากจะ...โดนเด็กยิงพอดี...เอาจริงหน่อยดิ...เหรอว่าอ่อน”
“ได้...ท้าเหรอ...พี่เดี๋ยวเอาให้ยับๆ….” ก่อนที่จะหัวเราะแล้วเดินลงสนาม
“เอฟไอ้ภีม...มึงไปอยู่ทีมพี่วิวเลย...ช่วยพี่เขาหน่อยเดี๋ยวพี่เขาไม่ไหว” ก่อ่นที่ภีมและเด็กในทีมผมจะเดินมาฝั่งผม
“พี่วิว..ไปท้ามันแบบนั้นผมจะไหวกันเหรอพี่...มันเล่นเกมส์นะ” ภีมหันมาถามผมก่อนที่จะเดินไปที่ปีก
“ไม่มีไรหรอก….เชื่อพี่หน่า”
ระหว่างนั้นเราก็เล่นกันไปโดนที่ทีมเราทั้งคู่มีข้างละ 7ต่อ7 แต่มีเด็กที่เล่นเก่ง ๆ อยู่ฝั่งคิมแค่ 2 คนเท่านั้นนั่นก็คือคิมและเพื่อนน้องอีกคนที่คิมมันพาเล่นด้วย
“ไอ้เหี้ย...มึงไปปิดไอ้คิมดิ…”
ภีมตะโกนบอกเอฟให้รีบไปกันเจ้าคิมเอาไว้..แต่ดูเหมือนจะไม่ทันก่อนที่คิมจะจำชิ่งกับเพื่อนแล้วยิงเข้าไป
“เชี้ย...เอ๊ยกูบอกมึงแล้วเห็นป่ะโดนเลย…พี่ก็ไม่น่าไปท้ามันอ่ะ”
“เอาน่าเอาใหม่ ๆ เดี๋ยวพี่ไปช่วยกันด้วยแหละกัน”
“พี่ไปปิดมันเลยแล้วกัน...พี่ตัวใหญ่น่าจะกันได้ดีกว่าพวกผม” ภีมหันมาบอกผมให้ผมเป็นคนช่วยกันไว้
แต่ก็ดูเหมือนวันนี้ไม่ได้เป็นวันของผม รึ เป็นเพราะว่าผมอ่อนกว่าเด็กกันแน่ 555+ เราเล่นกันอยู่พักใหญ่ก็เลยบอกให้เด็ก ๆ พักก่อน แต่เด็กๆ ดูเหมือนจะไม่เหนื่อยกันซะเท่าไหร่ดูเหมือนคนที่ต้องการพักคงเป็นผมมากกกว่าผมเปิดเป๋าเงินก่อนที่จะหยิบเอาเงินที่อยู่ในกระเป๋าแล้วส่งให้เจ้าเอฟเพื่อจะได้ไปซื้ออะไรมากิน
“ไอ้ภีมไปช่วยกูถือของหน่อยดิมันเยอะ” ก่อนที่จะมีเด็กอีก 2 - 3 คนตามน้องไป
“โห...เตี้ย...คนละคนเล่นป่ะเนี่ยพี่ตามเอ็งไม่ทันเลย” ก่อนที่เด็กในกลุ่มจะพูดขึ้นมา
“พี่ไม่รู้หรอกหรอ...มันฉายาตีนกาวเลยนะพี่”
“ขนาดนั้นเลย..อ่ะไม่ธรรมดานะเนี้ย” เจ้าคิมได้แต่ขำเบา ๆ ก่อนจะเอาโทรศัพท์ออกมาเล่นระหว่างที่รอของมากิน
“เนี่ยพี่..ขนมแล้วก็น้ำ….น้ำอยู่อีกถุงนะพี่..และเนี่ยเงินทอนพี่” เอฟส่งของมาให้ก่อนจะหยิบเงินทอนออกจากกระเป๋าแล้วส่งมาให้
“เตี้ย...กินขนม..เนื้อโค๊กหยิบไปกินดิ...พวกเราที่เหลืออยากจะกินไรก็กินนะ” เจ้าคิมเดินอ้อมมาหลังข้างหลังผมก่อนที่จะเอื้อมมือสอดมาหยิบ
หลังจากที่นั่งเล่นคุยกันกลุ่มเด็ก ๆ ก็ลุกขึ้นก่อนที่จะไปเล่นกันก่อน...ผมเองที่จะลุกตามน้อง ๆ ไป เราตเะบอลไปกันจนสนามปิด ผลที่ได้ก็คือพวกผม...แพ้อย่างยับ เล่นได้ 4 - 5แมท แต่ดูเหมือนผมเหมือนจะไม่ได้เล่นเลยเพราะไม่มีรอบไหนที่ผมจะ ชนะน้องเลย
“ไอ้คิม...มันเล่นเก่งผมบอกพี่แล้ว...พี่ไปท้ามันอ่า”
“พี่ก็ไม่คิดว่ามันจะเก่งแบบนี้ไง…” ก่อนที่คิมจะเดินมาหาผม
“ก็บอกแล้วผมไม่อยากจะเอาจริง….ฮ่าๆ...แต่โครตเหนื่อยเลยตอนนี้”
คิมขำเหมือนกับหัวเราะเยาะที่ผมไม่เชื่อว่าเขาเก่งจริงก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง...เพื่อที่จะพักเหนื่อย...หลังจากนั้นได้ได้พักใหญ่ๆผมและ กลุ่มน้อง ๆที่นั่งคุยเล่นกันอยู่ก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านเพราะตอนนั้นก็เกือบจะ3ทุ่มแล้วเพราะอย่างที่รู้บางคนก็บ้านอยู่ไกลด้วยเลยต้องรีบกลับ ก่อนที่ผมจะกลับบ้านเหมือนกัน ระหว่างที่ผมกำลังเดินมาที่รถเจ้าคิมก็วิ่งตามผมมาด้วย
“พี่วิว...รอด้วย..รีบจังอะเดินไม่รอเลย” คิมวิ่งมาด้วยความเร็วก่อนที่จะก้มหน้าลงก่อนที่จะเอามือกุมที่เข่า
“อ้าว...ไงเตี้ยจะให้ไปส่งเหรอ….” ก่อนทีจะจับให้น้องลุกยืนขึ้น
“ช่าย ๆ พี่ไปส่งที่บ้านหน่อยดิ….อื้อ...พี่แล้วถ้าผมไปค้างที่บ้านพี่ได้ป่ะ...วันนี้”
“ไม่ได้..เตี้ยเดี๋ยวยายก็บ่นอีกหรอก..”
“เอาหน่า...พี่ยายไม่บ่นหรอก..เดี๋ยวผมโทรไปบอกยายก็ได้...ว่านอนที่บ้านครู”
ผมเองก็ใช่ว่าจะฟังที่คิมพูดเท่าไหร่ก่อนที่จะบอกให้น้องขึ้นรถก่อนที่ผมจะขับรถออกมา….หลังจากที่ขับรถออกมาจากสนามได้ไม่นานเท่าไหร่...เจ้าคิมก็มองดูที่ถนนที่เขาเริ่มที่จะคุ้น ๆ เพราะมันเป็นทางที่จะกลับมาบ้านน้องนั่นเอง
“พี่นี่มันทางมาที่บ้านผมนิ…” ก่อนที่จะหันมามองผมด้วยอาการงอน ๆ
“ใชไง...เตี้ยก็นอนบ้านบ้างนะพี่ไม่อยากให้เขาด่าเตี้ยน้าา..”
“พี่อ่ะ...อยากไปเล่นเกมส์อ่า…” ผมเองก็ไม่อยากให้น้องเสียนิสัยเหรอว่าเอาแต่ใจก็ได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ก่อนที่จะขับรถต่อไปก่อนที่อีกไม่นานเท่าไหร่ ก็มาถึงที่บ้านเจ้าคิม
“ดึกแล้วไปไหนกันมา...ลูก”
“เตะบอลกับพี่เขามาอ่ายาย...ไม่ได้ไปไหนหรอก” คิมหันตอบยายที่กำลังเลื่อนเปิดประตูให้
“ดีครับป้า…”
“จ้า….หวัดดีลูก...แล้วเนี่ยกินไรมาแล้วยังละ…เข้ามากันก่อนซิ”
“ยังเลยยาย..กะลังหิวเลย...ยายมีไรกินบ้างอะ”เจ้าคิมหันไปตอบยายระหว่างที่เดินตามหลังเข้ามาหลังปิดประตูเสร็จ
“พี่วิว...กินข้าวด้วยกันก่อนดิ..เดี๋ยวค่อยกลับ”
“เกรงใจยาย...เรานั่นละ..”
“ยายให้พี่เขากินด้วยได้ป่ะ…”
“เอาซิไม่เป็นไร...ไปกินเลย...ไปลูกไปกินข้าวกับน้องก่อนก็ได้...อ้าวไปไปเตรียมข้าวเตรียมปลาอะไรให้พี่เขาซิลูก”
เจ้าคิมได้ยินแบบนั้นก็รีบวิ่งเข้าไปที่บ้านก่อนที่จะไปเป็นฝ่ายไปเครียมข้าวก่อนที่จะเอาข้าวที่ตักมาแล้ว...ไปวางไว้ที่โต๊ะกินข้าวก่อนที่จะเรียกผมให้มากิน
“อ้าว...กินเยอะ ๆ...อ่ะกินลูกกิน...ไม่ต้องเกรงใจนะตามสบาย”
หลังจากนั้นผมและน้องก็กินข้าวกันไปส่วนยายก็นั่งเล่นดูทีวีไป...เพราะกินก่อนหน้านั้นแล้ว..และเก็บกับข้าวไว้ให้หลานกินด้วยว่ายาย...ไม่ได้รู้ว่าผมจะมากินข้าวที่บ้านด้วยเลยไม่ได้หุงข้าวไว้เยอะและทำให้ผมและคิมกินได้คนละจานเท่านั้น หลังจากที่กินเสร็จ
“ไงเตี้ย...อิ่มไหม..” ผมหันไปถามน้องแต่ดูเหมือนว่าน้องจะไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่นัก
“ก็ไม่ค่อยอิ่มเท่าไหร่อ่าพี่..แต่ข้าวหมดแล้วอ่าเดี๋ยวไปดูของกินที่ตู้เย็นก็ได้...พี่วิวอิ่มป่ะ” ด้วยความที่เกรงใจบ้านน้องก็ได้แต่บอกไปว่าอิ่มทั้งที่จริงก็ไม่ได้อิ่มมเท่าไหร่เลยแต่ก็ด้วยความเกรงใจด้วยเลยบอกไปแบบนั้น ก่อนที่ยายจะเรียกผมไปนั่งคุย เรื่องหลานตัวเองเพราะ เจ้าคิมไปเล่าอะไรเกี่ยวกับผมว่าผมเป็นคนยังไงบ้าง ผมยังแอบ ๆ กลัว ๆ ว่าคิมจะบอกให้ยายรู้เรื่องนั้นเหรอเปล่าอยู่เลย แต่เหมือนว่าคิมบอกยาย ว่าเวลาได้อยู่กับผมแล้วทำให้เขาคิดถึงพ่อ คิมยังบอกว่าผมดูแลเขาดีเวลาที่มาอยู่กับผม แล้วยาย ก็บอกอีกว่าพ่อแม่ ไป ทำงานกว่าจะกลับก็นาน คิมก็ได้แตต่อยู่กับตาและก็ยาย...ก็เลยทำให้น้องเหงาด้วยละมั้ง...ผมได้แต่คิดในใจ
ผมหลังคุยเรื่องคิมได้พักใหญ่ๆก่อนยายจะทำให้ผมรู้จักตัวตนเจ้าคิมมากขึ้นและได้รู้อีกหลายๆอย่าง ก่อนที่ผมจะลาคุณยายเพื่อกลับบ้านก่อนจะเดินไปหาเจ้าคิมที่กำลังล้างจานอยู่
“คิม..พี่กลับก่อนนะ…”
“เคพี่วิวขับรถกลับดี ๆ นะพี่..ไว้เจอกันนะพี่”
“เคๆ งั้นผมลากลับก่อนนะครับ…”
“จ้าลูก”
ก่อนที่จะเดินออกมาจากบ้านน้องก่อนที่จะเดินมาที่รถที่จอดอยู่หน้าบ้านน้องก่อนที่สายตาผมจะมีเจ้าคิมยืนมองผมอยู่ข้าง ๆ ยาย ก่อนที่ผมจะขับรถออกมาและเดินทางกลับบ้านไป...
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-3-14 09:41:18
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-3-14 10:49:08
โพสต์ 2021-3-14 11:59:49
โพสต์ 2021-3-14 12:27:19
