เจ้าสัวน้อย ตอนที่ 15 ให้เลวก็ยอม

Maximam

ย้อนมาที่เรือรับรอง ในค่ำคืนที่เเสนเงียบสงบในบรรกาศบ้านสวนริมน้ำ ซิกกับเเชมป์เมื่อกลับมาถึงก็เอนตัว
ลงนอนด้วยความเหนื่อยล้าจากกิจกรรมทั้งวัน ดึกสงัดในยามตี 1 ที่ซิกรู้สึกตัวและตื่นขึ้นมาเห็นแชมป์นอน
คว่ำหน้าก้นงอนหน้าตีสุดๆ "หือ...ไม่เสียเเรงที่ตามจีบ งานโคตรดีเลยหว่ะ" ซิกจับแชมป์ให้นอนหงายหน้าขึ้น
แล้วสำรวจเรือนร่างที่มีเสื้อผ้าปกคลุม ซิกเดินไปที่ห้องน้ำแล้วเอาน้ำใส่กะละมังพร้อมผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้
ซิกใช้ผ้าชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าเช็ดเเขนให้แชมป์ "จะว่าไปแชมป์ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ลูกบ้านนี้ทำไมน่ารัก
กันจัง" ระหว่างนั้นแชมป์เกิดละเมอขึ้นมา "พี่ซิกครับ ผมชอบพี่นะครับ พี่อย่าหลายใจนะครับพี่ซิก" สิ้นเสียง
แชมป์ ซิกก็ถึงกับอมยิ้ม และสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อแชมป์เผลอกอดคอและจูบเข้าไปที่ปากของซิก ซิก
ถึงกับตกใจในสิ่งที่เกิด ซิกคิดว่าแชมป์รู้สึกตัวจึงเรียกอยู่ "แชมป์ แชมป์ครับ แชมป์" แชมป์ล้มตัวลงนอนแบบ
ไม่ได้สติแน่นอนครับว่า แชมป์ละเมอเต็มที่ ซิกกระซิบข้างหูแชมป์เบาๆ "ตามหลักพี่มีเมียได้ถึง 4 คน แต่ถ้า
เมียหลวงไม่ยินยอมพี่จะมีคนอื่นได้อย่างไร พี่รักแชมป์นะครับ" ซิกก้มลงจูบที่ปากของแชมป์อีกครั้งพร้อมกับ
โดนแชมป์ล็อคคอและกอดซิกไว้ทั้งคืน คืนนี้ซิกได้กำไรเต็มๆเลยสิเนี่ย

เช้าวันรุ่งขึ้น แชมป์ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเขานั้นกำลังนอนกอดซิกอยู่ "ตายแล้วเผลอกอดไอ้พี่ซิกไปตอนไหน
ว่ะเนี่ยตื่นยังก็ไม่รู้" แชมป์ค่อยๆหันไปทางซิกเพื่อดุว่าซิกตื่นหรือยังแต่แล้วก็....
"อุ่มไหมครับหมอนข้างใบ"
"อ้าว ตื่นแล้วทำไมไม่ปลุกครับเนี่ย"
"ปลุกทำไมกำลังฟิน อยู่ดีดีก็มีคนกอดทั้งคืน"
"อีตาบ้า ไอ้ฉวยโอกาศ"
"นี่นี่ ใครครับที่ฉวยโอกาศ พูดดีดีนะลูกชายเจ้าของค่ายมวย"
"ปล่อยเอวเดี๋ยวนี้จะไปอาบน้ำ"
"อาบด้วย"
"ไม่"
"ไม่ ก็ไม่ปล่อย นอนหมักกันอยู่แบบนี้แหละ"
"ปล่อยนะไอ้พี่ซิก"
"ไม่ปล่อย"
ทั้งคู่ยังกระหนุงกระหนิงกันอยู่บนเตียง และเเล้วน้ำมนต์ก็ไลน์มาหา
"ซิก เดี๋ยวมึงกับแชมป์หาข้าวที่บ้านกินได้เลยนะ เดี๋ยวกูออกไปงานกับต้นกล้า"
"เค เพื่อนขอบใจมาก"
"อย่าหนักหละ"
"เฮ้ย สู้มึงไม่ได้หรอก เที่ยงคืนตีหนึ่งยังไม่ปิดไฟ"
"555ทบทวนบทเรียน กูไปก่อน"
"เออๆ"

หลังจากคุยเสร็จน้ำมนต์ก็พาต้นกล้าออกไปงานด้วยกัน เช้านี้มีงานที่วัดแถวบ้านมีงานทำบุญประจำปี
เสือเลยให้น้ำมนต์ในฐานะเจ้าสัวน้อยของตระกูลออกงานแทน เมื่อมาถึงวัดบรรกาศก็ดูเรียบร้อยดีทุกอย่าง
ในสไตล์ล้านนา
"เป็นไรไปครับต้นกล้า"
"รู้สึกตื่นเต้นอะครับ ออกงานครั้งแรก"
"เดี๋ยวออกบ่อยๆก็ชิน ป่ะเข้าไปด้านในงานกัน"
"ครับ"
เมื่อทั้งคู่เข้ามาในงานผู้คนในงานต่างก็ชื่นชมในความเหมาะสมของทั้งคู่ที่ดูน่ารัก และเป็นกันเองไม่ถือตัว
ว่าตนคือลูกคนมีเงิน มีอิทธิพลในพื้นที่ แต่กลับทำตัวเรียบง่ายสบายๆ จนใครๆต่างพากันชม และทุกช่วงเวลา
ที่เรียกว่าความสุข ความทุกข์มักชอบแทรกมาเสมอเมื่อมีมี่ มางานนี้ด้วย
"สวัสดีค่ะเจ้าสัวน้ำมนต์"
"เรียกผมธรรมดาก็ได้ครับไม่จำเป็นต้องออกคำนำหน้า"
"ดูซีเรียดนะคะช่วงนี้ เมื่อคืนงานเลี้ยงทำไมรีบกลับหละค่ะ มีมี่ยังไม่ได้ดื่มร่วมกันกับคุณเลย"
"มีมี่ ผมว่าคุณไม่ควรคุยเรื่องที่มันเป็นไปไม่ได้จะดีกว่านะครับ เกรงใจแฟนผมด้วย"
"แหม่...ก็ไม่เห็นน้องกล้าจะว่าอะไรเลยนี่คะ คุณเองก็ไม่น่าคิดมาก ใช่ไหมคะน้องกล้า"
"เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ความหนาของผิวหน้าครับ กล้าพูดเท่านี้พี่คงเข้าใจ"
"ดูนิ่งๆแต่ก็ปากร้ายไม่เบานะคะ ว่าที่ซ้อ"
"ขอโทษนะครับ กล้ามาวัดเพื่อทำบุญไม่ได้มาเพื่อทะเลาะกับใครพี่น้ำมนต์คุยกับเพื่อนพี่เถอะครับเดี๋ยว
กล้าไปเดินรอเเถวนี้"
"ถ้าน้องกล้าเดินไปเเฟนพี่ก็ตกเป็นชู้เจ้าสัวสิครับ"

ทันใดนั้นก็มีเสียงชายปริศนาดังขึ้นเล่นเอามีมี่หน้าเหวอกันเลยทีเดียว
"ไอ้ฟลุ๊ก"
"ฮื้อ..เรียกผัวว่าไอ้ได้ไงครับที่รัก"
"นี่แก"
"จุ๊ ๆ ไม่เอา ไม่หยาบสิจ๊ะเมียจ๋า เมื่อคืนเรารื้อฟื้นความหลังกันตั้งนาน ผมอุตส่าห์รับบทเป็นเจ้าสัวน้ำมนต์
ให้คุณได้ขย่มทั้งคืนคุณน่าจะขอบใจผมนะ"
"ไอ้เลว แกมันสาระเลว นี่เมื่อคืนคงเป็นแผนแกกับอีบีมอีจูนสินะ"
"ใครบอกมันแผนของคุณต่างหากที่คิดจะล่อ เอ๊ยจะเล่นเจ้าสัวน้อยเเล้วส่งเเฟนเจ้าสัวน้อยพร้อมไอ้บีมไปให้
วินมอไซต์นับ 10 รุมโทรม ดีนะทีผมแอบได้ยินเเผนนี้ด้วย ไม่งั้นวินนับ 10 ลงแขกคุณแทนแน่555"
"แก ไอ้เลว ไอ้ชั่ว ฉันจะเเจ้งความจับแก"
"เอาเลย คลิปมมีหลักฐานพร้อม คุณทำเองทุกอย่างผมเเค่นอนเฉยๆ"
"ไม่จริงนะคะน้ำมนต์ อย่าเชื่อมัน มันโกหก มี่ไม่ได้มีอะไรกับมันนะคะ"
"มีมี่ ผมไม่จำเป็นต้องรู้สึกอะไรกับเรื่องของคุณ ให้ผมรู้สึกไม่ชอบที่คุณวางแผนชั่วทำร้ายแฟนผมเรื่องเดียว
เรื่องอื่นผมไม่สน อย่าคิดนะว่าเรื่องนี้ผมไม่รู้ ที่ผมไม่พูดเพราะยังมีความเป็นเพื่อนหลงเหลืออยู่ จบนะอย่ายุ่ง
กับแฟนผมอีก"
"น้ำมนต์ค่ะ มี่ก็รักน้ำมนต์มากนะคะทำไมน้ำมนต์ไม่รักมี่บ้าง"
"แกก็ไม่น่าเอ่ยคำถามนี้นะนางมี่"
"อาเจฟ"
"ใช่ฉันเอง"
"สวัสดีครับลุงเจฟ"
"สวัสดีเจ้าสัว หนูกล้า"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีแล้วนี่ใครหละ"
"ผมฟลุ๊กครับเป็นแฟนของมีมี่"
"ไม่ใช่ แกกับฉันไม่ได้เป็นอะไรกันอา อาต้งจัดการมันออกไปนะคะ"
"เจ้าสัวครับ เจ้าสัวแม็กกับนายท่านไหว้พระอยู่ที่วิหาร เจ้าสัวจะไปพบท่านไหมครับ"
"ได้ครับลุงเจฟ ผมขอตัวก่อนนะครับ"

หลังจากที่น้ำมนต์พาต้นกล้าออกไปพบเตี่ยกับป๊าที่วิหาร มีมี่ก็ออกอิทฤทธิ์ใส่เจฟทันที
"อา อามาขัดขวางทำไม ทำไมอาไม่ให้หนูแย่งเจ้าสัวน้อยเหมือนอย่างที่อาทำ"
"แกชอบเหรอกับคำว่าเป็นเมียน้อยนางมี่"
"อาก็เป็นน้อยเหมือนกันนี่ค่ะ แถมตอนนี้ก็อยู่สบายเข้าได้กับทุกซ้อ แล้วหนูจะทำแบบอาบ้างไม่ได้หรือไง"
"อีโง่ แกคิดเหรอว่าแกเข้าไปเป็นเมียน้อยน้ำมนต์เเล้วแกจะอยู่อย่างสุขสบาย พ่อต้นกล้าเป็นใครแกก็รู้ดี
ฐานะ การงาน เขามีมากกว่าแกด้วยซ้ำ ถ้าเขาจะเลือกกันเมียเบอร์ 2 ก็อย่าหวังว่าจะมีใครได้เข้ามาเป็น
สะใภ้หมายเลข 2 ได้"
"หนูนี่ไง หนูจะทำทุกทางเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ"
"มีมี่ อาคุณพูดถูกนะ แล้วอีกอย่างสายตาน้ำมนต์ยังไม่คิดหันมองเธอเลยด้วยซ้ำ"
"หุบปากไปซะมาทาไหนไปทางนั้น ชาตินี้แกอย่าหวังว่าแกจะได้ฉันไป"
"แต่แกก็เสร็จไอ้หนุ่มนี่แล้วนี้"
"อาเจฟ"
"ฉันได้ยินหมดทุกอย่าง แกอย่าคิดทำอะไรโง่ๆ อยู่กับคนที่เขารักแกมันดีกว่าการที่แกรักเขาข้างเดียว"
"แต่อาก็อยู่ได้นี่คะ ดูอาจะมีความสุข"
"ความสุขจากการปล่อยวางอะใช่ แต่ความสุขจากผัวไม่ใช่"
"นั้นหนูก็จะเอาวิธีของอามาประยุคละกันนะค่ะ ถึงแม้จะใช้วิธีเลวๆ ให้หนูเลวหนูก็ยอม ขอตัวนะคะอา"

มีมี่เดินสะบัดผ่านเจฟไปแบบไม่คิดว่านี่คืออาแท้ๆของนาง
"ฝากนายด้วยนะฟลุ๊ก ทางเดียวที่จะหยุดมีมี่ได้คือการที่มีมี่ท้องเท่านั้น"
"แต่มีมี่ยังเรียนไม่จบนะครับ"
"อีกไม่กี่เดือนก็น่าจะจบแล้วหละ ท้องได้ท้อง ถ้านางจะทำแท้งคลิปที่ถ่ายก็ขู่ได้เลย"
"แล้วพ่อของมีมี่"
"พี่โนชเอาเเต่เรื่องเงิน กับหอย วัน ๆ สนใจลูกซะที่ไหน ต้องการให้ยายมี่จับน้ำมนต์ให้ได้เพื่อสมบัติ
ฉันทำผิดกับบ้านนี้ไว้มากทั้งเเม็กและบอล โดยเฉพาะบอลเขาดีจนฉันละอาย อะไรที่ป้องกันได้ก็ต้อง
รีบทำ ส่วนเรื่องสินสอด ฉันจะเป็นผู้ใหญ่ให้เธอเองขอแค่กันยายมี่ให้ห่างจากน้ำมนต์กับต้นกล้าเท่านั้น"
"ครับ อาผมรับปาก"
"ตอนนี้ตาไม้ก็ได้ดีมีปผู้กองบาสดููแล ตาอาร์มพี่ชายเขาก็ได้คนดีดีดูแล ลูกชาย 2 คนของน้องชายฉัน
เขาก็เจอทางที่ดีของเขาแล้ว ก็เหลือแค่ยายมี่ลูกของพี่ชายฉันฝากนายด้วยนะ"
"ครับอา"

วิหารหลวง
"เตี่ยป๊า มาก็ไม่บอก"
"ป๊าตั้งใจแอบมาจับผิดคน ไงต้นกล้ามีอะไรรายงานป๊าไหมลูก"
"55 ไม่มีครับป๊า พี่น้ำมนต์ดูแลต้นกล้าอย่างดี"
"ใส่ชุดหนุ่มล้านนาเเล้วดูน่ารักดีนะเนี่ย"
"ป๊าอ่ะไม่คุยกับอั๊วเลย"
"วีรกรรมเธอเยอะ เออแล้วลุงเสือไม่มาเหรอ"
"วันนี้ช่วงสายจะมีคนมาเอาส้มที่ไร่หนะครับ ลุงเลยให้ผมมางานแทน"
"ดี หัดออกงานบ้างอาตั่วตี๋ เตี่ยเชื่อใจลื้อนะว่าลื้อจะเป็นคนเเรกของตระกูลที่มีเมียเดียว"
"ครับเตี่ยสบายใจได้ครับ"
"ทานอะไรกันยัง ไปหาข้าวกินกันในงานของกินเยอะเดี๋ยวเตี่ยลื้อจ่ายเอง"
"จ้าาาเมียจ๋า"

เมื่อออกจากวิหารทุกคนก็เจอกับมีมี่ "ยายมี่หยุดนะ"
"อะไรกันคะอา หนูแค่จะมาไหว้พระ อ้าวสวัสดีค่ะอาเตี่ย อาป๊า สบายดีนะค่ะ"
"สบายดี คุณไม่รับไหว้หน่อยเหรอ"
"สวัสดี เป็นไปได้เรียกนายท่านนะ ป๊าไม่ควรเรียก"
"ไม่ได้หรอกค่ะ หนู่นับถือป๊าป๊ามีพระคุณให้หนูได้เกิด"
"ฉันไปได้กับมารดาเธอตอนไหน"
"เอ้า ก็ถ้าพ่อหนูแย่งป๊ามาได้สำเร็จหนูก็คงไม่ได้เกิดอะสิคะ"
"นั้นฉันก็คงต้องขอบคุณบุญกุศลที่ฉันเคยทำ ซ้อ 3 ครับเดี๋ยวไปทานข้าวกันเเล้วแวะไปที่บ้านพี่เสือ
หรือซ้อจะทานข้าวกับหลาน"
"อย่าดีกว่าคะทานกับอาคงไร้รสชาติ หนูอยากได้บรรยากาศแบบนั่งทานมีเจ้าสัวน้อย ว่าที่นายท่าน และก็
ตัวหนู 555บรรกาศแบบอาเจฟก็คงใกล้เคียง"
"มีมี่ ไม่ไว้หน้าอาก็เกรงใจแฟนเธอด้วยนะ"
"ซ้อ 3 นี่บุญดีนะ ที่คิดได้ตอนที่ยังไม่สายไป มีมี่อาเธอดีกว่าเธอหลายเท่าอะไรที่อาเธอเตือนฟังไว้บ้างก็ดี
เพราะถ้าพ่อเธอไม่มีเวลาสั่งสอน อาเธอสามารถสั่งสอนเธอได้ ดูอย่างไม้สิยังเป็นคนดีได้เลย"

อื้อหือบอลจัดขนาดนี้มีมี่ถึงกับไปไม่เป็น "หือ กูเล่นผิดรุ่น อีซ้อบอลปากจัดนัก" มีมี่แอบคิดในใจก่อนที่จะเดิน
ขึ้นไปบนวิหารระหว่างนั้นมีมี่ได้ขัดขาต้นกล้าหวังให้กล้าตกบันได แต่เดชะบุญน้ำมนต์กลับรับไว้ทันและมีฉาก
สวีทบาดตามีมี่เมื่อจมูกน้ำมนต์สัมผัสกับแก้มของต้นกล้าอย่างจัง จนคนแถวนั้นพากันอิจฉาในความน่ารัก
"พี่มนต์ ปล่อยแก้มกล้าครับ หน้าวิหารนะ" ต้นกล้าพูดเบา ๆ เเต่ น้ำมนต์กลับตอบดังลั่นว่า
"ให้พระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่วิหารหลวงแห่งนี้เป็นพยาน ข้านายศรัณกร รุ่งเรืองทรัพย์ขจร จะขอรักและมั่นคงต่อ
นายเมฆินทร์ อัครสุริยพงศ์ แต่เพียงผู้เดียว หากวันใดที่ข้าปันใจขอฟ้าดินลงทัณฑ์ได้ทันที" เปรี้ยงงงงง เสียง
ฟ้าร้องก้องสนั่นไปทั่วหลังสิ้นคำสัตย์ของน้ำมนต์
"ให้มันได้อย่างนี้สิตั๋วตี๋ลูกเตี่ย"
"นางมี่" เพี้ยะ เจฟเดินขึ้นมาตบหน้ามีมี่เพราะเจฟเห็นว่ามีมี่ตั้งใจขัดขาต้นกล้าให้ล้ม
"อา อาตบหนูทำไม"
"แกยังกล้าถามอีกเหรอ นี่วิหารหลวงสิ่งศักดิ์มากมายไม่ไว้หน้าอาก็เกรงใจพระประธานในวิหารบ้าง"
"หนูบอกเเล้วไงให้เลวก็ยอม"
"ฟลุ๊ก พามีมี่กลับบ้านซะก่อนที่จะอับอายไปมากกว่านี้"
"ครับอา"
ฟลุ๊กอุ้มมีมี่ออกจากวิหารไปขึ้น แต่ทว่า....
"เจ้าสัวครับนานไปไหมปล่อยได้แล้วมั้งครับ"
"ฟ้าดินเป็นพยานให้เราเเล้วนะครับ สบายใจนะ"
"สบายใจตั้แต่วันหมั้นแล้วหละครับ"
"เตี่ยอิจฉาโว้ยย555 ป่ะป๊าเราไปหาข้าวกินก่อนดีกว่า"
"สวีทเสร็จแล้วตามมาหละ ปะซ้อสาม"
"ขอบคุณนะครับเจ้าสัว นายท่าน"
"ไม่ต้องคิดมากหรอกเจฟ ป่ะทานข้าวกันดีกว่า"

และแล้วบรรยากาศจากโต๊ะอาหารไปจนถึงที่บ้านก็ดูอบอุ่น บอลมักเดินข้างซ้ายแม็กเสมอเพราะอะไรหนะเหรอ
"เตี่ยครับ"
"มีอะไรตั่วตี๋"
"ทำไมเตี่ยให้ป๊าอยู่ด้านซ้ายหละครับ"
"หัวใจคนเราอยู่ข้างไหนตั๋วตี๋"
"ซ้ายครับ"
"ป๊าลื้อก็คือหัวใจของเตี่ย ถ้าย้ายฝั่งอั๊วก็ซี๊แหงแก๋สิว่ะ555 เมียอื่นเตี่ยต้องแต่งตั้งตามหน้าที่ แต่ป๊าลื้อเนี่ยคือ
หนึ่งเดียวที่ป๊าเลือก ลื้อไม่โกรธเตี่ยใช่ไหมที่ม๊าลื้อไม่ได้เป็นซ้อใหญ่"
"จะโกรธทำไมหละครับ ลืมตาดูโลกก็เจอป๊าแล้ว ถ้าป๊าไม่เลี้ยงอั๊ว อั๊วคงไม่มีวันนี้"
"ดีมากลูกชาย จำไว้นะเสืออย่างเราต่อให้เกเรขนาดไหนเมื่อมีลูกก็ต้องรักลูก มีเมียก็ต้องรักเมีย มีหลายเมีย
ก็ต้องรักและดูแลให้ทั่วกัน"
"อั๊วมีคนเดียว"
"แล้วเตี่ยจะคอยดูถ้าเตี่ยไม่ตายก่อนอาตั่วตี๋"

เด็กดี

ขอบคุณครับ

BB5599

ดี

bigdure

ขอบคุณครับ

Anavin

trip

ขอบคุณ

meng2533

ดีใจที่เจฟกลุบมาได้ เจฟปลงได้แล้ว

meadthat

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

x-2008

สุดยอดเลยครับ

Waruss

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Joechin

ขอบคุณครับ

4554

ขอบคุณคร้าบบ

supawa

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

Yud6565

ขอบคุณครับ

Eakkadoor

น้ำมนเอ่ยคำสัญญาต่อหน้าพระแบบนั้นแล้ว
ถ้ามีเมียน้อย นี่ตายนะครับ

chapat

สนุกน่าติดตามเหมือนเดิมครับ

ติดตามอยู่ครับ