|
ไพรี1 หลังออกจากหมู่บ้านเข้าสู่ป่าที่ปู่ของเขาให้ชื่อว่า"ดินแดนกลืนราคะ" คณะเดินสำรวจที่นำโดยพรานใหญ่นามว่าสุรเดชก็ต้องพบกับ ทางมหาวิบากอีกครั้งหนึ่ง ชาวคณะต้องเดินไปด้วยความยากลำบาก โดยเฉพาเด้กหนุ่มผู้เป็นนายจ้างมาจากเมืองกรุงฯ นายน้ำ เด้กหนุ่มอายุไม่เกิด20 ถือว่าเป็นเด็กคนเดียวของคณะ "...นี่....นายพรานยอดคนของพี่...เขาจะไปตามควายที่ไหน ไม่ยอมหยุดรอกันบ้างเลย"เสียงบ่นออกมา จากปากวารีหรือนายน้ำ ที่ตอนนี้ทั้งเหนื่อยและร้อน "เอ็งนี้....ก็บ่นไปได้ ....เรียกร้องอยากมาเอง....พรานใหญ่เขาก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งแหละ ที่ต้องทำเวลา เดี๋ยวพอถึงจุดพัก เค้าจะรอพวกเราเอง ทนหน่อย.."คนที่ตอบกลับคือ พี่ชายใหญ่ของน้ำ ชื่อว่า พี่ไชยยัน "นู้นหันไปมอง...พวกลุงๆ ลุกหาบสิ...ไม่มีใครบ่นซักคำ.." เชษฐาพี่ชายคนรองบอกน้องชายคนเล็ก วารีหันกลับไปมองด้านหลัง ก็เห็นลูกหาบแต่ละคน หาบสัมพาระมาด้วยความทรหด บุญคำกับเกิดรั้งท้าย ก็ร้องเพลงคล้ายๆท่วงทำนองของยี่เกมาแว่วๆ "ชิ.....พี่ใหญ่นั้น....น้ำจะลงไปเดินคุยกับบุญคำ ที่ท้ายขบวนหน่อย"วารีพูดจบก็หยุดเดินรอให้พวกลูกหาบ และพรานพื้นเมือง เดินผ่านไปส่วนตัวก็ลงเดินพร้อมกับคู่ของบุญคำกับเกิด ทั้งสองเป็นคนงานเก่าแก่ของที่บ้าน "อ้าว ....คุณเล็กครับ... ทำไมลงมาเดินด้านหลังละครับ"บุญคำร้องถามด้วยความสงสัย "ก็ด้านหน้ามันไม่หนุกอะ ลุงบุญ....สู้มาฟังลุงร้องยี่เก ขำๆดีกว่า" "คุณเล็กก็.....จะไปฟังลุงคำทำไม มีแต่คำหยาบโลน"เกิดหลานชายของลุงบุญว่าเข้า "ชิชะ....ไอ้เกิด ไอ้เด็กเมื่อวานซืน บังอาจมาว่าข้า เดี๋ยวพัดด้วยหลังเท้าเลย มาว่าข้าร้องหยาบโลน มันเป็นศิลปะ แกเข้าใจมั๊ย ของพรรณ์นี้มันต้องมีสองแง่สามง้าม เอาไว้เป็นข้อคิดบ้างโว้ย มันถึงจะบันเทิงหูบันเทิงใจ อย่าไปฟังไอ้เกิดมันนะครับคุณน้อย...บุญคำหันมากล่าวกับวารี "ฮ่าๆ.....ไม่อะไรเลยลุง....ฟังลุงร้องไปก็สนุกดีออก" วารีเดินหน้าบุญคำกับเกิดไปเรื่อยๆ อากาศร้อนจัดมาก เหงื่อไหลชุ่มตัวชุ่มเสื้อผ้าไปหมด เด็กหนุ่มวัยใสทนไม่ร้อนไม่ไหว จึงปลดกระดุมออกสองเม็ด เส้นทางที่เดินก็เริมชันขึ้น มีหินเป็นตะปุ่มตะป่ำ ต้องเดินด้วยความระมัดระวัง ตาบุญคำที่เดินรั้งท้าย คุณเล็ก ตาก็จับจ้องไปที่ตัวของคุณชายคนเล็กของบ้าน คอยระแวดระวังเผื่อคุณเล็กต้องการความช่วยเหลือ มองไปมองมาก็คิดไปว่า คุณเล็กก็เติบโตเป็นหนุ่มไวแท้ๆ รูปร่างสมส่วนไม่ผอมบาง ตูดเป็นตูด ไหล่ก็กว้างแม้จะเทียบกับพี่ชายสองคนไม่ได้ก็เถอะ เวลาเดินก้นบิดไปมาอยู่หน้าแก แค่เอื้อม แกเห็นชัด ขณะที่วารีก้าวเท้าปีนก้อนหิน กางเกงเดินป่าทั้งรัด ทั้งเปียกเหงื่อชุ่มยั่งกับเอาน้ำราด บริเวณที่สันนิฐานได้ว่า เป็นจุดสำคัญ ช่างใหญ่นัก บุญเกิดจ้องมองความเติบโตของนายน้อย "โอ๊ยยยย.....โตไวจริงๆเด็กสมัยนี้ ควยใหย่เอาการ ก้นกลมๆนั้นอีก ถ้ากูได้ขยำขยี้ดูสิเป็นพูเลย ถ้าได้สักครั้งจะ ไม่ลืมพระคุณเลย...ขณะที่แกกำลังคิดเพลินๆ วารีที่กำลังก้าวขึ้นหินอยู่ก็พลาด ทำให้หงายหลังตกลงมา อารามตกใจ บุญคำทิ้งหาบ แล้วคว้าตัวคุณวารีไว้แล้วเสียหลักตกลงไปค้างที่หินก้อนใหญ่ด้าน ล่าง โดยตัววารีทับร่างของแกพลิกกลับไปมองแล้วอยู่มในท่า69 จมูกโด่งเป็นสันของลุงบุญคำซุกไซร้กับเป้าของเด็กหนุ่มพอดิบพอดี กลิ่นอายของเด็กหนุ่มแผ่ออกมา ควยของแกเลยตื่นตัวแข็งจนวารีสัมผัสได้ ใจของเด้กหนุ่มเต้นตื่นจึงรีบลุกขึ้น โดยที่ตายังตะลึงมองควยของบุญคำที่ดันกางเกง จนเห็นเป็นรูปร่างอย่างชัดเจน "โครตควยแน่ๆ....ลุงบุญตัวเล้กๆ ไม่คิดเลยว่าควยจะใหญ่เอาการ...ไม่รู้ว่าทำไม พอเข้าป่า แล้วเราเกิดเงี่ยน....เฮ้อ ควยเขื่องดุ้นนั้นถ้ากระแทกก้นเรามันจะเข้าไปได้ไหมน๊า...."วารีคิดไป ก็รู้สึกเสียวไปถึงรูดากขมิบวาบๆ ขนลุกไปทั้งตัว "คุณเล็ก....เป็นอะไรมากไหม"เกิดเข้ามาประครองตัวคุณเล็ก แล้วเอยถาม แต่พอเหลือบมองไปตรงหน้าอกของวารี ก็ต้องวาบหวิวจนควยลุก เพราะตอนนี้กระดุมเสื้อได้หลุดออกอีก มิหนำซ้ำเสื้อก็แบะออกจนกว้าง บุญเกิดก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เมื่อเห็ฯแผงอกขาวๆ แน่นๆ ของผู้ชายด้วยกันทำไมเขาถึงเงี่ยนขนาดนี้ ขาว เนียน น่าจับขึงพืดแล้วฟัดให้เละ....อูยยยย....คุณเล็กของบ้าน ทำไมน่าเย็ดขนาดนี้ ชั่วอึดใจที่ทั้งสามตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตน แล้วก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเรียกถามเชษฐา ที่อยู่หัวขบวน "เป็นไงบ้าง น้อยเป็นอะไรมั๊ย" "ม....ไม่เป็นไรพี่รอง....พี่ใหญ่...เล็ก ก้าวพลาดนิดหน่อย เดี๋ยวน้อยจะตามขึ้นไปครับะ..."เด็กหนุ่มตะโกนตอบ พลางกลัดกระดุมเสื้อเดินป่าให้เรียบร้อย และกล่าวขอบใจพรานทั้งสองเบาๆ แล้วจึงปีนก้อนหินขึ้นไป ด้านท้ายขบวน "โธ่ๆ.....นอนควยแข็งขนาดนี้ ลุงเลยลุงคำ" "ว่าแต่เป็นไง เอาหน้าไปซุกคุณเล็กของบ้าน กลิ่นหอมไหมเห็นดมอยู่ตั้งนาน ควยแข็งโด่ชนหน้าคุณเล็กเลย..."เกิดแซวบุญคำ "ไอ้หลานคนนี้เดี๋ยวปั๊ด จับเย็ดซะเลยไอ้นี้....เดินมาทั้งวัน จะให้มันหอมได้ไง มันก็ต้องมีกลิ่น กันบ้างซิ...แต่กลิ่นนี้ถ้าใครได้ดมจะรู้ ว่ามันซาบซานขนาดไหน พูดแล้วควยแข็งว่ะ...มึงก็เหมือนกันไอ้หลานเวร จ้องตัวคุณเล็กซะ...ตาไม่กระพริบ ควยแข็งเป็นลำขึ้นมาเลย อยากล่ะซิ..."บุญคำแซวกลับ "ไม่รู้ทำไมว่ะลุง.....ป่านี้ เข้ามาทีไร มันเงี่ยนทุกครั้งเลย ป่านี้ก็เป็นครั้งแรกเลยนะ ที่ฉันโดนลุงเย็ด... คิดถึงวันเวลาเก่าๆเนอะลุง "หึหึ....ป่านี้มันมีอะไรแปลกๆ....ดึงดูดให้คนเราเย็ดกันได้ กูก็บอกพวกคุณๆ เขาไปแล้ว แต่ก็นะ....ข้ามามาคราวนี้....ดูท่าจะมีอะไรสนุกๆเกิดขึ้นแน่ๆ" "ว่าแต่ เอ็งวง่า....คุณเล็กเขาจะเงี่ยนแบบพวกเราไหมว่ะ ข้าไปทันสังเกตุ" "อารมณืแบบไหนละลุง" "อารมย์เงี่ยน อยากโดนเย็ด...สิว่ะถามได้..." "ผมว่าก็ไม่แน่ๆ ป่าแห่งนี้ อาจจะสมคำเล่าลือก็ได้ ว่าใครเข้ามาแล้วทุกคนต้องถูกเย็ด....สาธุของให้ได้ขอให้โดนทีเถอะ"เกิดยกมือ พูดอย่างอารมณ์ดี "หึหึ....มันก็ต้องมีบ้างล่ะวะ พูดแล้วจะหาว่าคุย ใครเจอควยกูแล้วหลงกูทุกคน ไม่งั้นที่หนองน้ำแห้งกูไม่มีเมียถึงสี่คนหรอก นี่ยังไม่นับที่อื่นอีกนะโว้ย.." บุญคำคุยทับ "แล้วเดินป่าเทียวนี้จะมีโอกาสมั๊ยลุง ฉันล่ะเงี่ยน..."เกิดถาม "ข้าก็คิดอยู่ นายรพินทร์ไม่ยอมล่อซักที ข้าล่ะรอต่อคิวอยู่...สามพี่น้องของบ้านคุณท่านก็ น่าดูดน่าอมทั้งนั้น"บุญคำบ่น "ก็ไม่แน่ๆ.....ป่าแห่งนี้มันมีอาถรรพ์....ผมว่าอีกไม่นานหรอก เมื่อก่อนผมก็ไม่คิดจนมาส่งคุณท่านเข้าไป แล้วมีโอกาส แทบไม่เชื่อเลยว่ามันจะสนุกขนาดนี้ ลุงถ้ายังไง เราไปหาทีดีๆ เย็ดกันรำลึกความหลังซักยกไหม" "เออ....."บุญคำตอบ แล้วพากันเดินต่อไป ด้านหน้า นายพรานใหญ รพินทร์ที่เดินนำหน้า ดวงตาดุ ใบหน้าคมเข้ม พูดน้อย เดินอยู่ข้างหน้า จ้องมองพุ่มไม้ ต้นไม้ แล้วเขาก็เห็น ดอกราคะกำลังพลิดอกชูเกสรชี้ฟ้า เขาอมยิ้ม เขามาถูกทางแล้ว ป่าแห่งนี้ลึกลับซับซ้อนถึงที่สุดเลี้ยวผิดเพียงก้าวก็อาจทำให้ไปโผล่ที่ทางเข้าก็เป็นได้ แต่หากเดินถูกทิศมันจะไปพาไปยังดินแดนอันแปลกพิศดาร ดินแดนที่นายช่างใหญ่อาศัยศึกษาพืนแปลๆ วันนี้เขาเป็นคนพาบรรดาลูกชายของนายช่างใหญ่เดินทางไปพบผู้เป็นพ่อ "หึหึ...กว่าจะถึงคงได้สนุกสนานกันจนหน่ำใจ"ยิ่งคิดว่า บรรดาลูกชายกำลังก้าวไปหาพ่อ ซึ่งตอนนี้ดอกราคะเบ่งบาน พิษของมันนจะว่าร้ายก็ร้ายจะว่าดีก็ดี แล้วแต่มุมมอง มันจะมอมเมาบุรุษเพศทุกคนให้หลงไหลในกามา สุขสมเกิดจะพรรณนา เขารู้จักมันดี และเต็มใจที่จะสูดดมมัน "นั้นอะไรเหรอ...พราน"ไชยยันเอ่ยถาม ระหว่างทางเขาเห็นดอกไม้สีแดงสดนี้แทบจะตลอดทาง "อ่อ....ดอกไม่ป่านะครับ....หอมดี ลองดมดูสิครับ"ไชยยัน "หอมแปลกๆ ผมเห็นมันตลอดทางเลย" "ครับ...เดินไปอีกนิดก็เจอที่พักจุดแรกแล้วครับ อดทดอีกนินดครับ" ไชยยันเขาไม่รู้ว่าข้างหน้าจะพบกับอะไร แค่ป่ารอบๆตัวเขาตอนนี้ ก็ดูมันใหญ่ไปหมด ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือแม้กระทั่งสัตว์ต่างๆ ที่มีขนาดเกือบเป็นสองเท่าหรือมากกว่าที่พบเจอในป่าปกติ มองพรานรพินทร์เขา หยุดรอขบวน อยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่ใหญ่จนประเมินอายุไม่ถูก ข้างๆเป็นหนองน้ำใหญ่ อากาศร่มรื่นกว่าที่ผ่านมา รอได้สักพักหัวขบวนนำโดยแงซายก็โผล่ให้เห็น "โห....ต้นอะไรครับเนี้ยใหญ่โตสุดๆ"เป็นหนุ่มน้อยของกลุ่มที่ดูท่าจะตื่นเต้นมากๆ "หาที่พักได้เข้าทีนี่รพินทร์"ไชยยันทัก "พักล้างหน้าล้างตาสักครู่เท่านั้นครับ จุดพักแรมต้องเดินขึ้นไปทางขวามือประมาณร้อยเมตร จุดนี้พักไม่ได้ เพราะตอนกลางคืน จะมีสัตว์ป่าลงมากินน้ำครับ.."พรานใหญ่ตอบ "หึหึ...คุณเล็กของบ้าน...เหนื่อยหน่อยนะครับ สำหรับวันแรกในป่าดกดิบ เดี๋ยวคุณเล็กของบ้านจะได้อาบน้ำครับ"รพินทร์บอกเจ้าหนุ่มน้อยเจ้าพยศของเขา...ของเขา ต้องเป็นของเขา...เขาบอกกับตนเอง วารีค้อนประหลักประเหรือ ก้มหน้าบ่นเบาๆ แล้วหันไปดูหนองน้ำ...อยากอาบซะตอนนี้เลย เหนียวไปทั้งตัวโดยเฉพาะตรงนั้น คิดแล้วยังเห็นภาพควยของบุญคำ หือ สยิว..ดารินคิดแล้วขนลุก เฮ้อ.. "งั้นพี่ใหญ่....เล็กขอไปทำธุระส่วนตัวสักแปปนะพี่..."ว่าแล้วหนุ่มน้อยก็วางเป้ลงที่โคนต้นไม้ แล้วเดินเข้าป่าไป พอไปถึงพุ่มไม้ซึ่งห่างจากจุดพักประมาณสิบเมตร หนุ่มน้อยก็แก้กางเกงถกลง เงาอันร่มรื่นปกคลุม ปลดกางเกงสำรวจควยตัวเอง มันแข็งจนปวดไปหมด ก้มมองหัวควยตัวเองที่เยิ้มหมดไปด้วยเมือกของน้ำเงี่ยน ด้วยความเงี่ยนอันยากจะกลั้น วารีคิดแล้วก็นั่งย่องๆลงไป โดยไม่ทันดูที่พื้นว่ามีกิ่งไม้เล็กๆปักอยู่ นั่งลงกิ่งไม้เลยทิ่มถูกก้น วารีสะดุ้งยกก้นขึ้น เอามือสอดไปคลำก้น แต่ใครเล่าจะคิดว่ากิ่งไม้ที่อยู่ข้างๆเกี่ยวแขนเสื้อทำให้นั้งนิ้วและกิ่งไม้สีเข้าตรงจุด รูดากของเขา วารีเสียวสะท้าน....อูยยย...ทำไมมันเสียวแบบนี้ว่ะ"เด็กหนุ่มเผลอปากพูดออกมาเบาๆ เสา พรานผู้ช่วยของรพินทร์ ซึ่งหลบออกมาถ่ายเบา อยู่พุ่มไม้ด้านหลังไปเล้กน้อย เห็นนายน้อยของบ้านก้มหันก้นอันเปลือยเปล่ามาทางแก เห็นร่างขาวๆกำลังเปลี่ยนเอานิ้วมาถูตรงรูดากจัวเอง เสียงครางแผ่วเบา ลอยตามลม....อูยยยย.... เสียว เสียว ควยใหญ่ บุญคำควยใหญ่ เย็ดๆๆๆๆๆ ซี้ด....เสียว..พร้อมกับขยับนิ้วเข้าๆออกๆเร็วขึ้นๆ มือหนึ่งเห็นแน่ชัดว่ากำลังสาวควยตัวเอง แกเลยชักว่าวควยแกด้วยความเร็วพอๆกับนิ้วของเด็กหนุ่ม "อูยยยยย...ขาวไปทั่งตัว รูเย็ดก็ยิ่งน่าเย็ด ชมพูสุดๆ.....น่าเย็ด หันก้นมาทางเรา เย็ด เย็ด กระแทก แรงๆให้...หีไอ้หนุ่มนี้มันแหกไปเลย.... เย็ดๆๆๆๆ มันมาก อูย จะออกแล้ว อ..ออ..ออกแล้ว..จันนึกในใจ น้ำควยก็พุ่งออกไปเกือบโดนก้นของวารี พร้อมกัน วารีที่เงี่ยน่งานสุดกู่ ก็ถึงจุดสุดยอด น้ำควยแตก ซาดกระจายใบหน้าแดงระเรื่อ หมดแรงจนเข่าทรุด เมื่อสติสตังกลับมาก็รีบทำธุระต่อจนเสร็จ แล้วออกไปร่วมกลุ่มตามเดิม โดยไม่รู้เลยว่า การกระทำของตนตกอยู่ในสาย ตาของจันโดยตลอด วารีที่ก้าวไปหวังจะไปสมทบกับพวกพี่ๆ ภาพที่เห็ฯข้างหน้าทำเอาหนุ่มน้อยตะลึงจนพูดไม่ออก พี่ชายสองคน กำลังแก้ผ้าเปลือยเปล่า บุญเกิด บุญคำก็เช่นกัน แล้วนายพรานใหญ่ไปไหนแล้ว "อย่าเข้าไปครับนายน้อย....พวกเขาตกอยู่มนต์ของดอกไม้ป่า"รพินทร์เขามาสวมกอดของหนุ่มน้อยเอาไว้ "พ....พรานใหญ่....แล้ว...พวกเขาจะเป็นอะไรไหม" "ไม่หรอก...ให้พวกเขาสนุกกันไปเถอะ อย่าไปขัดขวาง ฤทธิ์ของดอกไม้ป่ามันทำให้ผู้ชายเงี่ยน ผมว่านายน้อยก็เช่นกันนะครับ ดูสิ เป้าเปียกหมดแล้ว" "นะ....นาย" "ชู่ววว.....ให้ผมช่วยนะครับ ส่วนพวกพี่ๆ ก็ปล่อยให้เขาไปสนุกไปตามจิตเถอะครับ ป่าแห่งนี้มันเลือกพวกเราแล้ว ไม่มีอะไรน่ากลัว" *
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-3-27 04:18:22
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-3-27 05:19:31
โพสต์ 2021-3-27 05:38:03