มาลัยสามชาย ตอนที่ 1 คุณชายณัฐดนัย

Maximam

"นิยายนี้เขียนขึ้นจากจินตนาการและเรื่องราวสมมติ ที่ผู้เเต่งเขียนขึ้นเพื่อความบรรเทิงเท่านั้นห้ามคัดลอก
หรือเอาไปดัดแปลงโดยไม่ได้รับอนุญาตนะครับ"

หากเปรียบเปรยไปว่าผู้ชายในระดับเจ้าขุนมูลนายก็เหมือนพวงมาลัยข้อพระกร มาลัยจะงดงามได้ก็ต้องมีส่วน
ประกอบมากมายที่ประกอบด้วย ยศฐาบรรดาศักดิ์ก็เปรียบได้เหมือนกับช่อเอื้องที่งดงาม เมียและลูกก็เปรียบ
เหมือนกับอุบะชายมาลัยที่แสนสวยสดงดงาม ยิ่งอุบะมาก ความสวยงามของมาลัยก็ยิ่งมีมาก เฉกเช่นเดียวกัน
กับท่านเจ้าพระยาบูรพาปราบศึก หรือท่านเจ้าขุนเด่นชัย ขุนพลทัพหน้าฝั่งตะวันออกที่มีความเชียวชาญการ
รบทางน้ำ ทางทะเล ยากที่จะมีข้าศึกใดเข้าตีอาณาจักรทวารัตตะนี้ได้ ความสง่างามของท่านเจ้าคุณบวกกับ
ความองอาจกล้าหาญจึงทำให้ได้รับการอวยยศจากขุนศึกเป็นเจ้าพระยาและได้รับพระราชทานเสกสมรสกับ
คุณหญิงบุษบา พระขนิษฐาในพระมหาเทวีเจ้า หลังจากสมรสเเล้วพระองค์หญิงจึงลาออกจาฐานันดรแห่ง
พระขนิษฐาเป็นสามัญชน และใช้ชีวิตร่วมกันกับท่านเจ้าขุนเด่นชัยอย่างเรียบง่าย จนมีบุตรชายด้วยกัน 1 คน
คือคุณชายณัฐดนัย หรือคุณชายใหญ่ ดำรงตำแหน่งราชการเป็นขุนคดีธรรมพิพากษา มีหน้าที่ตัดสินคดีความ
ต่างๆ จนเป็นที่วางพระราชหฤทัยในสมเด็จมหาราช และพระมหาเทวีเจ้า แต่ว่ามาลัยงามช่อเอื้องสวยจะมีอุบะ
ชายเดียวคงไม่ได้ ท่านเจ้าคุณเด่นชัยมีเมียเพิ่มอีก 2 คน คือคุณหญิงมาลัยและแม่วิภา

คุณหญิงมาลัย เดิมเป็นนางข้าหลวงในคุณหญิงบุษบาติดตามดูแลอารักขาคุณหญิงบุษบาตั้งแต่ครั้งเป็น
พระองค์หญิงบุษบา แต่ก็ใช่ว่าคุณหญิงมาลัยจะมาตำแหน่งเมียรอง เพราะท่านเจ้าคุณได้มีเมียรองอยู่แล้ว
นั้นคือแม่วิภาแต่มูลเหตุที่ทำให้มาลัยได้เป็นเมียคนที่ 2 นั้นก็เมื่อครั้งเกิดสงครามแย่งชิงน่านน้ำฝั่งตะวันออก
ของพวกดั้งขอพวกดั้งขอเห็นความเก่งกล้าของท่านเจ้าพระจึงไม่สามารถสู้ด้วยกำลังได้ จึงใช้เชาว์ปัญญา
ในการแย่งชิง และแล้วคุณหญิงบุษบาจึงนำความขึ้นแก้ต่างกับพวกดั้งขอจนชนะ และเผยความจริงออกมาว่า
มาลัย นางข้าหลวงของตนเป็นผู้คิดค้นคำตอบ สมเด็จมหาราชจึงพระราชทานแต่งตั้งมาลัยให้เป็นคุณหญิงรอง
ของเจ้าพระยา มีศักดิ์และสิทธิ์ในบ้านของท่านเจ้าพระยา เป็นรองก็แต่คุณท้าวกาญจนา มารดาของท่านเจ้าคุณ
และคุณหญิงบุษบา ภริยาหลวงที่ได้รับพระราชทานสมรสเท่านั้น จึงเป็นเหตุให้แม่วิภาไม่ชอบหน้าคุณหญิงมาลัย
และหาทางกัดคุณหญิงมาลัยกับลูกตลอดที่มีโอกาส คุณหญิงมาลัยมีลูกชายกับท่านเจ่าคุณ 1 คน คือคุณชายดนุ
หรือคุณชายรอง

และสุดท้ายแม่วิภา เมียคนที่ 3 ซึ่งถูกปลดจากเมียสองลงมา พื้นฐานของแม่วิภาคือสาวงามแห่งโรงน้ำชา
ที่ท่านเจ้าคุณมักไปดื่มบ่อยๆ ด้วยความเทยอทยานและไม่ยากทำงานเป็นนางโรงชา วิภาจึงยอมปล่อยตัว
ให้ท้องกับท่านเจ้าคุณ จากที่ท่านเจ้าคุณจะเชยชมผ่านๆ สุดท้ายก็ต้องรับแม่วิภาเป็นเมียของตนแต่ก็เป็น
เมียในนามไม่มีการรับไหว้จากคุณท้าวกาญจนา ถึงแม้คุณหญิงบุษบาจะอนุญาตแต่คุณท้าวไม่ชอบแม่วิภา
จึงไม่มียศศักดิ์อะไรในบ้านมีแค่คำว่า "แม่" นำหน้าเรียกชื่อเท่านั้น แม่วิภามีลูกชายกับท่านเจ้าคุณ 1 คน
คือคุณวิชย(วิด-ชะ-ยะ) ถึงแม้จะเกิดก่อนคุณชายดนุ และตามลำดับของแม่ วิชยจึงเป็นคุณชายที่3 ของบ้าน

ตั้งแต่เด็กจนโตดนัยมักชอบเล่นกับดนุมากที่สุด เพราะอะไรหนะหรือ อาจเป็นเพราะความน่ารัก คิดบวก
ไม่แย่งชิง ไม่อิจฉาใคร จนถึงทุกวันนี้ดนัยก็ยังสนิทชิดเชื้อเเละเหมือนจะมีใจให้ดนุเป็นอย่างมาก ดนุกลับนิ่ง
และไม่แสดงอาการออกมาถึงแม้จะรู้สึกดีกับการกระทำของดนัยแค่ไหนสุดท้ายก็ได้แค่ยิ้มให้และพูดคุยให้น้อย
ที่สุด เพราะดนุก็รู้อยู่ว่า วิชยก็รักและชอบพี่ใหญ่เอาอย่างมากแต่พี่ใหญ่มักไม่สนใจและไม่เล่นด้วย วิชยมัก
หาทางแกล้งดนุอยู่เสมอ ๆ

วันนี้ที่เรือนใหญ่จัดเรือนอย่างสวยงามราวกับว่าจะมีงานใหญ่ในเรือน แม่วิภากับลูกและอีบัวไรบ่าวคู่กาย
เดินผ่านมาจึงขึ้นไปถามพวกบ่าวไพร่บนเรือน
"มีงานอะไรกันรึ เรือนถึงจัดเรือนซะสวยงาม" แม่วิภาเอ่ยถามแต่บ่าวไพร่บนเรือนต่างก็เงียบและเร่งมือทำงาน
แม่วิภาจึงถามเสียงดังขึ้นอีกครั้ง "เอ๊ะอีพวกนี้ กูถามมึงไม่ได้ยินกันรึหูหนวกันหรือไง" วิชย ที่ได้นิสัยแม่มา
อย่างเยอะจึงออกคำสั่งถามอีกครั้ง
"พวกมึงหูหนวกหรืออยากโดนหวายลงหลัง แม่กูถามทำไมไม่ตอบ"
"....."
บ่าวในเรือนก็ยังเงียบอยู่ เสียงแม่วิภากับลูกดังไปถึงเรือนครัวที่คุณท้าวและคุณหญิงทั้งสองกำลังเตรียมอาหาร
คาวหวานไว้รอตอนรับท่านเจ้าคุณและคุณชายใหญ่
"เสียแม่วิภากับตาวิชยนี่" คุณท้าวกาญจนาเอ่ยขึ้น
"ให้ดิฉันไปดูให้นะเจ้าค่ะคุณท้าว" คุณหญิงมาลัยเอ่ยขึ้นพร้อมเตรียมออกไปดู
"มิต้องดอก คุณหญิงรองกับลูกเตรียมอาหารในเรือนนี้แหละ ออกไปก็จะโดนเขาเล่นงานเอาดูท่าไม่มาดีแน่"
"จริงอย่างที่คุณหญิงแม่ว่านะเดี๋ยวพี่ไปกับคุณหญิงแม่เอง น้องกับหลานเตรียมงานในนี้เถอะ"
"อือ แม่เห็นด้วยปะคุณหญิงบุษบา"
"ค่ะคุณหญิงแม่"
"อีบัวไร มึงไปเอาหวายมากูจะฟาดปากอีไพร่พวกนี้ในเมื่อกูถามไม่ตอบก็อย่ามีมันเลยปาก"
"ได้เจ้าค่ะคุณหญิง" ระหว่างนั้นคุณท้าวและคุณหญิงใหญ่ออกมาพอดีจึงเบรกแม่วิภาเอาไว้
"หยุดนะนางบัวไร นี่เรือนข้าหาใช่เรือนเจ้านายเอ็ง" คุณท้าวกาญจนาเอ่ยขึ้นบัวไรถึงกับหยุดแทบไม่ทัน
"คุณหญิงแม่คุณหญิงใหญ่ สวัสดีเจ้าค่ะ ที่เรือนมีงานอะไรหรือเจ้าค่ะไม่เห็นบอกกล่าวดิฉันให้รู้" แม่วิภาเอ่ย
แบบประชดประชัน วิชยก็ยกมือไหว้คุณหญิงย่าและคุณหญิงใหญ่ตามธรรมเนียม
"วันนี้เจ้าคุณพี่และขุนคดีธรรมจะกลับเรือน"
"เหรอค่ะคุณพี่ ไม่เห็นมีใครเสนอหน้าไปบอกน้องสักคำ น้องก็เป็นเมียเจ้าคุณพี่เหมือนกันนะเจ้าค่ะ ถึงแม้
จะโดนแย่งตำแหน่งเมียสองก็ตาม" คุณท้าวกาญจนาเลยตอบกลับให้ว่า
"ต้องขอโทษแม่วิภาด้วยนะ พอดีบ่าวในเรือนมันกำลังเตรียมงานเร่งรีบเลยไม่ได้ให้แม่ทราบ"
"ใครจะกล้าว่าคุณหญิงแม่หละค่ะ"
"แล้วเมื่อครู่ที่ว่าแม่บุษบานั้นก็เสียงหมาเห่าสินะ เออโลกมันไปไกลนะหมาพูดภาษาคนได้"
"คุณหญิงแม่"
"มีอะไรมิทราบ"
"คุณหญิงย่าว่าคุณแม่กระผมมันมิมากไปหรือขอรับ"
"แม่เธอเป็นหมาหรือ ถึงต้องดิ้นพล่าน"
"คุณย่า"
"หยุดนะ อย่ามาทำกิริยาต่ำๆใส่ฉัน ฉันเป็นใครเธอเป็นใคร ฉันนับเธอเป็นหลานก็ถือว่าบุญแล้วนะ"

ระหว่างนั้น ขบวนรถม้าก็มาถึงเรือนทุกคนต่างออกมาเตรียมต้อนรับเจ้าพระยาบูรพาปราบศึก

และท่านขุนคดีธรรม เมื่อทั้งคู่ขึ้นมาถึงบนเรือนท่านขุนคดีธรรมก็โผสวมกอดคุณหญิงย่าเหมือนทุกครั้งที่กลับมา
"สวัสดีครับ คุณหญิงย่า คุณหญิงแม่ และแม่วิภา" ขุนคดีธรรมเอ่ยกล่าวทักทายทุกคน
"สวัสดีครับคุณหญิงแม่" ท่านเจ้าคุณเอ่ยทักคุณท้าวกาญจนา
"สวัสดี พ่อเด่นชัน พ่อดนัย โตขึ้นเยอะเลยนะดนัย ไม่มาหาย่าซะนาน"
"งานในเมืองค่อยข้างยุ่งๆครับคุณหญิงย่า เอ่อ...."
"หาอะไรหรือลูก" คุณหญิงบุษบาเอ่ยถามเหมือนรู้ความในใจของเจ้าลูกชาย เจ้าคุณพ่อเลยตอบแทน
"คุณหญิงรองกับชายเล็กเล่าไม่มาหรือ" แม่วิภาจึงผสมโรงทันที
"นั้นสิ ธรรมเนียมบ้านเมื่อผัวกลับมาเรือนเมียและลูกก็ต้องออกมาต้อนรับ ทำแบบนี้ราวกับว่าไม่เห็นเจ้าคุณพี่
อยู่ในสายตาเลยนะเจ้าค่ะ" คุณหญิงบุษบาจึงตอบแทนให้
"แม่วิภา ถ้ามิรู้อันใดอย่าพูจะดีกว่านะ เพราะมันบ่งบอกถึงว่าตัวอิจฉากำลังดิ้นที่ผัวไม่ถามถึง ต้องขอโทษเจ้า
คุณพี่ด้วยนะค่ะ น้องให้คุณหญิงรองกับหลานเตรียมเครื่องคาวหวานในเรือนครัวไว้รอเจ้าคุณพี่ คุณหญิงรอง
คุณหญิงรองเลยไม่ได้ออกมารอรับ"
"อือ ไม่เป็นไรนั้นพี่ขอไปอายน้ำก่อนได้มากินข้าวกัน"
"นั้นลูกขอ..."
"ไปอาบน้ำอาบท่า จะได้มาทานข้าวพร้อมเจ้าคุณพ่ออีกประเดี๋ยวก็ได้เห็นหน้า" คุณหญิงบุษบาเอ่ยขึ้น ทันใดนั้น
วิชยก็กล่าวเชิงชวนเป็นความนัย
"ตอนเด็กพี่ใหญ่ชอบให้ถูหลัง น้องขอ...."
"มิต้องตอนนี้พี่โตเเล้วคงไม่สะดวก"
"ท่านพี่ ถ้าเป็นคนอื่นท่านพี่คงสะดวกและฟูเต็มที่สินะ"
"ใช่ ขอแค่คนนั้นมิใช่เจ้า ยิ่งเป็นคนนั้นข้าพร้อมให้ขัดมากกว่าหลัง ลูกขอตัวก่อนนะครับคุณแม่ คุณหญิงย่า"

วิชยถึงขึ้นจะกรี๊ดแต่แม่วิภาห้ามไว้ และเดินไปห้องอาหารที่เรือนครัวของเรือนใหญ่โดยสงบ เมื่อทุกคนมากัน
พร้อมหน้า และอาหารบนโต๊ะก็พร้อมทานมื้อเที่ยง คุณหญิงรองกับลูกชายก็ยกของหวานออกมาตั้งรอที่โต๊ะพัก
"มาลัย เหตุใดเจ้ากับลูกจึงยกมาไม่ให้บ่าวช่วย" ท่านเจ้าคุณเอ่ยขึ้น แม่วิภาได้ช่องจึงกัดแบบไม่ทันคิด
"สงสัยคงจะชินกับความเป็นขี้ข้าเก่า เลยทิ้งกำพืดเดิมไม่ได้ นี่แหละหนากาในวงศ์หงษ์" วิชยขำเบา ๆ ก่อนกัด
"คุณแม่ครับ ว่าคุณน้าเยี่ยงนั้นได้อย่างไร" คุณหญิงมาลัยจึงตอบกลับแบบเจ็บชนิดที่ว่า.....
"มิเป็นไรหรอกคุณชายสอง ดิฉันเป็นไพร่มาก่อนก็สำเนียกตนว่าเป็นขี้ข้า ไม่กล้าเสนอหน้านั่งโต๊ะร่วมนาย
ถึงแม้จะได้เข้าอยู่ฝูงหงษ์ ต่างจากแร้งบางตัวนะค่ะยัดเยียดตนจนได้ดีกำพืดนางโลมเลยลืมซะสิ้น"
"อีมาลัย"
"ว่าอย่างไรอีวิภา ขอประทานอภัยด้วยเจ้าค่ะคุณท้าวกาญจนา เจ้าคุณพี่ คุณหญิงพี่"
"เอาหละเอาหละถือว่าลำตัดก่อนมื้อเที่ยงกัดมาก็ต้องป้องกัน แม่ไม่ว่า" คุณท้าวกาญจนาเอ่ยขึ้น เก้าอี้ข้าง
คุณหญิงใหญ่ว่างหนึ่งที่คิดว่าเป็นที่นั่งของคุณชายใหญ่ คุณหญิงมาลัยกับลูกจึงมานั่งฝั่งถัดจากคุณท้าว
ท่านเจ้าคุณจึงเอ่ยขึ้นว่า
"มาลัย นั้งข้างคุณหญิงใหญ่"
"ที่ตรงนั้นมิใช่ของคุณชายใหญ่หรือเจ้าค่ะ คุณชายใหญ่มาพอดี"
"ชายใหญ่นั่งข้างคุณหญิงย่า"
"ครับเจ้าคุณพ่อ"
"ดนุ"
"ครับเจ้าคุณพ่อ"
"ไปนั่งข้างพี่เขาซะ"
"เอ่อ...แต่ว่า"
"ไม่มีแต่เรียงตามลำดับแม่ไม่เรียงลำดับอายุ ลูกมีศักดิ์ลำดับที่สองมีสิทธิ์นั่งข้างชายใหญ่ได้"
"หรือรังเกลียดพี่" คุณชายใหญ่พูดพร้อมส่งยิ้มให้แบบที่ไม่สนใจสายตาใคร
"หาเกลียดไม่ครับ เพียงแต่ว่าจะไม่เหมาะสม"
"นั่งเถิดดนุ เจ้าคุณพ่อหิวข้าวเเล้วนะลูก" คุณหญิงบุษบาเอ่ยขึ้น ดนัยอยากกระโดดกอดแม่สุดๆที่รู้ใจ
"จะให้พี่น้องคบกันเองมันไม่แปลกไปหรือเจ้าค่ะคุณพี่ พ่อเดียวกันแต่คนละแม่ อีกอย่างก็ชายทั้งคู่"
"หรือว่าลูกชายเจ้าไม่คิดอะไรกับคุณชายใหญ่ แม่วิภา ทานไปอาหาร"
"มีทอดมันปลากรายด้วยหรือครับ"
"ของชอบลูกนี่แม่ตักให้คงไม่ถึง" ดนัยหันมายิ้มให้ดนุเชิงว่าตักให้หน่อย
"ยิ้มอะไรครับ"
"จะมีใครใจดีไหมหนอ" ดนุจึงหยิบตะเกียบของดนัยมาคีบให้
"ครับพี่ใหญ่"
"มัสมั่นไก่ของชอบด้วย"
"นี่ครับ รับอะไรเพิ่มไหม" ดนุตักมัสมันไก่ใส่ถ้วยเล็กให้คุณชายใหญ่โดยสายตาทั้งคู่ที่ส่งให้กันเล่นเอา
เจ้าคุณพ่อต้องแกล้งกระแอมกระไอ
"ฮึ้ม ... แม่มาลัย"
"เจ้าค่ะ"
"อันนี้อะไร ไม่คุ้นตาเลย"
"ดนุ ตอบเจ้าคุณพ่อสิลูกเมนูนี้เราทำ"
"หมูสเต๊ะขอรับ เอ๊ยครับ"
"พ่อมิเคยได้ยิน"
"เป็นอาหารของชาวเกาะชวาที่ใช้เนื้อวัวมักเครื่องเทศแล้วย่างครับ ทานคู่กับน้ำจิ้มและผักแกล้ม"
"อือ รสชาติอร่อยดีนะ ย่าชอฝีมือดีขนาดนี้"
"จริงอย่างที่คุณหญิงแม่กล่าว เจ้าไปได้ตำรับที่ไหนมาหรือ"
"น้องขอตอบแทนหลานนะเจ้าค่ะ"
"ว่ามาคุณหญิง"
"คือสองวันก่อน พระมหาเทวีเจ้าทรงมีรับสั่งให้หาที่ตำหนักแปรพระราชฐานฤดูร้อนที่หัวเมืองตะวันออก
น้องคุณหญิงแม่กับน้องหญิงและหลานจึงไปเฝ้ารับเสด็จ พระนางทรงพระราชตำรับหลวงที่ทางชวาส่งมา
แล้วให้ดนุแปลเป็นภาษาเราหนึ่งในนั้นมีเมนูนี้ด้วยเจ้าค่ะ พระนางเลยลองให้ดนุลองทำโดยเเปลงจากเนื้อ
วัวเป็นเนื้อหมูแทน พร้อมกับพระราชทานตำรับให้ดนุไว้หนึ่งชุดเจ้าค่ะ"
"เจ้าแปลภาษาชวาได้"
"ครับเจ้าคุณพ่อ"
"พระนางยังรับสั่งฝากอะไรเจ้าไว้ดนุ" คุณหญิงเอ่ยขึ้นพร้อมกับยิ้มให้
"เอ่อ....พระมหาเทวีเจ้าทรงตรัสว่าฝากตำรับนี้ไว้ทำให้หลานชายเราทานด้วยนะ"
"พระเสาวนีย์สมเด็จป้านี่ช่างศักดิ์สิทธิ์นักนะครับเจ้าคุณแม่ สั่งปุ๊บได้กินปั๊บ"

ยิ่งทุกคนชื่นชมชื่นชอบฝีมือดนุ แรงริษยาในตัววิชยก็คุมไม่อยู่
"แหวะ ไม่เห็นจะอร่อยตรงไหน เนื้อก็ยุ่ย น้ำจิ้มก็จืดเป็นน้ำล้างเท้า"
"ปัง" ท่านเจ้าคุณถึงกับอารมย์ขึ้นวางช้อนลั่นโต๊ะ คุณท้าวถึงต้องเอามือตบหน้าขาไว้
"น้องขอโทษแทนลูกด้วยเจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่ ขอโทษเจ้าคุณพ่อซะ"
"ก็ลูกพูดเรื่องจริงนี่ ไม่อร่อยก็คือไม่อร่อย รสชาติเป็นน้ำล้างเท้าก็คือน้ำล้างเท้า"
"เจ้าเคยกินน้ำล้างเท้าหรือ วิชย"
"ไม่ครับ"
"ดี ในเมื่อแม่เจ้าไม่สั่งสอน เดี๋ยวพ่ออย่างข้าจะสอนเจ้าเอง ไอ้ทวน"
"ขอรับนายท่าน"
"น้ำล้างเท้าข้าก่อนขึ้นเรือนเอ็งทิ้งไปยัง"
"เอ่อ...ลูกให้บ่าวเอาไปรดต้นไม้เเล้วครับเจ้าคุณณพ่อ" ดนุรีบพูดดักขึ้นเพราะรู้ว่าเจ้าคุณพ่อจะทำอะไร
"ฉลาดได้แม่เจ้ามานะดนุ ลูกรู้ไหมว่าเป็นคนโกหกไม่เนียน ไอ้ทวนไปตักน้ำล้างเท้ามาขันนึงแล้วให้คุณชาย
ที่สามดื่มจะได้รู้ว่าน้ำล้างเท้าเป็นอย่างไร ไป"
"ขะขะขอรับ"
"เจ้าคุณพี่ข้าหายอมไม่" แม่วิภาลุกขึ้นแล้วมาคุกเข่าขอท่านเจ้าคุณ
"เจ้าคุณพี่ค่ะอย่าถึงขั้นนี้เลยนะค่ะ"
"นั้นสิเจ้าค่ะ เจ้าคุณพี่ใจเย็นก่อนนะเจ้าค่ะ"
"เจ้าสองคนไม่ต้องพูดคุณหญิงบุษบา คุณหญิงมาลัย ได้หรือยังไอ้ทวน"
"ได้เเล้วขอรับ"
"เจ้าคุณพ่อลูกขอ"
"ขออะไรดนุ"
"เจ้าคุณพ่ออย่าทำแบบนี้เลยครับ หากรู้ถึงหูคนนอกเรือนเขาจักติฉินนินทาเจ้าคุณพ่อได้ จะเสื่อมเสีย
เจ้าคุณพ่อรวมถึงเจ้าคุณย่าด้วยนะครับ"
"นั่นสิครับเจ้าคุณพ่อ ลูกเห็นด้วยกับน้องเล็กนะครับ"
"หนุนกันดีนะ ดนัย ดนุ ได้เห็นแกเจ้าสองคน บัวไร"
"เจ้าค่ะนายท่าน"
"พาแม่วิภากลับเรือน แม่วิภาไม่สบายสามวันและวิชยต้องอยู่เฝ้าแม่เช่นกัน ไป" คำสั่งกักขังบริเวณแม่วิภา
กับลูกออกมาจากปากท่านเจ้าคุณสองแม่ลูกเลยต้องยอมรับโทษแต่โดยดี บัวไรรีบรับคำสั่งและประครอง
แม่วิภา
"เจ้าค่ะนายท่านไปเถิดเจ้าค่ะ"
"ขอบพระคุณเจ้าค่ะเจ้าคุณพี่" แม่วิภาก้มกราบก่อนลุกขึ้นไป
"ขอบพระคุณครับเจ้าคุณพ่อ วิชญไม่มากราบตรงเท้าแต่ก็หมอบกราบพ่อตรงที่ตนนั่ง ความแค้นในใจ
ของวิชยยิ่งเพิ่มพูนขึ้น ถึงแม้มาลัยและลูกจะช่วยพูดให้ก็ตาม

ที่เรือนแม่วิภา
"อ๊ายยยยยยยยยย ออกไป พวกมึงออกไปให้หมด กูไม่อยากเห็นหน้า" วิชยกรี๊ดลั้นพร้อม
ปาของไล่บ่าวไพร่ออกจากห้อง แม่วิภาจึงเข้ามาดุ
"ผีบ้าตนใดมันเข้าหรือไง"
"คุณแม่ คุณแม่ก็เห็น คุณพ่อไม่รักลูกเลย"
"แกหัดอ่อนข้อบ้างเป็นไหม ใช่แต่อารมย์เป็นไงแม่ต้องโดนกักบริเวณด้วยเลย"
"แม่ เราจะกำจัดนางสองแม่ลูกมันอย่างไรดี"
"นี่ แม่เพิ่งบอกไปไม่เข้าหูเลยรึ"
"แทน แทน ไอ้แทน"
"ขอรับคุณชาย"
"มาก็ดีละ ส่งคนไปสืบข่าวว่าที่เรือนใหญ่คุณชายใหญ่กับไอ้ดนุมันทำอะไร ไปที่ไหน"
"ขอรับคุณชาย"
"เดี๋ยว"
"คืนนี้มานวดน้ำมันให้ข้าด้วยข้าเมื่อยตัว"
"ขอรับ"
"วิชย นี่แกอย่าบอกนะว่า"
"ใช่ครับคุณแม่ก็แค่แก้เหงา"
"ต่ำ ทำไมแกใฝ่ต่ำขนาดนี้ฉันให้แกจับคุณชายใหญ่ ไม่ใช่ไพร่ในเรือน"
"คุณแม่ อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าเวลาเจ้าคุณพ่อไม่อยู่ คุณแม่กับไอ้ทวน"
"แก"
"แม่ได้ตัวพ่อ ลูกได้ตัวลูก แก้ขัดแบบนี้มันก็ดีไม่ใช่หรือครับ อีบัวไรให้คนมาเก็บห้องกูด้วยกูจะอาบน้ำ"
"คุณหญิงเจ้าขาคุณหนู"
"ช่างมัน ขอแค่มันไม่พูดมากมันอยากทำอะไรก็ตามใจมันเก็บห้องให้มันแล้วเอ็งก็ไปทำห้องข้าต่อ"

วิชยร้ายกาจเกินแม่จริงๆ งานนี้สองแม่ลูกจะทำไงกันต่อไปแล้วคุณชายใหญ่กับดนุจะไปกันอย่างราบรื่นไหม
ติดตามต่อตอนต่อไปนะครับ เขียนแทนพี่Maximamนะครับ

เด็กดี

ขอบคุณครับ

bigdure

ขอบคุณครับ

4554

สุดยอดเลยชอบมาก

teeinter19

อ่านไปก็2ใจไป คือช่วยนี้ไม่ค่อยอยากอ่านดราม่า แต่เรื่องสนุกมากจริงๆ

Guds

สนุก

ShangHai

ขอบคุณครับ

zixxx

ขอบคุณครับ

penty

ขอบคุณครับ

view99

ดีมากๆ

Maximus19

ติดตามครับ

popod

ขอบคุณครับ

Chaws07

ขอบคุณครับ

Tedap

ขอบคุณครับ

boomboomzaza

ขอบคุณครับ

Zonic_HK

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ

tidchoo2

มีลุ้นตลอดเลย เสียวมากครับ

Lk48

สนุกมากครับ

lx69l

สนุกดีครับ

odethanoi

ขอบคุณครับ

lullaokma

ขอบคุณครับ