มาลัยสามชาย ตอนที่ 4 คืนบาปนางโลม

Maximam

ช่วงนี้ทั้งสามพระองค์ยังประทับที่เรือนของท่านเจ้าคุณเด่นชัย โดยที่มอบหมายให้ท่านเสนาบดีกรมวังดูแล
พระราชฐานแทนสมเด็จฯไปชั่วคราวก่อน เช้าวันรุ่งพระอุปราชย์เรวัชได้นั่งรับลมและสูดอากาศที่สวนหน้า
เรือน วิชยจึงเริ่มเเผนการโดยการนำสำรับของว่างมาให้พระอุปราชย์

"ขอพระอนุญาติพระเจ้าข้า"
"ตามสบายเถิดคุณชายสาม มีการอันใดรึ"
"กระหม่อมนำสำรับเครื่องต้นของว่างมาถวายพระองค์พระเจ้าข้า เห็นพระองค์ชอบมานั่งที่นี่ทุกเช้า"
"ขอบใจเจ้ามากคุณชายสาม" พระอุปราชย์ก็ตีเนียนเล่นตามบทบาทเพราะทรงรู้เรื่องแล้ว แต่แผนซ้อนแผน
ต้องเนียนไว้ก่อน "อือ...อาหารเจ้านี่รสชาาติแปลกดีนะ ข้ามิเคยได้กินที่ไหนมาก่อน" วิชยถึงกับยิ้มแก้มปริ
คงคิดว่ายาเสน่ห์ที่ลงไว้ในอาหารออกฤทธิ์ "ถ้าชอบ ไปเรือนกระหม่อมไหมพระเจ้าข้า ยังมีอาหารคาวหวาน
อีกมากให้พระองค์ลองชิม" สายตาและวาจาเย้ายวนแต่พระอุปราชย์ก็มิได้เคลิ้มเพราะพระองค์ได้เอาผ้าซิ่น
ของพระมหาเทวีเจ้าทำการล้างของอับปมงคลไว้เเล้ว ถึงแม่จะรักดนุเพียงใดแค้นดนัยสุดใจแต่พระองค์ก็ทำร้าย
คนที่รัก และสายเลือดข้างพระชนนีไม่ได้ ดังนั้นวิชยจึงเป็นตัวระบายแค้นที่สำคัญพระอุปราชย์ก็ตีเนียนตามแผน
"ได้สิข้าก็อยาก....ลองชิมซะเเล้ว" วิชยดีใจสุดๆโดยไม่รู้เลยว่าเป็นแผน แต่แผนการนี้มีแค่คุณท้าคุณหญิง
ทั้งสอง และท่านเจ้าคุณชายห้ามเท่านั้นที่ไม่รู้


เมื่อมาถึงเรือนแม่วิภาเปิดทางด้วยการไม่อยู่เรือน วิชยจึงพาพระอุปราชย์เข้าไปในห้องนอนของตน พระอุปราชย์
เอนตัวลงนอนที่เตียง วิชยก็เปลื้องผ้าตัวเองออกจนเหลือแต่กายเปล่าล่อนจ้อน "กระหม่อมถวายงานได้หรือยัง
พระเจ้าข้า" วิชยเอ่ยถามด้วยท่าทีเย้ายวน จากนั้นพระอุปราชย์ก็เอ่ยขึ้นว่า "ข้าชักร้อนกายแบบแปลกๆ เจ้าช่วย
เปลื้องผ้าให้ข้าด้วยสิ" พระอุปราชย์นับในใจ 1 2 3 4 5 "หยุดเดี๋ยวนี้สาระเลวสิ้นดี" พระมหาเทวีเจ้าทรงพังประตู
ห้องเข้ามาพบว่าวิชยในร่างเปลื่อยเปล่ากำลังคร่อมตัวพระอุปราชย์อยู่และกำลังจะถอดเสื้อพระอุปราชย์ออก
"พระมหาเทวีเจ้า กระหม่อม" เพี๊ยะ พระมหาเทวีกระชากแขนวิชยพร้อมตบเข้าที่หน้าอย่างจังจนวิชยฟลุบลง
"กล้ามาก ที่ล่อลวงพระอุปราชย์มาทำบัดสีถึงเรือน พวกเจ้าไปพาพระอุปราชย์กลับเรือนใหญ่ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ"

ที่เรือนใหญ่ คุณท้าวกาญจนา คุณหญิงบุษบา คุณหญิงมาลัย ท่านเจ้าคุณขุนหลวงคดีธรรม และท่านเจ้าคุณ
ดนุ ชายห้ามในท่านเจ้าขุนหลวงคดีธรรมมิอยู่เรือน เพราะออกไปวัดตามแผนที่ท่านเจ้าคุณเด่นชัยวางไว้ ว่าให้
คุณชายใหญ่พาทุกคนไปที่วัด ทีนี้ทางสะดวกคนห้ามไม่มี "เจ้ากล้ามากนะวิชย กล้าใช้อวิชาแบบนี้ได้อย่างไร"
ท่านเจ้าคุณเด่นชัยพูดขึ้น
"เจ้าคุณพ่อ ข้าหารู้ไม่ว่าในสำรับ"
"เจ้าคุณพี่ ลูกไม่รู้เรื่องนะเจ้าค่ะท่านคุณพี่ฟังก่อนอาจมีคนแกล้งเราสองแม่ลูก"
"ใครจะกล้าแกล้งเจ้าสองคนหะ แม่วิภา"
"ใครกันเล่าที่ไม่อยู่เรือนในเวลานี้ เจ้าคุณพี่"
"นั้นเจ้าก็คิดว่าแม่ข้าหรือไง" ท่านเจ้าคุณเด่นชัยเอ่ยเสียงดัง แม่วิภาถึงกับนั่งนิ่ง
"จะลงโทษประการใด สุดแท้แต่สองพระองค์เถิดพระเจ้าข้า"
"เจ้าคุณพี่ คุณชายใหญ่เอ๊ย ท่านเจ้าคุณขุนหลวงคดีธรรม ต้องให้ความเป็นธรรม"
"งั้นหรือ เจ้ากล้าทำขนาดนี้ถ้าขุนท่านช่วยเจ้าก็มิเป็นธรรมแก่พระอุปราชย์" ท่านเจ้าคุณเด่นชัยพูดขึ้น
"เอาหละท่านอา ข้ามิถือโทษ ถือว่าสมเด็จแม่ได้ลงทัณฑ์ไปแล้ว" พระอุปราชย์ขึ้นพร้อมคิดในใจ ไว้กลางคืน
สนุกกว่านี้เยอะ แม่วิภากับลูกยังไม่รู้ชะตาจึงกราบทูลลากลับเรือน วิชยคิดในใจ คืนนี้อีดนุ เละแน่ดูสิยังจะกล้า
เชิดหน้ากันอยู่ไหม

ที่วัดท่านเจ้าคุณขุนหลวงและท่านเจ้าคุณชายห้ามได้ร่วมทำบุญตักบาตรและถวายสังฆทานเพื่อความเป็นสิริ
มงคลของทั้งคู่ โดยมีคุณท้าวกาญจนา คุณหญิงบุษบา และคุณหญิงมาลัย อยู่ด้วย จากนั้นทังคู่ก็ได้ร่วมกัน
ปล่อยปลา "สาธุ...ขอให้พี่ได้เกิดมาเคียงคู่กับดนุทุกภพทุกชาติด้วยเถิด" ท่านเจ้าคุณขุนหลวงฯเอ่ยขึ้น ดนุ
ได้แต่อมยิ้มและหยิบขันข้าวที่เหลือข้าวก้นขันมาหว่านให้กับฝูงปลาที่ท่าน้ำ "คุณหญิงทั้งสองแม่ว่า เราไปที่
ลานโพธิ์ไหว้พระกันดีกว่า" คุณเท่ากาญจนาเอ่ยชวนสะใภ้ทั้งสอง "ได้สิเจ้าค่ะคุณหญิงแม่" คุณหญิงบุษบา
เอ่ยตอบ และประครองคุณท้าวเดินโดยมีคุณหญิงมาลัยช่วยประครองอีกข้าง ก็เหลือแต่ 2 หนุ่มที่ท่าน้ำ
"อ้ายฮักเจ้าอีหลี ลีลาวดีเจ้าฮักอ้ายบ่""บ่ฮัก"
"เอ้า...."
"ก็พระเอกชื่อเรวัต หาใช่ดนัยนี่ อีกอย่างน้องชื่อดนุ ลีลาวดีเป็นใครครับคุณพี่"
"เอ้าวกมาได้ไงอะเนี่ย555 ลีลาวดีเป็นชื่อดอกไม้"
"แถไปเรื่อย" ทั้งคู่หยอกกันอยูที่ท่าน้ำดูมีความสุข ตลอดทั้งวันที่ทั้งคุณได้ทำบุญที่วัดจนล่วงบ่าย ก็เดินทาง
กลับถึงเรือน ด้วยสีหน้าสดใส เหตุการณ์ที่เรือนก็ดูเป็นปกติ แต่ลางสังหรก็เกิดขึ้นเมื่อจู่ๆ จิ้งจกตกลงตรงหน้า
ดนุ "หือ ...." ดนุอุทานขึ้น "เอ้านึกว่าจะกรี๊ดเตรียมอุดหู" ดนัยพูดขึ้นพร้อมส่งยิ้มให้

และเเล้วเวลาพลบค่ำก็มาถึงดนัยและดนุหลังจากอาบน้ำเสร็จก็แต่งตัวเตรียมเข้านอน แต่ก่อนจะนอน อือ.....
"จะนอนแล้วหรือครับ" ดนัยพูดขึ้น
"ครับ เหนื่อยมาทั้งวันละอยากพักผ่อน"
"นั้นเพิ่มความเหนื่อยอีกหน่อยไหมได้หลับสบาย ๆ"
"บ้าเหรอ อย่าลืมสิในเรือนเรามีใครอยู่"
"พระองค์มิถือสาหรอก ป่านนี้ท่านทั้งคู่ ......"
"555 บ้า พูดไป"
"ดนุ"
"ครับ"
"ขอนะ"
"ไม่เอาเหนื่อย"
"น๊า"
"ไม่เอา"
"น๊าน๊า....."
"ไม่เอา อย่าพี่ดนัยปล่อย ๆ" ดนัยขึ้นคร่อมตัวดนุก่อนคลุมผ้าห่มแล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตนและดนุออก
"ขาวน่ากินแบบนี้ต้องกินให้หมด" ดนัยพูดขึ้นก่อนจะก้มหน้าฟัด จูบ ไซร์ที่ใบหน้า ต้นคอ แผงอก และเต้านม
ของดนุ จนดนุเสียวซ่านบิดไปมา "โอ๊ยพี่ดนัย น้องเสียว โอ๊ยย พี่ เคราพี่โอ๊ยยย พี่โอ๊ยยย" ดนัยจับควยของตน
และของดนุประกบเข้าด้วยกันจากนั้นก็ชักพร้อมกันทั้ง 2 ดุ้น แล้วเลื่อนไปจูบปากดนุไม่ให้ดนุร้องออกเสียง
ดนุได้แต่ครางอยู่ในลำคอ อื๋อ อื๋อ อื้อ ดนัยสอนขั้นต่อไปด้วยการดันลิ้นของตนเข้าไปในปากดนุ ดนุยอมเปิด
ปากให้ลิ้นของดนัยได้สัมผัสลิ้นของตน จนในที่สุดทั้งคู่ก็แลกลิ้นกันพันนัวเนีย ไม่ช้าน้ำรักของทั้งคู่ก็แตกออก
พร้อมกันเต็มมือดนัย เพื่อให้แผนคืนนี้สำเร็จดนัยจึงจัดการรีดน้ำดนุไปถึง 3 น้ำ จนดนุเพลีย หลังเสร็จกิจก็
เช็ดล้างทั้งของตนและดนุจนสะอาด ดนุใส่เสื้อผ้าเล้วนอนหลับอย่างสนิท คุณชายใหญ่(ดนัย) จึงสั่งชาและสิงห์
ให้คุมหน้าห้อง "เจ้าสองคนคุ้มห้องนอนไว้ห้ามให้ใครเข้ามากวนท่านเจ้าคุณชายห้าม"
"ขอรับท่านเจ้าคุณขุนหลวง"
"หลับแล้วหรือ" องค์ชายเรวัตเดินมาที่หน้าห้องดนัย
"หลับแล้วพระเจ้าข้าทูลกระหม่อมพี่"
"ดี จะได้จัดการมารร้ายในเรือนเจ้า" ทั้ง 2 คนเดินออกไปที่หน้าเรือนและมุ่งตรงไปที่เรือนเล็กท้ายสวน
เรือนแม่วิภา คืนนี้ดูมันเงียบๆแบบผิดวิสัยคุณหญิงบุษบาเดินออกมาที่ชานนอกเรือน "พุกกรอง พุกกรอง"
"เจ้าค่ะคุณหญิง"
"เรือนแม่วิภามีอะไรหรือเปล่า ทำไมคืนนี้หลับกันเร็วผิดปกติ" คุณหญิงบุษบาเอ่ยถาม
"สงสัยคงจะคิดได้มั้งเจ้าค่ะ"
"ยังไม่หลับหรือ น้องหญิง" คุณหญิงบุษบาเอ่ยถามคุณหญิงมาลัย
"รู้สึกร้อนลุ่มในอกเจ้าค่ะคุณหญิงพี่ เหมือนมีไฟสุม"
"ใช่ คืนนี้พี่เองก็รู้สึกแปลก ๆ สังหรใจอย่างไรชอบกล" และเเล้วเรื่องที่กังวลใจก็ได้เกิดขึ้นเมื่อบัวไรคนใช่
ของแม่วิภาวิ่งกระหืดกระหอบสะบัดสะบอมมาที่เรือนใหญ่ "คุณหญิงเจ้าขา คุณหญิง คุณหญิงใหญ่"
"อีบัวไร เอ็งมีการอันใดกับคุณหญิงยามนี้" พุกกรองเอ่ยขึ้น
"ช่างเถอะพุกกรอง บัวไรเอ็งมีอันใดถึงมาเรือนใหญ่ยามนี้" คุณหญิงบุษบาเอ่ยขึ้น "ช่วยนายของบ่าว
ทั้ง 2 ด้วยเถอะเจ้าค่ะ" บัวไรพูดขึ้นพร้อมเงยหน้า ทั้งหมดก็ตกใจเพราะหน้าบัวไรดูสะบัดสะบอมมาก
"บัวไร เอ็งไปโดนอะไรมา ค่อยๆเล่า จันตาไปเอาเครื่องยามาใส่ให้มันเร็ว" คุณหญิงมาลัยเอ่ยขึ้น พร้อมเข้า
มาพยุงบัวไร "ขอบพระคุณเจ้าค่ะ คุณวิภาและคุณชายสามต้องพระอาญาเจ้าค่ะตอนนี้กำลังจะ"
"โดยชำเราตามพระอาญาหลวง" พระมหาเทวีเจ้าเดินออกมาพูดต่อจากบัวไร
"พระนางเจ้า"
"พระพี่นาง"
"มิต้องมากความ แม่วิภากับลูกสมรู้ร่วมคิดทำเสน่ห์พระอุปราชย์หวังอำนาจเเละเป็นใหญ่ในวังหลัง แถมยัง
แผนกำจัดท่านเจ้าคุณขุนหลวงฯและท่านเจ้าคุณชายห้าม รวมทั้งยังหลอกใช้บ่าวในเรือนให้เป็นเเพะรับบาป
จริงไหมบัวไร" พระมหาเทวีเจ้าตรัสถามบัวไร
"จริงเจ้าค่ะ นายของบ่าวทำไปเพราะขาดสติเเละ..."
"ข้าพอเข้าใจความหึงหวง อิจฉา และความอยากเป็นใหญ่แท้ๆ โถ่แม่วิภา นี่สมเด็จมีพระราชโองการหรือยัง
เพค่ะ พระนางเจ้า" คุณหญิงมาลัยทูลถาม
"มีแล้ว โทษรุมชำเรา สักคอประจาน แล้วเปลื้องผ้าลอยแพ"
"หาอะไรนะเพค่ะพระพี่นาง" คุณหญิงบุษบาถึงกับลมจับ คุณท้าวกาญจนาออกมาจากห้องพอดีและได้ยิน
ทุกคำ
"พระนางเจ้า ทัดทานขอพระราชลดโทษมิได้หรือเพค่ะอย่างไรวิชยก็ถือว่าเป็นหลานของหม่อมฉัน"
"สมเด็จฯพิโรธมาก ยากที่จะฟัง"
"ถึงแม้ 2 แม่ลูกจะร้ายกาจแต่โทษครั้งนี้ช่างหนักเหลือเกินนะเพค่ะ หม่อนฉันไม่คิดถือสาเพราะรู้นิสัยแม่วิภา
พระนางเจ้าเพค่ะ" บัวไรก้มกราบแทบเท้าคุณหญิงมาลัยพร้อมเอ่ยคำวอนขอร้อง
"คนเดียวที่จะช่วยได้คือท่านเจ้าคุณดนุ ชายห้ามในท่านเจ้าคุณขุนหลวงคดีธรรมเจ้าค่ะ คุณหญิงรองเจ้าค่ะ
เมตตาด้วยเถอะเจ้าค่ะ ตอนนี้บ่าวอบออกมากลุ่มชายฉกรรจ์เต็มเรือนท้ายสวนไปหมด รอเพียงแต่สมเด็จ
พระอุปราชย์ ท่านเจ้าคุณ และท่านเจ้าคุณขุนหลวงเจ้าค่ะ"
"มิน่า ชายใหญ่จึงพาทุกคนท่องเที่ยวทั้งวัน พระพี่นางทรงทราบด้วยใช่ไหมเพค่ะ"
"ใช่ ลูกข้ามีภัยข้าก็ต้องช่วยลูกข้าเรื่องทำเสน่ห์ข้าลงโทษไปแล้ว แต่เรื่องที่จักทำร้ายดนุและวางแผนเป็นใหญ่
สมเด็จ และอีก 3 คนหายอมได้ไม่ พี่ก็จนมุมในการขอ"
นั้นรีบไปห้องชายใหญ่เถิดเพค่ะ

ทั้งหมดจึงรีบมาที่ห้องนอนชายใหญ่พบว่าบ่าวไร่และทหารจำนวนหนึ่งเฝ้าหน้าห้องอย่างแน่นหนา "ข้าจะพบ
ท่านเจ้าคุณชายห้าม" พระมหาเทวีเอ่ยขึ้น "ขอเดชะข้าพระบาทมิอาจให้พบได้เป็นคำสั่งของพระอุปราชย์ห้าม
ใครเข้ารบกวนพระคู่หมั่นของอนุชาพระเจ้าข้า" ทหารยามเอ่ยขึ้น "ข้าเป็นแม่พระอุปราชย์ หากเกิดเรื่อง
อะไรขึ้นข้ารับผิดชอบเอง หลีกไป" ทันใดนั้นดนุก็เปิดประตูออกมา "หาออกได้ไม่ขอรับท่านเจ้าคุณชายห้าม"
ทหารยามเอ่ยขึ้น "ข้าจักถวายความเคารพพระมหาเทวีเจ้ามิมได้รือ"
"คุณชาย คุณชายเจ้าขา ช่วยนายของบ่าวด้วยเจ้าค่ะ คุณชาย"
"เปิดทางให้เราเดี๋ยวนี้มิเช่นนั้น เราจะกรีดข้อมือ หากเลือกเราออกแม้แต่หยดเดียวพวกท่านก็อย่าหมายว่า
จะมีหัวบ่นบ่า" เมื่อได้ยินดังนั้นทหารและบ่าวไร่ก็หลีกทางให้ดนุออกมา "ทั้งหมดออกกันไปนานหรือยังพี่ชาพี่สิงห์"
"ชั่วเคี้ยวหมากแหลกขอรับ"
"ไปพร้อมกันเลยไหมพระเจ้าค่า"
"ไปด้วยกันหนมดนี้แหละ ทหารเตรียมการเสด็จ"
"พระเจ้าข้า"

ที่เรือนท้ายสวน วิภาและลูกถูกจับเปลื้องผ้าออกจนหมดเหลือเพียงผ้าที่ปิดเครื่องเพศไว้เท่านั้น แขนสองข้าง
ถูกจับมัดไว้กับขื่อคาน ร่างกายมีรอยบอบชำเพราะโดนทวนฟาด และถูกกระชากลากถู และแล้วทั้ง 4 คนก็
มาถึง "เอาไงดีน้องพี่ เมียนางโลมของน้องนี่ช่างเเสบนักคิดวางการใหญ่ ลูกชายเจ้าเองก็ไม่เบาได้เลือดแม่
มาเต็มๆ" สมเด็จตรัสขึ้นกับท่านเจ้าคุณ "ทูลเชิญพระองค์กับพระอุปราชย์ประทับก่อนเถิด วิภา วิชย"
"เจ้าคุณพี่ เจ้าคุณพี่ช่วยข้ากับลูกด้วย ข้าสองคนผิดไปแล้วเจ้าคุณพี่"
"ท่านพ่อ ท่านพี่ ข้าขอโทษอภัย อภัยให้ข้าเถิด"
"ทำไม ลีลาผัวไม่ถึงใจแม่หรือไง แม่จึงต้องเล่นชู้กับบ่าวในเรือน"
"เจ้าคุณพี่ ข้า" เพี้ยะ ท่านเจ้าคุณตบเข้าที่หน้าของแม่วิภาจนเลือดออก "ไอ้ทวน"
"ขอรับ"
"กูยกอีนางโลมนี้ให้มึง มึงจักเอาไหม"
"ไม่เอาขอรับ"
"ทำไม"
"ขนาดนายท่านดีกับนางทุกอย่างนางยังปันใจ แล้วข้าผู้ที่มีแต่ตัว สักวันนางก็ต้องทิ้งข้าไป"
"555 ไอ้ทวนมึงนี่ฉลาดพูด พูดดี"
"ไอ้แทน กูยกอีลูกเลวนี่ให้มึงจะเอาไหม"
"ถ้าเป็นเมื่อก่อนเอาขอรับ แต่ตอนนี้ความจริงมันกระจ่าง บ่าวขอเป็นคนไม่ขอเป็นควายขอรับ"
"ดี ถ้ามึงสองคนไม่เอา นั้นไอ้พวกนั้นก็มารุมเอา"
"อย่านะเจ้าคุณพี่ ข้าเป็นเมียและลูกเจ้าคุณพี่นะ เจ้าคุณพี่จะทำแบบนี้ไม่ได้ เจ้าคุณพี่บอกเองมิใช่หรือ
ว่าตัวเจ้าคุณพี่ก็เหมือนมาลัยที่มีอุบะสามชายประดับเกียรติเพื่อความสง่า"
"แล้วถ้าชายมาลัยมันเน่าข้าจะเอามันไว้ทำไม"
"ท่านพ่อลูกว่ารีบลงมือเถิดเดี๋ยวช้าจะเสียการ"
"นั่นสิท่านอา" คุณชายใหญ่กับเรวัตเอ่ยขึ้น ทั้งสองแค้นหนักตรงที่วิชยจะให้คนมารุมลงงแขกดนุ
"ท่านพี่ข้าน้องท่านพี่นะ"
"น้องเหรอ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นน้องตั้งที่เจ้าคิดสั่งคนไปลอบฆ่าดนุที่งานวัดแล้ว นี่ไงหลักฐานถุงเงินว่าจ้าง"
ชายใหญ่ปาถุงเงินใส่หน้าวิชย พร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ "ชอบหรือไงหะการโดนลงแขกอะ มานี่สิมึง 5 คน"
ชายฉกรรจ์เดินมา 5 คนในสภาพเปลือยเปล่าตามคำสั่งดนัย จากนั้นเรวัตก็ดึงผ้าที่ปิดควยวิชยออกพร้อม
กับสั่งชายพวกนั้น "พวกมึง เข้าไปชักว่าวให้ได้ร่านนี่ทีละคน น้ำไม่แตกไม่ต้องหยุดชัก ไอ้แทน"
"พระเจ้าข้า"
"ในฐานะผัวคนเเรกของอีนี่ เอาควยยัดปากมัน ถ้ากัดควยมึง ตบได้ ซ้อมได้ กูอนุญาต"
"พระเจ้าข้า" แทนดึงผ้าโจงตัวเองออกแล้วเอาควยยัดเข้าปากวิชย ชายคนเเรกเข้ามาจับลำควยของวิชย
แล้วรูดขึ้นรูดลงจนน้ำใสๆเริ่มซึม "อย่าทำลูกกูนะ อย่า อย่าทำลูกกู อย่า" วิภาร้องห้ามแต่ก็ไม่เกิดผล
"ไอ้ทวน เมียมึงหิวควยจะยัดปากหรือหีก็แล้วแต่มึง" ท่านเจ้าคุณเอ่ยขึ้น ทวนตรงเข้าหาแม่วิภาพร้อมกับ


กลุ่มชายฉกรรจ์ วิชยเองตอนนี้ก็โดนหลากหลายมือรุมขยำทั้งดุ้น ทั้งนม ปากก็โดนเย็ดทันใดนั้นก็มีเสียง
ร้องจากด้านนอกดังขึ้น "พระมหาเทวีเจ้าเสร็จพระเจ้าข้า" สองแม่ลูกรู้สึกมีหวังว่าต้องรอด แต่สมเด็จฯก็
ตรัสตอบไปว่า "หากพระยศต่ำกว่าข้าห้ามเข้าทั้งหมด" เมื่อสิ้นเสียงสมเด็จฯทหารก็ร้องขึ้นอีกครั้ง "สมเด็จ
พระปฐมชนกนาถเสด็จ" ทั้งหมดถึงกับหยุดกิจทั้งปวง ดนุเชิญตราพระลัญจกรในพระบิดาขององค์รัตตะ
นำทุกคนเข้าเรือน "พระลัญจกรของพระชนก นี่เจ้า" สทเด็จฯตรัสออกมาด้วยอารมย์กริ้ว ดนุจึงทูลความ
"ขอเดชะฝ่าพระบาท กระหม่อมมีความจำเป็นที่จะต้องอัญเชิญพระลัญจกรสมเด็จพระปฐมชนกนาถ
มาในการพระราชทานอภัยโทษบุคคลทั้งสองพระเจ้าข้า" พระมหาเทวีเจ้าจึงตรัสต่อ "เกษแก้ว พุกกรอง
จันตา บัวไรนำอาภรไปให้ทั้งสองได้ใส่ปกปิดร่างกาย โขลนไปช่วยแก้มัด"
"เพค่ะ พระนางเจ้า" ถึงแม้จะกริ้วแต่ก็ดูเหมือนจะเห็นอะไรบางอย่างในตัวของดนุที่เปร่งออกมา สมเด็จฯ
ถึงถามกลับไปว่า "เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงทำแบบนี้" ดนุจึงทูลตอบว่า "สมเด็จพระปฐมชนกนาถ มาหากระหม่อม
ในฝันว่าดีใจที่จะมีงานใหญ่ จึงพระราชทานอภัยโทษนักโทษเป็นของขวัญพระเจ้าข้า"
"555ฉลาดพูด ท่านพี่ ลูกคนนี้ของท่านฉลาดยิ่งนัก สมกับเป็นบุตรของคุณหญิงรองที่ช่วยบ้านเมืองเอาไว้
เมื่อคราวพวกดังขอใช้กลอุบายชิงเมืองบูรพา เจ้าสองแม่ลูกข้าถือว่าพระชนกให้คนมาพระราชทานอภัยให้
ต่อไปก็แล้วแต่ท่านเจ้าพระยาบูรพาปราบศึกก็แล้วกันว่าจะทำอย่าไร"
"เป็นพระมหากรุณาธิคุณเพค่ะ หม่อมฉันและลูกน้อมสำนึกในพระกรุณาของสองพระองค์เพค่ะ"
"หาควรขอบคุณข้า คนเดียวที่ช่วยเจ้าได้คือท่านเจ้าคุณหลวงชายห้ามนั้น" พระนางเจ้าตรัสตอบแม่วิภา
"ข้าต้องกราบเจ้าด้วยหรือไม่"
"วิภา ฐานะของท่านเจ้าคุณชายห้ามเปรียบได้เท่ากับพระชายาในพระหลานหลวง สมเด็จฯทรงพระราชฐานะให้
แม้แต่ข้าผู้เป็นย่ายังต้องกราบ อีกอย่างถ้าท่านเจ้าคุณชายห้ามไม่ช่วย เจ้าสองแม่ลูกก็คงไม่เหลือสภาพเป็นผู้เป็นคน"
"มิเป็นไรหรอกครับคุณหญิงย่า หากแม่สามมิพึงใจก็หาควรบังคับใจ หลานเองก็ไม่ใช่เทวรูป"
"ให้พี่ได้เชิญพระลัญจกรกลับเรือนเถิดนะ" พระอุปราชย์เอ่ยขึ้น ดนุจึงวางพานพระลัญจกรลงที่โต๊ะก่อนที่พระ-
อุปราชย์เรวัตจะอันเชิญกลับไป "เดี่ญวเจ้าค่ะท่านเจ้าคุณชายห้าม" แม่วิภาเอ่ยขึ้นก่อนพูดต่อไปว่า "ข้ากับลูก
ขออภัยที่คิดร้ายและขอขอบพระคุณที่เมตตาข้ากับลูก" จากนั้นแม่วิภาจึงหมอบลงกราบแทบเท้าดนุ แต่ดนุใช้
มือของตนรับมือแม่วิภาไว้ก่อนที่มือแม่วิภาจะลงถึงเท้า "ข้าหาถือโทษไม่ ขอให้แม่กับพี่อยู่เรือนอย่างมีสุขเถิด"
ดนุ ทำให้สองแม่ลูกกลับใจ


เมื่อกลับถึงเรือนใหญ่ เช้าวันรุ่งขึ้นท่านเจ้าคุณเด่นชัยได้สั่งถอดตำแหน่งเมียและลูกลงเป็นคนใช้ในเรือน "วิภา
วิชย โทษอาญาเจ้าสองคนได้รับพระราชทานโทษแต่โทษในเรือนหาได้ลดไม่" ท่าเจ้าคุณเอ่ยขึ้น
"ข้ากับแม่น้อมรับโทษขอรับนายท่าน" วิชยเอ่ยขึ้น
"ดี นับจากนี้เจ้าทั้งสองคือบ่าวในเรือน ประกาศไปว่าเรือนนี้มีคุณหญิงเพียงสองคน ข้ามีเมียสองคนและลูกสองคน"
"ท่านเจ้าคุณพี่เจ้าค่ะ น้องว่าจะไม่หนักไปหรือ" คุณหญิงมาลัยเอ่ยขึ้น คุณหญิงมาลัยจึงเอ่ยขอให้ทบทวน
"นั่นสิเจ้าค่ะ ถึงแม้จะไม่ลงรอยกันมาก่อน แต่อย่างไรทุกคนในเรือนก็ย่อมรู้ดีว่าแม่วิภาก็คือหนึ่งในภริยาของ
เจ้าคุณพี่ นะเจ้าค่ะ" ท่านเจ้าคุณทั้งสองขึ้นเรือนมาพอดี ท่านเจ้าคุณเด่นชัยจึงเอ่ยถาม
"ชายใหญ่ เจ้าคิดเห็นว่าอย่างไรหากพ่อจะปลดวิภาและลูกเป็นบ่าวในเรือน"
"สุดแท้เเต่เจ้าคุณพ่อครับ กระผมกำลังจะออกเรือน"
"แล้วท่านเจ้าคุณชายห้ามเล่าคิดว่าอย่างไร"
"ลูกขอนะครับ สองคนนี้"
"ได้ ในเมื่อเจ้าขอพ่อก็จะให้"
"เจ้าคุณพ่อพูดเเล้วนะครับ ห้ามเปลี่ยนนะ"
"พ่อชายชาติทหารคำไหนคำนั้น"
"นั้นลูกขอคืนฐานะแม่สามและพี่รองให้กับแม่วิภาและพี่วิชยดังเดิม มิต้องเป็นบ่าว ใช้ชีวิตตามเดิมอย่างที่เป็นมา"
"ท่านเจ้าคุณชายห้าม นี่ท่าน"
"ฮึ้ม เจ้าคุณพี่ ฐานะท่านใหญ่สุดในบ้านนะเจ้าค่ะ"
"ชายใหญ่ ฐานะเจ้ามากกว่าเป็นถึงท่านเจ้าคุณขุนหลวง จะไม่พูดอะไรเลยหรือ"
"แล้วแต่ท่านเจ้าคุณชายห้ามครับเจ้าคุณพ่อ หากเจ้าคุณพ่อให้คุณหญิงแม่เป็นใหญ่ในบ้านฉันใด ลูกก็คงต้อง
เดินตามรอยเจ้าคุณพ่อฉันนั้นครับ"
"เยี่ยมมากลูกแม่ แม่วิภานับจากนี้ก็ปรับเปลี่ยนตนนะโอกาศมิได้มาบ่อยบ่อย"
"เจ้าค่ะคุณหญิงใหญ่ ดิฉันกับลูกขอรับคำสอน ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านเจ้าคุณชายห้ามที่เมตตา"
"เอาหละหมดเรื่องหมดราวที่นี่พ่อพวงมาลัยก็กลับมามีสามชายดังเดิมแล้วนะพ่อเด่นชัย"
คุณท้าวกาญจนาเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะออกไปเตรียมงานมงคลให้ชายใหญ่กับดนุที่กำลังจะเกิดขึ้นเร็วๆนี้....

bigdure

ขอบคุณครับ

Guds

ชอบมาก

detong

coooooooool

ShangHai

ขอบคุณครับ

penty

ขอบคุณครับ

view99

ดีนะ

popod

ขอบคุณครับ

Chaws07

ขอบคุณครับ

x2_man

ขอบคุณครับ

tidchoo2

มีลุ้นตลอดเลย เสียวมากครับ

boomboomzaza

ขอบคุณครับ

lullaokma

ขอบคุณครับ

L.wulgee

ขอบคุณครับ

x-2008

ทันกันจริงๆ 5555

pom951

ขอบคุณครับ

freezz

ชายดนุ ใจดีจริงๆ

theera

แม่วิภากับวิชย ต้องเปิดแผน 2 อีกรอบนะครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

หอกหัก

ขอบคุณคับ