มาลัยสามชาย ตอนที่ 6 เข้าหอ ไมรีรอนะ

Maximam

เมื่อได้เวลาดนัยและดนุก็ออกจากห้องมาในชุดสูทแบบตะวันตกที่สง่างาม ประดับด้วยเครื่องตรายศแห่ง

ฐานันดรที่ได้รับพระราชทานจากสมเด็จพระมหาราชาเจ้าหลวงรัตตะ
"สง่ามากทั้งสองคนเลยลูกของพ่อ ข้าพระบาทขอให้ทั้งสองมีแต่ความสุขตราบนิรันดร์ พะย่ะคะ" ท่านเจ้าคุณ
เด่นชัยเอ่ยขึ้นพร้อมถวายความเคารพลูกชายในฐานะพระราชบุตรที่สมเด็จพระมหาราชาและพระมหาเทวี
ทรงรับเป็นลูกอย่างถูกต้อง ถึงฐานะจะเปลี่ยนแต่นิสัยของทั้งคู่ก็หาเปลี่ยนไปไม่ "ขอให้ลูกทั้งสองได้กราบแทบ
เท้าของท่านพ่อ ท่านย่า และคุณแม่เป็นครั้งสุดท้ายเถิดครับ" เมื่อทุกคนกล่าวคำลากันแล้วเจ้าชายกริชทัต
จึงพาทั้งหมดเข้าร่วมงานพิธีช่วงค่ำ "คุณหนูวิชย" เจ้าชายเอ่ยเรียกวิชยที่นั่งกับแม่วิภาให้มานั่งข้างตน
"มีอันใดหรือพระเจ้าข้า"
"มานั่งนี่"
"ที่นั่งองครักษ์นะพระเจ้าข้า"
"ก็ใช่ไง เห็นเป็นที่นั่งพระชายาหรือ มาเถิดจะเสียการ"
วิชยนึกในใจ "อีตาเจ้าชายบ้านี่ก็เยอะเนอะ ไม่ เราไม่หวั่นไหว คนเลวอย่างเราจะไปหวังอะไร ไม่เอาเลิกคิด"

เมื่อทั้งหมดมาถึงยังพระราชวังทวารัตตะอันสง่างามที่จัดเตรียมงานอย่างยิ่งใหญ่ ราวกับงานของพระอุปราชย์
ทรงเสกสมรสเองอย่างนั้น เจ้าเมืองประเทศราชที่อยู่ในการปกครองของสมเด็จก็มาอย่างพร้อมเพียง และ
เครื่องบรรณาการ "เอาหละทุกท่าน ข้าขอขอบใจทุกท่านที่มาร่วมงานเสกสมรสของพระราชบุตรบุญธรรม
ของข้า งานเลี้ยงฉลองนี้ขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข ชาวเมืองจัดงานเฉลิมฉลองได้เต็มที่ ข้าในฐานะมหาราชา
เจ้าหลวงรัตตะ ขอเป็นตัวแทนพระราชวงศ์กล่าวอวยพรให้ลูกของพ่อมีแต่ความสุขในการครองคู่ และเป็น
ของขวัญในงานพิธีเสกสมรสของเจ้า ฎีกาที่ขุนหลวงถวายข้าอนุมัติให้ชายในอาณาจักรสามารถแต่งงาน
ใช้ชีวิตร่วมกันได้ แต่ต้องได้รับการยินยอมจากพ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายจึงจะแต่งได้" หลังจากที่สิ้นคำพูดทั้ง
ในวังและนอกวังต่างดีใจ ที่ฎีกาของขุนหลวงคดีธรรมผ่านการอนุมัติ
"ทูลกระหม่อมพ่อพระเจ้าข้า"
"มีอะไรหรือกริชทัต"
"ลูกจักทูลขอคุณหนูวิชย บุตรชายของเจ้าพระยาบูรพาปราบศึกมาเป็นองครักษ์ของลูก ทูลกระหม่อมพ่อ
ทรงพระราชทานอนุญาตด้วยพระเจ้าข้า"
"หึ..." พระราชเทวีมยุราถึงกับขำที่เจ้าชายกริชทัตทูลขอ พระอัครราชเทวีจึงเอ่ยขึ้น
"ขันอันใดรึ พระราชเทวี"
"ฎีกาเพิ่งอนุมัติเจ้าชายฝั่งประจิมทิศก็รีบใช้เลยหรือเพคะ"
"ก็มิเห็นแปลกอันดูลูกเจ้าก่อนสินั้น ก่อนจะอ้าปากพูดอะไรก็ควรเช็คให้ดีก่อน"
"พสุ เจ้า..." พระราชเทวีมยุราถึงกับหน้าเสียเมื่อลูกชายตนเดินมากับเจ้าชายมินธาพร้อมจับมือกันมา
พระราชเทวีมินตยาจึงเอ่ยตัดหน้าโดยทันใด "ปล่อยมือลูกชายข้าเดี๋ยวนี้นะ"
"ลูกใครกันแน่ที่ต้องปล่อย พสุมานี่" พระราชเทวีมยุราเอ่ยเสียงแข็ง
"หือ ท่านพี่ข้าบอกแล้วว่ามิต้องมารอที่ห้องดีกว่า"
"ต๊าย......พระราชเทวีมยุราไม่มีเวลาสั่งสอนลูกชายตนหรือถึงได้พูดจาอะไรแบบนี้"
"เอาหละเอาหละ มาถึงแล้วก็นั่งที่ของเจ้า พสุ มินธา พ่อจะได้พูดเรื่องของกริชทัตต่อ"
"พระเจ้าข้า ทูลกระหม่อมพ่อ"
"กริชทัต พ่อจะอนุญาตก็ต่อเมื่อเจ้าของท่านเจ้าพระยาสำเร็จ และรับปากพ่อหนึ่งเรื่อง"
"พระเจ้าข้า ท่านเจ้าพระยาท่านคิดเห็นเป็นประการใดก็บอกข้าเถิด" เจ้าชายเอ่ยขึ้น ท่านเจ้าคุณจึงตอบว่า
"หากมิทรงขุ่นเขืองในเรื่องที่เกิดขึ้น กระหม่อมก็มิขัดพระเจ้าข้า"
"ท่านแม่ลูกจักขอพระอนุญาต ท่านเเม่...." เจ้าชายหันไปทูลขอพระอัครราชเทวีกัณตรี พระมารดาจึงตอบ
กลับว่า "หากใจเจ้าปรารถณาแม่ก็มิห้ามเจ้า ขอแค่ห้ามมีสตรีมาเป็นเบอร์รองต้องมีแค่คนเดียวเท่านั้น"
"ลูกรับปากพระเจ้าข้าท่านแม่"
"เอาหละ นั้นพ่อก็ไม่ขัดเพราะสิ่งที่พ่อจะขอเเม่เจ้าได้พูดไปแล้ว พระอุปราชย์เล่ามีหมายปองไว้บ้างหรือยัง"
"ยังไม่มีพระเจ้าคะทูลกระหม่อมพ่อ"
"เอามีใครจะขออะไรอีกไหม ถ้าไม่มีข้าจะขอประกาศ ณ ที่นี่ว่าท่านเจ้าคุณขุนหลวงคดีธรรมคือลูกชาย
บุญธรรมของข้ากับพระมหาเทวีเจ้า พระนางเจ้าบุษบงกช มีนามในพระราชวงศ์ว่า พระราชบุตรณัฐดนัย
เจ้าหลวงขุนคดีธรรม มีศักดิ์เป็นรองพระอุปราชย์ และอวยยศคู่ชีวิตของเจ้าหลวงขุนคดีธรรมเป็น
เจ้าคุณหลวงดนุ พระอัครราชเทวัญในเจ้าหลวงขุนคดีธรรม มีศักดิ์ในฝ่ายในทุกประการ เป็นรองแต่เพียง
พระชายาหรือพระเทวัญของพระอุปราชย์เท่านั้น จบราชโองการ"

ในขณะที่งานเลี้ยงกำลังเดินไปด้วยความเรียบร้อยก็ถึงเวลาที่ต้องส่งตัวพระราชบุตรฯเจ้าหลวงขุนคดีธรรม
และพระอัครราชเทวัญฯเข้าสู่หอนอนในเขตพระราชฐานชั้นใน หลังส่งตัวเสร็จดนุก็เข้าอาบน้ำแต่งตัวรอ
ดนัยอาบน้ำเสร็จ เมื่อดนัยเสร็จกิจส่วนตัวก็นอนเอนตัวอยู่ที่เตียงรอก็แต่.......
"พระอัครราชเทวัญ ขอเข้าดูแลเจ้าหลวงขุนคดีธรรมพระเจ้าข้า"
"เข้ามาได้" เจ้าหลวงดนัยถึงกับตลึงในความสง่างามที่เห็นแบบชัด เหล่านางกำนัล และบ่าวในห้องก็ออก
จากห้องนอนเจ้าหลวงตามระเบียบ ดนุรู้สึกเขินๆในเเววตาก่อนที่จะก้มกราบลงที่พื้น
"ขึ้นมาที่เตียงเคียงข้างพี่เถิด"
"พระเจ้าข้า"
"พูดธรรมดา เหมือนเดิม"
"ครับ"
"ว่าง่ายๆ ครั้งแรกที่เห็นเจ้านุ่งผ้านุ่งเพียงผืนเดียว ปกติมิดชิด555"
"ก็คืนนี้น้องต้อง....."
"เป็นเมียพี่555 หน้าแดงหมดแล้วเจ้าดนุ" ดนัยโน้มตัวลงจูบที่ปากของดนุก่อนที่จะเริ่มการจัดชุดใหญ่ ทั้งคู่
แลกลิ้นพร้อมประกบริมฝีปากจูบกันอย่างดูดดื่ม โดยมือสองขข้างของดนัยก็บดขยีที่นมของดนุอย่างหมั่น
เขี้ยว และแล้วก็ดึงผ้านุ่งดนุออกเผยร่างขาวๆแน่นๆน่ากินให้ดนัยของขึ้น "เรือนร่างเจ้านี่มันช่างน่ากินยิ่งนัก"
"ข้ามิใช่อาหารคาวหวานนะขอรับ"
"ก็ลองเป็นสิข้าจักมิแบ่งใครเลย"
"โอ๊ยยย โอ๊ยยย" ดนัยก้มลงอมควยของดนุอย่างเสียวซ่านดนุมองรูปร่างกำยำอย่างชายนักนรบของดนัยก็
ทำให้ตนมีอารมย์ร่วม ดนุเลื่อนมือไปขยำหน้าอกของดนัย โอ๊ยยยดนุพี่ไม่ไหวแล้วพี่ขอนะ ว่าดนัยก็จัดการ
เอาดุ้นเกือบ 8 นิ้วของตนยัดเข้าในรูตูดของดนุ "โฮ๊ยยยยพี่ข้าเจ็บ โอ๊ยยยพี่ดนัย โอ๊ย" ดนุร้องด้วยความเจ็บ
ที่บอกไม่ถูกกับการโดนครั้งแรก "ทนนิดนะครับ เดี๋ยวก็เสียวซ่าน" ดนัยพูดจบพร้อมกับจับดุ้นของดนุชักว่าว
จนดนุเริ่มมีอารมย์ร่วม "โอ๊ยย โอ๊ยยยท่านพี่ข้าเสียว โอ๊ยยย ไม่ไหวแล้วข้าจะเสร็จแล้วโอ๊ยยยย"
"เสร็จพร้อมพี่เลยนะครับคนดีเมียพี่ โอ๊ยยย โอ๊ยยย ฟิตดีจังเลยโอ๊ยยย" และแล้วทั้งคูก็เสร็จพร้อมกัน คืนนี้
ดนุโดนดนัยจัดซ้ำถึง 3 รอบ จนรอบสุดท้ายเลือดออกเลย.....

ทั้งคู่เข้าห้องอาบน้ำก็ทำการล้างตัวจากนั้น ดนัยก็ให้สิงห์และชานำน้ำอุ่นและยาลดการอักเสบมาให้ที่ห้อง
ยามวิกาลในห้องชายห้ามมีแค่ดนัยเท่านั้นที่เข้าได้ ดนัยจึงทำหน้าที่แพทย์สำนักดูเเลเมียสุดที่รักอย่างอ่อน
โยน ต่างจากอีกคู่ ที่ห้องบรรทมเจ้าชายกริชทัต ไม้เบื่อไม้เมาคู่นี่ก็น่ารักดีเนอะ
"เหตุใดไม่เข้ามานอนข้างพระที่ของข้า"
"ก็องครักษ์คมจักรต้องถวายอารักขาพระองค์มิใช่หรือ"
"ไม่เห็นหรือว่าคมจักร ไม่อยู่"
"เเล้วทำไมต้องเป็นข้า"
"ก็เจ้าได้รับมอบหมายให้เป็นองค์ครักษ์ส่วนพระองค์แล้วนี่จะไม่ทำหน้าที่คงเห็นจะไม่พ้นโทษ"
"จะประหารข้าก็ทำเลยสิ"
"ประหารเจ้าข้าก็ตายสิ"
"พระองค์จักตายด้วยเหตุใด"
"ก็ใจข้าอยู่ที่เจ้า หากเจ้าตายข้าจักอยู่ได้อย่างไร"
เจ้าชายดึงตัววิชยเข้ามาใกล้ปลายจมูก ทั้งคู่ได้สบตากันและกันก็ชักเริ่มจะไหวหวั่นกันบ้างแล้วหละสิวิชย
ตั้งสติแล้วผลักตัวเองออก "ปล่อยพระเจ้าข้า ข้าจะถวายงานเฝ้ายามข้างพระที่ให้พระองค์ ขอพระองค์บรรทม
ได้เเล้วพระเจ้าข้า"
"555 ให้ว่าจะให้เจ้ามาเป็นยาม ข้าชอบฟังมหาชาติคำหลวงก่อนนอนเจ้าอ่านให้ข้าฟังหน่อยสิ"
"เสียงข้าหาเสนาะไม่พระจักฟันร้ายได้"
"อ่านส่วนที่เป็นร้อยแก้วก็พอมิต้องร้องกรอง หากข้าหลับให้เจ้านอนที่ตั้งข้างเตียงข้าหากข้าาตื่นมาไม่พบเจ้า
ด้านหลังคุณหนูสามพังแน่ 555"
"อีตาบ้าเอ๊ย"
"อะไรนะ"
"เปล่าพระเจ้าข้า จะอ่านเเล้วนะ" วิชยอ่านมหาชาติคำหลวงให้เจ้าชายกริชทัตฟังจนเจ้าชายเผลอหลับไป
วิชย จึงให้คมจักรเข้ามาถวายงานอารักขาแทนตน "ท่านองครักษ์มาถวายงานคุ้มครองพระที่เถิด"
"เจ้าชายสั่งไว้ว่าให้เป็นท่าน หากข้าเข้าไปมีหวัง..."
"เดี๋ยวข้ารับโทษเอง"
"ท่านวิชย มิรู้หรือว่าเจ้าชายพึงใจต่อท่าน"
"ศักดินาข้าหามีไม่จะเอาอะไรมาเชิดหน้าพระองค์"
"วิชย วิชย วิชยเจ้าอยู่ไหน อย่าทิ้งข้า วิชย" เจ้าชายละเมอถึงวิชย คมจักรจึงเอ่ยขึ้น
"เจ้าชายมิเคยละเมอถึงใคร ท่านเป็นคนแรกไปทำหน้าที่ของท่านเถอะข้าจักออกไปตรวจความเรียบร้อย"
วิชยเข้ามาที่ตั้งข้างพระที่ เจ้าชายจึงดึงแขนวิชยมานอนกอด "เฮ้ย....ปล่อยข้านะพระองค์"
"หายไปไหนมา อยากพังใช่ไหม" เจ้าชายพูดพร้อมตีเข้าที่ก้นแน่นๆของวิชย
"นี่มือไหวนะพระองค์ ปล่อยข้า ข้าจะนอนที่ตั่ง"
"นอนข้างข้านี่แหละ"
"หาควรไม่"
"กลัวอะไร ข้าก็ลูกเจ้าและชายชาติทหาร ไม่เกินเลยต่อเจ้าหรอก"
"ข้าเป็นเพียงสามัญชน หาควรนอนข้างพระองค์ไม่"
"แต่ข้าชอบเจ้าฉะนั้นเจ้ามีสิทธิ์ นอนได้เเล้วพรุ่งนี้มีว่าราชการต้องตื่นเช้า"
"แต่...."
"ถ้าแต่อีกข้าปล้ำเจ้าจริงๆนะ นอน"
"พระเจ้าข้า"

วิชยนอนข้างกายเจ้าชายกริชทัตโดนที่เจ้าชายกริชทัตได้กอดวิชยไว้ทั้งคืน ทั้งคู่ต่างก็ใจเต้นแรงเมื่อร่างกาย
สัมผัสกัน คืนนี้เหมือนว่าจะร่วมหอ 2 คู่เลยน๊าเนี่ย .........

bigdure

ขอบคุณครับ

Guds

สนุก

ShangHai

ขอบคุณครับ

view99

ดีๆๆๆ

popod

ขอบคุณครับ

fujitaga

หวานเชียว ฉากนี้

Chaws07

ขอบคุณครับ

tidchoo2

มีลุ้นตลอดเลย เสียวมากครับ

boomboomzaza

ขอบคุณครับ

lx69l

ครบคู่

Panawat339

ขอบคุณครับ

x-2008

นึกว่าจะมีไปล่ำลาท่านเจ้าคุณพ่อด้วย

eg1

ขอบคุณครับ

pom951

ขอบคุณครับ

theera

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณครับ

2936

ขอบคุณครับ

Mrgan

ขอบคุณครับ

nnont

ขอบคุณ