ศักดินารัก (เรวัตตะฮักชลนที) ตอนที่ 3

Maximam

"เอาหละครับทุกท่านมื้อก็คงสิพร้อมกันแล้วกับการฮ้องเพลงเปิดโตของท่านปลัดอำเภอคนใหม่แห่งบ้านเรา
มื้อเพิ้นสิฮ้องคู่กับหนุ่มหล่อหน้าหวาน บุรูษพยาบาลที่หลายๆคนหมายปอง เชิญพบกับท่านปลัดธนูและคุณ
ชลนที.....ปรบมือแนหมู่เฮา....." เสียงปรบมือและเสียงร้องเชียร์ดังขึ้นหลังพิธีการพูดเปิดตัวให้แม่ย้อยกับคุณ
นายนัยนาต่างเชิดเเละเริสมาในคืนนี้จนทำเอาหลายคนเริ่มหมันไส้แต่เอ๊....ทำไมปลัดไม่มีเสียง
"ปลัดร้องสิคะลูก ร้องสิ" คุณนายนัยส่งเสียงบอกลูกชายเเต่ก็ไม่เกิดผลเพราะเสียงปลัดแห้งมา ปลัดธนูได้แต่
ทำปากผงาบๆปแบบไม่มีเสียง คุณนายนัยนาจึงถามขึ้น"เกิดอะไรกับลูกชายฉัน" ชาวบ้านที่มาร่วมงานจึงเอ่ย
ขึ้นว่า "เอ้าอิหยังว่ะนี่มาร้องเพลงเเต่บ่มีเสียงฮ้อง โว๊ะ" ชาวบ้านต่างส่งเสียงโห่ร้อง และเเล้วฟ้าก็เห็นใจเปิดทาง
ให้กับเรวัตตะ เมื่อเจ้าของร้านหมูกระทะเอ่ยขึ้นว่า "เอ้ยไม่ไปตามบักเรวัตตะมาฮ้องเพลงเล่า เสียงนี้ดีใช้ได้"
"ไม่ได้ ลูกข่อยต้องร้องเพลงคู่กับคุณปลัดธนูผู้เดียวเท่านั้น"
"แม่ย้อย เจ้าคือสิตาบอดบ่นี่เห็นบ่ว่าปลัดธนูบ่มีเสียงฮ้องเพลง แล้วนี้มีใครรู้ไหมว่าเรวัตตะอยู่ไหน" พ่อกำนัน
นี่เนียนมาก ม่านฟ้าจึงเอ่ยขึ้นว่า "ให้คนไปตามหาตัวเเล้วพ่อ เดี๋ยวก็คงมาอีกบ่ดน"
"มาเเล้วมาแล้ว เรวัตตะมาเเล้วจ้า" มิกิ กับก้องพาตัวเรวัตตะขึ้นมาบนเวที
"ปลัดขา ขอไมค์แน" ก้องพูดขึ้น ปลัดธนูส่งไมค์ให้แบบไม่พอใจและไม่ชอบหน้าเรวัตตะ
"เอาแบบที่ร้องที่ร้านวันนั้นเรวัตตะฮักนะชลนที"
"ใช่ ๆ เฮ เฮ เอาแบบวันนั้น ไม่งั้นสมมัยหน้าไม่เลือกกำนันดอกดิน"
"เอ้าคือจังมาลงที่ข่อยวะเนี่ย เรวัตตะ ชลนที อย่าให้พ่อเสียคะเเนนเด้อลูก"

อินโทรเพลงเริ่มขึ้นเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดเชียร์คู่นี้ก็ดังสนั่นแม่ย้อยไม่พอใจมากแต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะ
ชาวบ้านพวกนี้คือฐานเสียงสำคัญของพ่อกำนันดอกดิน
"คั่นเว้าจังซั่นกะให้ยืนยันได้บ่น้อหล่า"
"ให้ชลนทีเฮ็ดหยัง เว้ามาอยากฟัง สิเฮ็ดให้ผ่าน"
"หอมแก้มอ้ายได้บ่"
"หึย กะอายคนเนาะไผสิกล้าปานนั้น"
"เห็นบ่ล่ะ เจ้าบ่ฮักกัน แค่อ้ายให้หอมยังบ่เฮ็ดให้"
ยิ่งยอกยิ่งเย้ามันก็ยิ่งฟินแต่ดูท่าน 3 คนนี้จะไม่ฟินด้วย ปลัดธนู คุณนายนัยนา และคุณนายทองย้อย
"ตั้งใจฟังเด้ออ้ายฮักผู้บ่าวชื่อชลนที"
"หยับเข้ามามีแนวบอกพี่ คนฮักของชลนที.....ชื่อเรวัตตะ...."
เพลงจบพร้อมเสียงปรบมือรางวัลน้ำใจและดอกไม้ที่กองเชียร์เอามามอบให้ทั้งคู่ที่หน้าเวทีอย่างมากมาย

"นี่แม่ย้อย ตกลงว่ายังไงทำไมร้องอย่างกะเป็นแฟนกันจริงๆ"
"โอ๊ยก็ไอ้บักห่ากินหัวนี่สิมันมักลูกข่อย แต่ข่อยนี้หัวเด็ดตีนขาดจังใด๋ก็บ่เอามันมาเป็นเขยแน่นอน เพราะ
น้องเล็งคุณปลัดธนูไว้ให้ลูกชลแล้ว5555"
"5555ดีคะคุณน้อง เรือล่มในหนองเงินทองสิไปไส5555"
"กำนัน"
"ครับท่านนายก อบจ. มีหยังครับท่าน"
"ไอ้หนุ่มนี่บ่ที่ว่าเป็นคนฮักของลูกชายโต เว่ามาซื่อๆ"
"แม่น ไอ้หนุ่มนั้นชื่อเรวัตตะ เป็นเด็กกำพร้าที่หลวงปู่สัญเลี้ยงไว้แต่แบเบาะ"
"อือ หน้ามันคับคล้ายคลับเหมือนพี่ชายฉันเลย"
"หือ ท่านผู้ว่าแม่นบ่"
"แม่น ถ้าลูกชายกำนันมักเจ้าเรวัตตะนี้ผมก็บ่ว่าหยังดอกเรื่องความรักมันจับวางให้กันบ่ได้"
"ขอบใจท่านนายกที่เข้าใจ"
"ตาข่อยบ่ได้บอดเด้หวั่นก็แต่เมียๆเฮานี่แหละ"
"ชลนที กลับเฮือนเดี๋ยวพี่ปลัดสิไปส่ง" เเม่ย้อยเอ่ยขึ้น
"ธนูไปส่งน้องทีสิลูก จะได้เออ...5555"
"นี่คุณนายนัยนา ให้ลูกไปโรงบาลก่อนบ่ เสียงไม่มีแบบนี้"
"ใช่ ๆ ลุงนายกเว้าถือทุกคำ"
"ม่านฟ้า หุบปาก" แม่ย้อนเอ่ยขึ้น
"ลูกไม่กลับ ลูกขอตัวไปไปช่วยที่วัดเตรียมงานสงกรานต์วันพรุ่งนะครับพ่อ"
"ไปสิพ่ออนุญาต"
"พี่กำนัน ชลนที ลูกเห็นบักขยะนี่ดีกว่าแม่แม่นบ่ถึงกล้าขัดใจแม่แบบนี้"
"ข่อยฮักอ้ายเรวัตตะ หากแม่ยังไม่หยุดขัดขวางหนูนี่แหละจะพาเรวัตตะหนีเอง"
"ชลนที คือสิเว้าอิหยังจังซี่ บักเรวัตตะ มึงนี่มันบักตัวซวยอีหลี ลูกกูบ่เคยดื้อด้านกับกู คั่นพอได้คบมึงลูกกู
ก็เปลี่ยนไป จำใส่สมองของมึงไว้เด้ ลูกเขยกูต้องคุณปลัดธนูผู้เดียวเท่านั้น บ่แม่นคนไร้สกุล สถุนอย่างมึง"
"แม่ เรวัตตะไปกันเถาะ อย่าอยู่เลยกับพื้นที่แห่งศักดินา" ชลนทีดึงแขนเรวัตตะ แต่เรวัตตะไม่ยอมเดินไป
"แม่ป้าครับ..ข่อย" เรวัตตะเอ่ยถามแต่ยังไม่ได้ถามคุณนายทองย้อยดักคอมาเสียก่อน
"มึงอย่ามาเอิ้นกูว่าแม่ป้า กูบ่เคยคิดนับญาติคนไร้สกุลอย่างมึง มึงต้องเอิ้นกูว่าคุณนายซำนั้น"
"ครับคุณนาย ข่อยผิดอิหยังหนักหนาคุณนายถึงได้รังเกลียดเดียดฉันผมนัก"
"มึงจนไง ไอ้เรวัตตะ มึงมันตัวกาลกิณีขนาดพ่อแม่มึงยังไม่เอา มึงจำได้บ่ว่ามึงถูกทิ้งไว้ที่หน้ากุฏิหลวงพ่อ
หลวงพ่อเกือบโดนคนคอระหาว่าทำแม่หญิงท้อง ตนอย่างมึงมันอยู่หม่องใดก็บรรลัยหม่องนั้น"
"แม่ย้อย เจ้าคือสิเว้ามากเกินไปเเล้วนะ เรวัตตะมันจน มันเด็กวัดมันก็มีชีวิตมีจิตใจ จะเว้าจะจาอิหยังก็นึกถึง
ใจเด็กมันบ้าง"
"พี่กำนัน เจ้าบ่เคยว่าข่อยกลางงานแบบนี้นะ นี่เห็นไอ้ขยะจนกล้าว่าฉันเหรอ"
"ใช่ ที่ต้องว่าเพราะแม่ย้อยทำบ่ถืก เรวัตตะพ่ออนุญาตให้เอ็งพาชลนทีไปไหนก็ได้ พาไปโลดไปตามใจของเอ็ง
พ่อไม่ว่า"
"มึกล้าก็ลอง กูสิเเจ้งตำรวจจับมึง" ปัง .... เสียงปืนดังขึ้นที่ในงานคุณนายทองย้อยถูกโจรล็อคคอและใช้ปืนจี้
"ส่งของมีค่ามึงมาอีแก่ ถ้าไม่อยากตาย"
"ปลัด ปลัดช่วยน้าด้วยปลัด"
"ว๊ายแม่ย้อย มันมีมีดในมือเดี๋ยวลูกข่อยได้รับอันตราย"
"ปล่อยแม่กูนะเว้ย เรวัตตะช่วยแม่อ้ายนำ"
"ซอยแม่น้องแน่เด้ออ้าย" ชลนทีเอ่ยขอเรวัตตะหลังจากที่ม่านฟ้าตะโกนขอ
"อ้ายสิอ้อมไปข้างหลัง พยายามให้พวกมันสนใจแต่หม่องนี้เด้อ พ่อกำนันผมจะผลักตัวคุณนายมาให้พ่อกำนัน
รอรับโตคุณนายแน่เด้อ"
"ปล่อยหลังหักโลด ขอบใจหลายระวังโตนำบักลูกเขย" เรวัตตะทำเนียนเดินออกไปแบบไม่สนใจตามแผนการ
"เรวัตตะ กลับมาซอยแม่ข่อยนำ อ้ายเรวัตตะ" ชลนทีเอ่ยร้องขอ
"ไอ้ใจดำ เห็นไม่นี่เหรอคนที่แกอยากได้มาเป็นคู่"
"เเม่ แล้วคนที่เจ้าอยากให้ซอยหละ คือเป็นหยังมาหลบบหลังแม่เจ้าของจังซี่"
"นี่หนูม่านฟ้า หากปลัดเป็นอะไรไปแล้วใครจะรับผิดชอบหะ"
"โอ๊ย จั่งสั้นกะตายโลดบักปอบจก"
"ว๊ายหยาบคาย"
"มึง....กูอยากตบแม่ปลัดมากเลยหว่ะ"
"อย่างว่าแต้ก้องเลย พี่แจงก็อยากตบ ตบไหม เราพยาบาลสังกัดเอกชน บ่แม่นโรงบาลรัฐ"
"ครั้งแรกที่พี่แจงจิตอยากตบคน" มะปรางเอ่ยขึ้นก่อนถามมิกิ "มิกิแล้วโทรแจ้ง 191 ยัง"
"โทรแล้วคะเอื้อย โอ๊ยงานอิหยังจัดใหญ่จัดโต สห. อปภร. ตร.กะบ่มี ฮวย เดือดร้อยกระเทยพยาบาล ฮ้วย..
ต้อนรับปลัดหรือภารโรงเด้นี่"  และแล้วพระเอกก็บุกชาร์จตัวเข้าช่วยแม่นางเอกอย่างไว ระหว่างที่เข้าชาร์จตัว
โจรก็เกิดการต่อสู้ ดูท่าจะไม่ค่อยสู่ดีคนร้ายมากัน 5 คน เเต่เรวัตตะเข้าช่วยแค่คนเดียวถึงแม้จะซัดพวกมันได้
แต่ 1 หรือจะสู้ 5 ดูถ้าจะพลาด เรวัตตะจึงผลักแม่ย้อยไปตามแผนให้กำนันดอกดินรับตัว จังหวะนั้นเรวัตตะ
ก็พลาดท่าไม่ทันระวังโดนคนร้ายแทงเข้าที่ชายโครงด้านซ้ายจนฟลุบลงกับพื้น "เรวัตตะ" ชลนทีตะโกนขึ้น
สุดเสียงก่อนจะวิ่งเข้าไป แม่ย้อยจึงดึงแขนไว้"อย่าเข้าไป"
"ปล่อยแม่ อ้ายเรวัตตะเพิ่นบาดเจ็บเพราะซอยอิแม่เด้นี่ จั่งใด๋อิแม่คือใจดำคัก"
"หยุดนี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ วางอาวุธและหอบลง"
"โอ๊ยเป็นหยังนี่ตำรวจไทยมาทีไรคนดีต้องบาดเจ็บก่อทุกที"
"อ้าว คุณมิกิคนสวย เจอกันอีเเล้วนะครับ"
"ใครวะอีมิกิ อย่าบอกนะว่า" เรณูเอ่ยถาม
"อีตาผู้กองปากหมาไง"
"ผมผู้กองภีมครับ จ่าคุมตัวพวกนี้ไปโรงพักแล้วรถฉุกเฉินมายัง"
"มาพอดีครับ"
ชลนทีช่วยปฐมพยาบาลและห้ามเลือดก่อนที่จะพาตัวเรวัตตะขึ้นรถฉุกเฉินไป

ที่โรงพยาบาลที่ชลนที่ทำงาน
ชลเตรียมห้องฉุกเฉินเพื่อทำการรักษาเรวัตตะ "ชล พี่ว่าชลรอที่ด้านนอกดีกว่านะ"
"ไม่พี่หมอพี นี่คนฮักข่อยเด้ สิให้ทิ้งเพิ่นไปได้จังใด๋"
"เชื่อพี่ รอที่ด้านนอกก่อนเถอะ ก้อง เรณู พาตัวชลออกไปคุณหมดเวลางานเเล้ว พยาบาลที่อยู่เวรเข้ามาได้"
"ไม่ พี่หมอ เจ้ 2 คนปล่อยข่อยเด้ ปล่อย ปล่อย" ชลถูกพาตัวออกมารอที่ด้านนอก
"ชล...."
"พ่อ" ชลโผกอดพ่อกำนัน โดยไม่ถามถึงแม่สักคำ
"เรวัตตะเป็นจังใด๋มากบ่ เรณู"
"หมอพีดูเเลอยู่คะ"
"เป็นไงแม่ แม่เห็นบ่ว่าไผซอยเเม่ ไหนหละคนดีของแม่ หดหัวไปไสเเล้ว"
"ชลนทีแม่..."
"เซาเว้าเถาะเเม่ คนรวยจั่งใด๋แม่ก็บ่มองขึ้นความดีความเลวหรอก ถ้าเรวัตตะเป็นอะไรไป ข่อยสิฆ่าโตตายตาม"

ในห้องฉุกเฉิน....
"ตื่นได้เเล้วมั้งพ่อหนุ่มเรวัตตะของบักหล่าชลนที นอนอมยิ้มเชียว"
"อ้ายหมอให้ผมได้ยิ้มหน่อยเถอะ โอ๊ยเหมือนว่าจะเจ็บจริง"
"เทคนิคพลาดไปหน่อยพวกนั้นแทงพลาดจริงๆ กะโตทั้งล่ำทั้งใหญ่จั่งสี ใครจะกะระยะถูกว่าเกราะจะอยู่ช่วงไหน"
"แผลหนักบ่อ้าย"
"นิดนึง ทำแผลแแล้วก็มาล้างแผลทุกวันช่วงนี้ก็อย่าไปบู้ที่ไหนเดี๋ยวแผลจะฉีก"
"เฮ้ยแล้วผมจะเอารายได้มาจากไสหละนี่ ยิ่งจนๆอยู่ด้วย"
"เอาหน่าแม่ป้าย้อยคงสิบ่ใจดำขนาดนั้นดอก"
"หมายความว่า....."
"ใช่ ฉันแค่ต้องการพิสูจน์คน"
"คุณนาย"
"บ่ต้องเว้าหลายมาอยู่ครบทุกคนดีขี้เกียดเล่าหลายรอบ"
"ชลนที ทั้งหมดนี้แผนแม่เอง"
"ฮะ อิหยังแม่"
"ขอบใจเธอนะเรวัตตะ เอาเป็นว่าไปค้างเรือนเล็กที่บ้านฉันได้ตาชลจะได้เบิ่งโตเจ้าของ ขื่นไปอยู่วัดเผื่อเออ เดี๋ยว
คนจะมองไม่ดี อดทนกับการโดนฉันด่าไปซักพักละกันเอาไว้ฉันแพ้แกมื้อใด แก่ค่อยมาขอลูกชายฉัน"
"แม่ พ่อหูฝาดบ่นี่"
"หุบปาก เอาบัตรเครดิตเจ้ามาอ้ายกำนัน"
"หือ เอาบัตรพ่อไปเฮ็ดหยังแม่" กำนันพูดพร้อมกับส่งให้
"อะเรณู ไปรูดค่ารักษาพยาบาลนอนกี่คืน ค่ายาเท่าไหร่ก็ให้คิดมาเเล้วรูดบัตรนี้ ข่อยลืมกระเป๋าไว้ในรถ"
"คะแม่ เอ่อแล้วบัตรคืนไผคะ"
"เอามาให้ตาชล เพื่อคนเจ็บมันอยากกินอิหยังก็จะได้ซื้อให้กิน คืนนี้ชลก็เฝ้าบักเรวัตตะมันที่นี่เเหละ"
"แม่ เจ้าเว้าจริงเว้าหยอก"
"ม่านฟ้า นี่ใครคุณนายทองย้อยนะ เดี๋ยวเรื่องแกยังไม่เคียร์นะแผนยาเสียงแหบ"
"แม่ฮู้ได้จังใด๋"
"ถ้าโง่ข่อยคงสิบ่ได้เป็นเมียตาดอกดินหรอก ไปกลับลูกฉันจะได้พัก"
"ฮึ้ม คุณแม่ขามิกิขอถาม"
"อิหยัง"
"ลูกคนไหนคะ บนเตียงหรือชุดขาว"
"ลูกที่ฉันคลอดออกมา จบนะ รีบหายหละละครโรงใหญ่ถ่าเจ้าอยู่เรวัตตะ"
งานนี้แม่ย้อยมีแผนการอะไร จะสนุก เศร้า เคล้าน้ำตาป่านไหน ฝากติดตามกันด้วยนะครับ
แนะนำได้นะ อย่าขอบคุณอย่างเดียว บอกได้แนะนำได้ครับ...................

หอกหัก

ขอบคุุณคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

supawa

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

ดอกม่วง

ตอนแรกที่อ่านบอกเลย เกลียดยัยป้าย้อย แต่ตอนนี้ขอเป็น fcแม่ย้อย ครับ 5555555 ขอบคุณครับ

Joechin

ขอบคุณหลาย ๆ เด้อ

lekthai

ขอบคุณครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

nuvo

ขอบคุณคับ

tajarak

ขอบคุณนะค่รับ

Mrgan

ขอบคุณครับ

Maximam

gaybin ตอบกลับเมื่อ 2021-4-16 11:55
สนุกมากเลยครับ

loveza

ขอบคุณครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ