ศักดินารัก (เรวัตตะฮักชลนที) ตอนที่ 5

Maximam

ที่บ้านท่านนายก อบจ.พ่อของปลัดธนู"คุณแม่ครับ"
"อิหยังลูก"
"แม่ ผมบอกกี่ครั้งเเล้วให้พูดภาษากลาง"
"จ๊ะลูก มีอะไรว่ามา"
"แม่คิดว่าน้าย้อยจะหลงกลเราเหรอแม่"
"โอ๊ย...ไม่พลาดแค่ลูกบอกว่าแชมือละ 20,000 ตามันก็ลุกโตแล้ว นางย้อยมันหน้าเงิน"
"ถ้าได้ลูกแชร์เยอะๆก็ดีสิแม่ เราก็จะได้เอาเงินไปปิดเรื่องเก่าแล้วเราก็ชิ่งตรงนี้"
"เก่งมากลูก" จังหวะนั้นท่านนายก เดินเข้าบ้านมาพอดี
"นี่พวกสูวางแผนอิหยังกัน"
"ว๊าย อิพ่อมาคือบ่ให้ซุ้งให้เสียง แม่คือสิตกใจเบิด"
"บักธนู พ่อเว้าไว้ตรงนี้เลยเด้อว่าทำอะไรให้เดือดร้อนถึงตำแหน่งพ่อ พ่อบ่เอาสูไว้แน่"
"อ้าย เป็นหยังคือเว้าจังสั้น นี่ลูกเฮาเดะ"
"นัยนา สอนลูกจั้งซี่ สักวันโตสิเสียใจ และหนักกว่าไผทั้งปวง
"ไปอาบน้ำนอนป่ะลูกพรุ่งนี้ได้ไปหลอกล่อมันต่อ"
"ครับคุณแม่"
"สอนกันดีดีจั้งสั้น เห็นบ่ภาษาพ่อภาษาแม่มันคือสิเว้าบ่เป็นแล้วสู ฮ้วย"

เช้าวันต่อมา...........
กลุ่มงานป้องกันและควบคุมโรคไวรัสโบโลน่าของโรงพยาบาลส่งทีมหมอพีและกลุ่มพยาบาลของชลนทีออกมาให้
ความรู้แล้วแนวทางป้องกัน ทีศาลาประชาคมหมู่บ้านของพ่อกำนันดอกดิน
"ชล เบิ่งผู้ใด๋"
"อ้ายเรวัตตะ"
"สิมาพาไปกินข้านำ"
"ฮู้ทันเด้ เอื้อยเรณู"
"พูดถึงก็มาพอดี คือสออายุยืนหลาย"
"เอาข้าวกล่องร้านเจ้น้ำมาส่งเด้ครับ"
"ขอบคุณหลายอ้าย เดลิเวอรี่ร้านเจ้น้ำน่ากิน"
"อีก้อง เก็บนอมึงแน่นางเเรดดำ"
"ก็เว้าหยอกป่นางแรดขาว ฮ้วยอีนี่ ไปกินกันเรวัตตะ"
"หือ กินหยัง"
"กินเข่าเที่ยง แหม่ชลนทีมันคือสิยืนยิ้ม อิเจ้มึงนี่ดักตลอด"
"บ่ได้กูเซียร์คู่นี้ เอ๊...ว่าแต่สองกล่องนั้นของผู้ใด๋หว่า"
"เข่ายำไก่แซ่บ ของชอบเจ้าของอ้ายซื้อมาฝากนำ" ชลนทีถึงกับยิ้มแก้มปริที่เรวัตตะซื้อของชอบมาฝาก
"ซื้อมาเฮ็ดหยัง คือสิแพงหลาย"
"บ่เป็นหยัง ติ๊บฮ้องเพลงยังเหลืออยู่ ป่ะกินกัน"
"หือ"
"กินเข่ากัน"
ชลนทีพาเรวัตตะไปนั่งกินข้าวด้วยที่โต๊ะกินข้าวของกลุ่มพยาบาล "แค่ชุดเฮ็ดงานเฮากับชลมันคือสิไกล
กันแท้" เรวัตตะคิดในใจ "คึดฮอดไผ บ่กินเข่า" ชลนทีเอ่ยขึ้น
"คึดฮอดบุรุษพยาบาลชื่อชลนที"
"บ้า ...."
"เอื้อยเเจงงจิต ข่อยอยากกิยข้าวยำไก่แซ่บ"
"หนูก้อง"
"คะเอื้อย"
"หาผัวให้ได้ก่อนลูก ที่นั่งกันเนี่ยมีแค่ชลนทีเท่านั้นที่มีคนเอา"
"หือ...เอื้อยเเจงก็เว้าไปบ่แม่นชลคนเดียว" ทุกคนหันมองมิกิหลังจากชลพูดจบ
"มองอิหยังวันนี้ข่อยงามคือแอฟ ทักษอรบ่"
"มิกิ มึงก็กล้าเว้าบ่อายปาก สูนะแอพบาคาร่า บ่แม่นแอฟ ทักษอร"

ในระหว่างที่นั่งกินข้าวกันอย่างมีความสุขนั้น ปลัดธนูก็เข้ามาหาชลนที
"ชลครับไปทานข้าวเที่ยงกับพี่ไหมครับ"
"ตาบอดบ่อ้ายก็เห็นอยู่ว่าข่อยกินเข่านำหมู่"
"น้องชล พูดภาาากลางได้ไหมครับ"
"ฟังบ่ฮู้เรื่องก็อย่ามาหาข่อยติ๊ หม่องนี่อีสานบ่แม่นกรุงเทพ"
"น้องชลจะไปดีดีกับพี่หรือจะให้พี่ออกแรง"
"อย่าเฮ็ดหยังชลนะเว้ย"
"เสือกอะไรว่ะไอ้เด็กวัด กระจอก"
"ปลัด ที่นี่เป็นที่ชุมชนควรวางกิริยาให้เหมาะกับการเป็นปลัดหน่อยนะครับ ทำโต เอ๊ย ทำตัวแบบนี้สิชาวบ้าน
ถึงได้ศรัทธาไหว้แตปลักขลิกกันหมด ทำตัวแบบนี้ไม่เกรงใจชุดสีกากีที่ใส่บ้างหรือครับ" ชาวบ้านต่างชอบใจที่
ชลนทีเข้าข้างเรวัตตะและด่าปลัดได้เจ็บมาก
"น้องชลกล้าพูดแบบนี้กับพี่เหรอ"
"ถ้าสมองเจ้าบ่ได้พิการก็น่าสิฮู้ความอยู่ดอก"
"เพราะมันใช่ไหมน้องชลจึงกล้าพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้คน น้องเป็นคนรักของพี่นะ"
"เซาเว้า หยุดพูดว่าชลคือคนรัก คนรักของชลมีแค่เรวัตตะ หลานหลวงปู่สัญคนเดียวเท่านั้น"
"ได้ อยากกินข้าวกับชลมากใช่ไหมไอ้ขยะข้างทางฮะ อะกินซะ" ปลัดธนูคว่ำกล่องข้าวของชลนทีลงกับพื้น
ท่ามกลางสายตาของพ่อกำนัน ผ.อ.โรงบาล ตำรวจ ทหาร หมอและชาวบ้านที่กำลังกินข้าว ทุกคนต่างอึ้ง
ในการกระทำของปลัดธนู "ไงมึง กินดิ กินเลย อยากกินนักนี่" เรวัตตะกำหมัดแน่ แต่ก็ต้องทนชลนทีจับมือ
ของเรวัตตะก่อนพูดกับปลัดต่อไปว่า
"ตัวเงินตัวทอง มันยังมีคุณค่าในระบบนิเวศมากกว่าคนอย่างคุณ"
"ชลนที มานี่" ปลัดกระชากแขนชลนทีออกจากเรวัตตะ
"ปล่อยชลเดี่๋ยวนี้"
"เสือกอะไรด้วยวะ ไอ้หมาวัด" เรวัตตะง้างมือจะชกปากด้วการที่ชักหมดความอดทน แม่ย้อยก็เดินมาพอดี
"หยุดนะ อะไรกัน เรวัตตะ กูให้มึงเอาข้าวมาส่งคนที่ศาลาประชาคมแล้วมาเสนอหน้าอะไรตรงนี้"
"แม่ ...."
"อ๋อ นี่คงจะมากินข้าวกับลูกกูสินะ ไม่เจียมกะลาหัวไอ้กุ๊ยอันธพาล" ดอกนี้เล่นเอาปลัดสะดุ้ง แม่ย้อยแอบดู
อยู่แล้วแต่รอจังหวะเรวัตตะเปิดทางจะได้ตีวัวกระทบคาดจังๆ "ชลนที แม่บอกจักเทื่อแล้วว่าบ่ให้มาวุ่นวาย
กับบักกุ๊ยนี้ แม่อุตส่ารับมันเป็นขี้ข้าในเรือน เจ้าก็สิยังใฝ่ต่ำคิดคบคนใช้ I'm Sad So Sad สอนเท่าไหร่กะ
คือบ่จำ ลูกบ่มักดี "
"เรวัตตะ"
"ครับ"
"จำใส่สมองเจ้าของไว้ อีก 7 มื้อ ชลนทีจะกินดองกับคุณปลัด เลิกมาทำงานที่บ้านกูซะแล้วกลับไปอยู่วัด
เหมือนเดิม"
"แม่ป้าครับ ผมฮักชลนที"
"มึงมีเงินบ่"
"บ่มีครับ"
"บ่มี บ่มีเงินแต่งลูกกูไปแล้วลูกกูสิเอาไรแดก หรือมึงสิไปโกงเงินคนอื่นมาเลี้ยงลูกกูหะ"
"แม่ป้า ให้โอกาศผมจักเทือแน่แมะ ข่อไหว้หละแม่ป้า"
"บ่ได้ หาเงิน 10 ล้านมาให้หนี้แทนกู แล้วกูสิยกชลนทีให้"
"อิหยังแม่ เจ้าคือสิมีหนี้หลายโพด ข่อยกะอิพ่อบ่เคยฮู้เรื่อง"
"ม่านฟ้า แม่ถูกโกงแช แม่ต้องหาเงินใช้หนี้ เจ้ากะคือกัน หลวงพี่โจ้สึกแล้ว ยังไงก็ต้องแต่งทันทีพร้อมกับ
ชลนทีและปลัดธนู"
"อิแม่ เจ้าคือบ่ถามข่อยติ๊ว่าฮักบักหน้ายาวนี่เปล่า"
"ฮักบ่ฮักบ่สำคัญ สำคัญแค่ว่าแม่รับเงินมาแล้ว 5 ล้าน จั้งใด๋ลูกกะต้องแต่ง ไปฟ้าวไปตัดชุด แม่จะได้เตรียม
งานทางนี้เวลามันกะชันชิด"
"บ่ บ่ได้ ชลนทีอ้ายฮักเจ้าเจ้าชลนที"
"เรวัตตะ เรวัตตะ" ชลนทีถูกปลัดพาขึ้นรถไปร้านชุดส่วนเรวัตตะถูกแม่ย้อยดึงแขนเอาไว้ไม่ให้ตามไป ทั้งคู่
ต่างเล่นบทโศกใส่กันจนคนเชื่อสนิทใจ  "เซาไห้ได้ละบ่ เรวัตตะ"
"เดี๋ยวนะเเม่ อิหยังวะนี่ ข่อยงง แล้วอิแม่โดนโกงแชจริงบ่"
"อิเจ้มึงถามแบบนี้อย่าบอกนะ"
"กู 2 มือ จ่ายครบแล้ว"
"กูก็มือนึง อิเจ้"
"อ้ก้อง" เรณูกับก้องกอดคอกันร้องไห้โฮเพราะคิดว่าโดนโกงค่าแชจริงๆ "แม่ย้อย คือสิโกงพวกเฮาบ่นี้ หมู่เฮาจ่ายเงินเบิดเเล้วหากบ่ได้ คุกเด้อคุก" ป้าเม้าเอ่ยขึ้นพร้อมเสียงหนุนชาวบ้าน
"บ่ต้องกลัวว่าสิบ่ได้เงินคืน หลังจากงานกินดองเสร็จทุกอย่างกะแฮปปี้"
"คุณนายนัยนา เจ้าคือสิเว้าจังสั้น"
"ก็แม่ย้อยดองฉัน เสร็จงานเเล้วก็ต้องซอยกันสิ จริงบ่แม่ย้อย" ไม่ย้อยไม่ได้พูดอะไรนอกจากให้ม่านฟ้าขับรถ
ไปส่งที่บ้าน แล้วแม่ย้อยจะเฉลยให้ตอนไหนสุดท้ายเรวัตตะกับชลนทีจะสมหวังดังที่คิดหรือไม่ตามต่อนะครับ
ศักดินารัก 2 เรวัตตะบ่ลาฮักชลนที....

thong.brown

รอติดตามครับ

pron

อ่านแล้วเสียวตามเลย

doee

Joechin

ขอบคุณครับ

Mrgan

ขอบคุณครับ

loveza

ขอบคุณครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

gaybin

สนุกมากเลยครับ