ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 774|ตอบกลับ: 12

DYNAMICS OF LOVE | ขอบคุณที่ไม่ต้องเจอกันอีก 1

[คัดลอกลิงก์]

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
10
พลังน้ำใจ
6681
Zenny
5067
ออนไลน์
1122 ชั่วโมง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย มันอ้อย เมื่อ 2024-11-17 21:38

        
        
===== ซัน =====
        
        
        บรรยากาศริมทะเลตอนใกล้ค่ำนั้นเย็นสบาย ผมที่ยืนค้ำแขนกับระเบียงไม้ดูลูกคลื่นอยู่ก็ถูกเรียกสายตาโดยคนที่เพิ่งเดินขึ้นบันไดมาใหม่
        
        "มึงว่างไหม? กูขอคุยด้วยหน่อยสิ" ผมพยักหน้าให้ไปแล้ว แต่เต๋อมันก็ยังคงเงียบและมองมานิ่ง ๆ ท่าทางนั่นดูเหมือนว่าเต๋อมันยังไม่อยากคุยกันตรงนี้ ผมที่รับรู้ได้ก็กระดกเบียร์ที่เหลืออยู่ก้นขวดจนหมด ก่อนจะเป็นฝ่ายออกเดินนำมันลงไปที่ชายหาด
        
        เราทั้งคู่เดินเคียงกันมาเงียบ ๆ อยู่พักใหญ่ ก่อนที่เต๋อมันจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นในที่สุด "ริมทะเลตอนกลางคืนสบายดีนะมึงว่าไหม? กูโคตรอยากมีบ้านอยู่แถว ๆ นี้สักหลังนึงเลยว่ะ" ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของมัน พลางก้มมองมวลน้ำที่ถูกซัดเข้ามาบนฝั่งแล้วซึมหายลงไปในผืนทราย
        
        หลังจากนั้นเต๋อมันก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก ทำเพียงแค่เดินไปเรื่อย ๆ สลับกับเงยมองท้องฟ้าและผืนน้ำที่ขยับไหวไปมา ผมลอบสังเกตมันเป็นพัก ๆ เพื่อรอฟังว่ามันจะพูดเรื่องที่ต้องถึงขั้นชวนผมออกมาคุยไกลขนาดนี้เมื่อไร
        
        แต่รอแล้วรอเล่ามันก็ไม่ยอมปริปากพูดมันออกมาเสียที และตอนนี้พวกเราก็มาไกลจากที่พักกันมากแล้ว ผมจึงตัดสินใจเป็นฝ่ายถามมันเสียเองเลย "แล้วเรื่องอะไรวะที่มึงอยากจะคุยกับกู? "
        
        เต๋อมันอึ้งไปเล็กน้อย และอึกอักเหมือนอย่างกับยังไม่พร้อมที่จะพูด แต่พอทำใจได้มันก็พยักหน้ากับตัวเองและก็พูดออกมาในที่สุด "ซัน.. กูว่า กูยังชอบมึงเหมือนเดิมว่ะ"
        
        เสียงคลื่นซัดชายหาดดังแทรกขึ้นมาในตอนนั้น แต่มันก็ไม่ดังพอที่จะกลบเสียงของเต๋อมัน ผมเสไปสบแววตาที่มองมาอย่างมีความหวังแวบหนึ่ง แล้วตอบรับมันด้วยการพยักหน้าเบา ๆ

        ก่อนหน้านี้ตอนแข่งบาสระหว่างคณะจบ เต๋อมันก็วิ่งมาจากฝั่งทีมของมันเพื่อมาบอกว่าจะขอจีบผม แต่เพราะเพิ่งจบแมตช์ทุกอย่างจึงวุ่นวายไปหมด ผมจึงไม่ได้ตอบรับอะไรมันตอนนั้น
        
        จนกระทั่งตอนนี้ที่ผ่านมาเป็นเดือน ๆ แล้ว แต่ผมก็ยังไม่มีคำตอบที่ชัดเจนให้กับมันเลยว่าจะให้มันเดินหน้าต่อหรือควรจะพอแค่นี้..
        
        ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดเมื่อเต๋อมันหยุดอยู่ข้างหลังและพูดขึ้นมาอีกครั้ง "ซันมึงบอกกูมาเถอะ ถ้ามึงไม่อยากให้กูมาวุ่นวายกับมึง.. กูพร้อมนะที่จะหยุด เพื่อให้มึงสบายใจ.."
        
        ผมหันกลับไปมองเต๋อมันที่ยังมองมาอย่างอ้อนวอนทางผมอยู่ "มึง.. ก็จีบกูสิ.."
        
        เต๋อมันตาโตอย่างคนไม่เชื่อหูตัวเอง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าตะลึงงันนั่นเป็นรอยยิ้มกว้างน่ามองของมัน "ซัน กูขอสัญญา ว่ากูจะไม่ทำให้มึงเสียใจเลย ที่มึงให้โอกาสกู"
        
        …
        
        
        สระว่ายน้ำของศูนย์กีฬาครบวงจรถูกจับจองโดยคณะกองถ่ายซีรีย์ที่จะกำลังออกอากาศในอีกหกเดือนข้างหน้า ผมที่นั่งรออยู่บนอัฒจันทร์ก็ได้แต่มองตามเต๋อมันตาละห้อย เพราะมันเล่นใช้เวลาถ่ายเทคนี้วนไปวนมาปาไปแล้วกว่าสองชั่วโมง
        
        เต๋อมันได้รับบทเป็นเพื่อนพระเอกซึ่งต้องลงไปช่วยนางเอกขึ้นจากน้ำมามากว่าหกรอบ เพราะผู้กำกับยังบอกว่าอารมณ์ที่ถ่ายทอดออกมามันยังไม่ดีพอ
        
        ผมที่นั่งรอมานานก็ถอนหายใจเสียงดัง ก่อนจะดันตัวขึ้นเพื่อจะลงไปหาเต๋อมันที่นั่งคลุมผ้าเช็ดตัวอยู่บนม้านั่ง

        "ไม่กล้าผายปอดหรอวะ? " ผมถามพลางมองไปทางนางเอกซีรีย์ที่ใส่วันพีชโชว์รูปร่างน่ามอง ก่อนจะถูกยันศอกใส่โดยคนที่นั่งอยู่

        "สัตว์! มองใหญ่เลยนะมึง" ผมยิ้มตอบเพราะรู้ว่ามันกำลังหึง ก่อนจะก้มลงไปกระซิบข้างหูมัน
        
        "ไปห้องน้ำกับกูสิ.. แล้วมึงจะผายปอดเทคหน้าผ่านแน่นอน" บอกจบก็ดึงปีกให้มัลุกขึ้นยืนแล้วดึงมันผ่านตากล้องที่มองมาทางพวกผมด้วยสีหน้าประหลาดใจไปทางห้องน้ำ
        
        กระจกบานใหญ่ติดกับผนังเป็นสิ่งแรกที่เห็นเมื่อเปิดประตูเข้ามา ผมไม่รอช้ารีบล็อคประตูแล้วดันเต๋อมันจนไปติดขอบอ่าง ก่อนจะแทรกเข้าไปที่ระหว่างโคนขาขาว แล้วรั้งให้เต๋อมันเข้ามาหาสัมผัสปากที่ผมกำลังจะมอบให้
        
        "หึง.." ผมกระซิบเสียงแข็งปนความเคืองเล็กน้อย หลังจากผละออกมาจากปากกระจับได้รูปที่ไม่ว่าจะจูบเบาหรือจูบหนักมันก็สร้างความพึงพอใจให้กับผมได้ทุกครั้ง
        
        "ขอโทษ.. มึงอย่าโกรธกูเลยนะ กูก็พยายามเซฟตัวเองสุด ๆ แล้ว.." มันพูดทั้งที่หลบสายตา ผมรู้ดีว่าเต๋อมันคงจะรู้สึกผิดที่ทำให้ผมต้องมาทนใช้ปากของมันร่วมกับคนอื่น ผมจึงรั้งมันเข้ามาจูบเบาอีกครั้งว่าผมเข้าใจมัน

        "ไม่เป็นไร แต่กูยอมให้แค่วันนี้ และนี่ คือการลบรอยนางเอกนั่นจากกู" ก่อนจะผละมากระซิบและก็ทาบริมฝีปากลงอย่างดูดดื่มเชื่องช้าอีกครั้ง ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่ดูดดึงหรือขบเม้มจนทำให้บวมช้ำ เพราะกลัวคนอื่น ๆ รู้ว่าพวกเราทั้งสองคนนั้นเข้ามาทำอะไรกันในห้องน้ำ

        แต่เพียงไม่นานเต๋อมันก็กลายเป็นฝ่ายรุกกลับ โดยการดูดดึงลิ้มผมให้เข้าไปหาอย่างเรียกร้อง ผมจึงต้องจำยอมและกว่าที่เราจะถอนออกมาจากกันได้ ตอนนั้นทั้งสีข้างและที่คอของเต๋อมันก็ได้แดงเถือกเป็นรอยมือของผมเป็นที่เรียบร้อย

        "แม่ง แดงเลยว่ะ" เต๋อหันซีกหน้าเข้ากระจกพลางยกมือลูบรอยที่มันบ่นก่อนจะหันมามองค้อน ส่วนผมก็เลิกคิ้วใส่ มันใช่ความผิดของผมที่ไหนกันล่ะ มันนั่นแหละที่อยากจูบกับผมต่อเอง

        ผมจึงปั่นประสาทเต๋อมันต่อด้วยการยิ้มยียวนให้เป็นของแถม แล้วออกแรงดึงมันลงจากขอบอ่างและผลักให้มันออกไปข้างนอก ก่อนจะล็อกอีกครั้งเพื่อที่จะจัดการกับอารมณ์ของตัวเอง..

        ผมออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งก็ทันเห็นฉากที่เต๋อมันกำลังก้มลงผายปอดพอดี ผมรีบกวาดสายตาหาผู้กำกับในทันทีเพื่อจะดูสีหน้าว่าพอใจหรือเปล่าในรอบนี้

        ผู้กำกับทำเพียงแค่กัดเล็บเหมือนในทุกที แต่รอบนี้ไม่มีการสั่งคัดเพื่อเรียกเต๋อมันและนางเอกไปคุยเรื่องการถ่ายทอดอารมณ์ ก่อนคนที่รับบทเป็นทั้งพระเอกและเป็นเพื่อนรักของเต๋อจะเดินเร็ว ๆ เข้ามารั้งไหล่มันออกและซัดหมัดใส่หน้าไปหนึ่งที

        ทุกอย่างรันไปตามบทด้วยความลื่นไหล ผมที่รู้สึกสบายใจแล้วเพราะเต๋อมันไม่ต้องเสียปากให้ใครอีกก็นั่งลงตรงที่นั่งข้างสระ สักพักพี่ตากล้องที่นั่งหันหลังให้ ก็หันหน้ามามองผมแล้วกดมุมปากพลางพยักหน้าให้ด้วยสีหน้ารู้ทัน

        ...

        การนอนหนุนตักเต๋อมันในเช้าวันเสาร์บนโซฟาตัวยาวหน้าทีวีที่เปิดไว้ให้ดูคน เป็นกิจกรรมที่ผมทำเป็นประจำในช่วงสองเดือนมานี้

        ตอนนี้ผมมีแฟนเป็นคนที่ทำหน้าตาเคร่งเครียดตลอดเวลาไปแล้วเรียบร้อย เต๋อมันจะไม่เครียดน่ะสิแปลก ทั้งเรื่องเรียนที่ต้องได้เกรดอย่างต่ำสามจุดสองห้าเพื่อไม่ให้หลุดทุน ไหนจะมีบทซีรีย์เรื่องใหม่ที่แต่งขึ้นมาสด ๆ ร้อน ๆ และกำลังจะออกกล้องในไม่ช้าให้ต้องจำเพิ่มอีก

        ผมไม่อยากจะเชื่อเลย แค่ฉากโบรแมนซ์ระหว่างเต๋อมันกับนักแสดงหน้าใหม่อีกคนที่รับบทเป็นรุ่นน้องที่มาคอยช่วยเต๋อให้ผ่านพ้นช่วงอกหัก ฉากไม่กี่ฉากนี่จะมีคนเชียร์ทีมผู้สร้างอย่างท่วมท้นจนต้องมีเรื่องแยกออกมา

        ผมลุกขึ้นจากตักมันแล้วหันไปมองคนที่ใส่แว่นพลางกัดปลายดินสอไม้จนบู้บี้ ก่อนจะบ่นอู้อี้ใส่มัน "กูหิวแล้วว่ะ"

        "อือ.. ขออีกสิบนาที กูก็หิวแล้วเหมือนกัน" ผมพยักหน้าก่อนจะลุกขึ้นไปหาอะไรกินรองท้อง และไม่ลืมหยิบมาเผื่อมันด้วย

        แซนด์วิชถูกมันรับไปแทะอย่างไม่อิดออด ก่อนจะพึมพำกับสิ่งที่ตัวเองอ่าน ผมที่เห็นว่าคงจะนานเกินสิบนาทีแน่จึงเข้าไปนั่งบนเข่ามัน ก่อนจะดึงบึกกระดาษที่เต๋อมันสนใจมาตั้งแต่เช้าออกจากมือ แล้วส่งกลีบปากเข้าไปหาอย่างออดอ้อนเหมือนกับเด็กที่เรียกร้องความสนใจ

        มันเงยหน้ารับแล้วบดเบียดริมฝีปากกลับอย่างเชื่องช้า ก่อนเราทั้งคู่จะผละออกมาหัวเราะให้กัน
        
        "โอเค ๆ ลุกแล้ว ๆ " เต๋อมันว่าก่อนจะดันให้ผมออกจากตัวมัน แล้วลุกขึ้นบิดขี้เกียจไปมา ผมที่มองมันอยู่ตลอดก็ทำได้เพียงกดมุมปากกลั้นยิ้มไว้

        แฟนผม แม่งดูดีแม่กระทั่งตอนบิดขี้เกียจอ่ะคิดดูแล้วกัน!

        "เออ พรุ่งนี้กูมีสัมภาษณ์เช้านะ" ระหว่างรอลงลิฟต์มันก็พูดขึ้น

        "ไปไง ให้กูไปส่งมั้ย"

        มันส่ายหน้าเล็กน้อย "ไม่เป็นไร แม่กูเขามารับน่ะ"

        พอพูดถึงแม่เต๋อ ผมยังจำได้เลยว่าครั้งแรกที่เจอกันนั้นผมรู้สึกได้เลยว่าท่านไม่ค่อยชอบผมสักเท่าไหร่ เพราะดูเหมือนแม่ของเต๋อจะพยายามกีดกันผมออกจากลูกชายของตัวเอง แล้วไหนจะสายตาที่มองมายังผมมันเหมือนกับมองคนที่เกาะลูกชายเขากินอย่างไรอย่างนั้น

        ผมหลุดออกจากภวังค์ความคิดของตัวเองตอนเสียงลิฟต์ดังขึ้น ก่อนจะหันไปมองคนข้าง ๆ ที่กำลังก้มหน้าอ่านสไลด์ในโทรศัพท์ "แล้วมึงเสร็จกี่โมง"

        เต๋อมันเงยขึ้นมาแล้วทำหน้านึก "น่าจะไม่เกินเที่ยงมั้ง"

        "ให้กูไปรับป่าว"

        "ไม่เป็นไร กลัวจะลำบากมึงเปล่า ๆ " ผมขมวดคิ้วแน่นไม่พอใจที่มันพูดแบบนั้น จนเต๋อมันยิ้มเจื่อนก่อนที่มันจะเลื่อนแขนมาคล้องคอผมแล้วดึงเข้าไปหา "กูหมายถึงสตูมันอยู่ไกล แล้วไหนมึงมีเรียนตอนบ่ายอีก กูไม่อยากให้มึงขับรถตอนเที่ยง ๆ แดดมันร้อน กูเป็นห่วง"

        พอฟังที่เต๋อมันอธิบายผมถึงได้คลายความหน้าตึงลง แล้วพยักหน้าส่ง ๆ ให้กับมันไป ก็นะเหตุผลมันไม่พ้นเป็นห่วงผมนี่หว่า ทำไมผมจะไม่ดีใจล่ะ
        
        ...

        ผมยิ้มอารมณ์ดีเพราะกำลังขับรถกลับไปกกแฟนหลังจากอาจารย์ยกคลาสบ่าย ส่วนคลาสเย็นผมยกเอง ตอนนี้บ่ายโมงกว่าแล้วเต๋อมันก็คงจะกลับถึงห้องแล้วเรียบร้อย ตอนแรกผมก็ว่าจะซื้อของเอาขึ้นไปกินบนห้อง

        แต่คิดไปคิดมาไม่ซื้อดีกว่า เพราะอยากจะทำกิจกรรมเข้าจังหวะมากกว่า เมื่อคืนก็ฟัดกันได้นิดเดียวแถมยังรุนแรงไม่ได้อีกเพราะเต๋อมันมีสัมภาษณ์ตอนเช้า บ่ายนี้ก็เลยกะจะเอาให้เต็มอิ่มแล้วค่อยลงมากินข้าวเย็นทีเดียว

        เปิดประตูห้องเข้าไปก็เห็นว่าเต๋อมันยืนค้ำมือจับกระเป๋าเดินทางพลางกวาดสายตามองดูของในห้องอยู่ ความคิดแรกของผมคือเต๋อมันคงจะเตรียมกระเป๋าไปออกรายการต่างจังหวัดสักที่

        ผมไม่ต้องคิดไปเองนานกว่านั้น คนที่จะเฉลยว่ามันเตรียมตัวไปไหนก็หันกลับมามองผมแล้วก็ชะงักไปนาน
        
        ก่อนที่มันจะลากกระเป๋ามาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วพูดขึ้นเสียงเรียบ "กูขอโทษนะ"

        แทบไม่ต้องคิดผมก็เอื้อมมือไปรั้งมันไว้ทันที "เดี๋ยว! ขอโทษอะไรของมึงวะเต๋อ"
        
        ความคิดของผมตอนนี้ตีกันมั่วไปหมด มันจะไปไหน มันจะทำอะไร แล้วทำไมมันต้องขอโทษผมด้วย

        แต่สุดท้ายมันก็ไม่มีคำอธิบายใดกลับมา แม้แต่จะหันหน้ามามองผมมันก็ยังไม่ทำ..

        มันจากไปแล้ว.. ตอนนี้เหลือเพียงผมที่นั่งลงบนโซฟาแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ประตูตลอด ผมมองมันอยู่อย่างนั้นและคาดหวังเหลือเกินว่าเต๋อมันจะเปิดประตูนั่นเข้ามาอีกครั้งหนึ่งด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
        
        แต่สุดท้ายประตูนั้น ก็ไม่เคยถูกเปิดออกจากคนที่ชื่อเต๋ออีกเลย..

        …

        บรรยากาศวันรับปริญญานั้นคับคั่งไปด้วยผู้คนที่มาร่วมแสดงความยินดีกับผู้ที่สำเร็จการศึกษา วันนี้ผมแต่งตัวมาอย่างเนี้ยบเพื่อที่จะมาแสดงความยินดีให้กับบุคคลสาธารณะที่โพสต์เชิญชวนให้ทุกคนมาร่วมงานรับปริญญาของตัวเอง

        แต่.. มันคงไม่ใช่สำหรับผมที่โดนเขาบล็อคเอาไว้ทำให้ไม่เห็นโพสต์ ผมจึงต้องใช้แอคเคาท์อื่นเพื่อส่องดู จริง ๆ ช่วงนี้ผมก็ไม่ได้ว่างเท่าไหร่หรอก เพราะตัวเองก็มีรับปริญญาในวันพรุ่งนี้เหมือนกัน ถ้าคนที่บล็อคผมเขาไม่สำคัญจริง ๆ ผมก็คงจะไม่มางานของเขาหรอก

        เดินผ่านฝูงชนที่รายล้อมเพื่อรอถ่ายรูปคนที่ผมมาหาเขาเข้าไป ก็เจอกับดาราหนุ่มมาแรงที่กำลังฉีกยิ้มกว้างโชว์ฟันเรียงสวยอย่างมีความสุขอยู่ ผิดกับผมที่ก้มพิจารณาช่อดอกไม้เล็ก ๆ ของตัวเองว่ามันจะมีค่าพอให้เขาถือไว้อย่างกับของเหล่าแฟนคลับของเขาหรือเปล่า

        วินาทีที่เต๋อมันจะหันมาทางผม อยู่ ๆ ผมก็รู้สึกกลัวขึ้นมาจนต้องถอยหลังกลับเข้าไปในกลุ่มผู้คน ก่อนจะเดินเอาดอกไม้ของตัวเองไปฝากรวมไว้กับเหล่าแฟนคลับคนอื่น ๆ แล้วเดินออกมา..

        อย่างน้อยวันนี้ผมก็ได้ให้ดอกไม้มันสักทางหนึ่งนั่นแหละ

        …

        'กูขอโทษนะ' มันเป็นประโยคที่เต๋อเคยบอกกับผม ก่อนจะขอไม่ให้ไปเจอกับเขาอีก ประโยคนี้ประโยคเดียวนี่แหละที่ทำให้ผมกลายเป็นคนกลัวที่กล้าจะรักใคร เพราะกลัวว่าสักวันหนึ่งผมจะได้ยินครั้ง

        แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เจ้าของประโยคนั่นได้กลับมาพบเจอกับผมอีกครั้งหนึ่ง.. ผมทำเป็นมองไม่เห็นเขาแล้วเดินผ่านไป แต่ดูเหมือนว่าเขายังไม่รู้ตัวว่าผมทำเมิน จึงรีบก้าวขาตามจนทัน ก่อนจะทักขึ้นทั้งที่ผมไม่ได้หันไปมอง

        "สะ..สบายดีนะ" ประโยคแรกในรอบสามปีตั้งแต่วันนั้นก็คือคำถามโง่ ๆ ในวันนี้ ตอนแรกก็กะจะเงียบไม่ตอบอยู่หรอก แต่เพราะเขาได้เป็นพรีเซ็นเตอร์คนใหม่ให้กับบริษัท ผมจึงต้องตอบกลับไปตามมารยาท

        "ครับ สบายดี" ตอบเสร็จผมก็ปรายตามองเขาเพียงเท่านั้น ก่อนจะเดินหนีโดยไม่หันกลับไปมองคนที่ถูกทิ้งไว้ด้านหลังอีก

        ผมต้องชมตัวเองหนัก ๆ เรื่องที่สามารถควบคุมตัวเองไม่ให้สั่นได้ขนาดนั้น ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้กำลังรู้สึกดีใจอยู่แท้ ๆ ว่าอย่างน้อยเจอกันครั้งนี้เขาก็ยังเข้ามาทักผม

        หมับ!

        ผมหันไปมองมือที่รั้งไหล่ผมเอาไว้ ก่อนจะมองไปยังเจ้าของมัน "กูขอโทษ.."
        
        ประโยคเดิมจากคนเดิมที่ถูกพูดออกมาอีกครั้ง ผมฟังแล้วก็ได้แต่กัดกรามแน่นเพื่อไม่ให้แสดงอารมณ์อะไรออกมา "กูขอโทษจริง ๆ "

        ผมไม่อยากฟังคำขอโทษโง่งมนี่ซ้ำ ๆ อีก จึงรีบพูดขัดขึ้นมาก่อน "อือ ไม่เป็นอะไรเลย ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอก"
        
        พลางมองไปยังมือนั่นเพื่อให้เขาปล่อยมือออก ก่อนจะหันหลังแล้วเดินจากมา..
        
        ...

        พอหมดเวลางานช่วงเช้าผมก็รีบพาตัวเองขึ้นมาบนดาดฟ้าเพื่อสูบบุหรี่สักมวนหนึ่ง ตอนนี้รู้สึกเลยว่าตัวเองนั้นไม่ไหวแล้ว เพราะในหัวมีแต่ภาพความทรงจำของคนเมื่อเช้าแทรกขึ้นมาในหัวตลอดเวลา

        ทั้ง ๆ ที่ห้ามไม่ให้ตัวเองรู้สึกแล้วแท้ ๆ แต่สุดท้ายทำไมผมกลับยิ่งรู้สึกมากขึ้นกว่าเดิม

        ช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันกับอีกคนมันวนเวียนอยู่ในหัว ก่อนจะจบลงด้วยภาพที่เขามาบอกเลิกผมทั้งที่ไม่ได้บอกอะไรกันเลย

        ผมอยากรู้จริง ๆ เหลือเกินว่าตัวเองนั้นผิดอะไร?

        หลังจากสูบจนหมดมวนก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้วอีกครั้งเมื่อได้รับข้อความมาจากแม่

        'เต๋อทักมาขอที่อยู่กับแม่'

        'ซันจะให้แม่ส่งไปไหม'

        'ตอนนี้กลับมาดีกันแล้วหรอ'

        ผมก้มอ่านวนอยู่อย่างนั้น ก่อนจะตัดสินใจพิมพ์ตอบกลับแม่ไป

        'ให้ก็ได้'

        'ผมอยากจะเคลียร์มันให้จบ ๆ ไปเหมือนกัน'

        แม่ส่งสติ๊กเกอร์ว่าโอเคมาอีกสองสามตัวก่อนจะหายไปไม่ถามไถ่อะไรลูกตัวเองอย่างผมอีก

        ...

        วันนี้ทั้งวันไม่รู้ว่าเป็นวันซวยอะไรของผมกันแน่ ตอนเช้าก็เจอโจทก์เก่าที่เลิกกันไปแบบงง ๆ พอตอนเย็นก็ต้องแก้งานจนหัวฟูอีก กว่าจะได้เลิกงานก็โอทียาวจนทุ่มกว่า ๆ

        พอเสร็จงานผมจึงไม่รอช้าพาตัวเองมาที่บาร์เพื่อหาสิ่งย้อมใจ วันนี้วันศุกร์แท้ ๆ แต่กลับงานหนักสุดในรอบสัปดาห์

        ผมที่กำลังถอนหายใจกับงานที่ทำและเรื่องต่าง ๆ ที่เจอมาในวันนี้ก็ถูกขัดจังหวะโดยคนที่มานั่งลงข้าง ๆ

        "สวัสดีครับ ขอนั่งด้วยคนนะครับ"

        ผมก้มมองเหล้าที่เหลือในแก้วพลางพยักหน้าให้กับอีกคน ก่อนจะเสสายตาไปมองเมื่อเขายังคงนั่งหันตัวมาทางผมแถมยังส่งยิ้มมาให้        

        "ชื่ออะไรหรอครับ ผมตุลย์นะ"

        "ซัน.. ครับ" ผมตอบกลับไปพร้อมยกยิ้มเล็กน้อยเพื่อโปรยเสน่ห์ เพราะรู้ดีว่าตุลย์กำลังสนใจในตัวผมแน่ ๆ

        หลังจากนั้นก็โดนเขาถามโน่นถามนี่ไปเรื่อย ผมที่ตอบคำถามของตุลย์จนเบื่อแล้วก็ถอนหายใจขึ้นเสียงดัง ก่อนจะพาเขาเข้าประเด็น "ห้องผมไม่ว่างนะ แต่ที่อื่นผมได้หมด"

        ตุลย์ยิ้มน่ามอง ก่อนจะไม่อ้อมค้อมอะไรอีก "งั้นเปิดห้องสักห้องแล้วกันนะครับคืนนี้"

        "ผมว่าได้อย่างนั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องลำบากใคร"

        เราทั้งคู่ลุกขึ้นเมื่อตกลงกันเสร็จ ก่อนจะพากันเดินออกไปเอารถที่หลังร้าน ระหว่างทางเดินช่วงที่มีไฟสลัว ตุลย์ก็รั้งผมเข้าไปจูบ แม้การกระทำนี้จะไม่ค่อยถูกใจผมสักเท่าไรนัก แต่ผมก็ตอบรับกลับไปให้อย่างถึงใจ

        เราทั้งคู่โรมรันกันพันตูกันอย่างนั้นอยู่พักใหญ่แบบไม่สนใจว่าใครจะเดินผ่าน ก่อนตุลย์จะผละออกมายิ้มอย่างถูกใจ "ขอเช็คนิดหน่อยคงจะไม่ว่านะครับ ว่าแต่ซันจูบเก่งจังเลย.."

        ผมยิ้มตอบก่อนจะกระซิบข้างริมฝีปากที่กำลังแดงนั่น "ผมมีอย่างอื่นที่เก่งกว่านี้อีก.."

        ตุลย์ไม่พูดอะไรต่อเขายกยิ้มตาพราวแล้วหันตัวเดินนำผมไปทันที ก่อนจะรั้งผมไว้อีกครั้งเมื่อผมจะเดินไปทางรถของตัวเอง "ไปรถผมดีกว่า เดี๋ยวผมมาส่ง"

        ผมพยักหน้า ปล่อยให้เขานำไปจนถึงสปอร์ตคาร์คันหรูที่ราคาคงไม่ต่ำกว่าหลักสิบล้าน ผมที่ไม่ได้ขัดขืนตุลย์ตั้งแต่แรกชาตินี้จึงได้มีบุญหย่อนตูดลงบนเบาะหนังอย่างดีของแอสตันมาตินคันงาม

        ขับออกไปจากบาร์นั่นได้ไม่นานก็ถึงโรงแรมสภาพดีที่จะใช้ฟัดกายเนื้อกันกับคนที่กำลังขยับหัวเข้ากับจังหวะเพลงอย่างอารมณ์ดีในคืนนี้

        ตุลย์ลงจากรถแล้วเดินนำผมไปที่ลิฟต์เลย ตัวเองที่กำลังสงสัยจึงถามขึ้น "ตุลย์จองห้องไว้แล้วเหรอ"

        เขายกยิ้มภูมิใจก่อนจะหันมามองผมเพียงเท่านั้น และปล่อยให้ความเงียบงันเป็นคำตอบ

        จนกระทั่งประตูห้องปิดลงเขาก็รั้งผมเข้าไปบดจูบ ก่อนเขาจะผละออกมาเพื่อพูดพลางยกยิ้มร้าย "ก็ผมอยาก และก็รู้ว่าคืนนี้ผมก็ต้องได้"

        เขาไม่รอให้ผมเข้าใจอะไรไปมากกว่านั้นก็ลงทุนแกะเสื้อผ้าตัวเองออก ผมเองก็เรีบแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตตาม ก่อนที่เขาจะเดินดุ่มเข้ามาคว้าผมไปจูบ

        เราหมุนเราเหวี่ยงเพื่อบดจูบระหว่างนั้นก็ช่วยกันดึงช่วยกันรั้งเปลือกนอกที่เหลือติดอยู่บนตัวออก ก่อนผมจะโดนผลักลงไปกับเตียงขนาดใหญ่ที่เด้งสู้กับร่างผมตั้งแต่สัมผัส

        ผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันจะดังแค่ไหน เมื่อต้องส่งเสียงแข่งกับความร้อนแรงของเราทั้งสองคน..

        ...

        ผมลุกขึ้นมองคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่กับเตียง ก่อนจะเดินเข้าไปชำระร่างกายในห้องน้ำ การใช้ชีวิตสนุกไปวัน ๆ อย่างนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันนั้นยังไม่เพียงพอ ผมอยากได้อะไรที่มันถึงใจมากกว่านี้ อยากรู้สึกมากกว่านี้ อยากครอบครองมากกว่านี้

        แต่สุดท้ายแล้วก็ทำได้เพียงหักห้ามใจ เพราะอย่างไรมันก็คือวันไนท์แสตน

        เดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นตุลย์นอนพิงพนักหัวเตียงพลางเล่นโทรศัพท์อยู่ เขาเงยขึ้นมามองผมเพียงครู่ ก่อนจะลุกขึ้นเข้าห้องน้ำไป

        ผมแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยตุลย์ก็ออกมาพอดี ความเงียบงันระหว่างเราทั้งคู่ตอนนี้ทำให้ทั้งห้องกว้างดูอึดอัดไปเสียหมด ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เสียงครางและคำอุทานยังดังก้องไปทั่วห้องแท้ ๆ แต่พอเสร็จกิจกลับงันเงียบใส่กัน

        "ให้ผมไปส่งที่บาร์นั่นใช่มั้ย" ตุลย์ถามขึ้นระหว่างใส่กระดุมแขนพลางมองมาทางผมผ่านบานกระจก

        "ครับ" ผมตอบแค่นั้น ก่อนจะก้มลงทำเป็นเช็คข้อความในโทรศัพท์ต่อ

        คนที่แต่งตัวเสร็จแล้วก็หันตัวกลับมาก่อนจะคร่อมผมไว้ แล้วจับมือถือผมไปกดอย่างถือวิสาสะ "เบอร์ผม ถ้าอยากสนุกเมื่อไหร่ก็โทรมา รับรองเลยว่าถึงใจเหมือนครั้งนี้แน่นอน"

        เขาพูดจบก็ก้มลงมาสูดจมูกเบาข้างซอกคอผมก่อนจะผละออกไป ผมก็ยืนขึ้นตามเขาและเดินตามเหมือนกับตอนขามา
        
        


TO BE CONTINUED ..
        
        
        
        

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
84516
Zenny
29890
ออนไลน์
9799 ชั่วโมง
โพสต์ 5 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด

นายกสโมสร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
234697
Zenny
95412
ออนไลน์
17360 ชั่วโมง
โพสต์ 7 วันที่แล้ว | ดูโพสต์ทั้งหมด
สนุกมากครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
37894
Zenny
990
ออนไลน์
1399 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-6-14 11:32:10 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
28091
Zenny
496
ออนไลน์
4012 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-28 12:02:35 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
10
พลังน้ำใจ
35720
Zenny
6558
ออนไลน์
5659 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-26 14:21:00 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

ประธานนักศึกษา

กระทู้
125
พลังน้ำใจ
58911
Zenny
68463
ออนไลน์
4689 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-25 21:52:00 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
69316
Zenny
8975
ออนไลน์
15244 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-25 19:15:15 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
51296
Zenny
46622
ออนไลน์
6143 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-23 10:25:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากครับ

นายกสโมสร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
234697
Zenny
95412
ออนไลน์
17360 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-22 10:12:45 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
28091
Zenny
496
ออนไลน์
4012 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-22 08:11:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด

อยากเจอแบบนี้ครับ​ อิอิอิ

นายกสโมสร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
103282
Zenny
87184
ออนไลน์
27589 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-22 06:16:16 | ดูโพสต์ทั้งหมด
อยากเจอแบบนี้ครับ​ อิอิอิ

ประธานนักศึกษา

กระทู้
1
พลังน้ำใจ
79853
Zenny
26157
ออนไลน์
12274 ชั่วโมง
โพสต์ 2021-5-22 05:26:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-11-23 03:21 , Processed in 0.135152 second(s), 26 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้