ศักดินารัก ตอนที่ 1 แมนผู้แสนอาภัพ

Maximam

"ไอ้แมน เอาตังค์มาให้กู กูจะแดกเหล้า" เสียงชายวัยกลางคนอายุราวๆ 37 ปี เอ่ยเรียก
ลูกชายของเขาลั่นบ้าน แมน เด็กหนุ่มวัย 18 ปี ที่เรียนดีแต่ว่าฐานะทางบ้านโคตรยากจน
แมนอยู่ 2 คนกับพ่อขี้เมที่ไม่เป็นโล้เป็นพายให้ลูกหลังจากที่แม่ของแมนหนีตามชายอื่นไป
"ตังค์อะไรพ่อ"
"ก็ตังค์ที่มึงได้จากการไปช่วยตาอ่ำดำนามาเมื่อว่าไง เอามาลีลาเดี๋ยวกูตบ"
"ไม่ได้พ่อ แมนจะเก็บไว้เป็นค่าใบสมัครเรียนต่อมหาลัย"
"เรียนต่อ ถุย เรียนเหี้ยอะไร มึงจะเป็นนายกไง ไร้สาระวะเอาเงินมา"
"ไม่ให้พ่อ แมนจะไปเรียนเเล้ว"
"เรียนเหรอ เรียนได้" โครม
"พ่อทำไรอะ"
"กูก็ทำลายจักรยานมึงไง มึงจะได้ไม่ต้องไปเรียน เพราะถ้ามึงไม่ไปเรียนมึงก็ไม่ต้องใช้เงิน"

แมนถึงกับยืนน้ำตาตกในที่พ่อแท้ ๆ ทำกับเขาได้ลง แมนจึงเดินออกจากโดยไม่รีรอและ
ไม่สนใจอะไรพ่ออีก ที่หน้าบ้านฟอร์จูนเนอร์คันหรูก็มาจอดขวางประตูรั้วบ้าน
"เหี้ยแล้ว เถ่าแก่สำรวยมาทวงเงินพ่อแน่นเลย" แมนพูดขึ้นพร้อมกับต้องยื่นสู้หน้าเพราะ
ออกบ้านไม่ได้ เมื่อประตูรถเปิดออกเสี่ยสำอางลูกชายคนโตของเสี่ยสำรวยก็ลงรถและเดิน
มาหาแมน

"อาเมฆอยู่ไหม"
"อยู่ แต่ยังไม่มีจ่าย จะทำอะไรพ่อผม"
"ทำไมมันจะไม่มี เมื่อวานมันไปดำนาบ้านตาอ่ำมาตาอ่ำให้มึงพิเศษพันนึง ตอแหลได้แม่มึง
มากจริงๆไอ้ลูกเวร" เสียงตาเมฆตะโกนออกมาแบบเมา ๆ
"พ่อเรานี่ก็แปลกมนุษย์นะแทนที่จะช่วยลูก"
"นี่คับเงิน อย่าทำอะไรพ่อผม"
"ขึ้นรถ เดี๋ยวไปส่ง"
"ไม่ ผมเดินไปเองได้"
"จะขึ้นหรือจะให้อุ้ม"
"อิทธิพลพอกันทั้งพ่อทั้งลูก"
"อ้าว เฮ้ยปากงี้"
"เฮ้ย ปล่อย ปล่อยนะ" เสี่ยสำอางอุ้มแมนขึ้นพาดบ่าและพาขึ้นรถฝั่งข้างคนขับ วันนี้เสี่ย
สำอางไม่มีลูกน้องมาด้วย รถก็ส่วนตัวอะสิ
"จะพาผมไปไหน"
"เอ้าไปโรงเรียนไง หรือจะไปโรงแรม"
"จอด ผมจะลง"
"พูดกันดีดีสักวันได้ไหม"
"ไม่ ก็บอกเเล้วไงว่าผมกับเสี่ยไม่ควรคบกัน"
"เรียกพี่ได้ป่ะ นายก็อายุ 18 พี่เองก็เพิ่ง 22 "
"เสียใจผมลูกคนเดียวไม่มีพี่ เสี่ยต้องการอะไรจะมาเก็บเงินก็นี่ไงเอาไปดิ"
"เห็นเหมยบอกว่าเราจะเอ็นเข้าพยาบาลเหรอ"
"ถามทำไม"
"ก็เหมยมันจะเรียนสายนี้ จะได้ไปสมัครเรียนพร้อมกันกับเหมย"
"จะได้เรียนเปล่าก็ไม่รู้"
"ทำไม"
"แล้วถามทำไม เสี่ยเองก็จบแค่ ม.6ยังไม่เรียนต่อ"
"อยู่ที่ความพอใจ พี่ไม่เรียนเพราะพ่อรวย น้องสาวก็เรียนเก่ง พี่ไม่เรียนพี่ก็ไม่อดตาย"
"แต่ผมถ้าฝืนเรียนต่อก็อาจตายกลางคัน ถึงหน้าโรงเรียนแล้วปล่อยผมลงเดี๋ยวนี้"
"ได้ครับ"

เสี่ยสำอางขับรถเข้ามาส่งในลงเรียน ที่ลานจอดรถผู้ปกครอง เมื่อแมนลงจากรถเสี่ยสำอา
งก็ตามลงมาด้วย และผ่านตรงศูนย์อาหารเหมยซึ่งนั่งกินของว่างกับเพื่อนจึงร้องเรียก
"แมน ทางนี้มานี่มานี่ ซื้อแซนวิสไว้เผื่อ อ้าวเฮีย ไหงแบบนี้"
"อะไรหมวยเล็ก"
"ทีน้องให้มาส่งหละเล่นตัว แล้วนี่รับเพื่อนน้องมาส่ง"
"เดี๋ยวเหมย พี่ชายเหมยไปเก็บเงินที่บ้านเราแล้วอุ้มเราขึ้นรถมาเราไม่ได้อยากมา"
"หือ ยังไงคะแมน" แก้มพูดขึ้น
"นั่นดิ ถึงขั้นพี่มอสอุ้มขึ้นรถมามันยังไง"
"อะไรของมึงไอ้โจ แล้วใครชื่อมอส"
"อ๋อชื่อเล่นเฮียเราพี่มอส น้องแมน"
"เหมย เดี๋ยว เดี๋ยว การบ้านวิทย์ไม่ต้องลอก"
"ใจเย็นเพื่อน ใจเย็น ใจเย็น"
"นั้นเฮียไปก่อนนะเดี๋ยวเย็นมารับ"
"มารับแมนเหรอ เย็นนี้พี่เกรซมารับกลับบ้าน" (เกรซหนุ่มช่างกลเเฟนเหมย)
"อือ นั้นรับเพื่อนเราก็ได้ทางกลับบ้านทางเดียวกัน"
"ไม่ต้องเย็นนี้มีงานต้องไปทำงาน จบ นะ บาย"

เย็นหลังเลิกเรียน เสี่ยสำอางหรือเสี่ยมอสก็ขับมอไซต์msxคู่ใจมารับรอรับแมนแต่ว่า
แมนกับขึ้นมอไซต์ไปกับคนอื่น เสี่ยมอสเลยขับตามไปห่างๆจนไปถึงผับเกย์แห่งหนึ่ง
"แมนมาทำงานอะไรที่นี่ว่ะ" เสี่ยมอสพูดขึ้น เเล้วย่องตามไปอย่างเงียบๆ ทั้งผับไม่มีใคร
ไม่รู้จักเสี่ย เสี่ยจึงเข้าไปสืบเรื่องได้ง่ายๆ เมื่อมาถึงห้องเเต่งตัว
"เฮ้ยไอ้แมน มึงจะทำจริงเหรอว่ะ" ธัญ เพื่อนสนิทที่ไม่ได้เรียนแล้วและทำงานสีเทาเอ่ยถาม
"เออ ทำไง"
"ใส่เกงในเต้นโชว์นะมึง แล้วมึงอาจโดนลากไปอัพเงินด้วย"
"ก็ดี กูจะได้เงินเยอะๆ จะได้ล้างหนี้ที่พ่อกูก่อไว้สักที"
"เฮ้ย มึงคิดดีดี อนาคตบุรุษพยาบาลมึงจบนะ ถ้ามีคลิปโคโยตี้บอยมึงหลุดออกไป"
"แล้วกูมีทางเลือกเหรอ"
"มี ทางเลือกมีแต่นายไม่เลือก" เสี่ยสำอางพูขึ้น เด็กๆ ในนั้นต่างยกมือไหว้
"ตามมาทำไม ยุ่งไรด้วย"
"โลกใบนี้ไม่ได้มีแค่นายคนเดียวนะที่เจอเรื่องแย่ๆ"
"ใช่ แต่ทุกคนก็ไม่ได้เกิดมารวยอย่างเสี่ยนี่"
"กลับบ้านเดี๋ยวนี้"
"ไม่ ผมจะทำงาน" แมนเดินไปหยิบเกงในในมือธัญมาเเล้วเดินไปห้องเปลี่ยนชุด เสียมอสเลย
ดึงข้อมือแมนไว้
"ปล่อย"
"อยากขายมากนักใช่ไหมตัวเนี่ย"
"มันก็ตัวของผมป่ะ"
"ได้ อยากขายนี่เงิน 5,000" เสียมอสเอาเงินใส่กระเป๋ากางเกงพร้อมกับจูบเข้าไปที่ปากท่าม
กลางสายตาหนุ่ม ๆ โคโยตี้บอย หนุ่มบาร์เทนเดอร์ ที่กำลังเปลี่ยนชุด แมนถึงกับหน้าแดง
และชาไปทั้งตัว เพราะนี่คือจูบแรกของเขา "หายบ้าหรือยัง" เสียมอสพูดขึ้น
"ทำบ้าอะไนเนี่ย" แมนผลักตัวออกพร้อมเดินหนี เสี่ยจึงดึงตัวมากอดแล้วถามว่า
"จะไปไหน กลับบ้าน ธัญ"
"ครับเสี่ย ไอ้แมนที่นี่ไม่รับมึงทำงานหว่ะ เดี๋ยวเสี่ยสั่งปิดพวกกูตกงาน"
"ดีมากน้องรัก"
"เฮ้ยไรว่ะไอ้ธัญ"
"มึงกลับไปเถอะ เรื่องตาเมฆมันต้องมีทางออก"
เมื่อกลับมาถึงบ้านตาเมฆก็โวยวายปาข้าวของเเละจะเผาหนังสือเรียนของแมน ชุดนักเรียน
และชุดอื่นๆที่เกี่ยวกับการเรียน
"พ่อทำไรเนี่ย"
"เพราะไอ้นี่มันทำให้กกูไม่ได้กินเหล้า กูจะเผามัน"
"ไอ้เมฆ มึงบ้านไปแล้วเหรอแค่อีส้มคนเดียวมึงถึงทำกับไอ้แมนได้ขนาดนี้เลยเหรอ"
"แม่ไม่ต้องมาพูด ไม่อยากให้เผาแม่ก็เอาเงินมา ห่อหมกและกับข้าวสำเร็จรูปของแม่ขายดีนี่
มาเอาเงินมาให้ฉันกินเหล้านะเเม่นะ" เมฆเข้ามาค้นตัวแม่ของเขาแมนจึงเข้ามาห้ามแต่ก็โดน
พ่อทุบไปหลายที เพราะถ้าเเมนไม่กันไว้เมฆได้ทุบตีแม่ตัวเองแน่ๆ
"หยุดนะอาเมฆ ไม่งั้นผมเเจ้งความจับนะ"
"เสี่ยสำอาง"
"ใช่ ผมเสี่ยสำอางลูกเสี่ยสำรวย ถอยไปจากแมนและย่าเดี๋ยวนี้"
"เหล้า เหล้า เสี่ยมีเงินให้ผมซื้อเหล้าไหม"
"มี"
"มาเอามา ผมขอ ขอ"
"เสี่ย"
"หยุดเเมน เสี่ยมีวิธีของเสี่ย นี่เงิน 1,000"
"มา เอามา"
"เงินนี้ผมจะให้ก็ต่อเมื่ออาทำตามข้อตกลง"
"ได้ได้ ให้ผมทำอะไร"
"เอาหนังสือและชุดของแมนไปเก็บ"
"ไม่ต้องเสี่ยผมเก็บเอง"
"อาต้องหยุดกินเหล้า 3 วัน และ 3 วันนี้อาต้องกินข้าวให้ครบ 3 มื้อ ห้ามทำร้ายแมนกับย่า
ห้ามไถ่เงินแมน ห้ามดุห้ามด่าแมนแม้แต่คำเดียว"
"ได้ ได้ 3 วัน ผมทำได้"
"ดีครับนั้นอาก็ไปอาบน้ำกินข้าวแล้วนอน"
"จะได้ผลไหมเนี่ย"
"ได้สิเจ้าแมน พ่อเอ็งมันบ้า ย่าหละปวดหัว ไหนมาเดี๋ยวย่าทายาประคบไพรให้"
"ไม่เป็นไรครับย่า เดี๋ยวแมนไปเก็บของก่อน" แมนเดินเก็บของเข้าบ้าน เสี่ยเลยพาย่าไป
ที่บ้านหลังใหญ่ของย่าซึ่งอยู่บ้านคนเดียว "คุณย่า คุณย่ามาลีอยู่ไหมคะ"
"อยู่คะ อ้าวครูสมพร มามาเข้ามาก่อน เจ้าโจ หนูแก้มก็มาด้วยมีอะไรหรือคะครู"
"คือ เมธา เขามาคุยกับครูว่าจะไม่เรียนต่อ ครูเองก็เลยอยากคุยกับเขาว่าเขามีปัญหาอะไรค่ะ"
"คงจะเรื่องเงินแหละค่ะครู พ่อมันก็กินเหล้าหัวลาน้ำ งานการไม่ทำ อิฉันเองก็ไม่รู้จะอยู่ดูแลมัน
ได้นานแค่ไหน"
"น่าเสียดายนะค่ะ เด็กดี เรียนดี นิสัยดี ทำไมคุณพ่อเขาไม่คำนึงถึงอนาคตลูกบ้าง"
"เจ้าแมนมันเกิดจากความไม่พร้อม พ่อกับแม่มันมีมันตอนอายุ 19 ซึ่งก็ยังเป็นวัยเรียน พอเจ้า
แมนอายุได้ 3 ขวบ แม่มันก็หนีตามฝรั่งไปไม่ส่งข่าวส่งคราว เอ่อมีครั้งนึงนางโมเพื่อนแม่มันเอา
เงินมาให้ แล้วบอกว่าแม่ของแมนอยู่กับผัวใหม่ที่เยอรมัน 15 ปีเเล้วที่ไม่ได้ข่าวก็ไม่รู้มันเป็นยังไง
พ่อมันก็รักแม่มันมาก มากจนบ้า กินเเต่เหล้างานการไม่ทำ หงุดหงิดหรือเครียดก็มาลงกับลูก
อิฉันเองก็ห่วง กลัวเจ้าแมนมันจะเป็นเด็กเก็บกด"

เมื่อได้ฟังย่าพูดทุกคนก็รู้สึกสงสารแมนมาก โดยเฉพาะเสี่ย
"คุณย่าจะว่าอะไรไหมครับ ถ้าผมจะส่งให้แมนเรียนโดยมีผมเป็นผู้ปกครอง"
"เสี่ยค่ะ เจ้าแมนก็เหมือนพ่อมันหยิ่งและทนงในตน มันคงไม่ยอมหรอกค่ะ"
"นั้นถ้าผมจะให้เข้ามาทำงานกับผม คุณย่าจะว่าอะไรไหมครับ"
"ครูก็ว่าดีนะ แต่ครูมองแววตาเสี่ยออกนะ"
"ครูครับ"
"สำอาง ครูสอนเธอตั้งเเต่ ม.1 จนเธอจบ ม.6 ทำไมครูจะไม่รูใจเธอ"
"ใช่พี่มอส พวกเราก็รู้นะว่าเมื่อเช้าพี่ตั้งใจมาที่นี่" โจพูด
"ใช่ แล้วพี่ก็สะกดรอยตามไปตอนเย็น" แก้มพูดขึ้น
"สายเยอะนะยายแก้ม"
"55 ดูด้วยหนูลูกใคร ลูกกำนันนะ"
"เสี่ยค่ะ ย่าเองก็แก่แล้ว เรื่องของวัยรุ่นย่าคงตามไม่ทัน ถ้าเสี่ยหวังดีในฐานะพี่กับน้องย่าก็
ขอบคุณในความเมตตา แต่ถ้าเสี่ยคิดมากกว่านั้น บ้านเราจน ศักดินาไม่มี เสี่ยสำรวยคง"
"ไม่มีอะไรที่ผมอยากได้เเล้วเตี่ยจะไม่ให้ครับคุณย่า"
"เสี่ยค่ะ อย่าทำให้แมนเสียใจนะค่ะ แมนเจอเรื่องเเย่ๆมา 18 ปีแล้ว"
"ผมสัญญาครับคุณย่า ว่าแต่คืนนี้เขานอนที่ไหนครับ"
"มานอนบ้านย่านี่แหละ เพราะเช้ามืดเขาต้องตื่นมาช่วยย่าทำกับข้าวจัดหน้าร้านก่อนไปเรียน"
"ครับนั้นพรุ่งนี้เช้าผมจะมารับเขานะครับ ผมไปก่อนนะครั"
"ขอบคุณค่ะเสี่ย ขับรถดีดี"
"ลากลับก่อนนะค่ะคุณย่า"
"จ้าครูสมพร กลับบ้านกันดีดี"

แมนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขนของมาอยู่บ้านย่าตามคำสั่งย่า พ่อเมฆอาบน้ำและนอนหลับไป
เป็นคืนแรกที่แมนได้นอนหลับแบบไม่ต้องโดนด่าโดนดุก่อนนอน เสี่ยมอสจะดูแลแมนต่อได้
หรือไม่ฝากตามลุ้นด้วยนะครับ

Blackblood888

ขอบคุณครับผม

akeins

ขอบคุณครับ

Kerkiss

ขอบคุณ​ครับ​

love-w

ขอบคุณครับ

Guds

ชอบครับ

Tunnum39

ขอบคุณครับ

detong

coooooooool

ShangHai

เสี่ยมอสเก็บอาการบ้างก็ดีนะ

ralph22

ชอบมากเลยครับ สนุกมากครับ

Chaws07

ขอบคุณครับ

t2007

ขอบคุณครับ

Ken09

เดินเรื่องดีคับ

bo69dy

ขอบคุนครับ

Manmun

ขอบคุณครับ

Bosslaaa

ชอบ

wiput

ขอบคุณครับผม

pron

มาเขียนต่อเร็วไวนะ

tazman

สนุกดีครับ