|
สวัสดีครับ วันนี้ผมจะมาเล่าประสบประการที่ทำเอาผมต้องจดจำไปตลอดชีวิตมิอาจลืมเลือนได้
ผมชื่อพายุ ตอนนั้นยังอายุไม่เยอะเสียเท่าไรครับ กำลังเรียนชั้น.ม ปลาย ตอนนี้ผมย่าง35แล้ว มีลูก2คน ชายหนึ่ง และหญิงอีกหนึ่งคน ผมขอย้อนเล่นท้าวความไปยังตอนนั้น….
ที่บ้านผมทำธุระกิจใหญ่โต มีฐานะค่อนข้างที่จะร่ำรวย มีคนงานมากมาย ซึ่งบริเวณของโรงงานและบ้านแยกส่วนแบ่งบริเวณชัดเจน คนในโรงงานไม่สามารถเข้าหรือมองเห็นบ้านผมได้ ทำให้ผมไม่ต้องเป็นกังวลเรื่องคนงานมาจุ้นจ้าน
แต่ในบ้านหลังโตของผมก็มีพวกแม่บ้านแหละคนสวนไม่กี่คนที่อยู่เป็นครอบครัว พ่อแม่ และลูกๆอีกสามคน นัยเข้มผู้พ่อ รับตำแหน่งคนขับรถและคนรับใช้ของคุณพ่อเป็นการส่วนตัว นังสายสาวใหญ่ เมียของนัยเข้ม เป็นแม่บ้านดูแลเรื่องต่างๆในบ้าน ทั้งดูแลความสะอาด เรื่องการกิน ส่วนลูกๆของสองคนนี้วัยไล่เลี่ยกับผมและพี่น้องของผม หนึ่งในนั้นคือไอ้ชาติ
ไอ้ชาติ คำนี้ผมใช้เรียกมันตั้งแต่พบหน้ากันครังแรก ตอนนั้นผมจำได้ว่าครั้งแรกที่เห็นมัน หน้าตาของมันผมรู้สึกไม่ชอบ และไม่ถูกชะตาอย่างมาก ตอนแรกไอ้ชาติไม่ได้อยุ่บ้านนี้ เเต่เดิมมันอาศัยอยู่ที่บ้านนอก อาศัยอยู่กับย่ามัน พอสิ้นย่า มันก็เขียนจดหมายส่งไปรษณีมาหานายเข้มพ่อของมัน ว่าบัดนี้ย่าของมันหมดกรรมลาจากไปเสียแล้ว มันจึงขอพ่อมันมาอยู่ด้วย มันคิดถึงแม่ คิดถึงน้องๆของมัน
หลังจากนั้นพ่อของมันก็มาขออนุญาตเอามันมาอยู่ที่นี่ด้วย ซึ่งปกติคุณพ่อมีนิสัยเห็นใจคนอยู่เดิม ก็ยอมให้ยกโขยงกันมาอยู่ที่นี่ เมื่อไอ้ชาติมาถึง นายเข้มก็พามันมากราบคุณพ่อและคุณแม่ ฝากตัวเป็นคนใช้อีกคน ขณะนั้นพี่ชายและน้องชายผมไปข้างนอกเสียหมดเหลือแต่ผมเพียงคนเดียว ผมเดินลงจากบรรไดถึงห้องโถงกลางบ้านผมเห็นชายดูท่าจะวัยรุ่นๆ หุ่นกำยำ ดูใบหน้าและผิวพรรณดูกร้านแดด ดูท่าจะผ่านชีวิตที่คดแค้นแสนลำบากมาน่าดู ผมหยุดยืนมองมันที่โถงพักบรรได ทันไดนั้นชายคนนั้นก็เหลือบตาขึ้นมามองผมขณะที่มันยังก้มกราบคุณแม่ มันส่งยิ้มให้ตามประสาหนุ่มชาวบ้านชาวนา ยิ้มนั้นดูใสซื่อเป็นมิตรและจริงใจ แต่ด้วยความที่ผมมักจะวางมาดเป็นคุณชายกลางแสนคมเข้ม ผมชักสีหน้า คิ้วขมวดมาเกือบจะเชื่อมติดกัน
ผมเดินลงจนไปนั่งบนโซฟาหนังสีน้ำตาลดูสบายตาสุดแสนจะแพงของบ้าน ราคาของมันจ่ายค่าแรงของคนงานทั้งหมดของพ่อได้สบายๆ ทันทีที่ผมทิ้งก้นลงนั่ง นายเข้มก็เอ่ยปากแนะนำไอ้ชาติให้รู้จักผม “นี่ คุณพายุ คุณชายกลาง นายของเอง” จบเสียงแนะนำของนายเข้ม ไอ้ชาติยกมือไหว้สวัสดีผม “สวัสดีครับ” ไอ้ชาติเลือกที่จะไหว้ ผมเห็นว่าผมอายุยังน้อยแถมยังไม่ได้มากกว่ามัน แต่ผมกลับกระเถ็บเท้าไปข้างหน้าเพื่อบ่งบอกว่าเอ็งต้องกราบแทบเท้า นังสายสะกิดลูกชาติเป็นนัยๆว่าให้กราบผม
จนในที่สุดไอ้ชาติก็ต้องยอม มันกราบเท้าผมอย่างไม่เต็มใจนัก คุณพ่อที่รับรู้อาการของทั้งผมและไอ้ชาติได้ก็ตัดบท ให้เอาไอ้ชาติไปที่ห้องพักคนงานหลังตึก
หลังจากที่ครอบครัวคนใช้เดินพ้นบริเวณนั้น พ่อก็เอ็ดผมเป็นการใหญ่ ที่ผมแสดงพฤติกรรมกริยาเช่นนั้น ผมสอนว่า “อนาคตเอ็งต้องเป็นนายคน ดูแลผู้คนมากมาย แต่กลับคิดแลทำตัวเช่นนี้ ใครจะสัทธา เคราพเอ็งเอ็งควรจะเห็นอกเห็นใจเขา รู้ไหม พายุ”
ผมฟังจนพ่อพร่ามจบ จึงเดินหนีขึ้นห้องไปตามเดิม
……มีต่อตอน2 เรื่องเล่าbyนกแสก
| 
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-7-8 08:14:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-7-8 08:59:50
โพสต์ 2021-7-8 09:29:36
โพสต์ 2021-7-8 11:03:14