พอตกเย็น ผมเบื่อที่จะอยู่บนห้องสีเหลียมๆ จึงลงมาจากห้อง ผมเดินไปที่สวนข้างๆบ้าน ทันทีที่ถึงผมเห็นไอ้ชาตินอนพิงต้นมะม่วงอยู่ สังเกตว่ามันกำลังนอนงีบ เหมือนมันจะหลับลึกไม่รู้สึกตัวใดๆ ผมหันไปเห็นขี้โคลนเจิ่งนอกอยู่ข้างๆ จึงใช้นิ้วไปจุ่มลงจากนั้นบรรจงละเองวาดลวดลายบนใบหน้าคมเข้มนั้นอย่างสะใจ ผมคิดดีใจที่ได้จัดการไอ้ชาติ
จนเหมือนมันจะรู้สึกตัว มันลืมตาขึ้นตาของทั้งผมและมันจ้องตากัน ผมรู้สึกว่าตอนนั้นผมเขินที่จะจ้องดวงตาคู่นั้นของมัน เบือนหน้าหลบสายตา ไอ้ชาติคงรู้สึกเปียกเเฉะที่หน้า มันใช้มือหนาปาดหน้าตัวเอง มันตกใจเล็กน้อยที่เห็นเม็ดดินและขี้โคลน มันเอื้อมมือมาคว้าจับแขนผมไว้
ผมสบัดแขนจนหลุดจากมันแล้ววิ่งหนีขึ้นตึกไปปอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นทุกครั้งที่ผมเจอหน้ามัน ด้วยความที่ไม่ชอบขี้หน้ามัน ผมก็จะคิดหาวิธีแกล้งไอ้ชาติสาระพัด จน วันนั้นผมตื่นมาปรกฏว่สบนตึกไม่มีใครอยู่สักคน หารู้ว่าเขาไปไหนกันหมด คิดคิดว่าพ่อและแม่คงออกไปธุระข้างนอก ผมตื่นมาก็สายมากแล้วท้องน้อยๆของผมก็ร้องดังขึ้นเหมือนมันคงเรียกร้องว่าให้หาอะไรใส่ลงท้องได้แล้ว ผมมุ่งหน้าเดินไปยังบ้านพักคนใช้ ทันทีที่เกินจนถึง หูของผมก็ได้ยินเสียงคนกำลังอาบน้ำดังซู่ซ่า คงอาจจะเป็นนางสายเป็นแน่ จึงกะจะไปเรียกให้มาทำอะไรให้ผมทานเสียหน่อย
ยิ่งเดินไกล้ห้องน้ำเสียงสาดน้ำยิ่งดังขึ้น ผมกำลังจะง้างมือเพื่อเคาะประตู เสียงอาบน้ำที่สาดกระเซ็นก็เงียบลงแต่เสียงครวญครางก็ดังขึ้นแทน “อ๊าาาา อ๊าๆๆๆ” ใช่ครับ เสียงนั้นคือเสียงคนที่ร้องออกมาด้วยความเสียวสั่นแต่ต้องแครงใจอีก เพราเสียงนั้นเป็นเสียงของผู้ชาย สมองผมก็ประมวณได้ทันทีว่าเสียงนั้นต้องเป็นเสียงของไอ้ชาติแน่ๆ คงเป็นใครอื่นเสียไม่ได้
ผมรู้ว่ามันกำลังสาวว่าวเล่นอยู่แน่ๆ จึงคิดอะไรสนุกๆแกล้งมันได้อีกแล้ว จึงใช้มือปิดสวิตไฟในห้องน้ำนั้น(เสียงปิดสวิตไฟ) “เห้ย อะไรวะ” ไอ้ชาติโวยวายที่อยู่ๆไฟในห้องน้ำก็ปิด ขณะนั้นผมก็ยืนอยู่บริเวณหน้าห้องน้ำนั้น กะจะดูสีหน้าของใอ่ชาติที่มันโดนผมแกล้ง
ไม่นานประตูก็เปิดออก ผมเห็นหน้าของไอ้ชาติมันดูตกใจผสมโกรธ มันคงรู้ว่าต้องมีใครสักคนแกล้งมันเป็นแน่ผสมขำออกมาทันทีที่เห็นว่ามันกำลังเคือง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องทั้งตกใจและตะลึงสุดๆ นั่นก็คือไอ้ชาติมันออกมาทั้งๆที่แก้ผ้าล่อนจ้อน ร่างของมันสูงใหญ่ ปึกบึน ดูแข็งแรง ผิวสีเข้มยามที่มีหยดน้ำเกาะตามส่วนต่างๆ ที่ทวีความเซ็กซี่ ฟองยาสระผมที่ตั้งยอดอยู่บนหัว พร้อมลำควยของมันที่กำลังหด ไม่ได้เเข็งปึ๋งปั๋ง แต่กระทั้นทั้งๆกำลังอ่อนตัวไม่ได้เเข็ง แต่ความยาวของท่อนเนื้อนั้นก็ใหญ่และยาวเอาการ มันยาวมากจนส่วนหัวอยู่กลางต้นขา ความใหญ่และความยาวของมันทำเอาผมหน้าแดงและชาไปหมด
“เห้ย ไอ้คุณพายุ เล่นไรเนี่ย” มันตะคอกเสียงใส่ผมรุนแรง จนผมได้สติ “ขอโทษ” ผมพูดเสียงตะกักตะกักลนๆ“อ้าว เนี่ย เป็นไรอีกเนี่ย” “ป่าวๆ ไม่มีไร” ผมตอบปัดไป แต่ตาทั้งสองข้างก็ยังคนจ้องมองท่อนเนื้อลำนั้นไม่ละสายตา จนบัดนนี้เจ้าสิ่งนั้นมันกลับมาเเข็งชูชันอีกรอบนึง หัวของมันชี้มาทางผม ผมสังเกตว่าความใหญ่ของมันเส้นรอบวงประมาณลำแขนของเด็กได้เลยทีเดียว
มีต่อ…….
|