เรื่องของผม ตอนที่ 3.1: ใครอ่ะ

asdfghjkl

ตอนนี้ไม่มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องอย่างว่าเลยเปิดให้อ่านฟรี

อ่านตอนก่อนหน้า: เรื่องของผม ตอนที่ 2.4 สลับกัน
ตอนนี้ผมกำลังจะเปิดเทอม ขึ้นป.6  ผมได้รับมอบหมายให้เป็นตัวแทนนักเรียนกล่าวเปิดภาคเรียนการศึกษาต่อหน้าคนทั้งโรงเรียน หนึ่งวันก่อนเปิดเทอม ผมเลยต้องมาโรงเรียนเพื่อซักซ้อมพิธีการต่างๆในตอนเช้า ตอนบ่ายผมก็ว่าง เพราะจะมีคนมารับกลับบ้านตอนเย็น ผมเลยไปกินข้าวเที่ยง ขากลับ ผมเดินผ่านทางสนามบาสโรงเรียน ก็เห็นคนนึงๆ เล่นบาสอยู่คนเดียวในสนาม

ผมคิดในใจ "ใครว่ะ ตัวสูงมาก" ผมน่าจะสูงถึงแค่ไหล่เขาเองมั้ง ชุดที่ใส่ก็ไม่ใช่ชุดนักเรียน "โรงเรียนเขาให้คนที่ไม่ใช่นักเรียนเข้ามาใช้สนามได้ด้วยหรอ" แต่ที่แน่ๆ เล่นบาสโคตรเก่งเลย เลี้ยงลูกสลับสองมือได้คล่องแคล่ว ไม่ต้องมองลูกเลย กระโดดก็อย่างสูงเกือบจะถึงห่วงอยู่แล้ว   เห็นแล้วผมโคตรอยากเล่นด้วยเลย ผมเลยเดินเข้าไปหาเขา

แท็ป: "นายๆ เราขอเล่นด้วยคนได้ไหมครับ" ผมเห็นเขาเหล่มองป้ายชื่อกับชั้นปีที่ปักอยู่บนเสื้อนักเรียนของผม แล้วอมยิ้มเล็กน้อยก่อนพูดว่า...
คนตัวสูง: "ได้ดิ มาๆ"

แท็ป: "เราชื่อแท็ปนะ นายชื่ออะไรหรอ"

คนตัวสูง: เอาชนะเราให้ได้ก่อนถึงจะบอก

แท็ป: " อ่าว แล้วเราจะชนะไหมเนี่ย เราเล่นไม่เก่งอ่ะ"

คนตัวสูง: "มาๆ เล่น 1-1 ครึ่งสนาม ใครได้ 5ลูกก่อนชนะ"

แท็ป: "ก็ได้ มาครับ"

คนตัวสูง: "มึงเริ่ม.. เอ้ย เราให้นายเริ่มก่อนก็ได้"

แท็ป: "ขอบคุณครับ เริ่มเลยนะ"

ผมก็เลี้ยงลูกเข้าไปใกล้ๆแป้นแล้วก็ชู้ต  คู่แข่งผมเขาไม่ได้มาปิดผม เหมือนจะดูว่าผมเล่นเก่งไหม ยังไง สรุปว่า.... ลูกหมุนรอบห่วงแต่ไม่ลง! เจ็บใจว้อยยยย 555
ผมเลยไปที่ใต้เเป้น จะไปเอาลูก จังหวะนั้นปลายตาผมเห็นเงาดำๆลอยข้ามหัวผมไป เขาใช้มือข้างเดียวคว้าลูกหมับ! ไอ้!!!  เขาต้องไม่ใช่คนแน่ๆ แบบนี้เขาเรียกบินได้แล้ว
แค่นี้ผมก็พอรู้ชะตากรรมละครับ 0-5 แน่นอน   เลี้ยงหลบเลย์อัพ เฟด-อเวย์มาหมด ผมกันไม่ได้ซักลูก 555 แปปเดียวจบเกม แต่ก็ไม่แปลกใจ ผมแค่ชอบเล่นชอบชู้ต ไม่ได้เล่นเก่งอะไรอยู่แล้ว

แท็ป: "นายเล่นโคตรเก่งอ่ะ"

คนตัวสูง "ธรรมดา 555" เขาพูดด้วยสีหน้าภูมิใจนิดๆ

แท็ป: "ยอมเลย งั้นเราก็อดรู้ชื่อนายใช่ป่ะ 555"

คนตัวสูง: "ไหนๆกูก็ชนะละ ขอถามอะไรมึง... เอ้ยนาย...โอ้ยกระดากปากว้อย..  เอาเป็นว่าขอถามอะไรข้อนึง"


แท็ป: "ได้ดิ ถามมาเลย"

คนตัวสูง: "ถามแล้ว อย่าโกรธกูนะ"  (ผมพอจะนึกออกว่าเขาจะถามอะไร...คำถามยอดฮิตสำหรับคนไม่รู้จักผม) "ทำไมมึงเดินแปลกๆ เจ็บขาหรอ หรือเป็นโปลิโอ ตัวเล็กไปป่าวว่ะ"

นั้นไง!!! ถ้าผมซื้อหวยคงถูกไปแล้ว 555 ฟังแล้วก็จึ๊กนะ แต่ก็เข้าใจแหละ คนไม่รู้ ว่าเขาไม่ได้ ผมเลยตอบเวอร์ชั่นสั้นให้เขาฟัง

แท็ป: อ่อ เราเป็นมาตั้งแต่เกิดอ่ะ ร่างกายไม่แข็งแรง ก็จะเดินแบบนี้แหละ แต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไร"

คนตัวสูง: "อ่อ..." เขาทำหน้าเหมือนอยากถามต่อ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

แท็ป: "มาแข่ง O-U-T กันซักเกมมะ เอาแค่ชู้ตนะ" ผมชวน

คนตัวสูง: "มาดิมา"

เรื่องอื่น ผมไม่รู้นะ แต่ถ้ายืนชู้ตเฉยๆกับแป้น แบบไม่มีคนบัง มีเวลาเล็ง ผมค่อนข้างมั่นใจว่าแม่น  ผมชู้ตบาสคนเดียวบ่อยๆถ้าว่าง วันไหนมาเช้า ตอนพักเที่ยง ก่อนกลับบ้านถ้ามีเวลาก็จะมาชู้ตเล่นอยู่เสมอ ตั้งแต่ป.4 (ตั้งแต่เพื่อนๆผมเริ่มเตะฟุตบอลกันนั้นละ)  อยากชนะบ้างไง 555

ผมคิดผิด  สูสีมาก

ถึงผมจะชู้ตลงก่อน แล้วเขาชู้ตลูกแรกพลาด ทำให้เขาติด 0 ไปก่อนหนึ่งตัว  แต่พอตาถัดๆมา เขาก็ชู้ตลงจุดที่ผมชู้ตลงสบายๆ สลับกันไปมา ถึงผมจะเปลี่ยนจุดชู้ต ทั้งมุมสามเหลี่ยม ขั้นบันได เส้นชู้ตลูกโทษ เขาก็ชู้ตลงเกือบหมด  ถ้าเป็นตาเขา เขาก็จะไปยืนใต้แป้น ใช้มือเดียววาดโค้ง โยนบาสขึ้นไปให้มันลงห่วง ส่วนผมเคยเเต่จับลูกชู้ตสองมือ ไม่เคยจับลูกบาสมือเดียว จะไปยิงลงได้ยังไง  กลายเป็น ติด U ทั้งคู่  เหลือเเค่ T ตัวเดียว  ใครชู้ตลงแล้วอีกฝ่ายไม่ลงจุดนั้นก็ชนะเลย

ผมเลยต้องงัดไม้ตายชู้ตสามแต้มมันเลย  ชู้ตจุดอื่นเขาก้ยิงลงหมด ผมก็เสียเปรียบถ้าเขาเล่นลูกชู้ตใต้แป้น  สรุปดวงดีด้วยครับ สวบเลย (ขอโม้นิดนึง 555)  ผมเลยชนะไปครับ เกมนี้ เขายิงอัดแป้นให้มันลง แต่แรงไปนิด เลยกระเด้งออก

แท็ป: "เฮ่ ชนะแล้ว 555" ผมยิ้มแก้มปริเลย ดีใจขั้นสุด

คนตัวสูง: "แม่นเหมือนกันหนิหว่า ไอ้ตัวเล็ก" (ผมคิดในใจดีนะ ไม่เรียก "ไอ้เตี้ย" ช่วงนั้นกำลังเป็นปม มีโกรธอ่ะ 555 )

แท็ป: "ไม่หรอกครับ  ถ้าจะให้ลง ผมต้องมีเวลาเล็งประมาณ 3 วิ ก่อนชู้ต"

คนตัวสูง: "โห ในเกมจริง ใครเขาจะให้มึงยืนโล่งๆ รอชู้ต 3 วิ"

แท็ป: "นั้นอ่ะดิ 555 นายเล่นเก่งขนาดนี้ ว่างๆ ก็มาสอนเราเล่นบ้างดิ ....เห้ยเกือบลืม! เราชนะนายแล้ว  นายจะบอกชื่อเราได้ยัง"

คนตัวสูง: "กูชื่อซัน"  ซันเดินไปหยิบนาฬิกาสายเหล็กสีดำที่วางอยู่ข้างสนามมาสวมที่ข้อมือ คว้ากระเป๋าเป้มาสะพายไหล่ข้างนึง

แท็ป: โอเค ยินดีที่ได้รู้จักครับซัน

คนตัวสูง: "เออ กูไปล่ะนะ เจอกัน" ซันเดินไปหยิบลูกบาสแล้วก็ค่อยๆเดินออกไป จนลับสายตาผม

แท็ป: "อ่าว ไปแล้วหรอ โชคดีครับ ไว้เล่นกันใหม่"
  
เอ๊ะ เดี๋ยวนะ สรุปว่าเขาเป็นใครนะ ผมมานั่งนึก  รู้แค่ว่าเขา ตัวสูง เล่นบาสเก่ง หัวฟูๆ ตาตี่น่าจะเชื้อสายจีน แต้ก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร มาทำอะไรที่โรงเรียน เขาบอกแค่ว่า "กูชื่อซัน"

พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็เล่าให้พ่อกับแม่ฟัง...

แท็ป: วันนี้แท็ปไปเล่นบาสกับคนๆนึงแท็ปก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เขาเล่นโคตรเก่งเลย ป๋า ม้า"
แม่: "แล้วเป็นไง ชนะไหมลูก"
พ่อ: "ไม่น่าถามนะ แพ้ชัวร์ 555"
แท็ป: "ตามนั้นเลยป๋า 555 แต่ผมแข่งชู้ตชนะเขานะผมชู้ตสามแต้มลงด้วย"
พ่อ:  "เขาอ่อนให้เอ็งละม้างงงง"
แท็ป: " โห่... ป๊าอ่ะแต่แท็ปก็ยังไม่รู้เลยว่าเขาเป็นใคร เล่นเสร็จก็แยกย้ายกัน รู้แค่ว่าเขาชื่อซัน"

วันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดเทอมวันแรกของผมในฐานะเด็ก ป.6 ผมต้องไป เตรียมตัวตั้งแต่เช้าที่หน้าเสาธงเลยไม่ได้มีโอกาสไปทักทายกับเพื่อนหรือไปยืนคุยเล่นกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันช่วงปิดเทอมหลังเคารพธงชาติผมก็กล่าวเปิดภาคเรียนการศึกษา พิธีการก็ดำเนินต่อไปอาจารย์ใหญ่ให้โอวาส... เสร็จพิธี

จนกระทั้ง โฮมรูม ครูก็ประกาศว่าปีนี้มีเพื่อนย้ายมาจากต่างโรงเรียน แล้วก็ให้นักเรียนใหม่เข้ามา  พอเขาเปิดประตูเข้ามาผมสตั้นไป 3 วิ... ซันนั้นเองครับก็ว่าอยู่ทำไมไปทำอะไรที่โรงเรีนรตอนปิดเทอม
ซันเห็นผมทำหน้ามึนมันก็อมยิ้มแล้วก็ยักคิ้วให้ผมครับ อารมณ์แบบ "ไง ตกใจดิมึง"  ซันนั่งโต๊ะเยื้องๆกับผมครับผมนั่งเเถวหลัง ส่วนซีนนั่งข้างหน้าผมเฉียงไปทางขวา

ในห้องเรียน ซันดูเงียบๆ ขรึมๆไม่ค่อยคุยกับใคร คงเป็นเพราะเพิ่งย้ายมาใหม่ด้วยแหละเพราะเพื่อนที่เหลือคืออยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ป.1 ทั้งยิ้ม ทั้งศร และคนอื่นๆก็จะมีกลุ่มเพื่อนเป็นของตัวเองอยู่แล้ว  ผมเห็นซันนั่งกินข้าวเที่ยงคนเดียวก็เลยชวนขาคุย

แท็ป: ซัน วันนั้นที่เจอกันไม่เห็นบอกเลยว่าจะมาเรียนที่นี้ ดันอยู่ห้องเดียวกันด้วย
ซัน:  "ก็มึงไม่ถามหนิ (เออ ก็จริง) แต่กูรู้เพราะเห็นป้ายชื่อกับชั้นมึงวันนั้น  วันนี้กูเห็นมึงอยู่หน้าเสาธงด้วย"
แท็ป: "เห็นผมด้วยหรอ"
ซัน: "ยืนอยู่หน้าเสาธงเด่นขนาดนั้นใครจะไม่เห็น" (จริงอีกแล้ว)
แท็ป: แล้วเป็นไง โรงเรียนโอเคไหม
ซัน: นี่ไอ้ตัวเล็กกูเพิ่งมาเรียนได้ครึ่งวัน กูจะรู้ได้ไงว่ะ ซันพูดแบบติดรำคาญนิดหน่อย(ก็จริงอีกนั้นแหละ)
จังหวะนั้น ไม่รู้ว่าผมมึนเอง หรือซันอยากจะตอบเพื่อกวนผมกันแน่ แต่เป็นการสนทนากันทีน่าอึดอัดพิลึก

เพื่อนผมที่ทานข้าวเสร็จแล้วก็เรียก:"แท็ปครับ อิ่มยัง ไปกัน"
แท็ป:  "โอเค" แล้วผมก็บอกซันว่า "ซันงั้นผมไปก่อนนะ มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ"
ซัน: "เออ ขอบใจ ไปเหอะเดี๋ยวเพื่อนมึงรอ"

ตกเย็น ผมเดินไปซื้อวงเวียน(ที่ใช้วาดวงกลม ตอนเรียนเลข) ที่สหกรณ์ของโรงเรียนซึ่งมันอยู่ไกลจากตึกภาคอินเตอร์มาก แบบมากๆ ต้องใช้เวลาเดิน 20นาทีเลย ตอนเดินผ่านสนามบาสของภาคปกติเป็นสนามกลางแจ้ง ผมเห็นกลุ่มนักเรียนนั่งฟังโค้ชบาสพูดเรื่องการซ้อมผมก็พอจับใจความได้ว่า คงเป็นเด็กที่เข้ามาคัดตัวเป็นนักกีฬาบาสของโรงเรียนอีกกลุ่มนึงก็อยู่ในชุดกีฬาบ้าง ชุดนักเรียนบ้าง กำลังเล่นบาสกันอยู่ผมคิดว่าน่าจะกำลังคัดตัว รุ่นพี่ก็แบ่งทีมซ้อมกับรุ่นน้อง มันดูน่าสนุกมากจริงๆถ้าไม่ติดบ้านใกล้ ผมก็อยากลองสมัครดูนะ ไม่ได้หวังไปแข่งจริงหรอกแต่อยากเรียนรู้เทคนิค เล่นเก่งขึ้น ร่างกายแข็งแรงขึ้นก็พอแล้ว แต่ติดที่บ้านไกล  เรียนจบก็ต้องรีบกลับบ้านอย่างที่เคยบอกผมก็ยืนดูเขาเล่นกันด้วยความอยากเล็กๆ แต่ดูเพลินจนเกือบลืมไปว่าจะต้องไปซื้อวงเวียน 555
พอไปซื้อเสร็จขากลับผมก็เดินผ่านสนามอีกรอบ ตอนนี้มีแต่คนที่สวมชุดนักกีฬาเล่นกันคนที่สวมชุดนักเรียนก็คงกลับไปหมดแล้ว วันนี้น่าจะมาบรีฟให้ฟังเฉยๆละมั้งเพราะเพิ่งเปิดเรียน ผมคิดว่านะ 555 ที่เล่นอยู่คงเป็นนักกีฬาละ แต่ละคนลีลาแพรวพราวมากผมเลยขอไปนั่งดูขอบสนามซักแปปก่อนกลับ  แต่พอผมนั่งลงข้างสนามผมก็เห็นนาฬิกาข้อมือเรื่อนนึง ว่งอยู่ตรงโต๊ะขอบสนามแต่ก็ไม่เห็นมีกระเป๋าใครวางไว้ข้างกัน  

มีคนลืมไว้หรือเปล่า" ผมคิดก็เลยลองถามๆคนแถวนั้นก็บอกไม่ใช่ของเขา น่าจะคนอื่นลืมไว้
เอาละทำไงดี จะวางทิ้งไว้ก็ใช่ที่ผมเลยเอามาดูแบบละเอียด เป็นนาฬิกาสายเหล็กสีดำ มองไปมองมา รู้สึกคุ้นๆ  คุ้นมากเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

"รู้สึกคุ้นๆ  คุ้นมากเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน..."

ผมจะทำยังไงกับไอ้นาฬิกาเรือนนี้ดี  นี่ก็เย็นแล้วจะไปฝากไว้ที่ครู ครูก็กลับหมดแล้ว หรือใส่กล่อง lost and found ในห้องธุรการตึกกีฬาก็ปิดแล้ว
ผมเลยว่าจะเอากลับไปบ้านก่อนคืนนี้พรุ่งนี่ค่อยเอาไปให้ครูละกัน   

วันต่อมา ผมมาถึงโรงเรียนในตอนเช้าเป็นคนแรกๆของห้องเสมอ ไม่ใช่ว่ารีบอยากมาเรียนนะ แต่บ้านไกลไง ถ้าออกสายรถติดเข้าเรียนสายแน่ๆ ต้องออกแต่เช้าตรู่ เลยทำให้ถึงโรงเรียนเช้ามากๆ คือถ้าไม่ถึงเช้าเลยก็สายเลย  การมาถึงคนแรกๆก็ดีครับ ได้นั่งคุยเล่นกับเพื่อนบ้าง ไปเล่นบาสบ้างแต่วันนี้มาถึงคนเเรก เลยไม่รู้จะทำอะไรเลยว่าจะไปเล่นบาส เลยเดินออกมานอกห้องมองลงไปที่สนามบาสของตึกอินเตอร์ เห็นคนตัวสูงวิ่งหน้าตั้งมาเลย สูงโย่งแบบนี้มีคนเดียว ซันแน่ๆ เหมือนกำลังรีบมากๆ วิ่งวนรอบสนามเหมือนหาอะไรอยู่สักพักก็เดินขึ้นมาที่ห้องเรียน

แท็ป "ดีครับซัน"

ซัน: "เออ ดี"แล้วซันก็วิ่งผ่านผมตรงทางเดินเข้าห้องไปคุ้ยช่องเก็บของใต้โต๊ะนักเรียนด้วยความเร่งรีบ ผมเลยอดถามไม่ได้

แท็ป: "หาอะไรอยู่หรอครับซัน"

ซัน: "นาฬิกาข้อมือกูหายอ่ะมึงเห็นบ้างป่ะ มันเป็นนาฬิกาสา...."

แท็ป: "สายเหล็กสีดำเข็มแดงใช่ไหม"  

ซันทำหน้างงๆ "มึงเคยเห็นหรอ"

แท็ป: ผมเปิดกระเป๋า หยิบนาฬิกาออกมา"ใช่อันนี้ป่ะครับซัน ผมเห็นมันที่สนามบาสตึกกีฬา ภาคปกติ"

ซัน: "เห้ย อันนี้แหละ ของกู"  ซันยิ้มแป้นเลยซันหยิบมันขึ้นมาสวม และมองมันด้วยความโล่งอก

แท็ป: "ถึงว่า ทำไมผมคุ้นแปลกๆ ก่อนเปิดเทอม วันนั้นที่เราแข่งบาสกัน ซันก็ใส่นาฬิกานี้ ใช่ไหมครับ"

ซัน: "ใช่ๆ กูวิ่งหาตั้งนานขอบใจมากเว้ย ไอ้ตัวเล็ก" แล้วซันก็เอามือมาขยี้หัวผมเล่น จนผมเละไม่เป็นทรงแล้วก็เดินอมยิ้มสบายใจออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมต้องมานั่งจัดทรงผมใหม่อีก"ขอบคุณธรรมดาก็ได้ไหม แล้วชื่อมีก็ไม่เรียก!!!" ผมคิดในใจ แต่ก็ดีใจที่เพื่อนได้นาฬิกาคืนหมดเรื่องไปอีกหนึ่ง

คาบบ่ายมีเรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาสุดท้ายของวัน  ท้ายคาบเป็นการทวนคำศัพท์ครูก็หยิบแฟลชการ์ดมาผลิกสุ่มถามนักเรียน คำโน้นที คำนี้ที

"Yim, what does Elegant mean"?
"graceful and stylish... beautiful"
"Correct, Sorn, what is"capsize"?
"to turn over, usually used with boats,when they turn over and sink."

"Good job, Sun "whatdoes  idiom mean"?   ซันโดนเรียกถามบ้างแล้ว  (คำว่าidiom แปลว่า คำหรือกลุ่มคำที่ไม่ได้มีความหมายตรงตัวประมาณสุภาษิต คำพังเพย)
ซัน: "เอิ่ม เอออ...  stupid?"  (โง่?)
"No, that's idiot, not idiom"  เพื่อนก็พากันขำก๊ากเลย ตามมาด้วยเสียงซุบซิบ ซันก็ทำหน้าอายๆก้มหน้ามองแต่พื้นเลย
"Can someone help Sun?" อาจารย์เลยเรียกคนอื่นตอบแทน
"An expression that cannot be understood from themeanings of its separate words but that has a separate meaning of its own."...
คาบก็ดำเนินต่อไป จนถึงคำสุดท้ายอาจารย์ก็เรียกซันอีกครั้ง อารมณ์แบบให้แก้ตัว
"Last word for today, Sun, what does companion mean?"  (Companion เเปลว่าเพื่อนที่ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ, เพื่อนสนิทก็ว่าได้)
ซัน อ้ำอึ่งเหมือนจะตอบไม่ได้

ผมเห็นท่าไม่ดีละ ไม่อยากให้ซันโดนหัวเราะเยาะอีกก็เลยเขียนคำตอบแบบสั้น เร็วๆใส่กระดาษ ขยำแล้วโยนไปที่โต๊ะของซัน
ซันก็ทำงงๆว่ากระดาษอะไรมาจากไหนแต่ก็รีบก้มอ่าน และพูดข้อความที่อยู่ในกระดาษว่า
ซัน: "Best Friend"

"That's correct, companion can mean bestfriend, or person who spends a lot of time together. That's it for today class.  Don't forget to do your homework and review today's vocabulary."
พอเลิกเรียนเพื่อนๆก็ทยอยเก็บกระเป๋ากลับบ้านกัน ซันก็มองกระดาษแผ่นนั้นแปปนึงก่อนจะขยำมันลงไปในกระเป๋ากางเกง ทำหน้าครุ่นคิดนิดนึง(หน้ามึนๆตามแบบฉบับของซันนั้นแหละ) แล้วเดินออกจากห้องไป

ผมเห็นซัน ก็คิดในใจแบบขิงๆ ภูมิใจๆว่า "ไม่ไหวๆต้องให้ค่อยช่วยซะเรื่อยเลย"

-----------------------------------
ไม่ได้กลับมาแต่งต่อตั้งนาน เพิ่งจะได้มีเวลามาเขียนต่อ เพื่อนคนนี้ที่เป็นต้นแบบของซันเป็นเพื่อนรักของผมเลยหล่ะ เราผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะมาก เลยอยากใช้เวลาเขียนถึงมันมากๆหน่อยๆ แล้วเดี๋ยวผมจะค่อยๆเล่าให้ฟังในตอนถัดๆไปนะครับ ชอบไม่ชอบบอกกันได้นะครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณครับผม

acolyte

ขอบคุณมากครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

aumking

ขอบคุนนะ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Nongparnrung

ขอบคุณครับ

Godjiro

ขอบคุณครับ

dekllsj

ขอบคุณครับ

dekdek11

ขอบคุณครับ

JST001

ขอบคุณครับ

pppoi

ขอบคุณครับ