เปิดบริสุทธิ์

mon-mon

     บอมรู้ตัวเองมาตั้งแต่เรียน ม.ต้น แล้วว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายร้อยเต็ม ๆ เขาขาดไปเท่าไหร่ไม่รู้ แต่สิ่งที่เขารู้ก็คือเขามีไม่ครบร้อยแน่นอน เมื่อเรียน ม.ปลายก็เริ่มมีประสบกามบ้างด้วยการใช้นิ้วแยงรูดากของตนเองก็ทำให้มีความสุขความเสียวได้ดีเหมือนกันแต่ว่ากลับไม่ได้ทำให้เขามีความถึงใจอย่างเต็มที่เลย เพราะเขาหวังแต่เพียงว่าอยากได้สัมผัสเคอึ้มด้วยตัวเองมากกว่า
     "ของเราทำไมมันน่าเกลียดนักวะ"
     เขาบ่นกับตัวเองเสมอในยามฉี่ที่จำเป็นต้องเห็นไอ้ปู้ของตนเอง
     "ไม่รู้ว่าของคนอื่นจะน่าเกลียดแบบนี้หรือเปล่านะเนี่ย"
     บอมฉี่ทีไรก็พยายามไม่สัมผัสกับไอ้ปู้ของตนเองมากเกินไปเพราะกลัวมันจะลุกขึ้นมาแล้วทำให้เขาเจ็บใจที่เป็นของตัวเอง ทำไมไม่เป็นของคนอื่น
     "ถ้าเป็นของคนอื่นหละมึงเอ๋ย..."
     เขายิ้มสะใจเสมอเมื่อคิดแบบนี้
     "แม่จะรูดให้น้ำแตกคามือแม่เลยหละ คอยดูสิ"
     ไอ้ปู้ของเขาจึงน้อยครั้งเหลือเกินที่จะลุกปั๋งขึ้นมาตามปกติของเพศชาย มีบ้างที่ตื่นเช้าไอ้ปู้จะปั๋งตามธรรมชาติ แต่เขาก็แก้ปัญหาด้วยการอ้อมมือไปใต้หว่างขาแล้วเขี่ยรูดากของตัวเองเล่นไม่เท่าไหร่ก็กลับสู่สภาพปกติแล้ว
     เช้า ๆ เขาไม่กล้าแยงดากเพราะกลัวติดเหลืองเนื่องจากตลอดคืนนั้นอาจมีของเสียมากองรวมตัวอยู่ได้ พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย บอมเจอเพื่อนใหม่หลายคนที่สนใจโลกใบเดียวกับเพราะปี 2564 นี้มีละครโทรทัศน์หลายเรื่องนำชีวิตม่วงมาตีแผ่หลายรูปแบบด้วยกัน
     แอบจิตหลายคนจึงเริ่มไม่ใช่อีแอบอีกต่อไป ทว่ากลับเริ่มทำตัวสลัว ๆ มากยิ่งขึ้นตามกระแสที่ชักจะเยอะและเริ่มยอมรับบทบาทของชาวชีวิตม่วงยิ่งขึ้น นังสลัวหลาย ๆ คนที่ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่หลังชุดสากลชุดเครื่องแบบทำงานก็เริ่มไปเปิดสว่างบ่อยครั้งขึ้นตามสถานที่ต่าง ๆ กัน
     สว่างจิตที่เก็บตัวเงียบอยู่เฉพาะกลุ่มก็เปิดตัวสู่สังคมมากยิ่งขึ้นโดยไม่ต้องหลบซุกซ่อนอีกต่อไปแล้ว นังแต๋วจำนวนมากเดินเข้าไปแปลงเครื่องเพศกันเป็นการใหญ่และค่าใช้จ่ายไม่มีตัวเลขสูงเกินไปอีกแล้ว แหล่งผ่าตัดก็มีมากเหลือเกิน
     ในมหาวิทยาลัยนี่เองที่บอมตัดสินใจเสียสาวเพราะคิดว่าเก็บความบริสุทธิ์มานานมากเพียงพอแล้ว เขาเลือกรุ่นพี่ที่คิงแท้ ๆ แล้วก็ชอบควีนของจริงอย่างเขาด้วยใจริงมิใช่หวังผลประโยชน์ด้านใดด้านหนึ่ง
     "พี่พลไม่โกรธบอมนะฮะ"
     "โกรธเรื่องอะไรเหรอ"
     "เอ้อ! ก็ที่บอมทำแบบนี้นะ"
     "บอมทำดีแล้วนี่ พี่จะต้องไปโกรธทำไมล่ะ พี่กลัวเสียด้วยซ้ำว่าบอมจะปล่อยมันไปเสียก่อนด้วยซ้ำไปจ๊ะ"
     "อุ๊ย! บอมไม่ยอมปล่อยหรอกฮะพี่พล"
     เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในโรงหนัง ที่เขาไปดูหนังกับหนุ่มรุ่นพี่ที่เรียนอยู่ปี 4 ในขณะที่เขาเพิ่งเข้าปี 1 เท่านั้น เขาจำได้ว่าตนเองแกล้งลูบมือเขาข้าง ๆ ของตนเองก่อนในตอนแรกเมื่อเขาปล่อยเฉย บอมก็เลยรุกไล่มากขึ้นจนรูดซิบกางเกงเขาออกแล้วล้วงเข้าไปข้างใน เขาเฉยอีกบอมก็เลยล้วงลึกเข้าสู่กางเกงใน
     "จะทำอะไรน่ะบอม"
     "เอ้อ! เปล่าครับพี่"
     "บอมรูดซิบกางเกงพี่ออกนะเนี่ย"
     "ผมเผลอไปหน่อยน่ะครับ"
     "เผลอขนาดมากำเคพี่เลยเหรอ"
     ได้ยินคำว่า "เค" จากปากของเขาก็ทำให้บอมตื่นเต้นทันทีเพราะคำนี้ใช้กันกับกลุ่มชีวิตชาวม่วงเพียงเท่านั้น
     "พี่พล..."
     บอมพูดเสียงแผ่วเบาแต่ยังคงสงวนท่าทีของตนเองเอาไว้บ้าง
     "เมื่อกี้นี้พี่ว่าอะไรนะครับ"
     "พี่ว่าบอมน่ะมากำเคของพี่ไงล่ะ"
     เขาเน้นคำว่า "เค" อีกครั้งหนึ่งจึงทำให้บอมตัดสินใจได้ว่าเขาคงไม่ใช่คนที่ตนจะต้องปิดบังอะไรอีกต่อไปแล้ว
     "บอมชอบพี่น่ะฮ่ะ"
     บอมเปลี่ยนคำว่า "ครับ" มาใช่เป็น "ฮะ" เป็น "ฮ่ะ" ได้อย่างเต็มปากเต็มคำ
     "ที่บอมทำอย่างนี้เพราะทนไม่ไหวน่ะ"
     "บอมเป็นควีนใช่ไหม"
     "ฮะพี่"

      บอมเน้นกำมือของตนเองให้ถนัดขึ้น
     "พี่พลไม่โกรธบอมนะฮะ"
     เหตุการณ์ในโรงหนังสร้างความเพลินเพลินให้กับทั้งสองคนก็จริง แต่ว่าไม่ได้รสชาติเต็มที่นักเพราะว่าต้องระวังสายตาของคนอื่นที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ด้วย พอออกจากโรงหนังพี่พลพาบอมไปเที่ยวที่ห้องพักของเขาโดยบอกกับบอมด้วยความซื่ออย่างไม่ปิดบังอะไรเลยว่า
     "ในโรงหนังมันยังไม่จบนะบอม"
      บอมตามเขาไปด้วยความรู้สึกที่ว้าวุ่นไปหมด ใจนึงก็เริ่มกลัวเขาขึ้นมาเพราะเขาบอกมาเองว่าเขาเป็นคิง นั่นแสดงว่าหากจะเกิดอะไรขึ้นมาเขาจะต้องเป็นฝ่ายรุกแน่นอน เนื่องจากตนเองนั้นยังไงก็เป็นฝ่ายรับเพราะรู้อยู่แก่ใจว่าตนเป็นควีน
     อีกใจนึงก็อยากลองกับของจริงดูบ้างเพราะแยงดากตัวเองมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แต่ก็ยังไม่เคยลิ้มรสชาติของจริง ๆ เลย
     "บอมจ๊ะ"
     "ฮะพี่"
     "ของพี่เป็นยังไงบ้างน่ะ"
     "อะไรเหรอฮะพี่พล"
     "ก็ที่บอมกำเล่นตอนอยู่ในโรงหนังไงล่ะ"
     "บ้า...พี่พลเนี่ยพูดอะไรก็ไม่รู้"
     ที่พักของพี่พลเป็นคอนโดระดับพื้น ๆ แถวฝั่งธนนั่นเอง เขาพาบอมเข้าไปในห้องแล้วก็เดินไปถอดชุดออกจนเหลือกางเกงในตัวเดียว ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมานุ่งพันเอว โดยที่ไม่แคร์สายตาของบอมเลยว่าจะมองเขาด้วยกิริยาอาการเช่นไร
     บอมเองในตอนแรกก็ตกตะลึงเหมือนกันที่เห็นเขาถอดเสื้อ ถอดกางเกงจนเหลือแต่เพียงกางเกงในสีขาวที่ห่อหุ้มเอ็นอันเดิมกับที่ตนกำเล่นตอนอยู่ในโรงหนัง
     "ซี้ด..."
     หนุ่มน้อยเผลอตัวครางเบา ๆ ออกมา เขาเย็นวาบที่ฝ่ามือและแก้มก้นทั้งสองข้าง รูพังผืดตรงกลางร่องดากเกิดอาการคันยิก ๆ ขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วน
     "เปลี่ยนชุดก่อนสิบอม"
     เขาเดินตรงมาที่บอมซึ่งยืนหน้าชาอยู่
     "เอ้อ...ไม่เป็นไรหรอกฮะพี่"
     "เดี๋ยวชุดนักศึกษานี่ยับหมดนะ"
     "เอ้อ! จะยับได้ยังไงกันล่ะฮะพี่"
     "พี่จะปล้ำบอมน่ะสิ"
     สายตาของสองหนุ่มต่างวัยประสานกัน บอมเป็นฝ่ายสะเทิ้นอาย แล้วก็ก้มลงมองที่พื้นไม่กล้าสู้สายตาเขาต่อนาน ๆ
     หนุ่มสูงวัยกว่าขยับมาประชิดบอม เขายกมือขึ้นโอบต้นคอของหนุ่มรุ่นน้องเข้ามาใกล้แล้วจูบเบา ๆ ที่ซอกหลังใบหู
     "อุ๊ย! อย่าฮะพี่พล"
     บอมขืนกายสะบัดร่างออกไปยืนตัวสั่นเทา
     "ทำไมล่ะจ๊ะบอม"
     "เอ้อ! บอมขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าฮ่ะ"
     หนุ่มรุ่นน้องเลี่ยงได้เล็กน้อยเพราะยังตื่นเต้นอยู่ที่โดนรุกรานอย่างไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวมาก่อน บอมเดินไปทำท่าว่าจะเปลี่ยนชุดนักศึกษาของตนเองออก แต่ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของตนเองจึงยืนงงไม่รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง
     "บอมจะเปลี่ยนเป็นชุดแบบไหนดีล่ะจ๊ะ"
     หนุ่มรุ่นพี่เดินตามมาใกล้ ๆ
     "เอ้อ! ไม่รู้สิฮะพี่พล"
     "มา...พี่เลือกให้บอมเองก็แล้วกัน"
     เขาเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบชุดปิยาม่าผ้าต่วนมาส่งให้บอม สายตาของเขาที่มองบอมนั้นเป็นประกายวาววับตลอดเวลา
     "ต้องให้พี่ช่วยเปลี่ยนไหมจ๊ะ บอม"
     "ไม่ต้องหรอกฮะ บอมเปลี่ยนเองได้ฮ่ะพี่"
     หนุ่มกระเตาะต้องใช้ห้องน้ำช่วยจึงสามารถเปลี่ยนเป็นสวมชุดคลุมผ้าต่วนเดินขาแข้งสั่นมานั่งลงบนโซฟา
     "เอ้า...เบียร์เสียหน่อยจะได้ซู่ซ่าขึ้น"
     เขารินเบียร์ส่งให้ บอมรับมาดื่ม 2-3 อึก พูดคุยกันอีกสักพักหนึ่งจนเขาเติมเบียร์ให้เป็นครั้งที่สาม บอมก็เริ่มกล้าขึ้น
     "ตอนอยู่ในโรงหนังน่ะบอม กลัวพี่ไหมจ๊ะ"
     "เฉย ๆ ฮ่ะ"
     "จริงเหรอบอม"
     "จริงสิฮะ พี่พลเสียอีกที่น่าเป็นฝ่ายกลัวบอมมากกว่า"
     "พี่จะไปกลัวบอมทำไมกันจ๊ะ"
     "ก็เคพี่อยู่ในกำมือของบอมน่ะสิฮะ จะบีบก็หัก จะคลายก็แข็ง ตอนนั้นพี่พลลองคิดดูสิฮะว่าถ้าบอมบีบน่ะพี่จะเป็นยังไง"
     "ถ้าบีบ ๆ คลาย ๆ ก็ลุกหละเคของพี่น่ะ"
     ชายผ้าขนหนูแหวกออกเห็นท่อนขาที่เต็มไปด้วยขนจนดูเขียวครึ้มไปหมดทำให้บอมคอแห้งผากอย่างบอกไม่ถูกเลยจริง ๆ
     รููดากยุบ ๆ ยิบ ๆ เหมือนมีมดเดินสวนสนามกันสัก 2-3 ร้อยตัวจนอยากจะหาอะไรแยงเข้าไปเขี่ยมดออกจากรูดากให้หมด
     "ซี้ด..."
     บอมนึกย้อนไปถึงตอนที่อยู่ในโรงหนัง ตนเองกำเคของเขาไว้เต็มกำมือก็จริงแต่ก็รู้เพียงขนาด ทว่าไม่มีโอกาสเห็นเลยเพราะมืดแล้วก็อยู่ในกางเกงของเขาด้วย
     "พี่พลฮะ"
     "ทำไมเหรอ"
     "อยากให้บอมกำเคให้อีกไหมล่ะฮะ"
     "เอาสิ..."
     เขาตลบชายผ้าขนหนูไปพาดต้นขาจนมองเห็นกางเกงในตุงเป็นลำพาดกลาง
     "เอ้า! จะกำหรือทำอย่างอื่นน่ะก็เข้ามาทำเลยจ้ะบอม"
     หนุ่มรุ่นน้องเม้มริมฝีปากแน่น ตัดสินใจขยับเก้าอี้ออกไปแล้วคลานเข่าเข้าไปหาหนุ่มรุ่นพี่ บอมวางมือลงบนกางเกงในของเขา มันแข็งปั๋งซ่อนอยู่ภายในก็เลยสอดมือเข้าไปใต้กางเกงในจนกำท่อนเอ็นไว้ได้ทั้งดุ้น
     "อือ..."
     พี่พลเขม่วท้องจนปมผ้าขนหนูหลุดออก ขายผ้าเลื่อนตกลงไปกองบนเก้าอี้ กางเกงในตุงเป้าจึงล่อสายตาของหนุ่มรุ่นน้องทันที
     "บอมจ๊ะ"
     "ฮะพี่"
     "บอมเชี่ยวชาญมากขนาดไหนจ๊ะเนี่ย"
     "เอ้อ! นี่บอมเพิ่งครั้งแรกในชีวิตจริง ๆ ฮ่ะ"
     "พูดจริงหรือเปล่า"
     "จริง ๆ ฮ่ะพี่พล"
     "มา...งั้นพี่นำทางให้บอมเองดีกว่า"
     พี่พลดึงแขนบอมเข้าไปแล้วกดศีรษะของเขาให้ก้มลงมาที่หนุ่มรุ่นน้องพร้อมกับกระซิบเสียงแผ่วเบาที่ข้างหูว่าห้ามบอมใช้มือช่วยเด็ดขาด
     "พี่พล..."
     หนุ่มกระเตาะเงยหน้าขึ้นมองเขางง ๆ
     "จะได้เหรอฮะ ไม่ให้บอมใช้มือช่วยเลยน่ะ"
     "ได้สิ ปากอย่างเดียวก็ทำได้ถมถืดไปแล้วหละ ติดขัดตรงไหนเดี๋ยวพี่เป็นคนช่วยบอมเองหละ ปอมไม่ต้องเป็นห่วงหรอกจ้ะ"
     "พี่พลจะช่วยยังไงฮะ"
     "เอาน่า...บอมก้มลงไปสิ"
     บอมก้มลงไปที่เป้ากางเกงในซึ่งเคแข็งปั๋งพาดเป็นลำยาวขึ้นด้านบน ขอบกางเกงในเผยอเล็กน้อยเพราะปลายเคที่แข็งนั้นดันถึงขอบยางยืดพอดี         บอมเปิดริมฝีปากออกไปคาบตรงขอบยางยืด
     "อุ๊บ...นั่นแหละจ๊ะบอม ทำแบบนั้นถูกต้องแล้วหละ"
     หนุ่มกระเตาะดึงขอบกางเกงในด้วยฟันลงมาต่ำ หัวถอกสีหมากแห้งของเคขนาดมหึมาโผล่พรวดออกมาห่างหน้าของบอมเพียงนิดเดียว
     กางเกงในรูดต่ำลงไปอีกโดยเขายกก้นขึ้นด้วยจึงหลุดไปถึงโคนขา พอมีอิสระลำเคที่พาดอยู่นั้นก็ดีดตัวกลับลงมาตามท่าชี้โด่ปกติ ปลายบานบากชนกึกเข้าที่จมูกของบอม กลิ่นขื่น ๆ โชยมาเข้าจมูกแบบอมเปรี้ยวๆ
     "ซี้ด..."
     พี่พลสูดปากครางกระเส่าในลำคอ
     "ดีมากจ้ะบอม ปาก ฟัน ลิ้น ใช้ได้หมดทุกอย่างเลยจ้ะ"
     บอมยังเคร่งครัดอย่างเต็มที่ จึงเลื่อนใบหน้าต่ำลงไปกัดกางเกงในแล้วรูดต่อลงไปตามท่อนขาจึงถึงข้อเท้าเขาก็ช่วยงอขาเกี่ยวมันหลุดออกไปหล่นลงบนพื้น
     ใบหน้าของหนุ่มกระเตาะเงยกลับขึ้นไปมองเห็นเคตั้งลำชี้ขึ้นตรงเป็นเสาขนาดใหญ่ ด้านที่มองจากปลายขาขึ้นไปเห็นส่วนล่างเป็นพวงถุงย่น ๆ 2 ใบ ที่มีลูกกะเปกห้อยโตงเตงติดกับง่ามตูดสีคล้ำ
      หะมอยหยิกหยาบลามเลียง่ามตูดกับพวงกะเปกเป็นปอยดกดำ เส้นปูดโปนไต่ขึ้นจากโคนเคไปตามหนังหุ้มเอ็นเป็นรอยเส้นเลือดหลายรอยถึงสุดหนังหุ้มเป็นหัวถอกบานเริ่ดที่มีรอยหยักเงี่ยงเป็นเส้นแบ่งเขต
     "เอ้า...บอม"
     เขาเรียกยิ้ม ๆ ท่อนเคกระดกหัวถอกหงึก ๆ งัก ๆ

     "เขยิบขึ้นมาเลยสิจ๊ะ เฉยอยู่ทำไมล่ะ"
     "เอ้อ! ผมมองเพลินไปหน่อยน่ะฮะพี่"
     "มองอะไรของพี่เหรอจ๊ะบอม"
     "ก็มองเคของพี่พลน่ะสิฮะ"
     "ทำไมเหรอ"
     "ใหญ่ดีจัง"
     "อยากชิมไหมล่ะ"
     "เอ้อ! อยากสิฮะ"
     "งั้นก็เข้ามาชิมเลยสิจ๊ะบอม"
     พี่พลกางขาออก แอ่นก้นขึ้นเล็กน้อย ทำให้ท่อนเคตั้งเป็นลำทะมึนมากยิ่งขึ้นกว่าเดิมอีก บอมขยับเข้าไปกลางหว่างขาของเขา แลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่เกิดแห้งจนแทบตกสะกิดเลยก็ว่าได้ พอเลียปากแล้วริมฝีปากก็ไม่แห้งอีกต่อไปแต่ปลายลิ้นยังคงตวัดออกมาอีกหลายครั้งเหมือนกับยังไม่สะใจนักในการเลีย
     บอมก้มลงไปบ๊วบหัวบานเข้าไปในปาก รสขื่น ๆ เกือบทำให้สำลักอยู่เหมือนกันแต่ความเงี่ยนที่เต็มพิกัดแล้วทำให้หนุ่มกระเตาะทนได้
     "เม้มริมฝีปากจ๊ะบอม"
     เสียงเขาแนะนำพร้อมกับวางมือลูบไล้บนต้นคอที่พาดตักตนเองอยู่
     "จะได้ครูดเคพี่มาก ๆ น่ะจ๊ะ"
     หนุ่มกระเตาะทำตามทันทีเพราะคนเพิ่งเปิดซิงคราวนี้เป็นครั้งแรกในชีวิต เคเข้ามาอยู่ในปากแบบนี้ไม่เคยคาดฝันมาก่อนเลยจริง ๆ
     ริมฝีปากบดกับหนังหุ้มเค เส้นเลือดตุบ ๆ กับริมฝีปากเนื่องจากมีการกดทับแรง ๆ พอขยัดเขยิดลงไปก็รู้ถึงหนังหุ้มเคที่รูดติดไปกับริมฝีปากตอนผ่านเส้นเลือดปูดโปนก็มีการสะดุดกึก ๆ ตลอดเวลา
     บอมอมท่อนเคอย่างเพลิดเพลินได้ครู่ใหญ่ ๆ ชุดปิยาม่าก็ถูกปลดทิ้งจากบ่าให้เลื่อนไหลลงไปตามแผ่นหลัง
      "ซี้ด...หลังขาวจังเลยจ้ะบอม"
     พี่พลรำพึงรำพันเสียงสะท้าน วางมือลูบไล้บนแผ่นหลังแล้วเลื่อนเข้าไปใต้สีข้างจนถึงเม็ดนมของหนุ่มกระเตาะ เขาบิดเม็ดเล็ก ๆ จนบอมสั่นเทิ้มอยากจะตะโกนห้ามแต่ก็ยังเสียดายเคที่คาปากอยู่เพราะมีรสชาติชวนชิมดีจริง ๆ
     "ขยับขึ้นมาข้างบนดีกว่าจ้ะ"
     เสียงพี่พลดังมาจากเหนือศีรษะ
     "เดี๋ยวพี่จะได้ทำให้บอมเพลินบ้างไงล่ะ"
      ฟังแล้วบอมขยับขึ้นไปตามคำแนะนำในลักษณะที่คร่อมร่างกลับทิศอยู่บนร่างของพี่พล ศีรษะเข้าหน้าตักของเขา แต่หว่างขาคร่อมลงเหนือใบหน้าของเขาในทิศตรงกันข้าม ทำให้สลับทางกันพอดีทั้งคู่
     "อื้อ..."
     บอมครางหงิง ๆ เมื่อบั้นท้ายถูกลูบไล้เบา ๆ
     "ดากบอมสวยจังเลยจ้ะ"
     "อย่าลูบฮ่ะพี่พล"
     "ทำไมล่ะ"
     "มันเสียวน่ะฮ่ะ"
     "ไม่ลูบงั้นเปลี่ยนเป็นเลียแทนก็ได้"
     ขาดคำ บอมก็รู้สึกถึงชิ้นเนื้อแบน ๆ ที่แปะความเย็นชุ่มฉ่ำลงมาที่ง่ามดากของตนเองพร้อมกับตวัดไปมาทั่ว ๆ รูดากที่เคยปล่อยเหลือง โดนลิ้นลากวนไปมารอบ ๆ ราวกับจะเลียรอยยับย่นตรงนั้นให้ราบเป็นเนื้อเดียวกันสองแก้มก้นไปเลย
     ครู่ต่อมาลิ้นก็ห่อตัวเองเป็นทรงแหลมแล้วแยงเข้ามาที่รอยยับย่นซึ่งเกิดจากการหุบตัวเองของรูเนื้อขนาดเล็ก บอมใจหายวาบเมื่อรู้สึกว่าในช่องท้องน้อยเกิดความปั่นป่วนเหมือนกับจะมีลมเบ่งอย่างกระทันหัน
     ถ้าเป็นเช่นนั้นจะทำยังไงดีหากปล่อยลมออกไปตอนนี้เพราะใบหน้าของเขามาอยู่ป่วนเปี้ยนกับบั้นท้ายของตนพอดี คงไม่ใช่แค่ตนจะอับอายขายขี้หน้าเท่านั้นแต่อาจถึงขั้นทำให้อีกฝ่ายหนึ่งโกรธขึ้นมาก็ได้
     "ทำตัวสบาย ๆ จ้ะบอม"
     พี่พลคงเข้าใจดีจึงชี้ทางให้หนุ่มกระเตาะ
     "ไม่ใช่ลมเพราะอยากปู้ดป้าดหรอกจ้ะ"
     "เอ้อ! พี่พลรู้ด้วยเหรอฮะ"
     "รู้สิจ้ะ"
     เขาตบแก้มก้นเบา ๆ 2-3 ที
     "ลมเงี่ยนน่ะที่มวนอยู่ในท้องของบอมน่ะ รูดากบอมปิดสนิทแบบนี้ก็เลยเกิดลมมวนอยู่ข้างในเหมือนกับจะหาทางระบายออกมาน่ะ"
     "แล้วบอมควรทำยังไงดีฮะพี่พล"
     "ปล่อยตัวโล่ง ๆ ลมปั่นป่วนยังไงก็ไม่ต้องไปกังวลมัน มันอยากออกทางไหนก็ปล่อยมันออกไป อย่าไปฝืนปิดทางออกมันไว้"
     บอมปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดเพียงครู่เดียวเท่านั้น ลมที่ปั่นป่วนอยู่ในท้องก็รวมตัวเคลื่อนที่เป็นทางยาวไปสู่ประตูหลัง รู้สึกร้อนผ่าว ๆ ไปตามอุโมงค์ที่ทอดยาวไปจนสุดผนังทางออกที่ปิดสนิทอยู่
     ง่ามดากโดนเลียอีก 3-4 ที ผนังทางออกก็ขยายตัวเปิดทางให้ลมร้อนเคลื่อนที่ออกไป อึดใจเดียวเท่านั้นบอมก็รู้ถึงความเย็นวาบที่พุ่งผ่านเข้ามาในอุโมงค์ เป็นการสวนทางกันของความร้อนกับความเย็นที่ทำให้หนุ่มกระเตาะถึงกับขนลุกเกรียวไปตลอดกาย
     "ซู้ด..."
     รูดากถูกรุกรานด้วยนิ้วแบบเดียวกับที่ตนเคยทิ่มรูตัวเองด้วยนิ้วของตัวเองมาบ่อย ๆ ในยามที่เกิดความกระสันทางเพศขึ้นมา
     "เป็นไงบ้างจ้ะบอม"
     "เสียวรูฮะพี่"
     "ขมิบบ้างสิจะได้ไม่เสียวจี้ดยาว ๆ น่ะ"
     "บอมไม่มีแรงขมิบน่ะฮ่ะ"
     "อ๋อ! งั้นแสดงว่าบอมเงี่ยนสุดขีดแล้วน่ะจ้ะ"
     พี่พลขยับท่าทางใหม่อีกครั้งหนึ่ง คราวนี้เลื่อนตัวเองไปคุกเข่าอยู่ด้านหลังของหนุ่มกระเตาะที่คลานหมอบ ๆ หันบั้นท้ายให้เขา ง่ามดากเปิดทางออกเห็นรูเนื้อโบ๋นิด ๆ ที่รอยย่นรอบ ๆ ขยายตัวออกไป เขาใช้นิ้วแยงเข้า ๆ ออก ๆ อีก 3-4 ที เป็นการนำร่องให้ก่อน
     "ซี้ด..."
     หนุ่มกระเตาะบิดสะโพกไปมาด้วยความเสียวซ่าน ตึงเปรี้ยะในรูดากซึ่งเพิ่งเปิดซิงครั้งแรกในชีวิตก็หนักหนาสาหัสแล้วเพียงแค่เป็นนิ้วเท่านั้น หากเป็นเคทั้งท่อนของเขา บอมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทนได้สักขนาดไหน
     "พี่พลฮะ"
     "จ้ะ มีอะไรจ้ะบอม"
     "บอมเสียวดากฉีกน่ะฮ่ะ"
     "ไม่หรอกจ้ะ"
     "แต่แค่พี่ใหญ่เหลือเกินนี่ฮะ"
     "พี่มีน้ำมันเครื่องทูทีจ้ะ"
     บอมสะดุ้งจนดากแทบสะเทือนเพราะคิดว่าเขาหมายถึงน้ำมันเครื่องจริง ๆ หนุ่มกระเตาะรีบเอี้ยวคอไปมองทางด้านหลังของตนเอง ในใจกลัวว่าดากของตนคงดำมิดหมี่แล้วก็เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมดแน่ ๆ
     "พี่พลฮะ"
     "หือ...อะไรเหรอจ้ะบอม"
     "พี่พลจะใช้น้ำมันเครื่องจริงเหรอฮะ"
     "ใช่จ้ะ นี่ไงล่ะ"
     เขาพูดแล้วก็ยกมือขึ้นมารองน้ำลายที่บ้วนจากปาก
     "นี่ไงน้ำมันเครื่องของพี่น่ะ"
     พี่พลเอามือไปชะโลมน้ำลายรอบ ๆ ท่อนเคของตนเองที่แข็งโด่เป็นลำยาวจนเปียกชุ่มโชกไปหมด
     "ทีแรกนี่ทาเคตัวเองก่อน"
     เขาบ้วนน้ำลายใส่ฝ่ามือที่รองรับอยู่อีกครั้งนึง
     "พอทีที่สองนี่ก็ทารูดาก นี่หละน้ำมันเครื่องทูทีของพี่น่ะจ้ะ"
     ฝ่ามือตะโบมลงที่แก้มก้นตรงบริเวณรอบ ๆ รูดาก แยงนิ้วอีก 2-3 ทีให้น้ำลายเข้าไปหล่อลื่นในรูเพื่อจะได้ไม่ฝืดไม่ตึงเปรี้ยะอีกต่อไป ท่อนเคชุ่มน้ำลายถูกจ่อตรงง่ามดากไถหัวบานตามรอยเบียดของสองแก้มก้นจนไปถึงรูดากที่มีน้ำลายท่วมฟองฟ่อดอยู่ กดหัวเคผ่านร่องย่น ๆ ของพังผืดบีบรัดเข้าไปทีละนิด จนถึงรอยหยักเงี่ยง
     "อุ๊บ..."
     บอมห่อไหล่ กายเกร็งไปหมดทุกส่วน รูดากคับตื้อราวกับพร้อมจะฉีกแคว่กออกจากกันได้ทุกวินาที พี่พลสาวเคกลับนิดนึงแล้วกระทุ้งกลับเข้าไปใหม่ เคผ่านรูดากพ้นขอบปูดรอบ ๆ ของรอยหยักไปจนเกือบครึ่งลำเค
     "อู๊ย..."
     หนุ่มกระเตาะหลับตาปี๋ หากดากมีเยื่อพรหมจารีเหมือนกับนังชะนีทั่วไป บอมก็คงเยื่อขาดกระจุยไปแล้วในตอนนี้ ความบริสุทธิ์ของดากอ่อนโดนเคอึ้มทำลายลงอย่างยับเยินก็จริงแต่ในใจของหนุ่มสีม่วงอย่างบอมกลับมีความชุ่มชื่นอย่างบอกไม่ถูก
     หนุ่มกระเตาะคนนี้อดคิดไม่ได้ว่าตนเก็บความบริสุทธิ์มาตั้งนานทำไมก็ไม่รู้ กว่าจะกำซาบรสชาติที่สุขสมแบบนี้ก็ปาเข้าไปจะสิ้นปี 2564 อยู่แล้ว หากรู้ว่าดีอย่างนี้คงยอมเสียตูดไปนานแล้วนะเนี่ย.....

mojimaru

ขอบคุณครับ

Homealone

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ

lekthai

ขอบคุณ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Keyin

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

nuangnut1996

สนุกมากครับ

auto101

ขอบคุณครับ

moothan

อยากโดน อยากโดนบ้าง

dojikung

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

PT1003

ขอบคุณครับ

nooloveguy

kkkggg

สนุกคับ

Torctp

ขอบคุณค้าบ

Feen

ขอบคุณครับ

dojikung

ขอบคุณครับ

audiwoods

ครั้งแรก​ เสียวซ่านครับ

armmer22

ขอบคุณครับ