เกิดใหม่ทั้งทีจะฟาดผู้ชายให้หมดโลกเลย Ep 3.1

Occullus14

บทท 3.1 อยากได้มือถือ


ผ่านมาหลายสัปดาห์หลังจากการบำบัดกลุ่มรอบพิเศษที่ผมจัดให้กับพ่อและพี่เกม


พ่อพาผมออกมาจ่ายตลาดซื้อของเข้าบ้าน หน้าที่นี้เดิมที่ต้องเป็นของภรรยาแท้ๆ แต่น่าสงสารที่ชายหนุ่มวัย 30 ปลายๆ คนนี้ต้องแบกรับภาระทั้งเป็นพ่อและเป็นแม่ในคนๆ เดียวกัน ชาวบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาต่างทำหน้าตาสงสารและคอยพูดให้กำลังใจพ่อภูตลอดทางด้วยความเป็นห่วง ในฝั่งของพ่อผมก็ตอบกลับด้วยสีหน้าสดใสและยิ้มรับกลับตามมารยาท จากการแสดงออกของพ่อผมวิเคราะห์ได้ว่าพ่อน่าจะยังไม่ลืมเหตุการณ์ในวันนั้นอยู่แต่จากสีหน้าและรอยยิ้มแล้ว พ่อน่าจะไม่ได้เศร้าเสียใจในเรื่องนี้อีกต่อไป (คงเพราะตอนนี้พ่อได้สามีใหม่แล้วยังไงละ อิอิ)


ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของพี่และพี่เกมตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เสียงทะเลาะเตะตีของพ่อลูกเปลี่ยนเป็นเสียงร้องและเสียงครางจากกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์พ่อลูก ถ้าสังเกตดีๆ จะพบว่าพ่อผมจะดูมีความสุขทุกครั้งที่ได้ดุพี่เกม ส่วนพี่เกมจะยอมประนีประนอมตามที่พ่อขอร้องทุกครั้ง ทั้งคู่มักจะเย็ดกันวันที่พี่เกมกลับบ้านดึก หรือวันที่พี่เกมไม่ช่วยพ่อทำงานของพ่อ มันก็จะลงเอยด้วยการที่พี่เกมแทงควยเข้าไปในก้นของพ่อทุกครั้งไป เป็นยังไงละด้วยทักษะการบำบัดเกรดเอของผมทำให้ปมสูญเสียคนสำคัญในครอบครัวกลับกลายเป็นการกระชับความสัมพันธ์ของครอบครัวให้แน่นแฟ้นยิ่งขึ้น (ทั้งที่ต้นเหตุมาจากผมเองแท้ๆ 5555555)


ระหว่างทางกลับจากตลาดผมเหลือบไปเห็นเด็กกลุ่มหนึ่ง 3-4 คน อายุน่าจะสัก 8-10 ขวบ ผมไม่แน่ใจ เด็กตรงกลางเป็นเด็กผู้หญิงผิวดำตัดผมสั้น แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าและเครื่องประดับสีชมพูโดดเด่นมาก มันมากเกินไปจริงๆ นะ ประมาณว่าผมสามารถจำเด็กคนนี้ได้จากการแต่งตัวของเธอจากระยะ 500 เมตรเลยแหละ แต่สิ่งที่น่าสนใจกว่านั้นคือสิ่งที่เด็กกลุ่มนั้นกำลังให้ความสนใจอยู่ เด็กชมพู (ต่อไปขอเรื่อกเธอคนนี้แบบนั้น) กำลังโอ้อวดมือถือใหม่ที่พ่อของเธอซื้อให้อยู่พร้อมกับอวดแอพแต่งรูปและเล่นโซเชียลมีเดียให้ทุกคนดู เด็กทุกในคนกลุ่มต่างตกตะลึงและตื่นเต้นอย่างมาก เสมือนมีพระเจ้ามาโปรด มอบความเจริญมาให้กับพวกเราแล้ว ผมจ้องดูเด็กกลุ่มนั้นสักพักก่อนในหัวจะเริ่มมีความคิดบางอย่าง


อยากด้ายยยยยยยยยยยยยยย ฮืออออ เอาจริงๆ แล้วเราคิดถึงโซเชียลมีเดียมากๆ เลย แต่ก็ทำได้แค่ห้ามใจไว้ไม่คิดเลยว่าวันนึงพอได้มาเห็นคนวัยเดียวกันเล่นมือถืออยู่มันถึงบาดลึกในใจขนาดนี้ บางคนขาดมือถือแค่ 1 วันไม่สิ 1 ชม.ก็รู้สึกเหมือนโลกนี้ช่างว่างเปล่าแล้ว เรานี่อดมาเกือบ 5 ปี ตอนนี้แทบจะสติแตกแล้ว ว้ากกกกกกก


“เดช เป็นอะไรไหมลูก”พ่อผมก้มลงถามผมที่เผลอทำหน้าเจื่อนสุดๆ ตอนมองไปที่กลุ่มเด็กที่เล่นมือถือ นัยน์ตาแดงก่ำพร้อมจะร้องและลงไปดิ้นที่พื้นเพราะความอยากได้
โอเคตั้งสติ เราห้ามทำตัวแบบนั้นนะ ถึงเราจะ 5 ขวบแต่ในสมองเรานั้นยังเป็นคนเดิมอยู่ ใช่เรามีวุฒิภาวะมากพอแล้ว
“ผมแค่อยากได้มือถือนะครับ”ผมพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสุภาพและท่าทางที่ใจเย็น ซึ่งมันสวนทางกับใบหน้าที่แดงก่ำและน้ำตาที่ไหลรินอาบแก้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ผมเริ่มเก็บความรู้สึกไว้ไม่ได้แล้ว


แงงงง มันห้ามไม่ได้จริงๆ นินา ถึงจะมีความทรงจำของชาติก่อนก็เถอะ แต่ตอนนี้สามัญสำนึกเราเป็นเด็กนะ เข้าใจเลยว่าทำไมบางสถานการณ์ถึงปล่อยให้มันบานปลายขนาดนี้เพราะว่าเรายังควบคุมความเป็นเด็กนี้ไม่ได้นี่เอง ชาติก่อนเวลาอยากได้อะไรผมได้ตลอดเลยนินา ของเล่น โทรศัพท์ รถยนต์ เพียงแค่อ้าปากพ่อและแม่ที่รวยและไม่มีเวลาก็สามารถเปย์ลูกชายที่แสนเอาแต่ใจได้แล้วแท้ๆ แต่ทำไม ทำไมตอนนี้เราถึงต้องอดทนกับอะไรแบบนี้นะ แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ผมเผลอร้องไห้ออกมาเหมือนเด็ก (ก็ผมเป็นเด็กนินา)
“โอ๋ๆๆๆๆ กลับบ้านก่อนนะลูกๆ ”พ่อผมทำอะไรไม่ถูกและรีบอุ้มผมกลับบ้านทันที
ระหว่างทางผมพยายามอดกลั้นกับท่าทีงอแงของเด็กที่ตัวเองเผลอทำออกไปแบบไม่ตั้งใจอย่างเต็มที่ ถึงกระนั้นผมก็ไม่สามารถเก็บใบหน้าบูดตึงและดวงตาแดงก่ำของตัวเองได้
พ่อผมทำหน้าเครียด พยายามพูดปลอบใจตลอดทางจนผมไปสะดุดกับคำปลอบคำนึง
“ถ้าพ่อมีเงินมากกว่านี้พ่อจะซื้อให้ลูกนะ พ่อสัญญา” คำพูดสุดเศร้านี้ออกมาจากปากของภูผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงสั่นเทาและรู้สึกสิ้นหวัง พ่อเลี้ยงเดี่ยวที่เปิดโรงงานขายอะไหล่รถยนต์หาเช้ากินค่ำจะสามารถยกระดับฐานะของตัวเองขึ้นให้มากพอจะซื้อสมาร์ตโฟนให้ลูกชายได้อย่างไร เพราะทั้งมือถือของตัวเองและเกมลูกชายคนโต กว่าจะซื้อได้ตอนนี้ใช้เวลาเก็บเงินอยู่กับริสาเกือบ 1 ปี แถมสภาพเศรษฐกิจในตอนนี้ยังขึ้นๆ ลงๆ อยู่ ภูไม่สามารถมั่นใจได้เลยว่าเขาจะซื้อมือถือให้ลูกชายคนเล็กสุดของเขาเมื่อไร
คำพูดของพ่อผมทำให้ผมตระหนักขึ้นมาได้ นั้นสินะ เราควรหารายได้เยอะกว่านี้ให้ได้ จะได้ทำให้เรามีโอกาสในการใช้ชีวิตที่ดีขึ้น ได้มีบ้านมีรถมีอนาคตสดใสเหมือนในชาติก่อน ดีละ เป้าหมายของเราตอนนี้คือใช้ทักษะและความสามารถที่มีทำให้ครอบครัวของเรารวยขึ้น
ผมเปลี่ยนจากเด็กที่งอแงจะเอามือถือเป็นเด็กที่นั่งเงียบและครุ่นคิดทันที ผมนั่งคิดแล้วคิดอีกจนไปถึงบ้านก็ยังคิดไม่ออก ผมลงจากรถเก๋งคันเก่าของพ่อค่อยๆ เดินเข้าบ้านไปเห็นพี่เกมนั่งถอดเสื้อเหลือแต่บ็อกเซอร์ เหงื่อแตกอยู่บนเก้าอี้หน้าบ้าน
“เกมมานั่งทำอะไรตรงนี้นะลูก”พ่อผมถาม
“พัดลมเสียอะพ่อโคตรร้อนเลย”เกมพูด


เกมตอนนี้นั่งชันเข่าขึ้นมาข้างนึง ส่วนอีกข้างพาดไปด้านล่างเผยให้เห็นหุ่นของเด็กวัยรุ่นอย่างชัดเจน พี่เกมหุ่นผอมสูง ผิวเข้ม หน้าท้องมีกล้ามจางๆ ให้เห็น พร้อมกับร่างกายชุ่มเหงื่อที่โดนแสงอาทิตย์ยามเย็นส่องเข้ามาทำให้เกิดแสงเงาที่กล้ามเนื้อช่างดูสวยงามเหมือนนายแบบนิตยสารนู้ดที่มีขายในอินเทอร์เน็ตเสียจริง


ภาพตรงหน้าทำให้ผมปิ้งไอเดียเส้นทางเศรษฐีขึ้นมาแล้วละ

audiwoods

ความคิดบรรเจิดอะไรหรือครับ

4554

บรรเทิงเลย

ninenut

ขอบคุณครับ

Manhotman27

เสียวแน่

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

montree254

ขอบคุณมากครับ

ryug

ขอบคุณ​ครับ​

nnont

ขอบคุณ

freezz

นั่นไง ไอเดียถ่ายภาพมาเสียว อิอิ

Manny197

สนุก

NLx

ขอบคุณครับ

JACKSTORE

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

peckza_ha

สนุกมากคร้าบ

dojikung

ขอบคุณครับ

kkkggg

ติดตาม

theera

ขอบคุณครับ