รักใสๆ...สมัยมัธยม (บทของพระรอง)

surhatamit · โพสต์ 2021-8-23 09:11:40

แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย surhatamit เมื่อ 2023-7-25 17:27

บทของพระรอง
สวัสดีครับ ผมชื่อ.... ชื่อไหลแล้วกันครับ เพราะนั่นคือชื่อที่เพื่อนๆใช้เรียกผม เมื่อตอนที่ผมอยู่มัธยมต้น ผมมีความฝันที่จะไปสอบเข้ายังโรงเรียนชายล้วนแห่งหนึ่งให้ได้ แม้มันจะไกลบ้านมากเลยก็ตาม ด้วยเหตุผลหลัก 2 ประการครับ หนึ่ง คือ ผมอยากจบม.ปลายจากโรงเรียนที่มีชื่อเสียง เพื่อโอกาสที่จะไปต่อมหาวิทยาลัยดีๆได้ และสอง คือ ผมชอบผู้ชาย ผมอยากเปิดโอกาสให้ตัวเองมาตามหาความรัก

และผมก็ทำได้ตามความฝันครับ ผมสอบติดโรงเรียนชายล้วนชื่อดังแห่งนั้น แต่....โรงเรียนชายล้วนนี้มันเถื่อนมากกกกกกกกกกกกกกกก มากกกกกกกก มากแบบที่ผมไม่เคยคาดคิดเอาไว้เลยครับ

ต้องอธิบายก่อนนะว่า ความเป็นเกย์ของผมในเวลานั้น มันก็แค่การแอบชอบรุ่นพี่ผู้ชาย แอบส่งการ์ดให้ เป็นความรักใสๆ เท่านั้น แต่ในโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ (ไม่รู้ว่าแห่งอื่นเป็นไหม) มันคราคร่ำไปด้วยโลกีย์ และความดิบเถื่อนในแบบที่ผมไม่เคยคาดฝันมาก่อนจริงๆ เช่น การเล่นจับควย ที่เกิดขึ้นอย่างโจ่งแจ้ง บางคนก็คือจับกันจริงๆด้วย การเล่นจับเพื่อนแก้ผ้า ซึ่งเกิดขึ้นบ่อยมาก คือถ้าบอกว่าได้ดูเป็นอาหารตา ผมก็อิ่มทุกวัน นี่ยังไม่นับคราบน้ำกามที่ผมไปเจอในห้องน้ำ ที่มีเด็กผู้ชายสองคนเดินสวนออกมา ฯลฯ เนี้ย เถื่อนแบบที่ผมไม่แม้แต่จะคิดได้เลยครับ โดยเฉพาะไออาร์ม เพื่อนสนิทคนใหม่ของผม

อาร์มเป็นคนหล่อคนหนึ่งเลย ออกไปแนวน่ารักนิดๆ นิสัยดี และหื่นฉิบหาย อาร์มแสดงออกชัดเจนว่าเป็นเกย์ เขาคือหนึ่งในพวกที่ชอบไปเล่นจับควยคนอื่น แบบจับจริงๆ โดยเฉพาะพวกผู้ชายแท้ๆที่หล่อๆนะ ไม่มีเหลือ ยิ่งถ้าเป็นเด็กเก่าที่เคยเรียนม.ต้นจากที่นี่อยู่แล้ว ท่าทางพวกเขาดูชินชาต่อเรื่องนี้มาก แม้ว่าพวกเขาจะปัดมืออาร์มทิ้งทุกครั้ง แต่อาร์มก็ตะล่อมกล่อมแล้วพยายามจับใหม่ได้แทบไม่มีหยุดเลย

อาร์มเป็นคนที่อัธยาศัยดี และเข้ากับคนเก่ง ถึงมันจะสนิทกับผมและอยู่ในกลุ่มเพื่อนสี่คน แต่อาร์มมักใช้เวลาทั้งวันเดินไปพูดคุยไปเล่นกับเพื่อนกลุ่มอื่นทั้งห้อง ไม่เว้นแม้แต่พวกนักเลงหลังห้อง แน่นอนว่าในกลุ่มพวกนั้นมักมีคนหล่อๆให้อาร์มเข้าไปตะล่อม พออาร์มสนิทหรือมักคุ้นชินกับคนอื่นๆในกลุ่มนั้นแล้ว เวลาจะตะล่อมใครคนหนึ่งในกลุ่ม เพื่อนคนอื่นก็แค่ขำๆกัน

แต่เดี๋ยวก่อนนะครับ เรื่องของผมไม่ได้จะเล่าถึงอาร์มเลยนะ ผมแค่รู้สึกว่ามันช่างกล้าหาญจังเลย และมันก็ได้ในสิ่งที่มันต้องการ แม้ว่าคนอย่างอาร์มเองจะเคยโดนจับแก้ผ้า แถมทุกคนได้เห็นว่าควยมันเล็กจิ๋วเหมือนช้างแก่ย่นๆ ก็ไม่มีใครกล้าแซวเรื่องนี้กับอาร์มอีกเพราะอาร์มกล้าต่อปากต่อคำพวกหลังห้องที่มาจับมันแก้ผ้าไปว่า "เล็กแล้วไง ตอนแข็งก็ใหญ่พอเย็ดตูดพวกมึงได้แล้วกัน" พวกนั้นก็พากันสะดุ้งเลย โดยเฉพาะคนที่อาร์มชอบเข้าไปตะล่อม เนี้ย สำหรับผมอาร์มมันโคตรจะเท่เลย ถ้านี่เป็นนิยายเรื่องหนึ่ง คนอย่างอาร์มนี่แหละที่เป็นพระเอก ส่วนผม...ก็แค่พระรอง หรือคู่รองคู่หนึ่งที่ช่วยเสริมเนื้อเรื่อง แต่คงเสริมได้ไม่ดีเท่าไร เพราะเรื่องของผมไม่ได้สมหวังอะไร

เรื่องของผมมันเริ่มต้นขึ้นตอน ม.5 เมื่อผมแอบชอบเพื่อนในห้องคนหนึ่ง ชื่อ ยศ เขาเป็นคนหน้าตาพอใช้ แต่ดูแล้วมีเสน่ห์มาก หน้าเรียวได้รูป หุ่นดี แต่งตัวยังไงก็หล่อ และขาว คือขาวมาก ซึ่งผมโคตรแพ้คนขาวๆเลยครับ แถมนายยศคนนี้เป็นหนึ่งในกลุ่มเด็กหลังห้อง เล่นตีเล่นต่อยกับเพื่อนๆ ผมรู้สึกว่ามันเท่มากๆ

แต่ยศเองก็เป็นหนึ่งในคนที่อาร์มชอบไปวอแว และที่น่าตกใจคือยศนิ่งยอมให้อาร์มล้วงจับเป้าเล่นในห้องเรียนได้เป็นนาทีๆ เชี่ยยย หรือโชคชะตาจะเข้าข้างผม ให้เจอคนที่เป็นเกย์อยู่แล้ว ผมจึงแกล้งๆถามอาร์มเกี่ยวกับเพื่อนในห้อง อ้างว่าเห็นมันดูซี้กับคนไปทั่วดี แล้วก็ถามมันเรื่องยศว่ายศเองก็เป็นเกย์หรอ เห็นยศยอมให้อาร์มจับควยเป็นนาน ... แต่อาร์มตอบกลับมาว่า "เปล่า ยศไม่ได้เป็นเกย์ ควยมันนิ่มทุกครั้งที่กูจับนะ" ????

ผมอยากรู้ใจจะขาดว่าทำไม ? แต่ก็ไม่กล้าถามต่อ เพราะในเวลานั้นผมยังไม่กล้าเปิดเผยตัวเองว่าชอบผู้ชาย ... ไม่รู้สิ ผมมันไม่หล่อ หน้าตาแย่เลยแหละ และนิสัยของผมก็...คงแปลกสำหรับคนอื่นมั้ง เพื่อนในห้องดูไม่ค่อยชอบผม ถึงผมมีเพื่อนสนิทเป็นไออาร์มได้ ... แต่ก็เพราะอาร์มมันสนิทกับทุกคนได้ป่าวว่ะ ... ผมคือเนิร์ดคนหนึ่งที่ไม่มั่นใจอะไรในตัวเองเลย

แต่เพราะความอยากรู้ ผมเลยใช้เวลาเกือบทั้งปีเพื่อนตามสืบเรื่องนี้ นี่ผมตั้งใจค้นคว้ามันมากกว่าตอนทำโปรเจคจบปริญญาตรีเสียอีกนะ ... ในที่สุดผมก็รู้ว่า ยศ ก็เหมือนเด็กผู้ชายหล่อๆคนอื่นในโรงเรียนนี้ ที่โตมากับเรื่องแบบนี้จนชิน และด้วยความที่มันเป็นเด็กแก็งค์ ทำให้มันเข้าไปเจอสังคมที่สนิทสนมกันจน...แก้ผ้าอาบน้ำกันกับเพื่อนในแก็งค์ ชวนกันดูหนังโป้แล้วชักว่าวกัน พูดคุยเรื่องเพศสัมพันธ์ของแฟนให้กันฟัง อะไรทำนองนี้ มันจึงง่ายที่จะเกิดความอยากรู้อยากลองที่มากขึ้น เช่น จับควยเล่นกันตรงๆ ชักว่าวให้กัน และกับยศคือถึงขั้นลองอมและให้เพื่อนอมของกันและกัน ... ซึ่งมันเป็นช่วงศึกษาทดลอง คนที่สนใจอาจเบนเข้าสายเหลืองและเลือกเป็นเกย์ตลอดไป แต่ยศคือหนึ่งในคนที่ไม่ได้สนใจ หรือไม่กล้าที่จะเดินไป แต่...เพื่อนที่เคยจับควยกัน ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทไปแล้ว ถึงจะไม่ได้ชอบ แต่มันก็ไม่ได้โกรธ และชินไปแล้วด้วยซ้ำ

"มึงชอบเย็ดตูดได้ไงว่ะ รูแค่เนี้ยเองนะ" ยศพูดพร้อมทำมือให้ดู นั่นคือคำพูดหนึ่งที่ผมเคยได้ยินตอนมันคุยกับอาร์ม ... โอยย แค่ทำท่าทางแค่นั้น ผมก็หลงมันฉิบหายแล้วครับ นี่ได้มารู้อีกว่ามันเคยเล่นเคยลองไปถึงไหนๆ ผม...ควยตั้ง เก็บเรื่องนี้ไปว่าวนานเป็นเดือนเลย

วันหนึ่งช่วงปลายๆ ม.5 ผมหื่นมากเลยแกล้งๆพูดกับไออาร์มว่า "ไอยศควยนิ่มจริงหรอตอนมึงจับอะ พิสูจน์หน่อยสิ" ไออาร์มก็ตอบตกลง แล้วเข้าไปนั่งข้างๆยศในคาบที่เรียนห้องแล็บวิทย์ จากนั้นอาร์มก็ค่อยๆลูบค่อยๆเกา แล้วจับขายศอ้าออกซ่ะกว้าง แล้วก็ลูบมือเข้าไปยังจุดยุทธศาสตร์ แล้วก็จัด .. จัดๆๆ จัดควยของยศให้พาดมาตามขา จนกางเกงจนนูนขึ้นเป็นลำ แล้วอาร์มก็กดๆลำนั้นให้ดูว่านิ่มอยู่ เชี่ยยยย !!! ไม่น่าขอให้มันทำเลย ภาพโคตรบาดใจ คนที่เราแอบชอบโดนเพื่อนสนิทลูบควยแบบนี้ ... สักพักไอยศสงสัยว่าอาร์มทำอะไร เลยทันเห็นว่าผมแอบมอง

"เชี่ย มึงทำโชว์คนอื่นหรอว่ะ ไอเลววว" ยศโวยวาย

"เปล่านะเว้ย กูแค่ .."

"พอเลยๆ ปล่อย ไม่ต้องมายุ่งกับควยกู" ยศใช้ความนังเลงข่มจนไออาร์มไม่กล้าตะล่อมต่อ หึๆๆ ทำไมผมรู้สึกสะใจนะ

หลังจากนั้นอาร์มก็ไม่ได้จับควยยศอีกจนหมดเทอม แต่ช่วงปิดเทอมใหญ่คงทำให้ใจเย็นลงและหายโกรธ พอเปิด ม.6 มา อาร์มก็เล่นจับควยยศได้เหมือนเดิมด้วยเทคนิคการอ้อนใหม่ๆ อาร์มคงคิดได้ตอนช่วงปิดเทอม ... ผมเองก็คิดอะไรได้ช่วงปิดเทอมนะ ผมรู้สึกว่านี่มันเป็นปีสุดท้ายแล้ว ถ้าผมไม่กล้า ผมก็คงเสียดายโอกาสนี้ไปจนตายแน่ๆ ผมจึงตัดสินใจทักยศในคาบพละ

"หวัดดีมึง ... เป็นไงบ้าง สบายดีรึเปล่า" ผมถาม

"..............." แต่ยศทำเพียงแค่นิ่ง และมองหน้า ผมนี่ประหม่าไปเลย

"ป่าวๆ ก็แค่ ถามเฉยๆ ทักทายไง" ผมพยายามอ้างนั่นนี่ "วันนี้มึงก็ ดูซีดๆด้วย"

"................" ยศยังนิ่ง แต่ก่อนที่ผมจะรู้สึกขายขี้หน้าไปมากกว่านี้ เขาก็ตอบ "เออ กูก็ไม่ค่อยสบาย .... นี่มึงเป็นคนแรกที่ถามกูเลยนะ" ยศพูด หัวใจผมเต้นรัว พองโต แทบอั้นยิ้มไม่อยู่ ผมรีบชวนมันคุยต่อ ถามไถ่ถึงอาการ ... และนั่นคือจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของผมกับยศ

นั่นสินะ แค่กล้าชวนคุย ก็จบไปตั้งนานแล้วป่าวว่ะ ผมนี่มันโง่จริงๆ โง่มาตั้งหลายปี ไอคนอย่างอาร์มทำถูกแล้วจริงๆ

ผมได้คุยกับยศสมใจ และค่อยๆรู้สึกว่าได้กลายเป็นเพื่อนมันมากขึ้นทุกวัน แต่ผมก็รีบเกินไปจนได้ เพราะช่วงนั้นผมได้ใกล้มันจริงๆจนเป็นพิษ คุณเข้าใจคำนี้ไหม เมื่อคุณได้แค่ฝันถึงเขามาตั้งสองปี วันนี้คุณได้อยู่ใกล้เขาจริงๆ ได้ใกล้จนได้กลิ่น ได้คุยจนทำเขาหัวเราะ แรงปรารถนาที่มีมันยิ่งเพิ่มเป็นเท่าทวี ผมก็เลยถล่ำรีบถามโดยที่ยังไม่ทันสนิทดี ผมลองถามเรื่องที่มันยอมให้ไออาร์มจับควยว่ามันเป็นเกย์หรอ ยศโมโหมาก มันปฏิเสธว่าไม่ได้เป็นเกย์ และต่อยผม

ยศไม่พอใจผมนานเลย ผมก็ตามตื้อขอโทษ ผมอยากได้มันกลับมาจริงๆ ผมลองคิดว่าถ้าตัวเองเป็นอาร์มจะทำยังไง ? แล้วก็คิดได้ ผมง้อและยื่นข้อเสนอ "มึงงง กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจว่ามึงนะะะ กูขอโทษษษ เดี๋ยว..กูเป็นเบ๊ถือกระเป้าให้มึงเลยอะ" ผมบอก ทำหน้าสลด ทั้งๆที่ในใจดี๋ด๊าฉิบหาย ได้อ้อนผู้ชายด้วยน้ำเสียงแบบนี้ โอยยย ขอบคุณมันเท่าไรก็ไม่พอที่ก้าวเข้ามาในชีวิตผม

"เออ ก็ดี" ยศตอบ แล้วยื่นหนังสือในกระเป๋าทั้งหมดของมันให้ "เอาไปแค่หนังสือพอ เดี๋ยวกูถือกระเป๋าเอง" ยศอธิบาย "แต่กูยังไม่ได้หายโกรธมึงนะ จนกว่ามึงจะถือเสร็จ"

"คราาาาาบ รับทราบครับ" ผมตอบ ได้ยิ้มสักที

.....

และผมก็ไม่ได้ถือให้แค่วันนั้น แต่ผมถือให้มันทุกวัน ...

"เหี้ยยย มึงกินข้าวยังเนี้ย คราวหลังไปรอกูในโรงอาหารก็ได้นะ ไม่ต้องมาดักรอกูหน้าโรงเรียนแบบนี้" งื้อออ เค้าห่วงเราด้วยอ่าาาา ... ใช่ครับ ผมมโน

"แล้วยศจะหาเราเจอหรอ โรงอาหารตอนเช้าคนอย่างเยอะ"

"กูรู้หน่าว่ามึงนั่งอยู่ตรงไหน" ยศตอบ ทำท่าทางวางก้ามและยื่นหนังสือให้ผมอย่างดุดัน โงยยย น่ารักที่สุดเลย เขารู้ที่นั่งประจำของผมด้วยยยยย ... ครับ ผมมโนอีกแล้ว เรา ม.6 ถือเป็นเจ้าถิ่นของโรงเรียน จนนั่งที่เดิมประจำทุกวันไม่มีใครมาแย้งอยู่แล้ว

.....

แล้วผมก็มีข้ออ้างแชทกับมัน

"มึง"
"ลืมสมุดชีวะไว้กับกูอะ"
"ให้กูทำการบ้านให้เลยป๊ะ"

"ไม่ต้องอ่ะ"
"กูทำเอง"
"เดี๋ยวสอบตก"
"อีกอย่าง"
"มึงก็อย่ามาปากดีนักเลย"
"เรียนก็เรียนห้องเดียวกับกู ไม่ได้ฉลาดไปมากกว่ากูหรอก"
"เหอะๆๆ"

โอยยย เขาตอบมาเยอะแยะเลยยย

"คร๊าาาาาบ"
"เข้าใจแล้ว"
"คนเเก่ง"

"พ่องงงง"

"อิอิ"

.....

ชีวิตผมดูมีความสุขสันต์มากเลยครับ กระทั่ง

"ไอเหี้ยไหล มึงทำไรกับหนังสือกู" ยศดุเดือดแบบจริงจัง ท่าทางพร้อมบวกกับผมเลยครับ

"อะไรๆ กูไม่ได้ทำไรเลยนะ" ผมรีบแย้ง หนังสือมัน ผมรัก...เท่าที่รักมันเลย ผมไม่มีทางดูแลไม่ดีแน่ๆ

"ก็นี่ไงงงงงง" ยศโวยและเปิดให้ผมดูปกใน มันเป็นรอยปากกาสีน้ำเงิน เขียนไว้ว่า 'กูรักมึง'

"เฮ้ย !!! เปล่านะเว้ย ไม่ใช่กู" ผมสาบานเลยครับว่าไม่ได้ทำ

"มึงไม่ต้องมาเถียง ... ก็มีมึงคนเดียวที่ถือหนังสือกูตลอดเวลา" ยศไม่ฟังคำแก้ตัว "พอเลย มึงเอาหนังสือกูทั้งหมดคืนมาเลย"

"เดี๋ยวยศ ... กูไม่ได้ทำจริงๆ" ผมพยายามยื้อและอธิบาย

"หนังสือกู!!!!" ยศขึ้นเสียงดุ และยื่นมือมา ... แม้เป็นคำสุดท้ายที่ยศพูดกับผม แต่มันยิ่งทำให้ผมตกหลุมรักมันหมดทั้งใจ ผมรู้จักมันมาตั้งแต่ ม.4 ถ้ามันโกรธขนาดนี้ จะกระชากกระเป๋าผมไปเลยก็ยังได้ แต่มันไม่ได้ทำ อย่างน้อยมันเลือกสุภาพที่สุดกับผมจนวินาทีสุดท้าย ... ผมจำใจยื่นหนังสือทั้งหมดคืนมันไป แม้ว่าผมไม่ได้โดนทำร้ายร่างกายอะไร แต่ว่ามัน...เจ็บเหลือเกิน

หลังจากนั้นยศก็ไม่คุยกับผมอีก ผมเองก็...ไม่กล้าทักอะไรยศเลยด้วย แม้ว่าผมจะรู้ดีว่าตัวผมไม่ผิด เพราะไม่ได้เป็นคนเขียนคำนั้นจริงๆก็ตามหน่ะหรอ ??? เพราะมันไม่ใช่ประเด็นน่ะสิครับ !!! ประเด็นคือ ปฏิกิริยาของยศที่ได้รู้ "ความรู้สึกจริงๆ" ที่ผมมีต่อมันว่าเป็นอย่างไรต่างหาก ที่ทำให้ผมไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยคำว่า ขอโทษ

ผมได้แต่เฝ้าโทษไอคนที่มาเขียนหนังสือของยศ และโทษตัวเองที่ดูแลหนังสือนั่นไม่ดีจริงๆ

............

เรื่องของผมกับยศมันก็คงจบลงตรงนี้แหละครับ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าหลายปีต่อมาหลังจบมหาฯลัย ผมได้กลับมาเจอไออาร์ม และคุยกับมันถึงเรื่องเก่าๆ

"กูโกรธไอคนที่เขียนหนังสือนั่นจริงๆนะ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยมันก็ช่วยให้กูรู้ความจริงอะว่ายศคิดยังไงถ้ารู้ว่ากู...ชอบมัน ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน" ผมบอก วันนี้ผมกล้ายืนหยัดแล้วครับ หลังจากเรื่องมันผ่านไปนาน หลังจากผ่านอะไรอีกหลายๆอย่าง ในที่สุดผมก็กล้าเปิดเผยและยอมรับตัวตน

"เปล่านะ"

เสียงของอาร์มดังขึ้นขัดจังหว่ะความคิดของผม !!!

"เปล่าไร" ผมถาม

"มึง ... ทุกคนเขารู้อยู่แล้วนะว่ามึงชอบผู้ชาย"

"ฮ๊ะ ??!!! บ้าาา ตั้งแต่ตอนไหน"

"ตั้งแต่ ม.4 ... มึง อย่าพึ่งเถียง พวกกูเรียนโรงเรียนชายล้วนมาก่อนมึงตั้งสามปี พวกกูดูออก"

"พวกกูนี่ หมายถึงใครบ้าง" ผมถามเสียงสั่น

"พวกกู .. หมายถึงทุกคน ... กูรู้ ยศรู้ แก็งค์หลังห้องรู้ ... มึงไม่สงสัยหรอว่าทำไมคนน่าแกล้งอย่างมึงถึงไม่เคยโดนเล่นจับแก้ผ้าเลย ไม่เกี่ยวกับหล่อไม่หล่อ มึงก็จำได้ว่าเคยโดนกันหมดยกเว้นมึง ... กับพวกกระเทย" อาร์มเล่า ผมนึกภาพตามได้เป็นฉากๆ

"เออ จริงหว่ะ ทำไมวะ?"

"ก็เพราะทุกคนเขาดูออกไงว่ามึงชอบผู้ชาย แต่มึงไม่เปิดเผย เลยไม่รู้ว่ามึงเป็นแบบไหน พวกมันเลยไม่กล้าแกล้ง กลัวมันเป็นเรื่องใหญ่"

อาร์มอธิบาย ผมรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองตึงๆ

"มึง อย่าพึ่งอึ้ง" อาร์มพูดต่อ "เพราะมึงควรคิดต่อไปได้อีก ... มันแปลว่า ยศไม่เคยไม่รู้ว่ามึงชอบผู้ชาย ยศไม่เคยไม่รู้ว่ามึงชอบมัน ไอยศ กู พวกหลังห้อง รู้และพอจะเดาออก ... มันไม่ได้โกรธ ที่รู้ว่ามึงชอบมันหรอก ไม่ได้โกรธเพราะอายที่เพื่อนๆรู้ด้วย"

"แล้วทำไมวันนั้นมันโกรธกูขนาดนั้นว่ะ"

"นั่นมันหนังสือวิชาพระพุทธศาสนา มึงจำไม่ได้หรอว่าครูตรวจหนังสือเรียน"

อาร์มบอก ผมอึ้งไปสักครู่ ...

"แต่ ..." ผมจะอ้าปากพูด อาร์มก็เลิกคิ้วมองดักผมยังกับว่าไม่ว่ายังไงผมพูดอะไรไปก็จะเป็นการเข้าใจไปเองผิดหมด ไม่หรอก อันนี้ผมเข้าใจไม่ผิดแน่ ... !!! "แต่แล้วไง สุดท้ายมันก็เป็นผู้ชาย"

คราวนี้อาร์มถอนหายใจ มันยิ้มปนเอือม แล้วส่ายหน้า

"ไอไหลเอ้ยยยย ... มึงโตมาขนาดนี้ เคยเห็นผู้ชายแท้ๆคนไหนยอมให้จับควยขนาดไอยศไหม ... ถ้าไม่เป็นเกย์ ก็เป็นไบฯอะ"

"ก็ .. ก็ไม่นะ" ผมสั่นไปหมด หัวใจเต้นรัว นี่ไออาร์มมันจะพูดไรต่อเนี้ยยยย !! "แต่.. แต่มึงก็บอกกูเองนะว่ามันเป็นผู้ชาย"

"ก็เวลาที่เราเล่นจับควยเพื่อนสนิทสักคนที่เขาก็ยังไม่ยอมรับตัวเอง แล้วคนอื่นมาเห็นมาสนใจ ในฐานะเพื่อนที่ดีกูก็ต้องปฏิเสธให้มันป่าวว่ะ" อาร์มตอบ

บ้าหน่าาาา หัวผมหมุนไปหมด ทุกอย่างที่ผมพยายามหาเกี่ยวกับมัน ทุกอย่างที่ผมศึกษา ผิดหมดเลยหรอว่ะ ทุกอย่างที่ผมรู้เกี่ยวกับมัน ไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด หรือจริงแค่ด้านเดียวเพราะมันเองก็ไม่ได้ยอมรับตัวเองหรอกหรอวะ ???

"ไออาร์ม กู.."

"พอ หยุดถาม ถ้าแค่นี้มึงยังไม่เข้าใจ กูก็ไม่พูดไรต่อละ"

"ไม่ๆ กูมีอีกคำถามเดียว มึงฟังกูตอบกูหน่อยนะ" ผมยื้อ และคราวนี้ผมจะไม่พลาดอีกแล้ว ... อาร์มพยักหน้าตกลง

"มึงมีเบอร์มันไหมว่ะ" !!!! อาร์มพยักหน้าอีกครั้ง

.....

เอาใจช่วยผมหน่อยนะครับ ผมไม่อยากเป็นแค่ "พระรอง" อีกต่อไปแล้ว

// ว่าแต่... ทำไมไอ้อาร์มมันจำได้ถึงขนาดว่าเป็นหนังสือวิชาพระพุทธศาสนานะ ... ???

nuangnut1996 · โพสต์ 2021-8-23 09:18:06

สนุกมากครับ

zhanes · โพสต์ 2021-8-23 10:28:52

โห อ่านเพลิน สนุกมากกว่าที่คิดสุดๆ

audiwoods · โพสต์ 2021-8-23 14:28:40

เอาใจช่วยครับ โทรแล้วเป็นยังไง เล่าให้ฟังด้วยครับ

lekthai · โพสต์ 2021-8-23 17:54:49

ขอบคุณ

montree254 · โพสต์ 2021-8-23 18:41:35

ขอบคุณครับ

ton_gori · โพสต์ 2021-8-23 21:22:39

ตกลงใครเป็นคนเขียนนิ

phitchapat2 · โพสต์ 2021-8-23 22:20:31

ขอบคุณครับ

lieber_dich · โพสต์ 2021-8-24 00:57:37

เอาใ่จช่วยนะครับ

mojimaru · โพสต์ 2021-8-24 01:38:18

ขอบคุณครับ

mojimaru · โพสต์ 2021-8-24 01:45:31

รออยู่นะครับ

ton_gori · โพสต์ 2021-8-24 02:05:26

ขอโทษที่ทำให้เข้าใจผิดนะครับ ที่ผมคอมเมนต์ว่า "ตกลงใครเขียนเนี่ย" ผมหมายถึง ใครเขียนคำว่า "กูรักมึง" ในหนังสือของยศอะครับ แหะๆ

ninenut · โพสต์ 2021-8-24 06:05:56

ขอบคุณครับ

ouisit · โพสต์ 2021-8-27 00:56:15

ขอบคุณ

Monkkey · โพสต์ 2021-8-28 07:00:16

ขอบคุณครับ

theera · โพสต์ 2022-3-31 09:28:57

เจ้าอามเป็นคนเขียนใช่ไหมครับ

shota_jp · โพสต์ 2022-5-16 07:56:56

มีเรื่องราวสมัยมัธยมประมาณนี้เหมือนกันว่างๆพิมให้เพื่อนอ่านมั่งดีกว่าเรา

Gooddy · โพสต์ 2022-5-17 20:25:23

ขอบคุณมาก

Patawee2662 · โพสต์ 2022-8-23 20:49:37

มีต่อมั้ยครับ

Monkkey · โพสต์ 2022-9-22 21:59:59

รอตอนต่อไปเลยครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

รักใสๆ...สมัยมัธยม (บทของพระรอง)

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

ดูบอร์ด