แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2021-12-27 08:48 9 l( p3 f3 W2 s
0 t# @. f# g6 ]4 W2 V' ^
; U6 N- z/ T. ~; O8 U& [8 Y! I
เป้ เป้งัวเงียตื่นขึ้นมา นั่งสะลึมสะลือนิ่งไอยู่บนเตียงสักพักเพื่อให้ตื่นกว่านี้สักหน่อย เป้ยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์มาดูก็เห็นว่าตอนนี้จะเที่ยงแล้ว ช่วงนี้เป้นั้นนอนตื่นสายจนติดเป็นนิสัยเพราะมัวแต่เล่นเกมจนดึก อีกแค่สองวันก็จะเปิดเทอมแล้ว เป้คงต้องเปลี่ยนการนอนของตัวเองใหม่ เป้กดเข้าไปในไลน์กลุ่มของคณะที่รวมคนแต่ละชั้นปีไว้ โดยที่พี่ปี4จะต้องเข้าไปทุกกรุ๊ปเพื่อคอยดูน้อง เห็นว่าในนั้นกำลังคุยกันเรื่องวันรับน้อง ส่วนใหญ่แล้วการรับน้องจะจัดขึ้นในช่วงที่ยังปิดเทอมอยู่แล้วเว้นระยะสักพักค่อยเปิดเทอม แต่เพราะมีปัญหาทะเลาะกันภายในทำให้การรับน้องของมหาลัยถูกเลื่อนออกมาจนกลายเป็นว่ารับน้อง2วันวันต่อไปก็เปิดเทอมเลย บางคนก็คิดว่ามันกระชั้นชิดเกินไป ควรจะให้พักก่อนแล้วค่อยาเรียน แต่ก็มีคนที่คิดว่าเป็นเรื่องดีเพราะะได้ไม่ต้องเว้นช่วง ถ้าสนิทกันช่วงรับน้องแล้วจะได้เริ่มเรียนด้วยกันไปเลย ปกติการรับน้องจะถูกจัดและดูแลโดยปี2และปี3 ส่วนปี4นั้นถ้ามีธุระหรือไม่อยากร่วมก็ไม่ต้องเข้าร่วมก็ได้ แต่ก็มีพี่ปี4บางคนที่มาคอยช่วยดูและแนะนำน้องๆบ้าง แน่นอนว่าถ้าเลี่ยงไปได้เป้ก็จะเลี่ยง ตอนนี้เห็นว่ากำลังหาตัวปี4ที่อยากไปกันอยู่ เป้ไม่สนใจแล้ววางโทรศัพท์ลง ลุกไปอาบน้ำล้างหน้าให้ตื่น เป้เดินออกมาแต่งตัวแล้วไปนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง ท้องของเป้ร้องเสียงดัง ตื่นก็สายข้าวเข้าก็ยังไม่ได้กิน เป้เอาโทรศัพท์ขึ้นมา กดส่งข้อความ 'ธัน' ธันวาตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว 'ว่าไงครับพี่เป้' 'กินข้าวเที่ยงยัง' 'ยังครับ แต่กำลังจะออกไปกิน' 'ไปด้วย' 'ได้สิครับ' 'เดี๋ยวขึ้นไปหาที่ห้อง' 'โอเคครับ' เป้กับธันวาตอนนี้ถึงจะยังไม่ใช่แฟนกันก็เป็นเหมือนพี่น้องที่สนิทกันมากๆ ยังคงรอลุ้นอยู่ว่าฝ่ายไหนจะขอคบก่อน ทั้งคู่ไปกินข้าวด้วยกันบ่อยๆ วันที่เป้ว่างก็จะขึ้นไปหาธันวาบนห้อง พออยู่กับธันวาเป้จะรู้สึกอีกแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับคนอื่นมาก่อน คือรู้สึกเหมือนว่าตัวเองนั้นตัวเล็ก ทั้งที่อายุเยอะกว่าธันวา แถมเพื่อนก็มแต่ตัวสูงๆ เป้ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วขึ้นไปหาธันวาบนห้อง
" X% F* k* D3 j3 E" Z, [
. i2 m, q; g, { ^* X6 Nธันวา เป้เดินขึ้นมาแล้วกดออด สักแปปธันวาก็เปิดประตูแล้วส่งยิ้มมาให้ ''วันนี้ก็ตื่นสายหรอครับ'' ''อืม ต้องรีบเปลี่ยนแล้วเนี่ยจะเปิดเทอมละ'' เป้เดินเข้ามานห้องธันวา ธันวาปิดประตู ''แล้วจะออกไปกินอะไรอะ'' ''ทำกินกันเองมั้ยครับ'' เป้วางกระเป๋าแล้วนั่งลงบนโซฟา ''ก็ดีนะ ขี้เกียจออกอะ ยังง่วงๆอยู่เลย'' เป้ตอบ ธันวายิ้มแล้วเดินไปที่ครัว เป้หันไปมองธันวา ธันวาเปิดตู้ที่อยู่สูงๆแล้วหยิบของลงมาอย่างง่ายดาย ธันวาสูงจนเลยตู้เย็นไปมาก ต้องก้มลงมาตลอดเวลาที่จะหยิบอะไร เป้เดินไปหาธันวา ''ทำอะไรกินอะ'' ''ข้าวผัดแฮมครับ พอดีมีแฮมอยู่ในตู้เย็น'' ธันวาตอบ เป้มองขึ้นไปก็เห็นว่ามีเยลลี่อยู่ในตู้ ''ขอกินขนมได้มั้ย'' ''เอาสิครับ กินอะไรก็หยิบเลย'' ธันวาตอบแล้วเดินไปหั่นแฮม เป้ยื่นมือจะไปหยิบแต่ก็ไม่ถึง เป้กระโดดจนมือเกือบเขียนถุงตลงมาได้แล้ว อยู่ตัวเป้ก็ลอยขึ้นจนเป้ตกใจ เป้หันไปก็เห็นว่าธันวาอุ้มเป้ขึ้นมา เป้หยิบขนมแล้วธันวาก็วางเป้ลง เป้เขินมาที่ถูกอุ้มแบบนั้น ''อุ้มทำไมเนี่ย'' ''ก็ผมเห็นพี่หยิบไม่ถึง เลยอยากช่วย'' ''พี่ไม่ได้ตัวเตี้ยขนาดนั้นสักหน่อย'' เป้เงยห้นาไปเถียง เป้นั้นสูง160นิดๆ ส่วนธันวาตอนนี้สูง182 เวลาคุยกันเป้จะต้องเงยหน้านิดหน่อยตลอด ทำเสียงฟึดฟัดแล้วถือถุงขนมไปนั่งกินอยู่บนโซฟา ธันวาทำอาหารเสร็จก็ยกมาวางไว้ที่โต๊ะแล้วนั่งลงที่โซฟาด้วย เป้ยื่นตัวไปดม ''อืม หิวไปหมดแล้ว'' เป้บอก ธันวายิ้มแล้วส่งจนไปให้ เป้รับข้ามาจากธันวา ตักเข้าปาก ''อร่อย'' ''หรอครับ'' ธันวาตักกินบ้าง ''โตขึ้นอยากเป็นเชฟปะเนี่ย'' ''ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ็ทำแค่พอกินได้แหละ'' ธันวาถ่อมตัว ''จพเปิดเทอมยัง'' เป้ถาม ธันวาพยักหน้า ''อีกสามวันครับ'' เป้พยักหน้า ''พี่อีกสองวันเปิดละ'' ''แต่ผมว่าจะไม่เล่นฟุตบอลแล้วครับ'' เป้ทำหน้างง ''ทำไมอะ ชอบไม่ใช่หรอ'' ''ชอบครับ แต่ไม่ได้อยากให้มันเป็นส่วนหลักของชีวิต ผมแค่ชอบเตะเล่นกับเพื่อนเฉยๆ ผมรู้สึกเสียเวลาไปกับการซ้อม ผมว่าจะเอาเวลาไปทำอย่างอื่น'' ธันวาตอบ เป้ยิ้ม ''ก็จริงเนอะ รีบเก็บเกี่ยวเถอะ เดี๋ยวมามหาลัยจะหนัก'' ''มหาลัยยากกว่ามัธยมหรอครับ'' ''แน่นอนว่าหักสูตรมันยากกว่า แต่ที่ดีกว่าคือมีอิสระ'' เป้ตอบ เคี้ยวข้าวแล้วกลืน ''แต่ความมีอิสระนั้นเราก็ต้องดูแลตัวเอง คอยตามงาน ตามเรียน ไม่มีใครมาจี้เรานะ'' เป้บอก ธันวายักหน้าเข้าใจ ''แต่พี่ว่าธันทำได้อยู่แล้ว'' ธันวายิ้ม ''เดี๋ยวถ้าไม่รู้อะไรผมมาถามพี่ได้มั้ยครับ'' ''ได้ดิ'' เป้ตอบ เป้ยื่นมือมาจับผมของธันวา ธันวาเขิน ''ผมยาวแล้วนะ'' เป้บอก ''จะไปตัดอยู่ครับ'' ''ให้พี่ตัดให้มั้ย'' ธันวาทำหน้างง ''พี่เป้ตัดเป็นหรอครับ'' ''ตัดได้ดิ'' ธันวาพยักหน้ารัวๆ ''ได้ครับ'' เป้ยิ้มพอใจแล้วลุกเดินเอาจานไปไว้ในอ่างล้างจาน ''งั้นรอแปป เดี๋ยวลงไปเอาแบตเตอเลี่ยนก่อน'' เป้บอกแล้วกลับลงมาที่ห้องของตัวเอง หยิบแบตเตอเลี่ยนที่ซื้อไว้กะจะเอามาโดนขนหมอยให้เนียนเหมือนดาราหนังโป๊แต่ยังไม่ได้ใช้สักทีออกมา เป้เดินกลับขึ้นมาบนห้องธันวา ''ปะ ไปห้องน้ำ'' เป้เดินไป ธันวาลุกเดินตามเป้เข้าไปในห้องน้ำ เป้ลากเก้าอี้มาให้ธันวานั่งลง เอากระดาษหนังสือพิมพ์มาปูรองไว้ ''พี่เคยตัดผมมาก่อนหรอครับ'' ''หึ ไม่เคยอะ'' ธันวาตาโต ''แล้วไหนบอกตัดได้ไงครับ'' ''ก็ตัดได้ไง แต่ไม่รู้จะตัดถูกมั้ย'' ธันวาลุกขึ้นจะเดินออกไปจากห้องน้ำ เป้ดึงแขนธันวาไว้ ''เฮ้ย เดี๋ยวดิ พี่ล้อเล่น มานั่งก่อน'' เป้หัวเราะขำ ธันวาทำหน้ายู่เดินกลับมานั่งตามเดิม ขนาธันวานั่งลงแล้วยังสูงพอๆกับเป้อยู่เลย ''อยู่นิ่งๆนะ'' ''ครับ'' ธันวานั่งนิ่งหลับตา ให้เป้จัดการกับผมของตัวเอง 'เอาล่ะครับ วันนี้เราจะมาสอนใช้แบตเตอเลี่ยนรุ่น...' ธันวาลืมตาขึ้น หันมาก็เห็นว่าเป้ดูคลิปสอนใช้ในยูทูปอยู่ ''นี่พี่ใช้ไม่เป็นหรอ'' ''ก็พี่ซื้อมายังไม่เคยลองใช้เลย แต่ไม่ยากหรอก'' ''พี่เป้ครับ ผมว่าผมไปร้านดีกว่า'' ''ไม่เชื่อใจพี่หรอ'' ''ไม่ครับ'' ธันวาลุกขึ้นจะเดินออกไปอีก ''เอ้ยย อย่าเพิ่งไป มานั่ง สัญญาว่าจะตัดออกมาให้ดี'' ธันวาถอนหายใจ มองหน้าเป้ที่ส่งสายตาอ้อนมาแล้วก็ปฏิเสธไม่ลง กลับมานั่งเงียบๆตามเดิม ''ดีมาก'' เป้พูดยิ้มๆ ''ดูพี่จะสนุกนะครับ'' ''สนุกดิ'' เป้เริ่มตัด ธันวานั่งนิ่งไม่กล้าขยับ หลับตาสนิทเพราะไม่อยากมอง รอเปิดตามาดูทีเดียว เป้เปิดคลิปไปตัดไป ธันวานั่งใจเต้น คิดถึงร้านตัดผมต่างๆเผื่อจะต้องไปแก้ ผ่านไปพักใหญ่ๆเป้ก็กดปิดเครื่อง ''เสร็จแล้ว'' เป้บอก ธันวาไม่ลืมตา ''ลืมตาสิ'' ธันวาลืมตามองตัวเองในกระจกแล้วก็ประหลาดใจ เพราะมันออกมาดี ไม่สั้นไปไม่ยาวไป ''ชอบมั้ย'' ''ชอบครับ'' เป้ยิ้มพอใจ ''บอแล้วว่าเชื่อใจพี่ได้'' ''แต่ครั้งหน้าไม่ให้พี่ตัดแล้วนะครับ'' ''ทำไมอะ'' ''ใจหายหมดเลย'' เป้หัวเราะขำ เอาเครื่องไปล้างผมออ แล้วเป้ก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ''ขอลองอะไรอีกอย่างดิ'' ''อะไรหรอครับ'' เป้นั่งคุกเข่าลง ถอดกางเกงของธันวาออก ธันวาตกใจ ''ทำอะไรครับพี่เป้'' ''ก็จริงๆแล้วพี่ไม่ได้ซื้อมาตัดผมบนหัวนี่นา เยอนากลองหน่อย'' ''นี่พี่เอาที่ตัดขนตรงนั้นมาตัดผผมให้ผมหรอ'' ''พี่ยังไม่เคยใช้เลยซะหน่อย'' เป้ดึงกางเกงของธันวาลง ธันวาเขินมาก เอามือจับควยของธันวาไว้แล้วเปิดเครื่อง โกนขนหมอยอุยๆของธันวาออกจนเนียน ควยของธันวาแข็งคามือของเป้ พอโกนเสร้จเป้ก็ปล่อย ควยของธันวาแข็งโด่ชี้หน้าเป้อยู่ พอไม่มีขนหมอยแล้วมันยิ่งดูใหญ่ขึ้นไปอีก ''เซ็กซี่จะตาย'' ''พี่เป้ชอบแบบนี้หรอครับ'' เป้เขิน ''อะไร'' เป้เก็บเศษผมและกระดาษเอาออกไปทิ้ง ธันวาหัวเราะแล้วเดินไปหน้ากระจกเช็คทรงผมตัวเองอีกครั้ง ก็ดูดีใช้ได้ ''พี่เป้ครับ อาบน้ำกันมั้ยครับ'' ''อืม ก็ได้ ผมเต็มตัวเลย'' เป้ตอบ ทั้งคู่ถอดเสื้อผ้าแล้วก็มาแช่น้ำในอ่างด้วยกัน ธันวาเลื่อนตัวมาใกล้กับเป้ เป้ยิ้มแล้วเอามือจับผมของธันวาลูบไปมา ''เห็นมั้ย พี่ตัดแล้วหล่อขึ้นมาเลย'' ''แล้วพี่ชอบมั้ยครับ'' เป้เขิน ''ตอบสิครับ'' ''ถามทำไมเล่า'' ''ก็พี่เป็นคนตัดเองนี่นา'' ''ชอบ'' ธันวายิ้มดีใจ กอดเอวเป้ดึงเข้ามาชิดตัว ควยของธันวาแข็งชนท้องของเป้ ธันวาโน้มหน้าลงมาใกล้เป้เรื่อยๆ ''ทำได้มั้ยครับ'' เป้เขินนิดหน่อยที่โดนถามแบบนี้ตรงๆ ''ไม่เอา เจ็บ'' ''ไม่เจ็บครับ มจะทำเบาๆ'' ''ไม่เอา วันอื่นได้มั้ย'' ''วันนี้ไม่ได้หรอครับ นะครับ'' ธันวาทำเสียงอ้อน ดันตัวเข้ามาชิดเป้เรื่อยๆ ''แต่เบาๆนะ'' ธันวายิ้มแล้วพยักหน้า ธันวาเอาเอามือลูบตัวเปียกๆของเป้ไปมาจนเป้เสียววาบไปหมด ธันวายิ้มแล้วเลื่อนตัวมาชิดกับเป้ ยื่นหน้ามาประกบปากจูบเป้เบาๆ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ธันวาสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับเป้ แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ เอานิ้วเขี่ยหัวนมของเป้ไปมา ธันวาจูบไปที่ใบหูของเป้ ลากลิ้นเลียลงไปที่ซอกคอของเป้ "อือออ" เป้คราง ธันวาดูดคอของเป้จนเป็นรอยแดง ธันวาดันตัวเป้ขึ้นมา ก้มลงไปดูดหัวนมของเป้อย่างเมามันส์ "อ๊ะ อาา" เป้คราง ธันวาตวัดลิ้นเลียหัวนมของเป้สลับข้างไปมา ลากลิ้นเลียยาวลงไปตามหน้าท้องของเป้ ควยใหญ่ยาว10นิ้วของเป้แข็งโด่ ธันวายิ้มแล้วดันเป้ขึ้นไปนั่งบนขอบอ่าง ธันวาจับควยของเป้เข้าปากแล้วดูดเน้น "ซี้ดดด" เป้คราง เอามือขยำผมของธันวาเพราะความเสียว ธ้นวาเลียรัวๆเน้นตรงหัวควยเป้จนเป้เสียวไปหมด ธันวาเลื่อนตัวขึ้นมาจูบเป้อย่างดูดดื่ม เอามือจับคางดึงเป้เข้าไปหา ขึ้นไปนั่งบนขอบอ่างอีกฝั่ง ควยใหญ่ยาว12นิ้วโด่ชี้หน้าเป้อยู่ เป้จับควยของธันวาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ "อาาา ซี้ดด" เป้เลียไปตามแง่งควยของธันวา ถอกควยของธันวาลง ตวัดลิ้นเลียเน้นๆรัวๆตรงหัวควยจนธันวาเสียวตัวงอ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาวๆลงไปดูดเลียไข่ของธันวาจนชุ่ม ธันวาเอามือสางผมของเป้แล้วจับไว้เอาควยยัดปากเป้แล้วเด้งเอวเย็ดปากเป้อย่างเมามันส์ "อาา" "อ๊อก ออก ออก อ๊อก" ธันวาแทงควยเข้ามาในปากเป้ไม่ยั้ง เข้ามาลึกจนเป้สำลักน้ำตาเล็ด ธันวาถอนควยออกจากปากของเป้ น้ำลายเป้ไหลเยิ้มติดควยของธันวามา หน้าตาเป้เยิ้มไปหมด ธันวาเอาควยตัวเองตีหน้าเป้เบาๆ "น่ารักจังเลยครับ" ธันวาเลื่อนตัวลงมานั่งในอ่างด้วย อุ้มตัวเป้ขึ้นไปนอนบนขอบอ่างอีกครั้ง ยกขาทั้งสองข้างของเป้ขึ้น เป้เอามือกอดขาตัวเองไว้ โชว์รูหีสีชมพูที่ขมิบไปมา ธันวาเอามือแหกตูดของเป้แล้วยื่นหน้าไปเลียหีเป้อย่างเมามันส์ "อ๊ะ อาาา" เป้คราง ธันวาตวัดลิ้นเลียหีเป้ไปมา ลิ้นอุ่นๆของธันวาทำเอาเป้เสียวไปหมด ธันวาเลียหีของเป้อย่างมูมมามจนแฉะไปหมด ธันวาอุ้มเป้ลงมานั่งตักตัวเอง ค่อยจับควยยัดเช้าไปในหีของเป้ "อึก อืออ" เป้เอาหน้าซบไหล่ธันวา กอดคอธันวาไว้แน่น ควยธันวานั้นใหญ่มากคับหีเป้ไปหมด ธันวานั่งแช่อยู่สักพักแล้วหอมแก้มเป้ กอดเป้ไว้แล้วเด้งเอวเย็ดหีเป้ "อึก อ๊ะ อาา" "ซี้ดด พี่เป้ครับ" หีเป้ทั้งอุ่นทั้งแน่น ตอดควยของธันวาจนเสียวไปหมด ควยธันวาแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของเป้ไปมาจนเป้เสียวไปหมด ควยเป้แข็งกระดกตีหน้าท้องของเป้ไปมา ธันวาดึงหน้าเป้มาจูบอย่างดูดดื่ม เด้งเอวกระแทกควยเข้ามาในหีเป้ไม่ยั้ง ธันวาเอามือชักควยเป้ขึ้นลงอย่างเร็ว "อึก อือออ" เป้น้ำแตกออกมาเลอะอกของธันวา ธันวาวาเร่งจังหวะซอยขึ้นอีก "ซี้ดดดด" ธันวากดตัวเป้ลงจนควยเข้ามาสุดลำ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีเป้ ธันวาอุ้มเป้ขึ้นเอาขากอดเอวตัวไว้ โก้งโค้งลงแล้วเด้งเอวเย็ดหีเป้อย่างเมามันส์ "อ๊ะ อึก อือออ เบาๆหน่อย อาาา" "ซี้ดดด อาาา" ธันวาเด้งเอวตอกควยเข้ามาไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้องน้ำ เป้สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของธันวา ควยธันวากระแทกเข้ามาลึกกระทุ้งจถดเสียวของเป้จนเป้เสียวแทบขาดใจ ควยเป้แข็งขึ้นมาอีกรอบ ธันก้มลงมาจูบธันวาแล้วซอยอย่างเร็วและแรง "อ๊ะ" เป้น้ำแตกออกมาอีกรอบ ธันวาซอยแรงขึ้นอีก "อาาา จะแตกแล้งครับ อึก" เป้กระแทกเข้ามาสุดแรง น้ำแตกเข้ามาในหีเป้อีกรอบ ธันวานั่งลงในอ่างโดยมีเป้นอนซบไหล่อยู่เพราะความเหนื่อย ธันวาจูบเป้เบาๆ "บอกว่าพรุ่งนี้ไปมอไง" เป้ว่า "ขอโทษครับพี่เป้ ผมอดไม่ไหวจริงๆ" ธันวาทำหน้าเศร้า "เป้เอามือไปลูบหัวธันวาเบาๆ "อาบน้ำให้หน่อย" ธันวายิ้มพยักหน้าแล้วพาเป้ไปนั่งแล้วถูสบู่สระผมอาบน้ำให้ ก่อนจะมาแต่งตัวเข้านอนกัน8 C5 f) z3 s3 t( m3 P/ f: }" \7 U
 : ?- j; o1 K- r/ u
ปอนด์ ปอนด์ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะเสียงนาฬิกาปลุก วันนี้เป็นวันรับน้องวันแรกของมอปอนด์ ไม่มีรุ่นพี่ปี4คนไหนไปช่วยซักเท่าไหร่ ปอนด์ที่ไม่อยากอยู่ห้องเบื่อๆเลยอาสาจะไปให้ จะได้เป็นการบูสท์ตัวเองให้กลับมาเป็นปอนด์เด็กกิจกรรมที่สดใสร่าเริงอีกครั้ง ปอนด์ฮึบแล้วลุกขึ้นเดินไปอาบน้ำล้างหน้า ยิ้มให้ตัวเองหน้ากระจกเพื่อเพิ่มกำลังใจ ปอนด์ต้องมูฟออนแล้วทำให้คนอื่นมีความสุข เพราะนั่นก็คือความสุขของปอนด์เหมือนกัน ปอนด์เดินออกมาใส่ชุดนักศึกษาเป็นครั้งแรกหลังจากที่ไม่ได้ใส่มาสักพัก ปอนด์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูในไลน์กลุ่มก็เห็นว่าในกลุ่มตัวเองนั้นไม่มีใครไปกันเลย คิมสายฟ้าและเป้นั้นตัดทิ้งไปได้เลย เพราะไม่ชอบกิจกรรม หนึ่งนั้นไม่แน่ไม่นอนเพราะไม่ได้มาตอบ ปุณกับกราฟตอบมาทั้งคู่ว่าไม่ไป ปอนด์เลยต้องไปมอเพียงคนเดียว ปอนด์พยายามไม่คิดอะไรมาก วันนี้จะต้องไปเจอกับพวกน้องปี1จะทำตัวอึมครึมแบบนี้ไม่ได้ ปอนด์หยิบกระเป๋าแล้วลงมาข้างล่าง ขับรถของตัวเองไปที่มอ พอปอนด์มาถึงก็จอดรถแล้วเดินไปที่คณะสถาปัตย์ของตัวเอง มีรุ่นน้องบางส่วนนั่งเข้าแถวกันอยู่ข้างล่างหลายแถว เด็กที่เพ่งมาก็เดินไปที่โต๊ะลงทะเบียนเพื่อรับป้ายที่เขียนชื่อเล่นของตัวเอง ปอนด์เดินเข้าไปหาพวกสต๊าฟ ''สวัสดีค่ะ/ครับพี่ปอนด์'' ปอนด์รับไหว้ ส่งยิ้มสดใสอันคุ้นเคยไปให้ ทุกคนในคณะต่างรู้จักปอนด์ในฐานะเด็กกิจกรรมประจำคณะ มักจะเป็นตัวตั้งตัวตีจัดกิจกรรมและทำอย่างเต็มที่อยู่เสมอ ทำให้เป็นที่เคารพของพวกรุ่นน้องหรือแม้แต่รุ่นตัวเองและรุ่นพี่ ''ไม่มีปี4มาเลยหรอ'' ปอนด์ถาม ''ไม่เห็นเลยนะคะ เห็นมีแต่พี่ปอนด์นี่แหละคนแรก'' ปอนด์พยักหน้า ''ให้พี่ช่วยสันมั้ย'' ''อุ๊ย ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่ปอนด์นั่งดูก็ได้ รบกวนพี่ให้มาก็พอแล้ว'' ''ไม่เป็นไร พี่ก็เบื่ๆอยู่แล้ว'' ''งั้นฝากด้วยนะคะ'' ''เดี๋ยวพี่แค่ช่วยแหละ พวกเราปีสองต้องช่วยกันสันให้เป็นด้วย'' ปอนด์บอกยิ้มๆแล้วเดินไปนั่งอยู่แถวๆโต๊ะลงทะเบียน ดูหน้าพวกน้องปี1ที่เดินเข้ามากันเรื่อยๆ ปีนี้ก็มีรุ่นน้องผู้ชายหล่อๆหลายคนเลยทีเดียว แต่ละคนหล่อสูง กุ่นล่ำกันทั้งนั้น ถ้าหนึ่งมาคงได้หลายคน ปอนด์คิดถึงหนึ่งแล้วก็หัวเราะออกมาเพราะหนึ่งคงจะหายแว้บไปแว้บมาทั้งวัน ''พี่ปอนด์ ผมไปเข้าห้องน้ำได้มั้ยครับ'' ''ไปสิๆ เดี๋ยวพี่ดูให้'' รุ่นน้องปี2ที่ดูแลเรื่องป้ายชื่อวิ่งออกไป ปอนด์มานั่งแทนที่น้องคนนั้น คอยเขียนป้ายชื่อให้พวกรุ่นน้องที่ทะยอยกันข้ามา ''สวัสดีครับ'' เสียงเล็กน่ารักดังขึ้น ปอนด์เงยหน้ามอง
* d C$ C' p$ P1 w
ฮาร์ท ''เอ้า พี่ปอนด์ สวัสดีครับ'' ฮาร์ทนั่นเอง ปอนด์ตกใจมากที่อยู่ๆฮาร์ทก็มายืนอยู่ตรงหน้า ''อ้าว เรียนคณะนี้หรอ'' ฮาร์ทยิ้มแล้วพยักหน้ารัวๆ ''ครับ พี่ปอนด์ก็อยู่คณะนี้หรอครับ'' ปอนด์พยักหน้า ''ดีใจจังเลย บังเอิญจังครับ'' ฮาร์ทส่งยิ้มสดใสมาให้ ใจปอนด์เต้นแรงเพราะความเขิน เก็บความดีใจอย่างบอกไม่ถูกเอาไว้ ''อื้ม บังเอิญจัง'' ปอนด์ตอบ คีพลุคเอาไว้ เขียนชื่อของฮาร์ทลงบนกระดาษแล้วคล้องเชือกส่งให้ ฮาร์ทก้มหัวลงมา ปอนด์ยิ้มแล้วเอาป้ายคล้องคอให้ ''ขอบคุณครับพี่ปอนด์'' ฮาร์ทบอกยิ้มๆแล้วเดินไปเข้าแถวรวมกับคนอื่น ปอนด์มองตามฮาร์ทไปอย่างไม่ละสายตา ท่าทางของฮาร์ทนั้นดูเหมือนลูกแมวหลงทาง เหมือนไม่รู้ว่าจะไปไหนทำอะไรต่อ หน้าตาที่ดูไร้เดียงสานั้นดูน่ารักมาก ''พี่คะ'' น้องคนที่ต่อแถวอยู่เรียกปอนด์เลยได้สติ ''อ่า ครับๆ ชื่ออะไรครับ'' ปอนด์นั่งเขียนป้ายชื่อให้พวกรุ่น้องต่อไป แต่ก็ยังคงมองไปที่ฮาร์ทที่นั่งอยู่ในแถวรวม สักพักรุ่นน้องปี2ก็กลับมาจากห้องน้ำ ''ขอโทษนะครับพี่ปอนด์'' ''ไม่เป็นไรๆ'' ปอนด์ลุกขึ้นไปนั่งข้างหลัง มองไปที่ฮาร์ท ฮาร์ทนั่งอยู่ในแถว มองไปรอบข้างก็เห็นแต่คนที่ดูดีเต็มไปหมด ฮาร์ทไม่ค่อยกล้าจะคุยกับใครสักเท่าไหร่เพราะทุกคนดูคุยกันเสียงดังอย่างสนุกสนานจนฮาร์ทไม่กล้าไปแทรก ฮาร์ที่ตัวเล็กอยู่แล้วยิ่งดูตัวเล็กขึ้นไปอีก ความรู้สึกตอนเด็กๆกลับมาอีกครั้ง ฮาร์ทมักจะโดนล้อและแกล้งอยู่เสมอเรื่องความสูงและขนาดตัวที่เล็ก ทำให้ฮาร์ทรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเองเวลาอยู่กับคนเยอะๆ รู้สึกเหมือนอยู่ผิดที่ จริงๆแล้วฮาร์ทไม่ได้อยากเรียนมหาลัย อยากจะทำงานช่วยที่บ้านเลยมากกว่า แต่ถ้าเรียนจบก็จะได้หางานที่มีค่าแรงมากขึ้นได้จึงยอมเรียน แต่ก็ยังทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านขนมของพี่สาวเพื่อชวยแบ่งเบาภาระที่บ้านต่อไป แม้พี่สาวจะไล่ออหลายต่อหลายครั้งเพราะอยากให้น้องไปทเี่ยวเล่นบ้างเพราะที่บ้านของฮาร์ทนั้นก็มีฐานะร่ำรวยพอตัว แต่ฮาร์ทก็ไม่ยอมออก แต่สัญญากับพี่ไว้แล้วว่าจะยอมออกถ้าติดมหาลัย ซึ่งก็ติดขึ้นมาจริงๆซะงั้น ฮาร์ทไม่รู้ว่าจะต้องนั่งตรงไหนหรือทำอะไร เลยตั้งใจรอฟังรุ่นพี่สั่งอยู่ในแถว ฮาร์ทมองไปที่ปอนด์ที่นั่งอยู่ ปอนด์หันหน้าไปอีกทางทันทีที่ฮาร์ทหันไป อย่างน้อยฮาร์ทก็อุ่นใจที่มีคนรู้จักอยู่ด้วย ถึงจะยังไม่รู้จักมากก็เถอะ ฮาร์ทเจอปอนด์ครั้งแรกตอนที่ปอนด์มากินขนมที่ร้านพี่สาว ปอนด์นั้นเศร้ามากจนฮาร์ทรู้สึกได้เลยเวลาที่เข้าไปใกล้ ฮาร์ทเลยเอาลูกอมกับโน๊ตให้กำลังใจไปให้เพื่อให้รู้สึกดีขึ้น พอมาครั้ที่สองเห็นว่าปอนด์ดูมีความสุขขึ้นก็ดีใจมาก ฮาร์ทคิดว่าปอนด์น่าจะเป็นคนดีตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ถึงจะยังไม่ได้คุยกันมากแต่หลังจากนี้คงได้รู้จักกันมากขึ้นก็ได้ มีอะไรบางอย่างกลิ้งมาโดนขาของฮาร์ท ฮาร์ทหยิบขึ้นมาดู มันเป็นก้อนอะไรสักอย่างสีเงินเล็กๆ ''นาย'' ฮาร์ทเงยหน้าขึ้นไปมอง ''ของเราเอง เราเผลอทำตกอะ'' ฮาร์ทมองป้ายชื่อ 'เค แพทย์' ฮาร์ทพยัหน้าแล้วส่งคืนให้ ผู้ชายคนนั้นยิ้มให้แล้วเดินออกไป ''เอาล่ะค่ะน้องๆ พี่ชื่อบีนะคะ จะมานำสันวันนี้'' พวกพี่ๆเริ่มออกมาแนะนำตัวกัน ''วันนี้มีรุ่นพี่ปี4มาด้วย เรียกได้ว่าเป็นบุคคลดึกดำบรรพ์ของคณะเลยก็ว่าได้ พี่ปอนด์ค่ะ'' ปอนด์เดินมาแย่งไมค์ไป ''เดี๋ยวก็ไม่ได้แก่หรอก'' ปอนด์ว่า น้องๆหัวเราะกัน ปอนด์มาชวนน้องพูดคุย นำร้องเพลงเล่นเหมอย่างสนุกสนาน ฮาร์ทนั่งมองปอนด์แล้วก็ยิ้มออกมา ไม่เหมือนกับตอนนั้นที่ฮาร์ทเจอเลย ปอนด์คนนี้ดีกว่าเป็นไหนๆ ปอนด์หันมามองฮาร์ทเป็นระยะๆ สายตาของทั้งคู่ป๊ะกันบ่อยๆ ปอนด์รู้สึกเขินเพราะสายตาของฮาร์ทที่มองมานั้นมันน่ารักมาก เหมือนแมวเวลาอ้อนขอกินข้าว พอช่วงพักกินข้าว ทุกคนต่างไปเกาะกลุ่มกันกับคนที่ตัวเองสนิท ฮาร์ทยืนมองว่าจะไปนั่งไหนดี หลายๆคนก็เรียกให้ฮาร์ทไปนั่งด้วย ฮาร์ทเดินออกไปข้างนอกแถว เดินมาหาปอนด์ที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะหิน ''นั่งด้วยได้มั้ยครับพี่ปอนด์'' ปอนด์ตกใจนิดหน่อย ''อืม เอาดิ'' ฮาร์ทนั่งลง ''เป็นไงบ้างวันนี้'' ''ก็ไม่ชินครับ ผมไม่ค่อยชอบคนเยอะๆ'' ปอนด์ขำเบาๆ ''ในนี้มีแต่เพื่อนทั้งนั้นแหละ'' ''หรอครับ'' ''อืม ยังไม่รู้จักกันมากแต่อย่างน้อย็ได้เริ่มรู้จักกันไง'' ''แบบพวกเราใช่มั้ยครับ'' ปอนด์ใจเต้น แต่ก็พยายามไม่แสดงอาการอะไร ''อื้ม แบบเรานี่แหละ'' ''ผมยังไม่อยากเชื่อเลยที่มาเจอกันแบบนี้'' ''นั่นสิ บังเอิญมากจริงๆ'' ปอนด์ตอบ นั่งดูฮาร์ทกินข้าว ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูตัวเล็กน่ารักไปหมด ''มีอะไรก็มาถามพี่ได้ตลอดเลยนะ'' ฮาร์ทยิ้ม ''ครับพี่ปอนด์'' ''คือ ถ้าพี่จะขอไลน์ไอจีไรงี้ไว้จะได้มั้ย'' ''ได้ดิครับ มา เดี๋ยวผมแอดให้'' ฮาร์ทบอกแล้วรับโทรศัพท์ของปอนด์ไปกดแอดให้แล้วส่งคืน ''ขอบคุณครับ'' ฮาร์ทยิ้มตอบ เสียงรุ่พี่เรียกรวมแถว ''ไปได้แล้ว เดี๋ยวโดนทำโทษนะ'' ฮาร์ทตาโตรีบลุกขึ้น ''งั้นไปก่อนนะครับ'' แล้วฮาร์ทก็วิ่งไป ปอนด์หัวเราะเบาๆ หนไปดูพวกรุ่นน้องทำกิจกรรมกันต่อจนจบ ปอนด์เดินหาฮาร์ทแต่ก็หาไม่เจอ คงจะกลับไปแล้ว แต่กดโทรศัพท์ดูก็เห็นว่ารับแอดเรียบร้อย ปอนด์ยิ้มลแ้วเดินไปที่รถของตัวเองขับกลับคอนโด ปอนด์กลับมาที่ห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียง นอนมองเพดานแล้วยิ้มออกมา วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดในช่วงที่ผ่านมาจริงๆ คิดไปถึงรอยยิ้มของฮาร์ทแล้วปอนด์รู้สึกเขินไปหมด เป็นความรู้สึกคล้ายกับตอนที่เจอแกงส้มครั้งแรกแต่ต่างกัน ความรู้สึกเวลาที่คุยกันมันไม่เหมือนกันเลยสักนิด ปอนด์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนดูรูปของฮาร์ทแล้วก็ยิ้มออกมา ฮาร์ทดูเป็นคนที่อารมณ์ดีและชอบทำท่าทางตลกๆเวลาถ่ายรูป ปอนด์วางโทรศัพท์ลงแล้วลุกไปอาบนำ ท่าทางปี4คงจะเป็นปีที่ดีนะ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-8-31 02:36:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-8-31 03:06:58
ขอบคุณครับ
เป็นกำลังใจให้ปอนด์ครับ 
โพสต์ 2021-8-31 04:36:24