ตอนที่ 1-4 กดดูที่หน้าโปรไฟล์ผมได้เลยงับบบบ
( l9 e# I: C; P# ?! b5 w' N* tเรื่องนี้ผมไม่ได้แต่งเองนะคับ แต่ว่าเป็นนิยายที่ผมชอบมากๆ แต่งโดยคุณโทรจิตคุง เมื่อปี 2554 ผมอยากให้ทุกคนได้เสพงานเขาอีกรอบนึง จะลงให้ครบทุกตอนนะงับบ
# }9 k% X* a6 L V
1 ]" L I B4 s; }" i( ^' p“ถ้านี่เป็นฝันร้ายก็ขอให้กูตื่นซะทีโว้ยยยยย!!”. _* ^2 m8 I/ ?0 R8 o- o
.
5 f: T$ x2 T5 D; e" @4 w.% f- t; u- @& l6 u
เจ้า ของประโยคที่ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บทรมานใจยากเกินประมาณได้ คือ วีรวุฒิ หรือ “วี” อดีตเพื่อนร่วมชั้น หัวหน้าห้อง และขณะนี้เขาคือประธาน ม.3/3 รุ่น40 เวลานี้เขาได้แต่นั่งรับรู้เหตุการณ์ตรงหน้าโดยที่ไม่สามารถยื่นมือเข้ามา แก้ไขอะไรได้เลย6 f p; ~% _" a) z9 J) `0 L
.& D: I2 }, [5 @3 g: d
. “ไม่ใช่ฝันร้ายหรอกวี มันคือเรื่องจริง เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับผมไง จงดูให้เต็มสองตา”
2 i( B6 p) X/ s7 {5 Oผม นั่งเท้าแขนบนเก้าอี้หมุนตรงโต๊ะตั้งคอมพิวเตอร์ของเขา สองมือสาละวนอยู่กับการถือวิสาสะใช้เฟสบุ๊คของเจ้าตัวที่เปิดค้างไว้ก่อนผม เข้ามา ผมกดเข้าไปดูรายชื่อเพื่อน ๆ ของเขาว่ามีใครบ้างที่เข้าข่าย “ลูกหนี้” ที่ผมจะไปเยี่ยมถึงตัวโดยไม่มีการแจ้งล่วงหน้าเหมือนทุกรายที่ผ่านมา ส่วนบนเตียงมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังสำเร็จความใคร่ โอ้โลมตนเองอย่างไม่สนใจใคร ราวกับคิดว่ากำลังอยู่ตามลำพังในห้องนอนของวีรวุฒิ
2 `3 f$ P' s" h/ N' Y: @8 \) q+ o.* H1 l& W, r5 m8 h8 W- ^/ ~
.7 z k6 z" A- c+ \
อดีตหัว หน้าห้องของผมคนนี้แตกต่างจากลูกหนี้รายอื่น เขาไม่เคยทำหน้าที่สมกับเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยในห้องเรียน เขานิ่งดูดายเมื่อเห็นผมถูกเพื่อนคนอื่นเหยียบย่ำ เขาไม่เป็นพยานให้ผมและเข้าข้างสร้างความชอบธรรมให้กับพวกพ้อง พฤติกรรมของเขาฟ้องว่าไม่เคยนับผมเป็นส่วนหนึ่งของห้องเรียน แม้จะไม่เคยลงมือกระทำเองสักครั้งแต่มันก็เลวร้ายสำหรับคนที่ได้ชื่อว่าเป็น “หัวหน้าห้อง” ในภาษาอังกฤษนั้น คำว่า “Discrimination” ไม่ได้หมายความเพียงการทำร้ายผู้ถูกแบ่งแยกทางวาจาหรือทางร่างกายเท่านั้น หากแต่ครอบคลุมไปถึงการทำเป็นแสร้งมองไม่เห็นว่าผู้ถูกแบ่งแยกเป็นอีกชีวิต หนึ่งที่มีเกียรติมีศักดิ์ศรีเหมือนกับกลุ่มของตน8 q: p6 C, N- \' h' `+ X6 `$ J
.
1 }/ Z* a3 b3 z F; B.$ B: }- v; m6 E
ดังนั้นผม จึงไม่ยึดครองสติเขาตรง ๆ แบบที่เคยทำกับลูกหนี้รายอื่น แต่จะเอาคืนทางอ้อมซึ่งสมน้ำสมเนื้อกับวิธีที่เขาเคยปฏิบัติกับผม ในเบื้องตนผมสะกดจิตให้น้องชายคนกลางวัยสิบแปด และน้องสาวคนเล็กวัยสิบหกของเขา จับวีรวุฒิมัดมือมัดเท้าพันธนาการ จากนั้นผมสั่งให้น้องร่วมสายเลือดของเขาเปลื้องผ้าล่อนจ้อนแล้วช่วยตัวเอง ต่อหน้า ผมอยากรู้ว่าเขาจะปฏิเสธภาพแสนแปดเปื้อนที่อยู่ตรงหน้าได้เหมือนที่เคยวาง เฉยกับผมหรือไม่หากมันเกิดขึ้นกับสมาชิกครอบครัวของตัวเองบ้าง
$ w' o6 h* d; n. r.& D4 ?& R& o- w& V
.
1 \* W, U0 M! k* F! y3 v/ Gอย่าง ที่บอก นี่เป็นแค่มาตรการเบื้องต้น วีรวุฒิไม่สามารถคาดเดาได้ว่าผมจะทำอะไรต่อไป ทุกอย่างขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของผมซึ่งเป็นผู้คุมเกม& y8 ?2 h, n" {2 u% [- v
.
6 N* ?- v. e) X5 J, h$ h6 t$ n5 c4 k./ O- p9 y( `# z7 b5 j: D! S# L4 g( @
“น้องสาว ใสกิ๊กใช่เล่นเลยนะ อายุแค่สิบหกหน้าอกหน้าใจก็ไปไหนต่อไหน หัวกระไดบ้านคงไม่แห้ง ส่วนน้องชายก็ดูเข้าท่าเห็นว่าเป็นนักรักบี้ด้วยนิ เครื่องเขาใหญ่น่าดูท่าทางจะสาวติดตรึม อยู่ด้วยกันมาสิบปียี่สิบปีเคยคิดไหมว่าจะมีวันที่พี่น้องพร้อมหน้าเปิดใจ กันทุกซอกทุกมุมแบบนี้” ผมรู้ตัวดีว่ากำลังเยาะเย้ยวีรวุฒิพี่ชายคนโตค่อนข้างแรงไปนิด แต่นั่นแหละเป็นสิ่งที่ผมต้องการ9 R' L/ a( O# y5 ?# w0 [
.
- } a+ U9 c6 z3 C! `1 M& Y.& ?" q" J/ {9 D) d# H3 p$ \
“อย่าหลับตาสิวี นายควรจะดูเพื่อเป็นกำลังใจให้น้อง ๆ จนกว่าจะเสร็จสมอารมณ์หมายนะ” ผมวางมือให้คอมพิวเตอร์ชั่วคราวแล้วลุกเดินมาหาวีรวุฒิที่กำลังก้มหน้าหลับ ตาทำเป็นไม่รับรู้ทุกสิ่งอย่างตรงมุมห้อง
/ f+ u8 k. X4 @/ {( c“ลืมตาสิวี” ผมโน้มตัวลงลูบปอยผมวีรวุฒิอย่างใจเย็น ภาพที่ออกมาราวกับนักบุญกำลังโปรดคนจรจัดติดเหล้าที่ชอบนั่งหลบผู้คนตามซอกตึก
: r2 V" e) F. `2 i2 D0 u" _
“ถ้านายไม่ลืมตาดูละก็...ผมจะทำให้บรรยากาศเร่าร้อนกว่านี้นะ นายจะทนได้อีกถึงไหนกัน”
# w$ l ^. B; T7 d, Nวีร วุฒิยังคงเม้มปากหลับตาปี๋ไม่ปริปาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะอะไรน่ะหรือ? เพราะผมเป็นผู้ควบคุมทุกชีวิตที่อยู่ในห้องนี้ไง
& z, a, G8 U6 n1 S$ p4 C
“นายจะลองดีกับผมใช่ไหมวี?” & q: R0 k, Z2 f$ {! b( x
“............”
) M/ s. J/ j' ~: F' C7 i* Z$ v“อยากได้น้องเพิ่มอีกสักคนไหม?”
( D: b4 W w; ]$ K4 G3 b$ Z
“............”
' M6 @3 v5 u$ y“ไม่ใช่สิ? ตามลำดับญาติควรจะเรียกว่าหลานมากกว่า”
" a. n a) t3 h; U& d5 Q
ผม ดีดนิ้วพร้อมถ่ายทอดคำสั่งผ่านกระแสจิต ทันใดนั้นทั้งน้องชายและน้องสาวคนวีรวุฒิก็หันหน้าเข้าหากัน พวกเขาเริ่มประกบปาก แลกลิ้นนัวเนียกันอย่างเร่าร้อน สองมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างกันและกัน วีรวุฒิพ่ายแพ้ให้แก่ความสงสัยที่เกิดขึ้นจากเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ในที่สุดก็ต้องลืมจาขึ้นมาเผชิญความเป็นจริง
( w% X5 |1 T5 R, |# J.
: J( N# w! u& h4 {0 q- U, p.
4 D3 @# m; f# G.
/ P! ^$ S" V. s2 B4 Z+ k7 ]% @.; W7 w5 G1 I7 c. Z) y7 _. ~
“ไอ้ ! เหี้ย ! เต๋ออออออออออออออออ!!!”
$ D9 K* _2 y. q# t9 k.
1 E4 r( {+ G) K/ D.
! ?9 x# S; t0 B* n( j0 Vนี่ ถ้าผมไม่เล่าว่าเกิดเหตุการณ์อะไรก่อนหน้านี้ คุณคงนึกว่านี่เป็นคำทักทายแรกของเพื่อนรักที่เพิ่งได้เจอหน้ากันหลังจาก ห่างหายกันไปหลายปี ความจริงมันก็มีส่วนถูกอยู่ครึ่งหนึ่งนะ ไม่ได้เจอกันนานจริง ๆ ส่วนเรื่องเพื่อนรักนี่ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ
- u! E% q" o- n; a- R' {“กล้า สู้กับความจริงแล้วเหรอวี ใช่แล้ว นี่คือความจริงอันน่ารังเกียจ มันก็เคยเกิดขึ้นกับผมแท้ ๆ ทำไมนายไม่เคยตะโกนโกรธเสียงดังแบบนี้ตอนผมถูกทุกคนทารุณต่อหน้านายบ้างละ” ผมเสริมคำพูดให้ทรงอำนาจยิ่งขึ้นด้วยการพายมือไปยังน้อง ๆ ของเขาที่กำลังยืนเล้าโล้มกันอย่างเพลินในอารมณ์ และพากันจูงมือไปขึ้นเตียงเพื่อเตรียมเปลี่ยนเข้าสู่ท่านอนแล้ว
: x6 k1 Y# @; x, T+ D
“มึง ต้องการอะไรกันแน่!! มึงไปเล่นของเพื่อกลับมาเอาคืนกูเหรอ มึง...มึง ไอ้นรก!! ไอ้หมอผีระยำ!! กูขอแช่งให้ของที่มึงเล่นกลับเข้าตัวมึงกับโคตรมึงให้หมด!!” ขณะนี้อำนาจโทสะเป็นนายเหนือคำพูดของวีรวุฒิ เขาสบถคำหยาบมากมายชนิดที่ว่าเถียงกับแม่ค้ายังชนะ ผมเตรียมใจมาแล้วว่าต้องได้รับคำสรรเสริญเช่นนี้ จึงไม่ลดตัวลงไปต่อล้อต่อเถียงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
" Z0 | l2 y7 [2 ]* `8 q0 S“ไม่ ใช่ไสยศาสตร์หรอกวี คนอย่างผมจะไปเล่นของได้ยังไง ดูสิทั้งเนื้อตัวเกลี้ยงเกลาไม่มีรอยสักอะไรเลย มีอยู่จุดเดียวก็คือที่พวกนายสักให้ผมนั่นแหละ ลืมไปรึยังละ?” ดูเหมือนวีรวุฒิจะไม่สนใจคำพูดของผมนอกจากเป็นห่วงน้องทั้งสอง
% |/ F0 W. F! |: J3 {7 p6 W2 r“วิทย์! วิว! หยุดเถอะพี่ขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลย” วีรวุฒิเริ่มน้ำตาปริ่ม และไม่ถึงเสี้ยวนาทีก็ทะลักออกมาโฮใหญ่ จนตาแดงก่ำ แต่น้องรักของเขาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นนอกจากความซาบซ่านที่กำลังมอบให้กัน และกัน
/ Z% ~; K2 I5 p- z0 n' n, N“เปล่าประโยชน์...พวกเขาไม่ฟังนายหรอกวี ถ้ามีอะไรอยากพูดก็ควรจะบอกผ่านผมมากกว่า”
! _2 g5 E. H, l) @7 o., p6 b5 ?8 u' s5 x
.0 Y% c2 [& A( K' e- ^
.
“ไอ้ สัตว์เต๋อ!! ทำไมมึงไม่ตายห่าตั้งแต่วันที่ดิ่งตึกลงมาวะ!! คนอย่างมึงต่อให้ตายไปก็ไม่สมควรได้รับความเห็นใจจากพวกกูหรอก!! ไอ้สวะ!!” คำพูดเมื่อครู่ทำเอาผมถึงกับย่อตัวลงในระดับเดียวกันกับวีรวุฒิ ใช้มือช้อนคางเขาขึ้นมาให้สบตาผมชัด ๆ . . . “แล้วสิ่งที่พูดออกมาเมื่อกี้ มันทำให้นายสมควรได้รับความเห็นใจจากผมหรือไง?” 4 ~; ]9 S) m4 W( ]- l2 B8 M& ^
เกิดความเงียบที่น่าอึดอัด เราทั้งสองต่างรู้ดีว่าภายใต้ความเงียบนี้แฝงเร้นไปด้วยความเดือดดาลที่กำลังปะทุอยู่ในใจของแต่ละฝ่าย . . “ถุด!!” . . ผมใช้หลังมือปาดของเหลวที่เขาบ้วนใส่แก้มแทนคำบอกความรู้สึก
% ^ B4 s& j. a( ?6 Q+ R“ผมคิดดอกเบี้ยแพงนะ เตรียมใจไว้หรือยัง?”
4 K( K& u' j+ m7 v
ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากปากอีกฝ่าย นอกจากดวงตาที่ฉายแววเคียดแค้นเจือด้วยเกรงกลัวอยู่ในที 9 G% G! r+ x7 D
น้อง ชายน้องสาวของวีรวุฒิหยุดการเล้าโลมปรนปรือความสุขกะทันหัน แน่นอน เป็นเพราะผมป้อนคำสั่งใหม่ให้เขา และคราวนี้ผมจะใช้อำนาจจิตกับวีรุวฒิด้วย 6 r) E$ y% N t
ผมใช้กระแสจิตกดดันประสาทโดยตรงให้เขาเกิดความรู้สึกหนักอึ้งและขยับไม่ได้เหมือนที่เคยใช้กับจีน่า แต่ไม่ครอบงำสติเขา7 C) I# M V" o9 m0 j
ส่งผลให้วีรวุฒิมีสภาพไม่ต่างกับถูกผีอำในท่านั่ง ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้แม้แต่กลอกตาหรือปริปากพูด : H! Z- H; h+ X$ \3 n! J! n
ต่อจากนั้นผมสั่งให้วิทย์น้องชายคนกลาง ยืนกางขาจ่อควยตรงหน้าผู้เป็นพี่ โดยที่วิวน้องสาวคนเล็กใช้มือชักว่าวให้
: p5 F- w2 O1 S4 T5 U, P( g: Cวีรวุฒิทราบดีว่าจะเกิดอะไรต่อไป ผมอ่านความรู้สึกจึงรู้ว่าเขาอยากจะปิดหูปิดตาไม่รับรู้ภาพที่อยู่ตรงหน้า แต่คราวนี้ก็ทำไม่ได้แล้ว- L1 C! z& t1 ]8 S B% O
เพราะผมตรึงประสาทเขาเอาไว้แม้แต่การกระพริบตา เพื่อตอบแทนสิ่งที่เขาหลู่เกียรติผมเมื่อครู่ชนิดตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ผู้เป็นน้องสาวใช้มือบำเรอพี่คนกลางได้อย่างรวดเร็วทันใจ ไม่ถึงสามนาที การคิดดอกเบี้ยทบต้นของผมก็บรรลุผล
. t% Y# n! o* a* d.2 u5 A* W. S3 m$ l
.: K3 ?, [+ B! J9 t
“อาหหห์” ผู้เป็นน้องชายหลั่งน้ำกามขาวขุ่นรดหน้าพี่ชายแท้ ๆ อย่างปราศจากสำนึกรู้ผิดชอบ% ?$ x5 a- k$ h1 a+ Q' S
ทั่ว ใบหน้าวีรวุฒิเคลือบอาบไปด้วยน้ำรักน้องชายร่วมสายเลือด นี่คือผลของการต่อกรอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่ประเมินตัวเองกับฝ่ายตรงข้ามว่าห่างชั้นกันระดับไหน ผม ปล่อยให้วีรวุฒิหลุดพ้นจากการตรึงประสาท เขาทรุดตัวลงกับพื้น สำลักกลิ่นคาวคลุ้งหัวเชื้อน้องชายนักรักบี้วัยกำลังโต ผมแปลกใจที่เขาไม่อ้าปากก่นด่าสาปแช่งผม
( u) X) c# H) B. |% x; ]' Eเมื่อลองอ่านความคิดดูจึงรู้ ความคิดว่า อย่างน้อยเขาก็โล่งอกที่น้องชายหลั่งน้ำกามออกมาและเครื่องเพศอ่อนตัวลงแล้ว ให้เขาเป็นผู้รับเคราะห์แทนย่อมดีกว่าปล่อยให้เกิดการสังวาสระหว่างพี่น้อง ต่างเพศเกิดขึ้น6 Q" i9 F% r$ J7 T: {; u
.
: b) ^$ V# e# |& x- |$ W, c.+ u# i/ p/ B1 X1 T& n
.
3 z; ~2 G7 i8 }แว่วเสียงรถยนต์กำลังเข้ามาภายใต้บริเวณบ้าน พ่อแม่เขาคงกลับมาพอดี
4 t* r" \/ V: d' M8 t6 c“แค่ ก ๆ พ่อกูเป็น...ผู้พิพากษา...แค่ก...มึง...เค้าเอามึงตายแน่...แค่ก ๆ” วีรวุฒิพยายามรวบรวมแรงพูดสุดกำลังเพื่อขู่ผมทั้งที่ยังสำลักน้ำกาม
3 O) A4 q$ a+ a- l: u; z( K9 l* s“คิก.. ฐานันดรมันไม่มีผลกับพลังของผมหรอกนะ” ผมยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดูเหมือนได้ยินเด็กอนุบาลพูดอะไรเปิ่น ๆ ด้วยความไม่รู้เดียงสา พร้อมเดินตรงไปแง้มผ้าม่านสำรวจ
; R0 \% f3 _8 v/ f% x* f“เดี๋ยวพ่อแม่ก็จะเคาะห้องเข้ามาหากู มึงจะเตรียมคำอธิบายยังไง ไม่มีทางให้หนีแล้ว หึ หึ”
; Z+ m/ Y0 {, I
“ไม่ เห็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ที่โดนกับตัวเองเมื่อกี้ไม่ทำให้เกิดการเรียนรู้เลยเหรอว่าควรประเมินฝ่าย ตรงข้ามไว้ระดับไหน ต่ำกว่า? สูสี? หรือว่าเหนือกว่า?”
% i0 c8 o( \" a: w H/ w/ \# wวีรวุฒิหน้าเสีย ที่ไม่เห็นผมเกิดท่าทีร้อนใจเป็นไปตามที่เขาต้องการ และดูเหมือนจะยังลังเลว่าผมแสร้งทำใจดีสู้เสือหรือไม่ ผมจึงบอกใบ้เพิ่มอีกนิดสำหรับคนที่เข้าใจอะไรช้ากว่าปกติ # h6 c$ D" S2 X/ F" [; r O
“คำว่า Incest ความหมายไม่ได้ครอบคลุมแค่เซ็กส์ระหว่างพี่น้องร่วมสายเลือดนะ”
z% y" v( i: ^: w2 \& b1 Hเพียงผมจบประโยคนี้ก็ดูเหมือนเขาจะฉลาดขึ้นมาในพริบตา 7 N: b3 t+ [* K3 q d
“ไอ้เต๋อ...อย่า...กูขอร้อง” ไม่มีคำตอบรับใด ๆ จากผม “กูขอโทษ!! จะให้กูก้มกราบตีนมึงไหม!! กูยอมรับผิด มึงอยากต่อยหน้ากู อยากกระทืบกูก็เอาเลย!! อย่าทำอะไรไปมากกว่านี้ ฮึก ฮืออออ!!”
' N' Z: P0 |# X [) D/ Z1 h& Zวีร วุฒิร่ำไห้คร่ำครวญขอความเห็นใจ เขาถูกพันธนาการทั้งมือและเท้าจึงแสดงท่าทียอมจำนนในแบบปกติไม่ได้ ต้องพยายามกระเถิบตัวในท่านอนตรงมายังเท้าผม ขณะที่น้องทั้งสองยังคงยืนตรงอยู่ในสภาพไร้ความรู้สึกใด ๆ
1 a& d. q: r w4 S) \แท้ ที่จริง บทลงโทษของวีรวุฒิควรจะหยุดอยู่เพียงให้ดูพี่น้องร่วมสายเลือดสำเร็จความ ใคร่ต่อหน้าจนเสร็จกิจ แต่ที่บานปลายมาจนถึงขนาดนี้เป็นเพราะเจ้าตัวแข็งข้อกับผม ส่วนสิ่งที่ผมเอ่ยขึ้นมาล่าสุดนั้นก็ไม่ได้คิดจะทำจริง ๆ มันเกินขอบเขตน้ำหนักทัณฑ์ที่เขาสมควรชดใช้ เพียงแต่ยกขึ้นมาใช้ขู่ให้เขายอมเดินตามเกมของผมต่อไป ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการสร้างแผนที่นำร่องแห่งการตามล่าผืนใหม่ของผม
/ ~( S* o8 y& s
“ฟัง ให้ดีนะวี ผมจะยอมออกไปจากที่นี่โดยไม่ทำให้นายต้องจดจำประสบการณ์เลวร้ายไปมากกว่านี้ แต่นายต้องให้คำตอบตรงตามที่ผมต้องการสองข้อ”
+ I4 y7 Q; ~# j“ข้อ แรก บอกชื่อไอดีและพาสเวิร์ดอีเมล์ เฟสบุ๊ค โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คต่าง ๆ รวมทั้งเว็บไซต์ที่ต้องล็อกอินเท่าที่นายจดทะเบียนไว้ให้ผมทั้งหมด แน่นอน ผมคาดหวังทั้งปริมาณและความถูกต้อง”
5 e% L* l7 ^5 F4 N9 m- P# Kจริง อยู่ ผมจะสะกดจิตให้เขาพูดออกมาเองก็ได้ แต่ข้อมูลเหล่านี้ละเอียดอ่อน เช่น เทคนิคในการสะกดพาสเวิร์ดที่ซับซ้อนและลูกเล่นป้องกันต่าง ๆ การถ่ายทอดจากผู้เป็นเจ้าของในตอนที่ยังมีสติครบถ้วน จึงทำให้มีโอกาสได้ข้อมูลที่เที่ยงตรงกว่า เมื่อผมทดสอบดูกับคอมพิวเตอร์ของเขาก็พบว่าตรงตามคำบอกทุกประการ
3 _4 y3 y) P: J, c8 t; {5 P
“ข้อต่อไปเลยนะวี ตอบผมอีกข้อเดียวผมก็จะไปจากที่นี่และไม่กลับมารบกวนอีก”
8 p' R6 p! F* F* F8 V.
' Q: l" ~2 ^+ L5 b2 y6 p7 t8 _.
- D& V, w: `- O7 c" ^: D- i# s.7 h" Z, j, j) T
./ _# n" u0 p% a
“ผมต้องการทราบที่อยู่ปัจจุบันของจตุรเทพ ตอนนี้พวกมันทำอะไรอยู่ที่ไหน”
. P7 [* g6 \( b2 t; B) ]0 @7 ^; V.
5 e, g" I( s- \% {. O.- C9 |) d8 h0 g$ `3 A2 ^. T
." S$ k- d: {( F8 ?& ]
.8 H( M; D" q5 ~: e% m* S
วีรวุฒิถึงกับเบิกตาโพลง - m4 l# J( E# q) [) m8 ^. R1 i
“จะ...จะไปรู้ได้ไงล่ะ ไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้ว”
# s! o; e4 N9 ]" r0 ~“นึกให้ออกสิวี นายเป็นประธานรุ่นไม่ใช่หรือ”
8 l x" n1 A0 e$ _1 M2 I“ไม่รู้จริง ๆ แกก็รู้ว่าพวกมันไม่เหมือนคนอื่น”
* z M; l7 T2 x0 r3 Z. R“นายพยายามจะบอกอะไรผม?” ผมเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
9 N8 u5 R0 R* `0 @* H% i# O7 j“คนอย่างพวกจตุรเทพมันคงจะมาเล่นเฟสบุ๊คหรอกมั้ง ต่อให้เล่นก็คงอยู่กับกลุ่มเพื่อนปัจจุบัน
7 X4 r4 L7 f u$ U( f5 k1 E; kกูว่าป่านนี้คงแยกตัวใครตัวมันแล้ว พวกมันกันเองยังไม่กินเส้นเท่าไหร่เลย แล้วเพื่อนเก่าคนอื่นๆ หน้าไหนจะอยากคบหากับพวกมัน”
5 j3 d K+ s: U, G2 B0 c( m6 [5 wผมฟังอย่างระวังทุกรายละเอียดพร้อมกับประเมินไปด้วยว่าคำพูดของวีรวุฒิเชื่อถือได้แค่ไหน ที่อยู่และช่องทางติดต่อของจตุรเทพที่ลงไว้ในระเบียนประวัติก็ไม่ตรงกับที่อยู่ปัจจุบัน ชื่อพวกมันไม่ปรากฏอยู่ในฐานสืบค้นข้อมูลและโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คใด ๆ เลย เป็นลูกหนี้ที่ยากต่อการหาเบาะแสมากที่สุด 7 \( P7 ~% i4 l0 {
ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา
2 e/ S* {8 h2 M: T% H& C* d“วี...วีเอ้ย วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอลูก”
: n4 W( M. [ c% f6 ]3 G# ^
“พ่อ...” วีรวุฒิหน้าซีดเผือดทันที! S1 K8 Z8 T+ Y# }
.6 \ K9 U% c7 w6 b# [
.
" E$ _$ Y) v+ p9 Q r: E' wแต่แล้วทุกอย่างก็เงียบเสียงลง
3 N1 N8 W) A1 O“ตอน นี้ผมทำให้คุณพ่อคุณแม่วียืนเหม่อลอยไปสักพัก ผมใช้เวลากับวีนานพอสมควรแล้วนะ วีควรจะให้คำตอบที่ผมอยากฟังได้แล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงให้ตามสัญญาไม่ได้...”
9 V! w/ v. R' U+ uผมรุกเร้าให้เขารีดเร้นความจำทุกอย่างเกี่ยวกับจตุรเทพออกมาให้หมด
8 l1 M+ n% W9 V6 ^ p“เดี๋ยวก่อน นึกออกอยู่คนนึง...โพแดง” จู่ ๆ วีรวุฒิก็โพล่งขึ้นมา
# A1 U* Q' Y0 M, k“ฉายาโพแดง...รู้สึกจะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มสินะ” ผมนึกทบทวนความจำ
i5 v/ s/ S% L+ L1 a+ @“ใช่ ๆ อีน้ำหวาน เจนสุดา ตอนนี้มันใช้ชื่อใหม่ในวงการว่า “ไอช่า” เป็นทั้งดารา วีเจ ออกทีวีบ่อย กูลืมนึกไป”
9 \# b* s( C3 h
“มีคนอื่นอีกไหม?”
8 `4 b6 s5 S* t$ i9 H/ C2 g“นึกไม่ออกแล้ว สาบานได้กูไม่โกหกมึงหรอก ปล่อยกูไปเถอะไอ้เต๋อ”
/ ~$ Q) X5 g3 z" X* S
จากการอ่านความรู้สึกทำให้เชื่อได้ว่าวีรวุฒิพูดความจริง อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถยอมรับข้อมูลน้อยนิดผิดจากที่คาดหวังไว้ได้
# g' K! Y( X7 s @, t0 O5 S& A) {1 E" lแต่ก็คงเปล่าประโยชน์ที่จะไปรีดเลือดกับปู คงต้องให้เขาทำงานอีกชิ้นเป็นการชดเชย
) z1 u3 ^( e0 [. u+ f“ผม เชื่อว่านายไม่โกหก แต่นายยังให้เบาะแสพวกมันไม่มากพอในระดับที่ผมพอใจ ดังนั้น ผมจะยอมปล่อยนายไป แต่...ดูเหมือนว่า...เราคงต้องเจอกันอีกสักครั้ง ผมขอวานให้นายช่วยสืบอะไรอย่างหนึ่งสิวี แล้วจะกลับมารับคำตอบภายหลัง”
2 j! y U/ u+ ?" t3 bสีหน้าของวีรวุฒิบ่งบอกแทนความรู้สึกที่ว่าเมื่อไหร่ทุกอย่างจะหลุดพ้นจบ ๆ กันไปเสียที
+ p2 {/ Z. M% x7 @+ p“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิวี งานไม่ยากหรอก ง่ายกว่าตามหาพวกจตุรเทพอีก” ผมยิ้มให้กำลังใจ
' S: t# g. n7 o% k9 m; w: c“จะให้ทำอะไรว่ามา”
! J6 B/ A' k+ [1 Eสิ่งที่ผมอยากทราบไม่สามารถใช้การสะกดจิตกับเขาได้ เนื่องจากไม่ใช่สิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว แต่ต้องใช้สติปัญญาและความสามารถในการแยกแยะและเข้าถึงคำตอบที่ผมต้องการ ดังนั้นจึงต้องฝากฝังให้เขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้ . . . . “งานที่ผมจะฝากให้วีทำก็คือ ตามสืบให้ผมทีว่า เพื่อนรุ่นเดียวกับเรา มีใครบ้างที่ทำธุรกิจแอนนาเบลล์” . . . : L) |: u1 L/ l u2 @* I) i% N @/ Y
' o0 A- P& l% i1 e0 Q6 k0 Y& L | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-9-11 03:14:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-9-11 03:50:11
โพสต์ 2021-9-11 10:15:50
โพสต์ 2021-9-13 21:26:37
