คุณหนูพีทกับชาวสวน ตอนที่ 47

nuttsoy

ตอนที่ 47 พยายามปรับตัว

ผมนั่งข้างนอกได้ไม่นาน ผมก็ต้องเข้ามาในบ้านอีก เพราะมันเป็นเวลาอาหารกลางวัน แต่ผมก็เอาจานออกไปกินข้างนอกเหมือนเดิม ผมนั่งสายตาเหม่อลอย ไร้ความหวัง รู้สึกเสียใจ ในขณะที่มือก็ป้อนข้าวตัวเองไปด้วย น่าแปลก แค่แรงเคี้ยวข้าวแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะทำ น้ำตามันไหลออกมา อย่างไม่รู้ว่าจะจบสิ้นเมื่อไร กินข้าวพร้อมน้ำตาจนหมดจาน เสร็จแล้วก็เอาจานไปเก็บเอง เห็นพ่อเลี้ยงกินข้าวกับน้องเฟิร์ส อย่างกับแฟนกัน พ่อเลี้ยงเอาใจเฟิร์สมาก ตักอาหารให้ เช็ดปากให้ โดยไม่แคร์สายตาใครว่าจะเดินผ่านมาเห็น ซึ่งสภาพนี้ พ่อเลี้ยงเคยทำกับน้องเก้าตอนที่น้องเก้ามาอยู่ที่นี่ใหม่ ๆ เหมือนกัน ผมเดินไปในครัว เห็นน้องเก้าทำความสะอาดเคาเตอร์อยู่ ผมสายตาเหม่อลอย ผมมองตาน้องเก้า น้ำตาไหลลงมา น้องเก้าก็มองตาผม ผมวางจานไว้ที่ซิ้งค์ล้างจาน เพล้งงง เสียงจานตกลงมาแตก ผมนั่งลงกับพื้น แทนที่จะเก็บจาน กลับนั่งร้องไห้ข้างซิงค์ล้างจาน ตัวผมตอนนี้มันเล็กเหลือเกินในบ้านหลังนี้

“พี่พีทมา เก้าเก็บเอง” น้องเก้าเห็นสภาพผม ถ้าผมเก็บเองคงบาดมือแน่ น้องเก้าไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ เพราะรู้เหมือนกันว่าผมไม่พร้อมฟัง น้องเก้าเอามือผมไปบีบแน่นๆ และมองตา

“พี่พีท เก้าทำเอง” น้องเก้าย้ำ

“พี่ขอโทษนะเก้า” ผมรู้สึกผิดที่ทำให้เก้าวุ่นวาย

“ไม่เป็นไรครับ พี่พีท”

“พี่พีทร้องไห้ พี่พีทอ่อนแอ เก้าไม่อยากเห็น พี่พีทของเก้าเข้มแข็งกว่านี้นะ” คำพูดที่เป็นการปลอบใจอ้อม ๆ ของน้องเก้าทำให้ผมยิ่งเสียใจ และเอามือปาดน้ำตา เพราะเก้า น้องเก้าเก็บเศษแก้วเสร็จ

“พี่ไปแล้วนะ” ผมบอกกับเก้า น้องเก้าดึงผมไปกอด ผมกอดกับเก้าไร้คำพูดใด ๆ แล้วก็ละออกมา

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ผมเดินออกไป เจอพ่อเลี้ยงนั่งอยู่กับแม่ผม ผมอยากเดินไปกอดแม่ใจแทบขาด แต่ตอนนี้ก็คงทำอะไรไม่ได้ คงได้แต่มอง

“พีท ไปแต่งตัวสิลูก เดี๋ยวพี่นนท์มารับ” พ่อเลี้ยงบอกกับผม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่น้องเฟิรสสิครับ ไม่กล้าสบตาผมเลยแม่งเหี้ยได้โล่จริง ๆ พ่อเลี้ยงอินทัช

“ครับพ่อ” ผมก็ทำได้ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“อ่อพีทลูก เอาชุดติดไปด้วย พรุ่งนี้ให้นนท์มาส่งเช้าเลย” ผมขึ้นไปล้างหน้า ล้างหน้าเยอะ ๆ เพื่อให้ลืมเหตุการณ์เมื่อกี้ แต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า เปิดประตูมาเจอพ่อเลี้ยงอยู่ข้างหน้าห้อง

“พรุ่งนี้ กูหวังว่ามึงไม่ทำตัวงี่เง่าอีกนะ”แม่งปรับอารมณ์เก่งยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีอีก

“ครับ พ่อเลี้ยงอย่าทำร้ายแม่นะ ผมจะทำตัวดี ๆ”ตอนนี้ผมคิดถึงแต่แม่เท่านั้น

“เรื่องนั้น มึงไม่ต้องห่วง กูพูดคำไหนคำนั้น แต่มึง ถ้ามึงขืนยังทำตัวงี่เง่า วุ่นวายกับเฟิร์สเด็กของกูอีกละก็ กูคงไม่ต้องบอกนะ ว่ามึงกับแม่จะเจออะไร

“งั้นพีทไม่ไป เดี๋ยวพ่อเลี้ยงทำร้ายแม่ผม” ผมกลัวพ่อเลี้ยงจะทำร้ายแม่

“อะไรของมึงอีก เออน่า กูไม่ทำอะไรแม่มึงหรอก กูจะอยู่กับไอ้เฟิร์ส มึงไปหาพี่นนท์เหอะน่า พาสาวมาเย็ดก็ได้ น่า กูขอร้อง กูอยากอยู่กับเด็กใหม่กูนะ”

“พ่อเลี้ยงทำไมต้องพูดมึงกูมึงกับผมด้วย”ผมหันไปบอก พ่อเลี้ยงคิด ไอ้เหี้ยนี่แม่งปัญญาอ่อนรึเปล่าวะ ทีเมื่อเช้า ยังทะเลาะกันอยู่เลย ตอนนี้ จะให้กูพูดดีด้วย แต่ตนเองก็ทำได้อยู่แล้ว ไอ้เรื่องแกล้งพูดดีด้วย

“อะอะอะ ลูก ลูกไปกับพี่นนท์นะครับ พ่อขอร้อง”

“ครับ” ผมรับปากไปทั้ง ๆ ที่ไม่อยากรับ

“ไอ้เหี้ยนี่ แม่งเยอะ แม่งเรื่องมากชิบหายเลย เดี๋ยวกูก็เย็ดโชว์ซะเลย” พ่อเลี้ยงเดินไป บ่นไปให้ผมได้ยิน ผมได้แต่พิงประตูห้องนอน คิดไม่ถึงเลย น้ำตาไหลมาอีกแล้วครับ จะอยู่สภาพนี้อีกนานเท่าไหร่ ผมล้างหน้าล่างตาอีกครั้ง และลงไปนั่งรอพี่นนท์ข้างล่าง
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ผมอาบน้ำแต่งตัวออกไปรอพี่นนท์ ซักพักพี่นนท์ก็มารับ ผมนั่งเหม่อลอย พี่นนท์ออกมาเปิดประตูรถ ผมลงไป และเปิดประตูรถ เข้าไปนั่ง พี่นนท์ ผมนั่งเหม่อลอยไม่พูดอะไรซักคำ

“น้องพีทเป็นอะไรครับ”

“เปล่านี่ครับ”

“เป็นสิ ปกติ น้องพีทไม่เป็นแบบนี้” เท่านั้นแหละครับ ร้องไห้อีกแล้ว พี่นนท์ตกใจ

“คุณหนูมีอะไรบอกพี่” ผมคิดในใจจะบอกได้งัยละ เรื่องพ่อเลี้ยงกับเฟิร์ส

“เรื่องเมื่อวานใช่มั้ยคุณหนูไม่ต้องคิดมากนะครับ” ที่พี่นนท์รู้อะ มันแค่ผิวผิว จริง ๆแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้นซึ่งผมบอกไปไม่ได้ ผมปาดน้ำตาอีกครั้งซึ่งเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ ไม่ได้นับ ภาพพ่อเลี้ยงที่ร้าย ๆ มันติดตาไปหมด ผมหันไปมองริมหน้าต่าง น้ำตาก็ไหลลงมาไม่หยุด ไม่รู้มันเป็นเพราะอะไร มันห้ามไม่อยู่จริง ๆ พี่นนท์ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะรู้ว่าไม่เป็นผล คิดในใจ วันนี้คุณพีทจะทำงานไหวมั้ยเนี่ย รถจอดที่สวนส้ม

“น้องพีทไหวมั้ย ถ้าไม่ไหว ไม่ต้องก็ได้”

“ไหวสิ พี่นนท์ เพื่อพี่นนท์ พีทไหว” ผมต้องการไปช่วยงานเค้าดีกว่า เผื่อจะลืมเรื่องราวร้าย ๆ ได้

“โอ๋ ๆๆๆ ไม่เอา ไม่ร้องนะครับ คนเก่งของพี่ เงียบ เดี๋ยวเราไปทำงานกันนะ” พี่นนท์ดึงผมไปซบ ผมงี้โคตรอบอุ่นเลยครับ พยายามปาดน้ำตา ถามตัวเอง นี่เรา 17 แล้วนะ ไม่ใช่ 7 ขวบ ร้องไห้อย่างกับเด็ก และที่ซ้ำร้าย ผมคงดูปัญญาอ่อนในสายตาพ่อเลี้ยง พอได้ที่ ผมก็เดินลงรถไปกับพี่นนท์ เจอน้องฟอร์กพอดี

“อ้าววว พี่พีท” น้องฟอร์กเดินมาหาครับ ยิ้มมาเลย รอยยิ้มของน้องฟอร์กทำผมใจชื้นขึ้นมา

“พี่พีทมาทำอะไรครับ”ไอ้ฟอร์กมันคงคุ้นเคยกับผมแล้ว ถึงเรียกผมว่าพี่พีท เราทำความคุ้นเคยกันจนเหงื่อซกเลยแหละ คิดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้

“ก็มาช่วยงานไง” ผมยิ้มตอบ

“นี่ น้อย ๆ หน่อย ไอ้ฟอร์ก เจ้านายนะโว้ย”

“พี่พีท ขอโทษ”

“ไม่เป็นไรน่า” ผมยิ้ม

“ไม่เป็นไรไม่ได้คุณพีท ฟอร์ก ทีหลังเรียกคุณพีท ไม่ใช่พี่พีท รู้เปล่า”

“ครับคุณพีท” ไอ้ฟอร์กหน้าเสียเลยครับ

“เดี๋ยวพี่ส่งคุณพีทแค่นี้แหละ เดี๋ยวตอนเย็นจะมารับ”ว่าแล้วพี่นนท์ก็ขับรถออกไปดูแลตรงอื่นต่อ เหลือผมกับไอ้ฟอร์กกันแค่สองคน ส่วนไอ้ฟอร์กยืนนิ่งครับ ไม่สดใสเหมือนที่เคยเป็น

“เฮ้ย เป็นไรฟอร์ก” ผมตบบ่ามัน เห็นมันหน้าเสียเจี๋ยมเจี้ยม

“ครับ คุณพีท”

“เฮ้ย เรียกพี่ก็ได้ พี่นนท์ไม่อยู่แล้วนะ”

“ไม่ได้หรอกครับ เดี๋ยวพี่นนท์เค้า…”

“ช่างพี่นนท์ดิ ตอนนี้พี่นนท์ไม่อยู่ มีแต่พี่พีท” ผมหัวเราะ

“คุณพีทนี่จริง ๆเลย” น้องฟอร์กหัวเราะ

“พี่พีท ไม่ใช่คุณพีท” ผมเห็นรอยยิ้มน้องฟอร์ก ความเศร้าก็หายไป ไอ้น้องฟอร์กมันพาผมเดินเข้าไปในสวนส้ม คนส่วนใหญ่ที่เป็นคนเก่าแก่จะค่อนข้างรู้จักผม มีก็แต่วัยรุ่นแหละครับ ที่ไม่ค่อยรู้จัก ทุกคนทักผมกันหมด

“สวัสดีครับ คุณพีท สวัสดีคะ คุณพีท นี่ ไหว้ คุณพีทสิลูก” เหล่าคนงานยกมือไหว้ผม ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส ใช่สิ เขาเหล่านั้นไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในบ้าน ผมก็ควรทำตัวให้สดใส ไม่ใช่เฉพาะกับไอ้ฟอร์ก แต่ทำเพื่อคนงาน ผมต้องทำตัวมีความสุข เพื่อความเชื่อมั่นของเหล่าคนสวน นับร้อยนับพันชีวิต ที่เฝ้ารอผมอย่างมีความหวัง ผมกับฟอร์กเดินไป ผมก็เดินเข้าช่วยคนงาน ผมก็ช่วยยกหลัวส้มมันเป็นประสบการณ์ใหม่ ๆ ที่ผมไม่เคยคิดทำ พอได้ลองมาทำ ก็สนุกดีแฮะ

“อู้ย คุณพีทขา ไม่ต้องก็ได้คะ ป้าทำเอง”

“ไม่เป็นไรครับ ป้า ผมทำได้ ผมทำได้” ผมบอกกับป้าและยิ้มใส่

“คุณพีทเค้าเก่ง ป้า” ไอ้น้องฟอร์กเสริม แถมยื่นหน้าไป

“นี่ น้อย ๆ หน่อย เจ้าฟอร์ก” ผู้เป็นป้าปราม ผมชำเลืองมองไปเห็นเด็กหนุ่มวัยไล่เลี่ยกับฟอร์ก มันหันมายิ้มกับผม ใบหน้าขาวคมของมันนี่คุ้นหวะ เหมือนเคยเห็นที่โรงเรียน แม่งเด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งหล่อ ปากงี้แดงเป็นกระจับ หน้างี้แม่งขาวเว่อร์อมชมพู ไม่เหมือนคนทำงานในสวน ถึงแม้มีสิวนิด ๆ แต่ก็ยังใสอยู่ ผมชอบปากมันมากแดงโคตรเลยอะ อยากจะดึงมาและจูบ

“อ้าว ตายและ ป้าลืมแนะนำ นี่ไอ้มาร์ค ลูกป้าเอง” น้องมาร์คยืนงง

“นี่ ยังไม่ยกมือไหว้อีก เจ้านี่ เนี่ยเจ้าของสวนนะ” น้องมาร์ครีบยกมือไหว้

“ครับ หวัดดีครับ พี่”

“นี่แน่ เค้าเป็นพี่เอ็งตั้งแต่เมื่อไหร่ เรียกคุณพีท”

“เอ้า ก็อยู่ที่โรงเรียนมาร์คเรียกพี่พีทนี่ ใช่ปะ”ผมแก้ต่างน้องมาร์คทั้งที่จริง ๆ เวลาอยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่หรอก

“อ้าว เรียนโรงเรียนเดียวกันหรอกหรอ ไม่ได้ ไม่ได้ อยู่ที่สวนนี่ แกต้องเรียกพี่รู้เปล่า”

“ครับ คุณพีท”

“สบาย ๆ นะ เรียกพี่นั่นแหละ เหมือนตอนอยู่โรงเรียน” ชัวร์แล้ว ไอ้มาร์ค ที่มีแต่สาว ๆมาจีบไอ้นี่มันฮอตเหมือนกัน

“เรียนโรงเรียนเดียวกัน ป้า ผมจะบอกให้นะ ไอ้มาร์คเนี่ย ตอนอยู่โรงเรียนมีแต่สาวมาจีบ ดังมากเลย”

“จริงหรอคะ คุณพีท ไอ้มาร์คเนี่ยนะ”

“คนมันหล่อป้า” น้องมาร์คได้ทีเสริม

“แหม จะ พ่อคนหล่อ ระวังจะเรียนไม่จบ ได้เป็นพ่อคนซะก่อนใช่มั้ย เจ้าฟอร์ก ไอ้นี่ก็เหมือนกัน เรื่องจีบหญิงนี่ ที่หนึ่ง”

“อะไรเนี่ยๆ ยังไม่ทันไร อยู่ดี ๆ ก็โดนว่า” น้องฟอร์กบอก ผมช่วยงานกับน้องฟอร์ก กับไอ้น้องมาร์คกับไอ้น้องฟอร์กจนเสร็จสิ้น โคตรเหนื่อย และก็ร้อน แต่ดีที่ยังมีต้นไม้บัง เลยไม่ค่อยมีแดดผ่านเข้ามาเท่าไหร่เสร็จแล้ว ทุกคนก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน เหลือผม น้องมาร์ค และก็น้องฟอร์ก

“ไอ้ฟอร์ก เดี๋ยววันนี้กูไปนอนบ้านมึงนะ”

“เออ มาดิ” น้องฟอร์กบอก ในใจคิด มีสปายเพียบ หนังเอ็กส์ เพียบ ไอ้ฟอร์กรู้ดีว่าจุดประสงค์ของไอ้มาร์คที่มานอนบ้านคือมากินเหล้า และก็มาดูหนังเอ็กส์

“ผมไปนอนบ้านไอ้ฟอร์กนะแม่” ไอ้น้องมาร์คบอกกับป้ามัน

“เรื่องของเอ็ง” ป้าพูดแบบขอไปที ผมมองดู แม่งโคตรง่ายเลยวะ เวลาไปนอนบ้านเพื่อน ไม่เห็นเหมือนผมเลย ที่ต้องขอล่วงหน้าหนึ่งวัน
……………………………………………………………………………………………………………………………………………............

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

“ครับ พ่อเลี้ยง” พี่นนท์รับโทรศัพท์

“นี่มารับฉันหน่อย”

“แต่ผมต้องไปรับคุณพีทที่สวนส้มนะครับ เดี๋ยวจะดึก”

“ช่างเหอะน่า มันมีที่นอน ให้มันนอนกับคนงานก็ได้ มารับฉันกับเจ้าเฟิร์สหน่อย จะพามันไปดูงานที่สวนสัก รู้สึกมีปัญหา”

“ครับ ๆ พ่อเลี้ยง” พี่นนท์รู้สึกแปลกใจกับคำพูดพ่อเลี้ยง เนี่ยนะหรอ ผู้เป็นพ่อ ที่หวงลูง ไหนวันนี้ บอกให้น้องพีทนอนกับคนงาน ทั้งที่เมื่อก่อนหวงอย่างกับอะไร

“เออ นนท์ เดี๋ยวช่วยส่งคนไปคอยเฝ้า เดี๋ยวไอ้เจ้าพีทมันไปหาไอ้ชัย ฉันไม่ไว้ใจ”

“ครับ พ่อเลี้ยง” พี่นนท์ชักงง อะไรวะ ให้ไปนอนกับคนงานคนอื่น แต่กับนายชัยคนงานเก่าแก่ พ่อเลี้ยงกลับไม่ให้ไปยุ่งวุ่นวาย พี่นนท์วางโทรศัพท์ และโทรไปหาคุณพีท

“คุณพีทครับ” ผมรับโทรศัพท์

“เดี๋ยวคืนนี้ คุณพีทนอนบ้านไอ้ฟอร์กมันนะครับ พี่ติดธุระ ไปรับไม่ได้ พี่นนท์ไม่ได้บอกเหตุผลว่าทำไมถึงไม่ไปรับ กลัวน้องพีทเสียใจ

“ครับ พี่นนท์”ผมตอบอย่างเต็มใจ ไม่อยากกลับไปนอนบ้านอยู่แล้ว

“ไหนขอสาย ฟอร์กสิครับ คุณพีท”

“ครับพี่นนท์” ผมรับคำและยื่นโทรศัพท์ให้น้องฟอร์ก

“อะฟอร์ก พี่นนท์” น้องฟอร์กรับแบบงงงง

“ไอ้ฟอร์ก เดี๋ยววันนี้คุณพีทจะไปนอนกับเอ็ง ดูแลด้วยหละเอ็ง”

“ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับพี่นนท์” น้องฟอร์กวางโทรศัพท์และมองผมอย่างรู้กัน ผมช่วยงานที่สวนจนเสร็จแม่ง อยากจะให้เสร็จเร็ว ๆ จะได้สนุกกับไอ้ฟอร์ก เผลอ ๆ วันนี้ผมได้ไอ้น้องมาร์คตี๋หล่อนั่นด้วย ทูอินวันแบบนี้ มีที่ไหน
.........................................................................................................................................................

“เฮ้อ เสร็จงานซักที ไป คุณพีท ไปไอ้มาร์ค ไปบ้านข้า”

“อะไรของเอ็ง ไอ้ฟอร์ก” ป้า แม่ไอ้มาร์คบอก

“ก็คุณพีทจะไปนอนบ้านผมด้วยป้า”

“อะไร คุณพีทเค้าเป็นเจ้านาย จะมานอนกับเอ็งได้ยังงัย” ผู้เป็นป้าบอก

“ก็เมื่อกี้พี่นนท์โทรมาบอกแล้วป้า” ไอ้ฟอร์กบอก

“ข้าไม่เชื่อ จริงหรอคะ คุณพีท” สีหน้าป้าดูตลกครับ ไม่เชื่อไอ้ฟอร์กผมยิ้ม

“จริงครับ ป้า”ผมบอกป้าไอ้มาร์คไปตามตรง

“งั้นเอ็ง มาร์ค เอ็งไม่ต้องไปนอนกับไอ้ฟอร์ก”

“อ้าว อะไรอะป้า” น้องมาร์คบอก

“มาได้ ป้า ไม่เป็นไรเลย ห้องไอ้ฟอร์กมันกว้าง ป้า ผมสบาย ๆ เคยนอนกับไอ้น้องฟอร์กมาแล้ว” ผมอยากบอกกับป้าว่า นอนกับไอ้ฟอร์กมันถึงใจเลยแหละป้า แต่ผมก็ไม่ได้บอกไปได้แต่เก็บไว้ในใจ

“เอางั้นหรอ คุณพีท”

“ครับ ป้า”

“เอ็งอย่าไปพาคุณพีทเสียนะ ไอ้มาร์ค”

“ครับพ้ม รับประกัน” ไอ้มาร์คยกมือตะเบ๊ะแบบทหาร โคตรน่าเย็ด เอ้ย น่ารักจังเลยครับ

“ไปกันคุณพีท รถพร้อมแล้ว” ว่าแล้ว ผม ไอ้ฟอร์ก ไอ้มาร์ค ก็ขึ้นรถคนงาน ผมทำท่าจะขึ้นหลังรถกระบะ

“ไม่ได้นะ คุณพีท ป้าดุนะ ไปนั่งข้างหน้า” ป้าคนงานเก่าแก่บอก

“อะไร ป้า นิดเดียวเอง”

“เฮ้ย พี่แว่น” ทุกคนมองพรึบ ผมมองเห็นพี่แว่น และผมเอามือขยี้ตา ลืมตาอีกทีถึงได้รู้ว่า ตาฝาดอ้าว ไม่ใช่พี่แว่น แต่เป็นคนอื่น

“อะไรนะครับ คุณหนู” หนุ่มวัย 30 หันมาถามผมคนนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน สงสัยเป็นคนใหม่

“อ่อ เปล่าครับ ไม่มีอะไรครับพี่” ผมมองหน้าคนขับรถ ไม่ใช่พี่แว่น แต่เป็นใครไม่รู้ หน้าตาหล่อดี คนขับรถที่นี่ หล่อทุกคน ก็พ่อกับแม่ผมคัดมา เอาไว้ติดต่องานด้วย บุคลิก หน้าตาก็มีส่วนสำคัญ ในการติดต่อเจรจางาน คนขับรถที่นี่จะต้องมีการศึกษา หน้าตา บุคลิก มีไหวพริบดี พ่อกับแม่บอกว่า มันจะช่วยให้เราเจรจาได้ง่ายขึ้น ไม่ใช่แต่งตัวมอมแมม หน้าตาดูสกปรก ก็จะไม่มีใครเชื่อถือ คนพวกนี้จะช่วยงานเอกสารในส่วนของบริษัท
ด้วย พี่เค้าขับรถจนมาถึงบ้าน

“ขอบคุณครับ พี่ เอิ่ม พี่…. ผมคิดไม่ออก เพราะไม่คุ้นกับเค้า จะเจอพี่เค้าก็งานสำคัญ จริง ๆ เพราะพี่เค้าเป็นมือหนึ่งเรื่องขับรถ และก็งานในออฟฟิศซะมากกว่า ซึ่งผมไม่ค่อยไปวุ่นวายที่นั่น เราทำอะไรไม่เป็น ไม่อยากไปก้าวก่าย

“พี่ชื่อนพครับครับ คุณหนู”

“อ่อ ครับ ขอบคุณครับ พี่นพ” ผมลงจากรถ กับไอ้ฟอร์ก ไอ้มาร์ค ไปที่บ้าน โดยหารู้ไม่ว่า พี่นพนั่นแหละ ที่พ่อเลี้ยงส่งมาสังเกตพฤติกรรมผม
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

lieber_dich

ขอบคุณครับ

AjarnUbon

เรื่องนี้หายไปนานมากกกกก จนเกือบลืมไปแล้ว แต่ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าตอนนี้เป็นตอนใหม่หรือเปล่า แต่อ่านแล้วก็ไม่คุ้นว่าเคยอ่านมาแล้ว สงสัยจะเป็นตอนใหม่จริงๆ ใช่มั้ยคะ ถ้าใช่ก็ขอบคุณที่กลับมาค่ะ

Yud6565

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Lukpla7

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

ten.nxxvx

เข้าช่วงดราม่า ไม่มีเซ็กสินะ

aries0

ขอบคุนครับ

Thamatan

หายไปนาน

rukcan001

ขอบคุณครับ

หอกหัก

ขอบคุณคับ

view99

มันต่อ

แมลง

สุดยอด

Taakky

ขอบคุณ

nuttsoy

เดี๋ยวมาต่อครับ

view99

ดีครับ

Ezani434

ขอบคุณมากครับ

Mintaro

รอตอนพ่อเลี้ยงจัดน้องพีท ตอนนั้นสนุกมาก (จากคนเคยอ่านมาก่อน)