แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Stone316 เมื่อ 2021-10-7 18:43 ; q2 _$ r6 P+ s. N! g C+ Q2 R
# N8 U* `- q4 `: s1 gคู่กัด2 (สำหรับคนที่ยังไม่ได้อ่านตอนแรกนะครับ http://www.g4guys.com/thread-155412-1-1.html ) ที่มหาวิทยาลัย มิวตื่นแต่เช้าและใช้เวลานากว่าจะแกะมือปลาหมึกของโดนัทที่หลับอยู่เพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อมามหาวิทยาลัยได้ มิวใช้เวลานานยืนมองกระจกทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนภาพที่สะท้อนกระจกคือเขากำลังหน้าแดงกับสิ่งที่ผ่านมาเขาบอกตัวเองว่าเขาพยายามมากแล้วในการปฏิเสธสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่สัญชาตญาณมันบอกให้เขายอมให้กับสัมผัสหวาบหวิวอันแสนหวานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนเขาไม่เคยรู้ว่าเขาจะกลายเป็น “รับ” ได้ จากการโดนเล้าโลมจากผู้ชายด้วยกัน มิวไม่ได้มีปัญหากับการคบกับเพศเดียวกันตัวเขาเองมองว่าการรักใครหรือจะคบใครสักคนนั้นไม่ได้เกี่ยวกับเพศ “เราแค่รักใครสักคน”มันก็เท่านั้น แต่เพียงแต่ก่อนหน้านี้มิวเองมองแต่สาว ๆ ไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าตัวเองจะสามารถมีความรู้สึกอันลึกล้ำกับผู้ชายด้วยกันได้ มิวใช้เวลาทบทวนตัวเองอยู่นานพอดู แต่มิวเองก็ต้องรีบออกจากคอนโดก่อนที่เจ้าของคอนโดหุ่นเซ็กซี่ตื่นขึ้นมาซึ่งมิวไม่ยอมเสี่ยงถึงสิ่งที่จะตามมาหลังจากนั้น “มึงเม่อนานเกินไปแล้วนะไอ้มิว”เสียงของไฟท์ดึงมิวออกมาจากพวัง มิวสะบัดสิ่งที่อยู่ในหัวก่อนจะมามองหน้าไฟท์ “โทษทีเมื่อคืนนอนน้อยไปหน่อยว่ะ” มิวตอบแหย ๆ ตอนนี้มิว ไฟท์ น้ำนั่งทานอาหารเช้าอยู่โรงอาหารคณะ ค่อนช่วงเช้า ๆ ยังไม่ค่อยเยอะมาก เพราะจริง ๆตอนนี้ก็ยังไม่ได้เปิดเทอมแบบเต็มตัว ยังอยู่ในห้วงของการลงทะเบียน “เล่นเกมเพลินหรือไงหรือนั่งเลือกวิชาเลือกจนเพลิน” น้ำเสริมเข้ามา แต่มิวอยากจะบอกว่าไม่ใช่ทั้งคู่ “ทำนองนั้นแหละ” มิวตอบกลับด้วยสีหน้าแหยๆ เหมือนเดิม “เออ พี่แจ๊ครุ่นพี่ในชมรมฟุตบอลอยากให้มึงไปเจอที่สนามอ่ะประมาณบ่ายสาม เขาว่าเขาขาดกองกลางจะแข่งฟุตบอลประเพณี อยากให้มึงลองไปแสดงความสามารถให้เขาดูหน่อย”ไฟท์พูดขึ้นมา จริง ๆ มิวเองก็มีความสามารถทานฟุตบอล โดยเฉพาะกองกลาง มิวเคยโดนทาบทามให้ไปเตะบอลอาชีพตั้งแต่พาโรงเรียนได้แชมป์ฟุตบอล7 คนระดับประเทศ แต่นั้นไม่ใช่ความฝันของมิว มิวแค่อยากเป็นครูพละที่คอยสอนเด็ก ๆให้รักในกีฬาฟุตบอลก็เท่านั้นเอง “พี่เขาไปได้ข่าวว่ากูเล่นกองกลางมาจากไหนวะตั้งแต่มาอยู่นี่กูยังไม่ได้ลงสนามที่ไหนเลยนะ สนาหญ้าเทียมก็ยังไม่ได้ไปเดินใกล้เลย”มิวพยายามนึกว่า รุ่นพี่ที่ชื่อแจ๊คไปรู้เรื่องของเขามาจากไหน ถึงตอนที่ได้แชมป์บอล7 คน เขาก็ไม่ใช่ตัวเด่นอะไรขนาดนั้น “ก็ถือว่าเป็นโอกาสดีในการโชว์อวดหญิงแล้วไม่ใช่เหรอมันคงถึงเวลาที่มึงต้องออกล่ามีคู่ได้แล้ว” น้ำพูดด้วยรอยยิ้มอย่างให้กำลังใจแต่คำพูดนั้นทำให้มิวสะดุ้งเกือบพ่นโจ๊กหมูออกจากปาก เพราะตอนนี้เขาแอบลังเลในใจอยู่ว่าเขาควรจะไปทางไหนกันแน่ “แค่ก ๆๆ ๆ” มิวสำลักโจ๊กหมู “ใจเย็น ๆ เพื่อนไม่มีใครแย่งมึงกินเสียหน่อย” น้ำพูดพลางลูบหลับให้มิวที่กำลังไอจากการสำลักโจ๊ก
" u( g4 |+ M3 d/ s" e
บ่ายสามโมงที่สนามฟุตบอล มิวมาที่สนามบอลตามที่ไฟท์บอกมิวเปลี่ยนชุดเป็นชุดฟุตบอล และยืดเส้นยืดสายที่ข้างสนาม เพื่อรอรุ่นพี่ในสมาคมฟุตบอลมาเรียกเพราะตอนนี้พวกพี่ ๆ กำลังเหมือนกำลังประชุมกันว่าใครมีหน้าที่ทำอะไรในการคัดเลือกน้อง ๆ เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของทีม “นายชื่อภัทรใช่ป่ะ”มีเสียงดังมาจากข้างหลังของมิว คนที่เดินเข้ามาเป็นเด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับมิวมิวเองจำไม่ได้ว่าเคยเจอเขาคนนี้ที่ไหนแต่คล้าย ๆ ว่าเคยเจอกันมาบ่อยครั้ง “เราชื่อกายเราเคยเจอกันมาสามสี่นัดตอนแข่งบอล 7 คน มัธยมปลาย จำได้ป่ะ” ชายผู้มาใหม่นามว่ากายเฉลยว่าเขาคือใครมิวนั้นร้อง “อ๋อ” ในใจ มิน่าล่ะเขาถึงคล้าย ๆ ว่าเคยเจอที่ไหน “อื้ม ใช่ภัทรคือเราเองแต่เรียกเราว่ามิวก็ได้” มิวตอบ “เหมือนชื่อโปเกม่อนเลยเนอะฮ่า ๆ ๆ” กายตอบกลับพร้อมเสียงหัวเราะ ใช่สิมันต้องเหมือนโปเกม่อนก็ในเมื่อพ่อเขาที่เสียไปแล้วชอบดูและสะสมโปเกม่อนเป็นจำนวนมากจนมีอิทธิพลต่อชื่อของเขานี่ไง “ก็ทำนองนั้นแหละ นายก็มาคัดตัวเข้าชมรมเหมือนกันเหรอ”มิวถามกลับ “ใช่ มาคัดกองหน้าน่ะส่วนนายก็กองกลางอ่ะดิ” กายตอบกลับ เพราะรู้ดีว่ามิวอยู่ตำแหน่งไหน เพราะเขาเองก็เคยลงแข่งกับมิวบ่อยๆ “ใช่ ก็ลอง ๆไปงั้นแหละ” มิวตอบแบบนั้น เพราะเขาเองก็ไม่ได้หวังว่าต้องติดเข้าไปในชมรม แค่อยากจะลองมาทดสอบดูว่าตัวเองนั้นมีความสามารถแค่ไหนเมื่อเทียบกับคนอื่น “จะว่าไปแล้วไอ้กองหน้าคนนั้นที่มาจากโรงเรียนของนายอ่ะ โชคดีเนอะ เข้ามาเรียนปี 1 ปุ๊ป ก็โดนทาบทามให้มาเข้าทีมของมหาวิทยาลัยเลยแถมได้เป็นตัวจริงเลยด้วย” กายพูดขึ้น มิวเกิดสงสัย “กองหน้าจากโรงเรียนเราใครงั้นเหรอ” มิวถามด้วยความงง “ก็หมอนั่นไงขับรถมานู่นแล้ว” กายทำหน้าพยักส่งสัญญาณให้มองไปทางด้านซ้าย ที่มีเสียงรถจักรยานยนต์ดังมาแต่ไกล ภาพที่มิวเห็นคือโดนัทกำลังขับจักรยานยนต์H2R ราคาก็ไม่ต่ำกว่า 1.5 ล้านบาทมาพร้อมกับสาวสวยเซ็กซี่ซ้อนท้ายเข้ามาจอดที่ข้างสนาม คนหนึ่งหล่อร้ายอีกคนสวยร้อนแรง ทำให้คนในสนามฟุตบอลตอนนี้มองไปที่ทั้งคู่สายตาบางคนอิจฉาฝ่ายหญิง บางคนอิจฉาฝ่ายชาย แต่สายของมิวที่มองไปที่โดนัทนั้นเหมือนได้คำตอบบางอย่าง มิวเพิ่งนึกได้ว่าโดนัทเป็นกองหน้าตัวเป้าของโรงเรียนที่พาโรงเรียนกวาดแชมป์ในฟุตบอลชุดใหญ่11 คนของโรงเรียนมาหลายครั้ง ไม่ว่าจะกีฬาเขต กีฬาจังหวัด หรือรายการต่าง ๆที่มีจัดในประเทศ ส่วนมิวนั้นลงเล่นในชุดฟุตบอล 7 คน ก็เลยอาจจะไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่แต่ก็มีบ้างที่โดนัทได้มาซ้อมหรือมาลงแข่งในชุด 7 คนอยู่บ้าง แต่ก็ไม่บ่อยครั้งเลยทำให้มิวจำไม่ค่อยได้ที่โดนัทเป็นกองหน้าตัวเก่งคนหนึ่งในชุดเยาวชนของประเทศ “ลืมไปเสียสนิทเลยแหะ”มิวพึมพำอยู่คนเดียว ในระหว่างที่มิวยืนครุ่นคิดอยู่นั้น โดนัทก็เดินตรงมาที่มิวมิวนั้นตกใจกับการเดินมายืนประจันหน้าของโดนัท “แน่ใจนะว่าวิ่งไหว”โดนัทถามยิ้ม ๆ “ไม่ไหวก็คงไม่มาหรอกมั้ง”มิวตอบพร้อมหันหน้าหนีไปทางอื่น เมื่อความทรงจำเมื่อคืนนั้นเริ่มปรากฏขึ้นในหัวอีกรอบแต่ก็พยายามตอบคำถามของโดนัทเพื่อไม่ให้เสียฟอร์ม “ได้ยินแบบนั้นก็ดีใจ แล้วเจอกันในสนามนะ... ฮัสกี้” โดนัทตอบกลับ ก่อนจะเดินไปที่ห้องเปลี่ยนชุดพร้อมสาวสวยที่ตามมาด้วย “มีอะไรกันมาหรือเปล่า”กายหันมาถามมิว “มะ...ไม่มี!! จะมีอะไรกันได้ไง!!” มิวตอบด้วยความตกใจ “หมายถึงว่ามีปัญหาอะไรกันมาก่อนไหมตกใจอะไรเนี่ย” กายย้ำ “ปะ...เปล่า แค่ไม่ถูกโฉลกกันเฉยๆ” มิวบอกปัด ----------ปี๊ดดดดดดดด----------- เสียงนกหวีดเรียกจากรุ่นพี่ “น้อง ๆ รบกวนมารวมกันที่กลางสนามครับผม”เสียงพี่แจ๊คที่เป็นหนึ่งในผู้บริหารของชมรมเรียกรวมน้อง ๆ จากนั้นน้อง ๆปีหนึ่งก็วิ่งมารวมกันที่กลางสนาม และเข้าแถวตามที่สั่งรวมทั้งมิวและกายด้วย แต่โดนัทไม่ได้วิ่งลงมาด้วยเพราะเขาเป็นผู้เล่นตัวจริงของทางมหาวิทยาลัยเขาไม่ได้มาคัดตัว “ยังไงวันนี้พี่ในนามตัวแทนของชมรมขอบคุณน้อง ๆ ที่เสียสละอันมีค่ามาร่วมคัดเลือกเพื่อเข้าชมรมและเข้าแข่งขันฟุตบอลประเพณี วันนี้เรามีแบบทดสอบง่าย ๆ ครับ คือพี่จะให้น้อง ๆได้ลองแข่งขันกับทีมตัวสำรองของชมรมซึ่งจะเป็นพี่ ๆ ชั้นปีที่ 2 และ 3 หรืออาจจะมีปี4 ด้วยบางคน เพื่อที่พวกพี่จะได้ดูทักษะของแต่ล่ะคน โดนเราจะแข่งครึ่งละ 15 นาที แบ่งออกเป็นสองชุดเพราะเรามีคนมาเข้าร่วมคัดเยอะเดี๋ยวพี่จะประกาศนะครับว่าน้องคนไหนอยู่ชุดไหน...”จากนั้นพี่แจ๊คก็ประกาศรายชื่อของแต่ละคนให้เข้าทีมตามที่กำหนด ซึ่งกลายเป็นว่ามิวและกายได้อยู่ทีมเดียวกันก่อนที่ทั้งคู่จะเดินมาที่ข้างสนามเพื่อดื่มน้ำและยืดเส้นยืดสายอีกรอบ และรอเสียงนกหวีดเรียกให้ลงสนามอีกครั้ง มิวนั้นได้ลงแข่งในชุดที่สองก็คือครึ่งหลัง จริง ๆ แล้วการแข่ง 15 นาทีอาจจะได้อะไรไม่มาก แต่คิดว่าน่าจะดึงศักยภาพของแต่ละคนออกมาได้พอสมควรเพราะแต่ละคนก็อยากจะโชว์ฟอร์มออกมาให้ถูกใจรุ่นพี่ที่เป็นตัวแทนของชมรมและโค้ช แต่ในความคิดของมิวนั้นเขาแค่อยากช่วยให้ทีมทำผลงานออกมาได้ดีที่สุดก็เท่านั้นและนี่อาจจะเป็นข้อเสียของการเล่นบอลของมิวเพราะการแข่งฟุตบอลนั้นมักจะมีความรุนแรงและเล่ห์เหลี่ยมต่าง ๆ แต่มิวนั้นไม่มีและไม่ชอบการใช้ความรุนแรงอีกด้วย มิวชอบมิตรภาพและแฟร์เพลย์ในการแข่งฟุตบอลมากกว่าจะเครียดแค้นกันอย่างเอาเป็นเอาตายในสนาม “น้องทีมชุดที่ 2ลงวอร์มได้เลยนะครับ จะได้ไม่เสียเวลา” พี่อีกคนที่อยู่ในชมรมเดินมาบอกกลุ่มที่กำลังรอคัดเลือกซึ่งชุดที่ 2 เลยพากันไปวิ่งที่ด้านหลังประตูเพื่อวอร์มร่างกาย เพื่อรอเวลาของชุดแรกแข่งกันจบ ------- ปี๊ดดดดดดดดดดดดด ------- เสียงนกหวีดของเพื่อเป็นการบอกว่าการแข่งขันชุดแรกจบลงแล้ว ทีมของมิวและกายก็พากันลงสนามตามตำแหน่งของตัวเองกายเล่นกองหน้า มิวเล่นกองกลาง ด้วยแผนง่าย ๆ คือ 4-3-3 เพราะแต่ละคนยังไม่เคยร่วมทีมกันมาก่อน พอเสียงนกหวีดเริ่มเกมดังขึ้นทีมของมิวเป็นฝ่ายเขี่ยบอลเริ่มเล่น โดยภาพรวมแล้วทีมตัวสำรองของชมรมนั้นมีทักษะทีมที่เข้ากันมากกว่าเพราะเคยเล่นด้วยกันมาก่อนในการซ้อมของทางมหาวิทยาลัยแต่ทางกายและกองหน้าอีกสองคนเองก็พยายามที่จะเข้าไปให้ถึงกรอบเขตโทษของทีมตัวสำรองให้ได้แต่ถึงกระนั้นกองหลังของทางทีมตัวสำรองก็ยังเหนียวแน่น ทั้งทักษะการยิงระยะไกลของกายและกองหน้าอีกสองคนยังไม่แม่นพอที่จะจบสกอร์ได้และหลายครั้งที่ฝ่ายทีมตัวสำรองตีโต้กลับมาก็มีหลายครั้งที่เกือบจะทำทางฝ่ายทีมของมิวต้องเสียประตู -------- ปี๊ดดดดดด ---------- เสียงหนกหวีดว่ามีการทำฟาล์วกันเกิดขึ้นโดยกองหลังของฝั่งทีมของมิวสกัดกองหน้าของฝั่งทีมตัวสำรองอย่างผิดกติกาทันใดนั้นเองก็มีเสียงฮือฮา เพราะทีมตัวสำรองมีการเปลี่ยนตัวกองหน้าคนที่โดนทำฟาล์วออกและเปลี่ยนเป็นโดนัทเข้ามาเล่นแทน “เปลี่ยนตัวจริงลงมาเล่นงั้นเหรอวะ”เสียงของเพื่อนร่วมทีมดังขึ้นมา ส่วนมิวมองไปที่โดนัทที่เพิ่งลงมาที่สนาม โดนัทมองมาที่มิวพร้อมยิ้มน้อยๆ จากนั้นไม่นานก็เริ่มการแข่งขันอีกครั้ง กายพยายามดันบอลสูงขึ้นไปข้างหน้าแต่ก็โดนสกัดได้ทุกครั้ง และโดยสวนกลับ แต่ครั้งนี้เหมือนจะเสียท่าหนักขึ้นเพราะเมื่อโดนัทได้บอล เขาสามารถหลบผู้เล่นของฝั่งทีมของมิวไปได้ถึง 4 คนก่อนจะเข้าไปสู่กรอบเขตโทษ ก่อนจะหักหลบมือประตูและแปลูกบอลเข้าไปอย่างง่ายดายโดนัทเพิ่งลงสนามไปไม่ถึง 2 นาทีสามารถทำสกอร์ให้ทีมตัวสำรองขึ้นนำไปก่อน 1-0 “แม่ง มันเก่งจังวะแฮ่ก ๆ ๆ” กายพูดพร้อมกับเสียงเหนื่อยหอบ “ ทำไม... ยอมแพ้แล้วหรือไงแฮ่ก ๆ ๆ” มิวที่ก็หอบเหนื่อยไม่ต่างกันแขวะกลับ “บ้าหรือไง เกมยังไม่จบแพ้ลูกเดียวก็ถือว่าแพ้ ใครจะไปยอมวะ” “งั้นก็เลิกยิงไกลพยายามฉีกออกซ้ายค่อยหักกลับเข้ามา ด้วยจะส่งผ่านช่องไปให้” มิวเสนอแนวคิด “...มึงทำได้เหรอวะ”สรรพนามเปลี่ยนไป เพราะเริ่มมีความเป็นเพื่อนกันมากขึ้น “เออน่ะ กูส่งให้มึงได้ไปลุยกันต่อดีกว่า” สิ่งหนึ่งที่มิวฝึกฝนมาโดยตลอดคือเป็นกองกลางที่ส่งบอลได้อย่างแม่นยำเพราะเขามีไอดอลคือ XaviHernandez อดีตกองกลางในตำนานของทีมเจ้าบุญทุ่ม Barcelona มิวฝึกฝนสไตล์การเล่นตามไอดอลคนนี้มาโดยตลอด ดังนั้นมิวค่อยข้างมั่นใจในการส่งบอลให้เพื่อนได้มีโอกาสทำประตูเป็นอย่างมาก เกมเริ่มอีกครั้งหลังจากเสียประตูทีมที่ยิงได้ก็เริ่มมีกำลังใจ ทีมที่เสียประตูก็ต้องรีบเรียกสติกลับคืนมาเพื่อสู้ต่อให้ได้ ซึ่งเกมกลับมาสูสีอีกครั้งกองหลังของทีมมิวเล่นดีขึ้นหลังจากเสียประตูแรกไป แต่กองหน้าของทีมมิวยังหาจังหวะเข้าทำไม่ได้จนกระทั้งเวลาเหรอ 1 นาทีสุดท้ายก่อนหมดเวลาการแข่งขัน กองหลังของมิวแย่งบอลมาจากกองหน้าอีกคนของฝั่งทีมตัวสำรองได้ก่อนจะส่งมาให้มิว มิวพยายามครองบอลไว้เพื่อเรียกกองกลางของและกองหลังของฝั่งทีมตัวสำรองเข้ามาแย่งบอลกับตัวเขาเพื่อที่ให้กองหน้าอย่างกายมีตัวสกัดน้อยที่สุด เมื่อสบโอกาสกองหลังของทีมตัวสำรองล้ำขึ้นมาสูงปล่อยผู้รักษาประตูไว้คนเดียวด้านหลังมิวส่งสัญญาณให้กายเริ่มออกตัว มิวล็อคบอลมาก็จะส่งทะลุช่องผ่านผู้เล่นกองกลางและกองหลังของทีมตัวสำรองไปที่กายโดยไม่ล้ำหน้ากายเร่งสปีดพาบอลเข้าไปยังกรอบเขตโทษ ผู้รักษาประตูฝั่งตัวสำรองพยายามเข้ามาสกัดบอลแต่กายโชว์ความเหนือชั้นชิบบอลข้ามหัวผู้รักษาประตู ก่อนที่บอลจะลอยเข้าประตูไปอย่างสวยงาม -------- ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด --------- เสียงนกหวีดเป็นสัญญาณหมดเวลาการแข่งขันพอดิบพอดีทำให้ทีมของมิวและตัวสำรองเสมอกันไปที่ 1-1 กายเข้ามากอดมิวกระโดดดีใจไปมา เพราะเขาสร้างผลงานได้และมิวเป็นคนสร้างโอกาสนั้นให้ “สุดยอด!! เยี่ยมมากเลย ส่งโคตรสวยเลยเพื่อน” กายกอดมิวเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาด้วยความดีใจ “เออ ๆ โอ๊ย ปล่อยกูลงก่อนกูเจ็บ” มิวประท้วง “อ้าว โทษ ๆเผลอดีใจหนักไปหน่อย สมแล้วที่กูเล็งมึงไว้” กายพูดพร้อมยิ้มกว้าง “เล็งเชี่ยไรวะ” มิวงงกับคำพูดของกาย “เอาล่ะครับน้อง ๆมารวมกันในร่มก่อนครับ” เสียงพี่แจ๊คเรียกน้อง ๆ ที่มาคัดตัวมารวมกันที่ใต้ร่มอัฒจรรย์เพื่อพักเหนื่อย “เป็น 15นาที่ยอดเยี่ยมครับทุก ๆ คน เราได้เห็นอะไรที่ยอดเยี่ยมแต่วันนี้พี่จะยังไม่บอกนะครับ ว่าใครติดทีมของชมรมบ้าง เดี๋ยวอีก 2 วัน พี่จะประกาศผ่านFacebook ของชมรมนะครับว่าจะมีใครบ้างที่มีฝีมือเข้าตามกรรมการวันนี้พี่ต้องขอขอบคุณน้อง ๆ ที่มาร่วมอีกครั้งนะครับ ตอนนี้ใครจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเรามีห้องน้ำที่ห้องพักนักกีฬาใครจะใช้บริการสามารถใช้ได้เลยนะครับเห็นว่าเย็นนี้น้อง ๆ หลายคนต้องไปลงทะเบียนวิชาเลือกและวิชาเลือกเสรี งั้นพี่ไม่ขอรบกวนเวลาน้องๆ แล้ว แล้วเจอกันใหม่อีกครั้งวันรายงานตัวเข้าทีมครับ” พี่แจ๊คกล่าวดังนั้นทำให้มิวนึกขึ้นได้ว่าเย็นนี้ต้องเลือกวิชาเอกและมันเลือกยากมากเพราะต้องแย่งกันลงทะเบียนพอพี่แจ๊คปล่อย มิวก็วิ่งตัวปลิวเข้าไปในห้องน้ำของห้องพักนักกีฬา ห้องน้ำของห้องพักนักกีฬาของทางมหาวิทยาลัยก็จะเป็นห้องเล็กๆ ที่มีแค่ฝักบัวและมีแค่ผ้าม่านกันน้ำไม่ให้น้ำมาเปียกข้างนอก มิววางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ข้างหน้าใส่แค่กางเกงในและผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำตอนนี้ทั้งห้องมีแค่มิวคนเดียว ในระหว่างที่มิวหันหน้าให้ฝักบัวก็มีมือมารวบเขาและปิดปากเขาไว้จากด้านหลัง “อย่าร้องนะเดี๋ยวคนอื่นจะได้ยิน” มิวรู้ได้ในทันทีเลยว่าคือโดนัท มิวพยายามดิ้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ “เปิดน้ำฝักบัว คนอื่นๆ ที่จะเข้ามาจะได้ไม่ได้ยินเราสองคน” โดนัทสั่งและมิวก็ทำตามอย่างว่าง่าย “วันนี้มีความผิดเยอะรู้ใช่ไหมฮัสกี้ไหนจะตื่นก่อนไม่ยอมปลุก มามหาวิทยาลัยไม่รอกันก่อน แถมยังยอมให้คนอื่นกอดกลางสนามฟุตบอลอีกด้วย”โดนัทพูดพร้อมเอาคางวางเกยไหล่มิว ซึ่งมิวแม้จะสูง 178 แต่จะไปเทียบกับคนที่สูง186 เขาก็เหมือนคนตัวเล็กไปเลย แต่กระนั้นมิวก็ดิ้นจนหลุดจนพันธการของโดนัทก่อนจะหันมาประจันหน้ากับโดนัทที่ยืนยิ้มน้อยๆ อยู่ด้านหลัง “เลิกแกล้งซะทีเถอะไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะเว้ย ที่ไม่ปลุกไม่รอ เพราะกูไม่รู้ว่ามึงจะมีธุระอะไรที่ไหนเมื่อไหร่แล้วที่โดนกอดเพราะใคร ๆ เขาก็ดีใจทั้ง ๆ ที่ไม่แพ้ แล้วสิ่งที่มึงทำกับกูเมื่อคืนกูไม่ถือสาก็ดีเท่าไหร่แล้ว มึงไม่มีสิทธิ์มาโกรธหรือคาดโทษกูด้วยซ้ำ”มิวพยายามชี้แจง ด้วยเสียงที่ไม่ดังมากนัก เพราะกลัวเพื่อนนักบอลคนอื่น ๆ ที่กำลังทยอยเข้ามาจะได้ยิน “แต่กูอยากให้มึงถือสา”โดนัทตอบยิ้ม “เลิกเพ้อเจ้อซะ...อื้อ!!” มิวพูดไม่ทันจบ โดนัทก็รวบมิวเข้ามาจูบมิวพยายามดิ้นออกจากอ้อมกอดแต่เปล่าประโยชน์เพราะคนตัวโตกว่าไม่ยอมให้เขาหลุดรอดไปได้ง่าย ๆ จนสุดท้ายมิวต้องโอนอ่อนผ่อนตาม “หวานเหมือนเดิมเลย”โดนัทผละออกจากการจูบก่อนจะเชยชมริมผีปากของมิว ส่วนมิวตอนนี้หน้าแดงและเหนื่อยหอบเหมือนโดนดูดวิญญาณขนาดวิ่งไล่บอลในสนามยังไม่เหนื่อยเท่าการโดนจูบแบบนี้ “อย่าทำแบบนี้เลยนะ”มิวพยายามประท้วง “ทำไมล่ะเราเข้ากันได้ดีออก” โดนัทถามกลับด้วยสีหน้าฉงน “ มันไม่ควรมีแค่สัญชาตญาณ...มันควรมีความรู้สึกในนั้นด้วย” มิวพยายามอธิบาย “ หมายถึง...ความรักน่ะเหรอ” โดนัทถามอีกครั้ง ด้วยรอยยิ้ม “ มันก็ควรจะมีเรื่องนี้ด้วยไม่ใช่หรือไง”มิวพยายามอธิบายให้โดนัทเข้าใจอีกครั้ง “ ...นั่นสินะ...งั้นเย็ดเลยนะ” โดนัทตอบยิ้ม ๆ อย่างไม่สะทกสะท้าน “ไอ้เชี่ยบ้ากามนี่...ฟังไม่รู้เรื่องเหรออื้อออออ!!” เสียงของมิวหายไปจากการจูบของโดนัทอีกครั้ง ครั้งนี้โดนัทพยายามใช้ลิ้นของเขาฉกเข้าไปในปากอันนุ่มและหวานของมิวเขาอยากยืนยันอะไรบางอย่างที่เขายังไม่อยากเฉลยไปตอนนี้ เขาอยากจะแกล้งฮัสกี้น้อยไปจนกว่าเขามั่นใจว่าฮัสกี้น้อยตัวนี้จะมีแค่เขาอยู่ในความคิดและไม่มีคนอื่นมาแทรกได้อย่างเด็ดขาด “อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยิน” โดนัททำท่าดุ “งะ...งั้นก็เลิกสิ”มิวพยายามบอกพร้อมเสียงหอบเหนื่อย “ขอในสิ่งที่เป็นไปมาได้นะ”พูดเสร็จโดนัทจับมิวหันหน้าเข้าผนังตรงกับฝักบัว ก่อนจะก้มลงไปเลียรูสีชมพูด้านล่างอย่างมีชั้นเชิงสิ่งที่มิวทำได้ตอนนี้คือห้ามเสียงตัวเองไม่ให้เสียงดังออกมาจนห้องอื่นสงสัยโดนัทเลียไปสักพักก่อนจะยืนขึ้นก่อนจะใช้นิ้วกลางแย่เข้าไปในรูสวาทและชักเข้าออกอย่างมีจังหวะโดนัทพยายามกดไปโดนจุดกระสันเสียวภายใน มิวตาเหลือกโพลงเพราะโดนัทกดไปโดนจุดสวาทเสียวเข้าอย่างจัง “ดูทำหน้าเข้าสิ แบบนี้ใครเขาจะไปอดใจไหว”โดนัทพูดยิ้ม ๆ แต่นิ้วของเขายังทำงานต่อไป ตอนนี้มิวขาเริ่มสั่นจากความเสียวจนในที่สุดมิวต้องนั่งลงไปกองที่พื้นด้วยความเสียวและเหนื่อยหอบโดนัทจับมิวที่นั่งหันหลังให้เขาอยู่ให้หันหน้ามาที่เขา พอมิวหัวหน้าไปก็พบกับแท่งเนื้อขนาด9 นิ้ว แข็งแกร่งพร้อมสู้ศึก มิวเข้าใจได้ในทันทีว่าเขาต้องทำอะไรมิวลุกขึ้นคุกเข่า ก่อนจะใช้ปากครอบไปที่แท่งเนื้อนั้นช้า ๆ “อ๊า~ แบบนั้นแหละครับที่รัก” โดนัทจับหัวของมิวโยกไปมาที่แท่งเนื้อของเขาช้า ๆเพราะเขาไม่ต้องการให้มิวเกิดอาการสำลัก จากขนาดความเป็นชายของเขา และยังต้องพยายามข่มเสียงจากความเสียวที่เกิดจากปากอันนุ่มอ่อนของมิวอีกด้วย มิวเองแม้จะพยายามต่อต้านแต่ก็ต้องพ่ายแพ้ต่อความต้องการและสัญชาตญาณในตัวเอง ใจหนึ่งเขาก็กลัวใจหนึ่งเขาก็ปฏิเสธถึงสัมผัสต่าง ๆ ไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือต้องรีบทำมันให้จบและจะได้กลับมาเป็นมิวคนเดิม “เอาล่ะ พอก่อนครับเดี๋ยวแตกก่อนแล้วจะไม่ได้สนุก” โดนัทจับมิวลุกขึ้น แล้วจับมิวเอามือและหน้าแนบกับผนังก่อนจะค่อย ๆ สอดแท่งเนื้อเข้าไปในรูสวาทสีชมพูของมิว มิวอ้าปากและค่อย ๆซึมซับทุกการขยับของแท่งร้อนเข้ามาในร่างกายเขาทุก ๆ มิลลิเมตร เขารู้สึกถึงมันและร่างกายของเขายอมรับมันจนสุดท้ายมันเข้ามาสุดลำในตัวเขา มิวยอมแพ้ต่อสิ่งนี้ ร่างกายของเขายอมแพ้ต่อการรุกล้ำนี้เขายอมแพ้อย่างสิ้นเชิง เพราะตอนนี้เขารู้แล้วว่าเหตุผลมันสู้หัวใจไม่ได้ “โดนัทจะค่อย ๆขยับนะครับที่รัก ฮัสกี้น้อยอย่าเสียงดังนะครับ” การร่วมรักครั้งนี้ไปด้วยความอ่อนนุ่มช้า ๆ แต่เข้าสุดออกสุดด้วยความเร็วที่ไม่มากนักแต่คงที่ทำให้มิวนั้นต้องกัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงครางนั้นดังเกินไป “ไอ้!! โดนัท อยู่ในนี้หรือเปล่าวะ” เสียงของใครสักคนดังขึ้นมา ทำให้โดนัทและมิวตกใจเล็กน้อยแต่เอวของโดนัทกลับไม่หยุดขยับ แท่งร้อนยังเข้าและออกรูของมิวในความเร็วเท่าเดิม “ ว่าไงครับพี่ฟร็องเสียงพี่ใช่ไหมครับ ซี๊ดดดด” โดนัทตอบกลับเสียงนั้น แต่ช่องทางด้านหลังของมิวเกิดการขมิบทำให้เขาต้องร้องซี๊ด “ น้องฝ้ายเขาถามหามึงอ่ะเขารอมึงไปส่ง ใช้เวลาอีกนานไหมวะ” “ เอ่อ พี่ ซี๊ดดพอดีผมเพิ่งนึกได้ว่าผมต้องไปธุระให้แม่ ผมรบกวนพี่ไปส่งฝ้ายแทนผมได้ไหมพี่ ซี๊ดดด”โดนัทยังโยกเอวไม่หยุด และพยายามรักษาโทรเสียงไม่ให้เสียงานเสียวที่กำลังทำส่วนมิวเองก็พยายามกลั้นเสียงไว้ให้มากที่สุด “แน่ใจนะถ้าน้องเขามาหลงเสน่ห์กูไม่รู้ด้วยนะ” “แน่ใจครับพี่ ซี๊ดดดผมรบกวนหน่อยนะครับ” “ได้ ๆ เด็กสวยขนาดนี้ไม่ถือว่ารบกวนหรอกเว้ย”จากนั้นเสียงประตูห้องน้ำก็ปิดลง แต่เสียงห้องอาบน้ำห้องอื่น ๆ ก็ยังมีคนอาบอยู่โดนัทจับหน้ามิวให้มาจูบปากกับเขาอย่างดูดดื่ม “ตื่นเต้นดีเนอะซี๊ดดด” โดนัทพูดแต่เอวยังซอยไม่เลิก “อ๊ะ ไม่กลัวโดนจับได้หรือไงอ๊ะ” มิวตอบกลับด้วยเสียงอันอ่อนล้าและใช้พลังประครองสติอย่างมาก “ไม่กลัวหรอกพี่ฟร็องเขาไม่ชอบดูผู้ชายอาบน้ำหรอก” โดนัทตอบกลับด้วยเสียงแหบพร่า “ ไม่ได้หมายถึงพี่ฟร็องหมายถึงผู้หญิงคนนั้น” มิวตอบกลับ โดนัทได้ยินดังนั้นก็หยุดเอวลงอย่างกระทันหันมิวเองก็แอบสงสัยเลยหันหน้าไปดู โดนัทยิ้มมองหน้าเขา “ หึงเหรอ” โดนัทถามยิ้มๆ “ ... “ มิวไม่ตอบแต่เบือนหน้าหนี “ อย่าหลบหน้าสิ” โดนัทพูดด้วยเสียงอ้อน ๆ “...จะเอาสิทธิ์อะไรไปหึงวะ” มิวตอบกลับแต่ยังหลบหน้า โดนัทได้ยินคำตอบแบบนั้นเลยจับใบหน้ามิวมาจูบอีกครั้งเป็นจูบที่ลึกล้ำ เป็นจูบที่โดนัทอยากจะมอบให้เหมือนเป็นเครื่องยืนยันและสักอย่างจากนั้นโดนัทเอวก็เริ่มขยับอีกครั้ง ตอนนี้เอวของโดนัทขยับมิวเองก็กางขาเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อยเพื่อให้โดนัทกระแทกเขาได้สะดวกขึ้นปากทั้งคู่ยังจูบกันไม่มีท่าทีจะหยุดจูบ “ แตกในนะ” โดนัทมองสบตากับมิว “ ครับ” มิวตอบสั้น ๆก่อนจะทั้งคู่จะจูบกันอีก โดนัทพยายามซอยให้เร็วขึ้นเพื่อเร่งเร้าความร้อนร่างกายทั้งคู่ให้ถึงขีดสุดก่อนที่โดนัทจะหรั่งน้ำเชื้อขาวขุ่นร้อนเข้าไปในร่างกายของมิวหลายระลอก ในระหว่างที่น้ำเชื้อวิ่งเข้าไปในร่างกายของมิวทั้งคู่ยังจุมพิตกันอย่างอ้อยอิ่งจนแรงตัณหาค่อยๆ เบาลงจึงได้ละจูบนั้นไป “อาบน้ำกลับบ้านกันเดี๋ยวไม่ทันลงทะเบียน” โดนัทพูดขึ้น ก่อนจะค่อย ๆ ถอดแท่งลำออกมาจากตัวของมิวจากนั้นโดนัทก็ทำหน้าที่เป็นผู้อาบน้ำให้มิวตั้งแต่สระผม ถูสบู่และเช็ดตัวให้เสร็จสรรพ มิวเองไม่ได้ท้วงติงอะไร ได้แต่เงียบและมองดูพฤติกรรมของอีกคน 2 @4 X3 g/ @) \# k6 Q4 y8 g
คอนโดของโดนัทและมิว “มันลงทะเบียนลำบากไหมถ้าจะมานั่งกอดแบบนี้”มิวบ่นเพราะเขานั่งลงทะเบียนที่พื้นห้อง เพราะแล็ปท็อปวางอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นกลางห้องแล้วมีโดนัทซ้อนตัวนั่งกอดอยู่ข้างหลัง “กลัวคนลงทะเบียนขี้โกงเอาเราไปลงกลุ่มอื่น แล้วตัวเองไปเรียนอีกกลุ่ม” โดนัทแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ “คิดอะไรเป็นเด็กไปได้ก็สัญญาไปแล้วว่าเรียนด้วยกันก็ได้จะลงให้ไง” มิวพยายามอธิบายว่าทำไมมันไม่จำเป็นต้องมานั่งกอดแบบนี้ “เอาน่าถือว่าช่วยให้กำลังใจแล้วกันเนอะ”เหมือนโดนัทจะไม่สนใจคำค้านนั้นสักเท่าไหร่ มิวได้แต่ถอนหายใจกับรูมเมทและคู่กัดนี้อย่างจนใจ และสงสัยต้องอยู่ในสภาพจำยอมนี้ไปอีกนาน
( {' Z+ ^, t0 i* }2 S# P
ิ(อิมเมจคาแร็กเตอร์ของ "มิว" ครับ) + Q, X0 Q5 o3 u! B
(อิมเมจคาแร็กเตอร์ของ "โดนัท" ครับ) 6 l/ _0 Z4 i5 W) J9 x; C! P
(อิมเมจคาแร็กเตอร์ของ "กาย" ครับ)
; M) M+ Q+ r, W/ nจากใจผู้แต่ง - สัญญาว่าจะแต่งให้จบครับ ไม่ค้างเติ่งแน่ ๆ อาจจะใช้เวลา 1-2 วันต่อตอน แล้วก็อาจจะโพสต์ดึกครับเพราะหัวจะแล่นตอนนั้น จริง ๆ คือพยายามวัดพลังความขี้เกียจตัวเองอยู่ว่าจะแต่งจบได้สักเรื่องไหม 555+ แต่มั่นใจว่าเรื่องนี้จบแน่ ๆ ไม่เกิน 10 ตอน ยังไงก็ช่วยรับพิจารณาไว้ด้วยนะครับ รักกันชอบกัน ให้กำลังใจด้วย Zenny หรือความคิดเห็นดี ๆ ก็ได้ครับ จักเป็นพระคุณยิ่ง
# i; n5 Q5 {9 h$ z7 W7 C | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-10-7 10:19:07
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-10-7 14:28:47
โพสต์ 2021-10-7 19:01:20
โพสต์ 2021-10-7 20:59:05