คำสาปรักเลือดขาว ตอนที่ 1

Maximam

นิยายนี้เขียนจากจินตนาการ ไม่ได้มีเจตนาอื่นใด เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงและผ่อนคลายให้กับผู้อ่าน

ณ ดินแดนแห่งอาณาจักรทิพย์(จินตนาการสมมติขึ้น) ยังมี 2 แคว้นใหญ่ที่กำลังแข่งอำนาจในการปกครอง
โดยแคว้นแรกคือ เกาะฮัทไซยฺ ปกครองโดยท่านประมุขฮัทไซยฺและประไหมสุหรีรัชนียามหารานี ท่านประมุข
ยังมีรานีที่เป็นชายาอีก 3 คน คือรานีจิตตรา รานีสุมาลา และรานีวิกานดา ถึงประไหมสุหรีจะเทียบที่เป็นถึง
อัครมเหสี แต่ก็ใช่ว่าจะมีพร้อมทุกอย่าง เมื่อเทียบกับรานีจิตตราที่ให้กำเนิดเจ้าชายไซญ่า พระราชโอรสที่
ท่านประมุขทรงรักมากที่สุด จนมีตำแหน่งเป็นถึงองค์รัชทายาทเจ้าชายไซญ่า มกุฎราชกุมารแห่งเกาะฮัทไซยฺ

เจ้าชายได้ร่ำเรียนวิชากฎหมายและการปกครองรวมทั้งศิลปะการป้องกันตัวจนเป็นที่น่าเกรงขามจนไม่มีใคร
กล้าประลองเทียบฝีมือ และตอนนี้เจ้าชายไซญ่าได้เจริญวัย 20 ปี มีรูปร่างสง่างาม กำยำ แข็งแกร่งเป็นที่
หมายตา หมายใจของเจ้าหญิงหลายเมือง จนในที่สุดเจ้าชายก็ได้มีชายาถึง 3 ท่าน ซึ่งก็มาจากการบังคับ
จากท่านแม่ของท่านเอง 2 คนคือ พระชายามินตยา และพระชายามัสยา ส่วนอีกคนเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม
ที่เจ้าชายมีจิตเสน่หาด้วย ถึงแม้จะขัดต่อกฎแต่ด้วยความที่เจ้าชายเป็นที่รักของท่านประมุข ท่านประมุข
จึงไม่อยากขัดใจ จึงอนุญาตให้เจ้าชายคบกับ เจ้าชายจัสติน เจ้าชายสายเลือดลูกครึ่งดั้งขอ แต่ก็ใช่ว่าความ
สงบในวังเจ้าชายจะเกิด เพราะต่างฝ่ายก็ต่างอยากเป็นที่ 1 ในใจเพื่อให้ได้ไปถึงที่ประไหมสุหรีในอนาคต

ณ ห้องว่าการ วันนี้ท่านประมุขเรียกทุกฝ่ายเข้ามาพูดคุยเพื่อต้องการที่จะดึงเมืองเวตาลนครเข้ามาเป็น
พันธมิตร
"ที่ข้าเรียกทุกท่านเข้ามาปรึกษาในวันนี้ก็เนื่องด้วยข้า ฮัทไซยฺได้ข่าวมาว่าเวตาลนครมีใจที่จะเข้าร่วมกับ
เมืองไกยบุรี ข้าจึงอยากให้ทุกคนระดมความคิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อมิให้เวตาลนครไปร่วมมือกับไกยบุรี"
"ท่านประมุข ข้าเองก็มาจากเวตาลนคร ท่านทำราวกับว่าเวตาลนครจะแปรพรรคเป็นอื่น"
"นั่นสิท่านพ่อ ประไหมสุหรีก็เปรียบกับผู้สานไมตรีให้ 2 แคว้นเป็นเหมือนเครือญาติ ท่านพ่อจะมิหักหาน
น้ำใจประไหมสุหรีหรือขอรับ"
"องค์รัชทายาทแม่ว่า การนี้ไม่เกี่ยวกับลูกนะ ลูกควรจะเสนอแนวทางให้ท่านพ่อ ดีกว่าเสนอช่วยคนอื่น"
"นั่นสิท่านพี่ ท่านแม่พูดถูกจริงไหมมัสยา จัสมิน"

พระชายามินตยาเร่งพูดเอาใจเพื่อที่จะให้เจ้าชายเชื่อตนแต่แล้วก็........
"เจ้านครทรงมีพระราชธิดานี่ขอรับ ถ้าเราทูลขอพระราชธิดามาเป็นองค์ประกันข้าว่า....."
"ไม่ ไม่ได้นะท่านพี่ข้าไม่ยอม นี่ก็ 3 คน เเล้วนะเจ้าค่ะ" พระชายามินตายาถึงกับลุกขึ้นทักท้วงท่ามกลาง
เสนาบดีผู้ใหญ่ และขุนนาง ท่านประมุขจึงพูดขึ้นว่า......
"นั่งลงมินตยา กฎมณเฑียรได้ระบุไว้ชัดว่ารัชทายาทสามารถมีชายาได้ถึง 4 คน เอาหละไซญ่า"
"ขอรับท่านพ่อ"
"พ่อให้เจ้าไปทำการครั้งนี้..."
"ช้าก่อนเจ้าค่ะท่านพี่"
"มีอะไรประไหมสุหรี เจ้าไม่ต้องกลัวว่าข้าจะยกพลไปบุกเมืองเจ้า"
"หาไม่เจ้าค่ะ เพียงแต่ว่าพระราชธิดาขององค์ราเชนธิราชยังเยาว์นักข้าเกรงว่า"
"ก็ใช่ว่าจะมีแค่เจ้าหญิงองค์น้อย ยังมีพระธิดาของเจ้านครองค์ก่อนที่เกิดจาพระราชเทวี และก็ยังมี.......
น้องชายเจ้าอีกคนที่อายุก็น่าจะพอๆกับลูกข้า"
"ไม่ได้นะเจ้าค่ะท่านพี่ ข้าหายอมไม่ที่จะให้ลูกมีเมียเป็นชายเพิ่มอีก"
"นั่งลงจิตตรา ขนาดเจ้าชายจัสมินข้ายังอนุญาต แล้วทำเชื้อพระวงศ์ของประไหมสุหรีจะมาในที่ชายาลูก
ข้าไม่ได้"
"เจ้าพี่...."
"ประไหมสุหรี"
"เจ้าค่ะ องค์รัชทายาท"
"พระอนุชาของท่านให้นามว่าอันใด"
"เจ้าชายรามินเจ้าค่ะ ในรัชกาลของสมเด็จพ่อพระองค์ขอออกจาฐานันดร แต่ในรัชกาลนี้หม่อมฉันไม่ทราบ
ว่าฐานันดรของพระองค์คืออะไร"
"เจ้าชายรามิน นามเพราะนัก เอาเป็นว่าข้ารับปากท่านจะไม่ทำร้ายบ้านเมืองของท่านแต่อย่างใดขอประไหม
สุหรีอนุญาตให้ข้าพาพระอนุชาท่านมาในฐานะพระชายา"
"เรื่องความรัก และหัวใจ ข้าเองหาตัดสินใจได้ไม่ รามินค่อยข้างดื้อ องค์รัชทายาทจักต้องทำให้รามินโอนอ่อน
ต่อท่านเอง"
"สำคัญตัวเองซะเหลือเกินนะเจ้าค่ะพระพี่นาง"
"รานีจิตตรา หูท่านไม่หนวกก็คงเข้าใจนะว่าองค์รัชทายาท ขอน้องชายข้าจากข้าเอง ข้าหาได้เอาใส่พานทอง
มาทูลถวาย อย่างเช่น"
"พระชายามินตยา พระนัดดาในรานีจิตตรา มารดาแห่งองค์รัชทานยาท" พระชายามัสยาและเจ้าชายจัสมินพูด
ขึ้นพร้อมกัน

หลังจากเสร็จราชกิจ เจ้าชายก็ใครอยากเห็นหน้าของเจ้าชายรามินน้องชายของประไหมสุหรีรัชนียามหารานี
ขนาดประไหมสุหรียังสิริโฉมขนาดนี้ พระอนุชาก็คงไม่ต่างจากพี่สาว เจ้าชายและกองทัพก็ออกเรือเดินทะเล
มุ่งหน้าสู่เวตาลนครโดยใช้เวลาเดินทางอยู่ถึง 3 วันก็มาถึงชายฝั่งเขตแดนของเวตาลนคร

เมืองเวตาลนคร ท้องพระโรงว่าราชการ เจ้าชายไซญ่าทรงเข้ามาในฐานะฑูตจึงทูลสารขอเจ้าชายรามิน
"อะไรกันกัน เจ้าชายแห่งฮัทไซยฺ เจ้าชายรามินมีฐานันดรเป็นสมเด็จพระอนุชาธิราช กรมพญาออกพระวังหน้า
จะมาขอกันง่ายๆเช่นนี้หาได้ไม่"
"พระทัยเย็นก่อนสมเด็จอา พระองค์เองก็มีพระราชโอรสเช่นกัน ไม่นานพระโอรสก็ต้องเจริญพระชันษา วังหน้า
จะไม่วุ่นวายหรือ"
"แต่การที่พระบิดาเรายกพระพี่นางรัชนียา ให้เป็นประไหมสุหรีของพระบิดาท่านข้าว่าสายสัมพันธ์ระหว่างเมือง
ก็ไม่มีอะไรน่าห่วง บรรณาการต่าง ๆ เวตาลนครก็ส่งให้ทุกปีในฐานะเมืองน้อง ยังไงข้าก็ไม่ยอมยกน้องชายข้า
ให้ท่าน"
"นั้นก็ต้องเป็นพระขนิษฐาต่างมารดาของพระองค์ หรือไม่ก็......สงคราม"
"ท่านกำลังบีบบังคับเรามากไปแล้วนะ"
"สมเด็จอาก็ลองคิดดูว่าจะเสียน้องชายหรือเสียเมือง"
"ก็ได้ ข้าพร้อมเปิดศึกกับเจ้า"
"ช้าก่อนพระเจ้าข้า ทูลกระหม่อมพี่"
"รามิน เจ้าเข้ามาทำไม"
"หากเกิดสงครามประชาชนเราจะยิ่งพากันลำบากนะพระเจ้าข้า นี่ก็เพิ่งสูญเสียทูลกระหม่อมพ่อไป จะเสียเลือด
เสียเนื้อกันอีกหาควรไม่นะพระเจ้าข้า"
"แล้วเจ้าไม่คิดถึงพี่บ้างหรือ พี่เสียพระพี่นางแล้วยังมาเสียเจ้าไปอีก จะไม่ให้พี่มีญาติสายโลหิตเดียวกันเหลือเลย
หรือไร"
"ทูลหระหม่อมพี่เป็นถึงเจ้าชีวิตของปวงประชา พระองค์ต้องรักษาชีวิตปวงประชาสิถึงจะถูก เวตาลหาได้กลัว
สงคราม แต่กลัวว่าประชาชนจะไร้ความสุขมากกว่า"

ทันทีที่เจ้าชายไซญ่า ได้พบเจ้าชายรามิน สายตาดุดันที่มีก็กลายเป็นสายตาที่โอนโยนขึ้นมาทันที "คนหรือเทพ-
บุตร กันนี้ช่างงามนัก ทั้งกิริยา น้ำเสียง" เจ้าชายไซญ่าครุ่นคิดอยู่ในใจโดยไม่ละสายตา งานนี้เวตาลนครจะทำ
อย่างไรต่อ ติดตามได้ในตอนต่อไปนะครับ.....

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

supawa

ติดตามครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

Mrgan

ขอบคุณครับ

aotmini

ขอบคุณมากๆๆๆๆเลยนะครับ

supawa

ขอยคุณครัย

uswangsuk

ติดตามครับ

prakanboy

คลาสิคสุดเลย

wiput

ขอบคุณครับผม

Ken09

ต่อๆคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

eg1

ขอบคุณคับ

kkkggg

สนุกคับ

lekthai

ขอบคุณครับ

tazman

รอติดตาม

4554

สุดยอดมาก

danzalion

ติดตามครับ