|
เส้นทางของคนร่าน
ตอนที่ 7
เราทุกคนต่างมีความลับซ่อนอยู่และเราคงไม่อยากให้ความลับที่เราปกปิดไว้มีคนอื่นร่วมรับรู้
อรรถวิทย์ไม่คิดเลยว่าลูกชายของหมู่ดำเกิงจะเป็นเพื่อนในกลุ่มเดียวกับเด็ก ๆ ที่เขาเจอที่สวนสาธารณะเขาแน่ใจว่าเด็ก ๆ กลุ่มนั้นน่ายังทำตามสัญญาที่ว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครแต่สัญญาที่ว่านั้น นายตำรวจหนุ่มไม่แน่ใจว่ามันจะหมายรวมถึงเด็กปุกลูกหมู่ดำเกิงด้วยหรือเปล่า
อรรถวิทย์พะว้าพะวังกลัวไปหมดทุกอย่างตอนนี้กลัวว่าถ้าเด็ดปุกรู้ ความลับนี้ก็จะล่วงรู้ไปถึงหูของหมู่ดำเกิงแล้วถ้าหมู่ดำเกิงรู้ คนอื่น ๆ ในที่ทำงานก็อาจจะรู้ไปด้วย และถ้าคนที่ทำงานรู้เรื่องนี้อาจจะเป็นประเด็นไปถึงต้นสังกัดของเขา และอาจจะมีผลกระทบกต่อหน้าที่การงานของเขาก็เป็นได้
นายตำรวจหนุ่มได้แต่คิดว่ากรรมนั้นมีจริง
เหตุการณ์เมื่อสิบห้าปีก่อนย้อนกลับขึ้นมาในห้วงคิดของเขาอีกครั้งทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาแทบจะลืมเหตุการณ์นั้นไปจนหมดแล้ว
เหตุการณ์เมื่อสมัยที่เขาเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้นที่สระว่ายน้ำ
วันนั้นอรรถวิทย์ไปถึงสระสิบห้านาทีก่อนที่จะถึงเวลาสระปิด
เด็กหนุ่มตรงไปยังห้องเปลี่ยนเครื่องแต่งกายในห้องมีเด็กเล็กชั้นประถมอยู่ประปราย เด็กเหล่านี่ขึ้นจากสระมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมจะขึ้นตึกนอนเด็ก ๆ มองอรรถวิทย์ที่เข้ามาในห้องด้วยสีหน้าแสดงความงุนงงเพราะนี่เป็นพื้นที่สระเด็ก และห้องแต่งตัวนี้จะมีแต่เฉพาะเด็กชั้นประถมเท่านั้นที่เข้ามาใช้งานหากจะมีรุ่นพี่ก็จะเป็นรุ่นพี่ที่เป็นเวรดูแลความปลอดภัยของสระในวันนั้นเท่านั้น
แต่เด็ก ๆก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไรออกไป พอเห็นว่ามีรุ่นพี่เข้ามาในห้องเด็กส่วนใหญ่ก็รู้สึกกลัว พวกเขาจึงรีบจัดการธุระของตนเองให้เสร็จ แล้วรีบออกจากห้องไปไม่นานห้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวนั้นก็ไม่เหลือใคร นอกจากอรรถวิทย์เพียงคนเดียว
เด็กหนุ่มหันรีหันขวางเหมือนจะสำรวจตรวจตราอะไรบางอย่าง แล้วสายตาของเขาก็สะดุดเข้ากับมุมทึบ ๆที่อยู่ตรงข้ามกับห้องอาบน้ำ มุมอับตรงนี้ไม่ได้ถูกใช้งาน เมื่อหลอดไฟเกิดชำรุดมันจึงถูกปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้นนานวันเขามันก็กลายเป็นพื้นที่เก็บสิ่งของที่ไม่ค่อยได้เอาออกมาใช้งาน อรรถวิทย์คิดแล้วว่านี่เป็นพื้นที่ที่เขาสามารถใช้เป็นที่ซ่อนกายสำหรับภารกิจที่เขาตั้งใจทำในวันนี้ได้เด็กหนุ่มไม่รอช้า เขารีบเดินไปแอบซ่อนตัวอยู่ที่นั่นทันที พอเข้าไปจัดการพื้นที่ได้แล้วอรรถวิทย์ก็หยิบกระเป่าใบเล็กที่เขาคล้องติดกายขึ้นมาแล้วหยิบกล้องถ่ายรูปแบบฟิล์มขั้นมาเตรียมความพร้อมสำหรับการใช้งาน
ที่สระว่ายน้ำ
อีก 10 นาทีจะถึงเวลาปิดสระ
เสียงโทรโข่งจากผู้ดูแลสระแจ้งบอกเด็กๆ ที่กำลังเล่นน้ำให้เตรียมตัวขึ้นจากสระ ทำให้เด็ก ๆต่างแย่งกันขึ้นจากสระเพื่อรีบไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จไว ๆ เพราะกลัวว่าหากช้าจะกลับขึ้นหอนอนไม่ได้เพราะประตูปิด
นี่คือสิ่งที่รุ่นพี่ชอบเอามาขู่เด็กๆ เพราะอยากให้เด็ก ๆ จัดการธุระให้เสร็จเร็ว ๆ เพื่อที่ตัวเองจะได้เลิกงานไว ๆ
แต่ดูเหมือนงานของรุ่นพี่ที่เป็นเวรดูแลสระในวันนี้จะไม่เสร็จง่ายๆ เพราะยังมีเด็กนักเรียนชั้นประถมปลายสามคนที่ยังไม่ยอมขึ้นจากสระ
รุ่นพี่ที่ทำหน้าที่ดูแลสระมองเด็กทั้งสามด้วยตาที่เป็นประกายเขาค่อย ๆ แยกขาทั้งสองข้างให้แหกกว้างออกจากกัน เป็นการส่งสัญญาณอะไรบางอย่างกับเด็กน้อยทั้งสามคนพอเห็นดังนั้น เด็กทั้งสามก็ทำตาลุกวาว รีบขึ้นจากสระว่ายน้ำทันที
พอเข้าไปถึงห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าพวกเขาทั้งหมดเฮโลกันเข้าไปที่ห้องอาบน้ำห้องแรกพอเข้าไปจนครบคนที่เข้าไปเป็นคนสุดท้ายรีบปิดม่านทันที
สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของอรรถวิทย์เด็กหนุ่มหัวใจเต้นรัวทั้งตื่นกลัวและตื่นเต้น สิ่งที่เขาตั้งใจมารอกำลังจะเกิดขึ้นแล้วถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่เขาคิดเอาไว้
ไม่นานหลังจากที่เด็กทั้งสามเข้าห้องมาเด็กหนุ่มร่างสูงกำยำก็เดินตามเข้ามาในห้อง พออรรถวิทย์เห็นดังนั้นเขาก็พึมพำกับตัวเองทันที
“มาแล้วเหรอพิทพล แกเสร็จชั้นแน่วันนี้”
พิทพลสวมเสื้อทีมบาสเกตบอลโรงเรียนแต่ความใหญ่ของเสื้อที่ยาวลงมาคลุมถึงหน้าขาทำให้ไม่เห็นว่าท่อนล่างเขาสวมอะไรอยู่เด็กหนุ่มเดินตรวจตราความเรียบร้อยไปทั่วห้อง แต่เหมือนเขาจะทำงานนั้นแบบส่ง ๆ ไปเพราะเด็กหนุ่มไม่ได้สนใจที่จะเปิดม่านที่กั้นปิดในห้องน้ำห้องแรกออกดู หรือจริง ๆเหมือนเขาคงรู้ว่ามีอะไรอยู่เบื้องหลังม่านที่ปิดอยู่นั้น
พอเดินตรวจตราจนพอใจพิทพลก็เดินมาที่อ่างล้างหน้า เขาเปิดก๊อกน้ำแล้วก้มตัวลงเอาหัวไปรองรับน้ำที่ไหลจากก๊อกสักพักเด็กหนุ่มก็ยืดกายขึ้นสบัดน้ำให้ออกจากหัวแต่กระนั้นก็ยังมีหยดน้ำไหลลงมาที่ตัวของเขา พิทพลยืนจ้องมองภาพตัวเองที่สะท้อนในกระจกสักพักเขาก็พูดขึ้นลอย ๆ ว่า
“ชักช้าระวังประตูหอนอนจะปิดนะ”
พูดออกไปสักพักเดียวม่านหน้าต่างห้องอาบน้ำห้องแรกก็เปิดออก แล้วเด็กชายสามคนที่แอบอยู่ก็ค่อย ๆก้าวออกมาจากห้อง
“ทำไมยังไม่กลับหอนอนกันอีก”
“รอพี่อยู่ครับ”
“รอทำไม”
“อยากเล่นกับพี่”
“เล่นอะไร”
พิทพลสนทนากับเด็กๆ ทั้งสามผ่านกระจกหน้าอ่างล้างหน้า เขามองเห็นเด็ก ๆ ทั้งสามค่อย ๆ เดินย่องมาจนใกล้ถึงตัวเขาเด็กหนุ่มจึงหันหน้ากลับไปหาเด็ก ๆ ทั้งสาม
แล้วทุกอย่างก็เหมือนหยุดนิ่งงัน
เด็กทั้งสามหยุดชงักขาที่กำลังก้าวเดิน
อรรถวิทย์หยุดมือที่กำลังเตรียมเปิดกล้องเพื่อบันทึกภาพ
ภาพที่อรรถวิทย์เห็นอยู่ตอนนี้คือพิทพลกำลังยืนต่อหน้าเด็ก ๆ ในสภาพที่ชายเสื้อบาสเกตบอลด้านหน้าร่นขึ้นมาจนเห็นลำควยอย่างชัดเจน
แม้จากระยะไกลแต่อรรถวิทย์ก็เห็นชัดเจนว่าควยของพิทพลกำลังแข็งเต็มลำ มันโค้งงอขึ้นชี้ฟ้าอวดลำควยสวยและปลายหัวเปิดนั้นต่อสายตาของเด็กๆ ทั้งสามอย่างเต็มที่
เอาจริง ๆภาพตรงหน้าตอนนี้แม้จะเป็นสิ่งที่อรรถวิทย์คิดไว้ว่าจะได้เห็น แต่พอมันปรากฏขึ้นมาจริงๆ เด็กหนุ่มก็อดที่จะรู้สึกตกใจไม่ได้ เหมือนเขาได้เห็นตัวตนอีกด้านหนึ่งของพิทพลเพื่อนร่วมชั้นผู้สุดแสนจะสมบูรณ์แบบ ที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมาทำอะไรแบบที่เห็นอยู่ตอนนี้
เอาจริง ๆ สิ่งที่อรรถวิทย์ไม่เห็นและอยากเห็นมากที่สุดคือพงหมอยของพิทพลแต่ชายเสื้อที่ยาวนั้นช่วยปิดมันเอาไว้ อรรถวิทย์ยังจำได้ไม่ลืมว่าตอนที่เขาถูกจับแก้ผ้าโชว์เขาถูกล้อเรื่องขนหมอยที่ขึ้นเริ่มขึ้นรกดกดำราวกับมันเป็นสิ่งประหลาด เขาจึงอยากรู้ให้ได้ว่าพิทพลจะมีขนหมอยขึ้นเหมือนเขาแล้วหรือยัง
แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวก็คงได้รู้ อรรถวิทย์คิดอย่างนั้น แล้วเขาก็กลับมาตั้งสติ หยิบกล้องขึ้นมาแล้วจดจ่อกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า “ขอเล่นไอ้นี่ได้มั้ย”
เด็กคนหนึ่งทำใจกล้าเอ่ยถามออกไปทั้งที่จริง ๆ ไม่ต้องถามก็ได้ เพราะคนตรงหน้าก็โชว์ดุ้นควยรอพร้อมอยู่แล้วแต่พิทพลก็เอ่ยปากอนุญาตไป
“เอาสิแต่เล่นแล้วห้ามหยุด ต้องทำให้น้ำแตกแบบคราวที่แล้วนะ”
เด็กทั้งสามพยักหน้าพร้อมกันก่อนที่เด็กคนหน้าสุดจะเริ่มเอานิ้วมือของเขามาแตะที่หัวควยของพิทพล พอโดนนิ้วเด็กเข้าไปพิทพลก็ร้องครางออกมาด้วยความเสียวทันที
อรรถวิทย์ไม่พลาดที่จะเก็บภาพในช๊อตนั้น
นิ้วมือของเด็กคนหน้าค่อยๆ หมุนวนรอบ ๆ หัวควยของพิทพล ขณะที่เด็กอีกสองคนก็แยกกันออกไปอยู่คนละฝั่ง แต่ก็ต่างยื่นหน้าเข้ามามองการกระทำของเพื่อนต่อหัวควยของรุ่นพี่อย่างตั้งอกตั้งใจ
แล้วเพื่อนอีกคนหนึ่งก็เอามือรูดตรงส่วนท่อนลำของพิทพลขึ้นและลงอย่างช้าๆ พิทพลโดนมือเด็กสองคนเข้าไป เขาก็ออกอาการตัวสั่นด้วยความเสียวทันทีตอนนั้นเองที่มือของเด็กที่เหลืออีกคนเอื้อมมาจับที่พวกกระโปกของพิทพลแล้วคลึงมันเล่นอย่างสนุกสนาน
พิทพลส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียวอย่างถึงที่สุดเด็กทั้งสามมองหน้าเขาที มองท่อนควยของเขาที แล้วหัวเราะคิดคักกันด้วยความตลกขบขันที่ได้เห็นรุ่นพี่แสดงอาการแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา เด็กทั้งสามยิ่งสนุกมือขึ้นและเริ่มเพิ่มลิมิตความแรงและความเร็วในการกระทำต่อดุ้นควยของพิทพลและยิ่งเห็นรุ่นพี่บิดเกร็งไปมาด้วยความเสียวพวกเขาก็ยิ่งได้ใจ
น้ำหล่อลื่นเริ่มไหลออกมาเป็นสายจากปลายหัวควยของพิทพลมันค่อย ๆ ไหลลงพื้นไปตามแรงโน้มถ่วงโดยไม่มีทีท่าว่าจะขาดตอนหรือหยุดลงเด็กคนที่เอานิ้วเล่นหัวควยเลยเอานิ้วแตะไปที่น้ำหล่อลื่นนั้น แล้วเอามันถูไปทั่วหัวควยของรุ่นพี่จนเกิดความมันวาวขึ้นมาทันทีตอนนี้หัวควยของพิทพลออกเป็นสีแดงสดอย่างเห็นได้ชัด
แล้วตอนนั้นเองที่พิทพลเหมือนจะเริ่มทนไม่ไหวเขาเอามือขึ้นมาจับที่ปลายเสื้อด้านหน้า แล้วดึงมันบิดขึ้นลงไปมาเหมือนมันจะช่วยให้ความเสียวลดลงได้อรรถวิทย์เห็นดังนั้นเขารีบซูมภาพเข้าไปใกล้เจาะไปที่ช่วงกลางลำตัวของพิทพลเพื่อจะได้เห็นสิ่งที่เขาต้องการจะเห็น
แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องผิดหวังเพราะเหนือท่อนควยของพิทพลไม่มีขนหมอยปรากฏให้เห็นแม้แต่เส้นเดียว เนื้อตัวตรงส่วนนั้นของพิทพลเนียนเรียบเหมือนผิวเนื้อส่วนอื่นๆ
แต่ไม่ว่าพิทพลจะมีขนหมอยหรือไม่มีนั่นไม่ใช่ปัญหา อรรถวิทย์ยังคงเก็บภาพของเพื่อนร่วมชั้นต่อไปเหมือนอยากจะได้หลักฐานให้ได้มากที่สุด
ขณะที่พิทพลซึ่งไม่รู้ตัวเลยว่าอิริยาบถต่างๆ ที่เขาทำอยู่ตอนนี้กำลังถูกบันทึกเก็บหลักฐานเอาไว้เพื่ออะไรสักอย่าง เขายังปล่อยกายปล่อยใจให้เด็กสามคนกระทำต่อเนื้อตัวของเขาไปเรื่อยๆ ยิ่งนาน เด็ก ๆ ก็ยิ่งเพิ่มแรงในการกระทำมากขึ้น ขณะที่ควยของพิทพลก็ยิ่งขึ้นลำมากยิ่งขึ้น
เสียงครางของพิทพลดังแรงขึ้นไม่ต่างจากเสียงลมหายใจของเขาที่ถี่รัวขึ้นอย่างชัดเจนเช่นเดียวกัน เขาส่ง้สียงบอกเด็กทั้งสามออกไปด้วยเสียงอันสั่นเครือ
“ไม่ไหวน้ำจะแตกแล้ว”
เด็กทั้งสามต่างตั้งใจมองที่รูตรงหัวควยไม่ต่างจากอรรถวิทย์ที่เตรียมพร้อมรอถ่ายช็อตเด็ดอยู่
แล้วพิทพลก็กรีดเสียงร้องครางออกมาจนดังไปทั่วห้องเป็นตอนที่น้ำอสุจิของเขาพุ่งกระจายออกมาจากปลายหัวควย มันพุ่งทะยานระลอกแล้วระลอกเล่า ไหวกระเซ็นเป็นสายไปทั่วห้องอย่างไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง
เด็กทั้งสามมองไปตามทิศทางที่น้ำอสุจิพุ่งออกไปต่างส่งเสียงร้องโห่ฮาด้วยความดีใจปนตื่นเต้น พอน้ำชุดสุดท้ายพุ่งออกไปจนหมดพิทพลก็ถึงกับเข่าทรุดลงไปกองอย่างคนหมดเรี่ยวแรง
เด็ก ๆถอยออกมาจากร่างที่ลงไปกองคลุกกองย้ำเงี่ยน หัวเราะขบขันกับสภาพของรุ่นพี่พิทพลรู้สึกเหมือนถูกหัวเราะเยาะ เขาจึงรู้สึกโมโหแล้วออกปากไล่เด็กทั้งสามให้กลับไปทันทีเด็กทั้งสามบอกกับเขาก่อนไปว่า
“พวกผมไม่บอกใครหรอกเดือนหน้ามาเล่นกันอีกนะพี่”
แล้วพวกเขาก็หอบข้าวของแล้ววิ่งออกจากห้องไป
ขณะที่อรรถวิทย์เก็บภาพได้ตามที่ต้องการแล้วเขาก็เก็บกล้องถ่ายรูปเข้ากระเป๋า ตอนนั้นเองที่พิทพลค่อย ๆ ลุกขึ้นอย่างช้า ๆเขาเดินย่างคนหมดสภาพเข้าไปในห้องอาบน้ำ แล้วถอดเสื้อบาสเกตบอลออกแล้วเปิดน้ำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย
อรรถวิทย์ไม่รอช้าอาศัยจังหวะนี้รีบออกมาจากที่ซ่อนตัว แล้วค่อย ๆ ย่องออกจากห้องนั้นไปเขาเดินออกมาเจอเด็กทั้งสามรออยู่หน้าห้อง
“ทำดีมากเอานี่ไป ตามที่เราตกลงกันไว้”
อรรถวิทย์ส่งธนบัตรให้เด็กใบละคนเด็กทั้งสามยิ้มกริ่มที่ได้รางวัลตามที่ตกลง รีบวิ่งหนีหายไปทันที
เด็กหนุ่มรีบเดินออกจากพื้นที่นั้นเพราะไม่ต้องการให้พิทพลออกมาเจอกับเขา ระหว่างทางที่เขาเดินทางกลับบ้านอรรถวิทย์ได้แต่คิดในใจว่าเขาจะใช้สิ่งที่เขาได้มาวันนี้จัดการกับพิทพลอย่างไรดี
อีกสองวันต่อมากล้องตัวนั้นก็ไปอยู่ในมือของครูโจ้
“ไปได้ข้อมูลมาได้ยังไง”
ครูโจ้ถามอรรถวิทย์หลังจากได้ดูภาพทั้งหมด
“เด็ก ๆ บอกผมวันที่ผมเป็นเวรดูแลสระครับผมเลยขอความร่วมมิอกับเด็ก ๆ เพื่อที่จะเก็บภาพ สิ่งที่พิทพลทำมันไม่เหมาะสมครูต้องจัดการนะครับ”
ครูโจ้ระบายลมหายใจออกมาด้วยความหนักใจจนอรรถวิทย์ได้ยินก่อนที่เขาจะบอกกับเด็กหนุ่มว่า
“ถ่เรื่องนี้แพร่ออกไปพิทพลจะหมดอนาคต เขาจะไม่มีโอกาสได้เป็นนักกีฬาอย่างที่ตั้งใจ ไม่ได้เรียนต่อและอาจจะไม่มอนาคตในทางไหนอีกเลย เธอต้องการอย่างนั้นเหรออรรถวิทย์”
อรรถวิทย์รู้สึกสับสนคำพูดของครูโจ้กลายเป็นทำให้เขากลายเป็นคนผิดและพิทพลเป็นเหยื่อของเขา
“แต่...”
“ครูรู้ว่าที่พิทพลทำมันผิดแต่ครูขอร้องว่าเรื่องนี้ขอให้ครูจัดการกับเขาเอง ขอให้เรื่องนี้ไม่มีคนอื่นรู้นอกจากเธอแล้วเดี๋ยวครูจะให้สิทธิพิเศษบางอย่างกับเธอ ในฐานะที่ช่วยแจ้งเรื่องนี้กับครูโอเคไหม”
อรรถวิทย์พูดไม่ออกเขาจำใจรับข้อเสนอ แลกกับม้วนฟิล์มที่ครูโจ้ยึดเอาไป
หลังจากนั้นเขาได้รับรู้ความลับบางอย่างที่สุดเหลทิอเชื่อของพิทพลและได้รางวัลพิเศษอย่างที่ครูโจ้ตกลงไว้ เขาก็เลิกสนใจที่จะเอาคืนกับพิทพลอีก
แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันก็เป็นเรื่องที่คาใจเขาอยู่เพราะอรรถวิทย์รู้ดีว่าเขาไม่ใช่ฮ๊โร่ในเรื่องนี้ และจริง ๆ เขาทำสิ่งที่แย่กว่าที่พิทพลทำด้วยซ้ำ
ตอนนั้นเขาคิดว่าจะเอาความลับของพิทพลมาจัดการเขาเป็นการแก้แค้น
แต่วันนี้เขากำลังจะถูกเอาคืนจากความเงี่ยนที่ครอบงำเขา
อรรถวิทย์ได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่เขากังวลจะไม่เกิดขึ้นจริง
[โปรดติดตามตอนต่อไป]
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-11-3 21:19:08
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-11-3 21:33:50
โพสต์ 2021-11-4 13:57:25
