..........บางสิ่งที่หายไป........กับใจบางคน....... ตอน 14

โอ๊ต

ตอนที่ 14 “วันแห่งความรัก”
หลังจากที่ผมออกค่ายลูกเสือมา ผมและเพื่อนๆ ก็ใช้ชีวิตนักเรียนตามปกติ มาเรียน เล่นไปวันๆ และกลับบ้าน สำหรับผมและไอแม็คความสัมพันธ์ก็ยังคงเส้นคงวาอยู่ เพียงแต่ ตอนนี้ไอแม็คมีคนที่มาชอบมัน และดูเหมือนว่า มันก็จะชอบเค้าด้วย เธอผู้นั้นคือผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในโลก
วันอาทิตย์ที่ 13 กุมภาพันธ์ 44
“ฮัลโล…เลย์หรอ” ไอแม็คโทรมาหาผมที่บ้านครับ
“ไม่ใช่ครับ” ผมกวนมัน
“งั้นไปตามเลย์มาพูดสายหน่อย” มันเล่นต่อ
“คุณหนูไม่ว่างครับ” ผมกวนมันต่ออีกหน่อย
“แล้วไอคุณหนูมันทำอะไรอยู่ครับ” สงสัยมันชักจะรำคาญ
“คุณหนูกำลังอาบน้ำครับ อีกชั่วโมงคงอาบเสร็จ”
“มีอะไรฝากไว้ไหมครับ” ผมถามมัน
“เรื่องของเจ้านาย ขี้ข้าไม่เกี่ยว” เอาแล้วมรึง กรูเล่นด้วยดีๆ นะ
“เออ…มีไร” ผมถามมัน
“ต้องมีไรด้วยหรอถึงโทรได้” ผมงอนครับ
“อย่ามางอน…ขี้เกียจง้อ…มีไรว่ามา” ผมสวนมันก่อนที่มันจะงอนติดลม
“จะชวนไปเดินซื้อของ” มันเริ่มพูดดีแล้วครับ
“ตอนนี้หรอ” ผมถามมัน
“ห้างบ้านพ่อนายดิเปิดแปดโมง” มันเล่นพ่อผมแล้วครับ แต่ก็จริงของมัน
“งั้นจะไปตอนไหนก็มารับแล้วกัน” ผมเลยบอกมันไป
เกือบ 11 โมงไอแม็คขับรถมารับผมที่บ้าน ระหว่างทางมันก็ชวนผมคุยไปเรื่อย ไอเรื่องระหว่างผมกับมันอะผมไม่เบื่อหรอก แต่เบื่อเวลาที่มันคุณถึงเด็กมัน
“น้องเค้านะโว้ย…ชอบว่าเราขี้เก๊ก” มรึงพึ่งรู้ตัวหรอแม็ค
“แล้วนายว่ายังไง” จริงๆ กรูก็ว่ามรึงขี้เก๊ก
“เราก็ได้แต่ยิ้มๆ” โถ่…เวร ถ้าเป็นกรู มคึงคงด่าแล้วหล่ะสิ
“น้องเค้าเรียนเก่งนะโว้ย” มรึงไม่เอาอย่างน้องเค้าบ้างอะ
“เหรอ” แม็คกรูเริ่มรำคาญแล้วอะ
“พรุ่งนี้กรูว่าจะโดดเรียนไปเที่ยวกับน้องเค้า” ห่าเอ้ย…ไหนว่าเรียนเก่งไงมรึง แล้วเสือกจะโดดเรียนไปเที่ยวเนี๊ยนะ
“อย่าเลยแม็ค…เดี๊ยวน้องเค้าเสียหายนะ” มรึงหมายความอย่างนั้นจริงๆ
“ไปกับเราไม่เสียหายหรอก” ไปกับมรึงนั้นแหละยิ่งจะเสียหายเลย
“เอาว่ะ…ไม่ไปก็ได้” เชื่องนิหว่ามรึง
ไม่ถึง 20 นาที ผมก็มาถึงเดอะมอลล์………. วันนี้คนเยอะจังแฮะ สงสัยมีงานอะไรรึเปล่า
“แม็ค…ไมคนเยอะแบบนี้วะ” ผมถามมัน
“เค้าเตรียมซื้อของไว้ใช้พรุ่งนี้มั่ง” มันตอบผม
“พรุ่งนี้มีไรวะ” ผมถามมันด้วยความสงสัย
“นี้แหละคนไม่เคยมีความรัก” มันสวนผมกลับ ใครบอกว่ามรึงไม่เคยมีความรัก ใครบอก
“วันนี้วันที่เท่าไหร่” มันถามผม ไอห่านี้มันชอบถามแต่ละอย่าง ไม่คำนวณก็ตัวเลข ไอลูกครู
“ไม่รู้หว่ะ” ผมตอบมันไปตรงๆ
“13 โว้ย 13” มันพูดแบบหยามๆ
“แล้วไง” ผมถามมันไปแบบไม่คิด
“เอาไอนี้…วันนี้13 พรุ่งนี้ก็ 14 วันแห่งความรักไง” เออจริงด้วย ผมไม่ทันคิด
“ไปซื้อของให้น้องเค้ากะเราหน่อยปะ” สรุปมรึงชวนกรูมาซื้อของให้เด็กมรึงหรอ
“นำไปดิ” แล้วมันก็เดินนำหน้าผมไป
มันพาผมมาที่แผนกตุ๊กตา แล้วให้ผมเลือกตุ๊กตาให้มัน ซึ่งผมก็เลือกสุดความสามารถเหมือนกัน แล้วก็ได้ตุ๊กตาหมีพลูสูงประมาณเกือบเมตร คิดแล้วกันนะครับว่า น้องของไอแม็คจะขนกลับบ้านยังไง อิอิ
“ซื้ออะไรอีกป่ะ” ผมถามมัน
“ไปดูเสื้อกับเราหน่อย” มันชวนผมครับ
แล้วผมกับมันก็เดินมาถึงร้านเสื้อร้านประจำที่ผมกับมันเป็นลูกค้าอยู่
“น้องแม็ค น้องเลย์ ทำไมวันนี้มาด้วยกันได้หล่ะ” พี่เจ้าของร้านทักครับ
“แม็คมันมาซื้อของให้แฟนมันอะพี่” ผมบอกพี่เค้าไป
“มีแฟนแล้วหรอ…แล้วพี่หล่ะ” พี่เค้าแซวไอแม็คครับ
“ไม่หรอกพี่…ผมยังเป็นลูกค้าพี่เหมือนเดิม” ไอแม็คแก้เขินครับ
“แต่ไม่เป็นไร พี่ยังเหลือน้องเลย์อีกคน” พี่เค้าหันมาแซวผมอีกคน
“ฮา…ฮา…พี่อย่ารอมันเลยพี่” ไอแม็คครับ มันกวงตีงผมจนได้ ตั้งแต่ที่ผมยอมรับกับมันว่าผมเป็นเกย์ มันก็มีเรื่องแกล้งผมเยอะขึ้น
“เลย์…เลือกเสื้อให้เราหน่อย” ผมบอกผมให้เลือกเสื้อให้มัน
“เลือกเอง” ผมทำเสียงเคืองมัน
“น่านะ…เลือกให้หน่อยนะ” มันอ้อนผมครับ
“เมื่อกี้หัวเราะอะไร” ได้ทีกรูบ้างหละมรึงคราวนี้
“ล้อเล่นนิดเดียวเอง” มันสำนึกครับ เสียงอ่อนเสียงหวานเลย
“นะครับ…คนดี…นะครับ” เอาอีกแล้วมรึง มาไม้นี้อีกแล้ว
“อะ…อะ…ก็ได้” และแล้วผมก็ใจอ่อนจนได้
สรุปตอนนี้ผมก็เลยต้องเลือกเสื้อให้มัน ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าทำไมทุกครั้งที่มันต้องการจะซื้อเสื้อผ้าใหม่มันต้องเอาผมไป และให้ผมเป็นคนเลือกให้
“ตัวนี้ชอบเปล่า” ผมถามมัน
“นายเลือกให้…เราชอบหมดแหละ” ไม่จริงใจเลยมรึง
“เลือกให้โว้ย…ไม่ได้ซื้อให้” ผมย้อนมัน
“ตัวนี้อะชอบเปล่า” ผมถามมัน
“อืมตัวนี้ก็ได้” มันถูกใจแล้วครับ
“เลย์…ไปลองให้ดูหน่อยดิ” มันบอกผม
“ทำไมไม่ไปลองเองวะ” ผมถามมัน
“ไม่อะ ขี้เกียจ” เออให้มันได้อย่างนี้ เพื่อนกรู ขี้เกียจแม้กระทั้งลองเสื้อตัวเอง
สุดท้ายผมก็เลยต้องเป็นฝ่ายลองเสื้อ โดยที่ไอแม็คมันนั่งดู มันก็เอาแต่ยิ้มๆ ผมก็เริ่มโมโห ห่าเอ้ย ยิ้มไรนักหนาว่ะ มันตลกมากรึไง
“ยิ้มไร…” ผมถามมันแบบไม่พอใจ
“เปล่า…” ก็มรึงยิ้มอยู่เนี๊ย บอกเปล่า
“น่ารักดี…” อายสิครับผม อายสิ ร้อยวันพันปี มันไม่เคยบอกว่าผมน่ารักซะที วันนี้เป็นห่าไรมาบอกว่าน่ารัก
“เออ…พอแล้วนะ” ผมแก้เขินโดยการกลับไปเปลี่ยนเสื้อตัวเองแล้วออกมา
“สรุปเอาตัวนี้ใช่เปล่า” ผมถามมัน
“ยัง…อ่ะ” มันกวนผมขึ้นมาอีกแล้ว
“แล้วให้เราลองไมเนี๊ย เสียเวลาพี่เค้าด้วย” ผมเริ่มโมโหอีกแล้ว
“ไม่เป็นไรคะพี่ว่างพอดี” พี่เค้าเข้ามาห้ามเอาไว้ครับ
“ตังค์ไม่พอครับพี่ เก็บให้แม็คก่อนนะ เดี๊ยววันสองวันจะมาเอา” ไอแม็คมันบอกพี่เจ้าของร้าน
“ได้เลยคะ…” พี่เค้าตอบมา ผมหล่ะโมโหมัน ไม่ซื้อแล้วให้ผมลองแบบนี้ เสียหมดดิครับ
แล้วมันก็มาส่งผมที่บ้าน ถึงบ้านผมรีบขึ้นไปบนห้องนอนแล้วดูปฏิทิน
“เออ พรุ่งนี้ 14 กุมภา” ผมพูดอยู่กับตัวเอง
แล้วอยู่ๆ ความคิดวูบหนึ่งของผมก็เกิดขึ้น
“ไปหาของให้ไอแม็คดีกว่า”
“เอาไรดีหล่ะ”
ผมนั่งคิดในห้องอยู่คนเดียว ว่าจะซื้ออะไรให้มันดี แล้วผมก็คิดออก
“พี่พาผมออกไปข้างนอกได้เปล่าครับ” ผมบอกพี่ทหารรับใช้ ซึ่งก็แน่นอนจะขัดผมได้หรอ อิอิ
ผมให้พี่เค้าพาผมไปที่ห้างเดิม แล้วผมก็ขึ้นไปที่ร้านเสื้อผ้า
“อ้าวพี่เค้าไม่อยู่หรอ” ผมถามเด็กเฝ้าร้าน
“ไม่อยู่คะ…ไปส่งของ” แบบนี้ก็แย่ดิครับ แล้วผมจะต่อราคาไงเนี๊ย
สรุปผมเลยต้องซื้อในราคาป้าย ดูดิ ค่าขนมของผม
ครับผมซื้อเสื้อให้ไอแม็ค ตัวที่มันให้ผมลองนั้นแหละครับ ถือว่าเป็นเซอร์ไพร์มัน
แล้วผมก็กลับบ้าน
“ขอบคุณครับพี่” แน่นอนผมไม่ลืมขอบคุณพี่ทหารรับใช้ครับ อิอิ บ้านผมสอนมาดี ฮาฮา
วันรุ่งขึ้นผมไปโรงเรียนตามปกติ วันนี้โรงเรียนครึกครื้นกันมาก มีพ่อค้าแม่ขายเอาดอกกุหลายมาขายหน้าโรงเรียนกันเพียบ แต่ผมก็ไม่คิดจะซื้อหรอกครับ มันแพง
“เลย์…” ไอแม็คมันเดินมาหาผมครับ
“ไปเป็นเพื่อนหน่อย” มันบอกผม
“ไปไหน…” ผมถามมันครับ
“เอาตุ๊กตาไปให้น้องเค้า” นั้นไง กะแล้ว
“งั้นรีบไปปะ” ผมต้องรีบพามันไปครับเพราะใกล้เวลาเข้าแถวหน้าเสาธงแล้ว
ถึงหน้าห้องน้องเค้าไอแม็คมันไม่ยอมเข้าไป ไม่รู้ทำไม
“ทำไมไม่เข้าไปหล่ะ” ผมถามมัน
“เดี๊ยวดิ…ตัดสินใจอยู่” มันบอกผมอย่างลังเล
“รอไรวะ…ใกล้เข้าแถวแล้ว” ผมเร่งมัน
“นายมาดูดิ” มันเรียกให้ผมมาดูกับมัน
“โห…” น้องเค้าครับ เสนห์แรงมาก มีผู้ชายล้อมหน้าล้อมหลัง หน้าตาดีทั้งนั้น แล้วแบบนี้ เพื่อนผมจะเป็นยังไงเนี๊ย
“ปะเหอะ” ไรนะแม็ค มรึงไม่เข้าไปหาน้องเค้าหรอ
“ไม่เอาไปให้เค้าอะ” ผมถามมัน
“ไม่อะ…” มันตอบ ผมคิดว่ามันจะเศร้า แต่มันยิ้มครับ
“เป็นไรเปล่า” ผมถามมันด้วยความเป็นห่วง
“แบบนี้ดีแล้ว” มันตอบผมมา ผมก็เลยงงดิครับ
“ไม่เข้าใจหว่ะ เราตกข่าวอะไรรึเปล่า” ผมถามมันแบบโง่ๆ
“เราคิดแล้ว เราไม่เหมาะกับน้องเค้าหรอก” มันบอกผม
“เราดีเกินไป” อ้าวมรึง ไม่ค่อยเลยนะ
“เราคิดว่าน้องเค้าจะไม่มีใคร แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว” มันยิ้มครับ
ที่บอกว่ามันยิ้มคือยิ้มจริงๆ จากใจด้วย มันไม่ได้แสร้งยิ้ม แสดงว่ามันไม่เสียใจเลยดิครับ
“แล้วไอหมีนี้หล่ะ” ผมถามมัน
“เรามีคนที่เราอยากจะให้แล้ว” ไอแม็คมันบอกผมหน้ามันมีความสุขยังไงไม่รู้ครับ
แล้วเสียงระฆังเรียกนักเรียนเข้าแถวก็ดังขึ้น นักเรียนทุกคนก็ต้องเข้าแถวเคารพธงชาติกันตามระเบียบ

komkid

ขอบคุณมากงับ ติดตาม อิอิ

bigzerotheera

{:5_132:ลุ้นต่อนะครับ

minone

ขอบคุนคับ

watsana

ลุ้นๆๆๆ ขอบคุณนะครับ

Armoola

sugarxxx

ใครจะได้หมีของไอ้แม็คนะ

jarn20116

ขอบคุนนะครับ

tidchoo2

อย่าบอกนะว่ามาให้เพื่อนเลย์ อิอิ

krittamm

ขอบคุณครับ

mario54101

ขอบคุณมากครับ

eg1

ขอบคุณคับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.