แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-2-1 22:15
( e5 ?; N2 x- V! W/ V U3 X5 y& C& |; f
''ปลาสดๆเลยครับ เพิ่งเข้ามาเมื่อเช้าเลย!'' ''ผักเก็บจากสวนตัวเองเลยครับ!'' ''เนื้อครับเนื้อ!'' เสียงพ่อค้าร้านแผงต่างๆตะโกนเรียกลูกค้าแข่งกันดังไปทั่ว ผู้คนเดินจับจ่ายซื้อของกันขวักไขว่เต็มไปหมด ที่นี่เป็นย่านการค้าที่มีร้านขายอาหารและวัตถุดิบต่างๆมากมายให้เลือกสรร ทำให้ที่นี่คึกคักมากโดยเฉพาะตอนเช้า มีรถจากร้านอาหารในย่านอื่นมาจอดที่นี่เพื่อซื้อวัตถุดิบกันเต็มไปหมด ในมิตินี้จะถูกแบ่งออกเป็นย่านต่างๆ เช่น ย่านที่อยู่อาศัย ย่านอฟฟิศ ย่านร้านค้า ย่านชอปปิ้ง ย่านโรงเรียน ย่านคนรวย เป็นต้น โดยการแบ่งแบบนี้ก็เพื่อให้ทุกคนรู้ว่าที่ไหนปลอดภัยสำหรับตัวเอง ที่ไหนควรไปไม่ควรไป ที่นี่มีทั้งทั้งร้านขายผัก ขายเนื้อ ขายกับข้าว จะเรียกว่าเป็นตลาดขนาดใหญ่ก็ได้ โดยคนขายส่วนใหญ่จะเป็นเบต้าและลูกจ้างเป็นโอเมก้า เจ้าของกิจการส่วนมากจะเป็นอัลฟ่า แต่เพราะที่นี่มีคนเยอะ ทำให้มีมิจฉาชีพเยอะมากเช่นกัน ทั้งล้วงกระเป๋า ปล้น ข่มขืน เป็นสถานที่ที่ไม่ปลอดถัยสำหรับพวกโอเมก้าเอาซะเลย แต่ทำยังไงได้ ถ้าเกิดเป็นโอเมก้าจะที่ไหนมันก็ไม่ปลอดภัยทั้งนั้นแหละ ที่นี่ยังเต็มไปด้วยห้องเช่าและอพาร์ทเม้นท์เล็กๆราคาถูกตั้งอยู่แออัดกันหลายที่ คนที่อาศัยที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกใช้แรงงานหรือพวกลูกจ้างทั่วไป แต่เพราะอพาร์ทเม้นท์ตั้งอยู่ในตลาดและติดตลาด ทำให้เสียงค่อนข้างดัง ลึกเข้าไปในในซอยเปลี่ยว มีอพาร์ทเม้นท์เล็กๆที่ดูเก่าและทรุดโทรมตั้งอยู่ หลายคนที่ผ่านไปมาอาจจะคิดว่าที่นี่ร้างซะด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ซะทีเดียว ณ ห้องบนสุดของอพาร์ทเม้น มีหน้าต่างบานหนึ่งที่เปิดอยู่เสมอ
( A! Z: t0 r! X) @9 v. e& e" C& N1 G; k. `
เลิฟ แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้องชั้นบนสุดของอพาร์ทเม้นต์ แยงตาคนร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง เลิฟหยีตาเอามือปิด ลุกขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย ขยี้ตาสะลึมสะลือ มองไปที่หน้าต่างที่เปิดอยู่ แสงแดดส่องเข้ามากระทบกับดวงตาสีน้ำตาอ่อนของเลิฟจนต้องหลับตาลง นั่งนิ่งๆสักพักให้ตื่นแล้วลืมตาขึ้น สงสัยเมื่อคืนเลิฟจะลืมปิดหน้าต่าง เลิฟลุกขึ้นจากเตียง ปกติแล้วนี่ไม่ใช่เวลาตื่นของเลิฟตามปกติ เสียงจากตลาดยามเช้าทำอะไรเลิฟไม่ได้เพราะชินแล้ว เลิฟอาศัยอยู่ที่อพาร์ตเม้นท์นี้มานานมาก เดินไปนั่งบนขอบหน้าต่าง เลิฟมองออกไปข้างนอก หลังคาหลายหลังตั้งติดชิดกัน บนทางเดินมีผู้คนเดินกันพลุกพล่านเหมือนอย่างเคย ''เลิฟ!'' เลิฟมองลงไปตามเสียงเรียกข้างหลัง ผู้ชายคนหนึ่งในชุดนักเรียนโบกมือทักทาย คนคนนั้นคือเพื่อนของเลิฟชื่อว่าเซ้นต์ เลิฟยิ้ม ''วันนี้ตื่นเช้าจัง'' ''ลืมปิดหน้าต่าง แสงมันแยงตาอะ'' เลิฟตอบ ''กำลังจะไปเรียนแล้วหรอ'' ''อืม เลิฟล่ะ จะกลับไปนอนต่อมั้ย'' ''ก็คงยังงั้นแหละ'' ''งั้นเราไปก่อนนะ'' เลิฟพยักหน้า ''อ้อ'' เพื่อนล้วงกระเป๋า หยิบขนมปังออกมาแล้วโยนขึ้นมาให้ เลิฟเอื้อมมือไปรับ ''เอาไปกินดิ'' ''แล้วเซ้นต์ล่ะ'' ''เดี๋ยวเราไปกินที่โรงเรียนเลย'' เซ้นต์โบกมือให้แล้วเดินจากไป เลิฟแกะขนมปังออกมากิน จริงๆแล้วเลิฟควรได้ไปโรงเรียนแบบเซ้นต์นั่นแหละ แต่เพราะเหตุผลบางอย่างที่ต้องทำให้เลิฟออกจากโรงเรียนมากลางคันโดยที่ไม่ได้บอกเหตุผลกับใครเลย เลิฟมองกระเป๋าของเซ้นต์ที่มีตราบอกชั้นม.5ติดอยู่ ตอนนี้เลิฟก็คงจะอายุ17เท่ากับเซ้นต์แล้วสินะ เลิฟกินขนมปังจนหมด ลงมาจากขอบหน้าต่าง ถอดเสื้อผ้าออก เอาใส่ตะกร้า หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น เลิฟอาศัยอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์นี้คนเดียว ไม่มีใครรู้ว่าพ่อแม่ของเลิฟไปไหนแล้วทำไมเลิฟถึงต้องออกมาอยู่คนเดียว เลิฟเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงบนเตียงเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูไลน์ฝูงของเลิฟ การรวมฝูงนั้นคือการที่คนหลุ่มหนึ่งตกลงว่าจะอยู่ร่วมกัน คอยปกป้องช่วยเหลือกัน โดยจะมีอัลฟ่าเท่านั้นที่เป็นจ่าฝูงได้ ถึงจะบอกว่าช่วยเหลือกันแต่ก็ยังมีการแบ่งชนชั้นกันภายในกลุ่มอยู่ดี เป็นเหมือนการเสี่ยงโชคของโอเมก้าที่ได้แต่หวังว่าจะได้จ่าฝูงดีๆ คนที่ไม่รวมฝูงหมายความว่าต้องดูแลตัวเองได้ คืนหนึ่งเลิฟกดเข้าไปในเว็บไซต์ประกาศหารวมฝูงเล่นๆ แต่เลื่อนไปเจอโพสท์หนึ่งที่บอกว่ามี5แล้วขาด1 เลยตัดสินใจกดเข้าไป ถึงจะโดนกดขี่ในกลุ่มแต่ถ้าเทียบกันแล้ว มีความปลอดภัยขึ้นอีกหน่อยให้อุ่นใจน่าจะดีกว่า เลิฟเปลี่ยนเสื้อผ้า เดินไปปิดหน้าต่างแล้วกลับไปนอนต่อ เสียงนาฬิกาปลุกของเลิฟดังไปทั่วห้อง เลิฟควานมือหาเอาโทรศัพท์มาปิดเสียง เลิฟลุกขึ้นมานั่งเอามือเกาหัวอย่างงัวเงีย หยิบโทรศัพท์มาดูเวลา ตอนนี้เป็นเวลา5โมงเย็นแล้ว เลิฟลุกขึ้นเดินไปหน้าตู้เย็น หยิบเข็มฉีดยาอันเล็กอันหนึ่งออกมาวางไว้ที่เค้าเตอร์ หยิบผ้ามามัดที่ต้นแขนของตัวเองแล้วจิ้มเข็มฉีดยาไปที่แขน ฉีดของเหลวสีม่วงที่อยู่ในหลอดเข้าไปในตัวจนหมดแล้วถอนเข็มออก เอาเข็มไปทิ้งในถังขยะ หยิบครีมกระปุกหนึ่งในตู้เย็นออกมา บนฝาเขียนว่า ''Disguise for O'' เป็นครีมที่ใช้ทาเพื่อกลบกลิ่นของโอเมก้า ถึงจะไม่ได้ผลมากแต่ก็พอแก้ขัดได้อยู่ ใช่ เลิฟนั้นเป็นโอเมก้า การไปไหนมาไหนนั้นค่อนข้างอันตราย ทำให้ต้องคอยป้องกันตัวอยู่ตลอดเวลา ยิ่งอยู่ในย่านแบบนี้ที่มีซอยเปลี่ยวเยอะแล้วด้วย ไม่ใช่ว่ามันจะได้ผลทุกครั้งหรอก และเลิฟก็ไม่รู้ว่าวันนี้จะปลอดภัยดีหรือเปล่า เลิฟหยิบเสื้อคลุมตัวใหญ่มาใส่ เดินลงมาจากห้อง ออกมาข้างนอก เดินผ่านผู้คนที่สัญจรไปมา กลิ่นอัลฟ่าแถวนี้แรงมาก เดินกันเต็มไปหมด ฟีโรโมนของพวกอัลฟ่าทำให้โอเมก้าอย่างเลิฟรู้สึกอดอัด รู้สึกกลัว เลิฟพยายามทำตัวไม่ให้น่าสงสัย เดินผ่านผู้คนมาโดยแกล้งทำหน้านิ่งๆ เลิฟเข้ามาในซูเปอร์มาเก็ตแห่งหนึ่ง ทุกวันช่วง5โมงเย็นของจะลดราคาเยอะมากๆ เลิฟชอบมาเวลานี้เพื่อซื้อข้าวเย็นและของตุนไว้สำหรับวันอื่นเสมอ เลิฟเดินไปหยิบตะกร้าแต่มีอีกคนเดินมาหยิบพอดี เลิฟรีบเด้งตัวหนีโดยสัญชาตญาณเพราะกลิ่นของอัลฟ่าแรงมาก คนนั้นหันมามองหน้าเลิฟ ''เชิญก่อนเลยครับ'' เลิฟพูดยิ้มๆ หยิบตะกร้าอีกใบแล้วรีบเดินออกมาจากตรงนั้น หยิบของที่ต้องการใส่ตะกร้าแล้วรีบไปคิดเงินอย่างรวดเร็ว เลิฟรู้สึกไม่ปลอดภัยเอาซะเลย เพราะอาการตกใจเมื่อกี๊ทำให้กลิ่นของเลิฟแรงขึ้นกว่าเดิม เลิฟเดินออกมาจนพ้อนพื้นที่ที่คนชุกชุม ถอนหายใจอย่างโล่งอก เลิฟแวะนั่งพักที่ม้านั่งในสวนสาธารณะเล็กๆ ''ฮืออ'' ''ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวก็หายแล้ว'' เลิฟได้ยินเสียงเด็กร้องไห้กับคนที่น่าจะเป็นพ่อดังมาจากอีกด้าน เลิฟเดินไปดู เด็กผู้ชายคนหนึ่งนั่งกุมเข่าของตัวเองไว้ กลิ่นเลือดที่ออกมามีกลิ่นอัลฟ่าแรงมากๆ พ่อของเด็กคงเป็นอัลฟ่าเหมือนกัน เลิฟทำใจสู้ เดินเข้าไปหา ''เกิดอะไรขึ้นหรอครับ'' เลิฟดับกลิ่นของตัวเองแล้วถาม ''ลูกผมเค้าหกล้มเข่าเลยถลอกน่ะครับ'' ''ขอพี่ดูหน่อยได้มั้ยครับ'' เลิฟก้มลงไปพูดยิ้มๆกับเด็กผู้ชายคนนั้น เลิฟเอาทือลูบแผลของเด็กผู้ชายคนนั้นเบาๆ เป่าไปที่แผล ''เพี้ยง อีกเดี๋ยวก็หายแล้วเนอะ คนเก่งไม่เจ็บนานหรอก ใช่มั้ย'' เด็กคนนั้นหยุดร้องไห้ ''ไม่เจ็บแล้ว'' เลิฟยิ้ม เอามือลูบหัวเด็กคนนั้น ''ขอบคุณนะครับ'' พ่อของเด็กบอก เลิฟก้มหัวให้แล้วรีบเดินออกมา หยิบถุงขอตัวเองแล้วเดินกลับไปที่อพาร์ตเมนท์ ระหว่างทางเลิฟต้องเดินผ่านซอยที่ทั้งเปลี่ยวและลึก ช่วงนี้เป็นช่วงเย็นทำให้แถวนี้เปลี่ยนไปกว่าเดิมซะอีก เลิฟเดินมาเรื่อยๆ ได้กลิ่นบางอย่างที่ไม่ค่อยปลอดภัยสักเท่าไหร่ ตรอกข้างๆมีกลุ่มผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่นั่งสูบบุหรี่กันอยู่ พวกนั้นหันมามองเลิฟ เลิฟนั้นรู้สึกกลัวกลิ่นเลยแรงขึ้นมา เลิฟรีบเดินหนี ''เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหนล่ะ'' ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มเดินตามมาทันได้ยังไงไม่รู้ เอามือโอบไหล่ของเลิฟแล้วเดินไปด้วย ''อะไรหรอครับ'' ''กลิ่นเมื่อกี๊แรงเชียว เงี่ยนอยู่หรอ'' ''เปล่าครับ'' ''ไม่เอาน่า ผมเทนนะ'' ''เลิฟครับ'' เลิฟตอบไปโดยไม่ทันรู้ตัว ฟีโรโมนของเทนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เลิฟเห็นท่าไม่ดีเลยตัดสินใจวิ่งหนี เทนยืนอยู่ตรงนั้นไมไ่ด้ตาม เลิฟรีบวิ่งไปเรื่อยจนกระทั่งไปชนเข้ากับร่างใหญ่จนตัวเองล้มลง เงยหน้าขึ้นมองก็เห็นว่าเป็นเทน ''คิดว่าตัวเองเป็นใครถึงได้วิ่งหนีกู ห้ะ'' เทนเอามือกระชากคอเสื้อเลิฟขึ้นมา กลิ่นฟีโรโมนที่พลุ่งพล่านออกมาของเทนเริ่มทำให้เลิฟรูสึกร้อน เทนยิ้ม ''สุดท้ายมึงก็หนีความเงี่ยนไม่ได้หรอก ไปสนุกกันหน่อยดีกว่า กูกำลังเงี่ยนอยู่ด้วย'' เลิฟพยายามคุมสติไว้แล้วกัดไปที่มือของเทน ''โอ๊ย! ดื้อจังวะ!'' เทนต่อยไปที่หน้าของเลิฟอย่างแรงจนเป็นรอยช้ำ บีบคอของเลิฟไว้แล้วยกขึ้นตัวลอยด้วยมือข้างเดียว ''ชอบแบบเจ็บตัวก็ไม่บอก'' เป้าของเลิฟแข็งไปหมด เทนหัวเราะ ''เดินมาคนเดียวแบบนี้ก็เหมือนกับเอาตัวเองมาเสิร์ฟนั่นแหละ'' เลิฟเห็นว่าหนีไม่น่าจะได้แล้วเลยปล่อยเลยตามเลย 6 A x" D6 n) }/ [0 p, Y
เทน เทนลากเลิฟเข้ามาในตรอกแคบๆตรอกหนึ่ง ผลักเลิฟเข้าไปชนผนังนั่งลง เดินไปเอ้าเป้าจ่อหน้า เทนถอดกางเกงของตัวเอง ควยเทนแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงในสีแดง เทนจับหน้าเลิฟกดซุกกับเป้าตัวเอง กลิ่นควยของเทนทำเอาเลิฟเริ่มรู้สึกมึน ''ว่าง่ายๆแบบนี้สิถึงจะดี'' เทนดึงกางเกงในของตัวเองลง ควยใหญ่ยาว12นิ้วเด้งออกมาฟาดหน้าเลิฟ ควยตรงหน้าของเทนส่งกลิ่นฟีโรโมนความเงี่ยนออกมาจนเลิฟเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้แม้จะอยากแค่ไหนก็ตาม เลิฟจับควยของเทนเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''อาาา ซี้ดด'' เลิฟอมควยของเทนอย่างหิวกระหาย ถอกควยของเทนลง หัวควยบานโผล่ออกมา เลิฟเลียไปตามแง่งควย ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยเทน เลิฟโดนข่มขืนแบบนี้จนชินซะแล้ว ถึงจะอยากขัดขืนยังไงแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายมีความสุขมาก เทนจิกหัวเลิฟไว้ เด้งเอวเย็ดปากเลิฟอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก อ๊อก'' ควยเทนใหญ่คับปากเลิฟไปหมด เทนกระแทกควยเข้ามาในปากเลิฟไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนเลิฟสำลักน้ำตาเล็ด เทนกดหัวของเลิฟให้อมควยเข้าไปสุดโคน ค้างเอาไว้ เลิฟเอามือพยายามดันเอวของเทนออก ''อ้าา'' เทนถอนควยออก น้ำลายเลิฟไหลเยิ้มติดควยเทน เลิฟลากลิ้นเลียลงไปตามลำควย เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของเทนจนชุ่ม เทนจับควยแฉะๆตีหน้าของเลิฟรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น ดึงเลิฟขึ้นมาจับหันหลังดันหน้าเข้าไปติดกำแพง ถอดกางเกงของเลิฟออก เผยให้เห็นก้นขาวเนียนของเลิฟ เทนยิ้มมุมปาก ''ท่าทางกูจะได้ของดีว่ะวันนี้'' เทนเลื่อนหน้าลงไป แหกตูดของเลิฟ รูหีสีชมพูระเรื่อของเลิฟขมิบไปมา เทนยื่นหน้าไปเลียหีเลิฟอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ'' เทนตวัดลิ้นเลียหีของเลิฟไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของเทนทำเอาเลิฟเสียวไปหมด เทนเลียหีของเลิฟอย่างมูมมามจนแฉะ ยืนขึ้นมาเอาควยจ่อตรงรูของเลิฟ ดันควยเข้ามาเรื่อยๆจนมิดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยเทนแน่นคับหีเลิฟไปหมด แทงเข้ามาลึกจนเลิฟทั้งจุกทั้งเสียว เทนเด้งเอวเย็ดหีของเลิฟเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดด แน่นชิบ'' หีเลิฟนั้นทั้งแน่นทั้งนุ่ม ตอดขมิบควยของเทนไม่หยุด เทนจับเอวของเลิฟไว้ กระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง บีบคอของเลิฟไว้แล้วซอยอย่างเมามันส์ ''อึก อือออ'' ควยเทนแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของเลิฟจนเสียวไปหมด ควยเลิฟแข็งกระดกขึ้นลง เทนซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตอกควยเข้ามาไม่ยั้ง กอดเอวของเลิฟเอาไว้แล้วซอยอย่างเร็วและแรง ''อือออ อาาาา'' เลิฟคราง เทนกระแทกแรงขึ้นอีก ''อ๊ะ อาาาา'' เลิฟควยกระตุกน้ำแตกออกมาพุ่งใส่กำแพง เทนเด้าเร็วขึ้นอีก ''อ้าาา ซี้ดดดด'' เทนกระแทกควยเข้ามาสุดลำ ปล่อยน้ำควยเข้ามาในหีเลิฟ เทนอุ้มเลิฟขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวตัวเองไว้ ยัดควยเข้ามาในหีเลิฟอีกครั้ง ''อือออ'' น้ำควยในหีเลิฟทำเอาเทนอุ่นควยไปหมด เทนอุ้มเลิฟเดินไปนั่งลงที่พื้น เลิฟขย่มตัวขึ้นลงเป็นจังหวะ นั่งเทียนควยเทนอย่างเมามันส์ หัวเลิฟโล่งไปหมด มีแต่ความเงี่ยนเข้ามาแทนที่ เลิฟร่อนเอวใช้หีบดควยของเทน เทนจับเอวเลิฟไว้แล้วเด้งตัวเย็ดหีเลิฟอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ อาาา แรงๆ ซี้ดด อืออ แรงๆครับ'' ''อ้าาาา ซี้ดดด'' เทนตอกควยเข้ามาในหีเลิฟอย่างเร็วและแรง เลิฟสั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเทน เสียงเนื้อกระทแกกันดังไปทั่วตรอก ควยเทนแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของเลิฟย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยเลิฟแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เทนกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ ''อะ อาาา'' เลิฟน้ำแตกออกมาไม่หยุด เทนเด้ารัวๆ ''โอ้ยยย สัส อ้าาา!'' เทนตอกควยเข้ามาเต็มแรง ปล่อย้นำควยมากมายกระฉูดเข้ามาในหีของเลิฟจนอุ่นไปหมด น้ำบางส่วนทะลักออกมาข้างควยของเทน เทนถอนควยออก น้ำควยมากมายทะลักออกมาเลอะพื้น หีของเลิฟบานเป็นรูร่องควยของเทน เทนลุกข้นใส่เสื้อผ้า ''ค่อยสบายตัวหน่อย ขอบใจมาก อะ'' เทนทิ้งแบงค์ปึกหนึ่งให้เลิฟ เลิฟมองเงินก้อนนั้น ''ขอบคุณครับ'' เลิฟนั่งพักอยู่ตรงนั้น พอสมองเริ่มกลับมาปกติเลิฟก็เริ่มรู้สึกแย่ มองร่างกายของตัวเองที่มีรอยฟกช้ำจากการเย็ดเมื่อกี๊ เลิฟลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้า เดินออกมาหยิบของที่ทิ้งเอาไว้ จากนั้นก็รีบเดินต่อกลับไปที่อพาร์ทเม้นท์ของตัวเอง 1 K( ~9 ^: ^# L+ D: r
เลิฟ เลิฟเดินขึ้นมาบนห้อง เปิดถุงเอาของไปแช่ตู้เย็น หยิบกล่องข้าวเย็นเดินไปนั่งที่ขอบหน้าต่างเปิดออกมากิน น้ำตาของเลิฟไหลออกมา เลิฟเอามือปาดมันออก เลิฟรู้สึกแย่กับชะตากรรมของตัวเอง ถึงจะพยายามทำใจและอยู่กับมันให้ได้แต่เลิฟก็ยังไม่ชอบอยู่ดี ดีที่เลิฟฉีดยาคุมป้องกันเอาไว้ โอเมก้าจะตั้งท้องยากถ้าไม่อยู่ในช่วงฮีท ช่วงฮีทคือช่วงที่พร้อมผสมพันธ์ จะทำให้มีอารมณ์ทางเพศสูงกว่าปกติมาก จนบางครั้งไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แถมโอเมก้าที่กำลังฮีทยังมีโอกาสตั้งท้องสูงอีกด้วย ทำให้เลิฟคอยฉีดยากันเอาไว้ตลอด เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะฮีทขึ้นมาเมื่อไหร่เลิฟรีบกินข้าวให้หมด เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นยูนิฟอร์มสีฟ้า หยิบหมวกออกมาใส่ เดินลงมาข้างล่างก่อนที่จะเดินไปตามซอยจนถึงร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งที่ป้ายข้างหน้าเขียนว่าเปิด24ชั่วโมง เลิฟกำลังจะเดินเข้าไปแต่สังเกตเห็นเงาสะท้อนของตัวเองที่มีรอยฟกช้ำที่แก้ม เลิฟเอามือลูบแก้มของตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน ''สวัสดีครับ'' เลิฟทักทายพนักงานในร้าน ''เอ้า เลิฟ วันนี้มาช้าจังนะ'' พี่เพลนพนักงานรุ่นพี่ทักทาย เพลนเป็นเบต้าที่ทำงานที่นี่มาก่อนที่เลิฟจะเข้ามาทำงานเสียอีก ''พอดีมีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก'' เลิฟเดินเข้าไปหลังร้าน วางกระเป๋าลงแล้วเดินออกมาเข้าไปที่หลังเค้าท์เตอร์ยืนสแตนด์บายรอลูกค้า เลิฟทำงานเป็นพนักงานกะดึกอยู่ที่นี่มาได้สักพักแล้ว โดยจะมาเข้างานตอน3ทุ่มของทุกวันและเลิกงาน6โมงเช้า เพลงเดินมาเอามือเท้าที่เค้าเตอร์มองหน้าเลิฟ เลิฟทำหน้างง ''อะไรหรอครับ'' ''วันนี้หน้าใสจังเลยนะ'' เพลนยื่นมือไปจับแก้มขาวเนียนของเลิฟ ''นอนเต็มอิ่มมั้งครับ'' เลิฟขำ หยิบรีโมทมากดเปิดเพลงคลอเบาๆในร้าน ''เออ เดี๋ยวพี่มา'' ''ไปไหนหรอครับ'' ''พี่พอสเค้าฝากให้พี่เอาดอกไม้หน้าร้านไปทิ้งน่ะ มันเหี่ยวหมดแล้ว'' พอสคือเจ้าของร้านสะดวกซื้อแห่งนี้ เลิฟรีบเดินออกมา ''ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวเลิฟทำเอง'' ''เอ้ย ไม่เป็นไร'' ''ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เพลนไปเช็คสต๊อคต่อดีกว่าครับ'' ''อย่างนั้นก็ได้'' เพลนเดินกลับไปหลังร้าน เลิฟเดินออกมาข้างนอก มองกระถางดอกไม้ที่เหี่ยวเพราะไม่มีคนมารดน้ำให้มันเลย เลิฟนั่งยองมองดอกไม้นั้น ''ไม่มีใครดูแลเลยสินะ เหมือนกันเลย'' เลิฟพูดยิ้มๆ เอามือแตะไปที่ดอกไม้นั้น กลับเข้ามาในร้าน วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้าสักเท่าไหร่ ยังดีที่ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นเบต้าและพวกโอเมก้าด้วยกัน เวลามีอัลฟ่าเข้ามาเพลนก็จะมาดูแลให้ เลิฟเป็นคนที่ใจดี มีมารยาท อ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เป็นที่เอ็นดูของผู้คนที่พบเจอ ในร้านนี้ก็เช่นเดียวกัน เลิฟเป็นเหมือนพลังบวกของร้านที่มาทีไรก็ทำให้ร้านบรรยากาศสดใส
8 j' }3 e4 x. G; w$ @
เพลน เพลนนอนหลับอยู่ที่หลังเค้าเตอร์พิงขาของเลิฟที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ ท้องฟ้าข้างนอกเริ่มสว่าง เลิฟมองนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้ใกล้6โมงเช้าแล้ว เลิฟค่อยๆเอาขาของตัวเองออก จับหัวของเพลนนอนพิงกระเป๋า เดินเข้าไปหลังร้าน เปลี่ยนเสื้อผ้ากลับ พอหันหลังมาก็ตกใจเพราะเพลนมายืนอยู่ตรงหน้า ''ตกใจหมดเลยนะครับ'' ''โทษทีๆ จะกลับแล้วหรอ'' ''ครับ เลิกกะแล้ว'' ''ให้พี่ไปส่งมั้ย'' ''แล้วใครจะดูร้านล่ะครับ'' ''ไม่นานหรอก เราอยู่ไม่ไกลนี่'' ''เลิฟกลับเองได้ครับ พี่เพลนอยู่ดูร้านเถอะ'' ''แน่ใจนะ'' เลิฟพยักหน้า ส่งยิ้มกว้างสดใสมาให้ เพลนยิ้ม ลูบหัวเลิฟอย่างเอ็นดู ''กลับดีๆ ดูแลตัวเองด้วยอะ'' ''ครับ'' เลิฟถือกระเป๋าเดินออกมาจากร้าน หยุดยืนมองดอกไม้ในกระถางที่บานสะพรั่ง สีสันสวยงามทั้งที่ไม่ใช่ฤดูของมัน ''ทีนี้ก็ไม่โดนทิ้งละนะ'' เลิฟยิ้ม เดินกลับอพาร์ทเม้นท์ของตัวเองไป เลิฟกลับเข้ามาในห้อง วางกระเป๋า ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ในที่สุดก็จบไปอีกวัน เลิฟเหนื่อยเหลือเกิน อยากจะพักเต็มที เลิฟหลับตาลงกอดหมอนข้างอันโปรด ไม่นานนักเลิฟก็ผลอยหลับไป | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-2-1 00:14:59
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-2-1 02:12:43
โพสต์ 2022-2-1 02:42:03
ขอบคุณครับ