แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-2-14 03:11 w, G0 O5 S# N% O" j# u
1 W1 K4 F( \+ L4 T* r" t5 x
) T3 T- c3 e2 m; d
โฬม โฬมนั่งดูดบุหรี่อยู่ในห้องนั่งเล่น เอาขาพาดไปบนโต๊ะ พละพ่อของโฬมเดินเข้ามาในห้อง ''สบายใจจริงๆเลยนะ'' พ่อนั่งลง ''ก็วันนี้ไม่มีงานอะไรนี่ครับ'' โฒมพ่นควันออกจากปาก ''เอาขาลงจากโต๊ะ'' โฬมเอาขาลงทันทีตามคำสั่งของพ่อ พ่อของโฬมนั้นเป็นอัลฟ่าที่ติดอันดับอัลฟ่าที่แข็งแพร่งที่สุดตลอดกาล ทำให้แรงกดดันและกลิ่นนั้นห่างชั้นจากพวกอัลฟ่าทั่วไปมาก ''วันนี้วันรวมฝูงแล้วนี่'' ''ใช่ครับ'' ''แล้วได้จุดรวมฝูงหรือยัง'' จุดรวมฝูงคือบ้านหรือสถานที่ที่ใช้รวมตัวกันเฉพาะฝูง อาจจะเป็นบ้านหรือโรงแรมก็ได้ บางฝูงก็อาศัยอยู่ร่วมกันเลย บางฝูงก็แยกกันอยู่แต่มารวมตัวกันบ้างตามนัดหมาย โดยผู้ที่เป็นจ่าฝูงจะเป็นผู้เลือกจุดรวมฝูง และสามารถเปลี่ยนได้ตามใจชอบ ''กะว่าจะใช้บ้านหลังเก่าข้างในตรอกน่ะครับ'' ครอบครัวของโฬมมีบ้านหลายหลังที่ไม่ได้ใช้ เลยมีตัวเลือกมากมาย ''แล้วจะใช้หลังไหน'' ''อยากจะได้ที่อยูใกล้ตัวเมืองกับย่านบันเทิงน่ะครับ จะได้ไปไหนได้สบายหน่อย'' ''นี่แกรู้ใช่มั้ยว่าเรากำลังพูดถึงจุดรวมฝูง ไม่ใช่บ้านพักตากอากาศของแก'' พ่อพูดเสียงเรียบ ''รู้ครับ'' ''ครอบครัวเราศัตรูเยอะขนาดนี้ ถ้าเราตั้งจุดรวมฝูงไว้ให้หาได้ง่ายๆก็เหมือนทำให้ตัวเองเป็นเป้านิ่งน่ะสิ'' ''จริงด้วยครับ'' โฬมเอาไอแพดขึ้นมาเปิดดูข้อมูล ยื่นมาให้โฬม โฬมรับมาดู เป็นรูปเซฟเฮ้าส์ที่ดูหรูหรา ข้างในถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพง ''เอาที่นี่ละกัน'' ''ดีครับพ่อ แล้วมันอยู่ตรงไหน'' ''อยู่ในสุดในย่านชนชั้นสูง'' โฬมพยักหน้า ''แล้วนี่ตกลงราคานจะอยู่ฝูงเดียวกับแกใช่มั้ย'' ''ใช่ครับพ่อ ผมก็ถามแล้วนะว่าไม่ไปตั้งฝูงเองหรอ แต่มันก็ไม่ไป'' ''ระวังเอาไว้ด้วยละกัน'' โฬมงง ''ระวังอะไรหรอครับ'' ''จ่าฝูงน่ะ มีได้แค่คนเดียว อัลฟ่าทุกคนต่างก็ต้องการเป็นจ่าฝูงทั้งนั้น แกอาจจะถูกโค่นลงเมื่อไหร่ก็ได้'' ''ราคานมันไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกพ่อ ผมคบกับมันมาตั้งกี่ปี'' ''เราไว้ใจกันได้ แต่ก็ต้องเผื่อใจเอาไว้ด้วย เข้าใจไหม'' พ่อหันมามอง ''ครับ'' ''พ่อไม่คิดว่าราคานเป็นคนไม่ดี แต่ให้พูดก็พูดเถอะ ราคานเหนือกว่าแกทุกอย่าง ทั้งความรู้ การวางตัว พลัง'' โฬมแอบเจ็บใจนิดหน่อย เพราะตั้งแต่เด็กโฬมจะถูกเอาไปเปรียบเทียบกับราคานอยู่ตลอด ถึงอย่างนั้นโฬมก็พยายามแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับเรื่องเพื่อนออกจากกัน ไม่โกรธอะไรราคาน ''แล้วพ่อรู้หรอครับว่าพลังของไอราคานคืออะไร ผมเป็นเพื่อนสนิทมันผมยังไม่รู้เลย'' พ่อปรายตามองโฬม ''อย่างแกไม่รู้ก็ไม่แปลกหรอก'' โฬมมองบนอย่างรำคาญ ''เอาเป็นว่า กุมอำนาจให้อยู่ละกัน'' ''มันแน่นอนอยู่แล้วครับพ่อ'' พ่อของโฬมเดินออกไป โฬมดับบุหรี่ รู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อย โฬมเดินออกมาจากบ้าน ขับรถไปที่เซฟเฮ้าส์ที่จะใช้เป็นจุดรวมฝูง แน่นอนว่าหัวหน้าฝูงต้องไปเป็นคนแรก โฬมขับรถมาจนถึงเซฟเฮ้าส์ที่พ่อบอก ที่นี่โฬมไม่เคยมามาก่อน โฬมเดินเข้าไปข้างในตัวบ้าน สำรวจรอบๆทั้งชั้น1และชั้น2 ที่นี่มีห้องนอน4ห้อง ทุกห้องถูกตกแต่งอย่างหรูหรามีห้องน้ำในตัว เตียงใหญ่ดูนุ่ม ข้างล่างมีห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่เอาไว้ใช้ประชุม มีห้องครัวที่มีอุปกรณ์ทำอาหารครบครัน ห้องน้ำใหญ่2ห้อง โฬมนั่งลงที่โซฟาตัวใหญ่กลางบ้าน เอาไอแพดขึ้นมาเปิดดูประวัติสมาชิกของฝูงตัวเอง ตอนนี้ไม่มีข้อมูลอะไรมากนอกจากชื่อและชนชั้น ที่ไม่ได้เขียนพลังหรือข้อมูลส่วนตัวลึกๆเพราะว่าในโลกนี้เต็มไปด้วยการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกัน ถ้าจัดการคนที่เก่งๆได้ก็จะได้รับเกียรติยศมากมาย ทำให้ข้อมูลที่สามารถใช้เป็นจุดอ่อนได้ควรเก็บเป็นความลับ โฬมในฐานะจ่าฝูงจะต้องคุยและทำความรู้จักสมาชิกในฝูงทุกคน และคอยดูแลทุกคนให้ปลอดภัย โฬมสามารถสั่งหรือทำอะไรคนในฝูงก็ได้ตามใจชอบโดยไม่ต้องถาม เพราะงี้จึงไม่นิยมให้มีอัลฟ่าอยู่ในฝูงนอกจากตัวจ่าฝูงเอง แต่นี่นับรวมโฬมแล้วมีถึง3 ราคานโฬมไม่ค่อยห่วงเพราะสนิทกัน แต่อัลฟ่าอีกคนที่มาเข้าฝูงนี่สิ ไม่รู้ว่ามีเหตุผลอะไรถึงไม่ออกไปตั้งฝูงเองแต่มารวมฝูงที่มีอัลฟ่าถึง2คน มีโอเมก้าอีก2 ส่วนอีกคนไม่ได้ระบุไว้ โฬมส่งข้อความเข้าไปในแชทฝูง บอกสถานที่นัดเจอแต่ไม่ได้นัดเวลา โฬมเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอีกครั้ง นั่งคิดเรื่องฝูงของตัวเองต่อไป
- `6 V( \, [- |" u1 f8 c$ r) a S
หมอก หมอกขับรถเข้ามาในย่านชนชั้นสูง สถานที่จุดรวมฝูงนั้นอยู่ลึกเข้าไปมากๆ หมอกขับเข้ามาเรื่อยจนสุดทาง ข้างในมีแยกให้เลี้ยวซึ่งหมอกไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามี หมอกขับรถเข้าไปในตรอดนั้น เมื่อเข้าสุดก็เจอกับเซฟเฮ้าส์หลังใหญ่ หมอกจอดรถข้างหน้าแล้วเปิดประตูเดินเข้าไป กลิ่นของอัลฟ่าที่แข็งแกร่งชนจมูกของหมอกทันที หมอกแผ่กลิ่นของตัวเองแล้วเดินเข้าไป ตรงกลางบ้าน โฬมนั่งดูดบุหรี่เล่นไอแพดอยู่ โฬมสัมผัสได้ถึงกลิ่นของอัลฟ่าอีกคน เงยหน้าขึ้นมามองหน้าหมอก ลุกขึ้นยืน ส่งยิ้มมาให้ ''ไง ยินดีต้อนรับเข้าฝูง'' โฬมยื่นมือไป หมอกเดินเข้าไปหาโฬมแล้วยื่นมือไปจับ ''ฝากตัวด้วย'' หมอกพูดเสียงเรียบแล้วนั่งลงที่โซฟา โฬมนั่งลงบ้าง ทั้งคู่ไม่คุยอะไรกัน หมอกนั้นดูเบื่อและไม่อยากคุยสักเท่าไหร่ ''ชื่ออะไร'' หมอกเหลือบตามามอง ''หมอก'' ''กูชื่อโฬม'' ''เรารู้ว่านายเป็นใคร'' ''หรอ นั่นสินะ ก็ไม่แปลกหรอก'' โฬมหัวเราะ ตระกูลพลศุรตเป็นที่โด่งดังในเรื่องพละกำลัง ถ้าให้หมอกเดาพลังของโฬมก็น่าจะเป็นพละกำลังมหาศาลเหมือนกับพ่อของโฬม โฬมทำกลิ่นของตัวเองให้เป็นมิตร เพ่งมองดูหมอก หมอกนั้นหน้าตาดูคุ้นๆเหมือนโฬมเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเหมือนกัน ''ไว้ค่อยมาคุยกันตอนมาครบก็ได้ ตามสบาย'' ''อืม'' หมอกลุกขึ้น เดินออกมานอกบ้าน วนไปด้านหลังที่เป็นสวนขนาดใหญ่ ถูกล้อมไว้ด้วยรั้วเหล็กซี่และดูเหมือนจะไม่มีทางเข้า หมอกเข้ามาในสวน นั่งลงที่ม้านั่งตรงน้ำพุ จริงๆแล้วที่บ้านของหมอกไม่เห็นด้วยเลยที่จะมาเป็นลูกฝูงของคนอื่น แต่หมอกยืนยันว่าไม่อยากจะเป็นจ่าฝูง นั่นก็เพราะด้วยนิสัยของหมอกที่ชอบปลีกวิเวกเลยไม่อยากจะอยู่ร่วมกับคนเยอะๆ เลยคิดว่าการเป็นลูกฝูงน่าจะเหมาะกว่าการเป็นจ่าฝูง หมอกไมไ่ด้สนใจเรื่องเกียรติศักดิ์ศรีอัลฟ่าของพ่อสักเท่าไหร่ หมอกไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือกังวลเรื่องรวมฝูงแต่อย่างใด เพราะไม่ได้กะว่าจะผูกมิตรกับใครอยู่แล้ว โฬมยืนมองหมอกจากด้านบนของตัวบ้าน รังสีที่แผ่ออกมาจากตัวหมอกไม่ได้เป็นศัตรูหรือกดดันอะไร แต่ก็ไม่ได้เป็นมิตรเช่นกัน อาจจะต้องใช้เวลาทำความรู้จักกันมากกว่านี้ ถ้าในฝูงมีอัลฟ่ามากกว่า1ตัวโฬมก็อยากจะผูกใิตรเอาไว้ เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการแย่งตำแหน่งจ่าฝูง โฬมรู้สึกอึดอัดนิดหน่อยเพราะไม่ค่อยถนัดการเป็นมิตร ปกติจับพวกโอเมก้ากับเบต้าเย็ดอย่างเดียว ได้แต่นั่งรอราคานให้มา เพราะราคานเก่งเรื่องการสร้างบรรยากาศที่ดี : u: F) t5 p$ g% A7 B: F( r
! H9 D/ U, H6 I
เลิฟ ตอนนี้มืดแล้ว พระจันทร์ส่องแสงอยู่บนท้องฟ้า ที่นี่พระจันทร์จะขึ้นมองเห็นชัดตั้งแต่6โมง เลิฟเดินไปมาอยู่ในห้อง รู้สึกกังวลเรื่องรวมฝูงมาก เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเจอคนแบบไหนแล้วจะโดนทำอะไรบ้าง แล้วล่าสุดที่เลิฟไปเช็คข้อมูลคนในฝูงพบว่ามีอัลฟ่าในฝูงถึง3ตัว ปกติเลิฟก็ต้องทนเจอกับพวกอัลฟ่าป่าเถื่อนอยู่แล้ว ทีนี้จะต้องไปเจออีก3คนอีก จะโดนย่ำยีกดขี่ขนาดไหนก็ไม่รู้ ได้แต่หวังว่าอัลฟ่าในนั้นจะไม่โหดร้ายเกินเลิฟจะรับไหว เลิฟเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเข็มฉีดยาที่มีของเหลวสีม่วงข้างในออกมาจิ้มแขนแล้วฉีดเข้าไป มันคือยาคุมกำเนิดสำหรับโอเมก้าที่เลิฟฉีดเป็นประจำ เนื่องจากเลิฟทำงานตอนกลางคืน แถมที่อยู่ของเลิฟก็อยู่ในย่านที่อันตราย ยากมากที่จะป้องกันตัวเองไม่ให้โดนอัลฟ่าข่มขืน เลยต้องป้องกันไม่ให้ตัวเองท้องแทน เลิฟเอาครีมกลบกลิ่นโอเมก้าออกมาทา จุดนัดรวมฝูงทีเลิฟได้รับนั้นอยู่ในย่านชนชั้นสูง ซึ่งก็ตามชื่อ ถ้าไม่ใช่คนชั้นสูงจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้า แถมเลิฟไม่มีรถต้องเดินไปเองอีก ระหว่างทางจะเจออะไรบ้างก็ไม่รู้ ที่เลิฟออกดึงขนาดนี้เพราะว่าเลิฟไปทำงานมา ไม่ไปก็ไม่ได้เพราะเลิฟไม่อยากลางานแล้วไม่ได้เงิน บางคนอาจจะคิดว่าทำไมเลิฟไม่ออกเดินทางเร็วกว่านี้ แต่ที่นี่ไม่ว่าเวลาไหนก็ไม่ปลอดภัยสำหรับโอเมก้าทั้งนั้นแหละ อัลฟ่าเงี่ยนไม่เลือกเวลาอยู่แล้ว เลิฟเอาเสื้อคลุมออกมาใส่ ลงมาข้างล่างอพาร์ตเม้นต์เล็กๆเก่าซอมซ่อ เลิฟอาศัยอยู่ในย่านชุมชนแออัด มีพวกอัลฟ่าและเบต้าชั้นล่างที่นั่งดูดยากันเป็นจุดๆ เลิฟพยายามเดินเลี่ยงคนพวกนั้น ก้าวขาอย่างเร็วที่สุด ลัดเลาะไปตามตรอกเล็กๆที่เป็นทางลัดไปที่ย่านชนชั้นสูงได้เร็วขึ้น เลิฟกระโดดลงมาจากกำแพงสูง ใช้เวลาไม่นานเลิฟก็มาถึงทางเข้าย่าน เลิฟเดินไปที่ประตูซึ่งมีคนเฝ้าอยู่ คนเฝ้าปรายตามองเลิฟ ''มีธุระอะไร'' ''คือ ผมมีนัดรวมฝูงข้างในน่ะครับ'' ''จะเข้ามาขโมยของสินะ ไม่ได้ผลหรอก'' ''ไม่ใช่นะครับ จริงๆ'' เลิฟเปิดโทรศัพท์ยื่นให้คนเฝ้า คนเฝ้ารับดูพอเห็นชื่อโฬมก็ตกใจ รีบเปิดประตูให้ เลิฟมองอย่างงงๆ ''เข้าไปได้หรอครับ'' ''เชิญ'' เลิฟพยักหน้า รับโทรศัพท์คืนมาแล้วรีบเดินเข้าไป ในนี้นั้นแตกต่างจากย่านอื่นมาก ทั้งบ้านเรือน ร้านค้า ถนน ดูดีกว่าย่านที่เลิฟอยู่มากๆ เลิฟรู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทาง กลิ่นอัลฟ่าลอยเต็มไปหมด เลิฟรีบเดินไปตามเส้นทางในแมป จนมาหยุดอยู่ที่หน้าเซฟเฮ้าส์หลังใหญ่ เลิฟกดออด ยืนรออย่างตื่นเต้น ใจเลิฟเต้นรัวไปหมด กลิ่นรุนแรงของอัลฟ่าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ประตูเปิดออก อัลฟ่าหน้าตาดี หุ่นล่ำร่างกายใหญ่โตเปิดประตูออกมา โฬมนั่นเอง ''มีอะไร'' ''เอ่อ นี่ครับ'' เลิฟยื่นโทรศัพท์ให้ดู โฬมมองเลิฟตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วยิ้มออกมา ''เข้ามา'' เลิฟรีบเดินตามเข้าไปทันที ข้างในนี้ทั้งใหญ่ทั้งกว้าง แถมยังหรูหรามากๆอีกด้วย เลิฟมองไปรอบอย่างตื่นตาตื่นใจ ''นั่งลง'' โฬมบอก เลิฟกล้าๆกลัวไม่กล้านั่งบนโซฟาราคาแพงเพราะกลัวเปื้อน ''นั่งลงไปสิ'' ''ครับ'' เลิฟนั่งลง มีเสียงเดินอยู่ชั้นบน หมอกหยุดยืนมองเลิฟแล้วเดินหายไป โฬมมองเลิฟ หน้าตาเลิฟนั้นสวยน่ารักเหมือนพวกโอเมก้าเกรดดีๆเลยทีเดียว แถมกลิ่นที่ออกมาก็หอมซะด้วย ''มานี่ซิ'' ''ครับ'' เลิฟเดินเข้าไปหาโฬมแบบไม่ขัดคำสั่ง แรงกดดันจากโฬมนั้นสูงมาก กลิ่นก็แรงมากอีกด้วย โฬมดึงเลฟลงไปนั่งตักของตัวเอง เอามือโอบเอวของเลิฟ สอดมิอดข้าไปใต้เสื้อของเลิฟ ''ใช้ได้นี่นา'' ''อย่าครับ'' เลิฟรู้สึกกลัวและอยากขัดขืน แต่ก็ทำไม่ได้ โฬมบีบคอของเลิฟเบาๆ ''น่าจะได้ใช้งานบ่อยๆเลยนะ ทนมือทนเท้าหรือเปล่า'' เลิฟไม่รู้จะตอบยังไง ไม่รู้ว่าควรยอมทำตามหรือควรขัดขืน ในใจนั้นอยากจจะต่อยแล้ววิ่งมาก แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าควรยอมทำตามจ่าฝูงเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง โฬมเลื่อนมือลงไปต่ำลงเรื่อยๆ ไปจับตูดของเลิฟบีบเล่น ดวงตาของโฬมส่องสว่างวาบขึ้นมาแวบหนึ่ง ''ระหว่างรอนี่ลองเช็คของเลยดีหรือเปล่านะ'' โฬมพูดขำๆ เลิฟมองขึ้นไปข้างบนเพื่อขอความช่วยเหลือจากหมอก แต่ดูหมอกจะไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่ ประตูเซฟเฮ้าส์เปิดออก
$ V# X, B1 Z- c& M
ราคาน ราคานเดินเข้ามา ''มาช้าจังนะมึง'' ''กูติดงานนิดหน่อย'' ราคานบอก มองไปที่เลิฟ ''เออ มาก็ดีละ มาจอยมั้ย กำลังจะลองใช้ของเล่นใหม่ของพวกเราพอดี'' โฬมปลดเข็มขัดกางเกงของเลิฟ เลิฟรู้สึกว่าคงจะไม่รอดแล้ว แถมยังมีเพื่อนมารุมอีกด้วย ''นี่คนในฝูงหรอ'' ''ใช่ รอคนมาครบอยู่'' ''ปล่อยเค้าก่อนเถอะ ยังไม่ได้รู้จักกันเลยไม่ใช่หรือไง'' ''ชื่อค่อยรู้ทีหลังก็ได้นี่นา สนอะไรวะ'' ''ปล่อย'' โฬมปล่อยตัวเลิฟออก เลิฟรู้สึกงงเพราะกลิ่นและรังสีเมื่อกี๊ของราคานมันพุ่งออกมาแรงมาก กลบกลิ่นความเงี่ยนของโฬมจนมิด โฬมมีท่าทางหงุดหงิด ''อะไรของมึงวะ ไม่สนุกเลย'' ''มึงอะ จะเงี่ยนอะไรขนาดนั้น'' ราคานนั่งลง หันไปหาเลิฟ ''ใส่เสื้อผ้าดีๆ'' ''ครับ'' เลิฟจัดแจงใส่เสื้อผ้าตัวเอง ราคานยื่นมือไปให้เลิฟ ''เราชื่อราคานนะ'' ราคานพูดยิ้มๆ กลิ่นของราคานนั้นชัดเจนมากว่าเป็นอัลฟ่า แต่กลับมีกลิ่นหอมแตกต่างไปจากของอัลฟ่าคนอื่น มันไม่มีความเงี่ยนหรือความกระสันอยู่ในนั้น เป้นกลิ่นทีเ่ป็นมิตรที่เลิฟไม่เคยได้กลิ่นแบบนี้จากอัลฟ่ามาก่อน ''เลิฟครับ'' เลิฟตอบ ยื่นมือออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ ราคานจับมือของเลิฟแล้วเขย่าเบาๆ ''ไอนี่โฬม'' ''จำชื่อกูไว้ จะได้ครางถูก'' เลิฟพยักหน้า ราคานมองบน ''คนในฝูงมึงเว้นๆหน่อยก็ได้มั้ง'' ''เอ้า ก็อยู่ในฝูงกูก็ต้องบำเรอกูสิ'' ''แล้วแต่มึงละกัน'' ราคานไม่สนใจ เหลือบตาขึ้นไปมองหมอกที่อยู่ข้างบน ''ไง'' ราคานโบกมือให้ หมอกมองแล้วพยักหน้าตอบรับ ''เหลืออีกกี่คน'' ''สองคน'' โฬมตอบ ราคานพยักหน้า ราคานที่เห็นว่าเลิฟดูอึดอัดที่นั่งข้างๆโฬม ''มานี่มา'' ''ครับ'' เลิฟเดินไปนั่งข้างราคานแทน ''ห้ามกูเพราะจะเก็บไว้แดกเองนี่เอง ไอห่า'' ราคานยักไหล่อย่างไม่สนใจนัก ''เลิฟอายุเท่าไหร่'' ''17ครับ'' ''โห ยังเด็กมากเลยนี่นา'' ''กำลังหวานเลย'' ราคานหันไปมองโฬม ''เงี่ยนมึงก็ไปเอาออกก่อนไป'' ''ก็กูกำลังจะเอาออกแต่มึงเข้ามาขัด'' ''วันนี้วันแรก ทำความรู้จักฝูงก่อนดีกว่ามั้ย มึงเป็นหัวหน้านะ น่าจะรู้หน้าที่ตัวเองนี่'' ราคานพูดเสียงเรียบ โฬมหงุดหงิด ''เออ กูรู้น่า'' โมเอาบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ ''ขอโทษนะครับ'' เลิฟบอก ''ขอโทษทำไม'' เลิฟก็ไม่รู้เหมือนกัน ''ขอโทษที่ทำให้พี่โฬมอารมณ์เสียครับ'' ''เออ ไม่เป้นไร คราวหน้าก็ได้'' โฬมบอกอย่างไม่ใส่ใจ ''กินอะไรหรือยัง'' ''ยังครับ'' ราคานหันไปหาโฬม ''ครัวใช้ได้ปะ'' ''ได้นะ ของในตู้เย็นก็มี'' ''หิวมั้ย'' ''หิว'' ''งั้นเดี๋ยวกูทำอะไรให้กินละกัน'' ราคานลุกขึ้น ''ไปช่วยพี่ในครัวได้มั้ย'' ''ครับ'' เลิฟรีบลุกขึ้น เดินตามราคานไป โฬมยิ้มมุมปาก เอามือตีตูดเลิฟไป1ที ทั้งคู่เข้ามาในครัว ราคานเปิดตู้เย็นดูของข้างใน ''เราทำกับข้าวเป็นมั้ยเลิฟ'' ''ไม่เป็นเลยครับ'' ''งั้นช่วยเอาผักไปล้างละกันนะ'' ''ได้ครับ'' รังสีอัลฟ่าของราคานนั้นน่าจะแรงที่สุดใน3คนแล้ว แต่กลับเป็นรังสีที่เป็นมิตรที่เลิฟรู้สึกปลอดภัย อย่างน้อยก็ยังมีคนดีบ้างล่ะนะ เลิฟหยิบผักไปล้างตามคำสั่งของราคาน ราคานเริ่มทำอาหารโดยมีเลิฟยืนดูอยู่ข้างๆ ''ทำไมเงียบจังล่ะ กลัวหรอ'' ใช่ เป็นเรื่องปกติที่โอเมก้าจะไมกล้าพูดคุยกับอัลฟ่าก่อน ''เปล่ากลัวครับ'' ''ทำตัวตามสบายก็ได้ เราอยู่ฝูงเดียวกันนะ'' ราคานพูดยิ้มๆ เลิฟเริ่มหายเกร็งลงนิดหน่อย ''พี่ไม่ได้ปกป้องเราจากไอโฬมได้ตลอดหรอกนะ แต่ไม่อยากให้ทำอะไรกันวันนี้ น่าจะทำความรู้จักกันมากกว่านี้ก่อนเพราะเป็นวันแรก'' เลิฟพยักหน้า คิดในใจว่าถ้าเป็นอัลฟ่าแบบราคานจะยอมให้แบบไม่ขัดขืนเลย : b! u5 S7 F% K
พสุ พสุนั่งอยู่ในห้องโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง เสียงอาบน้ำดังมาจากในห้องน้ำ วันนี้พสุก็ออกมาทำงานเหมือนอย่างเคย วันนี้ลูกค้าของพสุเป็นลูกเศรษฐีที่ร่ำรวยคนหนึ่งชื่อว่าเอส พสุรู้ว่าวันนี้มีรวมฝูง แต่ไม่ได้นัดเวลาพสุเลยไม่อยากแคนเซิลลูกค้า แถมกระเป๋าหนักซะด้วย พสุมองดูต้นทางว่าเอสยังอาบน้ำอยู่ เดินไปที่กระเป๋าเงินของเอส หยิบบัตรเครดิตออกมา เอาแหวนทองคำของเอสมาเก็บเอาไว้ในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง เสียงเปิดประตูดังขึ้น พสุรีบนั่งลงบนเตียง ส่งสายตายั่วยวนไปให้เอส ''แหม พร้อมเชียวนะ เงี่ยนแล้วหรือไง'' ''เงี่ยนมากเลยครับ รอนานแล้วเนี่ย'' พสุพูดเสียงกระเส่า นั่งบิดเอวไปมา ไม่ใส่เสื้อโชว์หุ่นลีนๆและผิวขาวที่เต็มไปด้วยรอยสักของตัวเอง พสุทำอาชีพขายตัว เพราะได้เงินดีและก็ชอบเย็ดอยู่แล้วด้วย เอสเดินเข้ามาหาพสุ ถอดเสื้อคลุมอาบน้ำของตัวเองออก ควยใหญ่ยาว14นิ้วเด้งออกมาโด่ชี้หน้าของพสุ พสุยิ้ม คลานเข่าเข้ามาหาเอส เอสจับหัวพสุไว้ ''รีบจังเลยนะ'' ''วันนี้มีธุระต่อน่ะครับ'' พสุจับควยของเอสจ่อปาก แลบลิ้นออกมาแตะๆที่ปลาย น้ำหล่อลื่นของเอสเยิ้มออกมาตรงหัวควย พสุเอาควยเอสเข้าปากแล้วดูดอย่าเมามันส์ ''ซี้ดดด อาาา'' พสุอมควยของเอสอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปวนใต้หนังหุ้ม ถอกควยของเอสลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา พสุเลียไปตามแง่งควยของเอส ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยเอสอย่างช่ำชอง ลีลาการอมควยของพสุทำเอาเอสเสียวไปหมด เอสจับหัวพสุไว้ ยักควยเข้ามาในปากแล้วเด้งเอวเย็ดอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก'' ควยเอสใหญ่เต็มปากพสุไปหมด เอสกระแทกควยเข้ามาในปากพสุไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนพสุสำลักน้ำตาเล็ด จับควยตีกระพุ้งแก้มของพสุรัวๆ ถอนควยออก น้ำลายพสุไหลเยิ้มติดควยของเอสมา จับควยของเอสตั้งตรง ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของเอสจนชุ่ม เอสจับควยแฉะๆตีหน้าของพสุอย่างแรงจนหน้าสั่น พสุยิ้มพอใจ สายตาร่านๆที่ส่องสว่านเป็นสีแดงก่ำมองหน้าของเอส เอสจิกผมของพสุดึงขึ้นมาจูบอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน บีบปากของพสุให้อ้าแล้วถุยน้ำลายใส่ ประกบปากจูบพสุต่อ สอดลิ้นเข้ามาพัวพันแลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ ''กูเงี่ยนไม่ไหวละ'' พสุรีบลงไปนอนคุกเข่าบนเตียง โก่งตูดแหกออก รูหีของพสุขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน ''เงี่ยนสมคำร่ำลือจริงๆเลยนะมึงเนี่ย'' เอสยิ้มมุมปาก ถุยน้ำลายใส่หีของพสุ เอาควยถูไปมา ดันเข้ามาทีเดียวสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยเอสใหญ่คับหีพสุไปหมด เข้ามาลึกจนพสุทั้งจุกทั้งเสียว เอสเด้งเอวเย็ดหีของพสุเป็นจังหวะ ''อะ อ๊ะ อาาาา'' ''อูยยย แน่นชิบ'' หีของพสุทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของเอสอย่างบ้าคลั่ง เอสจับเอวของพสุไว้ กระแทกควยเข้ามาในหีพสุอย่างเร็วและแรง ตีตูดของพสุอย่างแรงจนเป็นรอยมือ ดึงแขนของพสุมาข้างหลังแล้วซอยอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ อาาา'' เอสกระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ เด้าหีของพสุอย่างเร็วและแรง ควยของเอสแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของพสุไปมาจนเสียวไปหมด ควยพสุแข็งกระดกขึ้นลง เอสซอยเร็วขึ้นอีก พสุจับควยของตัวเองชักขึ้นลง ''อาาา ซี้ดดดด อ๊ะ'' พสุน้ำแตกออกมาคามือ เอสเด้ารัวๆ ''โอยยย เย็ดแม่ จะแตก อะ อ้าาา!'' เอสกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกทะลักเข้ามาในหีของพสุ พสุยิ้มกว้าง ตัวสั่น ความอุ่นของน้ำควยทำเอาพสุเสียวจนแทบจะแตกอีกรอบ เอสอุ้มพสุขึ้น โก้งโค้งเด้งเอวเย็ดหีของพสุอีกรอบ ''อะ อูยยย เสียววว'' ''ซี้ดดด'' เอสซอยหีของพสุไม่ยั้ง ตอกควยเข้ามาในหีพสุอย่างเร็วและแรง ''อะ อาาา'' พสุคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเอส ควยเอสแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของพสุย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยของพสุแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เอสเด้าเร็วขึ้นเรื่อย น้ำควยข้างในทะลักออกมาตามแรงกระแทก '''อึก อ๊ะ'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด เอสซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''อาาา ซี้ดดดด!'' เอสตอกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีพสุจนอุ่นไปหมด เอสถอนควยออก รูหีพสุบานโบ๋เป็นรูร่องควยเอส ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเต็มพื้น เอสหัวเราะ ''คุ้มเงินชิบหาย'' พสเหนื่อยหอบ ยิ้มอย่างมีความสุข ''ขอบคุณที่ใช้บริการครับ'' เอสนอนพักหลับอยู่บนเตียง พสุรีบลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้าอย่างเงียบๆเตรียมตัวจะออกจากห้อง ''เงินที่ให้ไปตอนแรกมันยังไม่พอหรอ'' พสุสะดุ้งนิดหน่อย กลิ่นอัลฟ่าของเอสคละคลุ้งไปทั่วห้อง ''เอ่อ พอสิครับ ทำไมหรอ'' พสุทำหน้าตาย ''แล้วบัตรเครดิตกับแหวนจะเอาไปทำอะไรล่ะ'' เอสลุกขึ้นมานั่งยิ้มบนเตียง พสุเห็นท่าไม่ดี รีบวิ่งออกจากห้อง แต่ประตูก็ถูกล็อคจากด้านนอก เอสตามมา ยันพสุติดกับประตู เอามีดแทงมือของพสุติดไว้กับประตู ''อะ'' พสุหลุดร้องเบาๆเพราะความเจ็บ จ้องหน้าของเอสที่ดูน่ากลัวมาก ดวงตาของเอสเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเข้ม รังสีอำมหิตแผ่ไปทั่ว ''กะหรี่ชั้นต่ำอย่างพวกมึงมันไว้ใจไม่ได้กูเลยให้ล็อคประตูจากด้านนอก ขโมยแบบมึงจะได้หนีไม่ได้ไง'' เอสกดมีดแรงขึ้นอีก อยู่ๆพสุก็ล้มลง ออกมาอยู่นอกห้อง เอสตกใจ ''เหี้ยไรวะเนี่ย!'' เอสโวยวายอยู่ในห้อง พยายามพังประตูออกมา พสุรีบออกตัววิ่งเต็มฝีเท้าออกมาจากโรงแรมนั้น พสุเอาเสื้อพันแผลของตัวเองไว้ รีบวิ่งมาเรื่อยๆโดยไม่มองไปข้างหลัง เป้าหมายคือจุดรวมฝูง พสุวิ่งเข้ามาในย่านชนชั้นสูง ถูกคนเฝ้าหยุดไว้ซะก่อน ''มาทำอะไร'' ''รวมฝูง'' พสุเอาโทรศัพท์ให้ดู รีบวิ่งเข้ามา ตรงมาถึงหน้าเซฟเฮ้าส์ พสเดินมาหน้าประตู กดออด กลิ่นอัลฟ่าที่น่ากลัวลอยมาใกล้ หมอกเปิดประตูออก เจอกับพสุที่มือเปื้อนเลือดเต็มไปหมด โฬมองมาจากที่โซฟา ''อะไรวะนั้น'' ''ไปโดนอะไรมา'' หมอกถาม ''เอ่อ'' พสุไม่รู้จะพูดว่าอะไร กลิ่นของอัลฟ่าที่คละคลุ้งทำให้พสุพูดไม่ออก ''อะไร'' ราคานเดินออกมาจากครัว รีบตรงมาที่พสุ ''ไปโดนอะไรมาเนี่ย'' ''คือ มีเรื่องกันนิดหน่อยน่ะครับ'' ราคานพาพสุเข้ามาในบ้าน ให้นั่งลงบนโซฟา ''ไอสัส เดี๋ยวเลือดเปื้อน'' โฬมว่า ''เงียบๆก่อนมึงอะ'' ราคานหันไปมองตาโฬม โฬมเงียบทันที เลิฟที่เดินตามออกมาเห็นเลือดก็ตกใจ ''อะไรหรอครับ'' ''โดนแทงมาหรอ'' พสุพยักหน้า ''ให้ผมดูได้มั้ยครับ'' เลิฟถาม ราคานพยักหน้า เลิฟนั่งลงข้างๆพสุ ''ขอมือหน่อยครับ'' พสุดมกลิ่นของเลิฟก็รู้ว่าเป็นโอเมก้าเหมือนกัน แถมยังหน้าคุ้นๆเหมือนเคยเจอกันมาก่อนด้วย เลิฟกุมมือของพสุไว้ ''ใช่คนเมื่อตอนนั้นมั้ย'' เลิฟมองหน้าพสุ ''อ๋อ คุณที่โดนแก้วไหม้มือ'' ทั้งคู่เคยเจอกันมาแล้วตอนที่พสุขโมยแก้วมาแล้วโดนพิษเผามือ ได้เลิฟมาช่วยไว้ ''รักษาหรอ'' ราคานมองอย่างสนใจ ''ถ้าอวัยวะไม่ถูกตัดขาดออกจากกันโดยสมบูรณ์ผมสามารถรักษาได้ครับ'' เลิฟบอก ''เออ หายากเหมือนกันนะพลังแบบนี้ แต่พลังขนาดนี้มีในพวกโอเมก้าด้วยหรอ'' ''แรร์ล่ะมั้ง'' ประตูเปิดออกเสียงดัง
$ |3 E6 Y3 G7 m& q5 @
รัม ผู้ชายคนหนึ่งที่มีรอยสักเต็มตัวเดินเข้ามา ในมือถือขวดไวน์ทั้งสองมือ ''อะไรกันเนี่ย ฉลองกันก่อนผมมาอีกหรอ'' รัมพูดอย่างยิ้มแย้ม เดินเข้ามาในบ้าน น่าแปลกที่ไม่มีใครได้กลิ่นของรัมเลย โฬมดมกลิ่นของรัมแต่ก็ไม่ได้กลิ่น รัมวางขวดไวน์ลง มองมาที่มือของพสุที่พันไว้ด้วยผ้าเปื้อนเลือด ''อะไรกันเนี่ย เจอพวกชอบเลือดเหมือนกันหรอ'' ''ใช่ที่ไหนล่ะ'' หมอกพูดขึ้น หมอกกับรัมเป็นเพื่อนสนิทกัน รัมเดินเข้าไปหาหมอก ''มาช้าจังวะ'' ''เอ้า กูมีการมีงานทำนะ'' รัมว่า ''ใช่จ้าของ The Serpent มั้ย'' โฬมถาม ''ใช่แล้ว'' รัมยิ้ม ทำนิ้วเป็นรูปเครื่องหมายถูก ''ยังเจ็บอยู่มั้ยครับ'' เลิฟถาม พสุจับแผลของตัวเอง ''ไม่แล้ว'' เลิฟเอาผ้าออก แผลของพสุผสานกันสนิทแล้ว เหลือแค่รอยแผลเป็น ''แผลเป็นจะหายอีกประมาณ1อาทิตย์นะครับ เพราะแผลลึกมาก'' ''ขอบคุณ'' พสุบอก ''เก่งมาก'' ราคานเอามือลูบหัวของเลิฟ ''แล้วตกลงไปโดนอะไรมา'' พสุไม่กล้าบอก ''แค่มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ'' โฬมมองพสุแล้วก็ยิ้ม พสุนั้นมีกลิ่นที่เซ็กซี่มากๆ มันเต็มไปด้วยเรื่องเย็ดๆเต็มไปหมด ''ยังไงก็ มากันครบละเนอะ แนะนำตัวกันหน่อยมั้ย'' ราคานพูด หันมาทางโฬม โฬมนึกขึ้นได้ ''เออ มาแนะนำตัวก่อนเถอะ แล้วจะได้จบๆไปซะที'' ทั้งหมดนั่งลงที่โซฟา ส่วนรัมนั่งอยู่บนชั้นสอง ห้อยขาลอดช่องบันไดลงมา เป็นธรรมเนียมของการตั้งฝูงที่ทุกคนจะต้องแนะนำตัวเองและข้อมูลส่วนตัวให้กันและกัน แต่ห้าบอกคนนอก ''กูชื่อโฬม โฬม พลศุรต อายุ25 พลังกูทุกคนก็น่าจะรู้อยู่แล้ว'' โฬมนั่งลง มองมาที่หมอก ''หมอก 24'' หมอกยกมือขึ้น มือของหมอกกลายเป็นก้อนควัน จากนั้นก็กลับมาเป็นแบบเดิม โฬมพยักหน้า ราคานลุกขึ้น ''เราชื่อราคาน อายุเท่าไอโฬมนี่แหละ ความสามารถเราบอกไม่ได้ แต่ถ้ามีอะไรหรือต้องการความช่วยเหลือก็บอกเราได้เลย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ'' ราคานพูดอย่างเป็นกันเอง เลิฟมองแล้วก็ยิ้มออกมา ทุกคนหันมามองเลิฟ เลิฟรีบลุกขึ้นยืน อย่างลุกลน ราคานขำ ''เลิฟครับ ปีนี้อายุ17แล้ว พลังคือรักษาครับ'' เลิฟเลือกที่จะบอกกลางๆ เพราะไม่อยากให้คนรู้ว่าทำอะไรได้บ้าง ''นายล่ะ'' ราคานหันขึ้นไปถามรัม ''ยังๆ อยากเป็นคนสุดท้ายมากกว่า มันเด่นสุด'' รัมยิ้มกว้าง แกว่งขาไปมา ''ท่าจะบ้า'' โฬมพูด ราคานยิ้มหันไปมองปรามโฬม ''เอาสิ'' ราคานบอกพสุ ''ชื่อพสุ 26'' ''พลังล่ะ'' พสุเอามือล้วงทะลุเข้าไปในแจกันบนโต๊ะ ''ทะลุผ่านสิ่งของ'' ''เจ๋งดีนี่นา'' ราคานชม ''ไม่หรอก มันเอาไว้หนีแค่นั้นแหละ'' พสุพูดเสียงเรียบ ''ตาเราๆ!'' รัมตะโดน ทุกคนขึ้นไปมองที่รัม รัมยืนขึ้น จัดเสื้อของตัวเอง ''ผมชื่อรัม อายุ24ปี'' ทุกคนนั่งรอฟังว่าจะมีอะไรต่อ ''แค่นั้นอะนะ'' ''ใช่ แค่นี้แหละ'' ''แล้วมึงจะลีลาทำเหี้ยอะไรวะ!'' โฬมตะโกนใส่จะพุ่งไปหารัมแต่ราคานจับไว้ รัมหัวเราะชอบใจเสียงดัง ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเหลืองก่ำ ''ปล่อยให้เข้ามาเลย ปล่อยดิ ปล่อยเลย'' รัมท้าทาย รังสีอำมหิตแผ่ไปทั่วบ้าน ''หยุด'' ราคานมองตาของรัม รัมจึ๊ปาก กระโดดลงมาจากชั้นสอง เดินมานั่งที่โซฟา เลื่อนตัวไปนั่งติดกับพสุ ยกมือของพสุขึ้นมาดู พสุไม่ขัดขืนเพราะแรงกดดันจากรัม ถึงอย่างนั้นก็ไม่รู้อยู่ดีว่ารัมนั้นเป็นอัลฟ่าหรือเปล่าเพราะไม่มีกลิ่นเลย ''แผลสวยดี'' รัมมองแผลเป็นของพสุ แลบลิ้นออกมาเลีย พสุชักมือออก รัมยิ้ม ''มึงเป็นใครวะ'' โฬมถาม รัมมอง ''เป็นลูกฝูงนายไง'' รัมยิ้มกว้าง ''พอแล้ว วันนี้มึงกินไปเยอะหรอ'' หมอกห้าม ''หึ ปกติเลย ครบ38'' ''32'' ''นี่กูได้โรคจิตเป็นลูกฝูงหรอ'' ''ขอโทษ'' อยู่ๆท่าทางของรัมก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนที่ดูปกติ ทุกคนงง ''ห้ะ'' ''เราไม่รู้ว่าเป็นอะไรเมื่อกี๊'' ''หรอ'' ''ใช่'' รัมลุกขึ้น หยิบไวน์เทนใส่แก้ว ยื่นไปให้โฬม ''อันนี้เตรียมมาให้เป็นของขวัญของจ่าฝูง'' โฬมรับมา ข้างในไวน์เหมือนมีอะไรเขียวๆที่ว่ายไปมาอยู่ โฬมไม่คิดอะไรจะดื่มกลิ่น อยู่ๆมือของเลิฟก็เลื่อนไปปัดแก้วนั้นตกแตก ''เฮ้ย ทำอะไรวะ!'' โฬมโวยวาย รัมหันมามองเลิฟตาขวาง ''พิษครับ'' เลิฟพูดอย่างกลัวๆ ราคานหันมามองรัมที่ตอนนี้หัวเราะเหมือนก่อนหน้านี้ ''ได้กลิ่นถึงในน้ำเลยหรอเนี่ย เฮ้อ สมกับเป็นผู้มีพลังรักษาจริงๆเลย'' รัมหยิกแก้มของเลิฟ ''นี่มึงจะฆ่ากูหรอ'' ''แค่หยอกๆเอง'' ''กูจะฆ่ามึง'' ''พอก่อน ทั้งคู่นั่นแหละ'' ราคนพูด เอามือกุมขมับ ''วันนี้แยกย้ายกันแค่นี้ก่อนเถอะ ค่อยมาคุยกันต่อวันหลัง ที่นี่ ถ้าใครจะมาก็มาได้ตลอด เป็นเหมือนบ้านของพวกเราแล้ว โอเคมั้ย'' ทุกคนพยักหน้า โฬมหงุดหงิดที่ราคานพูดแทน รีบลุกขึ้น ''เออ กูจะพูดแบบนั้นแหละ แยกย้าย'' โฬมบอก ทั้งหมดเดินออกมาจากบ้าน ''เลิฟ'' ราคานเดินมาเรียก ''ครับ'' ''ให้พี่ไปส่งมั้ย พสุด้วย อยู่ที่เดียวกันนี่'' ''ไม่เป็นไรครับ ผมกลับเองได้'' เลิฟบอก ''ไม่เป็นไร มาเถอะ วันนี้เอาเก๋งมา ปกติขับแต่มอไซ'' ''ก็ได้ครับ'' เลิฟกับพสุตามราคานไป โฬมขับรถออกไปแล้ว หมอกกับรัมเดินออกมาด้วยกัน ''สนุกดีเนอะ'' รัมเกาะแขนของหมอก ''ไม่เห็นจะสนุกเลย'' โฬมกลับมาถึงบ้าน ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง เอามือก่ายหน้าผาก หน้าที่หัวหน้าฝูงคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายอย่างที่คิดไว้แล้วซะล่ะมั้ง | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-2-14 03:08:07
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-2-14 03:19:13
โพสต์ 2022-2-14 03:44:48
โพสต์ 2022-2-14 07:25:30