ใส่บทผิด เรื่องนี้ไทม์ไลน์เกิดขึ้นก่อน ภาระกิจนิดหน่อย ที่จริงก็เวลาใกล้ๆกันนั่นแหละ จบ ตอนภาระกิจถึงจะขมวดทุกอย่าง เข้าด้วยกัน อย่าพึ่ง งงนะครับ ในช่วงนี้ ถ้าตอนเขียนว่าเรื่องสั้นก็คือให้ อ่านมันในแบบเรื่องสั้นจริงๆ อย่างตอนนี้คือ จบในตอบ และมันจะรวมกันในตอนท้าย เรื่องนี้ เรทเรื่องอยู่ในระดับธรรมดา ไม่เก็บเหรียญละกันครับ ไม่มีฉาก 18+
ตอน ประตูสีชาด (RedDoor) มันเป็นวันแห่งความโกลาหลที่เพียงข้ามคืนหนุ่มสาวเกือบทั้งโลกพากันเล่นแอปหาคู่ที่มันถูกส่งเข้ามายังโทรศัพท์ของเราไม่มีใครรู้เลยว่ามันมาจากไหนและใครเป็นคนส่งมันมาแต่เมื่อผมรู้ตัวอีกทีก็จมดิ่งไปกับมันถูกมันครอบงำจนหยุดไม่ได้ กลไกของมันง่ายมาก แค่กดตกลงไม่ต้องสนใจรายละเอียดที่แทบจะไม่ต้องกรอกเพราะแอปรู้จักเราดีซะยิ่งกว่าตัวเราเองซะอีก แอปจะให้เราเลือกว่าจะใช้ ข้อมูลจริง หรือข้อมูลปลอม ถ้าเราเลือกใช้ข้อมูลจริง ข้อมูลของเราจะถูกระบุลงไปมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก เพราะส่วนใหญ่ก็แค่ชื่อเล่น อายุ น้ำหนัก ส่วนสูงรูปร่างหน้าตา รายละเอียดที่แปรผันได้เราอาจต้องตามใส่มันเอง ข้อมูลอีกส่วนคงมาจากฐานข้อมูลของรัฐโรงพยาบาลหรือไม่ก็การกรอกข้อมูลตามแอปอื่นๆ จนถูกโยงมาหาตัวเราได้ในที่สุดในโลกที่ข้อมูลถูกรวมจนกลายเป็น บิ๊กดาต้าอะไรก็เกิดขึ้นได้ แต่ถ้ากรอกข้อมูลปลอมข้อมูลปลอมๆ จะโผล่ขึ้นมาละเอียดถี่ยิบเหมือนข้อมูลตัวเราเองเลยเราจะกลายเป็นคนที่แอปสร้างขึ้นมาให้เป็น แต่ยังคงรูปร่างหน้าตาของเราเอาไว้และไม่มีใครแยกออกหรอกว่าใครใช้ข้อมูลจริงหรือข้อมูลปลอมเพราะทุกคนที่เลือกเล่นต่างก็เลือกแบบเดียวกันทั้งนั้น... เลือก (ข้อมูลปลอม) เมื่อตอบตกลงไม่ถึงสามวิชื่อใหม่ของผมก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ คัดเตอร์ อายุ 24 มันสุ่มชื่อจริงให้ผมได้ด้วยนะมีทั้งชื่อนามสกุลดูดีทีเดียว นอกจากนี้ยังมีการสร้างความเป็นมาปลอมอย่าง สถานที่เรียนภาพถ่ายโรงเรียนตอนมัธยม ประถม เพื่อนสนิท ทุกอย่างถูกนำมาสร้างเป็นโปรไฟล์ปลอมที่โคตรละเอียดซึ่งมีหน้าผมใส่อยู่ในนั้นพร้อมเสร็จ เป็นแอปสำหรับคนปลอมตัวยังกับเป็นสายลับ แต่นั่นแหละที่ทำให้มันเป็นที่นิยมไอ้ลูกเล่นแสนประหลาดนี่ อีกลูกเล่นที่คนชอบที่สุดก็คือความสนใจทางเพศ ไม่ว่าคุณจะเป็นเพศไหน ผู้ชาย ผู้หญิง เกย์ หรือเลสเบี้ยนแอปนี่สามารถตามหาคนรักให้คุณได้ทั้งนั้น เช่นเดิมมันไม่ได้ยากเลยหลังจากเรากรอกข้อมูลว่า เราเป็นเพศไหน รสนิยมแบบไหน เพศ (เกย์) ต้องการคบกับ (ผู้ชายหรือเกย์) มันก็พร้อมที่จะจัดการจับคู่ให้เราได้ในทันทีตอนนี้โปรไฟล์ของผมก็พร้อมสำหรับขั้นตอนสุดท้าย ที่น่าสนใจที่สุดปุ่มที่เคยเป็นสีเทา ตอนนี้กลายเป็นสีเขียว ผมไม่รู้ว่ามันเชื่อมโยงคนแบบไหนมา เราคาดเดาอัลกอริทึมในส่วนนี้ของระบบไม่ได้จริงๆแต่แค่เพียงเรากดปุ่มลงไป ก็เหมือนมันลิขิตชีวิตของเราไปแล้ว กดปุ่ม “ประมวลข้อมูล โปรดรอ” “รหัสของคุณคือ 7458” “เข้าสู่ห้องแดง” เอาละผมได้ข้อมูลที่จำเป็นมาแล้ว ก็คือ รหัสรหัสนี่เราต้องเอาไปใส่ในห้องแชทและคนที่ได้รับรหัสแบบเดียวกันจะถูกดึงเข้ามาร่วมสนทนาด้วย ระบบการันตีว่า เราสองคนมีความเป็นไปได้ทางเคมีมากที่สุดหรือ ทางคอมพิวเตอร์เรียกมันว่า มีโอกาสเป็นเนื้อคู่กันนั่นเองการคอนเฟริ์มของระบบมันดูไม่น่าเชื่อถือเท่าไร แต่เมื่อมันถูกคอนเฟริ์มโดยผู้ใช้ ร้อยคนพันคน พริบตาเราจะเชื่อว่ามันคือความจริง ความจริงที่เราปล่อยผ่านไม่ได้ ผมเชื่อมันไหม.... ไม่ ใครจะไปเชื่อลงในเมื่อข้อมูลที่เลือก มันโกหกตั้งแต่แรก แล้วมันจะมีอะไรจริงอยู่ในนั้น... ผมเข้าห้องแชทรอไม่นานมากอีกฝ่ายก็เข้ามา ชื่อของเค้าคือ Yo (โย) “หวัดดีครับ พี่โย”ผมพึ่งสังเกตว่าเขาอายุ 28 ส่วนอวตานผมอายุเท่าผม แค่ 24เดาว่าอวตานกับตัวจริงจะอายุเท่ากัน “ยินดีที่ได้รู้จักครับ คัดเตอร์”เขาตอบ คำตอบที่ดูเป็นการเป็นงานเหลือเกินผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะอายุแค่28 หรือเปล่า หรืออาจจะมากกว่านั้นอีกหลายสิบปี “ครับ” “เจอกันไหม ผมจะไปรอที่ห้องแดง”เขาพิมพ์กลับมา “ก็ได้ครับ” ผมพิมพ์ตอบหลังจากนั้นโลเคชั่นของสถานที่ก็ถูกส่งเข้าห้องแชท การเจอตัวจริงย่อมดีกว่าการคุยแบบไม่รู้จักหน้าคาดตา ความประหลาดอีก 2 เรื่องใหญ่ๆเรื่องแรกคือแอปจะทำการจองโรงแรมทุกโรงแรมไว้ด้วยรหัสนั้นและเรียกมันว่า RED ROOM หากผู้ใช้แอปพึงพอใจกับการจับคู่ตัวแอปจะจ่ายค่าใช้จ่ายครั้งนั้น แต่ถ้าไม่พึงพอใจผู้ที่เปิดใช้งานห้องคนแรกจะเป็นคนจ่ายเงินจะถูกหักจากบัญชีไปโดยอัตโนมัติ ยังไงระบบก็ได้เงินจากเราไปแน่ๆพวกโรงแรมเลยพากันสมัครจนทำให้เกิด Red Room เต็มไปหมด และเรื่องที่สอง คือไอ้สถานที่ที่ผมต้องไปมันอยู่ที่ละแวกบ้านเก่าของผม สมัยที่ผมยังเด็กผมใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมงในการไปที่นั่น “ถึงแล้วครับ พี่โย” ผมพิมพ์ทักไปที่นี่ก็แค่โรงแรมธรรมดา แต่เพราะโครงการนี่ ชื่อ เรดรูม ห้องที่แอปจองไว้ทางโรงแรมเลยส่งเสริมกิจกรรมด้วยการทาสีประตูให้กลายเป็นสีแดงซะเลยจะได้กลายเป็นห้องแดงของจริง ประตูห้องมีอุปกรณ์ที่ต้องใช้รหัสพิเศษในโทรศัพท์ผมเมื่อไปทาบกับประตูเท่านั้นถึงจะคลายล็อคได้หมายความว่านอกจากโทรศัพท์ของเราสองคนแล้วจะไม่มีใครเข้าและออกในห้องนี้ได้ส่วนตัวสุดๆไปเลย ทันทีที่ประตูเปิดออกภายในห้องที่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างหรูหรามีอาหารเครื่องดื่มวางอยู่พร้อมบนโต๊ะ ผู้ชายคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่บนเตียง เขาสวมแค่กางเกงในเท่านั้นผมเดินเข้าไปในห้องแล้วปิดประตู ไม่ต้องแปลกใจกับเรื่องนี้ เป็นเรื่องปกติมากที่คนส่วนหนึ่งจะใช้แอปนี้เพื่อที่จะหาเซ็กส์กับโรงแรมฟรีเท่านั้นบางคนที่เป็นแฟนกันในชีวิตจริง แต่พอได้ใช้ชีวิตในโลกคู่ขนานก็เรียกคู่นอนผ่านรหัสลับๆนี่ แล้วเอามาเผด็จศึกในห้องซะจนสาสม ต่างคนต่างถูกใจก็ปิดห้องหายไปไอ้ตอนปิดห้องนี่แหละที่เป็นปัญหา เพราะจากผู้ใช้กว่า 100 คนในการจับสถิติครั้งล่าสุดมีคนกดปิดห้องแค่1 คนเท่านั้น คนที่เหลือเลือกที่จะจ่ายค่าใช้จ่ายโดยการหารกันหรือเลือกที่จะกดจับคู่ใหม่เพื่อที่จะส่งต่อห้องไปให้คนที่ถูกเรียกมา “พี่.....” ผมกำลังจะเอ่ยเรียกเขาขณะที่เขาหันกลับมา ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะคนที่กำลังหันกลับมา....ดันกลายเป็นแฟนเก่าของผม และเขาไม่ได้ชื่อโย เขาชื่อ อาท “เก็ท....”เขาเรียกชื่อผมจ้องตาค้าง รีบหยิบผ้าขึ้นมาคลุมตัวเองถ้าไม่ใช่ผมก็คงไม่ทำท่าทางแบบนั้น เราเงียบกันไปพักใหญ่มันพูดไม่ออกจริงๆ เขาอาย ผมก็อายพอกัน เราเลิกกันต่างคนต่างไปมีชีวิตตัวเองเพราะความเจ้าชู้ของเค้านั่นแหละที่ทำให้ผมเหนื่อย แต่ตลอดเวลาผมก็ลืมเขาไม่ได้เลยเราอายุห่างกัน 4 ปี รู้จักกันตอนเรียนมหาลัย ดูสิเขายังเหมือนเดิมแถมยังดูหล่อกว่าเก่าอีก “เอาไงต่อดี” ผมถามกลับแอบลุ้นนะว่าเขาจะพูดอะไรถึงผมบ้างตั้งแต่ที่เราเลิกกันผมก็ไม่เคยเห็นเค้าคบใครเป็นตัวเป็นตนเช่นกันบางทีผมอาจจะมีลุ้น “เก็ทกินอะไรมายังละ” เขาถามกลับ “ไม่หิวหรอก” “อืม งั้นก็ขอบคุณนะที่มา”เขาพูดต่อ “อาท ปิดห้องเถอะ ผมกดให้ได้นะ”บางทีจังหวะนี้คงเป็นจังหวะที่ดีที่สุดที่ผมจะง้อแฟนเก่ากลับมาคืนดีเพราะตอนนั้นถึงเขาผิดแต่เขาก็ขอโทษ แต่เป็นผมเองที่ดึงดันด้วยทิฐิส่วนตัว “ไม่เป็นไรถ้าเก็ทลำบากก็ไม่ต้องหรอก” เขาพูดต่อ “ผมดีใจนะที่ได้เจอพี่อีกผมอยากขอโทษพี่มาตลอด 3 ปีที่ผ่านมาเลยนะ ตอนนั้นผมเองที่ไม่มีเหตุผล” “อืม มันผ่านไปแล้ว ช่างมันเถอะ” “พี่กลับมาคบกับผมนะผมสัญญาจะไม่งี่เง่าอีก” “เก็ท เคยกดถูกใจหรือเปล่า”เขาพูดเรื่องอื่นหน้าตาเฉยเหมือนไม่สนใจว่าผมกำลังง้ออยู่ “ผมไม่เคยเล่นถึงห้องแดงนี่เป็นครั้งแรก” “เก็ทรู้หรือเปล่าว่าปุ่มถูกใจมันกดได้แค่ครั้งเดียว” เขาพูดต่อ “หมายความว่าไง” “เวลาที่อยากปิดห้องก็แค่กดปุ่มถูกใจ พร้อมกันสองคน ห้องก็จะปิด นี่ใช่ไหมที่เก็ทรู้” “อือ” “แต่ถ้า คนที่อยู่ด้วยเคยกดไปแล้ว... ปุ่มมันก็จะหายไป และเก็ทก็จะ....” เขาพูดแล้วนิ่งอยู่ “นี่มันเรื่องอะไรกัน” “พี่เคยกดไปแล้ว และพี่สร้างแอคปลอมเพื่อเล่นอีกรอบปุ่มถูกใจมันไม่มีในเครื่องพี่ พี่จะออกจากห้องไม่ได้ และถ้าพี่ออกไปมันจะเรียกเก็บเงินไปที่บัญชีพี่ เป็นค่าปรับหลายล้านบาท” “ล้านบาท” “อือ” “คืออะไรวะพี่” “พี่อยู่ที่นี่มาตั้งแต่แอปมันเปิด” “เอาเป็นว่า เก็ทไปจากนี่เหอะเก็ทออกไปได้ก็แค่ กดไม่ยอมรับออกไปเท่านั้น พี่จะเรียกคนอื่นมาหรือเก็ทอยากนอนกับพี่ก่อนละ” “สรุปคือพี่กำลังติดอยู่ในบัคของระบบแล้วทำไมเราไม่ให้คนพัฒนาแอปแก้ละ” “มันไม่มีคนทำขึ้นมาหน่ะสิและอีกอย่างที่นี่ก็สบายดี พี่ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับโลกข้างนอกนั่นสักนิด” “เดี๋ยวแล้วที่พี่กดปุ่มยอมรับไปก่อนหน้านั่นละ” “พี่ใช้สิทธิ์ไปหมดแล้วตอนนี้ลูกกับเมียก็คงสบายไปแล้ว พี่คงไม่ให้มันตามไปหักเงินเมียกับลูกพี่จนหมดหรอกดังนั้นพี่คงอยู่นี่ไม่ออกไปแล้วละ สบายกว่าโลกข้างนอกซะอีก ไม่ต้องทนทำงานด้วยแถมมีเซ็กส์ได้เรื่อยๆ ไม่เบื่อเลยละ” “เฮ้ย....” “แต่ถ้าเก็ทยังไม่อยากกลับอยากรื้อฟื้นวันเก่าๆก่อนก็ได้นะ พี่จะได้หายเหงาด้วย” “พี่บ้า เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยจริงๆพอใจที่จะอยู่แบบนี่เนียนะ โดนขังอยู่ในห้อง” “อืม ก็ดีซะอีก มีอาหารพร้อมไม่ต้องทำอะไรเลย เหงาก็เรียกคนมาหา สบายกว่าอยู่ข้างนอกอีกคนส่วนใหญ่ที่มาก็ง่ายๆ จัดกันได้เลย แล้วก็กดปุ่มออกไปพี่ว่าพี่ชอบที่พี่เป็นแบบนี้” “แล้วพี่ไปกดถูกใจกับใครวะ” “พอเลิกกับเก็ทพี่ก็จมอยู่กับอดีตไปพักใหญ่ ช่วงนั้นแอปมันเริ่มเข้ามา พี่กรอกข้อมูลเป็นแบบผู้ชายผู้หญิงพี่ก็เลยเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เราชอบกัน มีอะไรกัน พอใจกัน พี่ก็ตกลงจากนั้นก็มีโบนัส พี่ได้เงินมากมายเลย ได้แต่งงาน มันเหมือนเราถูกรางวัลที่หนึ่งเมียพี่ก็รู้เรื่องนี้ที่พี่ติดอยู่นี่ มันยังบอกเลยว่าพี่ห้ามออกไปตอนแรกก็อยากให้ออกนะ แต่พอเงินมันเพิ่มเป็นแสน ความคิดที่อยากออกก็หายไปแถมตอนนี้หนี้มันก็กลายเป็นเงินล้านออกไปคงหมดตัวแน่ พี่ได้ข่าวว่ามันหักจริงมีคนหมดตัวเพราะออกไปจากห้องจริงๆไอ้แอปบ้านี่มันอยู่เหนือเหตุผลที่เราเข้าใจได้ไปแล้ว” “พี่เชื่อมันหรอวะ ก็แค่แอปโกหก” “มันไม่ได้โกหกนะเก็ทมันเป็นความจริง เงินที่พี่ได้มาจะจากมาจากไหนละ” สิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าในตอนนี้คือผู้ชายที่กำลังแพ้ให้กับทุกอย่างรวมทั้งตัวเองผมไม่รู้ว่าจะหาทางไหนมาช่วยเขาได้อีก ในเมื่อเขายอมที่จะถูกขังอยู่ในประตูบานสีแดงบานนี้ด้วยตัวเอง ผมออกมานั่งมองอยู่หน้าห้องเขาในหัวยังคงคิดหาทาง.... ที่จะช่วยเขาออกมา มีคนเดินเข้าไปในห้องแบบที่ผมทำสำหรับพี่อาทมันคงเป็นความสุขละมั้งที่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้แต่สำหรับผมมันคงไม่ต่างอะไรกับอยู่ในห้วงเวลาของความทุกข์ที่ไม่มีวันสิ้นสุด พวกคุณเคยมีห้วงเวลาแบบนี้ไหม?
|