แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-2-23 01:05 % b# s/ X/ E, j! g! B
0 U" o( V3 z1 b/ o' C: j
! J' w# y3 I' `/ J
รัม ''อือออ'' รัมส่งเสียงจากลำคอ ยืดแขนบิดขี้เกียจ ลืมตาตื่นขึ้นจากการนอนกลางวัน รัมลุกขึ้นมานั่ง ขยี้ตาอย่างงัวเงีย แสงสีแดงยามเย็นของท้องฟ้าสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ที่ปกคลุมไปด้วยไอน้ำจากความเย็นอุณหภูมิติดลบภายในห้องของรัม รัมเดินไปปิดม่าน เดินมาทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา เอาโทรศัพท์ขึ้นานอนเล่น กดเข้าไปดูในไลน์กลุ่มของฝูง จริงๆแล้วรัมนั้นชอบการอยู่คนเดียวมากกว่า เพราะอิสระและไม่มีใครนำปัญหามาให้ ที่ยอมเข้าฝูงก็เพราะหมอกเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของรัมชวนเท่านั้นแหละ แต่หลังจากที่ได้ไปในวันรวมฝูงที่ผ่านมานั้น รัมกลับรู้สึกสนุกและตื่นเต้นขึ้นมาซะงั้น การที่ได้เจอผู้คนที่มีนิสัยต่างกันหลายๆคนมันทำให้รัมอยากจะแกล้งและปั่นหัวคนพวกนั้นเล่นเพื่อความบันเทิงของตัวเอง รัมรู้สึกได้ว่าทุกคนในฝูงนั้นน่าจะเป็นคนดีละไม่มีพิษภัยอะไรต่อรัม ยกเว้นก็แต่โอเมก้าที่มีพลังรักษานั่น รัมจำได้คลับคล้ายคลับคลาว่าชื่อเลิฟ รัมไม่ได้สนใจมากนัก แม้เจ้าตัวจะบอกว่ารักษาได้แค่แผลนิดหน่อย แต่รัมรู้ว่าเลิฟทำได้มากกว่านั้น รัมล่ะเกลียดพวกสายรักษาซะจริงๆ ทำรัมหมดสนุกซะทุกที แต่ในเมื่ออยู่ฝูงเดียวกันรัมจะอ่อนข้อให้ละกัน แค่อย่ามาขัดขวางการเล่นของรัมก็พอ รัมลุกขึ้น เดินไปที่ห้องเล็กๆห้องหนึ่ง เปิดประตูเข้าไป ในห้องนั้นมืดมาก อากาศเย็นจนมีไอควันลอยออกมาเมื่อรัมเปิดประตู รัมเปิดไฟ ภายในห้องเต็มไปด้วยกล่องกระจกที่แบ่งสัดส่วนเป็นช่องย่อยๆ ภายในมีงูหลากหลายสายพันธุ์ขดเลื้อยอยู่ข้างใน รัมเดินดูงูไปทีละตัว ''วันนี้ยังอิ่มกันอยู่สินะ'' รัมเลี้ยงงูเอาไว้หลายตัว ที่เห็นในห้องนี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ทุกตัวที่จะได้เข้ามาอยู่ในห้องนี้จะเป็นพันธุ์หายากที่มีราคาสูง หรือเป็นตัวโปรดของรัมเท่านั้น รัมออกมาจากห้องนั้นแล้วปิดประตู มองนาฬิกาก็เห็นว่ายังพอมีเวลาก่อนที่รัมจะไปทำงาน รัมนั่งลงที่่โต๊ะ เปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมา เข้าไปในเว็บเทรดของมีค่าของพวกนักธุรกิจ รัมกดเข้าไปในหมวดเครื่องประดับ อัญมณีมากมายโผล่ขึ้นมาให้เลือกดู มีตั้งแต่เพชรพลอยธรรมดาไปจนถึงเครื่องเพชรราคาแพงหายาก อีกหนึ่งงานอดิเรกของรัมนั้นคือการสะสมเครื่องประดับที่มีความแปลกประหลาด รัมกดดูไปเรื่อย มีแจ้งเตือนเข้ามาในแอคเค้าท์ของรัม รัมกดเข้าไปดูแล้วยิ้มมุมปาก โพสท์ที่รัมตั้งขายเอาไว้มีผู้สนใจต้องการที่จะเจรจาด้วย สิงที่รัมนำไปลงขายนั้นก็คือ 'ดวงตาอสรพิษ' เป็นอำพันที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยมรกตเป็นสีเหมือนดวงตาของงูซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติและมีชิ้นเดียวในโลก จึงมีราคาที่สูงลิ่วและหามาได้ยาก แถมยังมีเรื่องเล่ากันว่าถ้าผู้ที่ครอบครองมันไม่ใช่ผู้ที่มีจิตใจและพลังแข็งแกร่งจะพบเจอเรื่องที่ไม่ดี แม้จะมีชื่อเสียงเรื่องความน่ากลัวแต่เพราะความสวยของมันทำให้หลายคนอยากจะได้มันไว้ในครอบครอง ตอนนี้รัมเป็นเจ้าของคนปัจจุบันของอัญมณีชิ้นนี้ เรื่องวิธีการที่รัมได้มานั้นไม่สามารถเปิดเผยได้ รัมกดตอบรับคำของจากผู้ซื้อคนนั้น 'สวัสดีครับ' 'สวัสดีครับ' 'ผมนุครับ' 'รัมครับ' 'ผมอยากจะนัดคุยและดูสินค้าสักหน่อย สะดวกมั้ยครับ' 'สะดวกสิครับ แต่ได้เฉพาะกลางคืนนะครับ' 'โอเคครับ วันนี้เลยสะดวกมั้ยครับ' รัมยิ้ม 'สะดวกครับ' 'บอกเวลาและสถานที่มาได้เลยครับ' 'บาร์ The Serpent 5ทุ่มละกันครับ' 'ได้ครับ' รัมยิ้มกว้าง ในที่สุดก็จะได้ขายอัญมณีนี้ไปสักที รัมชอบสะสมก็จริง แต่พอดูจนเบื่อก็จะขายต่อ รัมลุกขึ้นเดินไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าออกมาใส่ เปิดลิ้นชักหยิบกล่องใส่ดวงตาอสรพิษออกมา ใส่ไว้ในกระเป๋า ก่อนจะออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่างคอนโด ขับรถออกไปยังย่านบันเทิง l- e. M( d4 G. L2 Z% W% g8 y
รัม สักพักรัมก็ขับมาถึง ย่านบันเทิงเป็นย่านที่มีสถานบันเทิงและอบายมุขมากมาย ทั้งผับ บาร์ เซ็กส์คลับ ตามทางมีพวกโอเมก้าขายตัวยืนเรียงรายเรียกลูกค้า รัมขับรถเข้ามาที่ใจกลางของย่าน บาร์กระจกสูงใหญ่ตระหง่านจากที่อื่น ปากทางเข้าเป็นรูปปากของงูที่มีเขี้ยวขนาดใหญ่ พรมสีแดงถูกปูจากข้างในเลยออกมาข้างนอกเหมือนกับลิ้นงู ป้ายไฟใหญ่ส่องแสงสว่างจ้าเขียนว่า 'The Serpent' ที่นี่เป็นบาร์ที่ได้รับความนิยมจากหมู่คนรวย พวกอัลฟ่าที่มีฐานะร่ำรวยต่างมาใช้บริการที่บาร์แห่งนี้ สิ่งที่ดังที่สุดและมีชื่อเสียงไปทั่วของที่นี่คือเครื่องดื่ม ซึ่งผู้ที่ได้ลิ้มลองและสัมผัสเป็นต้องบอกว่าสุดยอด เครื่องดื่มแอลกอฮอลของที่นี่พิเศษกว่าที่ไหน เรียกได้ว่าต้องลองมาเมาที่นี่ดูสักครั้งในชีวิตเลยทีเดียว รัมผู้เป็นเจ้าของที่นี่ก้าวขาลงมาจากรถหรูสีเขียวมรกต การ์ดที่ยืนอยู่ข้างหน้าก้มหัวเคารพรัม รัมยิ้มเดินเข้ามาในบาร์ วันนี้คนก็เยอะอีกเช่นเคย บนเวทีมีโอเมก้าท่าทางเซ็กซี่เต้นยั่วยวนอยู่ ตามโต๊ะมีพวกอัลฟ่านั่งกินเหล้าพูดคุยกัน บางโต๊ะก็กำลังรุุมเย็ดโอเมก้ากันอยู่ รัมจะเข้ามาที่นี่และอยู่สักพักเพื่อดูความเรียบร้อยต่างๆแล้วค่อยกลับ ''สวัสดีครับคุณรัม'' พวกเด็กเสิร์ฟและบาร์เทนเดอร์ต่างกล่าวทักทายเจ้านาย ''เดี๋ยวช่วยจัดโต๊ะริมสุดชั้นสองให้ที จะคุยธุระ'' ''ได้ครับคุณรัม'' รัมเดินขึ้นไปข้างบน เข้าไปในโซนวีไอพี เปิดประตูเข้าไปในห้องส่วนตัวที่เขียนว่าห้ามรบกวนอยู่ที่ประตู ถอดเสื้อสูทวางไว้บนพนักเก้าอี้แล้วนั่งลง หยิบกล่องออกมาเปิดดูอัญมณีข้างในแล้วยิ้มออกมา จำนวนเงินที่จะได้จากการขายเจ้านี่นั้นมากมายมหาศาลมาก คิดไม่ผิดจริงๆที่เก็บเอาไว้ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ''คุณรัมครับ'' ''เข้ามา'' ประตูห้องเปิดออก ลูกน้องของรัมเดินเข้ามา ท่าทางกลัวๆ ''มีแขกมาพบคุณรัมครับ'' ''ให้เค้านั่งรอที่โต๊ะ เดี๋ยวตามไป'' ''ได้ครับ'' ลูกน้องรีบออกไป รัมหยิบสัญญาการซื้อขายและปากการวมไปถึงอัญมณีนั้นเดินออกมาจากห้อง เดินไปที่โต๊ะซึ่งมีอัลฟ่าร่างกายใหญ่โตนั่งอยู่ กลิ่นอัลฟ่าแรงจนรัมได้กลิ่นมาแต่ไกล รัมเดินไปหาอย่างยิ้มแย้ม ''สวัสดีครับคุณนุ'' ''สวัสดีครับคุณรัม'' รัมนั่งลง นุเป็นอัลฟ่าที่มีฐานะร่ำรวย เป็นลูกชายของนักธุรกิจรายใหญ่ที่มีอิทธิพลพอตัว นุพยายามดมกลิ่นของฝั่งตรงข้ามแต่กลับไม่ได้กลิ่นอะไรเลย ทำให้ไม่รู้ว่าเป็นอัลฟ่าเบต้าหรือโอเมก้า แต่ดูจากออร่าและท่าทางแล้วน่าจะเป็นอัลฟ่าเหมือนกัน ''ดื่มอะไรก่อนดีมั้ยครับ'' ''ไม่เป็นไรหรอกครับ'' ''ที่นี่เป็นร้านของผมเอง ให้ผมได้บริการเถอะครับ'' รัมหันหาเด็กเสิร์ฟ เด็กเสิร์ฟคนนั้นพยักหน้าแล้วเดินลงไปข้างล่าง กลับขึ้นมาพร้อมกับเครื่องดื่มสองแก้วในถาด ''นี่เป็นเมนูขึ้นชื่อของร้านผมเลยนะครับ'' รัมยื่นแก้วไปให้ นุรับไป ในแก้วเป็นของเหลวสีขาวที่มีอะไรบางอย่างสีม่วงลอยค้างอยู่ พอจ้องดูดีๆแล้วเหมือนมันจะขยับอีกต่างหาก ด้วยความที่นุเจรจาธุรกิจมาเยอะทำให้ต้องคอยระวังตัวอยู่เสมอ นุวางแก้วลงโดยไม่ดื่ม รัมมองหน้าของนุ ''แหม ไม่ต้องกลัวหรอกครับ ผมไม่ได้ใส่อะไรลงไปหรอกครับ'' รัมยกขึ้นดื่มทั้งสองแก้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ค่อยทำให้นุโล่งใจขึ้นมาหน่อย เด็กเสิร์ฟรินแล้วส่งให้นุใหม่ ครั้งนี้นุจิบมันเล็กน้อยแล้ววางลง ''เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ'' ''รีบร้อนจังเลยนะครับคุณนุเนี่ย'' รัมเอากล่องขึ้นมาเปิด อัญมณีข้างในเปล่งแสงเป็นประกาย นุมองของตรงหน้าอย่างหลงใหลในความงดงามของมัน รัมปิดกล่องลงฉับพลัน ส่งยิ้มมาให้ ''เห็นมั้ยครับ ว่าผมมีของจริง'' นุจับเน็คไทด์ของตัวเอง ''แล้วจำนวนที่ผมเสนอไปโอเคมั้ย'' ''อืมม ผมว่ามันยังต่ำไปอยู่นะครับ'' นุจึ๊ปาก คิดไว้อยู่แล้วว่ารัมต้องต่อราคา ''คุณต้องการเท่าไหร่ครับ'' ''จากเดิม4เท่าครับ'' ''4เท่าเลยหรอครับ'' ''ใช่ครับ'' นุทำสีหน้าตกใจ แต่จริงๆแล้วราคาแค่นั้นยังไม่เท่าราคาจริงของมันเลย นุคิดว่ารัมคงไม่รู้และเอามาขายในราคาถูก หวานหมูนักธุรกิจหัวหมออย่างนุมากๆ ''ว่ายังไงครับ ได้หรือเปล่า'' นุทำเป็นไม่พอใจ ''มันไม่สูงไปหน่อยหรอครับ'' ''ถ้าคุณนุไม่พอใจจะไม่ซื้อก็ได้นะครับ'' นุที่เห็นว่ารัมจะไม่ขายเลยต้องรีบคิดบทต่อ ''ผมต้องคิดสักหน่อยน่ะครับ มันไม่ใช่จำนวนเงินน้อยๆเลย'' รัมยิ้มมุมปาก วางกระดาษสัญญาลงบนโต๊ะ ''ถ้าตกลงจะซื้อ ก็เซ็นต์สัญญานี่นะครับ'' นุนั้นยังไม่อยากเซ็นต์เพราะอยากได้ราคาที่มากกว่านี้ อยู่ๆหัวของนุก็เร่มวิงเวียน สายตาพร่ามัว เห็นเพียงรอยยิ้มของรัม อาจจะเป็นเพราะเมา แต่นุจิบไปแค่จิบเดียวเองไม่ใช่หรอ นุพยายามประคองสติของตัวเองเอาไว้ กลิ่นตัวของนุกระจายไปทั่ว ความเงี่ยนเข้าปกคลุมทั้งบริเวณ ''ครั้งนี้ได้ผลดีมากเลยแฮะ'' รัมปรบมือหัวเราะชอบใจ เลื่อนตัวเข้ามาหานุ เอามือกำเป้าของนุที่ตอนนี้แข็งเป็นลำพาดขา ''คนเราเวลาเงี่ยนบางทีก็จะทำอะไรโดยไม่คิดแหละเนอะ'' รัมหัวเราะ ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเหลือง นุเงี่ยนไปหมด ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เริ่มหายใจแรงขึ้น เอามือดึงเอวของรัมเข้าไปหา ''เดี๋ยวสิครับ'' ''อะไรอีก'' ''ถ้าไม่เซ็นต์สัญญาอันนี้ผมก็ไม่ยอมหรอกนะ'' นุมองใบสัญญานั้น ตอนนี้นุเงี่ยนไปหมดแล้ว นุหยิบกระดาษแผ่นนั้นมาเซ็นต์ รัมหัวเราะ หันมามองหน้าของนุ ''ไปที่ห้องด้านในกันก่อนเถอะครับ'' รัมพูดเบาๆข้างหู นุลุกขึ้นอุ้มรัมเดินเข้าไปในห้องวีไอพีทันที
* f H6 m7 [: f0 k( P. p, C
นุ นุอุ้มรัมเข้ามาในห้อง ดันรัมไปติดผนังแล้วประกบปากจูบรัมทันที ''อืออ'' รัมครางในลำคอ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน นุบีบตูดของรัมไปมาอย่างมันส์มือ รัมถุยน้ำลายใส่ปากของนุ นุยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก กลามของนุเกร็งแน่น นุสอดลิ้นเข้ามาพัวพันแลกลิ้นแลกน้ำลายกับรัมอย่างเมามันส์ นุปล่อยรัมลง รัมคุกเข่าถอดกางเกงของนุออก ควยนุแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน มันยาวพ้นของออกมานิดหน่อย นุกระชากเสื้อของตัวเองออก หุ่นของนุนั้นล่ำมากตามประสาอัลฟ่า อกหนาไหล่กว้าง กล้ามแขนและขาเป็นมัดๆ ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพดูเซ็กซี่ รัมลากลิ้นเลีย่านกล้ามหน้าท้องที่มีไรขนอ่อนๆของนุขึ้นไป ดูดหัวนมของนุอย่างเน้นๆ ''ซี้ดดด'' นุคราง รัมตวัดลิ้นเลียหัวนมของนุสลับข้างไปมา นุกดหัวรัมลงไปที่เป้าของตัวเอง รัมขบกัดเบาๆไปตามลำควของนุ ดึงกางเกงในของนุลง ควยใหญ่ยาว12นิ้วเด้งออกมาตีหน้ารัม รัมยิ้มพอใจ จับควยของนุชักขึ้นลงแล้วเอาเข้าปากดูดอย่างเมามันส์ ''อูยยย'' รัมอมควยของนุอย่างหื่นกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา ถอกควยของนุลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา รัมดูดหัวควยของนุเน้นๆจนเสียวตัวงอ เลียไปตามแง่งควยของนุ ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยกินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงปลายควย นุดันหัวรัมไปติดกำแพง เด้งเอวเย็ดปากของรัมอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก'' ''อาาา'' ควยนุใหญ่คับปากรัมไปหมด นุกระแทกควยเข้ามาในปากรัมไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนรัมสำลัก นุถอนควยออก น้ำลายรัมไหลเยิ้มติดควยนุมา รัมจับลำควยของนุพาดหน้า ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของนุจนชุ่ม นุจับควยแฉะๆตีหน้าของรัมรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น สายตาของรัมที่มองมายิ่งทำให้นุเงี่ยนขึ้นไปอีก นุอุ้มรัมขึ้น ''ใจเย็นสิครับ'' รัมหัวเราะ นุไม่ฟังอะไรอีกแล้ว โยนรัมลงบนเตียง ฉีกเสื้อของรัม เปยให้เห็นหุ่นลีนๆของรัม เอวบางยั่วยวนผิวขาวเนียนน่าสัมผัส รอยสักมากมายบนตัวดูเซ็กซี่ นุยื่นหน้าไปเลียหูของรัม ลากลิ้นลงไปตามลำคอ ดูดคอขาวๆของรัมจนเป็นรอยแดง ''อึก อ๊ะ'' นุถอดกางเกงของรัมออก ยกขารัมขึ้นสูง รูหีสีชมพูระเรื่อของรัมขมิบไปมา นุยื่นหน้าไปเลียหีของรัมอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด อาาา'' รัมคราง เอามือขยำผมของนุ นุตวัดลิ้นเลียหีของรัมไปมา ใช้ลิ้นดุนตรงรูของรัม ลิ้นอุ่นๆหนาๆของนุทำเอารัมเสียวหีไปหมด นุเลียหีของรัมอย่างมูมมามจนแฉะ นั่งขึ้นมาเอาควยถูตรงรูของรัม ''ยัดเข้ามาเลยสิ'' รัมพูดเสียงกระเส่า นุดันควยเข้ามาทีเดียวมิดลำ ''งึก อะ'' ควยนุใหญ่คับหีรัมไปหมด แทงเข้ามาลึกจนรัมทั้งจุกทั้งเสียว นุเด้งเอวเย็ดหีของรัมเป็นจังหวะทันที ''อ๊ะ อ๊ะ อาาาา ซี้ดดด'' ''อูยยย'' หีรัมนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของนุอย่างบ้าคลั่ง นุจับเอวของรัมไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง สอดควยเข้าออกหีของรัม ''อืออ อาาาา เสียวว'' รัมคราง ดวงตาเป็นสีเหลืองส่องประกายในความมืดของห้อง นุดึงแขนของรัมมาแล้วซอยหีรัมอยางเมามันส์ เด้าหีของรัมอย่างเร็วและแรง ''อะ อาาาา'' ควยนุแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของรัมไปมา ควยรัมแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว นุกอดรัมเอาไว้แน่นแล้วเร่งจังหวะซอยขึ้นอีก ''อะ อาาา อ๊ะ'' รัมควยกระตุกน้ำแตกออกมา นุซอยเร็วขึ้นอีก ''โอยยย อ้าาาา!'' นุกระแทกควยเข้ามาสุดลำ ควยนุขยายใหญ่ขึ้น น้ำควยมากมายไหลทะลักเข้ามาในรูของรัม รัมยิ้มกว้างตาเหลือก หัวเราะชอบใจ ดวงตาของรัมสว่างขึ้นอีก รัมดันนุลงมานั่ง ขึ้นไปนั่งคร่อมนุแทนทั้งที่ควยยังคาอยู่ข้างใน ขย่มตัวขึ้นลงเป็นจังหวะ นั่งเทียนควยของนุอย่างเมามันส์ ''อูยยย เสียวชบหายเลย ซี้ดดด'' ''อาาา'' รัมร่อนเอวใช้หีบดควยของนุ นุจับเอวของรัมไว้แล้วเด้งเอวตอกควยเข้ามาในหีรัมไม่ยั้ง ''อึก อ๊ะ อาาา แรงๆเลย ซี้ดดดด'' รัมคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของนุ เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ควยนุกระแทกเข้ามาลึก แทงจุดเสียวของรัมย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยรัมแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''อ๊ะ อาา!'' รัมควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด นุเด้ารัวๆ ''อาาาา ซี้ดดด!'' นุตอกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีของรัมจนอุ่นไปหมด ทะลักออกมาข้างควยของนุ นุถอนควยออก น้ำควยขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเลอะพื้น รูหีของรัมบานเป็นรูร่องควยของนุขมิบหุบอ้า นุหมดแรงล้มลงนอน รัมยิ้ม ลุกขึ้นเดินไปหยิบหลอดหยดที่ภายในมีของเหลวสีฟ้าอยู่ ''ขอบคุณนะครับ'' รัมหยดของเหลวนั้นใส่ปากของนุ นุสะดุ้งตื่นขึ้นมา พบว่าตัวเองยังนั่งอย่ที่โต๊ะโดยมีรัมนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เมื่อกี๊คงจะเผลอหลับไป ''งั้นก็ตามนี้นะครับ'' รัมพูดยิ้มๆ ''อะไรหรอครับ'' ''ก็นี่ไงครับ'' รัมโชว์สัญญาที่มีลายเซ็นต์ของนุอยู่ นุเอามาดู งงมากเพราะไม่รู้ว่าไปเซ็นต์ตอนไหน ไม่มีความทรงจำช่วงก่อนที่จะตื่นเลย คิดไม่ตกว่าเป็นเพราะอะไร เป็นเพราะพลังของรัมหรือเปล่า แต่ด้วยความรอบคอบจึงไม่กระโตกกระตาก เล่นไปตามน้ำ ''แต่วันนี้ผมยังไม่สะดวกแลกเปลี่ยน ถ้าเป็นพรุ่งนี้ที่บ้านของผมจะได้มั้ยครับ'' นุถาม รัมคิด ''ได้สิครับ'' นุยิ้มอย่างมีเลศนัย ''งั้นผมจะเอาที่อยู่ให้นะครับ'' ทั้งคู่คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนที่จะแยกย้ายกัน รัมมองตามนุไป แสยะยิ้มน่ากลัวออกมา วันรุ่งขึ้น รัมขับรถมาตามที่อยู่ที่นุให้เอาไว้ บ้านของนุนั้นมีขนาดใหญ่ มีการ์ดหลายคนยืนเฝ้าอยู่ข้างใน รัมเลื่อนกระจกลงส่งยิ้มให้การ์ด ''มาหาคุณนุครับ'' การ์ดพยักหน้าหันไปคุยกันก่อนจะเปิดประตูให้รัม รัมขับรถเข้ามาจอดด้านใน มีผู้ชายตัวใหญ่สองคนเดินมาประกบรัมแล้วพาเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่งที่ดูจะเป็นห้องรับประทานอาหาร ภายในห้องมีผู้ชายใส่สูทสีดำตัวใหญ่มากมายนั่งอยู่ นุนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ บนโต๊ะมีกระเป๋าสีดำใบหนึ่งวางอยู่ ''สวัสดีครับคุณรัม'' ''สวัสดีครับคุณนุ'' ทั้งคู่ทักทายกัน รัมนั่งลง ''ตรงเวลาดีจังนะครับ'' ''ทำธุรกิจ เวลาเป็นสิ่งสำคัญนะครับ'' รัมเอาขวดใบหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะ ''ผมเอาของขวัญมาฝากด้วยครับ ขอแก้วสักหน่อยจะได้มั้ย'' นุหันไปมองลูกน้อง ลูกน้องนำแก้วไวน์มาส่งให้รัม รัมเทน้ำลงไปในแก้ว มันเป็นของเหลวสีชมพูอ่อนๆเหมือนสีของกุหลาบ ภายในมีของเหลวเป็นเส้นๆว่ายอยู่ ''ไวน์ขาวน่ะครับ เพิ่งคิดสูตรได้ไม่นานนี้เอง ยังไม่ได้เอาลงขายที่ร้านเลยด้วย อยากจะให้คุณนุได้ลองชิมดูก่อน'' แม้นุจะไม่ไว้ใจ แต่พอมานึกดูแล้ววันนั้นรัมก็กินน้ำของตัวเองเข้าไปยังไม่เป็นอะไร คงเป็นเพราะนุเองที่เมาวันนั้น นุเอามาจิบไปหนึ่งอึก รสชาติของมันดีกว่าที่คิดไว้มากๆ ''ใช้ได้เลยนะครับ'' ''หรอครับ'' รัมมองไปที่ลูกน้อง รินใส่แก้วแล้วยื่นส่งให้ ''ลองกันให้ครบทุกคนเลยสิครับ'' ลูกน้องหันไปมองนุ นุที่ไม่อยากให้เกิดพิรุธก็พยักหน้า ลูกน้องส่งต่อแก้วดื่มกันไปคนละอึก ''มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ได้เอาของมาหรือเปล่า'' ''แล้วเงินล่ะครับ'' ''คุณนี่นะ'' นุเปิดกระเป๋าออก ภายในมีเงินมากมายหลายปึกอยู่ รัมยิ้มกว้าง หยิบกล่องที่ใส่ดวงตาอสรพิษขึ้นมาเปิดออก ทุกคนต่างมองไปที่มันอย่างหลงใหลในความงดงามของมัน นุดันกระเป๋าส่งมาให้รัม รัมยื่นกล่องอัญมณีให้ ''ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ ง่วงซะแล้วสิ'' ''ได้สิครับ แต่วางกระเป๋าเงินไว้ตรงนั้นแล้วออกไปแต่ตัวนะ'' ลูกน้องทุกคนในห้องหยิบปืนขึ้นมา เล็งมาที่รัม รัมยิ้มทำหน้างง ''อะไรกันหรอครับ'' ''มึงคิดว่ากูไม่รู้หรอว่ามึงวางยากูแล้วให้กูเซ็นต์ไอสัญญานั่น มึงจะไม่ได้เงินกูไปและอัญมณีนี่ก็จะเป็นของกู มึงจะร้องตะโดนยังไงก็ได้ แต่ห้องนี้มันเก็บเสียง ไม่มีทางที่คนข้างนอกจะได้ยินหรอก'' นุยิ้มเหมือนผู้ชนะ รัมไม่ได้มีสีหน้าที่หวาดกลัวเลยสักนิด ส่ายหัวแล้วหัวเราะเบาๆ ''คุณคิดว่าผมโง่มากที่จะเข้ามาในบ้านที่เต็มไปด้วยการ์ดของคุณแบบนี้เฉยๆหรอ'' ดวงตาของรัมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองสว่างวาบ รัมดีดนิ้ว
% Y9 I$ n& E# W% }7 \+ z
''อึก อ๊อก!'' การ์ดทุกคนตัวเกร็ง ล้มลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายกันหมด นุตกใจมาก ''เหี้ยอะไรวะ!'' นุหยิบปืนเล็งมาที่รัม งูมากมายเลื้อยออกมาจากปากของพวกการ์ดที่นอนดิ้นอยู่ นุรีบปีนขึ้นมายืนบนโต๊ะ จ่อปืนมาที่รัม ''มึงเอาเหี้ยอะไรให้พวกกูกิน!'' รัมมองภาพตรงหน้าแล้วปรบมือหัวเราะชอบใจ ''ตอบกูมา ไม่งั้นกูจะยิงมึง!'' ''แหม ใจเย็นๆสิครับ ไม่ได้ถึงตายสักหน่อย แค่ของเล่นใหม่ของผมแค่นั้นเอง น่ารักใช่มั้ยล่ะ'' รัมหยิบงูขึ้นมาลูบหัวเล่นแล้วเอามันเข้าปากเคี้ยวกลืนลงท้องไป นุมองภาพตรงหน้าอย่างหวาดกลัว ''มึงเป็นใคร'' ''ก็ลองดมกลิ่นดูสิครับ'' นุดมแต่ก็ไม่ได้กลินอยู่ดี เมื่อไม่รู้ชนชั้นเลยไม่รู้ว่าตัวเองควรจะกลัวหรือกดขี่รัม นุสาดกระสุนไปที่รัม รัมหลบกระสุนพวกนั้นอย่างว่องไว หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาอสรพิษสีเหลืองส่องประกายแวววาวดูสนุกสนาน นุเปลี่ยนมือของตัวเองให้เป็นปืนกล กราดยิงไปทั่วห้องแต่ก็ไม่โดนรัมเลย รัมนั้นว่องไวมาก คลาดสายตาไปนิดเดียวรัมก็หายไปแล้ว ''อึก!'' รัมที่ไม่รู้โผล่มากจากไหนเอามือบีบคอของนุ งูมากมายที่พื้นเลื้อยขึ้นไปพันตัวของนุจนนุหายใจไม่ออก ปลอยปืนในมือตกลง รัมหัวเราะเสียงดังกระโดดโลดเต้นไปมาเหมือนคนเสียสติ ดวงตาสีเหลืองอำพันเบิกโพลง ''สนุกดีจริงๆเลย แต่ว่าคงต้องรีบจบเรื่องแล้วล่ะ ผมชักจะเบื่อแล้ว'' รัมกระโดดขึ้นมาบนโต๊ะ เดินเข้ามาหานุที่โดนงูรุมพันตัวจนเห็นแค่ดวงตาข้างหนึ่ง ''เคยได้ยินมั้ยครับ ว่าอย่าไว้ใจงูน่ะ'' รัมดีดนิ้ว งูทุกตัวเลื้อยเข้าไปในปากของนุจนหายไปหมด นุล้มตัวลงนั่งที่พื้น ''เหี้ยอะไรวะเนี่ย เอามันออกไป!'' ''ก็ถ้าคุณเพิ่มเงินให้ผมอีก8เท่า ผมอาจจะเอาออกให้ก็ได้นะ'' ''เออ กูเพิ่มให้ เอามันออกไป'' นุไม่สนอะไรอีกต่อไป รัมยิ้มกว้างดูน่ากลัว ดีดนิ้วอีกครั้ง งูมากมายทะลักออกมาจากปากของนุแล้วล้มตายลง รัมหยบกระเป๋าเงินและกล่องอัญมณีขึ้นมา ''ที่เหลือก็โอนมาละกันครับ อ้อ แล้วอย่าคิดจะเบี้ยวล่ะ ผมเอาออกให้ก็จริง แต่ไม่ได้บอกว่าจะเอาออกให้ทุกตัวนะ'' รัมยิ้มเยาะ ''ยินดีที่ได้ทำธุรกิจด้วยนะครับ'' รัมปิดประตู เดินมาหน้าบ้าน ขับรถออกมาจากบ้านของนุผ่านพวกการ์ดที่ยืนขวางอยู่ รัมไม่หยุดรถจนเกือบพุ่งชนการ์ดพวกนั้น เสียงหัวเราะบ้าคลั่งของรัมดังไปทั่ว พวกการ์ดรีบกลับเข้ามาในบ้าน ไปที่ห้องของนุ การ์ดหลายคนนอนสลบอยู่ที่พื้น ทั้งห้องเละเทะจากการกราดยิง นุมีท่าทางเสียสติ โวยวายด้วยความหวาดกลัวว่างูๆๆๆ แต่มองดูแล้วในห้องกลับไม่มีงูอยู่เลยสักตัว
+ k7 p& i+ K$ R; e. l0 ^
พสุ พสุเพิ่งกลับมาจากการรับลูกค้าถึง3คน ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด พวกอัลฟ่าใช้งานพสุเป็นเหมือนแค่ของเล่นชิ้นหนึ่ง ร่างกายของพสุเต็มไปด้วยรอยแดงฟกช้ำจากการมีเซ็กส์หมู่แบบสุดเหวี่ยง พสุถอดเสื้อผ้าออก เข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลผ่านร่างกายที่เต็มไปด้วยมลทินของตัวเอง พสุเดินออกมาจากห้องน้ำ ใส่เสื้อผ้าแล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง มองขึ้นไปบนฝ้าเพดานอย่างเหม่อลอย บางทีพสุก็คิดว่าชีวิตตัวเองนั้นมีจุดหมายหรือเปล่า พสุทำงานแบบนี้ก็เพื่อหาเงิน เมื่อมีเงินแล้วพสุจะสามารถทำได้อย่างที่อยากทำ พสุคิดแค่นั้น แล้วเมื่อไหร่ล่ะที่พสุจะมีเงินเพียงพอ อะไรที่บอกว่ามันเพียงพอ หรือจริงๆแล้วมันไม่มีวันเพียงพอกันแน่ พสุคิดอะไรฟุ้งซ่านไปเรื่อยเปื่อย ดีดตัวของตัวเองนั่งขึ้น ลงมาจากเตียงเอาเสื้อคลุมออกมาใส่ ลงมาข้างล่างแล้วเดินลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยเล็กๆ สักพักพสุก็มาถึงหน้า่านชนชั้นสูง พสุโชว์บัตรผ่านของฝูงแล้วเดินเข้ามา ตรงไปยังเซฟเฮ้าส์ของฝูง ราคานเคยบอกเอาไว้ว่าถ้าอยากมาเมื่อไหร่ก็มาได้เลย ที่นั้นนั้นหรูหราและสะดวกสบาย ต่างจากอพาร์ทเม้นท์รูหนูที่พสุอาศัยอยู่ราวฟ้ากับเหว พสุเดินเข้ามา ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา รู้สึกเหมือนตัวเองได้เป็นราชาในพระราชวังอันใหญ่โต ''พสุหรอ'' พสุตกใจมาก รีบลุกขึ้นยืนมองไปตามเสียงเรียก
& l' T' _7 t- X) `1 S- `3 E9 i4 [% ]
ราคาน ราคานเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น รังสีอัลฟ่าของราคานที่อยู่ๆก็โผล่มาทำให้พสุตกใจกลัว ''เอ่อ เราแค่ ผ่านมาแถวนี้เลยแวะเข้ามา เผื่อจะมีงานอะไรให้เราทำ'' พสุพูดตะกุกตะกัก ราคานขำท่าทางของพสุ ''ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ อีกอย่างที่นี่ก็บ้านของพวกเรา อยากมาเมื่อไหร่ก็มาได้เลย ไม่ต้องมีเหตุผลหรอก'' กลิ่นอัลฟ่าของราคานที่แรงกล้าแม้ว่าจะมีแรงกดดันสูงแต่ก็มีความเป็นมิตรทำให้พสุสบายใจขึ้นบ้าง ''แล้วนี่ไม่ไปทำงานหรอ'' ราคานนั่งลงข้างๆ พสุเลื่อนตัวจะไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเล็กเพราะรู้สึกไม่อยากเทียบชั้น แต่ราคานจับแขนเอาไว้ ''นั่งนี่แหละ จะไปนั่งไหนล่ะ'' ''เอ่อ โอเค'' พสุเขยิบไปนั่งที่เดิม ''เราถามอะ ตอบยัง'' ''เพิ่งเลิกงานมา'' ราคานมองไปที่แผลฟกช้ำตามตัวและรอยแดงตรงคอของพสุ ''หิวมั้ย เดี๋ยวเราทำอะไรให้กิน'' ''ไม่เป็นไร เราไม่ค่อยหิวเท่าไหร่'' ท้องของพสุร้อง ราคานหัวเราะ ''อยากกินอะไร ว่ามาเลย'' ราคานพูดอย่างกระตือรือร้น ถ้าไม่บอกว่าราคานเป็นอัลฟ่าพสุก็คงไม่รู้ ทั้งนิสัยท่าทางของราคานนั้นไม่เหมือนพวกอัลฟ่าที่พสุเจอมาเลย ประตูบ้านเปิดออกเสียงดัง ''ฮิ้วววว มีใครอยู่มั้ยยย!'' รัมเดินเข้ามาด้วยท่าทางร่าเริง ในมือถือถุงอาหารมากมายอยู่ รัมโยนถุงลงบนโต๊ะตรงกลาง ''วันนี้ผมเลียงเอง กินให้เต็มที่เลย'' ''วันนี้มีเรื่องดีๆหรอ'' ราคานถามยิ้มๆ แหวกดูอาหารกลิ่นหอมในถุง ''ใช่ วันนี้แจ๊คพอตได้เงินมาเยอะเลย แถมได้เล่นอะไรสนุกๆด้วย'' รัมทิ้งตัวนั่งลงข้างพสุ ''กินด้วยกันสิ'' รัมชวน ''เอ่อ โอเค'' ทั้งสามคนนั่งกินอาหารด้วยกัน รัมนั่งเล่าเรื่องที่ตัวเองไปเจอมาวันนี้ให้กับพสุและราคานฟังอย่างสนุกสนาน แต่ผู้ฟังกลับไม่ได้มีสีหน้าสนุกเลย ''สรุปคือ นายไปโกงเงินเค้ามาหรอ'' ''ใช่ แต่ฝ่ายนั้นจะโกงก่อนนี่นา เกือบเอาเราตายเลยด้วย ตอนแรกเราใสสะอาดนะ'' รัมทำหน้ายู่ ราคานส่ายหัวอย่างปลงๆ ไม่รู้ว่าในฝูงมีคนปกติอยู่บ้างมั้ย หลังจากกินข้าวเสร็จรัมก็หายตัวไป คงจะหนีกลับไปก่อน ราคานกับพสุยืนล้างจานอยู่ด้วยกันในครัว ''รัมนี่นะ หนีกลับไปก่อนที่จะเก็บกวาดสินะ'' ราคานบ่น พสุขำ ''เออ พสุ ทำงานอยู่ที่ย่านบันเทิงใช่มั้ย'' พสุตกใจนิดหน่อย เพราะยังไม่มีใครรู้ว่าพสุนั้นขายตัว พสุกลัวว่าคนในบ้านจะมองพสุไม่ดี ''เอ่อ อืม ใช่'' ''ทำไมไม่มาอยู่ที่นี่ล่ะ มันใกล้ย่านบันเทิงนะ ที่นี่จะได้มีคนเฝ้าด้วย'' ''จะดีหรอ'' ''เอ้า ก็บอกแล้วไงว่านี่คือบ้านของพวกเรา ทำไมจะอยู่ไม่ได้ล่ะ'' พสุนั้นอยากจะมาอยู่ที่นี่มากๆ แต่อีกใจก็กลัวพวกอัลฟ่าในฝูง ''เราต้องทำอะไรแลกหรือเปล่า'' ราคานทำหน้างง ''ห้ะ'' พสุเลื่อนตัวมานั่งบนตักของราคาน ราคานตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ผลักออก ''อยากจะเย็ดเราใช่มั้ย'' ราคานหัวเราะ ยื่นมือไปลูบหัวของพสุ ''น่ารักดีจัง'' พสุงง ''ถ้าเราอยากเมื่อไหร่เราจะบอกเองนั่นแหละ แต่ที่นี่น่ะ ไม่ต้องทำอะไรแลกก็ได้ อยากมาก็มา โอเคมั้ย'' ''โอเค'' ราคานอุ้มตัวของพสุลงจากตัวเองอย่างง่ายดาย ''ปะ กลับกัน เดี๋ยวเราไปส่ง'' ''เรากลับเองก็ได้'' ''มันดึกแล้ว ทีนี้แหละจะได้โดนเย็ดขึ้นมาจริงๆนะ'' ราคานพูดขำๆ ทั้งคู่ออกมาจากบ้าน พสุขึ้นมาซ้อนบิ๊กไบค์ของราคาน ราคานขับมาส่งพสุที่อพาร์ทเม้นท์ ''เจอกัน'' ราคานโบกมือ พสุโบกตอบอย่างงงๆ ราคานขับรถออกไป พสุกลับขึ้นมาบนห้อง นอนลงบนเตียง งงว่าทำไมราคานถึงปฏิเสธตัวเอง ปกติแล้วพวกอัลฟ่าจะจับกดเย็ดไปแล้วแท้ๆ ราคานคงต่างจากพวกนั้นจริงๆแหละ พสุหลับตาลงก่อนจะผลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้า | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-2-22 00:11:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-2-22 00:29:44
โพสต์ 2022-2-22 00:31:56
โพสต์ 2022-2-22 01:58:51
โพสต์ 2022-2-22 03:14:33