ผัวขี้เหม่อควยใหญ่ (กราฟปุณ) ตอนพิเศษ เย็ดให้หายเหนื่อยหลังเลิกงาน

Kantanaty

ปุณ

     ''Mr. Punn'' ปุณที่ได้ยินเสียงเรียกชื่อจากบาริสต้าในร้านกาแฟแบรนด์หนึ่งลุกขึ้นเดินไปที่เค้าเตอร์ รูดบัตรจ่ายเงินแล้วรับกาแฟมา ''Thanks'' ปุณพูดกับพนักงานอย่างสุภาพแล้วเดินออกมาจากร้าน กลับมาที่รถซึ่งจอดอยู่ข้างหน้า เอาแก้วกาแฟใส่ไว้ในช่องวาง ดึงเข็มขัดมารัด เสียงโทรศัพท์ของปุณดังขึ้น ปุณเอาขึ้นมากดรับพลาจัดกระจกหน้ารถไปด้วย ''Punn, where are you? (ปุณ อยู่ไหนแล้วอะ)'' ''I'm on my way, be there in 10 minutes.(กำลังไปแล้ว อีก10นาทีถึง)'' ''Ok'' ปุณวางสายจากเพื่อนร่วมงาน สตาร์ทขับออกไป สักพักก็มาถึงหน้าสำนักงานย่อยของบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งซึ่งปุณทำงานอยู่ ปุณขับรถเข้าไปจอด หยิบของที่จำเป็นแล้วรีบเดินไปขึ้นลิฟท์ ประตูลิฟท์เปิดออกที่ชั้น4 ปุณเดินเข้าไป ที่นี่เป็นเหมือนออฟฟิศทั่วๆไป มีโต๊ะทำงานวางติดกันบ้างแยกกันบ้างเหลือทางเดินตรงกลางเอาไว้ ปุณเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของตัวเอง วางของลง เอากาแฟขึ้นมาดูด วันนี้ปุณมาทำงานช้ากว่าปกติไปนิดหน่อยเพราะเมื่อคืนนอนดึก เกือบมาตอกบัตรเข้างานช้าซะแล้ว ปุณเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูงานในไลน์ ปุณเอามือกุมขมับ ลืมไปเลยว่าวันนี้มีติววิชากราฟฟิก นอกจากงานประจำแล้วปุณยังเป็นติวเตอร์ฟรีแลนซ์ทั้งส่วนตัวและตามมหาลัยต่างๆอีกด้วย ลืมไปเลยว่ารับงานมา ต้องนั่งเตรียมชีทอีกแล้ว วันนี้คงจะเป็นวันที่เหนื่อยมากแน่ๆ สายตามองไปเห็นแชทกลุ่มซึ่งไม่ได้เข้าไปมาสักพักแล้ว 'แก๊งสถาปัตย์' ปุณกดเข้าไปดู แชทล่าสุดคือเมื่อคืนนี้ ทุกคนยังคงติดต่อและคุยกันอยู่เหมือนสมัยเรียนไม่มีผิด อาจจะได้เจอกันน้อยลงบ้างแต่ก็ไม่เคยสนิทกันน้อยลงเลย ที่ปุณไม่ค่อยได้คุยกับเพื่อนในนี้ก็ไม่ใช่ว่าปุณไม่รู้สึกสนิท แค่มันเป็นนิสัยของปุณแค่นั้นเอง เพื่อนๆทุกคนก็รู้ เจอกันก็คุยกันปกติ ยังดีที่เพื่อนคนอื่นได้เจอกันบ้าง แต่ปุณแทบไม่ได้เจอเลย หลังจากเรียนจบปุณก็มาเรียนต่อโทที่ต่างประเทศพร้อมกับทำงานประจำไปด้วย ทำให้แทบไม่มีเวลาไปหาเพื่อนเลย แค่เวลาใช้ชีวิตยังไม่ค่อยจะมี ปุณถอนหายใจ ตัวเองก็ยังคงบ้างานและบ้าเรียนอยู่เหมือนเดิม อิจฉาเพื่อนๆที่มีความสุขด้วยกันอยู่ที่เมืองไทย จริงๆปุณก็สามารถกลับไปไทยได้ แต่กลัวงานมีอะไรด่วนเลยยังไม่ได้กลับสักที ปุณคิดมากเองนั่นแหละ ปุณที่เหมือนนึกะอไรได้รีบเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นมาแล้วเข้าเว็บไซต์ของมหาลัย อัปโหลดไฟล์งานแล้วกดส่งทันเวลาที่กำหนดพอดี ปุณถอนหายใจอย่างโล่งอก เกือบลืมส่งงาน ปุณกดเปิดตารางงานของวันนี้ ด้วยความที่ปุณเรียนไปทำงานไปจึงต้องทำแผนผังของแต่ละวันว่าในแต่ละช่วงเวลาจะต้องทำอะไรบ้าง ไม่งั้นต้องสับสนและลืมตกหล่นแน่ๆ ''Oh, there you are! (อยู่นี่เอง!)'' ปุณเงยหน้าไปมองเสียงที่คุ้นหู เจคอบ เพื่อนร่วมงานคนสนิทของปุณเดินเข้ามาหา ''What are you doing here? We supposed to have breakfast together don't we? (มาทำอะไรตรงนี้เนี่ย เราจะไปกินข้าวเช้าด้วยกันไม่ใช่หรอ)'' ''I was gonna call you. Let's go, I'm hungry. (ก็กำลังจะโทรไปนั่นแหละ ไปเหอะ หิวแล้ว)'' ปุณเดินลงมาข้างล่างกับเจคอบ แวะไปร้านอาหารเช้าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวอาคารมากนัก ''You go in first. I have something to do (เข้าไปก่อนเลย ทำธุระแปปนึง)'' ปุณบอกเจคอบ เจคอบพยักหน้าแล้วเดินเข้าร้านไป ปุณหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่สั่นอยูขึ้นมากดรับ ''ตื่นแล้วหรอ''

3 e. x, u6 A; }4 G0 d

กราฟ

     ''อือ'' กราฟนอนตาปิดอยู่บนเตียงตอบด้วยเสียงงัวเงีย โทรศัพท์วางอยู่บนหู ปุณขำ ''ตื่นจริงปะเนี่ย'' ''ตื่นแล้ว วันนี้ไปทำงานหรอ'' ''ใช่ เกือบสายเลย กราฟนั่นแหละชวนเราดูหนังตั้งนาน'' กราฟยิ้ม ''หนังดีใช่มั้ยล่ะ'' ''อืม ซึ้งดี'' ตอนนี้ทั้งคู่อาศัยอยู่ในอพาร์ตเม้นต์ขนาดใหญ่ในตัวเมืองซึ่งเป็นของกราฟ กราฟตามปุณมาต่างประเทศด้วยเพราะประเทศที่ปุณมาครอบครัวของกราฟก็มีธุรกิจอยู่ ตั้งแต่ที่คบกันมาทั้งคู่ไม่เคยทะเลาะกันเลย ปุณยังคงคอยดูแลกราฟดีเหมือนเดิม กราฟก็พยายามเป็นเหมือนที่ชาร์จแบตของปุณเวลาที่ปุณเหนื่อย ทั้งคู่มักจะหาอะไรทำด้วยกันอยู่เสมอ จนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่ทั้งคู่จะทำทุกอย่างร่วมกัน ''เมื่อเช้าทำไมไม่ปลุกเค้าล่ะ'' ''ก็เห็นหลับสบายใครจะไปอยากปลุกล่ะ กว่าจะหลับได้นี่นา'' กราฟหัวเราะเบาๆ พลิกตัวนอนหงาย ขยี้ตาให้ตื่น ''แล้วนี่ทำอะไรอยู่หรอ'' ''กำลังจะไปกินข้าวเช้ากับเพื่อน วันนี้เธอจะกินอะไรล่ะ'' กราฟคิด ''ซีเรียล'' ''จะอิ่มหรอ'' ''อิ่มแหละ'' กราฟดีดตัวลุกขึ้นจากเตียง ยืดแขนบิดขี้เกียจ ''วันนี้จะกลับเร็วมั้ย'' ''วันนี้งานเยอะมากเลย ทั้งงานที่บริษัทที่ต้องแก้ ไหนจะติวอีก เอกสารยังไม่ได้เตรียมเลย น่าจะนั่งติวที่บริษัทนี่แหละแล้วค่อยกลับ เดี๋ยวรถติดแล้วไม่ทันเวลา'' ''แล้วจะได้กินข้าวเย็นด้วยกันมั้ย'' กราฟทำเสียงอ้อน ''เดี๋ยวเค้าบอก แต่จะพยายามกลับไปให้เร็วที่สุดนะ'' กราฟยิ้ม ''ไม่ทันก็ไม่เป็นไร เค้าถามไปงั้นแหละ เธออยากกินอะไรตอนเย็นมั้ย เผื่อถ้ามาทันเค้าจะได้ทำไว้'' ''เอาแกงกะหรี่ก็ได้'' ''กินอยู่แต่แกงเดียวนี่แหละนะ'' ''ก็เธอทำอันนี้อร่อยสุดแล้วนี่'' ''แปลว่าอย่างอื่นไม่อร่อยหรอ'' ''ใช่'' ''ไม่ต้องกินละ'' ปุณหัวเราะชอบใจ กราฟยิ้มที่ได้ยินเสียงหัวเราะของปุณ ''งั้นเธอไปกินข้าวเถอะ เพื่อนเธอรอละมั้ง'' ''โอเค อย่าลืมกินยานะ'' ''ไม่ลืมหรอก รักนะ'' ''รักเหมือนกันนะ'' กราฟวางสายจากปุณ ยกมือขึ้นมาปิดปากหาว ถอดเสื้อผ้าออกใส่ตะกร้า เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้าให้สดชื่น เดินเช็ดผมออกมานั่งลงเป่าผมให้แห้ง ปุณทำงานและเรียนหนักตั้งแต่สมัยอยู่ไทยยันมาอยู่นี่เลย ตอนนี้ลดลงกว่าแต่ก่อนมากๆแล้ว ส่วนหนึ่งก็พเราะกราฟที่คอยหาอะไรมาให้ปุณทำเพื่อผ่อนคลายจะได้พักจากเรื่องงานต่างๆบ้าง แม้เป็นเวลาสั้นแต่ก็ช่วยปุณได้มากเลยทีเดียว กราฟเดินไปที่ครัว เอาซีเรียลออกมาเทใส่ชาม เปิดตู้เย็นหยิบนมมาเทตามลงไป นั่งลงกินซีเรียลอย่างรวดเร็ว เอาชามไปล้างแล้วหยิบยาในตู้เหนือหัวออกมา กินแล้วกินน้ำตาม กราฟนั้นเป็นโรคลมหลับ คือการที่สารในสมองทำงานผิดปกติ ส่งผลให้มีอาการเหม่อลอยและเผลอหลับได้ง่ายโดยไม่รู้ตัว นั่นเป็นเหตุผลที่กราฟไม่ขับรถยนต์เลยช่วงที่เรียน ปั่นจักรยานอย่างเดียว เพื่อนเพิ่งจะรู้กันว่ากราฟป่วยก็ตอนไปเที่ยวปีใหม่ด้วยกัน กราฟไม่เคยบอกอะไรใครเลย จนกระทั่งปุณรู้ แต่ปุณก็ไม่พูดเรื่องอาการนี้เลย รอจนกราฟพูดเองก่อน กราฟรู้สึกขอบคุณมากที่มีปุณเข้ามา เพราะก่อนหน้านั้นกราฟเป็นคนที่เรื่อยเปื่อยไปวันๆ ไม่มีจุดหมายอะไรในชีวิตเลย จนกระทั่งมาเจอคนเจ้าระเบียบอย่างปุณ ทุกอย่างมันลงตัวไปหมด ทั้งคู่ช่วยเติมสิ่งที่ขาดและลดสิ่งที่เกินของกันและกัน อาจจะมีบางทีที่กราฟคิดว่าตัวเองเป็นภาระของปุณหรือเปล่าที่ต้องมาคอยดูแลตัวเอง แต่มันก็แค่ความคิดเท่านั้นแหละ เพราะกราฟเองก็ดูแลปุณอย่างดีที่สุดเท่าที่ตัวเองจะได้เช่นกัน กราฟเดินมาหน้าตู้เสื้อผ้า เอาชุดที่ปุณเตรียมไว้ให้ออกมาใส่ หยิบกระเป๋าและกุญแจออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่างแล้ว เดินมาที่รถของตัวเอง หยิบจักรยานออกมาจากหลังรถ สะพายกระเป๋าแล้วปั่นออกไป

     กราฟปั่นมาจนถึงหน้าร้านเล็กๆสีน้ำฟ้าอ่อนสีโปรดของกราฟ กราฟเอากุญแจมาไขแล้วเปิดประตูเข้าไปในร้าน กลิ่นดอกไม้หลายๆชนิดลอยอบอวลไปทั่วร้าน กราฟที่อยู่ห้องว่างๆไม่มีอะไรทำเลยคิดที่อยากจะทำอะไรสักอย่าง เลยเปิดร้านดอกไม้เล็กๆที่ไม่ได้เน้นขายแต่เปิดเป็นงานอดิเรกซะมากกว่า ได้อยู่ท่ามกลางดอกไม้และต้นไม้ที่กราฟรัก แถมได้เงินด้วย กราฟไม่เห็นว่าจะมีผลเสียยังไง ถึงจะบอกว่าเปิดเป็นงานอดิเรกแต่ก็มีลูกค้าประจำอยู่หลายรายเลยทีเดียว ทุกดอกทุกต้นกราฟจัดทำเองทั้งหมด ส่วนใหญ่ในร้านก็เป็นกราฟนั่นแหละที่ปลูกเอง เพราะมีพื้นที่สวนอยู่บนเขาแห่งหนึ่ง กราฟวางกระเป๋า เอาผ้ากันเปื้อนลายก้อนเมฆที่ปุณซื้อให้ตั้งแต่สมัยเรียนออกมาใส่ กราฟเอามันมาใส่เป็นผ้ากันเปื้อนประจำตัวไปซะแล้ว กราฟเดินเช็คต้นไม้ในร้าน รดน้ำใส่ปุ๋ยเหมือนที่ทำอยู่ประจำ วันไหนที่กราฟเบื่อหรือว่างไม่ต้องช่วยงานพ่อกราฟก็จะมาอยู่ที่นี่ ร้านของกราฟนั้นเป็นสีฟ้าอ่อนสดใสซึ่งคอนทราสต์กับอาคารปูนขาวรอบๆ คนที่เดินผ่านไปมาเป็นต้องมองมาที่ร้านเล็กๆน่ารักๆนี่กันทั้งนั้น บ้างก็แวะเวียนเข้ามาดูบ้าง กราฟชอบเวลาที่คนรักดอกไม้เดินเข้ามาดูดอกไมในร้าน เพราะว่าสายตาที่เค้ามองดอกไม้มันเหมือนกับสายตาของกราฟเวลาที่มองปุณไม่มีผิด กราฟเอาโทรศัพท์ขึ้นมาจะกดโทรออกไปหาปุณเหมือนทุกที แต่ปุณบอกว่าวันนี้ยุ่งมากกราฟเลยไม่อยากกวน มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กหน้าตาน่ารักเดินเข้ามากับแม่ ดูตื่นตาตื่นใจกับดอกไม้หลากสีสันในร้าน กราฟมองแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้ ถึงจะไม่ซื้อแต่แค่เข้ามาดูกราฟก็มีความสุขแล้ว ขณะที่แม่ของเด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังจะพาเด็กคนนั้นกลับไป เด็กคนนั้นหันมามองดอกไม้ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่อยากกลับ กราฟรีบลุกขึ้น ''Wait! (รอก่อนครับ)'' กราฟเรียกเอาไว้ เดินไปหยิบดอกทิวลิปสีชมพูแล้วก้มลงยื่นให้เด็กผู้หญิงคนนั้น เด็กผู้หญิงคนนั้นยิ้ม ''Thank you'' พูดด้วยเสียงเล็กๆน่ารัก กราฟยิ้ม ''No problem little princess'' แม่ของเด็กขอบคุณกราฟแล้วออกจากร้านไป กราฟกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ อย่างน้อยวันนี้ก็มีเรื่องดีบ้างแล้วล่ะนะ กราฟสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะมีลูกค้าเข้ามาในร้าน ไม่รู้ว่าตัวเองหลับตอนไหน ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วด้วย กราฟเดินไปขายดอกไม้ให้ผู้ชายคนนั้นแล้วปิดร้าน หยิบของออกมา ปั่นจักรยานไปที่ซูเปอร์ใกล้ๆ

     ''ขอบพระคุณท่านวิทยากรมากๆนะคะ'' ''ไม่เป็นไรครับผม บ๊ายบาย'' ปุณโบกมือลานักศึกษาก่อนที่จะกดออกจากการประชุมสาย ปุณทิ้งตัวลงพิงพนักเก้าอี้ ถอนหายใจเสียงดัง วันนี้ปุณใช้สมองจนเหนื่อยมาทั้งวัน ทั้งงานของลูกค้าที่สั่งแก้ไม่รู้เรื่องจนวุ่นวายต้องทำใหม่อยู่หลายรอบ งานจากมหาลัยที่ต้องรีบปั่นส่ง เตรียมชีทและติวออนไลน์ เรียกได้ว่าวันนี้ปุณอ่วมเลยจริงๆ ตาของปุณเหมือนจะปิดเพราะความเหนื่อยล้า ปุณเหลือบตาไปดูนาฬิกาก็เห็นว่าตอนนี้3ทุ่มแล้ว เวลากินข้าวเย็นปกติคือ1ทุ่ม กราฟจะกินข้าวหรือยังนะ ปุณหยิบโทรศัพท์มาจะกดโทรออกแต่กราฟก็โทรสวนมาซะก่อน ปุณกดรับ ''ฮัลโหล'' ''ฮัลโหล เธอเสร็จยังครับ'' ''เสร็จแล้ว เธอกินอะไรหรือยัง'' ''รอกินพร้อมเธอนี่ไง'' ''ทำไมไม่กินเลย ต้องกินยาอีกนะ'' ''นี่แหละ กำลังจะกินแล้ว ลงมาดิ'' ''หืม อะไร'' ปุณลุกขึ้นเดินไปมองที่หน้าต่างลงไปก็เห็นกราฟยืนเอามือไลพ่หลัง โบกมือข้างหนึ่งส่งยิ้มมาให้ ปุณยิ้ม หยิบกระเป๋าเอาของใส่ ''Bye.'' ปุณบอกลาเจคอบแล้วเดินลงมาข้างล่างอย่างรวดเร็ว กราฟยิ้มกว้างให้ ''มาไงเนี่ย'' ปุณถาม ''ปั่นจักรยานมาไง อะ'' กราฟส่งดอกทิวลิปสีชมพูที่เอามาจากร้านให้ปุณ ''สำหรับเจ้าหญิงของผม'' ปุณเขินนิดหน่อย ''เจ้าหญิงเจ้าหญิงอะไร ไปดูดิสนี่ย์มาหรอ'' กราฟหัวเราะ อ้าแขนออก ''เหนื่อยมั้ย'' แค่คำถามนั้นคำเดียวแต่มันทำให้ปุณรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ เดินไปกอดกราฟเอาหัวซบไหล่ กราฟยิ้ม เอามือลูบหัวของปุณเบาๆ ''เป็นไงบ้างวันนี้'' ''โคตรเหนื่อยเลย'' ''พรุ่งนี้ไม่หนักเท่านี้ใช่มั้ย'' ''อืม วันนี้จัดตารางแน่นไปหน่อย'' กราฟขำเบาๆ ''อยากกลับหรือยัง'' ''ขออยู่อย่างนี้อีกแปปนะ'' ''อยู่นานๆเลยก็ได้ ตลอดไปก็อยู่ได้'' กราฟกอดปุณไว้แน่น ทั้งคู่ยืนกอดกันอยู่ข้างหน้าสักพักก่อนที่ปุณจะผละออก ''วันนี้กลับจักรยานได้มั้ย'' ปุณถาม ''แล้วรถปุณล่ะ'' ''ไว้นี่แหละ'' ''งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เค้ามาส่ง'' ปุณพยักหน้า กราฟเอาจักรยานมา ขึ้นไปคร่อม ปุณขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย ''จับแน่นๆนะ'' ''พร้อม'' กราฟปั่นจักรยานออกมา ปั่นไปตามถนนที่โล่งยามค่ำคืน ปุณนั่งมองกราฟไปตลอดทาง คิดถึงสมัยก่อนตอนที่กราฟขับจักรยานพาปุณไปส่งที่คอนโดหลังเลิกเรียนทุกวัน ภาพเก่าๆมันฉายซ้อนทับโมเม้นของทั้งคู่ที่เกิดอยู่ตอนนี้ ไม่ว่าผ่านไปนานแค่ไหนกราฟก็ยังคงเป็นกราฟคนเดิม กราฟคนที่เข้ามาทำให้ชีวิตของปุณรู้สึกมีความสุขที่สุดในโลก ปุณกอดเอวกราฟไว้ เอาหัวซบหลังกราฟ กราฟเหลือบตามามองแล้วยิ้มออกมา ดีจริงๆที่เรายังได้อยู่ด้วยกันจนถึงวันนี้

     กราฟปั่นมาจนถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ เดินขึ้นมาบนห้องด้วยกัน กราฟเดินไปที่ครัวดูแกงกะหรี่ที่ทำเอาไว้ กราฟเปิดเตาอุ่นแกง ปุณวางกระเป๋าลงที่โต๊ะทำงาน นั่งลงที่โซฟา เอาดอกทิวลิปที่กราฟให้ขึ้นมาดู กราฟตามมานั่งข้างๆ ''เดี๋ยวรออุ่นแกงแปปนึงนะ'' ปุณพยักหน้า ''รอได้'' กราฟยิ้ม มองไปที่ดอกไม้ในมือของปุณ ''สวยปะ'' ''สวยดิ'' ''ไม่สวยเท่าเธอหรอก'' ปุณยิ้มเขิน ยื่นมือมายีผมของกราฟอย่างเอ็นดู ''น้ำเน่าอีกแล้วนะ'' ''ชอบปะล่ะ'' ''ก็ชอบแหละ'' กราฟขำ ยื่นหน้ามาจูบปุณเบาๆ ปุณยิ้ม วางดอกไม้ลงแล้วจูบตอบ กราฟเลื่อนตัวลงมานั่งดีๆ เอามือโอบเอวของปุณดึงเข้าไปหาตัว ปุณเอามือทั้งสองโอบคอของกราฟไว้ ''อืออ'' ปุณครางในลำคอ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ปุณขบริมฝีปากล่างของกราฟแล้วดึงเบาๆ กราฟยิ้ม ประกบปากจูบปุณ สอดลิ้นเข้ามาพัวพัน แลกลิ้นแลกน้ำลายกันไปมา กราฟเลื่อนหน้างมาจูบที่ต้นคองของปุณอย่างแผ่วเบา ผิวขาวเนียนของปุณนั้นทำเอากราฟอารมณ์พลุ่งพล่านไปหมด กราฟดูดคอของปุณจนเป็นรอยแดงหลายที่ ถอดเสื้อของปุณออก เผยให้เห็นหุ่นลีนๆของปุณ ผิวขาวเนียนเอวบางดูยั่วยวน กราฟยื่นหน้าไปดูดหัวนมของปุณ ''อ๊ะ'' ปุณรอง เอามือขยำผมของกราฟ กราฟดูดหัวนมของปุณเน้นๆสลับข้างไปมา จูบไปทั่วตัวของปุณ ได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ กราฟลากลิ้นเลียลงไปตามหน้าท้องที่ราบเรียบ ถอดกางเกงของปุณออก ควย7นิ้วของปุณแข็งเต็มที่ กราฟยิ้ม จับควยของปุณเข้าปากแล้วดูด ''อะ อาา'' ปุณคราง กราฟใช้ลิ้นเลียควยของปุณอย่างบรรจง ดูดเน้นๆตรงหัวจนปุณเสียวตัวงอ ยกขาของปุณขึ้นสูง รูหีสีชมพูระเรื่อขมิบไปมา กราฟจูบเบาๆไปที่รูของปุณ แลบลิ้นออกไปเลีย ''ซี้ดด อาา'' กราฟตวัดลิ้นเลียหีของปุณไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของกราฟทำเอาปุณเสียวไปหมด กราฟเงยหนาขึ้นมามองแล้วยิ้มออกมา ''น่ารักจัง'' กราฟถอดเสื้อของตัวเองออก หุ่นกราฟนั้นล่ำซ่อนรูป กล้ามเนื้อเป้นมัดเห็นชัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ กราฟเลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าของปุณ ถอดกางเกงออก ควยกราฟแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ปุณขยำควยของกราฟไปมา ดึงกางเกงในกราฟลง ควยใหญ่ยาว11นิ้วเด้งออกมาตีหน้าปุณ ปุณจับควยของกราฟชักขึ้นลง ค่อยๆเอาเ้าปากแล้วดูด ''ซี้ดดด'' ปุณอมควยของกราฟอย่างเนิบๆ สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มแล้ววนไปมา ถอกควยของกราฟลง หัวควยสีชมพูโผล่ออกมา ปุณเลียไปตามแง่งควยของกราฟ ดูดหัวควยของกราฟเน้นๆ ตวัดลิ้นเลียรัวๆ กราฟจับหัวเตียงไว้ เด้งเอวเย็ดปากปุณอย่างเมามันส์ ''อาาา'' ''อ๊อก ออก ออก'' ควยกราฟใหญ่คับปากปุณไปหมด กราฟกระแทกควยเข้ามาในปากปุณเป็นจังหวะ แทงเข้ามาลึกจนปุณสำลักน้ำตาเล็ด ยิ่งมองหน้าปุณตอนที่ควยตัวเองสอดเข้าออกปากก็ยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก กราฟถอนควยออก น้ำลายปุณไหลเยิ้มติดควยมา กราฟจับควยแฉะๆตีลิ้นของปุร เลื่อนตัวลงไป เอาควยถูตรงรูปุณ โน้มหน้าลงมาจูบปุณ ''ทำแล้วนะ'' ปุณพยักหน้า กราฟกันควยเข้ามาเรื่อยๆจนสุดลำ ปุณจับไหล่กราฟไว้แน่น กราฟแช่ไว้สักพักแล้ววเด้งเอวเย็ดหีปุณเป็นจังหวะ ''อะ อึก อืออ'' ควยกราฟแน่นคับหีปุณไปหมด แทงเข้ามาลึกจนทั้งจุกทั้งเสียว ''ซี้ดด'' หีปุณนั้นแน่นมาก ตอดขมิบควยกราฟไม่หยุด กราฟจับเอวปุณไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง ''อะ อาา อืออ'' ปุณคราง กราฟดึงแขนของปุณไว้แล้วซอยหีของปุณอย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกรูของปุรอย่างเร็วและแรง กราฟก้มลงมาจูบปุณ เอวก็ยังไม่หยุดเด้า ''อืออ'' ควยกราฟแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของปุณไปมา ควยปุณแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว ปุณจับควยตัวเองสาวขึ้นลง ''งึก อ๊ะ'' ปุณน้ำแตกออกมาคามือ กราฟเอามือปุณขึ้นมาเลียกินน้ำควยของปุณ จากนั้นก็โน้มตัวลงมาจูบปุณ แลกลิ้นแลกน้ำควยกันต่อ กราฟซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''อะ อาาา ซี้ดดด จะแตก อ๊ะ!'' กราฟกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในรูของปุณ กราฟยิ้ม โน้มหน้าลงมาจูบปุณ อุ้มปุณไปวางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี จับนอนคุกเข่าท่าหมา ยัดควยเข้ามาในรูปุณอีกครั้ง ''อาา'' น้ำควยในหีปุณทำเอากราฟอุ่นควยไปหมด กราฟเย็ดหีของปุณอีกรอบทันที ''อะ อาาา อือออ'' กราฟกระแทกควยเข้ามาในหีปุณอย่างเมามันส์ ดึงแขนของปุณมาข้างหลัง ตอกควยเข้ามาในรูปุณอย่างเร็วและแรง ''อึก อาาาา'' ปุณคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของกราฟ เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่ว ควยกราฟกระแทกเข้ามาลึก แทงจุดเสียวของปุณย้ำจนเสียวแทบขาดใจ ควยปุณแข็งขึ้นมาอีกครั้ง กราฟโน้มตัวลงมากอดปุณไว้แน่น จูบหลังปุณไปมา เอวเด้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''อ๊ะ อาาา'' ปุณควยกระตุกน้ำแตกออกมา กราฟเด้ารัวๆ ''ซี้ดดดด อ้าาา!'' กราฟตอกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีปุณจนอุ่นไปหมด กราฟถอนควยออก หีปุณบานเป็นรูร่องควยกราฟ ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลออกมา กราฟนั่งลงเอาหัวทับตัวปุณที่นอนอยู่บนโต๊ะ ทั้งคู่หอบเหนื่อย มองหน้ากันแล้วยิ้ม กราฟยื่นหน้ามาจุบปุณเบาๆ สายตาของปุณเปลี่ยนเป็นดุ ''เธอทำความสะอาดโต๊ะนะ'' กราฟหัวเราะ ''โอเคครับ''

     กราฟทำความสะอาดโต๊ะแล้วไปเตรียมข้าว ส่วนปุรเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างตัวชำระล้างความเหนื่อยล้าที่เจอมาทั้งวัน ปุณใส่ชุดนอนเดินออกมาหากราฟที่กำลังตักแกงราดข้าวใส่จานอยู่ กลิ่นหอมๆของมันถึงกับทำให้ปุณท้องร้อง ปุณดินมาสวมกอดกราฟจากด้านหลัง กราฟยิ้ม ''หิวแล้วหรอ'' ปุณพยักหน้า กราฟชอบเวลาปุณทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้มากๆเพราะไม่ค่อยได้เห็น ปุณนั่งรอกินข้าว กราฟเอาจานมาวางให้ ปุณตักกิน ''อร่อย'' กราฟยิ้ม นั่งลงกินบ้าง ปุณนั่งจ้องกราฟ กราฟเงยหน้าไปมอง ''อะไรหรอ'' ''เค้ารักเธอนะ'' อยู่ๆปุณก็พูดออกมาเลยทำให้กราฟแปลกใจ ''มีอะไรมั้ย'' ''แค่อยากบอกเฉยๆ'' กราฟยิ้มกว้าง เดินมาหอมแก้มปุณฟอดใหญ่ ''เค้ารักเธอมากกว่าอีก'' กราฟกอดปุณเอาหน้าซุกไหล่ ปุณอมยิ้ม ''เธอ'' ''หืม'' ''อยากกลับไปทเี่ยวไทยมั้ย สิ้นเดือน'' ''งานเค้าไม่รู้ไปได้มั้ยอะดิ'' ''ไปเหอะนะ มันไม่มีอะไรหรอก'' ปุณคิด จริงๆก็อยากจะปฏิเสธเหมือนทุกที แต่พอคิดถึงกราฟแล้วสุดท้ายงานก็แพ้กราฟอยู่ดี ปุณถอนหายใจ ''อืม ก็ได้'' กราฟเงยหน้ามายิ้มให้ ยื่นหน้ามาเอาจมูกถูกับปุณ ''ดีใจจังเลย'' ปุณยิ้ม ''รีบกินแล้วรีบนอน พรุ่งนี้เค้ามีคุยงาน'' ''โอเคครับ'' ทั้งคู่นั่งกินข้าวเย็นด้วยกันแล้วพากันไปเข้านอน หลับไปอย่างมีความสุขเฉกเช่นทุกๆคืน

Kantanaty

ผมใส่คำว่าแตงกิ้วลงไปด้วยครับ เลยอัพช้า ขำตัวเอง5555

teecga25341991

คู่นี้อ่านไปยิันไปทุกรอบเลย

わたし...。

ขอบคุณครับ

Kantanaty

{:7_295:}

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

มาเรื่อยๆเลย ขอบคุณ

montree254

ขอบคุณครับ

waterboy

teecga25341991 ตอบกลับเมื่อ 2022-2-23 04:02
( Y4 v7 |5 s8 x$ Xคู่นี้อ่านไปยิันไปทุกรอบเลย

% j, \3 ]: S. K& w' K# kจริงๆครับ

Kantanaty

{:7_295:}

muumix

คนรักมีกิจกรรมร่วมกันทุกวัน  มากบ้างน้อยบ้าง  ก็แฮปปี้ มีความสุขดีจัง

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

enubiz

คู่นี้ละมุนเหมือนเดิม

sky1234

สนุกมากค้าบ

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

KPG

ขอบคุณนะครับ ความสุขของกันและกัน

Kantanaty

{:7_295:}

Kantanaty

{:7_295:}

Kantanaty

{:7_295:}

rkb

โคตรอบอุ่นน่ารักมากครับ
! T' V/ V5 U$ O# R) }คำถามว่า "เหนื่อยมั้ย" อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย