พี่ยักษ์ที่รัก [8]

Vitamin25

. {* {- [" u+ ^1 [5 r( U8 V

“หืมมมม...ทำไมตัวยังร้อนมากอยู่เลย” พี่ยักษ์เอามือมาแตะหน้าผากเราเบาๆ

ทำให้เรารู้สึกตัวตื่นขึ้น พอพยายามลืมตามองรอบๆ ก็รู้สึกว่ามันเช้าแล้ว

( a! j9 Q) y; q; X& V0 ]1 ~“พี่ว่าวันนี้หยุดเรียนไปก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่ไปลาป่วยที่โรงเรียนให้แล้วกัน”

“ฮะ...” เราพยักหน้ารับ
! ]" u0 j/ y7 f- u9 Y
“อยากกินอะไรมั้ยครับหมาน้อย? เดี๋ยวขากลับพี่จะได้ซื้อมาให้”
" r2 n/ K/ n( i' {% B
8 w  J+ @( b+ \เราส่ายหัวแล้วก็นอนหลับต่อ เพราะรู้สึกว่ามันไม่ไหวจริงๆ อยากจะนอนอย่างเดียวเลย พี่ยักษ์ลูบหัวเราเบาๆ ก่อนจะเดินออกไป

: i/ |; @  o; w, Mหลังจากที่พี่ยักษ์กลับมาแล้วก็ป้อนข้าวป้อนยาเรา แล้วเราก็หลับต่อยาวเลยจนน่าจะถึงช่วงบ่ายๆ
- _3 Z- V) x+ C  l. L+ r, eเรารู้สึกตัวตื่นขึ้นอีกครั้ง เพราะเหมือนจะได้ยินเสียงคนพูดคุยกันอยู่ในห้อง

. ?0 Z7 P2 k/ P" J; F% E* D“ทำไมน้องถึงไม่สบายแบบนี้ล่ะดิน เมื่อวานพาน้องตากฝนมารึเปล่า?” เราได้ยินเสียงป้าปูเหมือนกำลังดุพี่ยักษ์อยู่

เราเลยพยายามลืมตาขึ้นมอง เห็นว่าตอนนั้นมีป้าปู แล้วก็พี่เมฆก็อยู่ในห้องด้วย

' S, U: J+ l1 v7 H% i“เปล่านะฮะป้าปู... พี่ยักษ์พาหลบฝนแล้ว...แต่ผมไม่สบายเอง”

“โธ่ลูกเอ้ย... ตัวร้อนจี๋เลย ไปอนามัยมั้ยครับ? เดี๋ยวป้าให้พ่อดินเขาพาไป” ป้าปูเดินลงมานั่งบนเตียงแล้วลูบหัวเราเบาๆ

9 T# ]8 D+ T0 N+ R4 Dไปอนามัยงั้นหรอ?...ไปอนามัยก็ต้องมีหมอ และถ้ามีหมอ... ก็ต้องมีเข็มฉีดยาน่ะสิ!

$ t' R$ ^8 @6 T2 F  P! V

“ไม่เป็นไรฮะ... ผมดีขึ้นแล้ว” เราตอบป้าปูไปแบบนั้น ถึงแม้ตอนนั้นจะไม่ได้รู้สึกว่ามันดีขึ้นเลยก็ตาม แต่มันก็น่าจะดีกว่าโดนจับฉีดยา...
: {: n; D* C) R5 u1 F' ?6 s: q% d! [
4 j4 Y& C) x% y! s# q% i“งั้นเดี๋ยวตอนเย็นป้าทำข้าวต้มมาให้นะ”

“ฮะ…”
. J0 y1 l! y& e6 O; ^/ s8 @
“ดิน...คอยเอาผ้าชุบเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้น้องด้วยนะ แม่ว่าตัวร้อนมากเลย”
9 T# B: D& n+ U
“เออแล้วก็...เบียร์น่ะอย่าพึ่งห่วงกินกันนักเลย ดูแลน้องมันก่อน” ป้าปูทำเสียงเข้มแล้วมองค้อนไปที่พี่เมฆ

ที่กำลังถือถุงหิ้วที่ข้างในมีเบียร์อยู่สามสี่ขวด ทำให้พี่เมฆได้แต่ทำหน้ายิ้มแหยๆ
- R" ~: v3 g3 Q& }# N
+ z' Z. t; ]# {/ d6 _1 M* ^' g“ซวยเลยกู...” พี่เมฆบ่นอุบทันทีที่ป้าปูเดินออกไป
; z; m7 X2 Z" z: j/ D& S& q
# @* L7 i, L  I9 A“ก็มึงเล่นถือเบียร์มาแต่หัววัน ไม่โดนแม่กูบ่นก็แปลกแล้ว... แต่วันนี้กูไม่แดกเป็นเพื่อนมึงนะบอกไว้ก่อน ต้องคอยดูแลน้องมันวะ”

พี่ยักษ์พูดจบก็ยกตัวเราลุกขึ้นนั่งแล้วค่อยๆ เช็ดตัวให้

“ไอ้ตัวเล็ก เพราะเอ็งคนเดียวเลยเนี่ย พี่เลยโดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย” พี่เมฆวางถุงขวดเบียร์ไว้ที่มุมห้อง แล้วเดินมายืนดูเราอยู่ข้างหลังพี่ยักษ์
, @% x8 _9 R4 H( @' K
“อ้าวไอ้ห่านี่ พาลโทษน้องมันอีก ปั๊ด!” พี่ยักษ์ยกมือขึ้น เหมือนจะเอาหลังมือฟาดไปที่หน้าพี่เมฆที่ยืนอยู่ข้างหลัง แต่พี่เมฆกระโดดหลบทัน

“ก็มาดิไอ้ยักษ์ หึ...กูยังไม่เมา มึงไม่ได้แดกกูหรอก!” พี่แกพูดพร้อมกับยกมือขึ้น แล้วยืนโยกไปมา

เต๊ะท่าเหมือนตัวเองเป็นเฉินหลงที่อยู่ในท่าพร้อมสู้ อะไรทำนองนั้น พอนั่งนึกแล้วเห็นภาพนั้น

มองย้อนกลับไปนึกอยากให้พี่ยักษ์ลุกไปเตะตัดขาให้ล้มสักที หมั่นไส้มาก 55555

# m( e! f0 o4 n* m

พี่ยักษ์ถึงกับส่ายหัวแล้วเช็ดตัวให้เราต่อ

“ไอ้ยักษ์... หรือว่าน้องมันจะโดนของวะ?” พอเห็นพี่ยักษ์ไม่ได้สนใจแล้ว พี่เมฆก็ทำทีเดินเข้ามาชวนคุยเปลี่ยนเรื่องทันที
0 x/ B* E/ n3 y6 T
“ของอะไรมึง...ไอ้เมฆ! มึงนี่เพ้อเจ้อใหญ่ละไอ้ห่า!!” พี่ยักษ์หันไปดุพี่เมฆ
! R8 `' a# U9 {# Y- K1 _2 W% F/ r
' Z& x! {/ Q0 W# [- uถึงตอนนั้นเราจะไม่ค่อยเข้าใจคำว่า “โดนของ” สักเท่าไหร่ แต่เราก็เคยได้ยินพวกคนแก่ในหมู่บ้านชอบพูดเกี่ยวกับเรื่องผีๆ สางๆ อะไรทำนองนี้

ถ้าใครไม่สบายแบบแปลกๆ เขาชอบพูดว่าโดนของแน่ๆ รู้แต่ว่ามันต้องเกี่ยวกับพวกผีๆ หรือหมอผีนี่แหละ

  s% ]% _' `, {0 Eพอเราคิดว่ามันน่าจะเกี่ยวกับผี เลยทำให้เรารู้สึกขนลุกขึ้นมา...

“เนี่ย... ก็เมื่อวานพวกมึงขี่รถไปเที่ยวมาแล้ว พอกลับมาน้องมันก็ไม่สบายหนักเลย กูว่าใช่...อาการนี่น่าจะโดนของมาแน่ๆ”

พี่เมฆพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบคางตัวเองเบาๆ แล้วเพ่งมาที่เรา เหมือนกำลังใช้ความคิด
; [6 s3 Z: Z% g
# {/ }' I6 @8 V& w- `“ยัง... ยังไม่หยุดอีก...ของอะไร? ของมึง” พี่ยักษ์หันไปมองพี่เมฆ พร้อมกับน้ำเสียงที่จริงจังขึ้น

8 l! q* e3 s1 J/ Y* S“…”

“ก็โดนของยักษ์ไง” พี่เมฆหันไปมองพี่ยักษ์ ก่อนจะหรี่ตามองแล้วยิ้มมุมปาก

“บ๊ะ! ไอ้ห่านี่!! วอนตีนไม่เลิก!!!” พี่ยักษ์ลุกขึ้น แล้วทำท่าเหมือนจะยกขาขึ้นถีบ แต่คราวนี้พี่เมฆไหวตัวทันเลยวิ่งออกนอกห้องไปก่อน

' l& l. |2 H4 C) y/ Y+ z2 }4 e" N“เดี๋ยวมึงโดนๆ”

3 ^. f; ?+ s( a) ^* X* Y) s“อะไรว้า... แซวเล่นแค่นี้ ทำเป็นฉุนเฉียว...” พี่เมฆทำเป็นเสียงอ่อยแล้วเดินกลับเข้ามา แต่สีหน้ากลับดูยิ้มเยาะซะอย่างนั้น
  {5 d1 f, g: G! R* g
# x6 c! U# p0 b& n6 i* b“พี่ยักษ์...ของยักษ์...คืออะไรฮะ? หรือว่า...พี่ยักษ์เป็นพวกหมอผีด้วยหรอ?...” เรากลืนน้ำลายดังอึก ก่อนจะมองหน้าพี่เขาด้วยสายตาหวั่นๆ

เพราะถ้าพี่ยักษ์เป็นหมอผี เราคงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้ว...น่ากลัววว
$ X1 g2 I/ {! w4 t
) z$ r7 `' ?* A( q8 M' T5 f“ไงล่ะมึง...ไอ้เหี้ยเมฆ เพ้อเจ้อจนได้เรื่อง”

8 Y4 C( Z& q4 _4 _“แล้วเราก็อีกคน... อย่าไปฟังไอ้เมฆมาก ไอ้นี่มันเพ้อเจ้อ” พี่ยักษ์หันไปดุพี่เมฆ ก่อนจะหันมาแล้วขยี้หัวเราเบาๆ

พี่เมฆที่ยืนดูอยู่ ก็ทำปากขมุบขมิบแล้วทำท่าเหมือนล้อเลียนพี่ยักษ์ที่กำลังคุยกับเรา...ช่างเป็นคนที่น่า...ซะเหลือเกิน
7 a/ T  E7 Y+ [* \
“อั๊ยย่ะ! มีเครื่องเล่นซีดีด้วยวะเฮ้ย!!” พี่เมฆกวาดสายตาไปรอบห้อง จนไปเจอกับกล่องเครื่องเล่นซีดีเข้า

ตั้งแต่เมื่อวานพอกลับมาถึงบ้าน พี่ยักษ์ก็ยังไม่ได้แกะมันเลย

“ทีตอนนั้นกูเคยบอกให้ซื้อมา แล้วมึงบอกไม่ค่อยได้ดูทีวีไง ไหงไปซื้อมาได้วะ” พี่เมฆหันมาถาม ก่อนจะนั่งลงแล้วไปแกะเครื่องเล่นออกจากกล่อง

, l8 G+ D" X; _( ^“ชะอุ้ย! มีการ์ตูนด้วยหรอเนี่ยยยย หรือว่าพี่ยักษ์ไม่ได้ซื้อมาดูเองกันน้า?”

พี่เมฆที่กำลังเลือกหยิบแผ่นหนังขึ้นมาดู หันมาหรี่ตามองพี่ยักษ์แล้วยิ้มแบบแปลกๆ
4 j, J* m; y# V; D
“มึงจะดูก็ดูไป...ไอ้ห่า พูดอยู่ได้…กูชักรำคาญล่ะ...” พี่ยักษ์ทำเสียงแข็งก่อนจะขึ้นมานอนข้างๆ เรา

% c0 \- G) c" s; q/ t+ pหลังจากนั้นพี่เมฆก็จัดการต่อสายอะไรให้เรียบร้อย แล้วพวกพี่เขาก็เปิดหนังดูกัน แต่ว่าเรานอนดูอยู่สักพักก็หลับไปเพราะยังรู้สึกเพลียจากอาการไข้อยู่

-----------

5 ~0 T, Y4 s+ O: ?0 X# T5 P

พอตื่นมาช่วงเย็นพี่ยักษ์ก็เรียกเราลุกขึ้นมากินข้าวต้มที่ป้าปูทำมาให้ พอตื่นมาก็ไม่เจอพี่เมฆแล้ว สงสัยจะโดนไล่กลับบ้านละมั้ง

8 S5 ~* p" B4 l6 h“มินอยู่นี่มั้ยคะ?!” จังหวะนั้นเราได้ยินเสียงตะโกนของเด็กผู้หญิงกำลังเรียกชื่อเราอยู่ข้างล่างบ้าน
) M) ?+ q; s2 i& v9 \. B4 U0 g5 u
พี่ยักษ์เลยเดินลงไปดู แล้วสักพักก็พาเดินขึ้นมา
" l7 N7 z" R, N+ H+ k1 R" u" T* x
เป็นพี่บัวนี่เอง...

* ^2 g) W0 l& r6 |; \

พี่บัวเป็นเพื่อนร่วมห้องของเรา ที่เราเรียกเขาว่าพี่ เพราะว่าเขาเรียนช้ากว่า ส่วนเราก็เรียนไวกว่ากำหนด

ซึ่งสมัยนั้นเกณฑ์อายุเข้าเรียนยังไม่ได้ระบุไว้ชัดเจนเหมือนตอนนี้ เลยทำให้ที่ช่วงอายุเราห่างกันเกือบสองปีแม้จะเรียนห้องเดียวกันก็ตาม

พี่บัวเป็นเพื่อนผู้หญิงที่เราสนิทที่สุดตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เขาจะดูแลเราและชวนไปเล่นด้วยตลอด เขาบอกว่าเขาอยากมีน้องชาย

ถึงส่วนตัวเขาจะมีน้องสาวอยู่แล้วก็เถอะ และถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเราไม่ได้อยากเป็นผู้ชายก็ตาม

แต่ก็ไม่เคยล้อเลียนเราเลยสักครั้งทำให้เรารู้สึกว่าเล่นด้วยแล้วสบายใจ
$ u) e/ q6 J. f$ M7 F
“พี่ไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ ดีนะที่เมื่อเช้าเห็นพี่ยักษ์ไปลาป่วยให้ เลยคิดว่าต้องอยู่ที่นี่แน่ๆ” พี่บัวพูดจบก็นั่งลงข้างๆ

“มินไม่สบายอ่ะพี่บัว แล้วพี่บัวมีอะไรหรอ? หรือว่าครูสั่งการบ้าน”
! {, S* C6 v$ ]4 X3 l
“เปล่า ก็เมื่อวันศุกร์เห็นว่าไม่ได้ไปเล่นด้วยกันกับพี่ แถมวันเสาร์กับอาทิตย์ไปหาที่บ้านก็ไม่เจออีก ไปถามพวกต้อง มันก็บอกว่ามินน่าจะโดนพี่ยักษ์จับกินไปแล้ว…” พี่บัวร่ายยาวที่เห็นว่าเราหายตัวไปและไม่ได้ไปเล่นด้วย ส่วนต้องก็คือพวกแก๊งจักรยานที่ทิ้งเราไว้วันนั้นนั่นแหละ...
/ [+ R2 d) S5 z' P& Q& U: A
- O, S. o% Q3 |0 g  J7 v8 w; d“เออ...ตอนไปที่บ้านมินอ่ะ พี่เจอยายด้วยนะ พี่ก็เลยถามเขา...” พี่บัวรีบพูดต่อ

6 h8 ~& O! x1 k& z" O/ l- P8 o“แต่เขาบอกว่า…”

เรากลืนน้ำลายแล้วตั้งใจฟังที่พี่บัวจะพูดต่อไปนี้ ถึงว่าเราจะรู้อยู่แก่ใจแล้วก็เถอะว่าน่าจะเป็นเรื่องไม่ดีมากกว่า

" o( M, H+ A7 J0 ?0 A6 F“ไม่รู้มันไปอยู่ที่ไหน...ถ้าเจอ ฝากบอกมันด้วยว่าจะเลิกเรียนแล้วใช่มั้ยหนังสืออ่ะ โตขึ้นมันจะเป็นคนหรือเป็นควาย ทำไมถึงได้ชอบไปอยู่แต่ที่นา”

พอถึงตรงนี้พี่บัวก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ แล้วพูดให้เบาลง ด้วยความที่เขาก็รู้เรื่องที่ว่ายายไม่ค่อยชอบหน้าเราเท่าไหร่

( S6 j8 h4 X" o! t8 G

เราเข้าใจนะว่าพี่บัวเขาไม่ได้มีเจตนาจะพูดแบบนี้หรอก แต่ด้วยความเป็นเด็ก แกคงไม่ทันได้คิด ได้ยินมายังไงก็คงพูดมาตามนั้น

' Q" W7 V' ?( c8 nเรารู้สึกจุกในอกไปหมด ตอนนั้นเหมือนน้ำตามันจะรื้นออกมา แต่เราก็พยายามข่มใจไม่อยากร้องไห้ มันทั้งรู้สึกแย่ และรู้สึกอาย

ทำไมยายเขาถึงได้ด่าเราให้คนอื่นแรงขนาดนี้นะ...

เราว่าเราก็บอกยายไว้แล้วนะว่าเสาร์-อาทิตย์จะไปอยู่ที่กระท่อมกับพี่ยักษ์ ทั้งที่ปกติก่อนหน้านี้

เราก็ไม่เคยไปไหนเลย อยู่แต่ที่บ้านตลอด พึ่งจะครั้งนี้ที่เราไม่ได้นอนที่บ้าน

ทำไมเขาต้องพูดถึงเราแบบนี้... มันรู้สึกแย่มากสำหรับเด็กในตอนนั้น

เรานั่งนิ่งมันพูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นได้แต่เงยหน้าไปมองหน้าพี่ยักษ์ที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆ เหมือนพี่เขาเองก็ได้ยินที่พี่บัวพูด
( K* Z$ i3 O7 s& _; F
“ขอโทษที พี่ผิดเอง... เมื่อเช้าก็ลืมแวะบอกเขาว่าเราอยู่กับพี่...ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ไปบอกยายให้ว่าเราอยู่ที่นี่” พี่ยักษ์พูดจบแล้วก็เดินลงจากบ้าน สตาร์ทมอเตอร์ไซค์ขี่ออกไป

ตอนนั้นเรานั่งคุยเล่นอะไรกับพี่บัวไปเรื่อยเปื่อย พยายามเปลี่ยนเรื่องคุยถึงเรื่องที่โรงเรียน

หรือเรื่องที่พวกเขาเล่นอะไรกันบ้างในช่วงเสาร์-อาทิตย์ที่ผ่านมา เพราะถ้าคุยเรื่องยายทีไร เราจะรู้สึกไม่ค่อยดีเลย...

1 m5 C$ }4 h& i, y9 mสักพักพี่ยักษ์ก็เดินกลับเข้ามา สีหน้าพี่เขาดูเคร่งเครียดนิดหน่อย แต่พอเห็นหน้าเราที่มองเขาอยู่ เขาก็ส่งยิ้มให้เหมือนว่าไม่มีอะไร

' Q1 X5 @/ U! b! [/ N2 U“พี่บอกยายให้แล้วนะ... แต่คืนนี้ก็นอนที่นี่แหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปส่ง” พี่ยักษ์เดินมาลูบหัวเราไปมาเบาๆ
. q' g4 m0 H1 v# _" ^
“กลับบ้านได้แล้วมั้งบัว เดี๋ยวเย็นกว่านี้พ่อแม่เอ็งจะถือไม้เรียวไว้รอเอานะ” พี่ยักษ์พูดแหย่พี่บัวที่กำลังคุยเล่นกับเราอย่างสนุกสนาน

พี่บัวสะดุ้งตัวเล็กน้อย พอเห็นว่าฟ้าเริ่มใกล้จะหมดแสงอาทิตย์แล้ว พี่เขาเลยรีบขอตัวกลับก่อน แล้วปั่นจักรยานออกไปทันที

  w) m* Q. Z1 u4 b6 `/ U2 Z  e

พอพี่บัวกลับไปแล้ว เราก็นึกถึงเรื่องที่เขาบอกเราเรื่องคำพูดของยาย

มันรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกหน่วงๆ จุกๆ กับคำพูดเขามาก

9 K2 E" X2 T0 H/ W

ทั้งที่เราก็เรียนได้ที่หนึ่งของชั้นเรียนมาตลอด เพราะพ่อแม่เราสั่งสอนมาเสมอว่าให้ตั้งใจเรียน

เราหยุดเรียนแค่วันเดียวทำไมถึงกับต้องด่ากันขนาดนี้ แทนที่จะถามสักคำว่าหลานไม่สบายเป็นยังไงบ้าง? แต่มันกลับไม่มีเลย...

8 r  G8 `  C& m5 T“เป็นอะไร? เครียดเรื่องยายเหรอ?” พี่ยักษ์อุ้มตัวเราไปนั่งตักแล้วลูบหัวเราเบาๆ
) |3 M3 B2 ^6 b. R1 E6 e9 Q* m
7 g# J( F+ `2 W% n/ K/ Z3 \“เปล่าฮะ...”

“เป็นเด็กเป็นเล็ก...อย่าเครียดสิ หืมมมม เดี๋ยวไข้ก็ขึ้นอีกหรอก” พี่ยักษ์พูดจบก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ

: ?3 ^& S) ^) _# I, ^7 J

“ไหน... ขอคุณหมอตรวจหน่อยสิ...ว่าไข้ลดหรือยัง?” พี่เขาก้มลงจูบเบาๆแล้ว เอาหนวดถูไถไปตรงบริเวณซอกคอของเรา

เอาอีกแล้ววว ความรู้สึกนี้โดนกี่ทีก็รู้สึกขนลุกตลอด แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เรารู้สึกลืมเรื่องของยายไปได้ขณะหนึ่งล่ะนะ...

“อืมมมม ตัวยังอุ่นอยู่เลย...งั้นเดี๋ยวกินยาแล้วนอนพักได้แล้ว ถ้าเกิดไข้ขึ้นมาอีก... พี่จะจับฉีดยาแล้วนะ” พี่ยักษ์ยิ้มกริ่มก่อนจะเดินไปเอายามาป้อนเรา

“พี่ยักษ์มีเข็มฉีดยาด้วยหรอฮะ?” เราทำตาโต รู้สึกตกใจมาก ทำไมพี่ยักษ์ถึงได้มีเข็มฉีดยาอยู่ในบ้านได้นะ!

“มีสิ ถ้าดื้ออีกละก็...คราวนี้จะโดนจริงๆ ด้วย หึ” พี่ยักษ์ยิ้มให้ เสร็จแล้วก็ห่มผ้าให้เรา แล้วก็ก้มลงจูบตรงหน้าผากเบาๆ เหมือนเป็นการบอกว่าให้เรานอนได้แล้ว

( {& ?0 O- r: d" z& B( V+ M

ชอบความรู้สึกนี้จัง... มันรู้สึกดี และทำให้เรารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเวลาที่อยู่กับพี่เขา
8 A, Q" Q$ @  @4 J( e
9 x5 Y' X, X' ?& }เราได้แต่นอนกอดพี่ยักษ์เอาไว้ เพราะรู้สึกว่าพรุ่งนี้ไม่อยากกลับบ้านเลย...

-----------

; a9 R) N1 N- Y0 V& j7 L+ [# oตอนเช้าพี่ยักษ์ก็พาเราไปแต่งตัวที่บ้านและพาไปส่งที่โรงเรียน ตอนนั้นเจอหน้ายาย ยายก็ไม่ได้พูดอะไร

ไม่สิ...ต้องบอกว่าเขาทำเป็นไม่เห็นเราด้วยซ้ำ

“ไหวแน่นะเจ้าดื้อ หัวยังอุ่นๆ อยู่เลย” หลังจากที่เราลงจากรถพี่ยักษ์ก็เอามือมาแตะที่หน้าผากเราเพื่อเช็คอุณหภูมิร่างกาย

“ไหวฮะ...ผมไม่เป็นไรแล้ว” เรายิ้มให้พี่เขา ถึงแม้ในใจตอนนั้นจะรู้สึกไม่ค่อยดีก็ตาม

“ตั้งใจเรียน อย่าคิดมากนะเรื่องยายอ่ะ... แล้วเดี๋ยวตอนเย็นพี่จะมารับ”
8 L8 k( r6 ]8 c3 U: {
! E5 \) l4 s! \) i* k: q

“ตอนพักกลางวันก็อย่าไปวิ่งเล่นซนตากแดดนะ เดี๋ยวไข้ขึ้น…แล้วมานอนซุกกอดพี่อีก”

เราก้มหน้างุด รู้สึกเขินเพราะเมื่อคืนเรานอนเอาหน้าซุกแล้วกอดพี่เขาไว้จริงๆ

พี่ยักษ์จับหัวเราโยกไปมา แล้วยิ้มให้ ก่อนจะขี่รถออกไป...

1 w& [/ _, B% c; H8 p; G' ~; ^เรามองตามหลังพี่เขา ในใจพอรู้สึกว่าตอนเย็นเราจะต้องกลับบ้านมาอยู่คนเดียวเหมือนเดิม… มันเริ่มรู้สึกเหงา...จนอยากจะร้องไห้

แล้วยิ่งรู้ว่ายายพูดถึงเราแบบนี้อีก เรายิ่งไม่อยากเข้าใกล้ยาย ความรู้สึกมันเหมือนตัวคนเดียวอย่างบอกไม่ถูก
/ K; E4 J7 a) N9 z( O- t* ?* W

----------

& ^+ S4 m$ A  O2 P
6 a1 u! e( O/ I: b( G: e. m' }7 Nพอเลิกเรียนเราก็มายืนรอพี่ยักษ์อยู่ตรงแถวหน้าประตูโรงเรียน ตอนนั้นข้างในใจมันรู้สึกใจหายแปลกๆ มันหวิวๆ ...
0 l5 Q9 A7 X8 K* {
( l' E3 F) f' P; `# k, qเพี้ยะ!!

! g& |, {' l3 b% v- u' `จู่ๆ ก็มีมือใครบางคนมาตบที่หัวเราอย่างแรง จนเราเกือบล้มหน้าทิ่ม

“ไอ้ตุ๊ด! เดี๋ยวนี้หายหน้านะ เห็นยายบอกว่ามึงจะไปเป็นควายแล้วหรอ ฮ่าๆๆๆ” น้ำเสียงนี้...คนที่เรารู้สึกกลัวและไม่อยากจะอยู่ใกล้ที่สุด

พี่โหน่ง...หรืออีกชื่อที่เราเรียกมันในใจก็คือไอ้โหน่ง เป็นลูกพี่ลูกน้องเขาเราเอง

“มันมองหน้าอ่ะพี่โหน่ง ไม่ยอมตอบ สงสัยต้องเอาอีกสักที” ไอ้เหน่งน้องชายของมันรีบพูดเสริมทันที ถึงมันจะเป็นแค่เด็กป.สอง

แต่มันก็ไม่เคยเรียกเราว่าพี่ แถมยังชอบแกล้งเราเหมือนกับที่ไอ้โหน่งชอบทำด้วย
) i' ~1 a$ Y) j! t# _4 f' N9 {9 r
0 T; ^( V+ R, tไอ้โหน่งได้ทีก็ตบมาที่หัวเราอีกครั้งอย่างแรง จนตอนนี้น้ำตาเราเริ่มคลอเบ้าแล้ว ทั้งเจ็บและกลัว

แต่พวกมันสองคนกลับยืนหัวเราะชอบใจ
/ Q; v8 B+ Z- e0 R6 I1 Z
ปกติเวลาเราอยู่โรงเรียนก็จะเลี่ยงที่จะเจอสองพี่น้องนี่เป็นประจำอยู่แล้ว ยิ่งตอนเย็นจะรีบกลับบ้านก่อนที่พวกมันจะออกจากโรงเรียน

เพราะถ้ากลับทีหลังแล้วพวกมันรู้ บางทีก็อาจจะดักรออยู่ที่หน้าประตู หรือดักรอแกล้งเราระหว่างทางได้

กระทั่งตอนอยู่บ้านเราก็ต้องออกไปอยู่กับเพื่อนเป็นประจำ พอกลับมาถึงก็ต้องรีบล็อคประตูทันที ไม่งั้นพวกมันอาจจะเข้ามาแกล้งได้

มัน...น่าสมเพชมากเลยนะ ที่คนที่คอยแกล้งเรากลับไม่ใช่เพื่อนๆ หรือคนอื่น แต่...กลับกลายเป็นคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นญาติพี่น้องของเราเองซะนี่

ตอนนั้นเราได้แต่ยืนนิ่งก้มหน้า มันทำอะไรไม่ถูก เราอยากจะสู้กลับนะ

แต่เราเคยสู้แล้วสู้ไม่ได้ เพราะเราก็ไม่ได้ตัวใหญ่อะไร แถมพวกมันมีกันสองคนพี่น้องเราโดนรุมเจ็บตัวมากกว่าเดิมซะอีก

& a2 ~1 r  s# s' V# o! {

หรือถ้าเราสู้พวกมันหรือทำให้พวกมันเจ็บตัว มันก็จะไปฟ้องยายว่าเราแกล้งไอ้เหน่งที่เป็นเด็กกว่า ไอ้โหน่งก็เลยมาช่วย

สุดท้ายกลับกลายเป็นว่าเราผิด...

ใช่เราผิดเสมอ เพราะไม่ว่ายังไงยายก็ไม่คิดจะฟังเราอยู่แล้ว เพราะพวกมันสองคนคือหลานรักคนโปรดของเขา...

“ไอ้เหน่ง อยากขี่ควายป่าว ควายเผือกด้วยนะ” พอไอ้โหน่งพูดจบ ไอ้เหน่งก็ยิ้มทันที มันกระโดดเหมือนพยายามจะขี่หลังเรา

แต่ด้วยความตัวของไอ้เหน่งมันก็พอๆ กับเรา แถมเรายังสะพายกระเป๋าที่มีหนังสืออยู่อีก

บวกกับอาการที่พึ่งฟื้นจากไข้ยังไม่หายดี ทำให้เราถึงกับเซไถลล้มลงทันที

5 T9 j; g& l: f) B" ~6 V/ ?, U: R3 Q! Kตอนนั้นด้วยสภาพพื้นดินที่มันแฉะและมีแอ่งน้ำอยู่ เพราะอยู่ในช่วงหน้าฝน ทำให้ชุดนักเรียนเปรอะหมดเลย

วินาทีนั้นมันทำให้เรานึกถึงคำพูดของแม่...

มันเป็นเสื้อนักเรียนที่แม่เราตั้งใจเก็บเงินซื้อให้เรา แต่ตอนนี้มันเลอะไปหมดแล้ว
% {: h5 J: R; \: k4 T' C, j
% |0 q6 V/ R# \8 a; ?/ L) r, U% f# {พอนึกถึงแม่มันทำให้เรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว จนต้องร้องไห้ออกมา

  E9 z: e5 P$ H* {

แม่เคยบอกว่าถึงแม่จะจน แต่แม่ก็อยากซื้อชุดนักเรียนยี่ห้อที่ดีให้กับลูกได้ใส่ เพราะเขาไม่มีโอกาสนั้น

ก็เลยอยากให้ลูกได้ใช้แต่ของดีๆ...

7 D: F/ t8 K/ m5 k: j2 P0 M

เราไม่รู้จะทำยังไงดี เราทั้งเกลียดทั้งกลัวพวกมันสองคน เกลียดที่พวกมันยังยืนหัวเราะเยาะทั้งที่เราอยู่ในสภาพแบบนี้

เราทำอะไรผิด ทำไมถึงต้องทำกับเราขนาดนี้

0 v: a$ E- H0 r' R7 l

พ่อ...แม่...มารับหนูไปสักที ไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว...

: j& U- P0 E  H2 P

เพี้ยะ!

“โอ๊ยยยยยยย” จู่ๆ ไอ้โหน่งร้องเสียงหลงออกมา เราที่กำลังนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่ถึงกับเงยหน้าขึ้นไปมองทันที
; ^) Y/ F( i5 e
พี่ยักษ์...มาตั้งแต่เมื่อไหร่นะ เรามัวแต่กลัวพวกนี้จนไม่ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่เขาเลย

พี่เขาตบหัวไอ้โหน่งอย่างจังจนมันล้มหน้าคะมำ
0 q6 h. Q/ a1 p0 X  O1 E! a* H
. b+ a9 }+ `. l* ~" ~0 X7 L  Q  G1 {' v“ตบผมทำไมอ่ะ!” ไอ้โหน่งเงยหน้าขึ้นไปถามพี่ยักษ์ ตอนนั้นมันเริ่มน้ำตาคลอเบ้าแล้ว คงน่าจะทั้งเจ็บและอาย ที่ถูกตบหัวต่อหน้าเรา

. F6 D! E" z; W" K; w. |

“แล้วมึงละ ไปแกล้งน้องมันทำไม ไอ้ห่า! เป็นพี่น้องกันไม่ใช่หรอวะ ทำไมทำแบบนี้” พี่ยักษ์เดินมายกตัวเราขึ้น เรารีบไปยืนหลบหลังพี่ยักษ์ทันที

“มันไม่ใช่น้องผม! ผมไม่มีน้องเป็นตุ๊ด!!” พูดจบมันก็เดินไปจูงแขนไอ้เหน่งที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ คงน่าจะเพราะกลัวพี่ยักษ์...

3 r1 ^0 r7 b$ ?& n- l9 v“ไป ไอ้เหน่งกลับบ้าน”

$ l$ P, R4 p  ~  L8 A2 i4 B“ไอ้ยักษ์มึงตบหัวกู! กูจะไปฟ้องยาย!!” พอไอ้โหน่งพูดจบ พวกมันสองคนก็พากันวิ่งหนีไปทันที
8 g, W# C' j5 U  H1 E6 C* H7 w
“เฮ้ออออออออ” พี่ยักษ์ถอนหายใจยาว ก่อนจะก้มลงมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ แต่มันก็เลอะไปหมดแล้ว ชุดนักเรียนของเราจากที่มีสีขาว ตอนนี้มีแต่สีดินโคลนเต็มไปหมด...

% F" v$ u( |9 W) x; n& F( J4 G

----------

! V4 [2 e' @5 S+ V6 G. a2 y1 G: b- O
พี่ยักษ์พาเรากลับไปที่บ้านเขาก่อน และให้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

“เจ็บตรงไหนมั้ย?” พี่ยักษ์นั่งลงข้างๆ แล้วลูบหัวเราไปมา
6 K8 O! b  v9 U1 E5 c# X* D( S
% P2 @% ^8 k" S: M( [* N“ไม่เจ็บฮะ...แต่ว่าเสื้อนักเรียนมัน…” ตอนนั้นมันรู้สึกจุก จนพูดไม่ออก แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมา ทั้งที่เราไม่ได้อยากจะร้องไห้เลย

- b6 T0 q7 [% l) g9 v

พี่ยักษ์ดึงเราไปกอดไว้จนเราหยุดร้องไห้

7 f3 U! ?9 n: c2 R1 Y$ i

...

“เอ้อ...พี่ถามอะไรหน่อยสิ...อยู่คนเดียวลำบากหรือเปล่า?” พี่ยักษ์เช็ดคราบน้ำตาให้เรา แล้วก็ถามขึ้นอีกครั้ง

เรารู้สึกแปลกใจนิดหน่อยที่อยู่ๆ พี่เขาก็ถามแบบนี้
+ F" s0 q: _& d3 u+ K* `" l
  }% {# }0 g$ S: y5 w2 U“ไม่ลำบากฮะ...เพราะว่าแม่สอนหมดแล้วทั้งวิธีก่อไฟ วิธีหุงข้าว แล้วก็ทอดไข่ด้วย แม่เคยบอกว่าเผื่อวันไหนยายไม่ว่าง ผมจะได้ดูแลตัวเองได้” ที่เราต้องตอบไปแบบนั้น เพราะเรากลัวว่าพี่ยักษ์จะมองพ่อกับแม่เราไม่ดีไปด้วยอีกคน
* s5 l% V. V) [0 z+ D
พี่ยักษ์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา ได้แต่ยิ้มให้และขยี้หัวเราเบาๆ

1 C9 r% w" P) a# h! _“แล้วถ้า...มาอยู่กับพี่ล่ะ..”

“หนูอยากอยู่กับพี่หรือเปล่า?”
: `' m7 m" K8 T3 m, x
  Q3 x+ d7 s% F/ _ตอนนั้นเรามองหน้าพี่เขา ในใจมันสั่นไปหมด เพราะเรากลัวมาตลอดว่าจะต้องกลับไปอยู่คนเดียวอีก

เราไม่อยากนอนแล้วสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก แล้วไม่เจอใครอีกแล้ว มันน่ากลัวจนแทบจะนอนต่อไม่ได้

การที่ได้มานอนอยู่กับพี่ยักษ์ถึงจะแค่ไม่กี่วัน แต่มันก็ทำให้รู้สึกปลอดภัย และหลับได้อย่างสบายใจจริงๆ หลังจากที่พ่อกับแม่ไม่อยู่บ้าน

เรารู้สึกดีมากๆ ที่เวลาตื่นมากลางดึกแล้วเห็นเขานอนอยู่ข้างๆ แล้วเขานอนกอดเราอยู่อย่างนั้น

ชอบที่ได้เวลานั่งกินข้าวกับพี่เขา เราได้กินอิ่มโดยที่ไม่ต้องแย่งกับใคร ไม่ต้องคอยตักแค่น้ำแกงมาคลุกข้าวกิน

หรือไม่ต้องทอดไข่กินแทบทุกมื้อที่อยู่คนเดียวอีกแล้ว

ตอนนั้นเราไม่ได้ตอบอะไรกลับไป ได้แต่เข้ากอดพี่เขาแล้วร้องไห้ฟูมฟายออกมา

มันรู้สึกดีจริงๆ มันดีใจมากอย่างบอกไม่ถูกที่เขาชวนให้เรามาอยู่ด้วย

+ u  {7 S) n* Z: W% T

พี่ยักษ์ลูบหัวเราไปมาจนเราหยุดร้อง
. g5 t7 C5 W& W5 t/ e1 H
' x3 f' t% z. `/ Z5 {7 E# |9 {& U“อ้าว ยังไม่ได้ตอบพี่เลยนะ ว่าอยากมาอยู่กับพี่หรือเปล่า?” พี่ยักษ์ยิ้มและเช็ดน้ำตาให้
5 [, Y- z) s6 x4 `
“อยากอยู่กับพี่ยักษ์ฮะ...” เราตอบทั้งที่ยังสะอื้นอยู่

“ก็แค่นั้น...ไอ้ลูกหมาเอ้ย ร้องไห้จนน้ำตาไหลหมดตัวแล้วมั้งเนี้ย”

พี่ยักษ์ขยี้หัวเราไปมา เราได้แต่นั่งอมยิ้มเพราะมันรู้สึกโล่งและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

" L1 R% o" W0 a$ S5 R! j% s“ส่วนเรื่องยายไม่ต้องคิดมากนะ... เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะเข้าไปคุยให้เอง” เรายิ้มและพยักหน้ารับ

หลังจากที่คุยกันเสร็จ พี่ยักษ์ก็พาเรากินข้าวและให้กินยา เพราะเขารู้สึกว่าเรายังไม่หายดี กลัวว่าตัวเราจะกลับมาร้อนและไข้ขึ้นอีก

( D8 T4 T' r& F/ |5 K/ M5 o6 l“พี่ยักษ์... ผมขออะไรสักอย่างได้มั้ยฮะ?…” ก่อนที่จะนอน พอดีเราคิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้... เลยอยากจะขอตกลงกับพี่เขาก่อน
8 f/ U6 k, s& C1 r
: Z* p. b9 d& H" O) Y4 S“หืออออ ได้สิ...อะไรเหรอ?”

“คือว่า…”

“คือว่า ถ้าผมมาอยู่กับพี่ยักษ์ อย่าทำให้ผมเจ็บแบบวันนั้นอีกได้มั้ยฮะ? ผมกลัว...”

พี่ยักษ์ยิ้มให้ก่อนจะดึงตัวเราเข้าไปนอนกอดไว้

“ได้สิครับ... ก็พี่บอกแล้วไง ถ้าเรากลัว พี่ก็จะไม่ทำอีก...”

' G6 w& g+ u2 A; ^  F: H$ o9 a

“แต่...ถ้าไม่ทำให้เจ็บก็ไม่เป็นไรใช่มั้ยล่ะ?” เราถึงกับทำหน้าเหวอ เงยหน้ามองหน้าพี่เขา ได้แต่รู้สึกสงสัยว่าไม่ทำให้เจ็บคืออะไร?

+ C2 W: s. ^/ D0 c6 {

พี่ยักษ์ยิ้มกริ่ม ก่อนจะบี้จมูกเราเบาๆ แล้วกอดเราให้แน่นกว่าเดิม ถ้าเป็นเหมือนทุกทีเราคงจะรู้สึกอึดอัดไปแล้ว

แต่วันนี้เรารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก อยากให้เขากอดเราเอาไว้แบบนี้ทั้งคืนเลย...

! z" R. |2 @/ l

Vitamin25

, Y. K# n. r' Y% H4 {! Z; J
( O$ J- R% P9 A& |& \& pตอนนั่งเขียนนี่ใช้พลังงานเยอะมาก ต้องเขียนๆ หยุดๆ
  Z6 S& k! A! T2 q+ rการที่เอาตัวเองกลับไปอยู่ช่วงเวลาแบบนั้นนี่มัน... 555555

$ X8 B) ~3 D' |- v; }+ d) G* Xแถมช่วงนี้ฝนหยุดตกแล้วด้วย อากาศร้อนมากกกกก บรรยากาศมันไม่ตรงกับช่วงเวลานั้นเลยทำให้เขียนยากมากจริงๆ
, `$ x2 p0 [& V
แถมช่วงนี้โควิดระบาดหนักมากเลยเน้อ ยังไงก็ดูแลรักษาสุขภาพกันด้วยนะทุกคนนน แล้วเจอกันใหม่ บายจ้า
) S: [' w- m5 M2 B# Z
: h. Q: z5 J; A& i% e
* R4 [$ e% v  y6 H

2936

ขอบคุณครับ ติดตามผลงานนะครับ

tonsaa

เล่าได้ดีมากเลย
อ่านแล้วฟิน มีความน่ารัก
มีบรรยากาศในสมัยนั้น
0 n" e7 ~5 i! X1 g+ aขอบคุณครับ

Kran13

ขอบคุณครับ

iHNONG

ขอบคุณครับ

Inkdeath

ขอบคุณครับ

joojubjub

เมื่อไหร่จะเย 555

kongkangman

มันผ่านมาแล้ว

kaitune

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

sirsar

แบบพี่ยักษืนี่หาได้ที่ไหนนะ อยากได้แบบนี้บ้างจัง

pai_2552

ขอบคุณครับ

boxer15

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

uglymen

เป็นเรื่องที่ทุกข์ พร้อม ๆ กับความสุข ใช่ไหม นี่

lekthai

ขอบคุณครับ

yuttcap9946

{:7_295:}

OakyDogie

อ่านไปยิ้มไปเลยครับ  

Homealone

ขอบคุณ​มาก​ครับ​