แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย keai998 เมื่อ 2022-3-16 16:37
**เนื้อหาต่อไปนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น ชื่อ สถานที่และเหตุการณ์ต่างๆ เป็นเพียงเรื่องสมมุติมีความแฟนตาซี และมีเนื้อหาเกี่ยวกับเด็ก** ณหมู่เกาะแห่งหนึ่งมีเมืองเล็กๆ ตั้งอยู่ ในเมืองแห่งนี้มีสถานอยู่หลากหลายเช่น คาเฟ่ชายหาด ท่าเรือ บาร์เปลือย ป่า ผับ โรงเรียน โรงเรียนสอนเต้น โรงพยาบาล โรงงานร้านเกม สปา สถานีตำรวจ ห้าง ทุกสถานที่ ที่กล่าวมาก็ไม่ได้ดูแปลกใหม่อะไรล้วนเป็นสถานมีอยู่ทั่วไปตามที่อื่นๆ แต่ที่ดูแปลกตาคงจะเป็นชาวเมืองที่เดินไปมาอยู่นั้นไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่ผู้ชาย ไม่ใช่แค่ที่นี่เท่านั้นแต่ที่อื่นๆ ก็เช่นกัน ทุกๆ ที่ล้วนมีแต่ผู้ชายทั้งนั้นโลกที่มีแต่ผู้ชาย . . . สัปดาห์ที่2 วันเสาร์ในเดือนกันยา 06.00 น. ทาจิลืมตาขึ้นมาพบว่านิโคยังหลับอยู่เขาค่อยๆ ลุกออกจากเตียงโดยไม่ให้นิโคตื่น หยิบผ้าเช็ดตัวมาห่มแล้วออกไปอาบน้ำ ทาจิเดินไปส่องหน้าประตูห้องน้ำในห้องไม่มีใครอยู่ วันหยุดมักจะเป็นแบบนี้ทาจิเดินสบายใจเข้าไปห้องท้ายสุดถอดผ้าเช็ดตัวออกและอาบน้ำ “เฮ้! ตื่นแล้วไม่ปลุกกันเลยนะ” ทาจิสะดุ้งหันไปทางเสียงเรียกเป็นนิโคที่เรียกเขา ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยมาได้ไงเนี่ย!! “ขะ...ขอโทษก็เห็นว่ายังนอนอยู่....” ทาจิตอบแต่แล้วก็เกิดสิ่งที่เขาไม่คาดคิดนิโคห่มผ้าเช็ดตัวตามเข้ามาในห้องที่ทาจิใช้อยู่ “เดี๋ยวๆ! เราใช้อยู่!!” “เถอะน่าอาบด้วยกันจะได้เสร็จพร้อมกันไง” ทาจิบ่น นิโคตอบ ได้ซะที่ไหนเล่า!! ทาจิคิดอย่างนั้นแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป.... แท่งน้อยของเขาเริ่มแข็งขึ้นมาทาจิหน้าแดง “อาบเสร็จยังอะ” “จะ..สะ..เสร็จแล้ว” นิโคถามทาจิตอบพร้อมกำลังปิดฝักบัวออกไป ทาจิเตรียมที่จะชิ่งทันที แต่!! จังหวะจะหันตัวออกนิโคก็เข้ามาพอดี ไม่รู้อะไรดลใจให้ทาจิมองลงไป... ยะ....ใหญ่.... ขนาดของนิโคที่ยังไม่แข็งตัวตอนนี้....ใหญ่กว่าทาจิที่แข็งแล้วอีก.... ทาจิยืนอึ้งมองขนาดของนิโคอยู่พักนึง “....เป็นไรหรอ?” อ๊ะ!!! ทาจิพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่เขาชิ่งออกจากห้องน้ำทันที ทำไมช่วงนี้มีเหตุการณ์แบบนี้บ่อยจัง!!! ทาจิบ่นในใจพลางก้าวกลับห้องอย่างเร็ว . ทาจิเข้าไปแต่งตัวในห้องจากนั้นนอนกลิ้งอยู่บนเตียงซักพักกลิ้งจนพอใจแล้วทาจิก็ลุกออกไปที่สวนหลังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า นิโคกำลังรดน้ำดอกไม้ ทาจิเข้าไปช่วยนิโครดน้ำพอเสร็จก็ไปเล่นกับนิโคที่ห้อง . “เราต้องไปตั้งร้านแล้วทาจิก็ต้องไปทำงานใช่มะ” “ใช่เราก็ต้องไปเหมือนกัน” นิโคพูด ทาจิตอบ ทั้งสองกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่ทาจิหันกลับมาและเข้าไปกอดนิโค “เราเป็นกำลังใจให้นะถ้ามีอะไรก็มาหาเราได้เสมอ” ทาจิปลอบให้กำลังใจนิโค อยู่ๆเขาก็อยากให้กำลังใจนิโคขึ้นมา จากการที่เห็นนิโคเข้ามาคุยกับเขาเมื่อคืน “อื้อออ...ขอบใจนะ” นิโคตอบทาจิ ทาจิยืนรอซักพักให้นิโคออกไปก่อน.... ..... แค่นี้ก็แข็งขึ้นมาอีกแล้ว!! อึดอัดโว๊ยยยย!!! ทาจิยืนรอซักพักก็ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไป..... . สัปดาห์ที่2 วันเสาร์ในเดือนกันยา ??.?? น. ทาจิตระเวนหางานตามบ้านไปเรื่อยๆเพื่อนำเงินไปจ่ายเคจ วันนี้ทั้งวันเขาทำไปหลายงานเขาก็ได้งานง่ายๆ บ้าง ยากๆ บ้างไม่ว่าจะเป็นงานถอนหญ้าที่สวนหลังบ้าน ต้องคุกเข่าทำงานกำจัดวัชพืชอยู่สองสามชั่วโมงโดยมีชายเจ้าของบ้านมองเขาอยู่ที่หน้าต่างคอยเฝ้าดูเผื่อเขาจะขี้เกียจ....ซึ่งค่อนข้างน่าขนลุกทีเดียวแต่ก็เป็นงานที่ได้เงินเยอะหละนะเขาได้เงินจากการถอดหญ้าห้าสิบเหรียญแหนะหรืองานปัดกวาดเช็ดถูธรรมดาๆก็ได้ชั่วโมงละสิบถึงยี่สิบเหรียญ สรุปทั้งวันทาจิทำงานจนเก็บเงินได้สามร้อยสิบสามเหรียญแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากงาน รู้ตัวอีกทีแสงบนท้องฟ้าก็พลบค่ำซะแล้ว ทาจิกลับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอาบน้ำ กลับห้องแก้ผ้าเตรียมเข้านอนทาจินับเงินเท่าจำนวนที่ต้องจ่ายแยกไว้ในตู้เสื้อผ้าก่อนที่จะนอน วันนี้เขาไม่ได้ไปหานิโคที่ห้องนิโคก็ไม่ได้มาตามเขาเช่นกัน ทาจิหลับหลังจากฟุบบนเตียงไม่กี่นาทีเนื่องจากอาการเหน็ดเหนื่อย . สัปดาห์ที่2 วันอาทิตย์ในเดือนกันยา 06.00 น. ประตูห้องนอนของทาจิก็ถูกเปิดออกโดยไม่มีการเคาะหรือเรียกอะไรเป็นเคจที่เข้ามาอีกครั้ง “ได้เวลาชำระหนี้แล้ว” เคจพูด ทาจิสะดุ้งขึ้นลุกออกจากเตียงทั้งๆที่ตัวเปลือยเปล่า เขาเดินไปหยิบเงินที่นับแยกไว้แล้วในตู้เสื้อผ้าออกมาและส่งให้เคจ เคจคว้าเงินจากมือของเขาแล้วเริ่มนับ เขานับไปด้วยสายตาก็จ้องมองที่ทาจิไปด้วย ทาจิยืนหน้าแดงกุมแท่งน้อยที่แข็ง....รอเคจที่กำลังนับเงินอยู่ให้เสร็จข้างเอวของเขามีถุงใบนึงห้อยอยู่แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าถุงนั้นคืออะไร “เยี่ยม” เคจพูดอย่างพอใจ “อาทิตย์หน้าห้าร้อยเหรียญคงทำได้นะ” เคจยิ้มเยาะก่อนเดินออกไป ห้าร้อยเหรียญ......วันเสาร์เขาต้องทำงานทั้งวันยังหามาได้แค่เฉียดฉิว.....ถ้าเป็นแบบนี้คงต้องทำงานทั้งวันไม่เว้นวันธรรมดา....... ทาจิแทบจะสิ้นหวัง เขาฟุบลงบนเตียงอีกครั้ง “งื้ออออออออออๆๆๆๆๆๆ” ทาจิกลิ้งอยู่บนเตียงด้วยความเหน็ดเหนื่อย “ห้าร้อย...ห้าร้อยหรอ...” อ๊ะ!! โครงงานวิทยาศาสตร์ไง!! ถ้าชนะได้ตั้งห้าร้อยเหรียญแหนะ!!! อย่างน้อยถ้าได้ที่สองก็ได้สามร้อยเหรียญหาเพิ่มอีกสองร้อยก็ได้!! ทาจิคิดได้ดังนั้นก็เริ่มคิดที่จะหาไอ้ตะไคร่น้ำนั่นไปก่อน เพราะเขายังคิดไม่ออกว่าจะคิดหัวข้อโครงงานวิทยาศาสตร์อะไรดีงั้นเลือกหัวข้อที่อาจารย์สุ่มให้เลยแล้วกัน อืมมมมมว่าแต่ตะไคร่น้ำ....ต้องไปหาที่ไหนหละ..........? ........เดินๆหาไปเรื่อยๆ เดียวก็เจอเองแหละ!! ทาจิคิดได้ดังนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ . ระหว่างทาจิกำลังจะกลับห้องหลังจากอาบน้ำเสร็จก็พบว่าเคจกำลังเก็บเงินเด็กคนนึงอยู่ “สัปดาห์นี้คุณต้องชำระหนี้สองร้อยเหรียญ” เคจพูด “ผมทำงานหนักเพื่อเงินจำนวนนี้!! ผมไม่ยอม!! อยากทำอะไรก็ทำสิ!!!” เด็กชายพูด ..... เด็กๆที่อยู่บริเวณนั้นอึ้งทั้งหมด เด็กชายคนนั้นกล้าพูดท้าทายเคจบ้าไปแล้ว!! "ดี" "อยู่นิ่งๆ สิ" เคจพูด จากนั้นจึงเดินเข้าหาเด็กชายพร้อมกับหยิบของในถุงที่ห้อยเอวอยู่เป็นถุงดำและเชือกยาวที่เขาหยิบออกมา ทาจิและเด็กๆ ที่อยู่บริเวณนั้นมองดูขณะที่เคจเอาถุงดำคลุมหัวของเด็กชายและมัดแขนของเขาไว้ เคจกระชากแขนเด็กชายลากเขาไปยังประตูเหล็กบานนึงประตูที่เขาไม่รู้ว่าข้างในหลังประตูคืออะไร เคจผลักเด็กชายเข้าไปในห้องนั้นปิดห้องและล็อคประตูบานนั้น ตอนนี้เขารู้แล้ว ห้องนั้นคงเป็นห้องที่เอาไว้ขังเด็กที่ไม่เชื่อฟังเขา..... หวังว่าวันนึงเขาคงจะไม่โดนแบบนั้นทาจิเลิกมองเหตุการณ์ และมุ่งหน้าเข้าห้องของเขาเตรียมตัวออกไปหาเจ้าตะไคร่น้ำ!! . สัปดาห์ที่2 วันอาทิตย์ในเดือนกันยา 11.00 น. ทาจิเดินหาเจ้าตะไคร่น้ำไปเรื่อยๆแต่เดินหาตั้งแต่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไล่ไปเรื่อยๆ ยังไม่เจออะไรเลย..... ทาจิเดินจนเหนื่อยเลยว่าจะแวะพักที่สวนสาธารณะขณะเดินผ่าน ตอนกำลังนั่งพักอยู่ที่ม้านั่งตรงกลางสวนสาธารณะ ทาจินั่งพักไปเรื่อยรอให้อาการตึงที่ขาของเขาอ่อนลงทันใดนั้นตอนกำลังหันซ้ายหันขวาชมนู่นชมนี่ไปเรื่อยทาจิก็สังเกตเห็นรูปปั้นกลางสวนสาธารณะถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่สีขาว ทาจิตาลุกวาวลุกวิ่งเข้าไปที่รูปปั้นทันที แต่พอวิ่งไปถึง.....แค่ฐานของรูปปั้นนั้นก็สูงกว่าทาจิมากมาก..... สูงจัง...จะปีนได้มั้ยหละเนี่ย... แต่ถ้าไม่ทำก็คงจะไม่มีเงินไปจ่ายแน่ๆ..... ทาจิคิดได้ดังนั้น เขาก็เอื้อมมือขึ้นพยายามจับบนฐานเพื่อยกร่างกายของเขาขึ้นไปนิ้วของเขาพ้นไปเกาะที่ด้านบนของฐานได้พอดี แต่พอทาจิพยายามจะยกตัวเองขึ้นด้วยพลังแขนของเขาก็พบว่าตัวเองไม่ได้แรงเยอะขนาดนั้นทาจิดันตัวเองขึ้นไปได้ไม่กี่วิก็หมดแรง ขณะที่กำลังพยายามอีก ครั้งทาจิออกแรงดันตัวเองขึ้นไปแต่แค่ไม่กี่วิแขนของเขาก็หมดแรงครั้งนี้ทาจิออกแรงมากกว่าเดิมจนตัวลอยเมื่อหมดแรงจึงล้มก้นกระแทกพื้น “โอ๊ยยยย!!” งือออออ..เจ็บบบบบ ทาจิเจ็บก้นน้ำตาเริ่มคลอเบ้านิดๆ ระหว่างทาจิกำลังนั่งเจ็บก้นอยู่นั้นก็มีได้ยินเสียงหัวเราะขึ้น เขาหันไปเห็นชายคนนึงที่น่าจะอยู่แถวๆ นั้นพอดีคงเห็นเขาล้มก้นกระแทกพื้นเลยกำลังหัวเราะเขาอยู่ ทาจิหน้ามุ่ยแต่ไม่ได้หันไปมองชายคนนั้น ทาจิเลือกที่จะไม่สนใจเสียงหัวเราะนั่น เขานั่งพักบนพื้นซักพักรอให้หายเจ็บก้นก่อนที่จะลองปีนฐานรูปปั้นอีกครั้งแต่อยู่ๆ ก็มีแขนข้างหนึ่งเอื้อมมาโอบไหล่ทาจิไว้ไม่หยุดเพียงแค่นั้นมีแขนอีกข้างนึงเอื้อมมาโอบเอวเขาไว้และยกตัวทาจิลอยขึ้นจนเกือบถึงฐานรูปปั้น “อ๊ะ!!” ทาจิตกใจ “แค่ปีนขึ้นไปก็พอ” ชายคนนั้นพูดและยิ้มให้ทาจิชายคนนั้นน่าจะอายุไม่เยอะมากดูจากหน้าที่ไม่ค่อยมีริ้วรอย เมื่อชำเลืองดูจากกล้ามเนื้อของชายคนนั้นไม่แปลกที่จะอุ้มทาจิขึ้นมาด้วยแขนทั้งสองข้างได้โดยง่าย...หรือเขาตัวเบานะ.... “ทำไมถึงอยากขึ้นไปบนนั้นล่ะ” ชายคนนั้นถาม "ผมต้องเก็บตะไคร่น้ำตรงนั้นเพื่อแข่งขันโครงงานวิทยาศาสตร์คับ..." ทาจิตอบไปตามตรง พลางปีนขึ้นไปบนฐานรูปปั้น “อ่าหะพ่อนักวิทยาศาสตร์ตัวน้อย” ชายคนนั้นพูดอีก ทาจิวนดูตะไคร่น้ำที่ติดอยู่รอบรูปปั้นมันเกาะกันอย่างแน่นหนา ทาจิมองหาจุดที่น่าจะดึงมันออกโดยไม่ต้องใช้แรงเยอะมาก เขาดึงตะไคร่ออกมาเก็บใส่ถุงที่พกมาด้วยเรื่อยๆจนคิดว่าน่าจะพอแล้วสำหรับงานวิทยาศาสตร์ของเขา พอดูเหมือนทาจิจะเก็บตะไคร่น้ำเสร็จชายคนนั้นก็ยื่นมือมาให้ทาจิและช่วยพยุงเขาลงมาจากรูปปั้นอีกที “พี่ชื่ออินนะ” อินพูดพร้อมยิ้มให้ทาจิ “เอ่อขอบคุณคับที่ช่วย” ทาจิตอบแล้วยิ้มตอบเล็กน้อย “ไม่เป็นไรๆ ไปหาอะไรดื่มกันไหมพี่รู้จักร้านเล็กๆแถวนี้เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง” “….” “ว่าแต่ไม่คิดจะบอกชื่อพี่หน่อยหรอ?” ทาจิลังเล “เอ่อทาจิคับ...” “ชื่อน่ารักจังแล้วไปกับพี่ไหมคับ ถ้าไม่ไปก็ไม่เป็นไรพี่เข้าใจ....” .... ทาจิหน้าแดง เขาพยักหน้าตกลง ไม่รู้อะไรดลใจทาจิให้ตอบตกลงอินยิ้มเดินมาโอบบ่าพาเขาไปที่ร้านกาแฟเล็กๆ ริมสวนสาธารณะ อินสั่งกาแฟให้ตนเองและน้ำผลไม้ให้ทาจิแล้วก็ยังสั่งขนมมาให้เขาเพิ่มอีกด้วย อินคุยกับพนักงานในร้านนิดหน่อยพนักงานคงคิดว่าทาจิเป็นลูกชายของเขา อาจจะเพราะอินโตพอที่จะเป็นพ่อของเขาก็ได้ อินยิ้มให้ทาจิหลังจากพนักงานคนนั้นรับออเดอร์และเดินออกไป ทาจิคุยกับอินซักพักพร้อมดื่มเรื่องเครื่องดื่มไปพลางๆ อินถามคำถามทาจิหลายอย่าง ทาจิคิดว่าอินก็เป็นคนคุยง่ายอัธยาศัยดีคนนึงอินพูดดีกับเขามาก แล้วก็ยังเลี้ยงน้ำเลี้ยงขนมเขาอีก อินถามทาจิหลายอย่างเขาก็ตอบตามตรงแต่บางครั้งเวลาเขาถามอินบ้างอินเหมือนจะหลีกเลี่ยงที่จะตอบบางคำถามของเขา ทั้งสองคุยกันอยู่พักใหญ่ก็มีเสียงพึมพำในกระเป๋ากางเกงของอิน "โอ๊ะ! โทษที" อินพูด เขาล้วงกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา "เหมือนจะเป็นเรื่องงานหนะพี่คงต้องไปแล้ว" “เอ่อ...ขอบคุณที่ช่วยกับเลี้ยงขนมคับ” ทาจิขอบคุณและยิ้มให้เล็กน้อยอินยิ้มตอบลุกขึ้นกำลังจะเดินออกไป แต่เขาหันกลับมาหันซ้ายหันขวาสองสามครั้งทาจิก็มองซ้ายมองขวาตามเขา ...มองอะไรนะ ทาจิมองซ้ายมองขวาตามเขากำลังงงว่าอินมองหาอะไรหรืออาจจะลืมของก็ได้ อินเดินเข้ามาหาทาจิเอนตัวเข้ามาใกล้เขาแล้วหอมแก้มของทาจิ "ไว้เจอกันใหม่นะน้อง" อินยิ้มแล้วเดินออกไป … ทาจิอึ้งหน้าแดงอยู่ตรงนั้นพอไม่เห็นแผ่นหลังที่เดินจากไปแล้ว ทาจิก็ได้สติ เอ๊ะ!! อะไร๊!!! ทำไมช่วงนี้เจอแต่อะไรแบบนี้เนี่ย!!! แล้วทำไมเอ็งแข็งขึ้นมาอีกแล้วหละ!! กับคนแปลกหน้าก็ไม่เว้น!!! เราง่ายไปหรอ!! เราดูง่ายสินะ!! หลังจากบ่นอะไรหลายอย่างในใจกับเจ้าแท่งน้อยที่แข็งขึ้นมาด้วย.....ซักพักทาจิก็เลิกคิดแล้วนั่งกินน้ำกินขนมต่อ . สัปดาห์ที่2 วันอาทิตย์ในเดือนกันยา 17.00 น. ทาจิออกจากสวนสาธารณะก็หางานทำอีกนิดหน่อยพอเริ่มเย็นก็แวะไปหานิโคที่ชายหาดก่อน ทาจิช่วยนิโคเก็บและถือของให้จากนั้นจึงเดินกลับด้วยกัน “ไปดูหนังกันไหม” นิโคถาม หลังจากทาจิช่วยนิโคเก็บของเสร็จ “จะไปดูเรื่องอะไรดี” ดวงตาของทาจิเป็นประกาย เขาถามพร้อมกับรอยยิ้ม “อืออออไปดูที่หน้าโรงก็ได้เราก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไรฉายมั่ง” “อือๆ ไปๆ ” ทาจิรู้สึกตื่นเต้นมากเขาไม่เคยดูหนังที่โรงหนังมาก่อน ก็วันๆ ไม่ได้ทำอะไรนอกจากเล่นในห้องตัวเองเดียวนี้ก็เล่นกับนิโค เป็นครั้งแรกที่ทาจิจะได้ไปหาอะไรทำข้างนอก ทาจิเดินไปกับนิโคนิโคขอจับมือเขาไปด้วยระหว่างทางแต่ทาจิขอแค่เดินไปด้วยกันเฉยๆ ถ้าจับมือกันไปด้วย...คงจะเดินไปไม่ถึงแน่ๆ.... ทั้งสองเดินไปถึงโรงหนังที่ตั้งอยู่ข้างห้างกลางเมืองตอนนี้รายการฉายหนังมีอยู่สามเรื่องเป็นหนังแนวซุปเปอร์ฮีโร่ แนวโรแมนติก และแนวสยองขวัญตั๋วใบละหนึ่งร้อยเหรียญ “หนึ่งร้อยเหรียญเลยหรอ…” ทาจิหันไปพูดกับนิโค “อื้ออออเราเลี้ยงเอง” นิโคยิ้มให้ทาจิ นิโคชวนทาจิดูหนังโรแมนติกด้วยกันทาจิลังเลเล็กน้อยเขาอยากดูหนังซุปเปอร์ฮีโร่มากกว่าแต่เขาก็พยักหน้าตกลง ก็นิโคเลี้ยงนี่นะตามใจนิโคแล้วกัน ตกลงกันได้ นิโคก็เดินไปซื้อตั๋ว ระหว่างรอท้องของทาจิก็ร้องโครกครากเขายังไม่ได้กินอาหารเย็นเลยทาจิรู้สึกอายเล็กน้อย หวังว่ามันคงจะไม่ดังขนาดทำให้คนอื่นได้ยินนะ..... “เราซื้อป๊อปคอร์นด้วยดีไหม” นิโคหันมาถามทาจิพร้อมรอยยิ้ม "ดูหนังไม่สนุกหรอกถ้าไม่ซื้อป๊อปคอร์นด้วย" นิโคพูดเสร็จก็หันไปซื้อป๊อปคอร์นไซส์ใหญ่แทบจะเท่าตัวพวกเขา ท้องร้องดังขนาดนั้นเลยหรอ....แต่ก็ไม่ได้หิวขนาดนั้นนะ.... จะกินหมดไหมเนี่ย.... ทั้งสอนเดินเข้าไปในโรงหนังด้วยกันนิโคเลือกที่นั่งด้านหลังสุดทั้งสองเข้าไปนั่งที่ที่เลือกไว้ "หวังว่าหนังจะสนุกนะ" นิโคพูด ทาจิยิ้มตอบ รอไม่นานหนังก็ฉาย ขณะหนังกำลังดำเนินเรื่องไปอย่างเชื่องช้าทาจิก็เคี้ยวป๊อปคอร์นพลางมองจอเป็นพักๆ ง่ำๆ ทำไมมันน่าเบื่อขนาดนี้นะ....ดูคนจีบกันนี่มันน่าเบื่อขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ทาจิเคี้ยวไปคิดในใจไปเรื่อยตามฉากของหนังขณะที่เขากำลังเบื่อนั้นพอหันไปมองนิโคเหมือนเขาจะสนุกกับหนังน่าดู นิโคดูหมกมุ่นอยู่กับหนังอย่างมากเขาแทบไม่ละสายตาจากหน้าจอเลยด้วยซ้ำ ทาจิถึงกับมองจอสลับไปมากับนิโค... เขามองจอไปเคี้ยวป๊อปคอร์นไปเรื่อยซักพักทาจิรู้สึกว่านิโคกำลังขยิบเข้ามาใกล้เขา นิโคเอื้อมแขนมาโอบเขาไว้ ทาจิหันไปยิ้มให้นิโคยิ้มตอบและหันกลับไปเพลิดเพลินกับการดูหนังต่อ ผ่านไปซักพักขณะนี้ที่หน้าจอตัวเอกของเรื่องกำลังลูบคลำชายที่เขาตามจีบตามง้อทั้งมาเรื่องอยู่ แท่งน้อยของทาจิแข็งขึ้นมาทันที.....และรู้สึกว่าตัวนิโคยิ่งขยับเข้าใกล้เขามากขึ้นมือของนิโคที่โอบเขาอยู่เลื่อนต่ำลงไปที่สะโพกของทาจินิโคไม่ได้แค่จับสะโพกของเขาเท่านั้นแต่ยังลูบไปมาด้วย ทาจิเริ่มหายใจแรงขึ้น ใบหน้าของเขาแดงก่ำแท่งน้อยในกางเกงผงกไปมาทุกครั้งทีนิโคลูบสะโพกของเขาไปมา “อา~” ทาจิเผลอครางเบาๆ ภาพบนหน้าจอตอนนี้กับการกระทำของนิโคทาจิรู้สึกเสียวแท่งน้อยของเขามากๆ ตอนนี้แท่งน้อยเขาแข็งปั๊กกระตุกตัวอยู่ในกางเกงไม่หยุด “นิโค...หย...หยุดก่อน…” ทาจิเริ่มรู้สึกว่าท่าถูกทำต่อไปแบบนี้คงแย่แน่ นิโคยิ้มให้ขยับมือตรงสะโพกดันทาจิให้เข้าหานิโคและกอดเขา ขณะที่มืออีกข้างของนิโคขยับมาลูบใบหน้าของทาจิ “ดะ...เดี๊ย” นิโคยื่นหน้าเข้าหาทาจิริมฝีปากของทั้งสองบรรจบกัน “อื้ออออ” ทาจิส่งเสียงบินิโคมือของเขาจับที่แขนของนิโคไว้ นิโคจูบทาจิอยู่นานเขาไม่ยอมถอนปากออกนิโคพยายามดันลิ้นเข้าไปในปากของทาจิ เมื่อรู้ว่าสอดลิ้นเข้าไปไม่ได้นิโคเปลี่ยนมาดูดริมฝีปากของทาจิแทนนิโคดูดหนักขึ้นเสียงจูบกลายเป็นเสียงครางอย่างรวดเร็ว “อืออออออ” “อืมมมมม” นิโคเข้าจูบทาจิได้ไม่นาน “อื่อออออืออออออ” ทาจิกำแขนของนิโคแรงขึ้นใบหน้าเขาร้อนผ่าว กระตุกตัวสี่ห้าครั้ง ทาจิหลั่งน้ำกามครั้งแรกขณะกำลังจูบอยู่กับนิโค นิโคถอนปากออก “อา~ อา~” ทาจิครางเบาๆ เขาหายใจแรงหลังจากหลั่งแท่งน้อยเริ่มสงบลง หัวเขาตื้อไปหมด “ปะ....เป็นอะไรไหม” “ป...ปล่าว...แค่....หายใจไม่ทันหนะ” ทาจิตอบนิโค นิโคมองด้วยความเป็นห่วงบางทีเขาอาจจะบีบแขนนิโคแรงไปหรือนิโคอาจจะสัมผัสอะไรจากเขาได้ก็ได้.... อืออออออเราถึงจุดสุดยอดหรอ? เมื่อกี๊คือจุดสุดยอดใช่มั้ย?? ทาจิไม่เคยช่วยตัวเองมาก่อนทุกวันตลอดเวลาที่ผ่านมาที่แท่งน้อยแข็งนั้นเขาไม่เคยแตะมันด้วยซ้ำขนาดที่รู้สึกหงุดหงิดในบางครั้งที่แข็งตัวด้วยซ้ำ ดูเหมือนไม่มีใครในโรงหนังรู้ว่าทั้งสองกำลังทำอะไรอยู่ ทาจิยังหอบหายใจแรงหลังจากนิโคถอนปากออกตอนนี้เป้ากางเกงของเขาแฉะไปหมดเขาหลั่งออกมาเยอะมากทาจิเอามือปิดตรงเป้าไว้ด้วยความอาย ไม่อยากเชื่อว่าจะทำอะไรกันตรงนี้ทำไมเรามาทำอะไรแบบนี้เนี่ย.... นิโคคอยมองทาจิอยู่เรื่อยๆหลังจากที่เขาเสร็จไปทาจิก็ขยับไปอยู่ขอบที่นั่งคนละฝั่งกับนิโค…. ทาจิหลบหน้านิโค เขาหันไปมองดูที่หน้าจอแทน....นิโคชะงักไปชั่วครู่ไม่รู้ทำไมทาจิถึงทำตัวออกห่างเขาทาจิตัดสินใจใช้เวลาที่เหลือมองจอไปเรื่องๆ จนหนังจบ เสียงปรบมือดังก้องขณะที่เครดิตขึ้นมาหากฟังจากเสียงปรบมือหนังเรื่องนี้คงเป็นหนังที่ดีมากๆ เรื่องนึง แต่ที่แน่ๆ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยตั้งแต่โดนนิโคจูบและถึงจุดสุดยอดเพราะเรื่องนี้ ถึงจะหลบหน้านิโคแล้วหันมาดูหนังต่อก็เถอะแต่กะจิตกะใจไม่ได้อยู่ที่จอเลยแม้แต่นิดเดียว ระหว่างหนังกำลังฉายนั้นหางตาเขาเห็นนิโคคอยหันมามองที่เขาอยู่เรื่อยๆนิโคก็คงไม่มีกะจิตกะใจจะดูหนังเหมือนกัน.... ทั้งสองนั่งอยู่ตรงที่นั่งนานพอที่ทุกคนในโรงจะออกไปจนหมดจนเหลือแค่เขาสองคน “…อ...เอ่อเรากลับกันเลยมั้ย....” ทาจิถาม นิโคหันมาแล้วพยักหน้าให้เขาหน้านิโคดูเศร้าหมองพิกล โอ๊ยยยย เราขอโทษแต่จะให้เราทำอะไรต่อเล่าแค่จูบเราก็เสร็จแล้วอะ..... ถึงทั้งสองจะตกลงที่จะกลับกันแล้วแต่ก็ไม่มีใครยอมลุกซักที ทาจิตัดสินใจที่จะลุกก่อน “เราไปห้องน้ำก่อนนะ” พูดจบนิโคก็กุมเป้าไว้รีบเดินไปที่ห้องน้ำทันที พอไปถึงห้องน้ำ ทาจิเลือกห้องอยู่ว่างอยู่ห้องนึงเข้าไปและปิดประตูทาจิก้มมองดูที่เป้ากางเกง มันแฉะเป็นวงรอบบริเวณเป้าอย่างชัดเจน ข้างในก็ยังรู้สึกแฉะไปถึงพวงไข่อีกด้วย จะทำยังไงดีเนี่ย....... ระหว่างกำลังคิดหาทำอะไรซักอย่างกับรอยตรงเป้ากางเกงนั้น ก๊อก ก๊อก “ทาจิอยู่ในนั้นมั้ย” “อย...อยู่…” ทาจิสะดุ้งตกใจเสียงเคาะประตูแต่ก็ตอบกลับไปถ้าจะมีใครมาเรียกชื่อเขาตอนนี้ก็คงมีแต่คนที่มาด้วย... “เป็นอะไรหรือปล่าว.....เห็นเข้าห้องน้ำนาน...” “คือ......” นิโคถามทาจิเขาก็ไม่รู้จะตอบอะไร... “โกรธเราหรอ...เราขอโทษนะ….” ...... แกร๊ก! แอ๊ดดดด...... ทาจิตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำดึงนิโคเข้ามาแล้วปิดประตูกลับไป “ค..คือเรา...” ทาจิก้มมองที่เป้าตัวเองนิโคมองตามเขา นิโคตาโตแล้วเงยขึ้นมองทาจิ “คือเราไม่รู้จะทำยังไงกับ....” “เดียวเราช่วยล้าง” “กางเกงเปียกแล้วจะเดินกลับยังไง....” “…..” ทาจิจับไหล่นิโคแล้วลากเขาไปนั่งที่ชักโครก “คือเราอยู่ในช่วง...เอ่อ...เจร...เจริญพันธุ์แล้ว....เราเป็น....เราว่า...เราเป็นคนที่ต่างจากคนอื่น...” “อ....อือ...เรารู้แล้ว...” ทาจิพูดกับนิโคนิโคตอบ “ระ...รู้ได้ไง....” “ก็....” นิโคมองลงไปที่เป้าของทาจิ ทาจิหน้าแดงขึ้นแท่งน้อยเริ่มแข็งขึ้นมาอีกรอบ “อะ...” “อะ...” ทั้งคู่ตกใจที่แท่งของทาจิแข็งขึ้น “อย่ามองได้มั้ย....” “แค่มองก็แข็งแล้วหรอ...” “ก็นิโคมองเป้าเราอะ...” นิโคลุกพรวดขึ้นจับมือทาจิ “อ๊ะ!! จะทำอะไร...” “ป่ะ รับกลับเดียวเราจะช่วยบังให้ ทาจิเดินตามเรามานะ” “เดี๋ยว!......” นิโคพูดจบทาจิยังคุยด้วยไม่รู้เรื่องนิโคก็ลากเขาออกจากห้องน้ำทันที ทาจิต้องเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่คอยบังเป้าของเขาและพยาเดินติดหลังนิโคให้มากที่สุดขณะเดินผ่านผู้คนออกมา นิโคจับมือลากเขากลับซะอย่างงั้นทาจิรู้สึกแปลกๆ ตลอดทางที่ผ่านมา ระหว่างทางกลับนิโคไม่พูดอะไรเลย ทาจิก็ไม่พูดเหมือนกันแต่....เขาหายใจแรงตลอดทางที่ผ่านมาและบางครั้งเขาก็ครางเสียงเบาๆ “อา~ อา~” ทาจิรู้สึกเสียวที่แท่งน้อยทุกครั้งที่มีคนอยุ่รอบๆด้วยความลุ้นว่าจะมีใครเห็นเป้าที่เป็นรอยของเขาหรือตอนนี้ที่เป้าของเขามันแข็งนูนออกมาจากกางเกงนั่นทำให้เขารู้สึกเหมือนตอนที่อยู่โรงหนัง มันรู้สึกเสียวไปทั้งตัว เสียงจนแท่งน้อยของเขากระตุกตลอดทางที่ผ่านมา เหมือนนิโคจะเริ่มอึดอัดหรืออาจจะมีอาการบางอย่าง....มือของทาจิที่กุมมือของนิโคอยู่กำแน่นนิ้วก็ขยับวนไปมาในมือนิโค ทาจิหายใจแรงดูงุ่นง่านอย่างมาก “แถวนี้ไม่มีใคร....ทาจินั่งพักก่อนมั้ย…” …… ทาจิไม่ตอบ นิโคตัดสินใจพาทาจิไปพักผ่อนบนม้านั่งระหว่างทางกลับที่สวนสาธารณะ... ขณะกำลังนั่งพักหัวของทาจิก็ตกฟุบลงที่ไหล่ของนิโคเขายังคงหายใจแรง “ข..ขอโทษที่....” นิโคกะจะขอโทษทาจิที่ทำกับเขาในโรงหนัง “ม..ไม่...เป็นไร....ระ...เรา...เป็น...แบบนี้...เอง...” ทาจิตอบตะกุกตะกัก นิโคเงยหน้าขึ้นมองไปที่ทาจิเหมือนอยากจะพูดอะไรอีกแต่ก่อนที่เขาจะพูดทาจิก็ยืนพรวดขึ้นเขาหน้าแดงมากๆ ทาจิกำลังจะเดินออกไป ทันใดนั้น... นิโคคว้ามือของทาจิไว้ “ระ...รีบ..กลับ...กันเถอะ...เรา...อะ....อาย...” ทาจิหันกลับไปพูดกับนิโคตอนนี้แท่งน้อยเขาร้อนไปหมดเขาอยากกลับห้องของเขาไปให้ถึงสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเร็วๆนิโคยืนขึ้นก้มหน้าเขาสัมผัสได้ว่านิโคจับมือเขาด้วยแรงที่มากกว่าปกติ ทาจิพยายามดึงมือนิโคให้ตามเขาไปแต่นิโคยืนจับมือเขานิ่งไม่ไหวติง.... ทะ..ทำไมแรงเยอะจัง....ชี...วิตนี้จะสู้แรงใครได้มั้ยเนี่ย... “เดียวเราช่วยนะ...” “หะ...ชะ..ช่วย...อะไร...” นิโคเงยหน้าขึ้นมามองทาจิและดึงมือทาจิเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วเพียงครั้งเดียว “อะ!” ทาจิตกใจเขาถูกดึงเข้าไปชิดตัวนิโคทาจิถูกดึงแรงไปจึงทำให้เขาชนตัวนิโคอย่างจัง ทั้งสองทรงตัวไม่ไหวโซเซพลิกตัวล้มลงไปในพุ่มไม้หนาหลังม้านั่ง พุ่มไม้ที่เขียวชอุ่มช่วยโอบอุ้มทาจิไว้หลังของเขาติดกับพื้นโดยมีนิโคอยู่ข้างบนเขา ทาจิถูกนิโคค่อมเขาอยู่ เขาขยับตัวไม่ได้ ทาจินอนหอบหายใจแรงโดยมีนิโคค่อมบนตัวเขานิโคมองตาของทาจิ เขาสัมผัสได้ว่านิโคกำลังจะทำอะไร เขาหลับตา นิโคก็ก้มลงมาจูบเขา “อืออออออ” “อืมมมมม” นิโคดูดปากทาจิอย่างรุนแรงดูดเม้มริมฝีปากเขาอย่างหิวกระหายและยังพยายามสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขาอยู่นานสองนาน ทาจิหลับตาเกร็งปากแน่นอันที่จริงเขาเกร็งไปทั้งตัวนั่นแหละ “ทาจิ….ให้เราทำให้นะ” นิโคพูด “…..” ทาจิรู้ว่านิโคจะทำอะไรแต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะทำ....แค่นี้เขาก็รู้สึกแปลกมากๆแล้ว ไม่คิดว่าเหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นกับเขา มันเร็วเกินไป.... ทาจินอนหลับตาอยู่อย่างนั้นซักครู่แท่งน้อยของเขาแข็งจัดรู้สึกเสียวซาบซ่าไปหมด แต่ผ่านไปซักพักไม่มีอะไรเกิดขึ้น....ทาจิค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ก็เห็นนิโคกำลังมองเข้ามาที่เขา ทั้งสองมองตากัน “....” “มะ..มัน...ไม่เร็ว..ไปหรอ.....” ทาจิถามเพื่อความมั่นใจ “....” นิโคไม่ตอบ เขาทำปากพะงาบๆอยู่สองสามที “เร...เราขอโทษ....เราไม่รู้ทำไมถึงทำแบบนี้...ถ้าทาจิไม่ต้องการ...” นิโคพูด สีหน้าของเขาบอกว่ากำลังรู้สึกผิดและกำลังจะถอยออกไป ทาจิดึงมือนิโคไว้ “....” “....ทะ...ทำ..ให้เราที.....” ทาจิเห็นว่าใบหน้าของนิโคแดงขึ้นนิโคม้วนตัวไปอยู่ข้างๆ เขาและเริ่มถอดเสื้อผ้า ทาจิตกใจที่นิโคทำขนาดนี้ นิโคถอดเสื้อผ้าจนหมดเขาเปลือยกายอยู่ข้างๆทาจิ ทาจิตกใจอีกครั้งเขาตาค้างอยู่ที่แท่งอันใหญ่มีน้ำปริ่มตรงปลายแท่งมันใหญ่ขนาดเกินอายุของตนไปมาก นิโค....ก็เป็นแต่เป็นอีกแบบนึง....ทาจินึกภาพแท่งน้อยของตัวเองแล้วก็รู้สึกอายเล็กน้อยแต่แท่งน้อยกลับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับเขามันกระตุกถี่ ความเสียวแล่นผ่านตั้งแต่แท่งไปจนถึงท้ายทอย ทาจิรู้สึกว่ารอบข้างนั้นร้อนขึ้นมาหลายองศานิโคมองมาที่เขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวัง... มือของนิโคจับเข้าที่สะโพกของทาจินิโคเข้ามากระซิบที่หู “ตาทาจิแล้ว...” ทาจิตัวสั่นมองไปที่ตาของนิโค.... เป็นฝ่ายขอเองขนาดนี้คงถอยไม่ได้แล้ว...ทาจิค่อยๆเขาถอดเสื้อผ้าของตัวเองด้วยมือที่สั่นเทา ถอดเสื้อ กางเกงและกางเกงใน.....เผยให้เห็นผิวขาวและแท่งน้อยที่แข็งปั๊กเยิ้มไปด้วยน้ำกามจากครั้งก่อนแท่งน้อยกระตุกสู้ความใหญ่ของนิโค พอถอดเสื้อผ้าจนหมดนิโคก็ขึ้นคล่อมเขาอีกครั้งนิโคลูบไล้ผิวเขา จากนั้นนิโคก็จูบและเลียที่ซอกคอของเขาอย่างหิวกระหาย “อืออออ...อืออออ...อา~” ทาจินอนให้นิโคจูบเลียทุกจุดที่อยากทำแท่งน้อยก็กระตุกถี่ด้วยความเสียว “อ๊า! อ๊า!” ทาจิตัวสั่นมือของเขาสะบัดไปมาเพื่อหาอะไรคว้าไว้ ทาจิคว้าแขนของนิโคไว้ เขาหลั่งน้ำกามออกมาอีกกระจายเต็มหน้าท้อง นิโคหยุดเลียซอกคอของทาจิและมองดูภาพที่ทาจิกำลังหลั่งอยู่ต่อหน้าของเขา “อือออ อา~” ทาจินอนหอบมือที่จับแขนนิโคอยู่ตกลงกับพื้น แท่งน้อยของเขาอยู่ในสภาพกึ่งแข็งกึ่งอ่อน หัวของเขาโล่งไปหมด.... อา~ พะ...พอเป็นแบบนี้.....รู้สึกดีชะมัด.... ทาจินอนหอบไม่ขยับ นิโคขับมองทาจิอยู่ครู่นึงนิโคจับขาข้างนึงของทาจิขึ้นจนเห็นรูสีชมพูระรื่อของทาจิแล้วยื่นมือไปแตะถูบริเวณนั้นของเขา “อะ!...อื้อ...อยะ....อย่า...” ทาจิสะดุ้ง นิโคจับก้นและวนนิ้วอยู่บริเวณรูของเขา “เราจะค่อยๆ ทำนะ..” “ทะ...ทำอะไร..เราเสร็จแล้ว...” “....แต่เรายัง....” นิโคพูดพร้อมกับดันนิ้วชี้เข้าไปในรูก้นของทาจิ “อ๊า!!” ทาจิร้องขึ้น แท่งน้อยกลับมาแข็งในทันที “อื้อออ อืออออ อ๊ะอืออออ” ทาจิคราง มืออีกข้างของนิโคก็กำลังลูบอยู่บริเวณหน้าอกของเขาเขี่ยหัวนมและอีกข้างนึงกำลังสอดนิ้วเข้าออกก้นเขาเป็นจังหวะ “อ๊ะ!! อื้อออออ อื้อออ” ทาจิคราง ตัวสั่นระริก “รูก้นทาจิ....สอดนิ้วเข้าไปง่ายเหมือนที่เรียนมาเลย....” ตัวของทาจิร้อนผ่าวหน้าแดงจัดโดยเฉพาะตรงก้นของเขาที่ตอนนี้นิ้วของนิโคกำลังสอดเข้าออกเพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้วอย่างง่ายดายนิโคเขี่ยเล่นที่หัวนมของเขายังกะนิโคจะรู้จุดเสียวทั้งหมดของเขา นิโคเน้นที่หัวนมและก้นของทาจิเป็นพิเศษทาจินอนครางกระเส่าหายใจแรง “อา~ อะ อา~” “ทาจิครางหน้ารักจัง” นิโคพูดเขาหน้าแดงมาก แค่นี้ทาจิก็แทบขาดใจแล้วเจอคำนี้เข้าไปบวกกับนิ้วที่วนในรูก้นเขามืออีกข้างที่บีบคลึงหัวนมเหมือนกับมีฟ้าผ่าลงที่แท่งน้อยของเขา “อ๊า!! อา! อือออออออ...” ทาจิหลั่งอีกรอบเมื่อนิโคลองแกล้งสอดนิ้วเพิ่มเป็นสามนิ้วรัวที่ต่อมเสียวของเขาทาจิตัวกระตุก แทบทั้งตัวของเขาไม่มีแรงแม้จะขยับ แท่งน้อยของเขากระตุกถี่หลั่งน้ำกามออกมาเลอะหน้าห้องจนไปถึงหน้าอก “อ๊า..อา~.....” ทาจินอนหอบ แท่งน้อยอยู่ในสภาพอ่อนตัวอีกครั้งหัวเขาตื้อไปหมดคิดอะไรไม่ออกยังกับโลกนี้กำลังหยุดหมุนในระยะเวลาไล่เลี่ยกันเขาถึงจุดสุดยอดไปสามรอบแล้ว ป๊อก!! เสียงนิ้วนิโคหลุดจากรูก้นของเขา ทาจิยังนอนหายใจแรง นิโคอยู่มองดูก้นของเขา รูสีชมพูเข้มตอนนี้เป็นสีแดงแจ๊ดมันขยายตัวและขมิบถี่พลางมองขึ้นลงมองหน้าสลับกับก้นเขาอยู่สองสามที “ทาจิ...ชอบมั้ย…” นิโคมองตาทาจิอย่างคาดหวังทาจิส่งแรงแทบทั้งหมดไปที่หัวเพื่อพยักหน้าเล็กน้อย ตัวยังนอนนิ่งอย่างหมดแรง แท่งของนิโคตอนนี้มันดูใหญ่ขึ้นกว่าเดิมหัวชี้ฟ้ามีน้ำเยิ้มลงมาจากปลาย “เร.....เราขอทำบ้างนะ” นิโคจับขาทาจิพาดบ่าและดันแท่งขนาดใหญ่ไปที่ก้นของเขาทาจิกระตัวกระตุกเมื่อแท่งใหญ่ของนิโคถูกที่ดันเข้าไป “อ๊า! อือออ อืออออ” ทาจิตัวสั่นด้วยความเสียวจากแท่งขนาดใหญ่ที่กำลังถูกดันเข้าไปในตัวเขามันควรจะเจ็บด้วยซ้ำแต่ไม่ ความเสียวแล่นผ่านจากก้นไปที่ทั้งตัวของเขา “อืออออ เสียวววตูดทาจิรัดควยเราดีมากเลย” นิโคแบบดิบๆ ให้ทาจิฟัง ทาจิไม่ค่อยพูดพวกนี้เท่าไหร่....แต่พอได้ยินในเวลาแบบนี้...ทำให้เขาเสียวซ่านไปทั้งตัว นิโคพูดจบ นิโคก้มจูบและดูดเลียต้นคอทาจิเอวของเขาก็กระหน่ำกระแทกควยเข้าออกตูดของเขา “อ๊า! อ๊า!” ทาจิครางแรง นิโคโลมเลียที่ต้นคอทาจิไปพลางใช้มือที่ว่างลูบไล้ร่างกายของเขา ทาจิตัวกระตุกทุกครั้งที่ควยกระแทกเข้าออกตูดเขา “อ๊า! อือออออ...” ทาจิส่งเสียงครางออกมาอยู่เรื่อยๆนิโคคอยสังเกตอาการของเขาอยู่ตลอด มือก็ลูบไล้ตามสะโพกหน้าอกและหัวนม ทาจินอนรับแรงกระแทกอยู่อย่างนั้นหัวเขาโล่งไปหมดคิดอะไรไม่ออก รู้สึกเพียงอย่างเดียวคือความรู้สึกเสียวซ่านจากควยแท่งใหญ่ที่กระแทกเข้าออกตูดของเขา “อ๊า! อ๊า...” ทาจิครางแรงไม่เกร็งใจสถานที่ที่กำลังมีกิจกามกันอยู่ในสาธารณะ เขาแทบจะลืมทุกอย่างไปแล้วสิ่งเดียวที่รู้สึกคือความเสียวเท่านั้น “อือ! อะ อา~” นิโคเองก็เสียวแทบขาดใจเขากระแทกไม่ยั้งมันเสียวซ่านเหลือเกิน ทุกครั้งที่กระแทกตูดของทาจิข้างในมันทั้งแน่นและตอดรัดควยเขาดีเหลือเกิน นิโคกระแทกทาจิอยู่นานสติทาจิแทบจะลอยออกไปจากตัวอยู่แล้ว ในที่สุดทาจิก็ต้านทานความเสียวเกินจะบรรยายไม่ไหวตัวเขากระตุกอย่างแรงก้นของเขาขมิบตอดรัดควยของนิโค แท่งน้อยพุ่งน้ำกามออกมาไกลไปถึงใบหน้านิโคก็ต้านความเสียวไม่ไหวจากการเสร็จของทาจิปล่อยคลื่นน้ำกามของเขาเข้าไปในตูดทาจิอย่างมากมาย ถ้าพวกเขาโตกว่านี้อีกห้าหรือหกปีทาจิคงจะท้องแน่ๆ ทาจิรู้สึกได้ถึงน้ำกามอุ่นๆที่พุ่งเข้าไปในตัวเขา น้ำกามของนิโคออกมามากเกินไปจนไหลออกมาจากก้นของเขาไหลลงมานองที่พื้น นิโคล้มตัวลงประกบตัวทาจิแล้วมองเข้าไปในดวงตาที่เริ่มจะปิดสนิทของเขา “ทาจิเรารักนาย...” นิโคพูดพลางหอบหายใจแรงอยู่บนตัวทาจินิโคยื่นหน้าเข้าจูบทาจิอีกครั้ง “อือออ อืมมม” “อือออ” ทาจินอนให้นิโคจูบอยู่อย่างงั้นเขาแทบจะไม่มีแรงเหลือจะทำอะไรแล้ว “ระ...เรา....ไม่...ไหว....” ทาจิพูดขึ้นน้ำเสียงแทบจะไม่มีแรงแล้ว “เดียว....เราช่วยทาจิเอง..........ไม่น่าเชื่อว่าเราจะทำ...กันตรงนี้....” นิโคพูด พลางเงยหน้ามองไปรอบๆจากนั้นก็ยื่นหน้าออกไปข้างนอกมองดูรอบๆ อีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ จากนั้นจึงหันมาช่วยทาจิเช็ดคราบน้ำกามที่ติดตามตัวอยู่ด้วยเสื้อของตนจากนั้นจึงแต่งตัวให้ทาจิแล้วก็แต่งตัวให้ตัวเองนิโคยอมใส่เสื้อที่เปื้อนไปด้วยน้ำกามของทาจิและของตนเอง....ทาจินอนนิ่งให้นิโคทำอะไรต่างๆ ให้อย่างหมดแรง...... นิโคต้องแบกทาจิขึ้นหลังพาเขากลับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ทาจิหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้วันนั้นนิโคพาเขาไปนอนด้วยกันที่ห้องของเขา ปล.ขอโทษทุกท่านที่ติดตามนะครับ ติดเกมครับเลยลงช้า  ฝากติชมและติดตามตอนต่อๆ ไปด้วยนะครับ | 
ทักทายเข้ามาทำความรู้จักกันครับ
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-3-10 16:57:08
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-3-10 17:16:38
โพสต์ 2022-3-10 18:45:03
โพสต์ 2022-3-11 19:08:41