แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-3-16 02:09
' l. q3 `5 Y8 q2 T
4 v0 F; i" p5 ^0 M. L2 ]! V+ W9 m/ k. D4 M+ B
ลมเหนือ คืนวันหนึ่ง เหนือนั่งอยู่ตรงระเบียงห้องคอนโดของตัวเอง ''เหนือสบายดีครับแม่ ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ'' ''เห็นช่วงนี้ลูกดูไม่ค่อยสดใส แม่เลยโทรมาถาม ถ้าเบื่อก็กลับมาบ้านเราได้นะลูก'' ''ครับแม่ ไว้เหนือจะกลับไปหานะครับ'' ''หาอะไรทำแก้เบื่อบ้างก็ได้ลูก เห็นอยู่แต่ห้อง อุดอู้แย่เลย'' เหนือขำ ''กะว่าพรุ่งนี้จะออกไปซื้อของอยู่ครับ'' ''ก็ดี ผ่อนคลายบ้าง งั้นเดี๋ยวแม่ไปดูงานก่อนนะ รักลูกจ้ะ'' ''เดินทางปลอดภัยครับแม่ รักแม่ครับ'' เหนือวางสายจากแม่ มองท้องฟ้าวันนี้ที่มีดาวส่องสว่างประปราย จริงของแม่ที่ว่าช่วงนี้เหนือนั้นไม่ค่อยสดใสสักเท่าไหร่ พักหลังเหนือรู้สึกเหมือนชีวิตมันช่างไร้จุดหมายซะเหลือเกิน ไปเรียน กลับมาห้อง ไปทำงานถ่ายแบบนู่นนี่ เที่ยวกลางคืนบ้าง แต่มันก็ยังเบื่ออยู่ดี เหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจมันหายไป เหนือลุกขึ้นกลับเข้ามาในห้อง ถอดเสื้อผ้าออก เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เดินออกมานั่งเป่าผมที่เตียง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นไปพลาง กดดูสตอรี่ของน้ำ ตอนนี้เหนือไม่รู้สึกเจ็บอะไรเท่าไหร่แล้ว แค่เห็นน้ำได้มีความสุขเหนือก็โอเค เหนือเลื่อนดูไปเรื่อยๆจนกระทั่งไปเจอกับสตอรี่ของวา รุ่นน้องที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กที่ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพ ช่วงนี้ทั้งคู่ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเหมือนวาจะเรียนหนัก เหนือเลยไม่ค่อยอยากกวนน้องสักเท่าไหร่ วาลงสตอรี่เมื่อคืนบ่นว่าเหงา เหนือตอบสตอรี่กลับไป 'เหงาอะไร ยังหาเพื่อนไม่ได้อีกหรอ' ไม่นานนักวาก็ตอบกลับมา 'เหงาเพราะพี่ทิ้งผมนี่แหละ' 'ทิ้งอะไร เรานั่นแหละหายไปไหนก็ไม่รู้' 'ก็เห็นพี่ดูเหนื่อยๆเลยไม่อยากกวน' เหนือเกาหัว กลายเป็นว่าเหนือต่างหากที่ดูเหนื่อยและเบื่อไม่อยากคุยกับใคร วาเลยไม่อยากกวน 'แล้วพี่ทำอะไรอยู่' 'เพิ่งอาบน้ำเสร็จ วาล่ะ' 'วันนี้วาจะออกไปรับจ๊อบครับ' เหนือเลิกคิ้วสงสัย 'รับจ๊อบอะไร' 'ร้องเพลงครับ' ถึงวาจะเป็นเด็กหัวดีที่สอบติดหมออย่างที่ครอบครัวต้องการ แต่วานั้นมีความฝันอยากที่จะเป็นนักดนตรีมาตั้งแต่เด็กๆ วาเป็นคนที่ร้องเพลงเก่งมากๆ แต่ที่บ้านไม่สนับสนุนสักเท่าไหร่ เลยต้องแอบทำเป็นงานอดิเรกเงียบๆไม่บอกที่บ้าน 'ที่ไหน' 'บาร์หลังมอครับ เห็นเค้ารับเป็นรายวันเลยลองสมัครไปดู' 'เราเข้าบาร์ได้หรอ' 'ผมโตแล้วนะครับ' เหนือนั้นเป็นห่วงวาเพราะวาไม่เคยไปสถานที่อโคจรแบบนั้นมาก่อน 'งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง' 'พี่จะมาหรอครับ' 'พี่จะไปกับเพื่อนอยู่แล้ว เดี๋ยวกลับพร้อมพี่ได้ เราเล่นกี่โมง' '4ทุ่มครับ' 'โอเค เจอกัน' 'ครับผม' เหนือวางผ้าเช็ดหัวลง กดเข้าไปในไลน์กลุ่ม 'ไปกินเหล้าหลังมอกัน' 'อะไรของมึงเนี่ยคุณชาย' 'มึงป่วยหรอคุณชาย ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นชวนเพื่อน' อ๊อฟกับเป้แซว 'จะไปไม่ไป' 'ไปดิ คุณชายชวนทั้งที เนอะเป้' 'เออ เดี๋ยวกูไปจองโต๊ะให้2ทุ่ม' 'เราไม่ไปนะ เพิ่งหายไข้เลย' 'เรากับฉลามอยู่บ้านแม่เราอะ ไว้คราวหน้านะ' ดูท่าแล้วน่าจะมีแค่เปาและเป้ที่ไปได้ ปกติเหนือเป็นคนที่ชอบเที่ยวคนเดียว แต่ทำไงได้ บอกไปแล้วว่าไปกับเพื่อน เหนือนอนเล่นโทรศัพท์เรื่อยเปื่อยจนตอนนี้เป็นเวลา3ทุ่ม เหนือลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบชุดออกมาใส่ เช็คตัวเองหน้ากระจก หยิบกระเป๋าและกุญแจรถ ปิดห้องลงมาข้างล่าง ไปที่ลานจอดรถ ขับรถเก๋งสีดำคันหรูออกไป สักพักเหนือก็ขับมาถึงบาร์หลังมอซึ่งเป็นสถานที่นัดรวมตัวของนักศึกษามหาลัยB เหนือไม่ค่อยได้มาเที่ยวที่นี่สักเท่าไหร่เพราะมีที่ที่ไปเป็นประจำอยู่แล้ว อีกอย่างบรรยากาศที่นี่ก็ไม่ใช่แนวเหนือสักเท่าไหร่ ที่นี่เต็มไปด้วยเด็กมหาลัยที่นัดกันมากินเลี้ยงฉลองต่างๆ บ้างก็มานั่งหาคู่ ที่นี่ถูกเรียกันอย่างลับๆว่าจุดนัดเย็ดของมหาลัยนี้ เหนือเดินเข้ามา ผู้คนในบาร์ต่างหันมามองเหนือ เหนือนั้นตัวสูงโปร่ง หน้าตาดีหุ่นล่ำ มีชื่อเสียงว่าเป็นหนึ่งในตัวท้อปคณะแพทย์ ได้ฉายาว่าคุณชายลมเหนือเพราะมีฐานะที่ร่ำรวย บวกกับนิสัยที่โลกส่วนตัวสูงและเข้าถึงได้ยาก ดูเย็นชาแต่ก็ลึกลับน่าค้นหา ''เหนือ!'' เสียงเรียกของเปาดังมาจากด้านใน เหนือชะเง้อมองดูเห็นเปาแล้วเดินเข้าไปหา เปากับอ๊อฟนั่งอยู่ที่โตีะ เริ่มกินกันไปก่อนแล้ว เหนือนั่งลง ''ไงมึง นึกยังไงวันนี้ถึงชวนออกมา'' ''ก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้าง'' เหนือตอบ มองไปรอบๆร้านเหมือนหาใครอยู่ ''อะ กูตั้งใจชงเลยนะเพื่อน ต้อนรับเข้าก๊งเหล้า'' เปาส่งแก้วมาให้ เหนือรับมาดื่มและวางลง ในช่วงแรกๆนั้นเหนือพูดจาเย็นชาและแรงกับเพื่อนอยู่บ่อยๆเพราะยังไมไ่ด้สนิทมาก ตอนนั้นเหนือยังมีทิฐิและติดลุคคุณชายอยู่ด้วย แต่ตอนนี้ลดลงมามากแล้ว เริ่มพูดคุยสบายๆกับเพื่อนในกลุ่ม แต่ก็ยังจิกกัดอยู่บ่อยๆด้วยความเคยชิน หลายคนมองมาที่โต๊ะของทั้งสาม แน่ล่ะ เพราะเมื่อสามคนนี้มานั่งรวมกันโต๊ะเดียว โต๊ะนี้ก็กลายเป็นเหมือนโต๊ะรวมตัวท้อปคณะแพทย์ไป ''เป็นไงบ้างวะ มึงกับพี่ปิ่นอะ'' เปาถาม ''เป็นอะไรยังไงวะ'' ''เอ้า ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยหรอ'' อ๊อฟดูเลิกลักแปลกๆ ''คืบเหี้ยอะไรล่ะ มึงกับพี่เพรามึงอะ กระเตื้องไปบ้างมั้ย'' ''ไอควยนี่ เรื่องอะไรด่ากูไม่ว่า เรื่องนี้อะ หยุดได้มั้ย กูเจ็บไปหมดแล้ว'' เปาทำท่าปวดใจ อ๊อฟขำ เหนือมองอ๊อฟด้วยสายตาสงสัย ''มองเหี้ยอะไรของมึง จะหาเรื่องกูหรอคุณชาย'' ''ทำไมวันนี้มึงมาคนเดียวได้ละ'' อ๊อฟทำหน้างงกับคำถามของเหนือ ''มันแปลกตรงไหนวะ'' ''ก็ปกติเห็นตัวติดกับพี่รหัสไม่ใช่หรอ'' ''มึงอย่าไปเข้าร่วมกับไอเปาได้มั้ย ไอสัส'' เปาทำหน้าล้อเลียนใส่อ๊อฟ ทั้งหมดนั่งกินเหล้าไปเรื่อย เปากับอ๊อฟนั้นคุยกันสนุกและเป็นธรรมชาติมาก ทำให้เหนือรู้สึกผ่อนคลายและลดกำแพงของตัวเองลง จากที่สังเกตมาถ้ากลุ่มนี้ไม่มีเปาคงจะสนิทกันยากน่าดู เปาเป็นเหมือนตัวละลายพฤติกรรมของทุกคน ถึงจะทำตัวเป็นเด็ก ชอบทำอะไรไร้สาระ แต่เอาเข้าจริงเป็นคนที่เอาใจใส่เพื่อนมาก ใครเป็นอะไรเปาจะรู้ทันที เมื่อบรรยากาศในกลุ่มไม่ดีก็จะคอยเป็นคนที่ทำให้คนในกลุ่มหัวเราะ แม้ภายนอกเหนือจะด่าเปาบ่อย แต่ในใจก็ชื่นชมเปาเหมือนกัน ''มึงมองหาใครหรอเหนือ'' อ๊อฟทักเมื่อเห็นเหนือชะเง้อคอมองไปรอบๆอีกครั้ง ''เปล่านี่'' ''เปล่าอะไร ฮั่นแน่ มึงจะล่าหรอ'' เหนือมองบน ที่เวทีมีคนขึ้นมาเตรียมเครื่องดนตรี เหนือหันเก้าอี้ไปทางนั้น ''เออ ที่นี่มีดนตรีสดด้วยนี่หว่า กูลืมไปเลนะเนี่ย'' เปายกแก้วเหล้ากระดกจนหมด ''ก็วงที่เล่นประจำเค้าเรียนจบไปแล้วไง เดี๋ยวก็มีฟอร์มมาอีกนั่นแหละ'' อ๊อฟตอบ ''อุ๊ย น่ารักเนอะแก'' ''เออ คณะอะไรวะ'' พวกผู้หญิงโต๊ะข้างๆพูดคุยกันคิดคัก เหนือมองไปที่เวที วาเดินขึ้นมาบนเวทีด้วยท่าทางเก้ๆกังๆดูน่ารัก ตัวเล็กกว่าคนบนเวทีทั้งหมด ''เดี๋ยวน้องนั่งตรงนี้ได้เลยนะ'' ''ครับ'' วาตอบทีมงานแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ ปรับไมค์ให้เตี้ยลงมา คนที่นั่งดูอยู่ต่างขำคิกคักในความน่ารักของวา นี่เป็นครั้งแรกที่วาได้เล่นดนตรีให้คนอื่นฟัง ตลอดเวลาที่ผ่านมาวามักจะไปเปิดห้องซ้อมเล่นอยู่คนเดียว อัดคลิปเอาไว้ฟังเพื่อพัฒนาตัวเอง แต่ไหนๆก็มาไกลจากบ้านขนาดนี้แล้ว อุตส่าได้มีอิสระทั้งทีวาก็อยากจะทำอะไรที่ตัวเองอยากทำบ้าง ดีที่วานั้นเป้นคนที่สดใสร่าเริง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ถึงตอนแรกจะเก้ๆกังแต่พอทุกอย่างเข้าที่แล้วก็พูดคุยกับลูกค้าในร้านอย่างเป็นกันเอง รอยยิ้มของวานั้นดูเหมือนเด็กไร้เดียงสาจทั้งหญิงทั้งชายในร้านต่างโดนตกกันเป็นทาง ''เฮ้ย เหนือ มึงจะกินเค้าหรือไง จ้องขนาดนั้น'' อ๊อฟแซวเอามือทำท่าปาดน้ำลายให้เหนือ เหนือปัดมือออก เหนือเผลอมองวาแล้วยิ้มโดยไม่รู้ตัว หัวใจมันพองโตเหมือนภูมิใจในตัวน้องชายที่กล้าทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ วาเป็นคนที่ไม่กลัวอะไร อยากทำสิ่งไหนจะทำทันทีอย่างตั้งใจ เป็นส่วนที่เหนืออิจฉาวามาก วาเตรียมพร้อมที่จะเล่นเพลงแรก จับกีตาร์ที่ตัวใหญ่กว่าตัวเองอย่างเก้กังๆ วาจัดไมค์ให้เข้าที่ เริ่มดีดกีตาร์และร้องเพลง เสียงของวานั้นหวานละมุนมาก สบายหูฟังแล้วรู้สึกผ่อนคลาย เวลาร้องก็ยิ้มอย่างมีความสุขไปด้วยทำให้คนที่ดูอยู่ต้องยิ้มตาม เหมือนวานั้นจะยังไม่เห็นเหนือ พอวาร้องจบก็มีเสียงปรบมือให้ มีคนเดินไปให้ทิปบ้าง วาก้มหัวขอบคุณเหมือนเด็กๆ เหนือขำในท่าทางของวา สายตาของวาและเหนือสบกัน วายิ้มกว้างโบกมือมาให้ เหนือยิ้มแล้วโบกมือตอบ ชูนิ้วโป้งชมว่าเก่งมาก ''มึงรู้จักหรอวะเหนือ'' อ๊อฟถาม ''น้องกู'' ''เหี้ย งานดีว่ะ ดีลให้หน่อยดิ'' ''ห้ามยุ่ง'' ''เอ้า ขี้งกว่ะ จะเก็บไว้แดกเองอะดิ'' "กูไม่อยากให้น้องกูแปดเปื้อนคนอย่างมึง'' ''เอ้า ไอสัสนี่'' เปาดึงอ๊อฟให้นั่งลง เหนือไม่ได้สนใจ ''เพลงต่อไปผมจะเล่นให้พี่ชายคนสำคัญของผมฟังนะครับ เป็นเพลงที่ผมเคยบอกเค้าไว้ว่า ถ้าผมได้มาเล่นสดเมื่อไหร่จะต้องร้องเพลงนี้ให้เค้าฟังด้วย'' เหนือตาโต นั่งเท้าคางตั้งใจฟัง ทันทีที่ดนตรีเริ่มเล่นเหนือก็จำได้ทันที มันคือเพลงที่เหนือชอบมากตอนที่อยู่มัธยม เหนือเปิดฟังแทบทุกวันเลยตอนนั้นจนวาบ่น เหนือเลยบอกว่าให้วาเล่นให้ฟังก่อน จะได้เลิกเปิดเพลงนี้ 'เธอกอด ตัวเองมานานสักเท่าไร จะขอได้ไหมให้ฉันเข้าไปในใจเธอ สักวันหนึ่ง' เสียงของวาที่ร้องเพลงโปรดของเหนือนั้นทำให้เหนือประทับใจมาก วาร้องไปยิ้มไป 'แค่เต้นรำกับฉันในยามราตรีก็พอ เราจะบอกรักกันในทุกๆคืน ผ่านบทเพลง ที่ร้อยเรียงออกมาจากใจของเรา' เสียงใสก้องกังวาลและสายตาที่เป็นประกายของวานั้นทำเอาเหนือตกอยู่ในภวังค์ เหนือรู้สึกประทับใจมามกที่วาจำสัญญานั้นได้ ทั้งๆที่เหนือก็พูดไปงั้นๆเอง 'Just dance with me' วาดีดกีตาร์ครั้งสุดท้าย คนในร้านปรบมือให้รวมถึงเหนือด้วย วามองมาแล้วยิ้มตาหยีเป็นสระอี ''ขอบคุณมากนะครับ ไว้ถ้ามีโอกาสผมจะมาเล่นใหม่นะครับ จะทำให้ดีกว่าเดิมครับ ขอให้ทุกคนมีความสุขในคืนนี้นะครับ'' วาพูดแล้วลงจากเวทีไป ผู้คนในร้านประทับใจวาเป็นอย่างมาก วาได้รับคำชมจากเจ้าของร้านมากมาย เหนือลุกขึ้น ''เอ้ามึง ไปไหน'' อ๊อฟดึงแขนเสื้อของเหนือไว้ ''กูต้องกลับแล้ว'' ''เอ้า รีบไปไหนวะ'' ''พรุ่งนี้มีสอบเก็บคะแนนเช้านะ พวกมึงอ่านกันแล้วหรอ'' ''เออว่ะ'' เปาเอามือกุมขมับ เหนือส่ายหัว ''เดี๋ยวพรุ่งนี้กูกับน้ำติวให้อีกที'' ''ขอบคุณมากคุณชาย'' เหนือโบกมือให้เพื่อนแล้วรีบเดินไปตรงเวที แต่ก็ไม่เห็นวาแล้ว เหนือนั่งรอแถวนั้นจนวาเดินออกมาจากหลังร้าน เหนือลุกขึ้น วาที่เห็นเหนือก็ยิ้มให้แล้วเดินมาหา ''พีลมเหนือออ'' วาโผเข้ามากอดเหนือ เหนืออ้าแขนรับ กอดวาจมอกเอามือลูบหัววา ''ตื่นเต้นมากเลย มีเล่นผิดด้วย'' ''พี่ไม่เห็นสังเกตเลย เราเล่นดีมากเลยนะ คนชอบกันเต็มเลย'' ''ไม่รู้อะ วาว่าวาเตรียมตัวไม่ดีพอ'' ''ไม่หรอก พี่ยังชอบเลย'' เหนือจับไหล่ของวาทั้งสองข้างแล้วโน้มตัวยื่นหน้าไปใกล้ ''วาร้องเพราะมากเลย'' วาหน้าแดงรีบหลบสายตาของเหนือ ''ชมอะไรขนาดนั้นเล่า'' เหนือขำ วายิ้ม ถอนหายใจแล้วเดินมากอดเหนืออีกครั้ง ''คิดถึงพี่'' เหนือหัวเราะ เอามือยีหัวของวา ''คิดถึงอะไร เราอะแหละหายไป'' ''ก็พี่แหละ ชอบทำหน้าเครียด ใครจะกล้าเข้าไปคุยด้วย'' "ก็ไม่เครียดแล้วนี่ไง ใช่มั้ยล่ะ" ''ใช่ ดีกว่าเดิมเยอะเลย'' วายิ้มตาหยี ''ไปหาอะไรกินกันมั้ย'' ''พี่เลี้ยงปะล่ะ'' "ได้ดิ ปะ'' ทั้งคู่เดินออกมาที่ลานจอดรถ ''เราไม่ได้เอารถมาหรอ'' วาส่ายหัว เหนือขมวดคิ้ว "แล้วมายังไง'' ''เดินมา'' ''เดินมาตอนกลางคืนเนี่ยนะ เรายิ่งไม่รู้ทางอยู่'' ''มันแค่หลังมอเอง ไม่เป็นไรหรอกพี่ลมเหนือ วาเดินได้'' เหนือส่ายหัว ''เราก็เป็นซะยังงี้ไง พี่เลยต้องห่วงตลอด'' วาชะงักไปนิดหน่อย มองมาที่เหนือด้วยสายตาแปลกๆ ''มีรถใช่มั้ย'' ''มีมอเตอร์ไซค์'' ''ทีหลังกลางคืนอย่าเดินนะ'' "ครับ'' วาทำหน้าหงอยที่ถูกดุ เหนือถอนหายใจ เอามือโอบไหล่วาแล้วพาเดินไปที่รถ ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถ ''อยากกินอะไร'' ''ไม่รู้อะ พี่เลือกเลยก็ได้'' ''มันดึกแล้ว คงไม่มีอะไรเปิดเยอะหรอกมั้ง ไว้พี่พาไปกินทีหลังละกันของอย่างอื่น'' วาพยักหน้า เหนือนั้นรู้สึกดีใจมากที่วามาเรียนมอเดียวคณะเดียวกัน เหมือนเหนือได้น้องชายคนเดิมเมื่อสมัยก่อนกลับมาอยู่ด้วยอีกครั้ง ทำให้ชีวิตเหนือไม่น่าเบื่อสักเท่าไหร่ เหนือขับมาแวะที่ร้านอาหารตามสั่งแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลมากนัก อาหารของทั้งคู่มาส่งที่โต๊ะ วานั่งมองจานข้าวผัดของตัวเองด้วยสีหน้างอแง ''อะไรหรอ'' เหนือมอง ''เค้าใส่ผักมาหรอ'' ''อือ วาว่าวาเขียนไปในกระดาษแล้วนะ'' เหนือหยิบจานของวามาเขี่ยผักใส่ในจานตัวเอง แล้วตักหมูในจานตัวเองให้วาไปแทน ''เอ้า แล้วพี่ไม่กินหรือไง'' ''พี่กินตอนเย็นแล้ว อีกอย่างพี่กินเนื้อเยอะไม่ค่อยได้ด้วย'' วาทำหน้าตาเหมือนเกรงใจ เหนือขำ ''จริงๆ กินไปเถอะ รีบกินจะได้รีบกลับ มันดึกแล้ว'' วาพยักหน้า ทั้งคู่นั่งกินข้าวไปคุยเรื่องในอดีตกันไป หลังจากที่กินเสร็จเหนือก็มาส่งวาที่คอนโด ''งั้นวาขึ้นห้องแล้วนะ'' ''โอเค ไปดีๆ'' วายิ้ม ลงไปแล้วปิดประตูรถ เหนือมองจนวาเข้าคอนโดไปแล้วจึงขับออกมา กลับไปที่คอนโดของตัวเอง คงเพราะเหนือเป็นลูกคนเดียวที่ไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยแหละมั้ง เหนือถึงได้เอ็นดูและเป็นห่วงวาขนาดนี้ เหนือขับมาจนถึงคอนโด กลับขึ้นไปบนห้อง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง เอาโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความ 'เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปรับนะ' เหนือวางโทรศัพท์แล้วลุกไปอาบน้ำ เปากับอ๊อฟนั่งกินกันต่อจนตอนนี้เป็นเวลาประมาณตี1 ''ทำไมเค้าไม่ชอบกูกลับบ้างวะอ๊อฟ กูไม่หล่อตรงไหน'' เปาที่เมาแอ๋ทิ้งตัวใส่อ๊อฟ อ๊อถอนหายใจ มอเพื่อนตัวเองอย่างปลงๆ ''คิดไรมากวะ ก็แค่คู่เย็ดคนนึงไม่ใช่หรือไง'' ''ก็กูชอบเค้ามากกว่านั้นไง มึงลองคิดดู ถ้าวันนึงมึงชอบพี่ปิ่นเกินพี่ แต่เค้าไม่ชอบมึงเกินน้อง มึงจะทำยังไง'' คำพูดของเปาแทงใจอ๊อฟนิดหน่อย อ๊อฟเอามือลูบหลังเปา ''กลับมั้ย เดี๋ยวกูไปส่ง'' ''กูกลับเองได้ ไม่เป็นไร มึงกลับไปเลย'' ''มึงจะขับรถยังไงไหวก่อน เดี๋ยวก็ไปชนใครตาย เป็นเรื่องอีก'' ''เออ กูจะนอนในรถก่อน ไม่ขับไปไหนหรอก'' ''แน่นะ'' ''เออ'' อ๊อฟเรียกพนักงานมาเช็คบิล จากนั้นก็เดินพาเปามาที่ลานจอดรถ อ๊อฟล้วงกระเป๋าเปาเอากุญแจรถออกมา เปิดประตูพาเปาขึ้นไปนอน ''งั้นกูกลับแล้วนะ ถึงไหนยังไงบอกกูด้วย'' ''เออ แตงกิ้ว'' อ๊อฟล็อคประตูแล้วปิดประตูให้ เปานอนหงายหลังพิงเบาะ ปวดหัวไปหมด คงจะกินเยอะไปหน่อย เปานั้นเครียดเรื่องของกะเพรา เวลาที่โดนเพื่อนล้อดูเหมือนเปาจะเล่นๆไม่คิดอะไร แต่เปานั้นชอบกะเพรามาก กะเพราดูไม่ค่อยจะมีเวลาให้เปาสักเท่าไหร่ แค่จะนัดเย็ดกันยังได้ไม่บ่อยเลยเพราะกะเพรานั้นทำงานเหนื่อย เปาเอามือจับหน้าผากของตัวเองค้างไว้อย่างนั้นสักพัก สตาร์ทรถแล้วขับออกไปจากบาร์ สักพักเปาก็มาถึงหน้าคอนโด แต่ไม่ใช่คอนโดของตัวเองหรอก เปาลงมาจากรถ เดินไปขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น6 เดินดุ่มๆเซเล็กน้อยไปเหมือนคุ้นชินเส้นทาง เปายืนอยู่หน้าห้องหนึ่ง กดออด สักพักประตูห้องก็เปิดออก กะเพราแง้มประตูยื่นหัวออกมา พอเห็นเปาที่ยืนหน้าแดงอยู่หน้าห้องก็ตกใจ ''เอ้า มาไงเนี่ย ไปทำอะไรมา'' ''พี่เพรา'' เปาโผเข้ามากอด กะเพรารับตัวเปาไว้ ''เหม็นกลิ่นเหล้ามากเลย กินเยอะหรอวันนี้'' เปาพยักหน้า เอาหัวซบไหล่ของกะเพรา กะเพราส่ายหัว พาเปาเข้ามานั่งที่โซฟา เวลาที่เปาไปกินเหล้าเมาแล้วมักจะแวะมาหากะเพราตลอด กะเพรากับอ๊อฟนั้นเป็นคู่เย็ดประจำกันที่นัดกันบ่อย แต่กะเพราไม่ค่อยได้นัดเปาเท่าไหร่เพราะช่วงนี้งานเยอะ ต้องดูแลร้านหลายสาขาคนเดียว น้องชายสองคนก็ติดเรียนและงานของตัวเอง ไม่ใช่ว่ากะเพราไม่อยากเจอเปา แค่เหนื่อยเกินเท่านั้นเอง กะเพราเปิดน้ำใส่แก้วแล้วเดินไปนั่งข้างๆเปา ยื่นน้ำไปให้ ''กินน้ำก่อน'' เปารับไปกินเอนตัวพิงโซฟา จ้องหน้าของกะเพรา เอามือโน้มหน้ากะเพราเข้ามา ประกบปากจูบกะเพราเบาๆ กะเพราดันออก ''ไปอาบน้ำก่อนไป'' ''ค่อยอาบก็ได้'' เปาดึงกะเพราเข้ามาจูบอีก กะเพราเริ่มเคลิ้มแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน เปายกตัวกะเพราขึ้นมานั่งตัก กะเพราเอามือจับแก้มของเปาลูบไปมา สอดลิ้นเข้าไปพัวพันแลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ เปาอุ้มกะเพราขึ้น เดินเข้าไปในห้องนอนแล้ววางกะเพราลงบนเตียง ขึ้นไปนอนคร่อม ก้มลงมาจูบกะเพรา เอามือสอดเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้ไปมา ยื่นหน้าไปกัดหูของกะเพรา ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ดูดคอขาวๆของกะเพราจนเป็นรอยแดง ''อึก ใจเย็นๆหน่อย'' เปาฟัดกะเพราไปมา เลิกเสื้อของกะเพราขึ้น เผยให้เห็นหุ่นลีนๆของกะเพราที่มีกล้ามเนื้อพอเหมาะ เปายื่นหน้าไปดูดหัวนมสีชมพูระเรื่อของกะเพรา ''อะ อาา'' เปาตวัดลิ้นเลียหัวนมของกะเพราสลับข้างไปมา ดูดอย่างเน้นๆ จูบไปทั่วตัวของกะเพรา ลากลิ้นเลียลงไปตามข้างเอวจนกะเพราขนลุก ลากลิ้นเลียลงไปตามหน้าท้อง นั่งขึ้นถอดเสื้อตัวเอง หุ่นของเปานั้นล่ำมาก อกหนาไหล่กว้าง กล้ามเป็นมัดเห็นชัดเจน ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพดูเซ็กซี่ เปาเลื่อนตัวลงไปนั่งคุกเข่า ถอดกางเกงของตัวเองออก ควยเปาแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน กะเพราลุกขึ้นมา ขบกัดไปตามลำควยของเปา ดึงกางเกงในเปาลง ควยใหญ่ยาว11นิ้วเด้งออกมาโด่ชี้หน้า กะเพราเอาควยเปาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' เปาอมควยของเปาอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา ถอกควยของเปาลง หัวควยบานสีชมพูโผล่ออกมา กะเพราเลียไปตามแง่งควยของเปา ดูดหัวควยของเปาเน้นๆ ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆจนเปาเสียวตัวงอ เปาจับหัวของกะเพราไว้แล้วเด้งเอวเย็ดปากกะเพราอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก อ อก อ๊อก'' ควยเปาใหญ่คับปากกะเพราไปหมด เปากระแทกควยเข้ามาในปากกะเพราไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนกะเพราสำลักน้ำตาเล็ด เปาถอนควยออกจากปาก น้ำลายกะเพราไหลเยิ้มติดควยเปามา เปาจับควยแฉะๆตีหน้าของกะเพรารัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น เปายกขากะเพราขึ้นพาดไหล่ ถอดางเกงกะเพราออก แหกตูดของกะเพรา รูหีสีชมพูขมมิบไปมาเพราะความเงี่ยน เปายื่นหน้าไปเลียหีของกะเพราอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ'' กะเพราร้อง เอามือขยำผมของเปา เปาตวัดลิ้นเลียหีของกะเพราไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของเปาทำเอากะเพราเสียวไปหมด เปาเลียหีของกะเพราอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม เงยหน้าขึ้นมา เอาควยถูตรงรูของกะเพรา ดันเข้ามาเรื่อยๆจนสุดลำ ''งึก อ๊ะ'' กะเพราเอามือดันอกของเปาไว้ ควยเปาใหญ่คับหีของกะเพราไปหมด แทงเข้ามาลึกจนกะเพราทั้งจุกทั้งเสียว เปาโน้มตัวลงมากอดกะเพราไว้แล้วเด้งเอวเย็ดหีเป้นจังหวะ ''อะ อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดดด'' หีกะเพรานั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของเปาไม่หยุด เปาจับเอวของกะเพราไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ''อืออ อาาา'' เปาบีบคอของกะเพราไว้แล้วซอยหีกะเพราอย่างเมามันส์ เด้าหีของกะเพราอย่างเร็วและแรง ควยเปาแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของกะเพราไปมาจนเสียวไปหมด เปากระแทกแรงขึ้นเรื่อยๆ กะเพรากอดเปาไว้แน่น กำควยของตัวเองสาวขึ้นลง ''ฮะ อะ อาาา'' กะเพราน้ำแตกออกมาคามือ เปาโน้มหน้าลงมาดูดปากกะเพรา เอวก็ยังไม่หยุดซอย ''ซี้ดดด อ้าาา'' เปากระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของกะเพรา เปาจับกะเพรานอนคุกเข่าท่าหมา ยัดควยเข้ามาในหีกะเพราอีกครั้ง ''อะ อาา'' น้ำควยในหีกะเพราทำเอาเปาอุ่นควยไปหมด เปากระแทกควยเย็ดหีกะเพราอีกรอบทันที "ซี้ดดด อ๊ะ อาา แรงๆเลย อือออ'' เปาดึงแขนของกะเพรามาข้างหลัง เด้าหีของกะเพราอย่างเมามันส์ ตอกควยเข้าไปในหีกะเพราอย่างเร็วและแรง ''อืออ อูยยย'' ควยเปากระแทกเข้ามาลึก แทงจุดเสียวของกะเพราย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยกะเพราแข็งขึ้นมาอีกครั้ง เปาจิกผมของกะเพราไว้แล้วประกบปากจูบอย่างดูดดื่ม เด้าหีของกะเพราเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''อะ อ๊ะ'' กะเพราควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด เปาเด้าเร็วขึ้นอีก ''อ้าา เย็ดแม่ ซี้ดดด!'' เปาตอกควยเข้าไปสุดแรง ปล่อยน้ำควยเข้าไปในหีกะเพราจนอุ่นไปหมด เปาถอนควยออก หีกะเพราบานเป็นรูร่องควยของเปา ขมิบหุบอ้าน้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา เปากอดกะเพราไว้แน่น กะเพราลูบหัวของเปา ไม่รู้ว่าเครียดหรืออะไรถึงกินไปขนาดนี้ กะเพรานอนพักสักพักก็ลุกขึ้นจากเตียง เดินไปหยิบผ้าห่มมาห่มให้ตัวเองกับเปา จากนั้นก็กอดเปาหลับไป เปาตื่นขึ้นมาอย่างหัวหนักอึ้งในตอนเช้า ลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลือ มองไปข้างๆก็ไม่เห็นมีใคร เปาจำได้อยู่ว่าเมื่อคืนนี้เปาเมามากแล้วขับรถมาหากะเพราที่คอนโด เปาลุกจากเตียง เดินออกมาจากห้องนอน กะเพราที่ยืนอยู่ตรงครัวหันมามอง ''ตื่นแล้วหรอ'' ''อือ'' เปานั่งลงกะเพราเอาจานข้าวผัดไข่ดาวมาวางให้ ''ขอบคุณครับ'' กะเพราวางยาแก้แฮงค์ให้ ''กินข้าวแล้วก็กินนี่ด้วย เดี๋ยวมีเรียนต่อไม่ใช่หรอ'' ''มี พี่ล่ะ ไปทำงานมั้ยวันนี้'' ''ว่าจะเปิดร้านสายหน่อย'' กะเพราเอาจานของตัวเองมานั่งกินด้วย เปานั่งกินไปมองกะเพราไป กะเพราเหลือบตามามอง ''อะไร จ้องอยู่ได้'' ''ผมคิดถึงพี่นะ'' ''ทำมาเป็นคิดถึง'' ''คิดถึงจริงๆ'' เปาพูดเสียงจริงจัง กะเพราขำ ยื่นมือมาลูบหัวของเปาอย่างเอ็นดู ''เมื่อคืนมีอะไรหรอ ทำไมกินหนักขนาดนั้น'' ''มีเรื่องเครียดนิดหน่อยน่ะครับ'' ''เครียดอะไรก็เล่าได้ พี่พร้อมฟังตลอดแหละ'' เปานั่งนิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองกะเพราด้วยสีหน้าที่จริงจัง ''พี่เพรา'' เปายื่นมือมาจับมือของกะเพรา ''หืม'' ''ผมชอบพี่'' กะเพราอึ้งไปนิดหน่อย ''ห้ะ'' ''ผมชอบพี่ครับ ชอบจริงๆ'' ''อะไรอีก จะอ้อนอีกรอบหรือไง ต้องไปเรียนแล้วนะ'' ''ไม่ใช่พี่ ผมชอบพี่จริงๆ'' กะเพรามีสีหน้าที่เปลี่ยนไป ถอนหายใจออกมา ''พี่รู้'' ''แล้วพี่ไม่ชอบผมกลับบ้างหรอ'' ''เปา พี่ก็ชอบเรานะ แต่ตอนนี้พี่ว่าพี่ยังไม่พร้อมมีใคร'' ''ทำไมล่ะพี่'' "งานพี่เยอะมาก ไหนจะเรื่องส่งน้องชายเรียนอีก พี่ว่าพี่คงมีเวลาให้เราไม่พอหรอก'' ''ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่'' ''เป็นสิ เปาจะบอกว่าเปาไม่น้อยใจที่เราไม่ค่อยได้เจอกันหรอ'' เปาเถียงไม่ออก กะเพราบีบมือของเปา ''พี่ว่าเราเป็นแบบนี้แหละดีแล้ว'' เปารู้สึกชาไปหมด ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ''ที่ผ่านมาพี่ไม่เคยคิดกับผมมากไปกว่านี้เลยใช่มั้ย'' กะเพราส่ายหัว ''ไม่เคยเลย'' เปายิ้ม ''ขอบคุณนะพี่ที่บอกตรงๆ'' เปาลุกขึ้น เดินไปใส่เสื้อผ้า หยิบของแล้วเดินออกมา กะเพรารั้งแขนเปาไว้ ''พี่ยังเป็นพี่เราตลอดนะ'' เปาสะบัดแขนออก ''ผมอยากเป็นผัวพี่ ไม่ได้อยากเป็นน้องชายพี่โว้ย!'' เปาตะโกนใส่ น้ำตาไหลออกมา ''เปา'' กะเพราเรียกไว้แต่เปาไม่หันกลับไปมองด้วยซ้ำ เปาเดินปาดน้ำตาเดินลงมาจากคอนโด ไม่สนใจคนที่มองมา กลับมาที่รถของตัวเอง พอขึ้นมาบนรถก็เอาหน้าฟุบกับพวงมาลัยแล้วปล่อยโฮออกมา เปารู้อยู่แล้วว่ากะเพราคงมองแค่เปาเป็นแค่คู่เย็ดคนหนึ่งเท่านั้น ไม่ได้รู้สึกดีอะไรเป็นพิเศษ เปาคิดไปเองคนเดียวทั้งนั้น แต่อีกใจก็รู้สึกโล่งที่ได้บอกออกไปสักทีว่าชอบ โทรศัพท์ของเปาดังขึ้น เปาเอามากดรับ ''ฮัลโหล'' ''มึงอยู่ไหนเนี่ย มีสอบเก็บคะแนนนะ'' ''อ๊อฟ'' เปาพูดเสียงสะอื้น ''มึงเป็นไรวะ ร้องไห้หรอ'' ''มารับกูหน่อย'' ''มึงอยู่ไหน'' เสียงเหนือลอดออกมา เปาบอกที่อยู่ไป สายตัดไป เปารู้สึกหนักหัวจากเหล้าเมื่อคืนและเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านมา สักพักก็มีรถสีขาวขับเข้ามา เหนือเดินลงมาเคาะกระจกรถเา เปาเปิดประตู ''ยังไม่ต้องเล่าหรอก ไปสอบก่อน'' ''กูไม่ไหว'' ''ไหว มึงไหว มาบ่นในรถให้กูฟังก็ได้ รถมึงทิ้งไว้นี่แหละ เดี๋ยวกูให้คนมาเอาให้'' เปาพยักหน้า ขึ้นไปนั่งรอเหนือบนรถ เหนือเอากุญแจไปฝากไว้ที่ฟร้อนท์คอนโด กลับขึ้นมาบนรถ ''เดี๋ยวกูให้คนมาขับกลับไปจอดคอนโดมึงให้'' "ขอบใจ'' เปายังร้องไห้อยู่ เหนือเองก็ทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยเห็นเปาเศร้ามาก่อน เหนือขับรถออกมาจากคอนโด เหลือบตาไปมองเปาที่นั่งนิ่งเป็นระยะๆ เอามือดึงหัวของเปาให้ลงมาซบไหล่ของตัวเอง น้ำตาเปาไหลออกมาอีกครั้ง ''มึงร้องไปเลย ยังมีเวลากว่าจะถึงมอ'' พอเหนือพูดเปาก็ร้องไห้อีกรอบทันที เหนือนั้นไม่รู้ว่าเปาเจออะไรมา แต่ก็อยากจะอยู่ข้างเปาเหมือนตอนที่เปาอยู่ข้างเหนือตอนเรื่องของน้ำ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-3-16 02:09:16
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-3-16 08:08:20
7 U4 l1 k& G, {. ^$ x) l
โพสต์ 2022-3-16 02:20:40
