เขียนตามกระแสคนอ่านครับ เอามาลงเผื่อเงียบ มันออกโหดไปหน่อยสำหรับ EP แรกนะครับ แต่ทั้งโหดทั้งเดือดแน่นอน เรื่องนี้ น้อมรับทุกความเห็นนะครับ ฉาก NC จะพยายามใส่เยอะๆ ให้อิ่มๆนะครับ มีเรื่องที่คล้ายๆกันอยู่แต่ก็ไม่คล้ายซะทีเดียว ก็ตามนั้นครับ ชื่อตัวละครเลยไปยืมมาจากเขาบ้าง แต่ก็ ฆ่าตายเรียบตั้งแต่ EP แรกเลยครับ แฮะๆ
ชอบไม่ชอบ แนะนำได้ครับ พยามทำลงเรื่อยๆ
เรื่องนี้คือ ภาคต่อ ของ EDEN อาจเป็นภาคสุดท้ายนะครับ ผมไม่แน่ใจว่า จะมีต่อไหมนะ
-------------------------------------
(EDEN) พันธุกรรมอมตะ
บทที่ 1 สิ่งมีชีวิตประเภท ปรสิท “เมื่อเราต้องการปกป้องใครสักคน เราพร้อมจะทำทุกอย่างแม้ว่าจะเดิมพันด้วยชีวิตก็ตาม”
ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงปืนลูกซองระบบกึ่งอัตโนมัติมีซองแมกาซีนสิบนัดกำลังสาดวิถียิงลงไปตรงหน้าพุ่งใส่ อสุรกายลำตัวยาวสีน้ำตาลเข้ม แม้จะเป็นปืนรุ่นใหม่พลังทำลายรุนแรง ยิงได้รวดเร็วเพียงไหน แต่กลับทำได้เพียงกระแทกใส่พวกมันให้โซเซเท่านั้น
“ถอย.....ถอย......” แดนหัวหน้าทีมควักระเบิดออกจากซองเสื้อ เขารับหน้าที่สำรวจเรือขนส่งที่พึ่งเกิดเหตุวินาศกรรมลำนี้ แต่ไม่คิดว่าจะเจอกับสิ่งที่ไม่คาดฝัน ทันทีที่โยนระเบิดใส่มันทุกคนก็รีบหนีไปอีกห้องแล้วปิดประตูเหล็กหนาต้านเอาไว้
อสุรกายมีรูปลักษณ์ยาวคล้ายงู ส่วนหัวบานหยักผิวเรียบ ทั้งแข็งและหนา ทุกคนชะงักตาค้างกันในแวปแรกที่เห็นมันปรากฏตัว มันไม่ได้ต่างอะไรเลยกับไอ้จ้อนขนาดมโหฬาร
ตูม! เสียงระเบิดดังลั่น กระแทกใส่ประตูจนสะเทือนไปทั้งลำเรือ ในมือกำปืนนิ่งหวังเพียงอย่างเดียวคือไอ้ตัวเวรนั่นต้องตายหรือบาดเจ็บซะบ้าง ไม่ทันจะเปิดประตูออกลางสังหรณ์ก็บอกได้ว่า พวกมันยังไม่ตาย
“พวกเราต้องกลับขึ้นไปข้างบน เรียกฮ.กลับมารับ กระสุนทำอะไรมันไม่ได้ ระเบิดก็คงเช่นกัน” แดนเช็กสภาพอาวุธพร้อมสั่งลูกทีมอีกสามคน
“มันแดกระเบิดพี่ไปแล้วลูกหนึ่ง ผมว่ามันตายแล้วละ” พีทผู้เป็นทั้งเพื่อนและรุ่นน้องที่เชื่อฟังคำสั่ง หนุ่มใบหน้าคมสันผิวสีน้ำผึ้งพูดขึ้นพร้อมตรวจกระสุนในรังเพลิง สำหรับเขากับแดนแล้วเคารพกันเหมือนเป็นพี่น้องต่างพ่อแม่
“เรายังวางใจไม่ได้...” แดนย้ำหนักแน่นพูดไม่ทันจบพวกมันก็กระแทกใส่ประตู
ปัง ปัง เสียงดังลั่น รุนจู่โจมเล่นงานประตูเหล็กหนายุบยู่ผิดรูป ทุกคนเข้าใจได้ทันทีว่าแม้ระเบิดก็ไม่ระคายผิวมัน เหมือนว่าเจ้าสิ่งนั้นจะไม่ได้รับบาดเจ็บด้วยซ้ำไป พวกมันคงทะลุออกมาในอีกไม่ช้า
“ไป ไป ไป” แดงแผดเสียงดังลั่น เขาค่อยๆ ถอย ส่งลูกทีมไต่บันไดหนีขึ้นช่องทางฉุกเฉินไปยังดาดฟ้าเรือทีละคน
ยิ่งขึ้นไปใกล้ทางออก ยิ่งได้ยินเสียงปืนดังลั่นจากทุกส่วนของเรือ ทีมจู่โจมที่แบ่งออกเป็นสามหน่วยตอนนี้คงมีสภาพการณ์ไม่ต่างกันนัก
ปัง ปัง ปัง! แดงยินสกัดเอาไว้สุดกำลัง ประตูถูกกระแทกรุนแรงจนเปิดออก สภาพของกระดอขนาดยักษ์ที่มีชีวิตเหมือนอสูรร้าย กำลังขยับหัวงึกงัก แล้วพุ่งโฉมตรงเข้าใส่หัวหน้าทีม มันโอบรัดร่างกำยำของแดนเอาไว้จนแทบแหลก
“อ๊าก............”
“พี่แดน..........” พีทร้องสุดเสียง สาดกระสุดใส่อย่างระวัง หวังที่จะหาจุดตายให้เจอ แต่ไม่เป็นผล
“หนีไป อ๊าก...............” แดน หยิบระเบิดออกมา แต่ไม่ทันดึงสลัก เรี่ยวแรงก็ปลิดเปลี้ยลงไปจนระเบิดหลุดมือ ตรงกลางส่วนหัวของอสูรกำลังสำรองเมือกน้ำคล้ายกรดใส่ร่างเขา กรดนั่นทำลายอนินทรีย์สารจนสิ้นซาก เสื้อผ้าและอาวุธถูกหลอมละลายกลายเป็นเมือกไปกับน้ำพวกนั้น ร่างของแดนเปลือยเปล่า
“หนี....” หัวหน้าทีมหนุ่มผู้สิ้นท่าพูดไม่ทันจบ หัวหยักบานก็งับเข้าที่กะโหลกของนักรบหนุ่ม นาทีนั้นบางสิ่งเกิดขึ้น เมือกน้ำพุ่งไหลออกจากปลายหัวบานใหญ่ พุ่งใส่ใบหน้าของนักรบหนุ่มทะลักเข้าใส่ ทุกทวารตรงส่วนหัว เมือกน้ำที่แฝงไว้ด้วยสิ่งมีชีวิตนับร้อยกำลังวิ่งพล่านเข้าไปในร่างกายของแดน ร่างกายกระตุกดิ้นอย่างทรมาน มันหยุดโอบรัดร่างของแดดแต่ยังคงคาบหัวเอาไว้ เรือนร่างเปลือยเปล่ากำลังกระเสือกหาทางรอด กระดอของแดนที่กำลังอ่อนปวกเปียกพลันขยับตัวขึ้นตั้งแข็ง กระดอหนุ่มที่เคยยาวเจ็ดนิ้วกำลังงอกบวมยาวพร้อมรบ มันใหญ่โตขึ้นราวกับลูกโป่งน้ำ ขณะที่ผิวหนังและกล้ามเนื้อของแดนกำลังซูบซีดลงอย่างช้าๆ
“พี่แดน.....” ภาพแสนพิลึกพิลั่น พีทลั่นไกใส่เจ้าอสูรจนหมดรังเพลิง กระสุนส่วนหนึ่งปลิดชีพแดนให้พ้นจากความทรมาน กระดอของแดนยาวยืดจากตัว ความยาวเหมือนงู ร่างมันไหลลงไปกองกับพื้น หลุดออกจากเป้ากลางลำตัว นี่คือกลวิธีการเพิ่มจำนวนของพวกมัน สารอะไรก็ตามที่ไหลเข้าสู่ร่างกายเรา จะปลุกให้กระดอของเราเปลี่ยนสภาพเป็นหนึ่งใน
“ไอ้ตัวเชี้ย” พีทหยิบระเบิดจากพื้นขึ้นมาถือดึงสลัก เขามองเพื่อนอีกสองคนที่ขึ้นไปถึงดาดฟ้าเรือได้สำเร็จ มองทั้งสองคนนั้นด้วยสายตาเศร้า เขาคงเป็นคนที่ต้องคอยสกัดไอ้อสูรนี่ไว้ก่อนที่มันจะหนีขึ้นไปกัดกินเพื่อนข้างบน
แทบไม่ทันระวังกระดอของแดนที่ตอนนี้กลายเป็นอสุรกาย ผงกหัวขึ้นแล้วพุ่งไปรัดที่ขาของพีท หัวหยักฉกมุดเข้าในรูก้นด้วยความเร็ว
“อ๊าก...............” พีททรุดลงกับพื้น หายใจไม่ออกด้วยความเจ็บปนจุก ไม่เคยคิดว่าจะเสียตัวให้กับกระดอของชายผู้เคารพเหมือนพี่ มือเขาดึงสลักระเบิดออกมาจนหมดแล้ว มันคงกำลังนับถอยหลังจากนี้เขาจะอำลาโลกไปพร้อมอสูรพวกนี้
ความร้อนในช่องท้องแผ่ซ่าน บางอย่างกำลังวิ่งพล่านไปทั่วร่างกายเหมือนหลายอย่างในตัวฉีกขาด ตรงเป้ากางเกงกำลังขยับไหวไปมาหัวกระดอของเขาทำหน้าที่เกินคำสั่ง มันแหกกางเกงกับชั้นในออกแล้วขยับตัวไหลพุ่งออกจากร่างกาย สติเขาพร่าเลือนด้วยเลือดและเนื้อที่ถูกสูบออกไป
ตูม...... เสียงระเบิดดังลั่น ทุกอย่างเงียบงันภายใต้กลุ่มควันเขม่าสีเทา
สองนายทหารที่เหลือเซน กับทิวมองหน้ากันคิดเพียงแค่ต้องเอาตัวรอดกลับไปบอกเรื่องที่เกิดขึ้นบนเรือ บางทีคงไม่มีใครรอดสักคนจากอสูรพวกนี้
กว่าจะรู้ตัวรอบข้างตัวกลับมีพวกมันรล้อมเอาไว้หมด ไอ้จ้อนขนาดเล็กกว่าตัวพ่อตรงชั้นล่าง จำนวนพวกมันเกินนับได้ ไม่ต่างอะไรกับกองทัพมด พวกมันแต่ละตัวอ้วนอวบเหมือนงูต่างขนาด สองหนุ่มหลังพิงกันอย่างจนตรอก ปลายกระบอกปืนเล็กยิงไปที่พวกนั้น นัดเล่นนักเล่า แต่ไม่ได้ผล พริบตานั้นเองพื้นที่เหยียบยืนคือฝาปิดจากห้องด้านล่างถูกกำลังมหาศาลดันจนเปิดออก งูขนาดเท่างูเหลือมสองตัวที่แค่เห็นก็รู้ดีว่ามันคือกระดอของ แดนกับพีท กำลังชูหัวงึกงักคล้ายคุยกัน แรงกระแทกเมื่อครู่ส่งสองหนุ่มลงไปกองกับพื้นปืนกระเด็นไกลจากตัว
ทั้งคู่พยายามทำใจเย็นค่อยๆ ยื่นมือไปจับปืน ทั้งมนุษย์กับอสูรต่างจดจ้องมองท่าทีกันและกัน เหมือนกำลังเล่นเกมใครขยับตาย ไม่ทันที่ปลายนิ้วจะสัมผัสกระบอกปืน งูผู้พัฒนามาจากกระดอของแดนนายทหารรุ่นพี่ก็พุ่งมุดตัวเข้าใส่ปากทิวไปเต็มคำ มันทะลวงเข้าใส่ลำคอจนหายใจไม่ได้ ทิวทรุดลงกับพื้น กรามถูกแหกอ้าออกเกินกว่าเหมือนการอ้าปากธรรมดา กระดอของแดนจะขยับมุดลงลำคอไปเรื่อยๆ
“ไอ้เชี้ยทิว...” เซนรีบคว้าปืน แต่ไม่ทันกาล เขาถูกกระแทกจนล้มจากพวกมันอีกตัว กว่าจะรู้ตัวร่างกายก็เจ็บจุกตรงท้องกับก้น ดานหลังถูกอสูรที่โตมาจากกระดอของพีทกำลังมุดเสือกเข้ามาในตูด มันปล่อยน้ำเมือกออกมามากมาย จนร้อนฉ่าไปทั้งรู
“อ๊าก.....” เซนร้องลั่นอย่างทรมาน
เป้ากางเกงของสองหนุ่มกำลังขยับ ไม่นานนักกระดอทั้งสองสองหนุ่มก็ได้รับอิสรภาพ มันค่อยๆ ออกจนหลุดจากร่างกายกำยำของสองทหาร พวงไข่ที่เคยห้อยอยู่ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นเครื่องในของพวกมัน ทั้งสองนายทหารนอนแน่นิ่งด้วยร่างกายแห้งกรังสิ้นชื่อ
อสูรที่พึ่งตื่นขึ้นมาดูโลก พวกมันต่างรู้วิธีหาอาหาร และวิธีสร้างเผ่าพันธุ์ หากพระเจ้ากักขังปีศาจเอาไว้ด้วยการจองจำ นี่อาจเป็นวิธีที่มันใช้พังพันธนาการเหล่านั้น อิสรภาพอยู่เพียงแค่เอื้อม เสียงปืนเงียบไปได้สักพักแล้ว ทีมสำรวจทุกคนคงตายกันหมด บางทีเจ้าโลกอาจเป็นมนุษย์ต่างดาวที่พระเจ้าสร้างและผนึกมันเอาไว้ในส่วนหนึ่งของยีนส์และทิ้งร่องรอยไว้ในมนุษย์เพศชายทุกคน
พวกมันรวมตัวกันขึ้นมาจากใต้ท้องเรือ สีสันของพวกมันเหมือนมนุษย์ รูปร่าง ไม่ต่างอะไรกับหลายแสนล้านปีที่อยู่กับมนุษย์มา ในเวลานี้พวกมันเป็นอิสระไม่ต้องการร่างกายมนุษย์อีกต่อไป พวกมันเติบโตได้ด้วยตัวเอง ขนาดของพวกมันใหญ่ เป่ง เติบโตได้เกินกว่าจะคาดคิด หัวหยักบานหราของพวกมันชูคอ บางตัวใช้ปลายหนังหุ้มอำพรางร่างคล้ายนอน บางตัวหัวหยักบานฉ่า บ่งบอกถึงพิษในร่างที่ร้ายกาจรุนแรง บางตัวมีร่างกายกำยำแสดงถึงความแข็งแกร่งและพละกำลัง ต่อแต่นี้ชะตากรรมของมนุษย์โลกกำลังสั่นคลอน
------------------------------------------------------------------- เซอิจิยืนมองร่างที่ถูกแช่แข็งของสิงหาในตู้กระจก ร่างหายเปลือยเปล่ากำลังถูกเก็บรักษาเอาไว้ด้วยความเย็น ภาพนี้ช่างเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ถ้าไม่ใช่เพราะสิงหาแอบเอายาพวกนั้นฉีดเข้าไปในร่างเพื่อทดลองกับตัวเองแล้วเกิดผลข้างเคียง ยานั่นกำลังทำร้ายร่างกายเขา เซอิจิจึงต้องใช้วิธีช่วยคือการระงับการทำงานของร่างกายทุกส่วนเอาไว้โดยการแช่แข็ง มันไม่ได้ต่างอะไรกับการตาย...สิงหาได้ตายไปแล้วตั้งแต่เข้าสู่กรรมวิธีนี้ การย้อนระบบเก็บรักษายังไม่ถูกคิดค้นขึ้น หนทางการช่วยเหลือจึงมืดบอด
“อีเดน ผมทำทุกอย่างตามที่คุณบอกแล้ว ถ้าคุณรู้วิธีช่วยเขาก็ได้โปรดทำอะไรสักอย่าง” เซอิจิพูดเสียงเศร้า เบื้องหลังของเขาเป็นมอนิเตอร์ขนาดใหญ่ ใจกลางมี รูปภาพเป็นดวงตาขนาดใหญ่
“สภาวะเซลล์ของคนไข้ยังไม่ก้าวเข้าสู่ความเสถียรในระดับ อดัม การหยุดละลายน้ำแข็งในตอนนี้อาจส่งผลทำให้เซลล์เสื่อมสลายก่อนเวลาอันควร” เสียงพูดของคอมพิวเตอร์ดังขึ้น
“แต่เรื่องทั้งหมดมันเริ่มเพราะใครกันละ เวรเอ้ย” เซอิจิระบายออกมาด้วยความโกรธ
“ความโกรธ คือ สภาวะทางอารมณ์แปรปรวน จากข้อเหตุผลที่คุณทราบดีทั้งหมด ในขั้นตอนการทดลองมีข้อสงสัยที่นำพาไปสู่ขั้นตอนต่างๆ มากมาย สิ่งเป็นไปเพื่อการตามหายีนส์ต้นกำเนิดของ อดัม เพื่อสร้างโลกในอุดมคติเท่านั้น” เสียงบรรยายของคอมพิวเตอร์พูดโต้ตอบกลับมา
“แต่ทั้ง คีอัส กับ อโครดัสของแก ทำให้คนตายไปเท่าไรแล้ว แล้วยังเกมบ้าๆ อย่าง...เกมแจกเงินนั่นอีก แกสร้างความปั่นป่วนกับจิตใจมนุษย์ แล้วยังมีคนที่ต้องตายไปเพราะยาของแกอีกกี่คนเคยนับไหม”
“กลไกร่างกายของมนุษย์ มีผลต่อสภาวะจิตใจ ร่างกายสามารถสร้างพลังงานเพื่อเอาตัวรอดได้มากมาย การวิวัฒนาการเริ่มต้นจากตรงนั้น”
“โลกในอุดมคติ อดัมที่แกพูดถึง มันคุ้มค่าจริงๆ หรอ” เซอิจิไม่เคยเชื่อเช่นนั้น อย่างน้อยในตอนนี้บันไดเพื่อการก้าวถึงปลายทางสวยหรูนั่นก็มีสิงหาเป็นขั้นที่ต้องเหยียบผ่าน
“การสร้างโลกในอุดมคติ คือแนวความคิดของผู้ให้กำเนิด”
“คำเตือนฉุกเฉิน มีการละเมิดความปลอดภัย ตรวจพบบางสิ่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ตกกระทบกับวัตถุใกล้กับทะเล” อีเดนเปลี่ยนเสียงในห้องดังลั่นเป็นสัญญาณเตือนภัย
ระบบของอีเดน สร้างขึ้นจากอัลกอริทึ่มอัจฉริยะ ที่สามารถประมวลการคิดในรูปแบบตรรกศาสตร์ โดยสามารถสร้างโปรแกรมต่างๆ ให้ตัวเอง และแทรกแซงการทำงานของอุปกรณ์ได้ทุกอย่าง อีเดนคือสิ่งไม่มีชีวิตที่มีตรรกะความคิดชั้นสูง บนหน้าจออีเดนแสดงภาพ เล็กๆ ขึ้นมาตรงหน้าจอ
“ตรวจพบแรงปะทะจากสิ่งที่ไม่ทราบแน่ชัดที่ท่าเรือ นี่คือภาพจากการถ่ายทอดทางดาวเทียม และนี่คือภาพวงจรปิดที่แฮกมาได้ จากลำเรือก่อนสัญญาณในเรือจะถูกตัดขาดไป บางสิ่งที่เป็นภัยต่อมนุษยชาติ ทำให้เราควรปลุกยีนส์อดัมให้เร็วที่สุด”
เมื่ออีเดนพูดจบภาพในกล้องก็ถูกขยายขึ้นจนเต็มหน้าจอใหญ่ เซอิจิเดินมาดูใกล้ๆ ก็ทรุดร่างลงไปกองกับพื้น สิ่งที่เห็นและกำลังฉายอยู่ตรงนั้นทั้งโหดร้าย ป่าเถื่อน พิลึกสุดพรรณนา
---------------------------------------------------------------------- ชั้นบรรยากาศนอกโลก สิ่งแปลกปลอมกำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ มันเป็นก้อนหินขนาดใหญ่ภายในมีรูพรุนเต็มไปหมด ขนาดของมันไม่ได้ใหญ่โตจนถูกตรวจจับด้วยระบบจากนาซ่า ผลการวิเคราะห์เชื่อว่าความเสียหายของมันไม่ได้ส่งผลกระทบพอที่จะทำร้ายระบบนิเวศ จึงไม่มีการแจ้งเตือนในส่วนนี้ มันจึงถูกมองว่าเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติเท่านั้น ดาวตกคือเศษชิ้นส่วนหรือหินโสโครก มันมักจะถูกเผาไหม้ไปจนหมดบนชั้นบรรยากาศเมื่อเข้าใกล้โลก
เศษหินชิ้นนั้นกำลังเคลื่อนที่เข้ามาตามแรงโน้มถ่วงที่ดึงดูด
ในค่ำคืนที่แสงถนนยังคงบดบังท้องฟ้า ทุกคนมองเห็นดาวตกดวงสวยกำลังพุ่งผ่านอากาศลงมาจนกลายเป็นแสงสีแดงส้ม เปลือกหินปะทุแตกออก ร่างของสิ่งมีชีวิตสีเทารูปร่างคล้ายมนุษย์ถูกแช่แข็งภายใต้ผลึกแข็งสีเทานั่น ร่างนั้นไม่มีวี่แววว่ามีชีวิต หน้าตาของมันก็ไม่ได้เป็นมิตร ร่างกายใหญ่โตกว่ามนุษย์ธรรมดาสองเท่า ที่สำคัญคือไม่มีเครื่องเพศที่ระบุได้ว่าเป็นชายหรือหญิง แต่ผลึกสีเทาขนาดคล้ายโลงศพนั่นเป็นสิ่งเดียวที่เหลือรอดจากการลุกไหม้ ประกายไฟสุดท้ายหายไปบนขอบฟ้า คนแถบชายฝังไล่เรียงตั้งแต่ ชลบุรีจนถึงตราดรับรู้การมีอยู่ของมัน โดยเฉพาะระยองจะเห็นได้ชัดเจนที่สุด เพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้น มันก็หายตัวไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น สำหรับทุกคนมองว่าเป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติที่สวยงามแต่ทว่า...
บนเรือบนสินค้ากลางมหาสมุทร ที่กำลังรอรอบเพื่อเข้าเทียบท่า บางสิ่งลอยคว้านมาจากอากาศ พุ่งกระแทกใส่ตัวเรือจนโยกคลอนทั้งลำ มันเจาะผ่านตู้คอนเทรนเนอร์บนลำเรือนับสิบตู้
ตูมๆๆๆๆๆ เสียงดังสะเทือนไปทั้งเรือพร้อมกับไฟลุกไหม้ ลูกเรือพากันวิ่งหน้าตั้งช่วยกันดับไฟ
ทุกอย่างสงบลง กัปตันหนุ่มวัยสามสิบเดินเข้ามาสำรวจความเสียหายสิ่งที่เกิดขึ้น อีกหลายร้อยชีวิตบนเรือมองดูวัสดุประหลาดที่อยู่ใต้ผลึกสีเทาโปร่ง รูปทรงเหมือนแก้วแต่กลับแข็งแกร่ง แม้ชนเข้ากับคอนเทรนเนอร์แต่ไม่มีแม้แต่ริ้วรอย ร่างกายที่บรรจุอยู่ภายใน ดูประหลาดเกินกว่าจะเป็นมนุษย์ ลูกเรือคนหนึ่งใช้เหล็กทุบลงไปที่ผนึกแก้วแรงๆ มันไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ทุกคนบนเรือสงสัยกับเจ้าสิ่งประหลาดที่ไม่เคยเห็นนี้
“ลองเอาเครื่องเจียมาเจาะ......” กัปตันสั่งพลางใช้มือวางทาบลงไปที่ผลึกสีเทา รอยปริร้าวเล็กๆ เกิดขึ้นกลางฝ่ามือนั้น รอยปริร้าววิ่งลั่นไปแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย อากาศพุ่งเข้าไปในหีบแก้วเหมือนด้านในเป็นสุญญากาศ ร่างมนุษย์ต่างดาวภายในแตกฟุ้งกระจายพุ่งออกเป็นฝุ่นละอองอณูเหล่านั้นพุ่งจากรอยรั่วเล็กๆ ฉีดไปทั่วร่างกัปตันหนุ่ม ผงพวกนั้นแทรกตัวเข้าไปในระบบหายใจ อีกส่วนเกาะอยู่บนผิวและผสมเข้ากับเหงื่อ แปรสภาพกลายเป็นเมือกเหลวสีเทาซึมเข้าสู่ร่างกาย เขาทรุดลงกับพื้นเหมือนคนกำลังจะขาดอากาศหายใจ
“อ๊าก.............อั๊กๆ ..............” เขากระอักไอออกมาเหมือนจะขาดใจตายก่อนจะล้มลงและสิ้นสติไป
ภายในผลึกแก้วที่เหลืออยู่ตอนนี้ คงเหลือเอาไว้ด้วยโครงข่ายเส้นใยสีแดง มันไม่ต่างจากโครงข่ายพยาธิที่ก่อรูปเป็นร่างมนุษย์ต่างดาวตนนั้น มันนิ่งแข็ง บางส่วนที่สัมผัสอากาศเริ่มเคลื่อนไหว
กัปตันถูกพาออกจากที่เกิดเหตุไปยังห้องปฐมพยาบาล พวกลูกเรือส่วนหนึ่งตามมา อีกส่วนยังคงจับตาดูว่าจะตัดผ่าของประหลาดนั่นออกอย่างไร
พวกเขาสังเกตว่าเส้นใยพวกนั้นขยับมากขึ้นราวกับกำลังตื่นจากการหลับใหล พวกมันยับมาใกล้ทางออกที่เป็นรูเล็กๆ แล้วพุ่งออกมา มันตรวจจับความร้อนจากมนุษย์แล้วพุ่งเข้าใส่ลูกเรือที่อยู่ใกล้ที่สุดร่างของมันยืดออกแล้วแทงทะลุเข้าไปในลำคอ จนกะลาสีหนุ่มล้มลง พริบตานั้นเองที่ กางเกงขาสั้นของลูกเรือคนนั้น มีบางสิ่งขยับเคลื่อนออกมา ร่างกายของเขาค่อยๆ ซูบซีดลงเหมือนโครงกระดูก สิ่งที่โผล่ออกมาจากร่างนั้นมีขนาดใหญ่ขึ้น หน้าตามันชวนอาเจียน ร่างโชกเลือดของมันเหมือนงูตัวยาวขนาดไม่ใหญ่ไปกว่าท่อนแขน แต่หน้าตาของมันกลับเป็นเหมือนกระจู๋ของผู้ชาย อีกตัวที่โผล่ออกมาจากร่างก็คือตัวที่เข้าไปตอนแรก เวลานี้มันมีขนาดใหญ่ขึ้น
“อ๊า...............” พวกลูกเรือที่เห็นห้องโวยวายแบบคนเสียสติ ความโกลาหลได้เริ่มต้น พวกที่เหลือพุ่งออกจากโลงสีเทาเหมือนห่ากระสุน พุ่งโจมตีใส่ทุกคนราวกับเป็นปืนลำกล้องอัตโนมัติ
คนที่ถูกโจมตีล้มลงโดนสูบกินชีวิต มวลของเหลวในร่างเหือดหายไป ขนาดของเส้นเล็กๆ พวกนั้นเริ่มขยายใหญ่ขึ้น จนคล้ายงู จำนวนพวกมันเพิ่มขึ้น พวกมันได้สมาชิกใหม่จากความเป็นชายของลูกเรือพวกนั้น ซากศพจำนวนมากนอนเกลื่อนไปบนพื้นจำนวนของพวกมันมหาศาลไม่ต่างอะไรกับฝูงหนอนตอมศพ
เสียงของลูกเรือเงียบลงไปได้สักพักแล้ว ทั้งกัปตันกับลูกเรือที่หนีรอดไป ยังคงหลบอยู่ในห้องสะพานเรือที่ควบคุมทิศทาง พวกเขาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจากกล้องวงจรปิด ลูกเรือที่ยังรอดวิ่งหนีไปทั่วลำเรือ พวกเขาต้องหนีลงด้านล่างเพราะพวกมันยึดดาดฟ้าเอาไว้เกือบทั้งหมด
คนที่ตายถูกพวกมันที่ตัวใหญ่ลากร่างลงไปยังก้นเรือ จุดที่เป็นแหล่งพลังงานความร้อน พวกมันพ่นเมือกออกจากลำปล่องเหมือนน้ำเชื้อที่สาดกระเซ็น น้ำนั่นละลายทุกอย่างได้ในพริบตา
ลูกเรือคนหนึ่งวิ่งหนีมาที่สะพานเรือ กรีดร้องเสียงดังลั่น
“ช่วยด้วย ช่วย ช่วยเปิดประตู” เขาทุบประตูดังลั่น ปึงๆๆๆๆๆๆ
“เฮ้ยไปทางอื่นสิวะ” คนในห้องตะโกนตอบ
“ช่วยกู....” ไม่ทันจะพูดจบ สัตว์ประหลาดที่ตามประกบมาก็สำรอกน้ำเมือกพ่นใส่เขาจากด้านหลัง ร่างกายเขาไม่ได้ละลายลงไป แต่เสื้อผ้าด้านหลังละลายออกจนเปลือยเปล่าพร้อมประตูและผนังเหล็ก ทุกอย่างที่สัมผัสเมือกนั่นกลายสภาพเป็นของเหลว
“อย่า อย่า” ลูกเรือผู้โชคร้ายร้องลั่น เขาคลานหนีอย่างกระเสือกกระสนเพื่อเอาตัวรอด หัวบานหราของดุ้นยักษ์ที่ใหญ่เกินกว่ามนุษย์ผู้ชายคนไหนในโลกพุ่งเสียบเข้ามาในรูตูดแล้วพ่นน้ำมากมายออกมา
“อั๊ก.............อ๊าก.............” ร่างของกะลาสีหนุ่มนอนตาเหลือกอยู่กับพื้น กระดอที่เคยยาวใหญ่ที่สุดในเรือลำนี้เวลาอาบน้ำในห้องน้ำรวม กำลังหดเล็กด้วยความกลัว เมื่อร่างกายได้รับสารบางอย่างจากพวกมันที่พุ่งเข้าสูบกินภายใน หัวบานถอกตรงเป้าก็ค่อยๆ ผงาดตัวขึ้นมาจนใหญ่เป่งดันเสื้อผ้าที่ปิดอยู่ด้านหน้า กระดอแปดนิ้วของลูกเรือขยับเหมือนกับกำลังมีชีวิต ทันทีที่หัวบานยักษ์สลัดออกจากรูตูด กระดอของกะลาสีหนุ่มก็เสือกตัวออกมาพร้อมขนาดที่ใหญ่ขึ้นมากกว่าเก่า มันกองอยู่กับพื้นเหมือนงูเหลือมตัวเขื่องหลังจากกินเจ้าของร่างจนกลายเป็นศพ
“อ๊า.....หนี.....หนี” คนในห้องร้องจ้าละวัน วิ่งไปที่ประตูอีกด้าน ปิดล็อกแล้ว กระโจนลงไปที่เรือชูชีพ คนที่มัวแต่แหกปากแต่ขาไม่ขยับกลับเป็นเหยื่ออีกรายที่โดนงูยักษ์ทะลวงตูด เช่นเดิมกระดอเขาเปลี่ยนเป็นพวกมันไปแล้ว งูพวกนั้นตามกัปตันและลูกเรือที่เหลือรอดอีก 2 คน พวกเขากางเรือฉุกเฉินเสร็จ วางร่างกัปตันไปบนเรือแล้วรีบกระโจนน้ำหนีแบบไม่คิดชีวิต
พวกมันหิวโหย แต่ละตัวชูคอจ้องมองเหยื่อที่ค่อยๆ ไกลออกไป พวกมันไม่ไล่ตามออกมา มันอาจปรานีพวกเขาหรือหวาดกลัวบางสิ่ง แต่พวกลูกเรือได้มีโอกาสหนีรอด พวกมันใช้เวลาในการเติบโตเพียงไม่กี่ชั่วโมง มันก็กัดกินและเพิ่มจำนวนด้วยผู้ชายกว่าร้อยชีวิตบนลำเรือ มันได้รับทั้งอาหาร อากาศ
พวกที่กำเนิดขึ้นจากมนุษย์จะมีสิ่งที่เป็นอัณฑะแฝงเอาไว้ด้านใน มันสามารถสำรอกสารอาหาร และสารพิษได้ในคราวเดียว พวกมันใช้น้ำนั่นสาดใส่กันเพื่อเร่งกระบวนการเติบโต ขนาดแต่ละดุ้นในตอนนี้ขนาดใหญ่พอๆ กับขานักบอล หน้าตาและรูปร่างไม่ต่างอะไรกับกระจอผู้ชายที่มีกันทุกคนแตกต่างกันไป บางตัวก็มีเส้นเลือดขึ้นปูดโปนเต็มไปหมด บางตัวก็ดูบิดเบี้ยวด้วยรูปลักษณ์แปลกประหลาด แต่บางตัวก็เปี่ยมด้วยกล้ามเนื้อจนน่าหวาดกลัว
---------------------------------------------------------------------- เซอิจิพยายามวิเคราะห์สภาพของสิ่งมีชีวิตประหลาดพวกนั้น และการต่อสู้พวกมันของลูกเรือ ในตอนแรกบางตัวมีบาดแผลจากอาวุธ และไฟ แต่มันเริ่มพัฒนาขึ้นทุกครั้งเพื่อรับมือและเอาชนะ พวกที่เกิดจากมนุษย์จะแข็งแกร่งกว่าตัวที่มีสีอมเทา พวกอมเทาเป็นพวกที่มาจากโลง พวกนั้นดูสวยงามสมสัดส่วนแต่กลับอ่อนแอ พวกมันสามารถย่อขยายร่างกายได้ตามใจชอบ เวลาที่มันพุ่งเข้าใส่ร่างกายคน จะเปลี่ยนสัดส่วนหัวบานของมันให้เหลือแค่ ไม่กี่นิ้วแล้วแทงผ่านรูที่ตีบเล็กเข้าไปด้วยขนาดที่เหมาะสม ก่อนจะเบ่งตัวใหญ่จนทำลายร่างกายของมนุษย์คนนั้นจนแทบเอาชีวิตไม่รอด น้ำที่พวกมันสำรอกใส่กันเพื่อการเติบโต มันเป็นน้ำว่าวไม่ผิดแน่นอน แต่น้ำนั่นมาจากตัวที่เกิดจากมนุษย์ ถูกใช้เป็นอาหารให้ตัวอื่นๆ ลักษณะของพวกมัน...ไม่ต่างอะไรกับ...ปรสิท
“ตรวจพบคนตรงหน้าตึกวิจัย” อีเดนพูดขึ้นพร้อมแสดงภาพชายในชุดคลุมคล้ายนักสืบ
โทรศัพท์ในกระเป๋าของเซอิจิดังขึ้น เขามองไปที่กล้องวงจรปิดที่อีเดนแสดงออกมา เซอิจิปิดหน้าจอทั้งหมดแล้วเดินออกจากห้องไปทันที ทุกอย่างจากนี้เขาต้องแข่งกับเวลา...
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-3-20 03:49:27
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-3-20 04:14:31
โพสต์ 2022-3-20 04:32:36
โพสต์ 2022-3-20 06:48:09
โพสต์ 2022-3-20 09:03:26
โพสต์ 2022-4-11 06:03:55
โพสต์ 2022-6-7 02:01:10