แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-3-30 03:13 ! \( T7 B G' Q! E# b5 q' b
4 k5 T$ p7 q! O, h
! Y: H1 N, R! L
อ๊อฟ อ๊อฟขับรถกลับมาที่คอนโดช้ากว่าปกติ เพราะหลังจากเรียนคลาสสุดท้ายเสร็จแล้วก็ต้องไปเชียร์ทะเลแข่งบาสต่อ ซึ่งผลคือฝั่งทะเลเป็นฝ่ายชนะ อ๊อฟประหลาดใจและทึ่งที่ได้เห็นด้านเท่ของทะเลเพราะปกติจะได้เห็นทะเลในด้านที่น่ารักบอบบาง อ๊อฟจอดรถแล้วขึ้นลิฟท์มา ล้วงกระเป๋าหยิบคีย์การ์ดมาเปิดประตู อ๊อฟเดินเข้ามาในห้อง วางกระเป๋าลงบนโต๊ะ ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟา ''เฮ้อออ'' อ๊อฟถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น อ๊อฟเลื่อนดูอะไรไปเรื่อยเปื่อยในไอจี จนเจอรูปที่ปิ่นเพิ่งลง วันนี้ปิ่นก็หล่ออีกแล้ว อ๊อฟกดถูกใจโดยอัตโนมัติ หลังจากวันนั้นที่ทั้งคู่ได้มีอะไรกัน ปิ่นทำตัวปกติกับอ๊อฟ สนิทกันเหมือนเดิมไม่ได้มีความอึดอัดอะไร อ๊อฟเลยทำตัวปกติด้วยเช่นกัน ตอนแรกอ๊อฟคิดว่าการเสียเอกราชครั้งแรกของตัวเองนั้นเป็นเรื่องใหญ่แต่กลับรู้สึกเฉยๆมาก หรือเป็นเพราะว่าปิ่นเป็นคนทำกันนะ แม้อ๊อฟจะดีใจที่ความสัมพันธ์ของตัวเองและปิ่นกลับมาเป็นเหมือนเดิมแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอ๊อฟนั้นอยากทำกับปิ่นอีก แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มหรือขอยังไง ไม่รู้ว่าปิ่นอยากจะลืมเรื่องวันนั้นไปแล้วเป็นพี่น้องกันเหมือนแต่ก่อนหรือเปล่า ยังไงอ๊อฟก็ต้องหาโอกาสทำอีกให้ได้ เพราะต้องเอาคืนปิ่นบ้าง โทรศัพท์ของอ๊อฟดังขึ้น อ๊อฟอ่านชื่อคนที่โทรมา เพิ่งนึกถึงปิ่นก็โทรมาเลย อ๊อฟกดรับสาย ''ว่าไงพี่'' ''ทำอะไรอยู่วะอ๊อฟ'' ''เพิ่งถึงห้อง ไปดูเพื่อนแข่งบาสมา'' ''พรุ่งนี้วันเสาร์ ไม่มีเรียนใช่มั้ย'' ''ไม่มี ทำไมวะ'' ''อีก2วันจะสอบแล้วใช่มั้ย'' ''ใช่'' ''มึงอยากให้กูติวให้มั้ย'' ไม่รู้ทำไมอ๊อฟถึงรู้สึกใจเต้นขึ้นมา ''มึงอะนะจะติวให้กู'' ''เอ้า เห็นงี้กูไม่เคยต่ำกว่าAนะเว้ย'' อ๊อฟขำ ''ที่ไหนอะพี่'' ''บ้านกู'' อ๊อฟเลิกคิ้วขึ้น ''หมายถึงห้องมึงอะหรอ'' ''กูบอกว่าบ้าน กูพูดว่าห้องตอนไหน'' ''บ้านที่หมายถึงบ้าน'' ''เออ บ้านที่หมายถึงบ้าน'' อ๊อฟตื่นเต้นเพราะไม่เคยไปบ้านปิ่นมาก่อน ''ไปได้หรอพี่ พ่อแม่พี่ไม่ว่าหรอ'' ''โอย กูโตล้วนะอ๊อฟ พาคนเข้าบ้านได้น่า'' ปิ่นหัวเราะ อ๊อฟยิ้ม ''แล้วพ่อแม่กูก็ไม่อยู่ด้วย'' ''แล้วพี่จะกลับไปทำไมวะ ตอนแรกนึกว่าจะไปเยี่ยมพ่อแม่'' ''ก็หนังสือตอนปี2กูอยู่ที่บ้าน'' ''เอ้า ถ้าต้องกลับไปถึงบ้านเพ่ือเอาหนังสือก็ไม่เป็นไรพี่ ผมอ่านเองก็ได้'' ''ไม่เป็นไร ติวให้มึงก็เหมือนทวนให้ตัวเองไปด้วย ตกลงมึงจะไปมั้ย'' ''ก็ได้พี่'' ''งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้ากูไปรับที่คอนโด'' ''ได้ ถึงแล้วโทรมาละกัน'' ''โอเค งั้นแค่นี้ก่อนนะ กูไปกินข้าวก่อน'' ''เคพี่'' อ๊อฟกดวางสาย วางโทรศัพท์ลงบนอกแล้วยิ้มออกมา ก็แค่ไปบ้านปิ่นทำไมถึงต้องดีใจขนาดนี้ด้วย ก็เหมือนกับการไปบ้านเพื่อนธรรมดาๆไม่ใช่หรือไง อ๊อฟเด้งตัวลุกขึ้น ถอดเสื้อผ้าออกใส่ตะกร้า หยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระล้างความเหนื่อยล้า เดินเช็ดผมออกมา นั่งลงเป่าผมให้แห้ง สั่งของกินให้มาส่ง สักพักไรเดอร์ก็โทรมา อ๊อฟลงไปรับอาหารกลับขึ้นมาบนห้อง เปิดทีวีนั่งกินมื้อเย็นไปด้วย หลังจากที่กินและเก็บล้างเสร็จอ๊อฟก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้า เลือกชุดที่จะใส่ในวันพรุ่งนี้ อ๊อฟเอาเสื้อออกมาวางที่พื้นหลายตัวแล้วยืนมอง ทำไมแค่ไปหาปิ่นต้องคิดเยอะขนาดนั้นด้วย คิดได้แบบนั้นอ๊อฟก็เอาเสื้อพวกนั้นเก็บเข้าตู้ ค่อยเลือกทีเดียวพรุ่งนี้ละกัน อ๊อฟหยิบโทรศัพท์ไปนอนเล่นบนเตียงต่อ ! o4 {7 Z) \* n. ^- R* b
ปิ่น เช้าวันต่อมา เวลาประมาณ8โมงเช้า อ๊อฟที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จนั่งรอปิ่นอยู่บนห้อง จนกระทั่งมีข้อความเข้ามาจากปิ่น 'กูถึงละ มึงเสร็จยัง' 'เสร็จแล้ว เดี๋ยวกูลงไป' 'โอเค' อ๊อฟหยิบกระเป๋าที่มีหนังสือและชีทเรียนข้างในลงลิฟท์มาข้างล่าง ออกไปหน้าคอนโด รถสีขาวของปิ่นที่คุ้นเคยจอดอยู่ อ๊อฟเดินไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งข้างปิ่น ปิ่นมองอ๊อฟตั้งแต่หัวจรดเท้า ยื่นมือมาจับผมของอ๊อฟเบาๆโดยที่อ๊อฟไม่ทันตั้งตัว ''ทำไมวันนี้หล่อจังวะ มึงนัดใครต่อปะเนี่ย'' ''นัดใครอะไรล่ะ กูก็หล่อทุกวันมึงไม่ชินสักทีอะพี่'' ''ไม่อะ ไม่ชินเลย'' อ๊อฟขำ ''แล้วบ้านพี่อยู่ไหนวะ'' ''ก็ไกลอยู่อะ กูไม่ค่อยได้กลับหรอก เลยยคิดว่ากลับบ้างก็ดี จะได้ติวหนังสือไปด้วยเลย'' อ๊อฟพยักหน้า มองดูปิ่น ตาของทั้งคู่สบกัน ปิ่นยิ้ม ''ขึ้นรถมาทีไรมึงมองกูแบบนี้ทุกที กูน่ารักขนาดนั้นเลยหรือไง'' เออ น่ารัก อ๊อฟตอบในใจ ปิ่นขำ ขับรถออกมาจากคอนโดของอ๊อฟ เข้าสู่ถนนใหญ่ซึ่งมีรถขับไปมามากมาย ปิ่นขับมาเรื่อยๆ ใช้เวลาประมาณเกือบ1ชั่วโมงก็เข้ามาที่หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ปิ่นจอดหน้าบ้านสีขาวหลังคาสีฟ้าขนาดใหญ่ ข้างนอกดูสะอาดน่าอยู่ ปิ่นยื่นกุญแจมาให้ ''ลงไปเปิดประตูหน้าบ้านให้หน่อย'' อ๊อฟลงมาจากรถ เดินไปไขโซ่ที่ล็อคหน้าบ้านอยู่แล้วลื่อนประตูเหล็กเปิดออก ปิ่นขับรถเข้ามาจอดในบ้าน ลงมาจากรถ อ๊อฟคืนกุญแจให้ ทั้งคู่หยิบกระเป๋าแล้วเดินมาหน้าประตูบ้าน ปิ่นไขกุญแจเข้าไป ในบ้านนั้นเงียบมาก ปิ่นเดินไปเปิดหน้าต่างให้แสงแดดส่องเข้ามา พอมีแสงแล้วทำให้เห็นข้างนได้ชัดเจนมากขึ้น ด้านในมีเฟอร์นิเจอร์ไม้ดูสะอาดตา เรียบร้อยเป็นระเบียบ บรรยากาศในบ้านดูอบอุ่นน่าอยู่ เหมือนพวกบ้านในซีรี่ส์หรือละคร ''แล้วพ่อแม่พี่ไปไหนวะ'' ''เค้าติดงานอยู่ต่างประเทศกัน'' ปิ่นวางกระเป๋าลง ''เดี๋ยวกูขึ้นไปดูข้างบนก่อน ตามสบายนะ'' ''อืม'' ปิ่นขึ้นบันไดไป อ๊อฟเดินดูรอบๆ ตรงชั้นข้างทีวีมีกรอบรูปเล็กๆหลายอันวางอยู่ อ๊อฟเดินไปดูใกล้ๆก็เห็นว่าเป็นรูปปิ่นตอนเด็ก ตั้งแต่ตอนเกิด ใส่ชุดอนุบาลกางเกงแดง ชั้นประถม ม.ปลาย ปิ่นในชุดนักเรียนม.ปลายกางเกงน้ำเงินทำเอาอ๊อฟถึงกับกลืนน้ำลาย อ๊อฟยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ปิ่นลงมาจากชั้นบน เข้าไปในครัว ''อ๊อฟ กินไรมายัง'' ''ยังเลย พี่อะ'' ''ยังเหมือนกัน'' ปิ่นเปิดตู้เย็น ''มึงเฝ้าบ้านแปปนึงนะ เดี๋ยวกูมา'' ''ไปไหนวะ'' ''กูเดินไปตลาดข้างหลังแปปนึง เดี๋ยวกูมา'' ''เออๆ'' ปิ่นใส่รองเท้าแตะหยิบกระเป๋าเงินเดินออกไป อ๊อฟนั่งลงที่โซฟา เอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นเกมรอปิ่น สักพักเสียงเปิดประตูบ้านก็ดังขึ้น อ๊อฟหันไปมอง ปิ่นเดินถือถุงหลายใบเดินเข้า อ๊อฟตามปิ่นไปที่ครัว "จะทำอะไรกินหรอ'' ''กระเพราหมู กินได้ใช่มั้ย'' "กินได้ มีปาก'' ''เดี๋ยวกูจะต่อยปากมึงแล้วมึงจะไม่ได้กิน'' อ๊อฟหัวเราะชอบใจ นั่งลงตรงเก้าอี้ที่เค้าท์เตอร์เล่นเกมต่อใกล้ๆกับปิ่นที่เริ่มต้นทำอาหาร ''กูจำได้ว่ามึงทำอาหารไม่เป็นไม่ใช่หรอ'' อ๊อฟถามโดยตายังมองจออยู่ ''เออ ไม่เป็น แต่แค่กระเพราคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง'' ปิ่นบอก 'สวัสดีครับทุกคน วันนี้เราจะมาสอนการทำกระเพราง่ายๆกินเองให้ทุกคนนะครับ' อ๊อฟเงยหน้าขึ้น ปิ่นกำลังเปิดคลิปสอนทำอยู่แถมดูอย่างตั้งใจด้วย อ๊อฟขำเบาๆ มองปิ่นด้วยความเอ็นดูปนขำ ปิ่นหยิบกระเพราขึ้นมาเด็ดใส่ถ้วย อ๊อฟมองกระเพราพวกนั้นที่มีก้านติดอยู่ ''มึงเด็ดกระเพราเหี้ยไรของมึงเนี่ยพี่'' ''เอ้า ไม่ถูกหรอ'' อ๊อฟส่ายหัว ยืนขึ้นเดินอ้อมมาด้านหลังของปิ่น ยื่นมือโอบไปจับมือของปิ่นเด็ด ''มึงต้องเด็ดใกล้ๆโคนแบบนี้ ทีละใบด้วยอย่ารูด'' ปิ่นไม่ตอบอะไรจนอ๊อฟหันไปมอง พอรู้ว่าตัวเองกำลังโอบปิ่นอยู่ก็เขินแล้วรีบผละออก ''นั่นแหละ กูจะได้แดกมั้ยเนี่ยวันนี้'' อ๊อฟบ่นกลบเกลื่อนกลับไปนั่งเล่นเกมต่อ ปิ่นยิ้มขำ เด็ดใบกระเพราต่อ ปิ่นยืนมองกระทะที่มีน้ำมันอยู่อย่างกล้ากลัวๆ อ๊อฟนั่งมองว่าเมื่อไหร่ปิ่นจะเริ่มผัดสักที ''รอเหี้ยไรวะพี่ น้ำมันเดือดแล้วนั่น'' ''กูกลัวน้ำมันกระเด็น'' ''มึงนี่นะ ปัญหายอะจริงๆเลย'' อ๊อฟลุกเดินมา ดันปิ่นออก ''ไปนั่งรอไป เดี๋ยวกูทำให้'' ''จริงดิ แตงกิ้ว'' ปิ่นยิ้มดีใจ เดินไปนั่งที่โซฟา อ๊อฟถอนหายใจ นึกว่าจะได้กินกับข้าวฝีมือปิ่นไหงกลายเป็นอ๊อฟต้องมาทำเองซะงั้น แต่พอคิดดูดีๆแล้ว กับข้าวฝีมือปิ่นน่าจะกินไมไ่ด้ อ๊อฟทำนั่นแหละดีแล้ว อ๊อฟเอาข้าวถ้วยทีปิ่นซื้อมาใส่จาน ตักกระเพราในกระทะราดลงไปแล้วยกไปที่โตีะหน้าโซฟา ''น่ากินว่ะ'' ปิ่นหยิบช้อนขึ้นมาตักกิน ''ไง กินได้มั้ย'' ''กินได้ดิ ก็มีปาก'' ''ยอกย้อนนะมึงอะ'' ปิ่นขำ ''อร่อยมาก มึงทำไรก็อร่อยหมดแหละ'' อ๊อฟเขินนิดหน่อย นั่งลงตักของตัวเองกินบ้าง ''แล้วมีตรงไหนที่อยากให้กูติวเป็นพิเศษมั้ย'' ''ไม่มีนะพี่'' ''มึงมีแนวข้อสอบปะ'' ''มี อาจารย์เค้าบอกให้จดมา'' ''เดี๋ยวกูติวให้ตามนั้นละกัน'' ''แล้วของมึงไม่ต้องอ่านหรอพี่'' "กูอ่านเสร็จไปแล้ว'' ''อ๋อ'' หลังจากที่กินเสร็จอ๊อฟก็ลุกขึ้นจะหยิบจานไปล้าง ''เดี๋ยวกูไปล้างเองก็ได้อ๊อฟ'' ''ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวกูล้างเอง'' ''ถ้างั้นเดี๋ยวกูขึ้นไปเอาหนังสือลงมาก่อน'' ''เออ'' อ๊อฟเดินไปล้างจาน ส่วนปิ่นขึ้นไปชั้นสอง หยิบหนังสือเดินลงมาวางที่โต๊ะ หลังจากที่ล้างจานเสร็จ อ๊อฟเดินกลับมานั่งลงข้างๆปิ่นที่โซฟา ''ไหน เอาแนวข้อสอบมึงมาหน่อย'' อ๊อฟเปิดกระเป๋าหยิบส่งให้ ปิ่นรับมาดู ขีดไฮไลท์ในชีทและหนังสือ อ๊อฟนั่งรอปิ่น มองดูหน้าตาของป่นที่ดูจริงจังกว่าตอนปกติ ดูหล่อขึ้นมากเลยเวลาที่ปิ่นหน้านิ่ง ''มา ตรงนี้มึงพอรู้เรื่องมั้ย'' ''พอได้อยู่พี่ แต่มีพวกศัพท์อะที่จำไม่ได้'' ''งั้นเอาตรงนี้ก่อนก็ได้'' ทั้งสองเริ่มติวกัน ปิ่นนั้นเป้นคนที่ฉลาดกว่าที่อ๊อฟคิดไว้มาก พอพูดเรื่องวิชาการแล้วดูเท่ขึ้นมาทันที ทำเอาอ๊อฟอดมองหน้าปิ่นไม่ได้ จนแทบไม่ได้สนใจสิ่งที่ปิ่นสอนเลย อ๊อฟยื่นมือไปจับแก้มของปิ่นโดยไม่รู้ตัว ปิ่นตกใจและเขินนิดหน่อยเพราะไม่ได้ตั้งตัว ทั้งคู่มองตากัน อ๊อฟเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ปิ่น ปิ่นตีมือของอ๊อฟจนอ๊อฟชะงัก ''ติว'' ''ครับ'' ปิ่นขำ ทั้งคู่นั่งติวกันต่อจนเวลาผ่านไปสักพักก็ติวเสร็จ ''ปวดหัวชิบหาย'' อ๊อฟบ่น ปิ่นยิ้ม ยื่นมือไปลูบผมของอ๊อฟ อ๊อฟเขิน ''ตั้งใจทำอะ มึงทำได้อยู่แล้ว'' ''พูดไรดีๆก็เป็นด้วยหรอ'' ''เอ้า ไอเหี้ยนี่'' อ๊อฟหัวเราะชอบใจ ''คืนนี้นอนนี่มั้ย'' อ๊อฟก็รอให้ปิ่นชวนมาสักพักแล้ว ''ไม่เอาอะ อยากกลับห้องมากกว่า'' ''แล้วแต่มึงละกัน เดี๋ยวกูไปส่ง'' อ๊อฟถึงกับงงเพราะปิ่นไม่รั้ง ''แต่ขับกลับนาน กูเกรงใจ กลับพร้อมกันพรุ่งนี้ก็ได้'' อ๊อฟรีบพูด ปิ่นแอบยิ้ม ''เดี๋ยวกูขึ้นไปจัดห้องก่อน มึงอยู่ข้างล่างนะ'' ''โอเคพี่'' ปิ่นขึ้นไปชั้นบน อ๊อฟเก็บหนังสือและชีทเรียนบนโต๊ะใส่กระเป๋า เอาโทรศัพท์มานั่งเล่นเกม เสียงประตูหน้าบ้านเลื่อนเปิดออก อ๊อฟเงยหน้าจากโทรศัพท์ ชะเง้อออกไปมอง รถสีแดงคันหนึ่งขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน อ๊อฟลุกขึ้นกำลังจะขึ้นไปตามปิ่นแต่มีเสียงไขกุญแจที่หน้าประตูบ้าน อ๊อกคิดว่าคงจะเป็นพ่อแม่ของปิ่นเลยรีบเอามือจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ''เฮีย กลับมาบ้านหรอ!'' ประตูบ้านเปิดออก ผู้ชายคนหนึ่งที่น่าจะอายุรุ่นๆเดียวกันกับอ๊อฟเดินเข้ามา ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างมึนงง ''ใครหรอครับ'' ''ผมเป็นเพื่อนปิ่นครับ'' ผู้ชายคนนั้นพยักหน้า ปิ่นเดินลงยบันไดมา ''เอ้า ปั้น''
! w1 a: B7 T9 H$ n3 O& t
ปั้น ปั้นยิ้มเเล้วเดินไปกอดปิ่นเขย่าไปมา ''กลับมาไม่เห็นบอกเลย'' ''กูกลับมาเอาหนังสือ มึงล่ะ มาทำไม'' "จะกลับมาเอาของที่ลืมไว้อะ เอาไปไม่หมด'' ปิ่นหันมามองอ๊อฟที่ยืนงง ''เออ นี่ปั้น น้องชายกู ส่วนนี่อ๊อฟน้องรหัสพี่'' ''หวัดดีครับพี่อ๊อฟ'' ''หวัดดีๆ'' ''มันเรียนมอเดียวกับเรานี่แหละ มึงเรียนอยู่คณะอะไรนะ'' ''การบิน'' ''ล่ำขึ้นเยอะเลยนะมึงเนี่ย'' ''อะแน่นอน เข้ามหาลัยก็ต้องฮอตหน่อยดิวะเฮีย'' ปิ่นขำ ปั้นดูเป็นคนสบายๆ น่าจะเข้ากันได้ง่าย ปั้นมองไปเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของอ๊อฟ ''เฮ้ยพี่ เล่นเกมนี้ด้วยหรอ'' ''ห้ะ เออ เล่นเหมือนกันหรอ'' ''ใช่ สักตาปะพี่ ขี้เกียจกลับหอว่ะ ค่อยกลับตอนเย็นละกัน'' ''ได้ดิ เดี๋ยวพี่แบกเองน้อง'' "แบกเบิกอะไร ผมนี่แหละจะแบกพี่'' ทั้งสองหัวเราะ นั่งลงที่โซฟาเล่นเกมด้วยกัน ปิ่นมองทั้งคู่แล้วยิ้มออกมา เดินไปทำความสะอาดบ้านต่อ ''กินไรมายังปั้น'' ''ยังเลยเฮีย โคตรหิวอะ'' ''กินกระเพราปะ อ๊อฟมันทำไว้ให้'' ''กินพี่'' ปิ่นตักข้าวส่จานราดกระเพราแล้วเอามาให้ปั้นที่นั่งเล่นเกมกับอ๊อฟอยู่ ''พี ไปอีกทางดิ'' ''เออ กำลังไป'' ทั้งคู่เล่นเกมกันอย่างสนุกสนาน ปั้นกับอ๊อฟมีนิสัยง่ายๆสบายๆคล้ายๆกัน เลยสนิทกันได้ไม่ยาก ''แต่ตอนแรกผมก็ตกใจอยู่นะ'' ''ตกใจอะไรวะ'' ''ก็ปกติเฮียเค้าพาแต่ผู้หญิงมาบ้านไม่ซ้ำหน้า อยู่ๆมีรถเฮียอยู่ข้างหน้าแล้วผู้ชายอยู่ในบ้านก็ตกใจดิ'' ''ปิ่นมันพาผู้หญิงมาบ่อยหรอ'' ''โห อย่าให้นับ นับไม่ถ้วน ไม่เคยซ้ำหน้ากันเลยตอนมัธยมอะ'' ''มึงก็เว่อร์เกินปั้น'' ปั้นขำ ยื่นหน้ามาใกล้ๆอ๊อฟแล้วกระซิบ ''แต่เค้าไม่เคยพาใครเข้ามาในบ้านเลยนะ นอกจากพี่เนี่'' คำพูดของปั้นทำให้อ๊อฟใจเต้นนิดหน่อย แต่มันไม่เหมือนกันอยู่แล้วนี่ระหว่างเพื่อนกับผู้หญิง แล้วทำไมต้องเขินด้วยนะ ปิ่นมานั่งร่วมวงด้วย ''แล้วไปอยู่หอเป็นไงบ้างปั้น'' ''ก็ดีพี่ แต่ป๊ากับม๊าโทรมาแทบทุกวันเลย ผมโตแล้วนะไม่รู้จพห่วงอะไรนักหนา'' ''ให้เค้าห่วงเถอะ เดี๋ยวเค้าไม่อยู่ห่วงแล้วมึงจะเสียใจนะ'' ''โห่เฮีย ดึงดราม่าเฉย'' ทั้งสามหัวเราะ ทั้งสามนั่งคุยกันอย่างเพลิดเพลินจนลืมเวลา ปิ่นหันปไมองนาฬิกา ''ไอเหี้ย จะทุ่มละ กินข้าวนี่มั้ยปั้น หิวยัง'' ''หิวแล้วเฮีย แต่อยากกินแกงเขียวหวานที่เฮียทำอะ'' ''ไม่มีของอะดิ'' ''เฮียไปซื้อมาทำให้หน่อยนะ ไม่ได้กินนานแล้วอะ'' ''มึงนี่นะ เออ ได้ อ๊อฟ กินแกงเขียวหวานได้มั้ย'' ''ได้ๆ งั้นเดี๋ยวกูไปด้วย'' ''เฮ้ยพี่อ๊อฟ อยู่นี่แหละ เล่นเกมด้วยกันก่อน'' ''มึงอยู่นี่กับปั้นแหละอ๊อฟ กูไปแปปเดียว'' ''เออๆ'' ปิ่นหยิบกระเป๋าเดินออกไป ''ไปสักที'' ปั้นพูดอย่างโล่งใจ อ๊อฟทำหน้างง ''อะไรหรอ'' ''เฮียมันลืมแน่ๆพี่ ว่าวันนี้วันเกิดมัน'' อ๊อฟเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้วันเกิดปิ่น ปิ่นไม่พูดถึงเลย ดูท่าจะลืมจริงๆด้วย ''ผมสั่งเค้กให้มาส่งจะเซอไพร้ส์เฮีย พี่ช่วยผมด้วยนะ'' ''ได้ดิ'' โทรศัพท์ของปั้นดังขึ้น ปั้นกดรับ ''ฮัลโหล ครับๆ เดี๋ยวออกไปนะครับ'' ปั้นวางสาย ''เค้กมาละ ไปเอาแปป'' ปั้นเดินไปหน้าบ้าน กลับเข้ามาพร้อมกับกล่องเค้ก ปั้นเปิดกล่อง ข้างในเป็นเค้กสีฟ้าอ่อนดูน่ารัก ''เฮียมันชอบสีฟ้า อะไรก็เป็นสีฟ้าไปหมด เลยคิดว่าเฮียน่าจะอยากได้เค้กสีฟ้า'' ปั้นหยิบเทียนสีฟ้าและขาวมาปัก ''เดี๋ยวพอเฮียมาผมจะดูเอาไว้ให้ ผมจะแกล้งปิดไฟแล้วบอกไฟดับ พี่อ๊อฟก็จุดเทียนเดินลงมาเลยนะ'' ''ได้ๆ'' ไม่ทันขัดคำเสียงประตูหน้าบ้านก็เปิดออก ปั้นส่งถุงให้อ๊อฟ ''ไปพี่ เร็ว'' อ๊อฟหยิบถุงนั้นแล้วขึ้นไปที่ชั้นสอง ปิ่นเข้ามาในบ้าน ''อ้าว แล้วไออ๊อฟอะ'' ''เข้าห้องน้ำพี่ เห็นบอกว่าท้องเสีย'' ''กะเพราตัวเองทำพิษล่ะมั้ง'' ปิ่นขำ วางของลงบนเค้าท์เตอร์ ''เฮียซื้อไรมาอะ ไก่หรือหมู'' ''ไก่ ชอบไก่มากกว่าาไม่ใช่หรอ'' ''ใช่'' ปั้นชวนปิ่นคุบไปเรื่อยๆ พอปิ่นหันหลังไปเตรียมของก็แอบเดินไปปิดสวิตซ์ไฟ ''เฮ้ย! อะไรวะ'' ปิ่นตกใจ ''ไฟดับมั้งเฮีย'' อ๊อฟที่เห็นว่าไฟข้างล่างดับก็จุดเทียนแล้วค่อยๆเดินลงมาจากบันได ''แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทู้ยู'' ปั้นเริ่มร้องเพลงแล้วปรบมือ อ๊อฟก็ช่วยร้องด้วย เดินมายืนหน้าปิ่น ปิ่นนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง ลืมไปซะสนิทเลย หลังจากเพลงจบปั้นก็เดินไปเปิดไฟ ปิ่นพอเห็นเค้กและอ๊กที่ถืออยู่ก็ยิ้มกว้างไม่รู้เพราะเค้กมันสวยหรือคนถือน่ารักกันแน่ ''เป่าดิเฮีย'' ปิ่นหลับตาอธิษฐาน ลืมตาขึ้นเป่าเทียบดับ อ๊อฟวางเค้กลง ปิ่นเดินมาดู ''ไปเตรียมกันตอนไหนวะ'' ''ผมสั่งมาให้เฮียนั่นแหละ เออ แปปนะ'' ปั้นเดินไปนอกบ้าน ปิ่นหันมามองอ๊อฟ ''ขอบคุณนะมึง'' ''ขอบคุณกูทำไม กูแค่มาถือให้เฉยๆเอง'' ''ก็ขอบคุณที่มาถือให้นั่นแหละ'' ปิ่นยิ้ม ปั้นกลับเข้ามาพร้อมถุงในมือ ''อะเฮีย ของขวัญ'' ''โห มาแปลกว่ะปีนี้'' ปิ่นเปิดดูข้างในก็เห็นว่าเป็นนาฬิกาเรือนหนึ่ง ''มึงไปซื้อมาทำไมเนี่ย เอาเงินที่ไหน'' ''ไม่ต้องห่วงเฮีย เงินแม่'' ''ไอสัส'' อ๊อฟหัวเราะ ''ก็ผมยังไม่ได้ทำงานนี่นา สุขสันต์วันเกิดนะเฮีย'' ปิ่นกอดปั้นเอามือตบหลังเบาๆ "แตงกิ้ว'' ปิ่นเอานาฬิกานั้นมาใส่ ทั้งหมดมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน จากนั้นก็กินเค้ก ปิ่นตัดแล้วส่งให้อ๊อฟ อ๊อฟตักขึ้นมากิน ปิ่นมองไปที่หน้าอ๊อฟแล้วขำ เอานิ้วชี้ ''เลอะ'' ปิ่นเอานิ้วโป้งปาดออกแล้วเอาเข้าปากดูดกินครีมเค้ก อ๊อฟเขินนิดหน่อย ปั้นมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย หลังจากที่กินเสร็จทั้งหมดก็ช่วยกันเก็บล้าง ''งั้นผมกลับก่อนนะเฮีย เดี๋ยวดึกว่านี้จะขับกลับไม่ได้'' ''เออ กลับดีๆอะ'' ''ไปแล้วนะพี่อ๊อฟ'' ''เออ เจอกัน'' ปั้นโบกมือให้ทั้งคู่แล้วขับรถออกไป ปิ่นเดินไปล็อคประตูหน้าบ้านแล้วกลับเข้ามาข้างใน ''เดี๋ยวกูพาขึ้นไปดูห้องนอน'' อ๊อฟพยักหน้า เดินตามปิ่นขึ้นไปชั้น2 ปิ่นเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน อ๊อฟเดินเข้ามา ข้างในมีโปสเตอร์นักร้องร็อคติดอยู่เต็มไปหมด บนโต๊ะมีหุ่นกันดั้มที่ต่อเสร็จแล้ววางประปราย ก็เหมือนห้องเด็กผู้ชายทั่วไปล่ะมั้ง ''มึงจะนอนห้องเดียวกับกูหรือจะไปนอนห้องแขก'' ปิ่นหันมาถาม ''นอนกับมึงนี่แหละ'' ปิ่นพยักหน้า หยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้อ๊อฟ ''อาบน้ำใช้ผ้านี้ละกัน'' ''โอเค แล้วมึงอะ จะอาบเลยมั้ย'' ''น่าจะอาบเลยแหละ เหนียวตัว มึงจะอาบก่อนหรือให้กูอาบก่อน'' อ๊อฟคิด ปิ่นยิ้ม ''หรือจะไปอาบพร้อมกัน'' ''มึงจะบ้าหรอพี่'' อ๊อฟรีบลุกขึ้นเดินออกไป ''กูอาบก่อนละกัน'' ''ถ้าเปลี่ยนใจมาเรียกกูได้นะ'' ปิ่นพูดตามหลังอ๊อฟ หัวเราะขำ ปิ่นเปิดตู้หาเสื้อผ้าที่จะให้อ๊อฟใส่นอนออกมา สักพักอ๊อฟก็เดินเข้ามาในห้องโดยนุ่งผ้าเช็ดตัวตัวเดียว น้ำเปียกหมาดๆบนผิวของอ๊อฟ ปิ่นมองแล้วก็รีบหันหลบ ยื่นเสื้อผ้าให้ ''ลองใส่ดู มึงใส่ได้แหละ ตัวเล็กกว่ากู'' อ๊อฟรับมา ปิ่นเดินหยิบผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำต่อ อ๊อฟใส่เสื้อผ้าเสร็จก็มายืนหน้ากระจก ใช้หวีหวีผมให้เรียบร้อย ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกดีที่ได้ใส่เสื้อผ้าของปิ่น อ๊อฟทิ้งตัวนอนลงบนเตียง เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น เวลาผ่านไป ปิ่นเดินเข้ามาหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ อ๊อฟเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วก็ถึงกับชะงัก ปิ่นนุ่งผ้าเช็ดตัวปิดช่วงล่าง เผยให้เห็นหุ่นล่ำของปิ่น กล้ามเป็นมัดเห็นชัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ ผมเปียกหมาดๆดูเซ็กซี่ ปิ่นเหลือบตามามองอ๊อฟ อ๊อฟรีบเอาโทรศัพท์มาบังหน้าทันที ปิ่นนั่งลงที่ขอบเตียง ''เช็ดผมให้หน่อยดิ'' อ๊อฟลุกขึ้นเขยิบมานั่งข้างหลังปิ่น หยิบผ้าขึ้นมาเช็ดผมให้ ปิ่นนั่งหลับตาพริ้มเหมือนเคลิ้ม ''ดูหนังกันมั้ย'' ปิ่นถามขึ้น ''ดูที่ไหน ข้างล่างหรอ'' ''บนนี้แหละ'' อ๊อฟมองไม่เห็นทีวี ''ข้างบนๆ'' อ๊อฟมองขึ้นไปก็เห็นจอโปรเจ็คเตอร์อยู่ ''เหมือนมีโรงหนังในห้องปะ กูซื้อมาติดไว้นานละ'' ''เออ ก็ดีนะ'' อ๊อฟเช็ดผมให้ปิ่นจนเสร็จ ''แตงกิ้ว'' ปิ่นเอาผ้าคืนไป เดินเอาไปพาดตาก กลับมานอนลงบนเตียง ''ดูอะไรดีวะ'' ปิ่นหยิบไอแพดมาเลื่อนเลือกหนัง อ๊อฟเขยิบมานั่งข้างๆ ''อันนี้มั้ย เรื่องนี้กูยังไม่ได้ดู'' ''เออ ก็ได้'' ปิ่นกดเปิดหนัง ล้มตัวลงนอน อ๊อฟนั่งดูอยู่ข้างๆ ''ไม่มานอนอะ'' ปิ่นดึงอ๊อฟให้ลงมานอนข้างๆกัน ฉายหนังขึ้นไปบนเพดาน ทั้งคู่นอนดูหนังด้วยกัน ระหว่างที่ดูอ๊อฟไม่ได้สนใจหนังเลย มองแต่ด้านข้างของปิ่น แสงจากจอที่ส่องลงมากระทบกับขนตาเรียวเรียงกันสวย อ๊อฟมองแต่ริมฝีปากของปิ่นที่ดึงดูดน่าจูบ อ๊อฟพยายามเพ่งสมาธิไปที่หนังแต่ในใจก็ว้าวุ่นเหลือเกิน ''อ๊อฟ'' อ๊อฟสะดุ้งนิดหน่อย ''ว่า'' ''เครียดไรเปล่า'' ''เปล่า ทำไมวะ'' ''กูเห็นมึงทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมาสักพักละ'' ''เปล่าไม่ได้เป็นไร'' ''มีไรก็บอกมา เร็วๆ'' ''อยากจูบ'' ปิ่นอึ้งกับคำพูดของอ๊อฟ ''ช่างมันเหอะ'' อ๊อฟพลิกตัวหันไปอีกทาง ปิ่นขำ เอามือดึงอ๊อฟให้พลิกหันมา ''แล้วทำไมไม่ขอวะ'' ''ขอจูบได้มั้ยล่ะ'' ปิ่นขำ พยักหน้าให้ อ๊อฟเลื่อนตัวเข้ามาชิดปิ่นมากขึ้น เอามือจับแก้มของปิ่น ค่อยๆยื่นหน้าเข้ามา สายตาของทั้งคู่ประสานกัน ปิ่นหลับตาลง ริมฝีปากของทั้งสองสัมผัสกัน อ๊อฟกดปากจูบปิ่นอย่างแผ่วเบาแล้วค้างไว้ ความอบอุ่นของริมฝีปากที่แนบติดกันไหลผ่านไปทั่วร่างกายของอ๊อฟ ปิ่นเขยิบเข้ามา เอามือจับท้ายทอยของอ๊อฟไว้ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน อ๊อฟกัดริมฝีปากล่างของปิ่นแล้วดึงเบาๆ ปิ่นยิ้มมุมปาก กัดปากอ๊อฟคืน สอดลิ้นเข้าไป ลิ้นของทั้งคู่พัวพันกันไปมา อ๊อฟเริ่มรู้สึกหน้าร้อนผ่าว เคลิ้มไปกับลิ้นของปิ่นที่เข้ามาบุกรุกปากของตัวเอง อ๊ฟดันปิ่นนอนลงแล้วขึ้นไปคร่อมปิ่นไว้ ''วันนี้ตากู'' อ๊อฟพูดเสียงจริงจัง ปิ่นหัวเราะ ''ทำไม กลัวเคลิ้มแล้วปิ่นจีเสร็จกูอะดิ'' ''ไม่มีทางหรอก'' อ๊อฟโน้มหน้าลงมาประกบปากจูบปิ่นต่อ สอดมือเข้าไปในเสื้อของปิ่น ลูบไล้ไปมาจนปิ่นเสียววาบ เลื่อนขึ้นไปเขี่ยหัวนมของปิ่น ''อือ'' ปิ่นหลุดร้องออกมา อ๊อฟยิ้ม เลิกเสื้อของปิ่นขึ้น กัดริมฝีปากตัวเอง ก้มหน้าลงไปใช้ลิ้นแตะหัวนมของปิ่น ปิ่นมองลงมาที่อ๊อฟ อ๊อฟดูดหัวนมของปิ่น ''อะ อาา'' อ๊อฟตวัดลิ้นเลียหัวนมของปิ่นสลับข้างไปมา จูบเบาๆไปทั่วตัวของปิ่น ลากลิ้นเลียลงไปตามร่องซิกแพค ต่ำลงไปเรื่อยๆ ขยำควยของปิ่นที่แข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงบ๊อกเซอร์ อ๊อฟจับปิ่นพลิกคว่ำหน้า ดึงกางเกงของปิ่นลง เผยให้เห็นตูดแน่นกลมกลึ่งของปิ่น อ๊อฟเอามือแหกออก เผยให้เห็นรูสีชมพูของปิ่น อ๊อฟยื่นหน้าลงไป แลบลิ้นไปแตะรูของปิ่น ''อะ'' อ๊อฟลากลิ้นเลียผ่านร่องตูดของปิ่น เลียรูตูดองปิ่นอย่างเมามันส์ ''อะ อาาา'' อ๊อฟตวัดลิ้นเลียรูของปิ่นไปมา รูของปิ่นนั้นทั้งนุ่มทั้งอุ่น ลิ้นอุ่นๆหนาของอ๊อฟทำเอาปิ่นเสียววาบไปทั้งตัว เป็นครั้งแรกที่ปิ่นโดนใครทำอะไรแบบนี้ให้ มันรู้สึกดีไม่น้อยเลย ลิ้นของอ๊อฟดันอยู่ที่ปากรู อ๊อฟเลียรูตูดของปิ่นอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม เงยหน้าขึ้นมา นั่งขึ้นุถอดเสื้อออก เผยให้เห็นหุ่นลีนที่มีกล้ามพอเหมาะของอ๊อฟ กล้ามที่หน้าท้องเรียงกันสวย ปิ่นลุกขึ้นหันมา ดันตัวอ๊อฟให้นั่งลง ควยอ๊อฟแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกง อ๊อฟถอดกางเกงออก ดึงกางเกงในลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วเด้งออกมาโด่ชี้หน้าปิ่น ปิ่นจับควยของอ๊อฟชักขึ้นลง มองควยตรงหน้าอย่างกล้าๆกลัว เอาลิ้นแตะที่หัวควยของอ๊อฟ ค่อยๆอมเข้าไป ''อาา'' อ๊อฟเอามือวางบนหัวของปิ่น ปิ่นดูดควยของอ๊อฟอย่างช้าๆ ใช้ลิ้นเลียวนไปมาตรงหัว อํอฟมองหน้าของปิ่นที่กำลังอมควยตัวเองอยู่แล้วก็เงี่ยนไปหมด อ๊อฟถอกควยของตัวเองลง หัวควยสีชมพูโผล่ออกมา ปิ่นดูดหัวควยของอ๊อฟเน้น อ๊อฟขยำผมของปิ่นไว้แล้วเด้งเอวเย็ดปากของปิ่น ''อ๊อก ออก ออก'' ''ซี้ดด'' ควยอ๊อฟใหญ่คับปากปิ่นไปหมด อ๊อฟกระแทกควยเข้ามาในปากปิ่นอย่างเมามันส์ เข้ามาลึกจนปิ่นสำลักน้ำตาเล็ด ปิ่นเอามือดันเอวของอ๊อฟเพราะหายใจไม่ออก อ๊อฟถอนควยออก น้ำลายปิ่นไหลเยิ้มติดควยอ๊อฟมา ''ไอสัส'' ''ขอโทษ ก็แม่งเสียวนี่หวา'' อ๊อฟยกขาของปิ่นขึ้นพาดบ่า เอาควยถูและกดไปมาตรงรูของปิ่น อ๊อฟอมนิ้วของตัวเองแล้วค่อยๆสอดเข้าไป1นิ้ว ''อะ'' ''เจ็บหรอ'' อ๊อฟหยุด ''เปล่าๆ แต่ช้าๆหน่อย'' อ๊อฟเอานิ้วเข้าไปเรื่อยๆจนสุด ''อะ อืออ'' นิ้วอ๊อฟแทงเข้ามาลึกจนปิ่นจุก แต่ก็รู้สึกเสียวแปลกๆ อ๊อฟเพิ่มนิ้วค่อยๆดันเข้าไปอีกนิ้ว แช่ทิ้งเอาไว้แล้วค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ จากที่ป่นจุกก็เริ่มชิน กลายเป็นความเสียวเข้ามาแทน ปิ่นกัดริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว แต่เป็นภาพที่เซ็กซี่จนทำให้อ๊อฟแทบทนไม่ไหว ควยแข็งกระดกขึ้นลง ''ไม่ไหวแล้วว่ะพี่'' อ๊อฟเอาควยจ่อรูของปิ่น ปิ่นเองก็กลัวๆนิดหน่อยเพราะยังไม่เคย ''ถ้าเจ็บก็บอกกู กูจะได้หยุด'' ''อืม'' อ๊อฟกดควยของตัวเองจนหัวเข้าไปในรูของปิ่น ค่อยๆดันควยเข้าไปเรื่อยๆช้าๆ ''อึก อ๊ะ'' ปิ่นเอามือดันไว้ ''เจ็บหรอ'' ปิ่นพยักหน้า อ๊อฟหยุด ก้มลงมาจูบหน้าผากของปิ่น เลื่อนหน้าลงมาประกบปากจูบปิ่นอย่างเร่าร้อน ดันควยเข้ามาเรื่อยๆจนมิดลำ ''อึก'' ควยอ๊อฟใหญ่คับรูปิ่นไปหมด แทงเข้ามาลึกจนปิ่นทั้งจุกทั้งเสียว อ๊อฟแช่ค้างเอาไว้ก่อนเพื่อให้ปิ่นปรับตัว ''กูเอาแล้วนะ'' ปิ่นพยักหน้า อ๊อฟเด้งเอวเย็ดตูดปิ่นเป็นจังหวะ ''อะ อืออ อาา'' ''ซี้ดดด'' รูปิ่นนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของอ๊อฟไม่หยุด อ๊อฟจับเอวของปิ่นไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ปิ่นกัดปากตัวเองทุกครั้งที่รู้สึกเสียว แต่การทำแบบนั้นยิ่งทำให้อ๊อฟเงี่ยนขึ้นไปอีก ''มึงแม่ขี้อ่อยว่ะไปสัส'' อ๊อฟดึงแขนของปิ่นมาข้างหน้าแล้วซอยตูดปิ่นอย่างเมามันส์ ''อะ อ๊ะ อ๊อฟ แรง'' ''สัส อย่าเรียกชื่อกูแบบนั้นได้มั้ยวะ'' อ๊อฟสอดควยเข้าออกรูของปิ่นอย่างเร็วและแรง โน้มตัวลงมาจูบปิ่นเอวก็ยังไม่หยุดเด้า ควยอ๊อฟแทงเข้ามาลึก โดนจุดเสียวของปิ่นจนปิ่นเสียวไปหมด ควยปิ่นแข็งกระดกขึ้นลง ปิ่นยื่อนมือลงไปจับควยตัวเองสาวขึ้นลง อ๊อฟเร่งจังหวะซอยขึ้นเรื่อยๆ ''อาา สัส จะแตก อ๊ะ'' ปิ่นน้ำแตกออกมาคามือ อ๊อฟกอดปิ่นไว้แล้วซอยรัวๆ ''อะ อ๊าา ไอ อ๊อฟ อึก'' ''ซี้ดดด เย็ดแม่ อะ อ้าา!'' อ๊อฟกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้าไปในรูของปิ่น ปิ่นจิกไหล่ของอ๊อฟไว้ รู้สึกอุ่นไปหมด ปิ่นดึงอ๊อฟมาจูบอย่างดูดดื่ม ''ต่ออีกได้มั้ย'' ''พอก่อนได้มั้ย กูเจ็บ'' ''ได้ๆ'' อ๊อฟค่อยๆถอนควยออก รูปิ่นบานเป็นรูร่องควยอ๊อฟ ขมิบหุบอ้า น้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมา อ๊อฟทิ้งตัวนอนลงข้างๆปิ่น "หายกันแล้วนะ'' ปิ่นบอก อ๊อฟขำ ''แล้วครั้งหน้าอะ'' อ๊อฟถามอย่างกล้าๆกลัวเพราะไม่รู้ว่าปิ่นจะตอบว่าอะไร ปิ่นยิ้ม ''ไม่รู้ ค่อยดูว่าวันนั้นใครกดได้ละกัน'' ปิ่นหันไปอีกทาง อ๊อฟยิ้ม ยื่นมาไปกอดเอวปิ่นไว้ แล้วทั้งคู่ก็หลับไป | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-3-29 02:26:17
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-3-29 02:46:52
โพสต์ 2022-3-29 02:59:58