รอเธอที่สุสาน EP.2

Maximam

"เป็นไงบ้างครับม่อนเลือกแบบตามที่ชอบได้ยัง"
"เรียบร้อยคครับพี่ไผ่ เอ่อแล้วทางบ้านพี่หละครับ"
"อ่อสบายใจได้ คุณแม่ดีใจมาที่จะได้ม่อนไปเป็นว่าที่สะใภ้"
"โอ๊ยยย อยากมีคนมาขอหมั้นบ้างจัง"
"แกก็ไลนืหาพี่นนท์สิจ๊ะอีคิม"
"แหม่ กระแนะกูเลยนะบอม มึงนี่ เอ่อม่อนเเล้วของชำร่วยหละม่อนจะเอาเป็นอะไร
"พี่ไผ่ชอบแบบไหนครับ"
"พี่ตามใจม่อนดีกว่าครับ งานของเราสองคน ม่อนเลือกอะไรพี่ก็ตามม่อนครับ"
"น่ารักที่สุด นั้นเอาเป็นพวงกุญแจรูปตุ๊กตาทหารกับนักศึกษาแพทย์ละกัน"
"หือ อย่าบอกนะว่าม่อนสอบติดคณะแพทย์"
"ใช่ครับพี่ไผ่"
"มีเมียเป็นหมอหรือนี่ นั้นเดี๋ยววออกไปดูแบบแหวนกับชุดนะ คิม บอม ไปเป็นเพื่อนว่าที่เจ้าสาวพี่ด้วยนะ"
"ได้สิครับ"
ม่อนพยายามเลือกในสิ่งที่ไผ่ชอบด้วยถึงแม้มันจะขัดใจก็ตาม แต่ก็ช่างเถอะม่อนมีแผนสำรองที่จะไปบนย่านาค งานนี้ม่อนมั่นใจว่าไผ่ก็รอดแน่นอน

และแล้ววันงานก็มาถึงเมื่อขบวนขันหมากหมั้นของไผ่มาขอหมั้นม่อน ทั้งคู่มาในชุดสูทสีฟ้ากางเกงขาสั้น
ที่ดูหล่อ เท่ สมาร์ทตามวัยของไผ่เเละม่อน งานนี้สักขีพยานมากมายผู้หลักผู้ใหญ่มากมายที่มาในงาน ก็
แน่นอนหละครับไผ่เป็นลูกชายคนเล็กของผู้พันจักรรินทร์ ม่อนเองก็เป็นลูกชายของท่านนายพลกฤษณะ
งานนี้ก็ต้องสมน้ำสมเนื้อกันเป็นธรรมดา
"พ่อฝากเจ้าม่อนด้วยนะไผ่ หนักนิดเบาหน่อยก็พูดจากันให้ดีดี จำเรื่องที่พ่อขอได้ใช่ไหม"
"ครับพ่อ"
"ดี เราเองก็สบายใจได้เเล้วนะม่อน พี่เขาแสดงความจริงใจกับลูกขนาดนี้แล้ว"
"ครับพ่อ"
"พ่อขอบใจม่อนมากนะที่เข้ามาเป็นส่วนสำคัญในชีวิตไผ่ หากวันใดไผ่ทำหนูเสียใจ พ่อจะยิงกระบาลมันเอง"
"แม่ด้วยลูก ฝากไผ่ด้วยนะม่อนหมั้นเเล้วก็รอวันแต่ง จำไว้นะไผ่ สะใภ้ของแม่มีแค่หนูม่อนคนเดียวเท่านั้น"
"ครับคุณแม่ ขอบคุณพ่อกับปม่มากนะครับที่มาขอม่อนให้ผม"
ทั้งคู่ต่างสวมแหวนให้กันเเละกันเพื่อเเสดงตนว่ามีเจ้าของเเล้ว หลังทานเลี้ยงเสร็จทั้งคู่ก็ได้ส่งตัวเข้าห้องหอ
ที่ตกแต่งภายในด้วยควมโรแมนติก

ถึงแม้ทั้งคู่จะหมั้นหมายกันแล้วก็ตาม แต่ด้วยหน้าที่ของชายชาติทหารที่มีดวงทหารมาตั้งแต่อดีตอย่างไผ่
ม่อนหาวิธีการใด ๆ ก็ไม่สามารถขัดขวางไผ่ได้เลยสักนิด วันนี้ม่อนจะไปบนศาลย่านาคเพื่อให้ไผ่รอดจาก
ทหาร แต่ทว่าม่อนเกิดอุบัติเหตุลื้นล้มจนข้อเท้าพลิกและอักเสบจึงไม่สามารถไปบนให้ไผ่ได้
"โอ๊ยยยอะไรกันเนี่ย ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย"
"ม่อน ใจเย็นก่อนมึง ถ้าดวงพี่เขาไม่ได้เป็นจับอย่างไรก็ได้ใบดำ แต่ถ้าเขาลิขิตมาแล้วหนี้อย่างไรก้ไม่พ้น"
"นั้นดิกูเห็นด้วยกับไอ้บอมนะม่อน"
"คิม บอม ถ้าพี่นนท์ กับพี่ต็อท ติดทหารแกสองคนจะอยู่ไงว่ะ"
"ก็อยู่กับมึงไงไอ้ม่อน"
"ยังไงว่ะคิม"
"มึง ถ้า 3 คนนั้นได้ใบแดง อย่างเขาก็เพื่อนกันมีอะไรก็ได้ช่วยเหลือกัน ส่วนเเนวหลังอย่างเราก็ดูแลกัน
และกันรอวันเขากกลับ ก็แแค่นั้นฎ
"ใช่ คิมพูดถูก ม่อน กูว่าพี่ไผ่เขามั่นคงกับมึงนะ ไม่มีอะไรที่มึงต้องห่วง"
"แต่ถ้าพี่เขาเป็นอะไรขึ้นมาในสนามรบเล่า"
"มึงก็ได้ชื่อว่าเป็นเมียนักรบผู้กล้าไง พลทหารผู้น้อยออกรบจนตายในสมรภูมิน่าภูมิใจกว่านายพลแก่ๆ
นั่งรับเงินเดือนแล้วตายตามเวลานะมึง"
"บอม มึงนี่จัดเต้มเลยนะ555 แต่ก็จริงนะม่อน อนาคตมันยังไม่มา แกทำปัจจุบันกัับพี่ไผ่ให้ดีอย่างที่เป็น
ทุกวันนี้เถอะเชื่อเพื่อน"
คิม บอม พูดจนม่อนเริ่มจะเข้าใจและปล่อยวางได้บ้าง

ตัดมาที่ไผ่และเพื่อนทั้ง 2 คือนนท์กับต็อท
"ไอ้ไผ่ มึงมาที่ศาลย่านาคทำไมว่ะ"
"เออ มึงอยากเป็นทหารไม่ใช่เหรอ"
"กูมาขอพรเรื่องความรัก กูรู้ว่าย่าท่านไม่ชอบทหารเพราะการเกณฑ์ทหารทำให้ปู่กับย่าต้องพรากกัน"
"อ่า เเล้วมึงมาเพื่อ"
"กูมาขอพรเรื่องความรัก ขอให้ย่าปกปักรักษาคนรักของกู"
"อ่อ..เเล้วก็ไม่บอก"
"ดีดี ความรักของย่าท่าน มั่นคงต่อปู่มากเสมอ แม้ตายเป็นผีก็ยังรอคนรักอยู่ที่เรือนไม่ไปไหนจนกว่า
ปู่จะกลับ"
"ปะ นั้นเราไปขอพรให้รักเราสมหวัง ขอให้ย่าปัดเป่ามือที่สามออกไป"
"กู๊ดไอเดีย"
และเเล้วทั้งสามหนุ่มก็ไปไหว้ขอพรย่านาคให้คุ้มครองทั้งคนรักและความรักของเขา ขึ้นชื่อว่าดวงชะตา
และกรรมที่ได้ทำเอาไว้มันก็ต้องเป็นไปตามนั้น หลังจากไหว้ขอพรเสร็จ ทั้ง 3 ก็ไปทำบุญปล่อยปลา รวมทั้ง
ถวายสังฆทาน และก็เตรียมตัวจะกลับจู่ ๆ ก็มีมีชายสูงวัยเดินเข้ามาทักไผ่ว่า....
"ไอ้หนุ่ม เอ็งกับแฟนชะตาไม่ได้อยู่ร่วมกันเมียเอ็งจะตายเมื่อเอ็งติดยศทหาร ฟ้าดินลิขิตไว้แล้ว"
"อ้าวลุงมามั่วอะไรใส่เพื่อนผมเนี่ย"
"ใจเย็นไอ้นนท์ ลุงครับ ลุงต้องการอะไรทำไมถึงพูดแบบนี้" ต็อทพูดขึ้น ลุงแกก็พูดต่อว่า....
"ทุกอย่างเป็นไปตามกรรม ความรักเอ็งมั่นคงเหมือนกับย่าท่าน แต่เอ็งกับเมียจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน จำไว
ทุกอย่างลิขิตไว้หมดเเล้ว"
และแล้วลุงคนนั้นก็หายไปอย่างไร้วี่แวว ต็อทจึงถามไผ่ว่า
"ไผ่ มึงโอเคเปล่า"
"ถ้าชีวิตกูกับม่อนจะเป็นเหมือนเรื่องราวของย่าท่าน หลังปลดกลับมากูจะบวชพระตลอดชีวิต คนรักของกู
คือม่อนคนเดียว ถ้าม่อนต้องตายก่อนกูก็จะบวชเป็นพระตลอดไป"
"เช่นกัน ถ้าพี่เป็นอะไรไป ม่อนก็ขอบวชไม่สึกเช่นกัน"
"ม่อน มาทำไมข้อเท้าเจ็บอยู่นี่"
"ก็มาขอบคุรพี่ไง ที่มาขอพรย่าท่านให้ม่อน พี่ไผ่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ขอให้พี่ทำในสิ่งที่พี่รักให้ดีที่สุด เพราะ
ความสุขของพี่ก็คือความสุขของม่อน ยกเว้นห้ามีเมียน้อยกลับมาเด็ดขาด"
"สัญญาครับ ปะพวกเราหาไรกินกัน"
"ไปไป"
ม่อนกับไผ่ใช้ทุกช่วงเวลาให้มีค่ามากที่สุด เขาทั้งคู่ดูแลซึ่งกันและกันจนกว่าจะถึงวันที่ไผ่ต้องไปเกณฑ์ทหาร
ความสนุกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นเรื่อย ๆ อย่าเพิ่งเบื่อกันก่อนนะครับ ฝากติดตามเรื่องพิเศษนี้ด้วยนะครับ

สำหรับตัวผู้เขียนเองก็เคยได้ไปบนย่าท่านเรื่องเกณฑ์ทหารและผลก็ออกมาเป็นอย่างที่ต้องการใบดำครับ  
อันนี้เป็นความเชื่อส่วนบุคคลนะครับ เชื่อมั่น ตั้งใจ และศรัทธาในสิ่งที่เราไปพึ่งพิงไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็สำเร็จได้เสมอ
มีโอกาสก็จะแวะเวียนไปไหว้ท่านอยู่เสมอ ๆ

เด็กดี

ขอบคุณครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

daisuke338

ขอบคุณครับ

hydrangea

ขอบคุณครับ

waterboy

ขอบคุณครับ {:sm-44:}

bass054

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณมากครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

wiput

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณครับกระผม

4554

ขอบคุณครับ