หมาป่าขี้เงี่ยน PT18 เย็ดกับรุกล่ำที่บ้านกลางป่า (พสุ)

Kantanaty

  k# G0 }9 H1 H0 I5 w" B' J+ Q( D
. o% s+ c4 a: }

พสุ

     พสุเดินกลับมาในตอนเช้าหลังจากทำงานมาทั้งคืน ใส่เสื้อคลุมปิดตัวมิดชิด ดับกลิ่นของตัวเองให้ได้มากที่สุด พสุทำงานเป็นคนขายตัวอยู่ที่ย่านบันเทิง ลูกค้าแต่ละคนของพสุไม่ธรรมดากันทั้งนั้น ทั้งมาเฟีย มหาเศรษฐี และคนมีอำนาจที่มาเที่ยวกะหรี่ต่างก็เลือกพสุกันทั้งนั้น จุดเด่นของพสุอยู่ที่กลิ่นซึ่งยั่วยวนได้มากกว่าโอเมก้าปกติทั่วไป พสุก็ไม่รู้ทำไม ตอนแรกสิ่งนี้เป็นปัญหาของพสุเพราะว่าไม่สารถเดินบนถนนอย่างปลอดภัยได้ เนื่องจากกลิ่นที่ดึงดูดอัลฟ่าให้เข้ามา พสุเลือกที่จะเปลี่ยนจุดนี้ให้กลายเป็นเครื่องมือหากินแทน ทำให้พสุมีลูกค้ามากมายไม่ขาดสาย พสุเดินเข้ามาในย่านชุมชนแออัด ก่อนที่จะไปถึงอพาร์ทเม้นท์ของพสุที่อยู่ด้านในจำเป็นจะต้องเดินผ่านย่านตลาดที่มีผู้คนชุกชุม โดยเฉพาะในตอนเช้าคนจะเยอะเป็นพิเศษ วันนี้ก็เช่นกัน ผู้คนเดินสวนกันไปมาจับจ่ายซื้อของ พสุเดินเลี้ยวไปอีกทางซึ่งเป็นซอยเล็กๆ ดวงตาของพสุกลายเป็นสีม่วงส่องประกาย พสุเดินทะลุกำแพงตัดผ่านไปเรื่อยๆจนมาโผล่ที่หน้าอพาร์ทเม้นท์เก่าซอมซ่อที่พสุอาศัยอยู่ พสุขึ้นมาที่ห้องของตัวเอง เดินทะลุประตูเข้าไป พสุเอาเงินที่ได้มาจากการทำงานเก็บใส่กล่องที่เขียนว่า 'บ้าน' ความฝังของพสุคือการมีชีวิตที่ดีกว่านี้ มีเงินใช้จนไม่ต้องมาขายตัวแลกเงินไปวันๆแบบที่ทำอยู่ โดยดูจากจำนวนเงินที่ได้จากค่าจ้างและการลักเล็กขโมยน้อยแล้วคิดว่าน่าจะอีกไม่นานฝันของพสุก็จะเป็นจริง พสุเดินไปเปิดตู้เย็น มองแล้วก็ถอนหายใจออกมา มีแต่น้ำเปล่าและหลอดยาคุมกำเนิด พสุไม่ได้ซื้ออะไรเข้าห้องมาสักพักแล้วเพราะอยากจะประหยัดเงิน ท้องของพสุร้อง พสุอยากจะออกไปซื้อข้าวแต่มันก็อันตราย มีอัลฟ่ามากมายเดินไปมาในย่านนี้ ยิ่งกลิ่นของพสุที่ดึงดูดมากยิ่งไม่ปลอดภัยไปกันใหญ่ แล้วพสุก็นึกขึ้นมาได้ว่าไปที่บ้านฝูงอาจจะมีอะไรให้กินก็ได้ พสุเอาครีมดับกลิ่นที่เลิฟให้มามาทา ใส่เสื้อคลุมแล้วออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่างอพาร์ทเม้นท์ เดินทะลุกำแพงลัดไปโผล่ที่ย่านชนชั้นสูง ไปที่ป้อมด้านหน้าแล้วโชว์บัตรผ่านให้คนดูแลดู คนดูแลเปิดประตูให้ พสุเดินเข้ามาตามทาง ผู้คนที่อยู่ที่นี่ส่วนใหญ่จะเป็นพวกอัลฟ่าที่มีชาติตระกูล รวมไปถึงโอเมก้าที่มีฐานะร่ำรวยด้วย โอเมก้านั้นเป็นชนชั้นที่ต่ำที่สุดและถูกชนชั้นอื่นกดขี่ก็จริง แต่ก็มีโอเมก้าบางคนที่เกิดมาในชาติตระกูลที่ดี ทำให้เป็นที่หมายปองของพวกอัลฟ่าอยากจะเอาไปเป็นคู่ครอง พสุเดินมาถึงทางลับเข้าบ้านฝูง ตามทางมีหมอกบางๆลอยอยู่ ยิ่งเดินเข้าไปหมอกก็ยิ่งหนา พสุเดินมาเรื่อยๆจนถึงตัวบ้าน เดินไปที่ประตู พสุได้กลิ่นก็รู้ว่าราคานนั้นอยู่ข้างใน พสุเปิดประตูเข้าไป

' S7 N# L2 |$ x+ l

ราคาน

     ราคานนั่งอยู่ที่โซฟา กำลังดูขวดอะไรอยู่สักอย่าง ราคานเงยหน้าขึ้นมามองพสุแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ''เอ้า ว่าไงพสุ'' ''หวัดดี'' ราคานนั้นดป็นอัลฟ่าก็จริง แต่กลิ่นและออร่ากลับเป็นมิตรมาก ยังคงดุดันอยู่แต่ไม่ได้ดุดันแบบกดขี่ข่มเหงแบบพวกอัลฟ่าทั่วไป ออกไปในทางดุดันและน่าเคารพเกรงใจซะมากกว่า พสุอายุเยอะกว่าราคาน ซึ่งปกติแล้วพวกอัลฟ่าไม่ได้สนใจ แค่เป็นโอเมก้าก็ถือว่าต่ำกว่าแล้ว แต่ราคานดูเหมือนจะนับถือพสุเป็นพี่ที่อยู่ชนชั้นต่ำกว่า ส่วนพสุก็เคารพราคานเพราะชนชั้นที่สูงกว่า ราคานเป็นคนที่อยู่บ้านฝูงบ่อยที่สุด มาทีไรก็จะเจอราคานอยู่เสมอ พสุยื่นหน้าไปดู ราคานเหลือบมามอง ''มานั่งดูใกล้ๆก็ได้'' ราคานบอก พสุเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้นวมตัวข้างๆ ''ทำอะไรอยู่หรอ'' ''เช็คน้ำหอมกลิ่นใหม่ที่จะออกน่ะ พ่อส่งตัวอย่างมาให้หลายตัวเลย'' ราคานวางขวดทรงสวยเล็กๆหลายขวดเรียงกัน ข้างในมีของเหลวที่หลากสีสันอยู่ ราคานเป็นทายาทของตระกูลจันทรโสภากุลซึ่งมีชื่อเสียงเรื่องน้ำหอมและเสื้อผ้าแบรนด์เนมต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องน้ำหอม จะบอกว่าเป็นเจ้าเดียวในตลาดเลยก็ว่าได้ เพราะน้ำหอมไม่ใช่สิ่งที่ทำกันขึ้นมาได้ง่ายๆที่นี่ พสุไม่เคยใช้น้ำหอมมาก่อนเลย เพราะน้ำหอมนั้นมีราคาแพงและเป็นของที่พวกชนชั้นสูงหรือพวกคนมีเงินใช้กัน พสุดูมีท่าทางสนใจมาก ''อยากลองดมดูมั้ย'' ''ได้หรอ'' ''ได้สิ แต่ก่อนอื่น พสุรู้เรื่องกลิ่นของคนเรามั้ย'' ''รู้สิ กลิ่นก็คือฟีโรโมนที่เราปล่อยออกมาดึงดูดอีกฝ่าย ใช่มั้ย'' ''ถูก แล้วรู้มั้ยว่ากลิ่นฟีโรโมนของตัวเองคือกลิ่นอะไร'' พสุทำหน้างง ไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน ''ไม่รู้ ไม่เคยสังเกตเลย'' ราคานยิ้ม ''ทุกคนมีกลิ่นเฉพาะตัวและไม่ซ้ำกันนะ ถึงจะคล้ายกันบ้างแต่ยังไงก็ไม่ซ้ำกัน เราเลยรู้ได้ไงว่ากลิ่นนี้เป็นของใครและตามตัวถูก'' พสุพยักหน้าเข้าใจ ''ถ้าอย่างนั้นกลิ่นของเราคือกลิ่นอะไรหรอ'' พสุปล่อยฟีโรโมนของตัวเองออกมา ราคานได้กลิ่นแล้วก็รู้สึกเคลิ้มๆทันที ''พอก่อน'' พสุรีบดับกลิ่นตัวเอง ''กลิ่นเมื่อกี๊ไม่ธรรมดาเลยนะ ทำให้ตอบสนองได้ไวมาก'' ''เราเป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วน่ะ'' ''กลิ่นเหมือนลาเวนเดอร์'' ''ลาเวนเดอร์หรอ'' ราคานพยักหน้า ''มันคือดอกไม้สีม่วงที่ช่วยให้เลือดไหลเวียนได้ดี และช่วยให้อวัยเพศตอบสนองได้ง่ายขึ้น'' ราคานพูดอย่างฉะฉาน พสุแอบทึ่งในความฉลาดรอบรู้ของราคาน ''ทำไมถึงรู้เยอะจัง'' ''เราเป็นทายาทเจ้าพ่อแห่งน้ำหอมนะ ต้องรู้เรื่องพวกนี้สิ'' ราคานตอบยิ้มๆ ราคานหยิบขวดน้ำหอมสีม่วงส่งให้พสุ ''ลองดมดู'' พสุรับไปสูดดม กลิ่นของมันขึ้นไปถึงสมองของพสุ ความรู้สึกสดชื่นไหลผ่านไปทั่วร่างกายจนพสุเผลอหลุดครางออกมา ราคานขำเบาๆ ''น้ำหอมของตระกูลจันทรโสภากุลไม่ได้แค่ให้กลิ่นหอมอย่างเดียว ยังให้ผลที่แตกต่างกันไปอีกด้วย ทั้งทำให้ไม่มีคนอยากเข้าใกล้ หรือดึงดูดชนชั้นต่างๆให้เข้าหา''ราคานรับกลับมา ''แต่ถ้าเลือกได้เราก็ไม่ใช้หรอกนะ'' ราคานวางขวดลง ''ทำไมล่ะ มันดีไม่ใช่หรอ'' ''ใช่ แต่การใช้น้ำหอมก็เท่ากับว่าเราสูญเสียความยูนีคของเราไปไม่ใช่หรอ ถ้าเราทุกคนกลิ่นเหมือนกัน ใครจะเป็นคนที่พิเศษล่ะ'' ราคานเอาขวดพวกนั้นเก็บใส่กล่อง ''กินอะไรมาหรือยัง'' ''ยัง'' ''เดี๋ยวไปอุ่นข้าวแกงกะหรี่ที่เหลือจากเมื่อวานให้ รอแปปนะ'' ''เดี๋ยวไปอุ่นเองก็ได้'' ''ไม่เป็นไร รอนี่แหละ'' ราคาลุกเดินไปอุ่นกับข้าว พสุเกิดความสงสัยจึงลองหลับตาตั้งใจดมกลิ่นของราคาน กลิ่นของมันเหมือนกับถ่าน เหมือนกองไฟที่อบอุ่น พสรู้สึกแปลกใหม่มากที่ได้รู้ว่าจริงๆแล้วทุกคนมีกลิ่นที่เฉพาะตัว ราคานเดินกลับมาพร้อมกับข้าวในมือ ''เหลืออยู่แค่นี้ พอมั้ย'' ''พอ ขอบคุณนะ'' ราคานยิ้มให้ หยิบกล่องน้ำหอมขึ้นมา ''งั้นไปก่อนนะ ต้องกลับไปรายงานผลกับพ่อน่ะ'' ''โอเค'' ราคานเดินไป หยุดแล้วหันกลับมาหาพสุ ''กลิ่นนั่นน่ะ ระวังๆไว้ด้วยนะ'' ''อืม เข้าใจแล้ว'' ราคานเดินออกไปจากบ้าน พสุกินข้าวจนหมด เดินเอาจานไปล้าง ทิ้งตัวนอนลงบนโซฟา คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งผลอยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าจากการทำงานเมื่อคืน

เลิฟ

     ''พี่พสุ พี่พสุครับ'' พสุสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะโดนปลุก ลืมตาขึ้นอย่างสะลึมสะลือ เลิฟส่งยิ้มมาให้ ''อ้าว เลิฟ'' พสุยันโซฟาขึ้นมานั่งอย่างงัวเงีย ''ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้ล่ะครับ'' ''พี่คงเผลอหลับไปน่ะ แล้วเลิฟมาทำอะไรหรอ'' เลิฟยกถุงขนมในมือขึ้นมาแกว่งไปมา ''ที่ร้านให้ขนมปังมาเยอะแยะเลย เค้าจะล้างสต๊อค เลยคิดว่าเอามาไว้ที่นี่ให้ทุกคนกินดีกว่า'' เลิฟล้วงไปในถุงหยิบให้พสุอันหนึ่ง ''ขอบคุณนะ'' พสุรับมา มองดูเวลาก็เห็นว่าตอนนี้2ทุ่มแล้ว ใกล้ได้เวลาที่พสุจะออกไปเรียกลูกค้า ''เลิฟไม่ไปทำงานหรอวันนี้'' ''วันนี้ผมสับกะกับกะเช้าน่ะครับ พรุ่งนี้ก็ไปทำกะกลางคืนเหมือนเดิม'' ''อ๋อ'' พสุลุกขึ้น ''งั้นพี่ไปก่อนนะ'' ''จะไปทำงานแล้วหรอครับ'' ยังไม่มีใครรรู้ว่าพสุนั้นทำงานอะไร ''อืม ไว้เจอกันนะ'' ''เดินทางดีๆครับ'' เลิฟโบกมือให้ พสุยิ้มตอบแล้วเดินออกมาจากบ้าน พสุแกะขนมปังที่เลิฟให้มากินรองท้องไปด้วย พสุเดินผ่านโรงแรมXซึ่งเป็นสถานที่ที่ลูกค้าพาพสุมาบ่อยๆ มีพวกขายบริการหลายคนยืนประปรายอยู่หน้าโรงแรม พสุเดินไปนั่งลงตรงที่ประจำ เอาหลอดยาคุมกำเนิดที่เอาด้วยเจาะไปที่แขนแล้วฉีด อยู่ๆก็มีกลิ่นอะไรบางอย่างที่คุ้นเหมือนเคยได้กลิ่นที่ไหนมาก่อนลอยมาเตะจมูก เป็นกลิ่นที่ดึงดูดมาก ให้ความรู้สึกเหมือนป่าสนที่เพิ่งฝนตก รู้สึกสดชื่นมาก กลิ่นนี้มีความกดดันและพลังสูงมาก น่าจะเป็นกลิ่นของอัลฟ่าสักคนที่อยู่แถวนี้ ตรงนี้กลิ่นยังดูจางอยู่ พสุเดินตามกลิ่นนั้นไปเพราะอยากรู้ว่าเจ้าของกลิ่นนี้คือใคร พสุเดินมาที่ซอยเล็กๆข้างโรงแรม ตั้งใจดมกลิ่นแล้วเดินตรงไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาหยุดหน้าบ้านหลังใหญ่ที่มีตะไคร่น้ำเกาะ รูปปั้นหินอ่อนมากมายเรียงอยู่หน้าบ้านเต็มไปหมด พสุจำได้ว่าที่นี่คือบ้านที่พสุเคยมาขโมยของแล้วโดนเจ้าของบ้านจับได้ น่าจะชื่ออาร์ทหรืออะไรสักอย่าง หลังจากวันนั้นพสุก็ลืมเรื่องบ้านหลังนี้และไม่ได้เจอกันอีกเลย กลิ่นนั้นบอกว่าเจ้าของกลิ่นอยู่ที่นี่แน่นอน รอบๆบ้านเป็นป่าที่มีต้นไม้สูงขนาดใหญ่ขึ้นอยู่เต็มไปหมด พสุดับกลิ่นและจิตของตัวเอง เดินไปที่หน้าบ้านอย่างช้าๆ พสุจำได้ว่าครั้งที่แล้วเกือบเอาตัวไม่รอดจากรูปปั้นหินพวกนี้ อยู่ๆรูปปั้นพวกนั้นก็เริ่มขยับ ดวงตาของพสุเปล่งแสงสีม่วงทำให้ตัวเองโปร่งทะลุทันที รูปปั้นพวกนั้นหันมามองพสุ ยืนนิ่งไม่ขยับ พสุเองก็ยืนนิ่งเช่นกัน แปลกที่พวกมันไม่เข้ามาทำร้ายพสุแบบครั้งที่แล้ว พวกมันยืนเรียงกันเป็นแถวสองทาง โค้งคำนับให้พสุแล้วยืนค้างไว้ พสุรู้สึกงุนงงกับการกระทำของพวกมัน ค่อยๆเดินไปตามทางอย่างระมัดระวังจนมาถึงหน้าประตูบ้าน หันหลังกลับไปมองก็เห็นว่าพวกมันยังโค้งอยู่ พสุเดินทะลุประตูเข้ามาข้างใน บรรยากาศยังคงเก่าและน่าขนลุกเหมือนเคย พสุเดินไปรอบๆบ้าน มีรูปวาดมากมายแขวนอยู่บนผนังบ้าน จำได้ว่าครั้งที่แล้วมันไม่มี พสุเดินมาเรื่อยๆจนเจอกับรูปภาพภาพหนึ่งที่ทำให้พสุตะลึง มันคือรูปของพสุกับร่างกายที่เปลือยเปล่า ที่น่าตกใจคือมันขยับตัวได้เหมือนมีชีวิต รูปนั้นมองมาที่พสุด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ''สวัสดีครับคุณหัวขโมย'' เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหลัง พสุรีบหันไปง้างมือจะต่อยแต่ก็โดนอีกฝ่ายจับไว้
/ W# j; R# n/ }

( V) b9 {% Z  W+ z) f

อาร์ท

     อาร์ทส่งยิ้มมาให้ พสุเอามือลง ''หัวขโมย?'' ''ก็ไม่ใช่หรอครับ ครั้งนี้คุณจะมาขโมยอะไรอีก'' ''เปล่าสักหน่อย ผมแค่เดินผ่านมา'' ''ผมล้อเล่นน่ะครับ'' อาร์ทขำ มองไปที่รูปบนผนัง ''ชอบมั้ยครับ หลังจากวันนั้นผมก็รอคุณกลับมาดูรูปนี้อยู่ตลอด แต่คุณก็ไม่เคยมา'' ''ผมยุ่งๆน่ะครับ'' พสุมองรูปของตัวเองที่มองกลับมา ''สวยครับ'' ''ใช่ สวย คุณน่ะ'' อาร์ทพูดยิ้มๆ พสุเขินนิดหน่อยแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไร ''แล้วทำไมมันถึงขยับได้ล่ะครับ'' ''ทุกรูปที่ผมวาดมีชีวิตทั้งหมดแหละครับ'' ''จริงหรอครับ'' อาร์ทขำ ''ไม่จริงหรอกครับ พลังของผมในการควบคุมสิ่งที่ไม่มีชีวิตให้มีชีวิตขึ้นมาต่างหาก แต่ทางเทคนิคก็แปลว่ารูปนี้มีชีวิตนั่นแหละ'' อาร์ทบอก อาร์ทเป็นอัลฟ่าร่างใหญ่หุ่นล่ำ หน้าตาหล่อเหลา พสุจำได้ว่าอาร์ทเคยบอกว่าอาร์ทนั้นอยากเป็นจิตกรแต่ที่บ้านไม่สนับสนุน เลยต้องแอบมาที่บ้านหลังนี้ พสุคิดว่าอาร์ทน่าจะเป็นคนมีชื่อเสียงหรือลูกหลานตระกูลไหนสักตระกูลแน่ๆ ทั้งการวางตัวและรูปร่างหน้าตาไม่น่าใช่คนธรรมดา ยิ่งยืนใกล้อาร์ทก็ยิ่งชัดเจนว่ากลิ่นที่ติดจมูกของพสุอยู่คือกลิ่นของอาร์ท ''ไหนๆคุณก็มาแล้ว พอมีเวลานั่งคุยกันมั้ยครับ'' พสุคิด จริงๆเวลานี้พสุควรจะออกไปหาแขกมากกว่า ''ได้ครับ'' พสุตอบ อาร์ทยิ้ม ดีดนิ้ว ไฟทั้งบ้านติดขึ้นมา บรรยากาศในบ้านจากตอนแรกที่อึมครึมกลายเป็นอบอุ่นขึ้นมาทันที ''ตามผมมานะครับ'' อาร์ทเดินนำพสุไปตามทางเดินยาวที่ปูด้วยพรมกำมะหยี่ มาที่โต๊ะกลมหรูตัวหนึ่งในห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ ''เชิญนั่งครับ'' พสุนั่งลง รูปปั้นหินตัวหนึ่งเดินถือถาดใส่ชาและแก้วมาที่โต๊ะ วางลงจัดอย่างสวยงามแล้วเดินจากไป พสุยังเกรงๆอาร์ทอยู่เพราะว่าเป็นอัลฟ่า อาร์ทรินชาให้พสุ ''ขอบคุณครับ'' พสุรับมา ''ตามสบายนะครับ ไม่ต้องเกร็งหรอก'' อาร์ทรินให้ตัวเองแล้วเอาขึ้นมาจิบ ''คุณพสุทำงานอะไรหรอครับ'' พสุอึกอัก อาร์ทยิ้ม ''ผมเปลี่ยนคำถามก็ได้ครับ คุณพสุอยู่แถวนี้หรอครับ'' ''เปล่าหรอกครับ ผมอยู่ย่านชุมชนแออัด'' ''อ๋อ'' ''แล้วคุณล่ะครับ'' ''ผมอยู่ในชุมชนคนชั้นสูงน่ะ แต่ก็ไม่ค่อยได้กลับไปหรอก ส่วนใหญ่จะแวะมาสิงอยู่ที่นี่มากกว่า'' อาร์ทวางถ้วยชาลง ''ขอบคุณที่มานั่งอยู่กับผมนะครับ ผมไม่ค่อยได้คุยกับใครสักเท่าไหร่'' ''ทำไมล่ะครับ'' ''ไม่รู้สิครับ คงเพราะผมไม่ใช่คนที่เฟรนด์ลี่สักเท่าไหร่'' พสุมองอาร์ทแล้วไม่เห็นว่าเป็นอย่างนั้นเลย อาร์ทดูเป็นมืตรมากและน่าจะมีเพื่อนเยอะ ''คุณตามกลิ่นของผมมาใช่มั้ย'' อยู่ๆอาร์ทก็ถามขึ้น พสุทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ต้องตอบว่าอะไร ''ผมก็ได้กลิ่นคุณอยู่ตลอดเหมือนกัน คงเป็นเพราะคุณมาแถวนี้บ่อยล่ะมั้ง'' อาร์ทบอก กลิ่นของอาร์ทเริ่มแรงขึ้นเรื่อย พสุรู้สึกหน้าเริ่มร้อน เหงื่อไหลนิดหน่อย เหมือนพสุจะฮีท กลิ่นฟีโรโมนของพสุกระจายฟุ้งไปทั่วทำเอาอาร์ทเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมา อารทเลื่อนตัวเข้ามาใกล้พสุ เอามือลูบไล้ผ่านแก้มของพสุเบาๆ ''ขออนุญาตนะครับ'' อาร์ทบอก พสุตอนนี้เหมือนจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ดึงอาร์ทเข้ามาจูบ อาร์ทตกใจนิดหน่อยแต่ก็จูบตอบ ดึงเอวของพสุเข้ามาชิดตัว อุ้มพสุเดินขึ้นไปชั้นบนของบ้าน
1 D, p+ ]% ]0 [/ d+ R6 y. P     อาร์ทวางพสุลงบนเตียง ขึ้นมานอนคร่อมร่างของพสุไว้ กลิ่นของพสุนั้นเย้ายวนมาก ฟุ้งไปทั่วห้องนอน อาร์ทเอามือปัดผมที่ปรกหน้าของพสุออก โน้มหน้าลงมาจูบพสุ พสุเอามือคล้องคอของอาร์ทไว้แล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน อาร์ทสอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับพสุ แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ อาร์ทขบกัดริมฝีปากล่างของพสุแล้วดึงเบาๆ ยื่นหน้าไปกัดติ่งหูของพสุ เลียไล้ไปตามใบหู ลากลิ้นเลียลงมาตามลำคอ ''อะ อา'' ดูดคอของพสุจนเป็นรอยแดง พอพสุเครื่องติดตัวตนตอนทำงานก็เริ่มออกมา สายตาของพสุนั่นยั่วยวนมากจนทำให้อาร์ทแทบจะทนไม่ไหว อาร์ทถอดเสื้อของตัวเองออก เผยให้เห็นหุ่นล่ำๆของอาร์ท อกหนาไหล่กว้าง กล้ามเป็นมัดๆเห็นชัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ อาร์ทค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของพสุลง หุ่นของพสุนั้นลีนมีกล้ามเนื้อพอเหมาะ ผิวขาวเนียนน่าสัมผัส อาร์ทก้มลงมาดูดหัวนมสีชมพูระเรื่อของพสุ ''อ๊ะ อืออ'' พสุคราง บิดตัวไปมา อาร์ทจูบไปทั่วตัวของพสุ ลากลิ้นเลียผ่านหน้าท้องเรียบ ถอดกางเกงของพสุออก ยกขาของพสุขึ้นสูง เผยให้เห็นตูดขาวเนียนกลมกลึง อาร์ทจูบแก้มก้มของพสุ เอามือแหกตูดของพสุออก รูหีสีชมพูของพสุขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน ''สวยอย่างที่คิดไว้จริงๆด้วย'' อาร์ทยื่นหน้าไปเลียหีของพสุ ''งึก อ๊ะ'' อาร์ทตวัดลิ้นเลียหีของพสุไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของอาร์ททำเอาพสุเสียววาบไปทั้งตัว อาร์ทใช้ลิ้นดุนรูของพสุ เลียหีของพสุอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นอนลงบนเตียง พสุลุกขึ้นมา เลื่อนตัวไปตรงเป้าของอาร์ท ถอดกางเกงของอาร์ทออก ควยอาร์ทแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน พสุขบกัดเบาๆลงไปตามลำควย ดึงกางเกงในของอาร์ทลง ควยใหญ่ยาว15นิ้วเด้งออกมา หัวยังไม่เปิดดี กองหมอยดกดำ กลิ่นฟีโรโมนอัลฟ่าของอาร์ทกระจายเข้าจมูกพสุจนทำให้เงี่ยนไปหมดพสุเอาควยอาร์ทเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' พสุอมควยของอาร์ทอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปเลียวนๆตรงหัวควย กินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงหัว ถอกควยของอาร์ทลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา พสุเลียไปตามแง่งควยของอาร์ท ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควย จับลำควยของอาร์ทตั้งตรง ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดุดเลียไข่ของอาร์ทจนชุ่ม อาร์ทจับหัวของพสุไว้ เอาควยยัดปากแล้วเด้งเอวเย็ดอย่างเมามันส์ ''อาาา'' ''อ๊อก ออก อ๊อก'' ควยอาร์ทใหญ่คับปากของพสุไปหมด อาร์ทกระแทกควยเข้ามาในปากพสุไม่ยั้ง สายตาของพสุที่มองมาทำให้อาร์ทยิ่งเงี่ยนขึ้นไปอีก แทงเข้ามาลึกจนพสุสำลักน้ำตาเล็ด อาร์ทถอนควยออก น้ำลายพสุไหลเยิ้มติดควยอาร์ทมา อาร์ทจับควยแฉะๆตีหน้าของพสุรัวๆ อาร์ทผลักพสุนอนลงไป เอาขาพาดบ่าตัวเอง เอาควยถูไปมาตรงรูพสุ ''ผมคงเบามือให้ไม่ไหวหรอกนะ'' พสุยิ้ม ''ใส่มาให้เต็มที่เลยครับ'' อาร์ทดันควยเข้าไปในหีพสุจนสุดลำ ''อึก อ๊ะ'' ควยอาร์ทใหญ่คับหีของพสุไปหมด แทงเข้ามาลึกจนพสุทั้งจุกทั้งเสียว ''ซี้ดด แน่นชิบ'' หีพสุนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยอาร์ทอย่างบ้าคลั่ง อาร์ทเด้งเอวเย็ดหีของพสุเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อะ อาาา'' ''ซี้ดดด'' อาร์ทจับเอวของพสุไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง สอดควยเข้าออกหีของพสุอย่างเร็วและแรง กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ผสมกันคละคลุ้งไปทั่วห้อง อาร์ทดึงแขนของพสุไว้แล้วซอยอย่างเมามันส์ ''อะ อาาา'' ควยอาร์ทแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของพสุไปมาจนเสียวไปหมด ควยพสุแข็งกระดกขึ้นลง อาร์ทโน้มตัวลงมาจูบพสุ เร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก '''อือออ อื๊ออ'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมา อาร์ทเด้ารัวๆ ''อะ อาาาา ซี้ดด!'' อาร์ทกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้ามาในหีของพสุ น้ำควยมากมายไหลเข้ามาเรื่อยๆ อาร์ทอุ้มพสุขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวตัวเองไว้ โก้งโค้งลงแล้วเย็ดหีพสุอีกรอบทันที ''อึก อือออ แรงๆเลยครับ อาาา'' ''อูยยย'' อาร์ทเด้าหีของพสุอย่างเมามันส์ ซอยหีของพสุเป็นจังหวะ ตอกควยเข้ามาในหีพสุอย่างแรง ''อึก อาาา อ๊ะ'' พสุคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของอาร์ท เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ควยอาร์ทแทงเข้ามาลึกกระทุ้งจุดเสียวของพสุย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ หัวของพสุขาวโพลนไปหมด ควยแข็งขึ้นมาอีกครั้ง อาร์ทดึงพสุมาจูบ เอวก็ยังไม่หยุดเด้าหีพสุ อาร์ทกระแทกเร็วและแรงขึ้นเรื่อยๆ ''อะ อ๊ะ!'' พสุควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด อาร์ทเด้ารัวๆ ''โอยย อ้าา!'' อาร์ทตอกควยเข้ามาเต็มแรง ควยอาร์ทขยายใหญ่ขึ้นล็อคกับหีของพสุ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีพสุจนอุ่นไปหมด อาร์ททิ้งตัวลงนอนข้างพสุ ควยยังค้างอยู่อย่างนั้น ดึงพสุเข้ามากอด รอสักพักจนควยเริ่มหดลงแล้วจึงถอนออก น้ำควยขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาจากรูของพสุ
2 _" v% ]$ {, R: e* |4 g; Z     ทั้งคู่นอนพักอยู่บนเตียงสักครูก่อนที่พสุจะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเพราะความเคยชิน อาร์ทยื่นมือมาจับแขนของพสุไว้ ''จะไปแล้วหรอครับ'' พสุหันไปหาอาร์ท ''ครับ'' ''ให้ผมไปส่งมั้ย'' ''ไม่เป็นไรครับ ผมกลับได้' ไม่อยากรบกวนด้วย' ''มันดึกแล้ว อันตราย ผมจะกลับบ้านอยู่แล้ว เดี๋ยวผมไปส่งนั่นแหละ'' ''ก็ได้ครับ'' อาร์ทลุกขึ้น ใส่เสื้อผ้า ทั้งคู่ลงมาชั้นล่าง ออกมาหน้าบ้าน ''รอผมตรงนี้แปปนึงนะ'' พสุพยักหน้า อาร์ทเดินอ้อมไปด้านหลัง รถสปอร์ตสีดำขับออกมาจอดหน้าพสุ ''ขึ้นมาเลยครับ'' พสุขึ้นมาบนรถ ''เดี๋ยวคุณบอกทางผมด้วยนะ'' ''ได้ครับ'' อาร์ทขับรถออกมาจากซอย ไปตามทางที่พสุบอก จนกระทั่งมาถึงหน้าอพาร์ทเม้นท์ของพสุ ''คุณอยู่ที่นี่หรอครับ'' ''ใช่ครับ'' พสุบอก ''ขอบคุณนะครับที่มาส่ง'' พสุเปิดประตูจะลงจากรถแต่อาร์ทจับเอาไว้ ''คุณจะมาหาผมอีกมั้ย'' อาร์ทถาม พสุเงียบไปแปปนึง ''ถ้าผมผ่านไปแถวนั้น ผมจะแวะไปนะครับ'' ''ผมไม่เชื่อคุณหรอก'' อาร์ทยิ้ม ยื่นโทรศัพท์มาให้ ''ผมขอไลน์กับเบอร์คุณไว้ได้มั้ย'' พสุนั้นไม่ชอบการผูกมัดกับใครสักเท่าไหร่ เพราะคิดว่าการอยู่ตัวคนเดียวสบายใจกว่า แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้พสุเอาโทรศัพท์ของอาร์ทมาพิมพ์เบอร์ของตัวเองลงไปแล้วส่งคืนอาร์ท อาร์ทเอาโทรสัพท์เก็บใส่กระเป๋า ''แล้วเจอกันใหม่นะครับ พสุ'' ''ครับ'' อาร์ทยิ้มให้แล้วขับรถออกไป พสุเดินทะลุตึกเข้ามาในอพาร์ทเม้นท์ ขึ้นบันได้มาที่ห้องของตัวเอง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง กลิ่นของอาร์ทยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูก ''กลิ่นจะแรงอะไรขนาดนี้นะ'' พสุบ่น เอาผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วนอนหลับไป
* L- o: T) R+ I4 @     ราคานขับรถกลับมาที่บ้านฝูงอีกครั้งหลังจากที่คุยงานกับพ่อเสร็จ เปิดประตูเข้ามาข้างใน เลิฟที่นั่งอยู่ที่โซฟายิ้มให้ ''สวัสดีครับพี่ราคาน'' ''อ้าว เลิฟ ไม่ไปทำงานหรอวันนี้'' ราคานถามอย่างแปลกใจเพราะปกติเลิฟจะทำงานอยู่ร้านสะดวกซื้อ24ชั่วโมงกะดึก ''วันนี้ผมสลับกะน่ะครับ ทำตอนเช้าไปแล้ว พรุ่งนี้ค่อยเข้ากะดึกเหมือนเดิม'' ''หรอ'' ราคานวางกระเป๋า นั่งลงข้างๆเลิฟ ''อ้อ ที่ร้านผมเค้าให้ขนมปังมา กินมั้ยครับ'' เลิฟหยิบขนมปังในถุงส่งให้ราคาน ราคานรับมา ''ขอบคุณนะ หิวอยู่พอดี'' ราคานแกะขนมปังกิน เลิฟมองราคานที่ใส่สูทเต็มยศ ''มองอะไรเรา'' ''วันนี้พี่ราคาแต่งตัวเต็มยศจังครับ'' ราคานขำ ''พี่ไปทำงานมาน่ะ'' ''เท่ดีนะครับ'' เลิฟเงยหน้าขึ้นมามอง ราคานชะงักไปนิดหน่อย ''ไม่ต้องมายอหรอก'' ''ผมพูดจริงนะครับ ไม่ได้ยอสักหน่อย'' ''ขอบคุณนะ'' ราคานยิ้ม กินขนมปังต่อ ''ขอโทษนะครับ'' เลิฟบอกแล้วยื่นตัวเข้ามาใกล้ เอามือเช็ดครีมที่เลอะมุมปากของราคาน ทั้งคู่สบตากัน อยู่ๆเลิฟก็รู้สึกเขินขึ้นมารีบถอยออก ราคานยิ้มขำ ''พี่นี่กินเลอะเทอะจริงๆเลย'' ราคานว่าตัวเอง ''แล้วเราจะกลับอพาร์ทเม้นท์มั้ย'' ''ก็กะจะกลับแล้วครับ แต่พี่ราคานมาพอดี'' ''งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง'' ''ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่เพิ่งทำงานมา พักผ่อนเถอะ ผมกลับได้ครับ'' ''พี่จะปล่อยเราเดินกลับคนเดียวได้ยังไงล่ะ ช่วงนี้เรายังไม่ปลอดภัยนะ ถ้าเราโดนทำร้ายอีกจะทำยังไง'' ''ครับ'' เลิฟทำหน้าหงอย ราคานยิ้มแล้วถอนหายใจ เอามือวางบนหัวของเลิฟ ''อย่าทำหน้าอย่างนี้บ่อยสิ พี่ไม่ได้ดุอะไรเราสักหน่อย'' ''ครับ'' ราคานลูบหัวของเลิฟอย่างเอ็นดู ''ปะ กลับกันเถอะ'' ทั้งคู่กำลังจะเดินออกจากบ้านแต่ก็มีคนเดินสวนเข้ามาพอดี

โฬม

     โฬมเปิดประตูเข้ามาจังกวะเดียวกับที่ราคานและเลิฟกำลังจะออก ''อ้าว ว่าไงมึง'' ราคานทัก ''เออ จะไปไหนกัน'' ''กูกำลังจะกลับแล้ว เลยจะไปส่งน้องด้วย'' โฬมพยักหน้า มองมาทางเลิฟ เลิฟยกมือไหว้ ''สวัสดีครับคุณโฬม'' ''ไม่ต้องเรียกคุณแล้วก็ได้'' โฬมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยๆ ''ครับพี่โฬม'' หลังจากการต่อสู้กับฝูงหงษ์ผงาดครั้งนั้นโฬมเบามือกับเลิฟมากกว่าเดิมมาก ไม่ค่อยแกล้งเหมือนตอนแรกๆแล้ว เพราะเลิฟคอยรักษาโฬมอยู่ทุกครั้งที่ได้รับบาดเจ็บ แถมยังต้องรับกรรมจากสิ่งที่คนอื่นในฝูงก่ออีก ''เดี๋ยวกูไปส่งเองก็ได้'' โฬมบอก ''แต่มึงเดพิ่งมาถึงไม่ใช่หรอ ไม่พักก่อนล่ะ'' ''กูแค่แวะมาเอาของที่ลืมไว้แล้วก็กลับแล้ว'' ''ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปส่งเลิฟเอง'' ''มึงไปส่งบ่อยแล้ว เปลี่ยนกันบ้างไม่เห็นจะเป็นอะไร'' ''แล้วทำไมต้องเปลี่ยนล่ะ'' ทั้งคู่หันมามองเลิฟที่ยืนงงอยู่อย่างกล้าๆกลัวๆ ''เอ่อ เดี๋ยวผมให้พี่ราานไปส่งแล้วกันครับ'' โฬมมีสีหน้าหงุดหงิดนิดหน่อย ''ตามใจ'' ''ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้พี่ไปส่งนะครับ ผมแค่เห็นว่าพี่เพิ่งมาถึง น่าจะนั่งพักสักหน่อย'' ''เห็นมั้ย น้องเค้าเป็นห่วงมึงไง ไปๆ เดี๋ยวกูกลับมา ไปส่งน้องก่อน'' ''เออ'' ราคานเดินออกไปจากบ้านกับเลิฟ โฬมมองตามไปแล้วเข้าไปในบ้าน ราคานขับมาส่งเลิฟที่อพาร์ทเม้นท์ ''ขอบคุณนะครับพี่ราคาน'' ''ไม่เป็นไร อ้อ แปปนึง'' ราคานเอื้มมือไปหยิบซองเอกสารหลังรถส่งให้เลิฟ เลิฟรับมาอย่างงงๆ ''อะไรหรอครับ'' ''เอกสารเรื่องโรงเรียน เอาไปกรอกข้อมูลให้เรียบร้อยแล้วเอามาให้พี่พรุ่งนี้นะ'' เลิฟดีใจมาก ''ได้ครับ'' ราคานยิ้ม ''ไป ขึ้นห้องได้แล้ว'' ''ครับ ขับรถดีๆนะครับ'' เลิฟลงไปจากรถ เดินอย่างร่าเริงเข้าไปในอพาร์ทเม้นท์ ราคานมองตามจนเลิฟขึ้นไปแล้วจึงขับรถออกมา

Kantanaty

shinecaraff ตอบกลับเมื่อ 2022-4-7 01:08
ได้คู่จิ้น มา 2 คู่ละ มโนไปเองไกลมาก  55+ ราคานเหมาะกะเ ...

5 q& i+ R2 t  x$ q. R  s+ bจะยังไงน้าา

Kantanaty

bbb615 ตอบกลับเมื่อ 2022-4-5 04:55
ขอบคุณครับ

! l/ y6 |  R* ?* h1 r, B{:7_295:}

Youngblood

น้องเลิฟมีใจให้พี่ราคานบ้างแล้วสิท่า เขินซะขนาดนี้ แต่ทีกับโฬมนี่ทำตัวเหินห่างเชียว เรียกคุณโฬมๆ555
0 l2 `* z* B5 _: D  Q- c5 Y2 [1 y: Oแต่คุณโฬมก็ชอบน้องเลิฟเหมือนกันล่ะสิท่า มีแข่งกับราคานเพื่อทำคะแนนด้วย ถ้าชอบก็มาช่วยราคานดูแลหัวใจน้องเลิฟอีกคนก็ดีเหมือนกานน้า น้องเลิฟคงไม่รังเกียจคุณโฬมเอ้ยพี่โฬมหรอก555

9 O+ V0 q7 F' M- Hอาร์ตกับพสุนี่ยังไงกันน้า เริ่มสนิทกันเยอะขึ้นแล้ว อาร์ทดีกับพสุด้วยใจจริงใช่เปล่า คงไม่ได้แกล้งเข้ามาทำดีกับพสุเพื่อหวังอะไรแอบแฝงช่ายมั้ย

genie_oh

ราคานเลิฟมีลุ้นมาก อาร์ทนี่คนดีมั้ยนะ กลัวมาหลอกพสุจัง แต่หล่อ ให้อภัย 5555

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Kantanaty

{:7_295:}

Anavin

Kantanaty

{:7_295:}

TTGIF

จะเป็นราคานรึโฬมอ่าที่ได้เลิฟไปครอง5555

audiwoods

ราคานเป็นพี่ใหญ่ที่ดีจริงๆครับ

rrrrru-nong

ราคานกับโฬมให้เป็นคู่ของเลิฟไป

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Kantanaty

{:7_295:}

sky1234

ขอบคุณค้าบ

guys4

ก็ 3P ไป ราคาน โฬม เลิฟ 555555

6 t4 E* G' N8 t! h2 Mขอบคุณครับ
3 c" O! W8 v0 F/ s: V2 c
{:4_112:}

teecga25341991

ราคานคู่กัยเลิฟ พสุสคู่กับอาท อยากให้คู่แบบนี้จัง

Kantanaty

{:7_295:}

jumpingblue

ชั้นอยากเป็นเลิฟ ชั้นแยากเป็นพสุ กรี๊ด

lekthai

อาร์มเริ่ด ขอบคุณ

Kantanaty

{:7_295:}

bbb615

ขอบคุณครับ

Kantanaty

{:7_305:}