แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Vitamin25 เมื่อ 2022-4-5 04:44
# e2 V7 V* H+ i i: _
3 t1 e4 }( k9 N( p***ตอนนี้เป็นการเล่าเรื่องปัญหาภายในครอบครัวของเราซะส่วนใหญ่
* X, c! T1 i& q, U+ Y& k# k4 @
ใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ สามารถข้ามไปรออ่านตอนหน้าได้น้า เตือนไว้ก่อนเน้อ... ไม่อยากให้เสียเวลาอ่านจ้า***
+ y. s [ l; O. H3 ]9 m0 s3 h V* Q# O0 `8 {( a6 r K7 b1 @
----------- $ u. f" \: p" j7 L4 P, X
หลังจากที่พี่ยักษ์กับพี่เมฆออกไปแล้วเราและพี่บัวก็ขึ้นมาดูทีวีข้างบนบ้าน
5 c7 \/ e+ X7 {- g8 L+ S( \9 `ตอนนั้นด้วยความที่พี่บัวเขาเป็นสายละครพื้นบ้านจักรๆวงศ์ๆก็เลยต้องสลับช่องกันดูเวลาที่ช่องการ์ตูนโฆษณา
l, I+ U1 Q2 y& ]/ U7 X* F9 R& Yถึงจะไม่ได้ออกไปเล่นด้วยกันแต่อย่างน้อยได้นั่งคุยเล่นด้วยกันไปเรื่อยก็ยังดีตามภาษาเด็ก. i, m% P) G/ `+ {
! D3 O3 x! H& V0 [หลังจากนั้นสักพักใหญ่เราก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาแต่เป็นเสียงเท้าที่หนักมากเลยเดินออกไปดู
% b# S: ]4 `: B0 }( Jแต่ใบหน้าของคนที่เราเห็นกลับเป็นอีกคนหนึ่งที่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากเจอมากที่สุด
) k5 o- j9 x4 Y$ y
& O# k0 U' l, r' Y, T9 B( Eป้าอัญ...
8 k6 f$ {; \' m6 N, P2 |% z4 E5 l3 G0 h
คนที่มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเรา เป็นพี่สาวคนโตของแม่...
" J3 {, h: [" g2 `2 e( b6 P" y5 t& D: g# I T
“ไอ้มิน! มึงมาอยู่นี่ทำไม!!ทำไมมึงไม่อยู่กับยาย!!!”ป้าอัญเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกับชี้หน้าด่าทันทีที่เห็นหน้าเรา
2 \- L% @ P( d1 D( f7 I- U% v. v
' Z) D$ ]$ U; s Y9 N2 hเราได้แต่ยืนตัวสั่น และไม่กล้าตอบอะไร
5 a" _1 M" ?- _1 q2 F8 T, q8 M8 \2 Z, ^; Z; q/ g5 \& s7 \
“กูถามว่าทำไมไม่อยู่กับยาย! มึงอย่าทำตัวมีปัญหาเหมือนแม่มึงได้มั้ย?!!” ป้าอัญเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระชากแขนเรา เราได้แต่ยืนตัวสั่นเพราะความกลัว กลัวจนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่เราต้องพยายามข่มใจตัวเองไว้
* W8 c3 {( Z p! `/ hไม่งั้นเราจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องและโดนลากตัวกลับไปง่ายๆ แน่
* q; @' h& V* W. D. V5 W% Y
: D: u) j0 K% R+ x. q* K; W“มิน...อยากอยู่กับพี่ยักษ์...”เราทำได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆ ตามที่เคยคุยตกลงกับพี่ยักษ์เขาเอาไว้+ b- K! Q0 s" n% J/ C. F1 F
แต่การที่อ้าปากตอบกลับไปแค่นั้นก็ทำให้เราเสียงสั่นมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา
: |7 w5 G" S% z% u
% \! [3 ?( D! \' G& q- e7 X“ป้าคะ พี่ยักษ์เขาให้มินอยู่ด้วยจริงๆ นะ” พี่บัวเดินออกมาช่วยพูดพร้อมกับมายืนใกล้ๆ เหมือนจะดึงตัวเราออกไป! R! M/ O8 B& X. D( J: J p
) \, Z0 Q7 `' p
แต่เหมือนว่าป้าอัญจะไม่ได้สนใจอะไรแกฟาดฝ่ามือที่หนาใหญ่แกของมาที่กลางหลังของเราจนดัง “อ๊อก”
2 @+ Y9 l; v$ c3 W1 Q3 d9 ~8 Eมันเจ็บและจุกมากจนทำให้เราล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น. Z4 l( ~) a9 Z, d% t
& J Z6 Z/ i3 a; _
ตอนนั้นพูดตามตรงว่าเรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วมันทั้งเจ็บและกลัวแต่เราพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้สะอื้นออกมา6 H* ^6 h7 F$ e4 }$ h
1 K6 Q8 Y2 c" C6 m- P4 l“มึงไปเก็บของเดี๋ยวนี้!แล้วกลับไปกับกูซะไอ้เด็กเหี้ย!!”
4 J6 h+ B' r& g$ ?6 C8 K
+ d$ B, R& `5 v“...มิน...อยากอยู่...กับพี่ยักษ์...นะป้าอัญ..มินขออยู่กับพี่ยักษ์...”เราพยายามพูดออกไปเพื่อยืนยันคำพูดเหมือนเดิม เพราะเราสัญญากับพี่เขาไว้แล้ว% N2 \9 P7 m% V7 t# q
$ L3 j+ L' {7 n* T3 L/ p6 q6 Eแต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ฟังและไม่เข้าใจอะไรเลย... ป้าอัญเดินมาทั้งหยิก ทั้งทุบทั้งตีจนเราเจ็บและกลัวมาก ทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้โฮออกมา
* W6 L# G! [ s1 }
1 V! A7 \2 `6 w
3 |/ K* }5 Y5 k4 ~8 b' Fพี่บัวก็พยายามจะมาช่วยแต่ด้วยความที่พี่เขาก็ยังเด็กทำให้ช่วยอะไรไม่ได้มาก
* G) v; D7 o0 g9 B, o
2 c* T9 q. s; qหลังจากนั้นป้าอัญก็ลากเราเข้าไปในห้องแล้วยืนคุมบังคับให้เราเก็บของใส่กระเป๋าและไปกับแก
' o8 n' _( z' q; ]9 l) R8 _ตอนนั้นเราพยายามค่อยๆ เก็บของให้ช้าที่สุด อย่างน้อยก็ถ่วงเวลา ในใจก็หวังลึกๆว่าพี่ยักษ์อาจจะกลับมารับเราเร็วกว่าตอนเที่ยง...
% {7 M S/ V5 K4 ^9 |; lแต่พอเห็นเรามีท่าทีชักช้า...ป้าอัญก็ลงมือตีเราอีกและกำชับว่าให้เราเก็บเร็วๆ...8 {7 w' q, R7 x# O2 Z# `! q
" A ~! q* ~* A
ตอนนั้นเรากลัวมากได้แต่หันไปมองพี่บัวที่มาช่วยเก็บของอยู่ข้างๆ" F1 l5 c0 D, ^* f; T/ q
. _7 x2 q( z: j, @
สุดท้ายเราได้แต่หอบของพะรุงพะรัง แล้วเดินตามป้าอัญกลับไปที่บ้านของยายโดยมีพี่บัวเข็นรถจักรยานแล้วคอยเดินอยู่ข้างๆ ( \' c! m8 E7 ^. x
ได้แต่หันหลังกลับไปมองที่บ้านพี่ยักษ์...อยากให้พี่เขากลับมารับเราก่อนเวลาจัง
% R, }- h, [2 Q; r6 g7 S- Vเรารู้สึกกลัวมากๆ กลัวว่าถ้ากลับไปถึงบ้านยายแล้วเราจะต้องเจอสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านี้ถ้าไม่มีพี่เขาอยู่ด้วย...' z) q7 K8 C9 ?) u+ N
! s2 R( |1 D6 N( x! ~) L6 _. Uและมันก็จริงอย่างที่เราคิด...
, c3 i. N* j6 |; qพอไปถึงบ้านของยายบรรดาป้าๆ และลูกพี่ลูกน้องของเราที่โตแล้วมายืนรวมรอกันอยู่ที่บ้านป้าห้าถึงหกคน 6 d5 d) \% Z q2 n
มองเขาไปไม่เห็นมีใครสักคนเลยที่เราจะวิ่งเข้าไปหาและขอความช่วยเหลือได้...6 e+ P" U6 M; l$ l4 h
6 s9 b" f* L# l% C
เรายืนอยู่หน้าทางเข้าไม่กล้าเดินเข้าไปก่อนที่ป้าอัญจะกระชากแขนกึ่งจิกเล็บเข้าไปทำให้เราเจ็บมาก จนต้องยอมเดินตามเข้าไป 6 n5 |+ o5 H8 B
“มึงกลับมาทำไมไอ้มิน!ออกไปจากบ้านกูเลยนะ!!”พอพูดจบยายก็เอาไม้ฟืนที่อยู่ใกล้ๆเขวี้ยงมาทางเรา & Q4 y5 b% P+ R6 n9 S7 `; K! T7 D- O6 w
บอกตามตรงนะตอนนั้นเราไม่รู้สึกเจ็บเลย มันรู้สึกเจ็บจากข้างในมากกว่ามันรู้สึกแย่และเสียใจจนอธิบายไม่ถูก/ p" r/ j0 m2 X7 p( n. U- Y
ทำไมต้องทำรุนแรงกับเราขนาดนี้ด้วย...
% i, U0 U$ n# K7 A: |& O
4 |* t8 ~$ e: Oเราทำอะไรผิดหรอ?
% @# W4 ^# r! H0 {0 L
Y' Z- J+ N; s7 a3 T& U) O, ^เราได้แต่ก้มหน้าร้องไห้โดยมีพี่บัวมายืนโอบไหล่อยู่ข้างๆ อย่างน้อยก็ยังมีพี่บัวนี่แหละที่คอยอยู่ด้วย
$ U& @& I4 q6 T+ `2 mถึงพี่บัวเขาจะช่วยปกป้องเราจากคนพวกนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยการที่พี่บัวเขาอยู่ข้างๆ4 z. G: i* V9 i7 j& L: S* r
ก็ทำให้เรารู้สึกดีและปลอดภัยขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี...
q& W' r% W+ k( d; Z6 P
" [* ~7 N& I0 d1 h/ lหลังจากนั้นเราก็โดนบรรดาญาติๆ รุมด่า
สาเหตุก็มาจากเพราะเรา ทำให้พวกชาวบ้านมาต่อว่าพวกเขา
4 d( M+ [& U; L. g4 l) Fว่าแค่เด็กคนเดียวยังเลี้ยงไม่ได้เลยแถมเป็นลูกหลานตัวเองแท้ๆ ปล่อยให้ไปอยู่กับคนอื่น . G+ `- D+ i/ t1 R: n, K# P
+ P! v( K% u- @! G( T7 [3 ~
ขออธิบายตรงนี้หน่อยว่า การที่ชาวบ้านเขามาคอยต่อว่า หรือคอยแขวะพวกญาติๆ เกี่ยวกับเรื่องเลี้ยงดูเรา ชาวบ้านพวกนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าเป็นห่วงเราหรืออะไรนะ...
/ H$ \) ^! ^8 Bแต่ว่าชาวบ้านบางคนในอดีตเคยมีปัญหาบาดหมางขุ่นข้องหมองใจกับทางบ้านยายเราอยู่แล้ว พอเขารู้ว่าจุดนี้สามารถเอามาแขวะได้ เขาก็เลยคอยแซะอยู่เรื่อยๆ ทำนองว่าแค่หลานคนเดียวบ้านนี้ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงได้ ต้องให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงอะไรประมาณนี้... ) Z2 `' r5 |- j3 R1 A5 y8 ?5 p
แต่มันก็เป็นความจริงด้วยแหละว่าไม่มีใครอยากเลี้ยงเราหรอก... บรรดาป้าๆ เขาก็มีลูกอยู่แล้ว แถมแม่เราไม่สามารถส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้ในจำนวนเงินที่พวกเขาพอใจได้ (ก็คือค่าจ้างเลี้ยงนั่นเอง) เลยไม่มีใครอยากได้เราไปเลี้ยง สุดท้ายเราเลยต้องอยู่บ้านตัวเอง แม่แค่อาศัย กึ่งๆ ฝากยายให้ช่วยดูแลเราตามที่เล่ามาตอนต้น
; D; y/ l3 _# ~, s; x“ก็ให้มันกลับมาอยู่กับยายนั่นแหละ อย่ามีปัญหาให้มาก ถ้าอยู่ไม่ได้ก็โทรตามเรียกให้แม่มันมาเอาไปเถอะ”
$ J6 |+ U1 s/ L; r4 O) _9 h6 z) _) Y หนึ่งบรรดาญาติของเราพูดขึ้นมา
! l1 i, ]3 y* \1 m) L; R* K! b) h: E. n2 Q5 `$ k0 \2 n) q
“…มิน...จะอยู่กับพี่ยักษ์ฮะ” เราได้แต่ก้มหน้าตอบกลับไปไม่กล้าเงยหน้ามองคนพวกนั้น6 e: m; k& G2 F, y+ A& ?
ทั้งที่เสียงยังสั่นกลัวแล้วน้ำตาก็ไหลคลอเบ้าอยู่แบบนั้น
6 ?3 Y4 X* [( ?1 P- I5 m/ U/ d1 {, Y( t/ y/ t4 R
“กูขอสักทีเถอะ พูดขนาดนี้แล้วมันยังไม่เข้าใจอีก! ไอ้เด็กเหี้ย!!”# [* }7 j6 |( ~/ l. Z. b
ป้าอัญยกเท้าขึ้นถีบจนตัวเราล้มลงตอนนั้นเราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมป้าเขาต้องโกรธแค้นเราขนาดนี้
3 h: O1 {. z T! E8 J, e4 |* k' Q- p0 ~$ ]4 t: @1 y
ตอนนั้นเราที่ล้มลงกับพื้นได้แต่นอนร้องไห้ แล้วทำได้แค่เพียงร้องเรียกหาแม่...
8 m$ v ^# p+ m, uพอนึกถึงภาพนี้ทีไรก็รู้สึกสงสารตัวเองมาก5 ] p7 c* y2 E, o7 x
/ n2 k( |6 Z, g7 }5 l% ]
พี่บัวเข้ามาพยุงตัวเราลุกขึ้นแล้วพาเราเดินกลับเข้าไปที่บ้านก่อนจะล็อคประตู1 E% x3 J8 S+ M% [7 K$ w0 s6 I" z3 ^
; {# I/ V W: u! w/ J- x ]" f
เรายังได้ยินเสียงด่าทอตามไล่หลังมาเป็นระยะๆ# e5 R/ z5 f8 c2 w
พร้อมกับเสียงที่พวกเขาคุยตกลงกันเสียงดังอยู่0 W8 v' j8 X+ M/ {. B
# V% b1 A. p ^: L/ @' J$ u. V ^/ o
เหมือนจะเกี่ยงกันไปมา ว่าใครจะเอาเราไปเลี้ยงจะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นเขาว่า...% C3 Z& {- |2 E/ u
! n& b8 m9 f7 Y4 x2 u1 f% K/ |
เรานั่งร้องไห้พร้อมกับมองนาฬิกา เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงสักที...
0 g N4 c0 o( u2 cถ้าพี่ยักษ์กลับมาที่บ้านแล้ว พี่เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราอยู่ที่นี่แล้วเขาจะกลับมารับเราหรือเปล่าในใจมันเริ่มคิด และกลัวไปต่างๆ นานา/ D7 V4 |6 c+ h. h% ?/ K+ _1 b
8 ?( ^3 r6 |8 Q# m. B% `ตอนนั้นได้แต่คิดว่าถ้าเราเลือกที่จะไปหาปลากับพี่ยักษ์ตั้งแต่ทีแรกไม่มัวมานั่งดูการ์ตูนเราคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้...4 ?- _. s# l5 ?( q& l7 \
' o9 Z* U1 Y* ?6 f/ S9 f
--------- * ]8 ~8 ~/ H0 m5 F
เราสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากหลับไปพักใหญ่ได้ยินเหมือนเสียงเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซค์บิดมาดังมากจากที่ไกลๆ จนมาจอดที่หน้าบ้านเรา4 O8 ^, y) Z) g4 ]- J. `) k
มันคล้ายกับเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ยักษ์ แต่พอเสียงมันถูกเร่งเครื่องจนดังมากเราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่- |; C' a% Y8 J" r' e3 A* R2 n
แต่ขอให้เป็นเสียงของรถมอเตอร์ไซค์พี่ยักษ์เถอะ...
* t) j% i% @7 r1 O7 N G; S2 n" g, k, V' R# I; s
สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะดังขึ้นมาจากทางบ้านของยาย
6 w, S3 m$ d) nและได้ยินเสียงด่าทอ พอเราได้ยินว่ามีชื่อพี่ยักษ์อยู่ในคำด่าพวกนั้น4 A4 z7 R1 X( t4 O) K5 |1 y% u
เรารู้สึกดีใจมากเลยรีบเปิดประตูออกไปก็เจอหน้าพี่เขาที่กำลังเดินเข้ามาพอดี' f' ~ j0 c0 O$ z$ f
, a" G$ M, j0 i+ ]- l% l) R
ตอนนั้นมันรู้สึกดีใจมากๆ เราเลยวิ่งไปกอดพี่เขาพี่ยักษ์เลยอุ้มเราขึ้นไปแล้วเช็ดน้ำตาให้. C0 @/ C9 r; b% T9 b2 ~) Y! |
9 L. ?) l- U9 B+ l& k
“พี่ยักษ์...พวกยายแล้วก็ป้าตีมินใหญ่เลยค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตีเลย” ยังที่เราไม่ทันจะพูดอะไร พี่บัวก็รีบออกจากบ้านตามมาแล้วฟ้องพี่ยักษ์
) @& U, @: {; A2 E) kทำให้พี่ยักษ์เปิดดูตรงแขนเสื้อและใต้เสื้อเราทั้งหน้าและหลัง4 s4 y9 R3 ]) X. Z& w
พอพี่เขาเห็นรอยช้ำพวกนั้นสีหน้าพี่เขาก็นิ่งไป...
พร้อมกับวางเราลงแล้วบอกให้เราไปเก็บข้าวของและให้เดินไปรอที่รถ9 s0 ~0 D. K( u
/ U! {. [7 t% o# r2 G
“มีปัญหาอะไรพวกมึงก็มาเคลียร์กับกูดิวะ!!! จะไปยุ่งกับเด็กมันทำไม!!!!”
4 Q) o+ O- Y* Qพี่ยักษ์เดินไปตะคอกใส่หน้าพวกยายและป้าๆ6 [. g2 l4 q* A, h
ทำให้บางคนก็หน้าถอดสีทันที, X W2 I& h' V {2 h5 s: L; \
: [9 ?3 V. w2 k) l1 ?, H1 P
“มึงจะทำไมไอ้ยักษ์?! มึงจะทำอะไรพวกกู!!” ป้าอัญพูดจบก็เดินหยิบไม้หน้าสามขึ้นมา
& u) u% d, g O+ }6 cแล้วเดินเอาไม้มาตีหัวพี่ยักษ์แรงมาก ...ตอนนั้นถือว่ายังดีที่หัวพี่เขาไม่แตก* ^- R4 Q1 |% ^" X3 A( ~; m. R( p
; G) ^& N) C9 h7 q. e6 aเราได้แต่ตกตะลึงเพราะคิดว่าป้าเขาจะแค่หยิบไม้มาขู่เฉยๆ ไม่คิดว่าจะเดินมาตีพี่เขาแบบนี้1 l% ~% `. p" e) m. g' r o9 q( \
9 a7 c6 |' Q! c; N
พี่บัวพยายามดึงเราเอาไว้ไม่ให้เข้าไป เพราะเดี๋ยวจะโดนลูกหลง& j' m4 O+ ], U* y5 y
ตอนนั้นพูดตามตรงว่าเราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงดี...
+ L6 {& N5 \2 x" T1 f2 y+ ^! A A1 @& i, u' Y
พี่ยักษ์ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับไปได้แต่จับและกระชากไม้หน้าสามออกมาจนหลุดมาอยู่ในมือเขา# M" ~+ E$ ^4 t
; U- W7 q( ?) Z, R2 Y& ^/ _
“ช่วยด้วย! ไอ้ยักษ์มันหน้าตัวเมีย มันจะตีคนแก่ มันจะตีผู้หญิง!!”
+ ^$ U/ M/ K* W! Qป้าอัญตะโกนลั่นพร้อมกับเข้าไปทุบตีพี่ยักษ์ ทั้งที่พี่เขาได้แต่แค่ยืนยกมือปัดป้องเฉยๆ และมีไม้ในมือที่พึ่งแย่งมาจากป้าอัญ สักพักพวกบรรดาญาติพี่น้องสี่ห้าคนเราก็กรูกันเข้ามา / g; o' u# c- _3 p9 z$ w
ตอนแรกเรานึกว่าพวกนั้นจะมาช่วยเอาตัวป้าอัญออกไป...1 G: _" q m5 p
ที่ไหนได้พวกนั้นกลับรุมทุบตีทั้งจิกทั้งข่วนรุมทึ้งกันอยู่แบบนั้น แต่พี่เขาก็ทำได้แค่ผลักออกและปัดมือป้องกันตัวจากพวกนั้นเพียงอย่างเดียว
% l$ @. ~2 I7 o- k0 a/ ]6 Hไม่ได้ลงไม้ลงมือทำอะไรอย่างที่พวกนั้นแหกปากโหวกเหวกโวยวายเหมือนตัวเองโดนทำร้าย...
H! x9 A& @% M2 H- G/ u' M" F; F( g0 k% U
ย้อนนึกถึงมันกี่ทีมันก็เป็นภาพความทรงจำที่ทำให้เราเจ็บใจมากๆ7 d1 _; q' u. t8 _8 f
เพราะถ้าเป็นตอนนี้ละก็...นี่ก็พร้อมชนเหมือนกันแหละ 1 ?2 V* x3 O; Z' k6 R
แต่ตอนนั้นเราช่วยอะไรพี่เขาไม่ได้เลยมันเป็นภาพที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อน และยิ่งทำให้รู้สึกว่าเรารังเกียจครอบครัวนี้มาก...
' R# S( @2 @8 c7 `! Z( F2 i! k( ?, ?8 g1 ~
พูดตามตรงว่าตอนนั้นเรายืนดูอยู่มันเจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูกที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้6 m7 ]% v# O: N' z+ {
เราไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดีจะช่วยพี่เขายังไง...
+ N- X; M' y+ o8 T6 E+ ^! u! m/ B2 @$ Q# U; N
ในตอนที่ยังเป็นเด็กทุกอย่างมันดูตัดสินใจยากมากจริงๆ . ~! j3 {! W6 j4 y4 r6 V
แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะวิ่งไปหยิบไม้ที่ใช้สอยมะม่วงเป็นไม้ไผ่แท่งเรียวยาวสูงประมาณสามถึงสี่เมตร/ U4 Q- R) t: o$ q; m2 x
M V7 Y j+ K. X+ J
เราตัดสินใจยกไม้ไผ่นั้นฟาดลงไปที่พวกนั้น... ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ถ้าหากใครมองดูเราก็คงกลายเป็นเด็กที่ก้าวร้าว และดูไม่ดีไปเลยที่ทำร้ายญาติตัวเอง แต่เราทนดูพี่เขาถูกรุมทำร้ายต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ / y" g) m/ @8 L
ซึ่งพอมันผ่านมาแล้ว มองย้อนกลับไปอย่างน้อยก็รู้สึกดีและขอบคุณตัวเองที่วันนั้นเราตัดสินใจทำแบบนั้น...
) ^: @5 I9 K# {( ?6 ~. e+ K& s. c
: h& T) U N8 P Cพี่ยักษ์หันมามองเรา สีหน้าพี่เขาดูตกใจพอสมควรที่เห็นเราทำแบบนั้น
) w- Q3 s* c6 O4 }+ w1 vตอนนั้นพวกป้าพอโดนตีก็หันมาด่าเราว่าไอ้เด็กเลว เด็กเนรคุณต่างๆนานา พอพวกเขาจับไม้ไผ่นั้นได้ก็กระชากแย่งไปแล้วจะยกไม้ฟาดเราคืน
! \3 z( L: _0 h# X- Y5 r) V' d. M5 F9 e
พี่ยักษ์เลยผลักพวกนั้นออก ด้วยความที่พี่เขาตัวใหญ่อยู่แล้ว$ D$ @ D& I: \& A
พอออกแรงผลักพวกนั้นบางคนที่ไม่ได้ตั้งหลักก็กระเด็นถอยหลังตูดจ้ำเบ้ากับพื้นไป
! ?9 a3 X4 N+ p" m! ]4 r- U, w$ t8 ^, [
“พวกมึงจะตบจะตีกูยังไงก็ได้! แต่อย่าทำเด็ก!! อย่าหาว่ากูไม่เตือน!!! คราวนี้ไอ้ยักษ์นี่แหละจะเป็นหน้าตัวเมียจริงๆ ให้ดู!!!!”/ M# l$ X5 K3 t1 S
พี่ยักษ์เดินมาอุ้มเราไว้แล้วหันไปตะโกนลั่นด่ากลับไปเสียงพี่เขาดังมากจนเราเองก็ยังสะดุ้ง! y" Z! _5 u4 s4 p5 _# d, D% ]
2 X E) `7 V$ K* bพวกนั้นพอเห็นว่าพี่ยักษ์เริ่มจะโมโหและเอาจริง ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาอีกแล้ว. A( p- T& A+ B
+ _; `+ D/ k8 R. f/ U7 W1 `, D
ได้แต่ด่าและไล่ให้เอาเราออกไป...
5 o3 `) M5 z1 `! J8 l; ~; Y! x% r& {3 q% {1 p6 [
หลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็บอกให้พี่บัวกลับบ้านไปก่อนแล้วก็พาเราขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขี่กลับมาที่บ้านเขา
v# x' j) }! ?6 n: O0 \- R5 K6 U: F/ G
ระหว่างทางเราสังเกตเห็นมีพวกชาวบ้านชะโงกหน้าออกมาดูกันหลายคน9 f' V: Y4 s6 X2 ], e+ A0 _
บางคนก็ออกมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วหันมามองทางบ้านเราคิดว่าเขาคงได้ยินเสียงที่พวกเราทะเลาะกันแน่ๆ...
7 w& T, ]) }8 G/ x+ u" y3 Y8 t9 n2 C. t! o
--------- 9 Y+ Q2 i" @7 k( w
9 z3 ~6 ~0 {4 P# L7 ~สุดท้ายก็จบลงที่การเคลียร์กันที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ทางฝั่งญาติฝั่งยายเรา เขาไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านว่า พี่ยักษ์บุกมาทำร้ายร่างกายเขาถึงที่บ้านแล้วก็ยังพาตัวเราไปอีก (พูดเหมือนหวงมากรักมาก) $ r' n# g2 T% k3 |/ g
พอพี่ยักษ์พาตัวเราไปถึง ตอนนั้นมีชาวบ้านหลายคนเริ่มมาออกันที่บ้านผู้ใหญ่ด้วย
& w! t0 f1 Y) G7 x
เพราะนานๆ ทีจะมีเรื่องเกิดขึ้น...ชาวบ้านที่รู้เรื่องก็ต้องมารอฟังกันเป็นธรรมดา
: k. r w" L) O$ G4 b- ]2 m* _แต่ยังดีที่ลุงผู้ใหญ่เขาเลือกที่จะถามและฟังความจากเราเป็นหลักเราเลยเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟังทั้งหมด...( n( e* f$ ^* A7 ~& W0 Q
ว่าพี่ยักษ์ไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกญาติเราเลย มีแต่พวกญาติเราต่างหากที่ลงมือทุบตีจิกข่วนพี่ยักษ์" o9 K( e5 x! W$ J" E# S/ C
จนรอยแผลพวกนั้นเต็มแขน เต็มคอพี่เขาไปหมด
" E# S8 w9 }( i6 O" _; |. ]) A- _$ E
ในเมื่อเราเองก็ไม่อยากอยู่กับญาติๆ
และคงกลับไปอยู่ร่วมกันไม่ได้อีก แล้วเพราะเราดันเล่าความจริงทุกอย่าง ' }8 t; U- ~) q) K
ซึ่ง...มันตรงกันข้ามกับที่พวกเขาเล่า และเหมือนหักหน้าพวกเขาไปหมดแล้ว... : ], s% W3 X# K5 G' h. Z# ^
* s1 v6 D" V6 L; J3 hอันที่จริงปัญหาพวกนี้ เรื่องในบ้านของเรา ลุงผู้ใหญ่เขาก็พอจะรู้อยู่แล้วแต่เขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก
- m$ _, _8 J# Gเพราะมันกึ่งๆ เป็นปัญหาครอบครัวคนนอกไปยุ่งมากก็ไม่ดี4 `3 z) r3 K6 q1 E) e( M
พอเราได้ออกมาเป็นฝ่ายพูดเอง เขาก็เลยสามารถช่วยเหลือเราได้เต็มที่
: i6 @0 z6 i7 m. [9 gลุงผู้ใหญ่บ้านก็เลยประกาศว่าหลังจากนี้พี่ยักษ์จะเป็นผู้ปกครองและรับผิดชอบดูแลเรา
เพราะเราเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง ขอให้พวกชาวบ้านไม่นินทาว่าร้ายทางฝั่งญาติเรา จะได้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกันอีก
5 w6 Q, ^! K) s$ M* \. w( Bส่วนเรื่องที่พี่ยักษ์โดนเอาไม้ตีหัว พี่เขาก็ไม่ได้เอาความอะไร
ขอแค่อย่ามายุ่งย่ามกับเราอีกก็พอ และไม่อนุญาตให้พวกญาติเราไปเข้าพื้นที่บ้านเขาอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นเขาจะถือว่าบุกรุกทันที & P1 W( o4 j( v. y) y) l2 @6 \3 s! C
พอเสร็จเรื่อง หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว
: c/ Y8 Q# M0 g' Z9 a2 P! G) _; j. E/ L7 \4 { C. h0 ?; `2 S
ลุงผู้ใหญ่ก็บอกว่าให้เราอยู่ก่อน เดี๋ยวเขาจะลองติดต่อโทรหาแม่เราให้ ว่าตกลงแม่เราจะเอายังไง...เพราะก่อนแม่เราไปกรุงเทพฯ เขาก็ฝากฝังลุงผู้ใหญ่ไว้อีกทางว่าให้ช่วยดูเราด้วย 0 }) ]" L* b$ d+ _
ด้วยความที่สมัยนั้นมันไม่ได้มีโทรศัพท์บ้านใช้กันทุกหลัง W; I+ z% s3 q$ k7 U1 v7 S
ตอนนั้นทั้งหมู่บ้านรู้สึกจะมีอยู่แค่สองหลังเองที่มี: w3 b( E& G8 q1 r$ Y l2 v5 l! p- b
หนึ่งในนั้นก็บ้านลุงผู้ใหญ่นี่แหละที่มีโทรศัพท์
7 A9 O2 ^9 f$ D! D
จะเป็นมือถือรุ่นแรกๆ เลยที่เครื่องมันใหญ่มากๆต้องเสียบสายตลอดเวลา
' @% W# G2 q/ y' nส่วนใหญ่จะโทรศัพท์คุยกันได้ก็ต้องผ่านบ้านคนที่มีโทรศัพท์นี้แหละ
ซึ่งเขาคิดค่าใช้บริการทั้งโทรเข้าและโทรออก...
' D& P, N9 E2 Q5 p6 W
พอบ้านลุงผู้ใหญ่เขามีโทรศัพท์แม่ก็เลยฝากเบอร์ที่ทำงานเขาไว้ให้
6 w6 A7 N. Q6 b, u; u6 X; p" @
เผื่อมีอะไรก็ติดต่อผ่านทางนี้ได้...แล้วเดี๋ยวแม่เขาจะไปใช้ตู้โทรศัพท์โทรกลับมา ) | l( J( m( N" r$ I
ซึ่งปกติแม่จะโทรมาคุยด้วยทุกสิ้นเดือนอยู่แล้ว 4 u; h& `" U" @) \9 ?8 e+ j7 N/ B3 |
จะเป็นลักษณะการที่แม่จะโทรมาหาลุงผู้ใหญ่ก่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย แล้ววางสายไป สักประมาณครึ่งชั่วโมงแม่ก็จะโทรมาใหม่
2 m) g- s3 {7 u( J3 u/ D5 l5 E) R/ q) c6 U7 Q& q' @
ระหว่างที่แม่วางสายไป ลุงผู้ใหญ่ก็จะไปตามตัวเราให้มานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ประมาณนี้
หลังจากที่ลุงผู้ใหญ่โทรไปหาที่ทำงานแม่เรา แม่เราก็ได้โทรกลับมา และคุยกับลุงผู้ใหญ่พร้อมนัดแนะว่าจะโทรกลับมาคุยกับเราอีกทีตอนช่วงหัวค่ำ- U! C5 N7 k" v" n6 `
B! U; ^: o& X
--------- ' A2 D& ^+ o; F h
พอใกล้ช่วงเวลาหัวค่ำ พี่ยักษ์ก็พาเรามานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ หลังจากที่พวกเรานั่งรอกันสักพักใหญ่ๆ แม่เราก็โทรมา- S0 c6 j/ X% y, u
9 N" {. _0 e b5 u2 s7 eเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันบอกตามตรงว่าทันทีที่ได้ยินเสียงของแม่ k' r# t$ `' o" r
น้ำตาของเรามันก็ไหลออกมาไม่หยุด พี่ยักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ยืนลูบหัวเราไปมาเบาๆ
6 U3 [0 C4 C& J$ U( v1 v6 s, R1 y; s5 H: D
จำได้ว่าเราแทบเล่าอะไรให้แม่ฟังไม่ได้เลย เพราะร้องไห้จนเสียงสะอื้นไปหมดคุยกับแม่เขาไม่รู้เรื่อง : V6 A+ n: n" _9 W, r
แต่จับใจความได้แค่ว่า...เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่กับพ่อจะมารับไปอยู่ด้วยนะพูดตามตรงว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีใจ% f- T! H2 |7 s5 P9 x
พอเราเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ที่ก้มลงมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน...อีกใจหนึ่งก็รู้สึกใจหายแปลกๆ...
' y& l0 L. ]& f; p G4 D3 ^* g7 Y
---------
6 M$ N' k; H3 U/ Z0 E
+ S, |8 \4 t/ R9 p" L“แม่ว่ายังไงบ้างครับหมาน้อย?” พี่ยักษ์ถามขึ้นขณะที่กำลังทายาหม่องตามตัวให้เราหลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว
) Q0 D+ `7 a3 A! l5 R# y# j' t% D, P4 a2 \, m$ \
“แม่บอกว่าจะมารับตอนสิ้นเดือนฮะ...” เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
2 k2 r1 ^+ u- Z" q( d! ~" m! A$ I3 ~4 G0 Q5 x" ^( |2 K
“หืมมมมม มารับไปเที่ยวเหรอ? หรือมารับไปอยู่ด้วยเลย?”0 q4 v5 Y: p' m1 q- |! @5 U
+ a" y6 S# I/ ?$ L$ H0 q+ f“ไม่รู้…เหมือนกันฮะ...”
! q9 @" Z" A3 ]5 T$ w' k+ ^4 B- a7 E+ C
“เอ้า! นี่ไง มัวแต่ขี้แยร้องไห้จนคุยกับแม่ไม่รู้เรื่องเลย” พูดจบพี่เขาก็ทุบหัวเราเบาๆ หนึ่งที ทำเอาเราเผลออมยิ้มออกมา
0 Q/ N! ~" d8 P6 Z! |7 f. Aเสร็จแล้วพี่เขาก็อุ้มเราไปนั่งบนตัก% ^; w! _8 d5 b
, R" i; u; m; y( I' i5 ~“แล้ว...หมาน้อยอยากกลับไปอยู่กับแม่มั้ยครับ?” พี่ยักษ์ถามพลางเอามือลูบหัวเราไปมา% u+ d& C- e, k$ O" Y
เราได้แต่นิ่งคิด...ในใจยังไงเราก็อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่อยู่แล้ว
แต่อีกใจมันมีความรู้สึกว่าอยากอยู่กับพี่เขาเหมือนกัน...1 n# p& V3 `3 X* x8 Z9 S" J K: b
; U( z! d) q! `5 a/ B
“หืมมมมมม” พี่ยักษ์ก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วเอียงคอแล้วยิ้มเล็กๆเหมือนจะถามซ้ำเพราะไม่เห็นเราให้คำตอบเขา
: [9 D t( Y# T) a% b; S8 B& A' G
“ผม...รักพี่ยักษ์นะฮะ แล้วก็รู้สึกอยากอยู่พี่ยักษ์มากๆ เลยแต่ผมก็อยากอยู่กับแม่ ผมคิดถึงพ่อกับแม่...”
1 M K- g1 O8 P1 `7 h! w$ s G6 Yตอนนั้นไม่รู้คิดยังไงถึงได้ตอบไปแบบนั้น... พอมานั่งคิดดู คำว่ารักที่เราพูดกับพี่เขาในตอนนั้น" k! L% g8 N& G' Z5 o* t" f! V
มันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เรามีให้พ่อกับแม่ซะมากกว่า
6 i( q) m5 c# q! |: Q
$ C& r4 L. n3 x( W& i" b" Fเราแค่รู้สึกไม่อยากให้พี่เขาเสียใจ ถ้าเราเลือกไปอยู่กับพ่อและแม่ ก็เลยต้องบอกว่าเราเองก็รักพี่เขาเหมือนกันนะ
% D+ _9 l2 }% r0 _1 _! K; S+ w! z1 s; w# H! n
พอตอบกลับไปเสร็จเราก็ลุกขึ้นสวมกอดพี่เขา. l3 L6 k6 X. S: }
พี่เขาก็โอบกอดเรากลับ พร้อมกับเอามือลูบไปมาเบาๆ
& x6 k/ g% o2 M/ c3 ?& p8 z* C4 _- o: b& \& {) M& ~
“ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ...”3 j0 x6 Z& u! _: O+ m( D$ S
7 G# N7 A) ]/ L( I# V: Q
“พี่ขอกอดหนูไว้แบบนี้อีกหน่อยนะ... พี่เองก็ชอบ...
5 k0 K" J$ A3 n, _+ @อยากให้หนูกอดพี่แบบนี้เหมือนกัน อยากกลับมาแล้วเจอหนูนั่งยิ้มอยู่ที่บ้านแบบนี้ตลอดไปจังหมาน้อยของพี่...”
, a6 _7 M8 P: C( p) K+ f7 n6 U1 e
) i! J0 n; t! kพอเราได้ฟัง มันก็ทำให้น้ำตาของเราไหลออกมา# g. v! Z: R+ k
มันรู้สึกจุกและเจ็บกับคำพูดของพี่เขา พี่เขาพูดเหมือนเขาไม่มีใคร...
7 L# e( {9 z5 K/ S& m/ Vทั้งที่เขาก็มีพ่อกับแม่อยู่ถึงจะคนละบ้านแต่ก็อยู่ไม่ไกลกัน
5 m7 P+ E: x. H# Yตอนนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคำพูดของพี่เขาทำให้ใจเราสั่นได้ขนาดนั้น...2 A- i* O2 B* z
- a, Q" A n( A& e+ W# e
สุดท้ายคืนนั้นเราได้แต่นอนกอดพี่เขาไว้แน่นทั้งคืน
/ H# R( K- I9 j" {เพราะนอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีพี่เขานี่แหละที่ทำให้เรารู้สึกไว้ใจและรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยมากขนาดนี้. i# j6 }: I; K" v
$ ~3 Z( C% J6 }คิดถึงกี่ครั้งก็ยังรู้สึกขอบคุณพี่เขาจริงๆ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-5 04:44:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-5 04:50:13
โพสต์ 2022-4-5 05:05:48
โพสต์ 2022-4-5 06:01:48
