แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Vitamin25 เมื่อ 2022-4-5 04:44 8 ?9 i( B9 `. {7 C* ]' d
) f1 s% _, g7 \( U. `***ตอนนี้เป็นการเล่าเรื่องปัญหาภายในครอบครัวของเราซะส่วนใหญ่ % u8 S6 b- S+ u' x
ใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ สามารถข้ามไปรออ่านตอนหน้าได้น้า เตือนไว้ก่อนเน้อ... ไม่อยากให้เสียเวลาอ่านจ้า***# Y* m" a/ h: Y) J0 k" g4 ?
: r k/ c E% p9 _0 L3 m3 G; d ----------- . ^: U# Q- V- N" J! y4 E% d
หลังจากที่พี่ยักษ์กับพี่เมฆออกไปแล้วเราและพี่บัวก็ขึ้นมาดูทีวีข้างบนบ้าน
& O' ?* W4 j" p) f4 _ตอนนั้นด้วยความที่พี่บัวเขาเป็นสายละครพื้นบ้านจักรๆวงศ์ๆก็เลยต้องสลับช่องกันดูเวลาที่ช่องการ์ตูนโฆษณา1 V% b" s$ C/ @6 ~$ D
ถึงจะไม่ได้ออกไปเล่นด้วยกันแต่อย่างน้อยได้นั่งคุยเล่นด้วยกันไปเรื่อยก็ยังดีตามภาษาเด็ก: [7 `( M4 P* u& h
0 j' J( ^0 F. A+ nหลังจากนั้นสักพักใหญ่เราก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาแต่เป็นเสียงเท้าที่หนักมากเลยเดินออกไปดู$ x- B; p5 z! Y4 U/ l
แต่ใบหน้าของคนที่เราเห็นกลับเป็นอีกคนหนึ่งที่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากเจอมากที่สุด w* m9 p. R) j
) d' U% V! I$ g) J
ป้าอัญ...' r( c6 M' l8 E( w: e% S
5 r8 @; k( S9 oคนที่มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเรา เป็นพี่สาวคนโตของแม่...
! M( g( [! t2 O+ D) ~& k: {8 c0 E
8 f% r% Z6 d9 r“ไอ้มิน! มึงมาอยู่นี่ทำไม!!ทำไมมึงไม่อยู่กับยาย!!!”ป้าอัญเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกับชี้หน้าด่าทันทีที่เห็นหน้าเรา
$ p0 u9 g+ I) \# t) h6 J0 X8 A4 I* h$ _ N) [. ~# M; e2 v3 f
เราได้แต่ยืนตัวสั่น และไม่กล้าตอบอะไร3 W1 K* a5 B/ m5 a( J3 J
d Y3 t: T- |* D4 _
“กูถามว่าทำไมไม่อยู่กับยาย! มึงอย่าทำตัวมีปัญหาเหมือนแม่มึงได้มั้ย?!!” ป้าอัญเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระชากแขนเรา เราได้แต่ยืนตัวสั่นเพราะความกลัว กลัวจนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่เราต้องพยายามข่มใจตัวเองไว้0 K: C3 B" w! n2 U$ p2 y, v2 y
ไม่งั้นเราจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องและโดนลากตัวกลับไปง่ายๆ แน่
: q( `( i0 |# D7 U7 X
- H* A! k8 X" `; k: H“มิน...อยากอยู่กับพี่ยักษ์...”เราทำได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆ ตามที่เคยคุยตกลงกับพี่ยักษ์เขาเอาไว้3 f6 W8 R6 \7 X1 y2 H' h
แต่การที่อ้าปากตอบกลับไปแค่นั้นก็ทำให้เราเสียงสั่นมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา
% d0 p2 t+ z* T, q$ S7 n. W: S5 Y" d, e1 |( x
“ป้าคะ พี่ยักษ์เขาให้มินอยู่ด้วยจริงๆ นะ” พี่บัวเดินออกมาช่วยพูดพร้อมกับมายืนใกล้ๆ เหมือนจะดึงตัวเราออกไป1 J, r2 A2 p {$ J' H
7 }4 V9 [1 i) R$ m% f$ v
แต่เหมือนว่าป้าอัญจะไม่ได้สนใจอะไรแกฟาดฝ่ามือที่หนาใหญ่แกของมาที่กลางหลังของเราจนดัง “อ๊อก”& T: H; _) N, Y7 ]5 D2 z3 J* j. X
มันเจ็บและจุกมากจนทำให้เราล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น
7 p9 _' i0 _" p, h( G! n4 @+ I1 t+ G4 N
ตอนนั้นพูดตามตรงว่าเรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วมันทั้งเจ็บและกลัวแต่เราพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้สะอื้นออกมา
8 v8 Q' c7 B$ B1 [" `$ D$ O. E9 x
' m( J, {! s$ J( n% Z“มึงไปเก็บของเดี๋ยวนี้!แล้วกลับไปกับกูซะไอ้เด็กเหี้ย!!”+ A/ o t9 M) `% B- ]2 z
, q! _- a0 }- g; \" [5 Y“...มิน...อยากอยู่...กับพี่ยักษ์...นะป้าอัญ..มินขออยู่กับพี่ยักษ์...”เราพยายามพูดออกไปเพื่อยืนยันคำพูดเหมือนเดิม เพราะเราสัญญากับพี่เขาไว้แล้ว
$ C8 \. E0 D. e& T: C
+ S0 P8 \0 g0 v8 pแต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ฟังและไม่เข้าใจอะไรเลย... ป้าอัญเดินมาทั้งหยิก ทั้งทุบทั้งตีจนเราเจ็บและกลัวมาก ทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้โฮออกมา
! e8 B9 n2 y- l& q5 Q/ w; v+ f u8 O& ]% p4 r
' A+ \' ~" @8 T2 D S r
พี่บัวก็พยายามจะมาช่วยแต่ด้วยความที่พี่เขาก็ยังเด็กทำให้ช่วยอะไรไม่ได้มาก
6 B. T' Z' b% q/ U+ k! r+ `
4 \, L/ x' l; e6 e$ k( Zหลังจากนั้นป้าอัญก็ลากเราเข้าไปในห้องแล้วยืนคุมบังคับให้เราเก็บของใส่กระเป๋าและไปกับแก2 o4 l4 x- c! Z0 M7 d5 Q
ตอนนั้นเราพยายามค่อยๆ เก็บของให้ช้าที่สุด อย่างน้อยก็ถ่วงเวลา ในใจก็หวังลึกๆว่าพี่ยักษ์อาจจะกลับมารับเราเร็วกว่าตอนเที่ยง... 8 Q& @3 ?" E! P4 L. u
แต่พอเห็นเรามีท่าทีชักช้า...ป้าอัญก็ลงมือตีเราอีกและกำชับว่าให้เราเก็บเร็วๆ...4 L! b9 @9 S1 A8 u t6 W7 E9 j
: E& e4 x* K3 Q. q9 ~1 i
ตอนนั้นเรากลัวมากได้แต่หันไปมองพี่บัวที่มาช่วยเก็บของอยู่ข้างๆ+ U! Y; C1 ^2 Z7 v, Z$ H* N- Y
) Z/ [: Z) J; x6 x& C! D# u
สุดท้ายเราได้แต่หอบของพะรุงพะรัง แล้วเดินตามป้าอัญกลับไปที่บ้านของยายโดยมีพี่บัวเข็นรถจักรยานแล้วคอยเดินอยู่ข้างๆ O) Z8 J8 \4 m- k2 k% S0 W9 k" K
ได้แต่หันหลังกลับไปมองที่บ้านพี่ยักษ์...อยากให้พี่เขากลับมารับเราก่อนเวลาจัง
9 }. Z0 K" d3 j# u3 R* S: vเรารู้สึกกลัวมากๆ กลัวว่าถ้ากลับไปถึงบ้านยายแล้วเราจะต้องเจอสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านี้ถ้าไม่มีพี่เขาอยู่ด้วย...
) x4 S" U; @, j7 l. M. V5 b
& x# h) }9 B/ p% V% R( o; Hและมันก็จริงอย่างที่เราคิด...: s4 p" {+ H3 h
พอไปถึงบ้านของยายบรรดาป้าๆ และลูกพี่ลูกน้องของเราที่โตแล้วมายืนรวมรอกันอยู่ที่บ้านป้าห้าถึงหกคน
4 b$ o# j2 A9 q7 q& t: y6 vมองเขาไปไม่เห็นมีใครสักคนเลยที่เราจะวิ่งเข้าไปหาและขอความช่วยเหลือได้...$ f: f0 O2 O, Y- k3 j7 C
" d9 C9 z6 i6 D7 u" H9 l& f- T( `เรายืนอยู่หน้าทางเข้าไม่กล้าเดินเข้าไปก่อนที่ป้าอัญจะกระชากแขนกึ่งจิกเล็บเข้าไปทำให้เราเจ็บมาก จนต้องยอมเดินตามเข้าไป
( |; }$ t: J. }5 w/ H6 H
“มึงกลับมาทำไมไอ้มิน!ออกไปจากบ้านกูเลยนะ!!”พอพูดจบยายก็เอาไม้ฟืนที่อยู่ใกล้ๆเขวี้ยงมาทางเรา 4 Q! M- e" l9 @! _$ M ]
บอกตามตรงนะตอนนั้นเราไม่รู้สึกเจ็บเลย มันรู้สึกเจ็บจากข้างในมากกว่ามันรู้สึกแย่และเสียใจจนอธิบายไม่ถูก
/ k$ r# U' M9 {- k3 J3 Iทำไมต้องทำรุนแรงกับเราขนาดนี้ด้วย...
; o# S' W l; r1 {* v
3 v8 @ P6 o! @; X- vเราทำอะไรผิดหรอ?
8 l4 _( i) H8 F2 W9 f3 \
1 e4 z" e9 n8 w1 Aเราได้แต่ก้มหน้าร้องไห้โดยมีพี่บัวมายืนโอบไหล่อยู่ข้างๆ อย่างน้อยก็ยังมีพี่บัวนี่แหละที่คอยอยู่ด้วย
: s: |" O( D) M; u+ |ถึงพี่บัวเขาจะช่วยปกป้องเราจากคนพวกนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยการที่พี่บัวเขาอยู่ข้างๆ% y; Z+ d9 |3 c: d: e
ก็ทำให้เรารู้สึกดีและปลอดภัยขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี...% K6 ?+ x- x! Y
6 z3 l6 L3 o$ G( w4 L- n& A/ l
หลังจากนั้นเราก็โดนบรรดาญาติๆ รุมด่า
สาเหตุก็มาจากเพราะเรา ทำให้พวกชาวบ้านมาต่อว่าพวกเขา# N/ f1 z$ A$ i* F$ k
ว่าแค่เด็กคนเดียวยังเลี้ยงไม่ได้เลยแถมเป็นลูกหลานตัวเองแท้ๆ ปล่อยให้ไปอยู่กับคนอื่น - b5 z) n2 ?+ c6 b
$ ~+ K3 ~( D4 V; ~
ขออธิบายตรงนี้หน่อยว่า การที่ชาวบ้านเขามาคอยต่อว่า หรือคอยแขวะพวกญาติๆ เกี่ยวกับเรื่องเลี้ยงดูเรา ชาวบ้านพวกนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าเป็นห่วงเราหรืออะไรนะ... $ X5 P) E( c0 a$ X
แต่ว่าชาวบ้านบางคนในอดีตเคยมีปัญหาบาดหมางขุ่นข้องหมองใจกับทางบ้านยายเราอยู่แล้ว พอเขารู้ว่าจุดนี้สามารถเอามาแขวะได้ เขาก็เลยคอยแซะอยู่เรื่อยๆ ทำนองว่าแค่หลานคนเดียวบ้านนี้ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงได้ ต้องให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงอะไรประมาณนี้...
0 |# j+ B) k$ N9 i8 uแต่มันก็เป็นความจริงด้วยแหละว่าไม่มีใครอยากเลี้ยงเราหรอก... บรรดาป้าๆ เขาก็มีลูกอยู่แล้ว แถมแม่เราไม่สามารถส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้ในจำนวนเงินที่พวกเขาพอใจได้ (ก็คือค่าจ้างเลี้ยงนั่นเอง) เลยไม่มีใครอยากได้เราไปเลี้ยง สุดท้ายเราเลยต้องอยู่บ้านตัวเอง แม่แค่อาศัย กึ่งๆ ฝากยายให้ช่วยดูแลเราตามที่เล่ามาตอนต้น
“ก็ให้มันกลับมาอยู่กับยายนั่นแหละ อย่ามีปัญหาให้มาก ถ้าอยู่ไม่ได้ก็โทรตามเรียกให้แม่มันมาเอาไปเถอะ”
6 e' C9 }: ]) K4 l& h) v หนึ่งบรรดาญาติของเราพูดขึ้นมา5 ?: h+ R, t& h0 m& _; K; t F
6 ]5 g0 G+ k% S0 h. O“…มิน...จะอยู่กับพี่ยักษ์ฮะ” เราได้แต่ก้มหน้าตอบกลับไปไม่กล้าเงยหน้ามองคนพวกนั้น
$ u# R: T7 n d' x! gทั้งที่เสียงยังสั่นกลัวแล้วน้ำตาก็ไหลคลอเบ้าอยู่แบบนั้น' \' h" H, X+ | p& {) {
; H$ }1 B# P& \# i
“กูขอสักทีเถอะ พูดขนาดนี้แล้วมันยังไม่เข้าใจอีก! ไอ้เด็กเหี้ย!!”8 j3 q6 ^9 B/ W) }( L2 I
ป้าอัญยกเท้าขึ้นถีบจนตัวเราล้มลงตอนนั้นเราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมป้าเขาต้องโกรธแค้นเราขนาดนี้8 {( N* ]) H, c0 a
) ^* {3 Q5 F% x3 D. ?. kตอนนั้นเราที่ล้มลงกับพื้นได้แต่นอนร้องไห้ แล้วทำได้แค่เพียงร้องเรียกหาแม่...
! V; _! @1 P% D4 ?" J: sพอนึกถึงภาพนี้ทีไรก็รู้สึกสงสารตัวเองมาก; H6 c2 v7 o: y5 d
5 f, e( _7 v5 L, \9 vพี่บัวเข้ามาพยุงตัวเราลุกขึ้นแล้วพาเราเดินกลับเข้าไปที่บ้านก่อนจะล็อคประตู# L% q& a+ {/ I; W1 e
7 l* v; K: U' m8 F ~. Z8 v
เรายังได้ยินเสียงด่าทอตามไล่หลังมาเป็นระยะๆ
3 o- D, R* G* y v$ [2 |: nพร้อมกับเสียงที่พวกเขาคุยตกลงกันเสียงดังอยู่8 e# H# [, B# c8 c
3 I$ f8 y$ Y& k' ]7 bเหมือนจะเกี่ยงกันไปมา ว่าใครจะเอาเราไปเลี้ยงจะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นเขาว่า.../ o2 f& j9 t/ i. P/ N, w1 ^; ]" i
4 {* B# [7 w% ~- Y* D7 A& Q. u6 U
เรานั่งร้องไห้พร้อมกับมองนาฬิกา เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงสักที.... K0 c0 l9 {/ D6 k- x
ถ้าพี่ยักษ์กลับมาที่บ้านแล้ว พี่เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราอยู่ที่นี่แล้วเขาจะกลับมารับเราหรือเปล่าในใจมันเริ่มคิด และกลัวไปต่างๆ นานา7 V% \) Z' |6 f
. b6 T9 C/ v" n8 f& s0 e7 Cตอนนั้นได้แต่คิดว่าถ้าเราเลือกที่จะไปหาปลากับพี่ยักษ์ตั้งแต่ทีแรกไม่มัวมานั่งดูการ์ตูนเราคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้...
( K6 S3 Y5 w; z# y4 E& }3 S$ o( A/ H. j" o: a$ R: G
---------
% ?2 h( W5 j" K- Pเราสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากหลับไปพักใหญ่ได้ยินเหมือนเสียงเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซค์บิดมาดังมากจากที่ไกลๆ จนมาจอดที่หน้าบ้านเรา
% d) p; j8 D6 V. `- l9 aมันคล้ายกับเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ยักษ์ แต่พอเสียงมันถูกเร่งเครื่องจนดังมากเราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
8 u! C; F! G/ G- pแต่ขอให้เป็นเสียงของรถมอเตอร์ไซค์พี่ยักษ์เถอะ...) v. m, K3 s6 X* a
2 [9 f1 h8 | K1 {' }+ {- P* mสักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะดังขึ้นมาจากทางบ้านของยาย
; T+ N8 k" m: {& U7 W; Cและได้ยินเสียงด่าทอ พอเราได้ยินว่ามีชื่อพี่ยักษ์อยู่ในคำด่าพวกนั้น
9 N4 W( Z" t. I( Fเรารู้สึกดีใจมากเลยรีบเปิดประตูออกไปก็เจอหน้าพี่เขาที่กำลังเดินเข้ามาพอดี8 T8 C# b( l% E) Z* _ _
0 `5 ?7 Z! I/ ^4 ^2 [
ตอนนั้นมันรู้สึกดีใจมากๆ เราเลยวิ่งไปกอดพี่เขาพี่ยักษ์เลยอุ้มเราขึ้นไปแล้วเช็ดน้ำตาให้) I6 t+ |' T! C8 d& b' O
7 f; L, W0 Q9 ]9 K
“พี่ยักษ์...พวกยายแล้วก็ป้าตีมินใหญ่เลยค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตีเลย”
ยังที่เราไม่ทันจะพูดอะไร พี่บัวก็รีบออกจากบ้านตามมาแล้วฟ้องพี่ยักษ์ * k7 D" V+ `+ f2 h: w( P9 ]
ทำให้พี่ยักษ์เปิดดูตรงแขนเสื้อและใต้เสื้อเราทั้งหน้าและหลัง. u; I# p+ P2 y! L' `9 z
พอพี่เขาเห็นรอยช้ำพวกนั้นสีหน้าพี่เขาก็นิ่งไป... พร้อมกับวางเราลงแล้วบอกให้เราไปเก็บข้าวของและให้เดินไปรอที่รถ: v( m) ]+ N; |1 ~% [5 a* c2 h
4 Q9 Y5 o+ [+ M' Y& v
“มีปัญหาอะไรพวกมึงก็มาเคลียร์กับกูดิวะ!!! จะไปยุ่งกับเด็กมันทำไม!!!!”) I2 ?; O7 Z! |' \: e3 a
พี่ยักษ์เดินไปตะคอกใส่หน้าพวกยายและป้าๆ
^0 Z& W/ u0 v1 {5 Yทำให้บางคนก็หน้าถอดสีทันที# y% Q S2 A; S# R4 n- E, n- J0 Z5 [
/ m# s B& h! U2 G“มึงจะทำไมไอ้ยักษ์?! มึงจะทำอะไรพวกกู!!” ป้าอัญพูดจบก็เดินหยิบไม้หน้าสามขึ้นมา
0 C1 V" I0 }6 g8 J# Z/ pแล้วเดินเอาไม้มาตีหัวพี่ยักษ์แรงมาก ...ตอนนั้นถือว่ายังดีที่หัวพี่เขาไม่แตก+ Q; Y( C' t e: R' N- g9 Y& g2 b
" w6 Z9 ~1 c4 e, xเราได้แต่ตกตะลึงเพราะคิดว่าป้าเขาจะแค่หยิบไม้มาขู่เฉยๆ ไม่คิดว่าจะเดินมาตีพี่เขาแบบนี้
R. y) c) T) Z0 y6 y+ y
2 q3 o6 e8 o5 b5 W9 uพี่บัวพยายามดึงเราเอาไว้ไม่ให้เข้าไป เพราะเดี๋ยวจะโดนลูกหลง
9 o5 @! O `% Q: i) u* V( ~, xตอนนั้นพูดตามตรงว่าเราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงดี...
( o, q& M' B2 H9 `0 I) Y; M6 b2 l+ z2 C" A
พี่ยักษ์ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับไปได้แต่จับและกระชากไม้หน้าสามออกมาจนหลุดมาอยู่ในมือเขา, I3 S9 J) W; ^; z* y8 Z& u7 D! R
; m0 M; w4 w- n$ R, j“ช่วยด้วย! ไอ้ยักษ์มันหน้าตัวเมีย มันจะตีคนแก่ มันจะตีผู้หญิง!!”
7 ?& `' a0 d, aป้าอัญตะโกนลั่นพร้อมกับเข้าไปทุบตีพี่ยักษ์ ทั้งที่พี่เขาได้แต่แค่ยืนยกมือปัดป้องเฉยๆ และมีไม้ในมือที่พึ่งแย่งมาจากป้าอัญ สักพักพวกบรรดาญาติพี่น้องสี่ห้าคนเราก็กรูกันเข้ามา
% K, V: o1 s p5 I8 j) d/ n) H
ตอนแรกเรานึกว่าพวกนั้นจะมาช่วยเอาตัวป้าอัญออกไป...
$ x# l% z8 `8 @9 j. B. t# @& `, dที่ไหนได้พวกนั้นกลับรุมทุบตีทั้งจิกทั้งข่วนรุมทึ้งกันอยู่แบบนั้น แต่พี่เขาก็ทำได้แค่ผลักออกและปัดมือป้องกันตัวจากพวกนั้นเพียงอย่างเดียว/ k) {' h1 c8 {4 n
ไม่ได้ลงไม้ลงมือทำอะไรอย่างที่พวกนั้นแหกปากโหวกเหวกโวยวายเหมือนตัวเองโดนทำร้าย...
# R, S( ^" H6 d
( I; f- ?& f$ [0 V; b4 Jย้อนนึกถึงมันกี่ทีมันก็เป็นภาพความทรงจำที่ทำให้เราเจ็บใจมากๆ& G* `8 S6 `- G
เพราะถ้าเป็นตอนนี้ละก็...นี่ก็พร้อมชนเหมือนกันแหละ
9 g2 F& S- Q f) \5 `$ hแต่ตอนนั้นเราช่วยอะไรพี่เขาไม่ได้เลยมันเป็นภาพที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อน และยิ่งทำให้รู้สึกว่าเรารังเกียจครอบครัวนี้มาก..., a3 {; _7 f2 e- u' p( K
0 a( f/ b4 n, S/ m% q# C
พูดตามตรงว่าตอนนั้นเรายืนดูอยู่มันเจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูกที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้
$ e1 Z$ R# r' o2 U* \) g/ bเราไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดีจะช่วยพี่เขายังไง...! s9 f4 s; k3 _4 [0 E% h5 K6 V: x
; A C; d* m+ Y1 H; o3 n
ในตอนที่ยังเป็นเด็กทุกอย่างมันดูตัดสินใจยากมากจริงๆ
/ `* N' @/ D5 q- ~# y
แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะวิ่งไปหยิบไม้ที่ใช้สอยมะม่วงเป็นไม้ไผ่แท่งเรียวยาวสูงประมาณสามถึงสี่เมตร+ E; N" h" p7 G* u( X
! V& f* L! U+ S% c* Jเราตัดสินใจยกไม้ไผ่นั้นฟาดลงไปที่พวกนั้น... ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ถ้าหากใครมองดูเราก็คงกลายเป็นเด็กที่ก้าวร้าว และดูไม่ดีไปเลยที่ทำร้ายญาติตัวเอง แต่เราทนดูพี่เขาถูกรุมทำร้ายต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ ) r! \& [: \* X0 E0 [1 T. v
ซึ่งพอมันผ่านมาแล้ว มองย้อนกลับไปอย่างน้อยก็รู้สึกดีและขอบคุณตัวเองที่วันนั้นเราตัดสินใจทำแบบนั้น...
6 z( w4 I4 i: N/ ]- z3 ~) i% g
2 M2 M$ p1 {4 `% B7 w* Iพี่ยักษ์หันมามองเรา สีหน้าพี่เขาดูตกใจพอสมควรที่เห็นเราทำแบบนั้น
$ x9 U+ [, t& x) a, Qตอนนั้นพวกป้าพอโดนตีก็หันมาด่าเราว่าไอ้เด็กเลว เด็กเนรคุณต่างๆนานา พอพวกเขาจับไม้ไผ่นั้นได้ก็กระชากแย่งไปแล้วจะยกไม้ฟาดเราคืน% x3 { J, }; `( C7 _
+ K( m8 W3 o; p* p0 D2 k3 L# ]2 J
พี่ยักษ์เลยผลักพวกนั้นออก ด้วยความที่พี่เขาตัวใหญ่อยู่แล้ว4 ?/ X# r* s6 n# M' [) ]! Y: m
พอออกแรงผลักพวกนั้นบางคนที่ไม่ได้ตั้งหลักก็กระเด็นถอยหลังตูดจ้ำเบ้ากับพื้นไป7 `0 y+ t8 o4 D# u% d( f! R
0 ^% r. j* Q8 a+ u
“พวกมึงจะตบจะตีกูยังไงก็ได้! แต่อย่าทำเด็ก!! อย่าหาว่ากูไม่เตือน!!! คราวนี้ไอ้ยักษ์นี่แหละจะเป็นหน้าตัวเมียจริงๆ ให้ดู!!!!”
5 N* `7 k2 e. q8 xพี่ยักษ์เดินมาอุ้มเราไว้แล้วหันไปตะโกนลั่นด่ากลับไปเสียงพี่เขาดังมากจนเราเองก็ยังสะดุ้ง
% A8 f' U. h1 C( { T2 A9 m+ x- h ~$ S6 F# l+ r& A3 u4 o, G
พวกนั้นพอเห็นว่าพี่ยักษ์เริ่มจะโมโหและเอาจริง ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาอีกแล้ว- Q8 ]' Q+ p( C
, I, J1 B7 M% w T. r9 Y" \3 n; E' Uได้แต่ด่าและไล่ให้เอาเราออกไป...
# X/ q2 n2 o* a8 T
; r4 N4 ]/ p- s$ A8 eหลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็บอกให้พี่บัวกลับบ้านไปก่อนแล้วก็พาเราขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขี่กลับมาที่บ้านเขา5 y4 D$ d; Z) K5 }0 ^, E! \
8 I; |+ @! P# U% s8 m( ~' |( U
ระหว่างทางเราสังเกตเห็นมีพวกชาวบ้านชะโงกหน้าออกมาดูกันหลายคน& n9 n! R0 V! Z
บางคนก็ออกมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วหันมามองทางบ้านเราคิดว่าเขาคงได้ยินเสียงที่พวกเราทะเลาะกันแน่ๆ...( a& j& D% X; M* j3 x
& ~- v: _6 u0 g0 L$ \5 ^3 |
---------
4 }1 ?9 }2 i5 A
I7 y2 b% {. Z' @( d
สุดท้ายก็จบลงที่การเคลียร์กันที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ทางฝั่งญาติฝั่งยายเรา เขาไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านว่า พี่ยักษ์บุกมาทำร้ายร่างกายเขาถึงที่บ้านแล้วก็ยังพาตัวเราไปอีก (พูดเหมือนหวงมากรักมาก)
+ l v& b# c4 a/ J2 P3 Nพอพี่ยักษ์พาตัวเราไปถึง ตอนนั้นมีชาวบ้านหลายคนเริ่มมาออกันที่บ้านผู้ใหญ่ด้วย
0 ~7 Z8 i: `$ g. b- E
เพราะนานๆ ทีจะมีเรื่องเกิดขึ้น...ชาวบ้านที่รู้เรื่องก็ต้องมารอฟังกันเป็นธรรมดา
" N& [7 T) v/ y- qแต่ยังดีที่ลุงผู้ใหญ่เขาเลือกที่จะถามและฟังความจากเราเป็นหลักเราเลยเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟังทั้งหมด...
4 B9 W) B3 I# K5 Uว่าพี่ยักษ์ไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกญาติเราเลย มีแต่พวกญาติเราต่างหากที่ลงมือทุบตีจิกข่วนพี่ยักษ์
, O" N0 q& A Y3 Vจนรอยแผลพวกนั้นเต็มแขน เต็มคอพี่เขาไปหมด
* H* K% b3 {( V4 F. Y% z$ ^0 Y& ?; ]: M: J4 `
ในเมื่อเราเองก็ไม่อยากอยู่กับญาติๆ
และคงกลับไปอยู่ร่วมกันไม่ได้อีก แล้วเพราะเราดันเล่าความจริงทุกอย่าง - A2 _/ Y& `# f9 h+ w# r8 ]
ซึ่ง...มันตรงกันข้ามกับที่พวกเขาเล่า และเหมือนหักหน้าพวกเขาไปหมดแล้ว... / a$ ?) ^( A9 L# d
. |+ @: ?3 f4 z. N V
อันที่จริงปัญหาพวกนี้ เรื่องในบ้านของเรา ลุงผู้ใหญ่เขาก็พอจะรู้อยู่แล้วแต่เขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก & j9 c' A. | V3 h9 F; `' l+ f- d
เพราะมันกึ่งๆ เป็นปัญหาครอบครัวคนนอกไปยุ่งมากก็ไม่ดี2 e8 I7 k& L8 ^& V8 u
พอเราได้ออกมาเป็นฝ่ายพูดเอง เขาก็เลยสามารถช่วยเหลือเราได้เต็มที่
+ p8 K' F% M- j( w Mลุงผู้ใหญ่บ้านก็เลยประกาศว่าหลังจากนี้พี่ยักษ์จะเป็นผู้ปกครองและรับผิดชอบดูแลเรา
เพราะเราเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง ขอให้พวกชาวบ้านไม่นินทาว่าร้ายทางฝั่งญาติเรา จะได้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกันอีก
6 |3 ~2 ], s v$ Cส่วนเรื่องที่พี่ยักษ์โดนเอาไม้ตีหัว พี่เขาก็ไม่ได้เอาความอะไร
ขอแค่อย่ามายุ่งย่ามกับเราอีกก็พอ และไม่อนุญาตให้พวกญาติเราไปเข้าพื้นที่บ้านเขาอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นเขาจะถือว่าบุกรุกทันที + W$ s' q; i) R
พอเสร็จเรื่อง หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว) N# X. W0 R# D
& V3 N9 P+ I& W% @$ Z! W
ลุงผู้ใหญ่ก็บอกว่าให้เราอยู่ก่อน เดี๋ยวเขาจะลองติดต่อโทรหาแม่เราให้ ว่าตกลงแม่เราจะเอายังไง...เพราะก่อนแม่เราไปกรุงเทพฯ เขาก็ฝากฝังลุงผู้ใหญ่ไว้อีกทางว่าให้ช่วยดูเราด้วย
* c# j# `# U& l/ ?3 D) b7 e
ด้วยความที่สมัยนั้นมันไม่ได้มีโทรศัพท์บ้านใช้กันทุกหลัง 6 t9 |% a7 M# S$ W N0 U
ตอนนั้นทั้งหมู่บ้านรู้สึกจะมีอยู่แค่สองหลังเองที่มี, T# L! x+ N( |6 Q1 o, }6 x5 x
หนึ่งในนั้นก็บ้านลุงผู้ใหญ่นี่แหละที่มีโทรศัพท์ ! e; f9 q" c4 u" {
จะเป็นมือถือรุ่นแรกๆ เลยที่เครื่องมันใหญ่มากๆต้องเสียบสายตลอดเวลา
c5 \# d/ |2 U" R" I4 W; pส่วนใหญ่จะโทรศัพท์คุยกันได้ก็ต้องผ่านบ้านคนที่มีโทรศัพท์นี้แหละ
ซึ่งเขาคิดค่าใช้บริการทั้งโทรเข้าและโทรออก... 1 R! a3 q& ^& p" [) ?( V+ U
พอบ้านลุงผู้ใหญ่เขามีโทรศัพท์แม่ก็เลยฝากเบอร์ที่ทำงานเขาไว้ให้ 2 k: _0 [% d0 |: N3 g, K5 m
เผื่อมีอะไรก็ติดต่อผ่านทางนี้ได้...แล้วเดี๋ยวแม่เขาจะไปใช้ตู้โทรศัพท์โทรกลับมา 0 A! a1 c/ y! J: G+ m) E
ซึ่งปกติแม่จะโทรมาคุยด้วยทุกสิ้นเดือนอยู่แล้ว ' a" `. V% h# F+ v; J8 x l3 B/ J
จะเป็นลักษณะการที่แม่จะโทรมาหาลุงผู้ใหญ่ก่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย แล้ววางสายไป สักประมาณครึ่งชั่วโมงแม่ก็จะโทรมาใหม่ # ]; I3 g4 t- y) d# A7 E
9 Y: G2 _5 V8 p4 F1 L' \ ระหว่างที่แม่วางสายไป ลุงผู้ใหญ่ก็จะไปตามตัวเราให้มานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ประมาณนี้
หลังจากที่ลุงผู้ใหญ่โทรไปหาที่ทำงานแม่เรา แม่เราก็ได้โทรกลับมา และคุยกับลุงผู้ใหญ่พร้อมนัดแนะว่าจะโทรกลับมาคุยกับเราอีกทีตอนช่วงหัวค่ำ
0 d7 g+ w, c/ i& B# C8 _3 Z7 z# E$ k8 s% `
--------- 8 g3 l9 } V2 @. @/ ?- _; P
พอใกล้ช่วงเวลาหัวค่ำ พี่ยักษ์ก็พาเรามานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ หลังจากที่พวกเรานั่งรอกันสักพักใหญ่ๆ แม่เราก็โทรมา5 J- n0 H% |; P+ @% W+ ]/ q
: ~' E+ b- }0 Dเราก็ได้คุยโทรศัพท์กันบอกตามตรงว่าทันทีที่ได้ยินเสียงของแม่
: A3 U( |* S6 n* {& k! }2 hน้ำตาของเรามันก็ไหลออกมาไม่หยุด พี่ยักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ยืนลูบหัวเราไปมาเบาๆ* D# Z, d' l% f2 c+ g6 C! L+ S5 {
# q$ Y9 [! u3 v) E8 T
จำได้ว่าเราแทบเล่าอะไรให้แม่ฟังไม่ได้เลย เพราะร้องไห้จนเสียงสะอื้นไปหมดคุยกับแม่เขาไม่รู้เรื่อง " Q! ?/ ?3 ]- t7 p+ ~! J4 ?
แต่จับใจความได้แค่ว่า...เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่กับพ่อจะมารับไปอยู่ด้วยนะพูดตามตรงว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีใจ
: S' ^6 J% r; O% {พอเราเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ที่ก้มลงมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน...อีกใจหนึ่งก็รู้สึกใจหายแปลกๆ...
( y. g3 b9 m5 z. Z! [
0 l% H/ H: \- f6 m0 { --------- ) m7 M$ t/ M3 {7 \) ~/ H, k5 R7 g
5 _; Q$ b# b4 d- |0 |+ O' Q6 V" H/ }“แม่ว่ายังไงบ้างครับหมาน้อย?” พี่ยักษ์ถามขึ้นขณะที่กำลังทายาหม่องตามตัวให้เราหลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว
. W4 Q0 f( u7 V6 n1 W& E# w% N0 ?$ k3 d ?- C, g
“แม่บอกว่าจะมารับตอนสิ้นเดือนฮะ...” เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ" |# G& c n( _' x$ s, R/ o7 Q
" w. K+ j* l! V
“หืมมมมม มารับไปเที่ยวเหรอ? หรือมารับไปอยู่ด้วยเลย?”
! F: O6 M. i( k2 S& ~0 D2 W
" ~7 }, p3 u: `; _. V% p, n" s“ไม่รู้…เหมือนกันฮะ...”. P. Z6 n( D) T: b5 Q, b
7 O4 u' c& F# o+ j“เอ้า! นี่ไง มัวแต่ขี้แยร้องไห้จนคุยกับแม่ไม่รู้เรื่องเลย” พูดจบพี่เขาก็ทุบหัวเราเบาๆ หนึ่งที ทำเอาเราเผลออมยิ้มออกมา
; I4 X! \- [7 ~4 ^1 i2 T4 xเสร็จแล้วพี่เขาก็อุ้มเราไปนั่งบนตัก' U8 l4 d! `6 }# Q
' |' l' ^+ [1 F, e/ L) U; j* e- A7 f( d“แล้ว...หมาน้อยอยากกลับไปอยู่กับแม่มั้ยครับ?” พี่ยักษ์ถามพลางเอามือลูบหัวเราไปมา
9 P' D2 D& m) C2 v# y1 Fเราได้แต่นิ่งคิด...ในใจยังไงเราก็อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่อยู่แล้ว แต่อีกใจมันมีความรู้สึกว่าอยากอยู่กับพี่เขาเหมือนกัน...% a! H) j7 ?8 }- a3 @8 h: z3 [* R
2 l8 |6 G( ]" Q, M8 ?
“หืมมมมมม” พี่ยักษ์ก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วเอียงคอแล้วยิ้มเล็กๆเหมือนจะถามซ้ำเพราะไม่เห็นเราให้คำตอบเขา$ h1 R/ o; O: [1 Z
; H3 R8 L% B! a3 L+ B/ Z# }“ผม...รักพี่ยักษ์นะฮะ แล้วก็รู้สึกอยากอยู่พี่ยักษ์มากๆ เลยแต่ผมก็อยากอยู่กับแม่ ผมคิดถึงพ่อกับแม่...”2 x) l6 h& E, R$ E
ตอนนั้นไม่รู้คิดยังไงถึงได้ตอบไปแบบนั้น... พอมานั่งคิดดู คำว่ารักที่เราพูดกับพี่เขาในตอนนั้น
& E3 Y4 N$ n. j9 k) k% R: eมันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เรามีให้พ่อกับแม่ซะมากกว่า g$ c6 q7 y2 q. r& C
2 a% m6 S4 L# S' M
เราแค่รู้สึกไม่อยากให้พี่เขาเสียใจ ถ้าเราเลือกไปอยู่กับพ่อและแม่ ก็เลยต้องบอกว่าเราเองก็รักพี่เขาเหมือนกันนะ# W$ C% t P& D2 E( n1 v
# p J. T$ k6 x, @, R* U9 X) lพอตอบกลับไปเสร็จเราก็ลุกขึ้นสวมกอดพี่เขา- J2 {2 z! z; ^% q( Y5 N- E' N
พี่เขาก็โอบกอดเรากลับ พร้อมกับเอามือลูบไปมาเบาๆ
$ ]( Z. K; S/ V4 T& M$ P7 h" D9 W; f8 l3 `' p8 h6 ?. E
“ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ...”
) x8 }9 H% B' g& H
9 o3 J( C8 p! W$ g# [0 u7 B“พี่ขอกอดหนูไว้แบบนี้อีกหน่อยนะ... พี่เองก็ชอบ...
+ i; w, k8 X, z; w. U1 r1 bอยากให้หนูกอดพี่แบบนี้เหมือนกัน อยากกลับมาแล้วเจอหนูนั่งยิ้มอยู่ที่บ้านแบบนี้ตลอดไปจังหมาน้อยของพี่...”5 Y( s; j# L+ i- \$ [+ b8 \) ]
, Q1 x3 A* N" l; C; ]พอเราได้ฟัง มันก็ทำให้น้ำตาของเราไหลออกมา
% i% `- w( j" G! [. e5 eมันรู้สึกจุกและเจ็บกับคำพูดของพี่เขา พี่เขาพูดเหมือนเขาไม่มีใคร...
4 }% p) q9 b( v, [, \1 eทั้งที่เขาก็มีพ่อกับแม่อยู่ถึงจะคนละบ้านแต่ก็อยู่ไม่ไกลกัน
& p. l! ?, V4 L# I0 Jตอนนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคำพูดของพี่เขาทำให้ใจเราสั่นได้ขนาดนั้น...5 A, P( V* F+ V* U
8 U9 ?1 E4 W: [$ d, \
สุดท้ายคืนนั้นเราได้แต่นอนกอดพี่เขาไว้แน่นทั้งคืน9 n' a$ q: x- ]/ U0 V9 T8 D
เพราะนอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีพี่เขานี่แหละที่ทำให้เรารู้สึกไว้ใจและรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยมากขนาดนี้
; v4 n! T9 k: }$ ]8 b- W
- Q8 M, Y3 P( E$ n6 `8 tคิดถึงกี่ครั้งก็ยังรู้สึกขอบคุณพี่เขาจริงๆ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-5 04:44:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-5 04:50:13
โพสต์ 2022-4-5 05:05:48
โพสต์ 2022-4-5 06:01:48
