แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-4-24 04:30
9 d5 B' U4 k# T9 X6 ]4 i+ t6 H( g
" |1 E) B) X& a0 |: E( Z- R6 q" {' |% k' z6 S6 i4 p
รัม ณ คอนโดหรูใจกลางย่านตัวเมือง สูงขึ้นไปที่ชั้น9 ชั้นนี้เป็นชั้นเดียวที่ไม่สามารถมองเข้าไปด้านในได้ ภายในห้องชั้น9มีอากาศที่เย็นเฉียบจนอุณหภูมิติดลบ ไอน้ำความเย็นเกาะกระจกจนมองไม่เห็นอะไรด้านนอก บรรยากาศเหมือนในตู้แช่ไม่มีผิด บนเตียงคิงไซส์กำมะหยี่สีเขียว รัมนอนขดตัวหลับไหลอยู่ ดวงตาของรัมเบิกโพลงขึ้นมาเมื่อรู้ว่าถึงเวลาตื่น รัมนั่งขึ้นมา ยืดแขนบิดขี้เกียจ เอามือปิดปากแล้วหาว ใกล้ได้เวลาไปทำงานแล้วสินะ รัมลุกขึ้นจากเตียง ร่างกายของรัมเปลือยเปล่า รัมเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำใส่อ่าง รอจนน้ำเต็มแล้วก้าวขาลงไปนอนแช่ ร่างกายของรัมนั้นลื่น เห็นเป็นเกล็ดอ่อนๆตามตัว รัมแช่อยู่สักพักก็ขึ้นมาจากน้ำ ปล่อยน้ำทิ้ง เช็ดตัวให้แห้งแล้วเอาชุดคลุมสีเขียวออกมาสวม เดินออกมาจากห้องน้ำ รัมเดินมานั่งเช็ดผมที่โซฟาตัวใหญ่สีเขียว หยิบรีโมทกดเปิดทีวีจอยักษ์ 'ช่วงนี้การโจรกรรมเครื่องเพชรนั้นกำลังระบาดอย่างหนัก ดูจากที่เกิดเหตุและคำให้การจากพยาน คาดว่าู้ก่อการร้ายน่าจะเป็นคนเดียวกันทุกคดีค่ะ ทั้งนี้ทางตำรวจยังไม่มีเบาะแสของตัวคนร้ายที่แน่ชัด จึงอยากเตือนทุกท่านที่มีของมีค่าในบ้านให้ดูแลความปลอดภัยให้ดี' พวกตำรวจนี่ทำงานแย่จริงๆเลยนะ เกิดโจรกรรมติดกันหลายที่ขนาดนี้ยังจับคนร้ายไม่ได้เลย รัมนึกเยาะในใจ ขนาดรัมเองยังรู้เลยว่าคนร้ายคือใคร จะเป็นใครไปได้ล่ะ ก็รัมนี่แหละ รัมไม่พอใจนิดหน่อยที่นักข่าวใช้คำว่าโจรกรรม รัมแค่อยากได้เลยไปเอามาเฉยๆต่างหาก รัมมองไปรอบๆห้อง อัญมณีต่างๆที่ดูราคาแพง บางชิ้นนั้นหายากมีเพียงชิ้นเดียวในโลกวางประดับอยู่ตามมุมต่างๆ รัมนั้นชอบพวกอัญมณีเป็นอย่างมาก ชอบสะสมและซื้อขายต่อ ของส่วนใหญ่ในห้องนี้เป็นของที่รัมขโมยมาทั้งนั้น รัมไม่ผิดสักหน่อย แค่อยากให้อัญมณีที่งดงามและล้ำค่าอยู่กับเจ้าของที่คู่ควรซึ่งคือรัมเท่านั้นเอง รัมกดปิดทีวี เดินไปหน้าตู้เสื้อผ้า หยิบชุดที่รู้สึกอยากใส่ออกมา หลังจากแต่งตัวเสร็จก็หยิบน้ำหอมราคาแพงมาฉีดทั่วตัว กลิ่นพวกนี้อยู่ได้ไม่นานเดี๋ยวก็หายไป รัมแค่ต้องการความรู้สึกหรูหราเวลาที่ฉีดมันแค่นั้นแหละ รัมลงลิฟท์มาที่ลานจอดรถ ขับรถสปอร์ตสีเขียวมรกตคันหรูออกไป รัมขับมาจนถึงย่านบันเทิงซึ่งเต็มไปด้วยสถานที่อโคจรมากมายทั้งผับ บาร์ เซ็กส์คลับ ตามทางมีพวกโอเมก้าขายตัวหน้าตาดีทั้งรุกและรับยืนกันเรียงรายเต็มไปหมด ลูกค้าส่วนใหญ่ของย่านนี้จะเป็นพวกอัลฟ่าคนรวยทั้งหลาย สายเที่ยวกลางคืนปาร์ตี้ รัมขับรถไปจอดตรงที่จอดรถส่วนตัว ก้าวขาลงมาจากรถ เดินตรงไปยังใจกลางย่านซึ่งมีบาร์ The Serpent ตั้งอยู่ รัมเป็นเจ้าของบาร์แห่งนี้ การ์ดที่เห็นรัมมาก็รีบก้มหัวให้ทันที รัมเดินลัดแถวลูกค้าเข้าไปในทางเข้ารูปปากงูยักษ์ มีพรมสีแดงปูไปตามทางเหมือนลิ้นงู ในร้านนั้นเต็มไปด้วยแสงไฟ เสียงเพลงดังกระหึ่ม โคโยตี้ชายหุ่นดีเต้นยั่วยวนลูกค้าอยู่บนเวที ผู้คนในร้านที่เห็นรัมต่างต้องมองตามกันทั้งนั้น รัมเป็นคนที่ไม่มีกลิ่นตัว แต่ออร่าความเซ็กซี่ที่แผ่ออกมานั้นเป็นใครก็ต้องเหลียวมอง เรื่องแปลกอย่างหนึ่งของร้านนี้คือ ทุกคนรู้ว่ารัมเป็นเจ้าของร้าน แต่เวลาทีคนถามว่าใครคือเจ้าของร้านมักจะตอบไมไ่ด้กันเพราะจำกลิ่นของรัมไม่ได้ รัมจะเข้ามาดูงานตามอารมณ์ของตัวเอง กล่าวคือวันไหนอยากมาก็จะมา วันไหนไม่อยากมาก็ไม่มา เวลาที่รัมมาพวกเด็กเสิร์ฟและพนักงานจะกลัวกันมาก เพราะไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง รัมเป็นคนที่คาดเดาไม่ได้ บางครั้งก็อารมณ์ดีคุยเล่นกับพนักงาน บางวันก็ใช้ความรุนแรงกลั่นแกล้งพนักงานใหม่เพื่อความบันเทิง รัมมานั่งที่โต๊ะวีไอพีตัวประจำ เอาบุหรี่ไฟฟ้ารูปงูที่มีตาสีเขียวขึ้นมาจุดสูบ รัมนั้นรู้สึกตื่นตัวที่สุดคือตอนกลางคืนนี่แหละ พอกลางวันทีไรง่วงทุกที นั่นเป็นอีกเหตุผลที่รัมไม่ค่อยไปรวมตัวกับฝูงเวลาที่นัดกันช่วงเช้า เพราะเป็นเวลานอนของรัมนั่นเอง รัมเคยเห็นหน้าค่าตาของคนในฝูงที่บาร์นี้ย่อยๆตั้งแต่ก่อนเข้าฝูงแล้ว โดยเฉพาะโฬมที่มักจะมาหิ้วโอเมก้ากลับไปเย็ดเป็นประจำโดยมีราคานห้อยสอยตามติดมาด้วยเป็นบางครั้ง หมอกเป็นเพื่อนของรัม แน่นอนว่าต้องเคยมา ส่วนพสุก็ขายตัวอยู่ข้างหน้าบาร์ บางทีลูกค้าก็พาเข้ามาข้างใน รัมรู้ว่าพสุนั้นขายตัวแต่ก็ไม่ได้อะไร เพราะมันก็แค่อาชีพหนึ่ง ส่วนเลิฟยังไม่เคยมาเลย รัมยิ้ม นั่นสิ พาเลิฟมาเปิดหูเปิดตาบ้างดีมั้ยนะ กลิ่นของอัลฟ่าคนหนึ่งลอยมาเตะจมูก รัมมองไปตรงทางเข้า อัลฟ่าหุ่นล่ำหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามา หน้าตาดูคุ้นๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน พอนึกขึ้นได้ก็ยิ้มออกมา ปีนจากชั้นบนลงไปชั้นล่างอย่างง่ายดาย เดินเข้าไปหาอัลฟ่าคนนั้น ''สวัสดีครับ'' รัมทักทาย อัลฟ่าคนนั้นมองรัมแล้วก็ยิ้มออกมา รัมนั้นเซ็กซี่มาก ''สวัสดีครับ'' ''ผมเป็นเจ้าของบาร์น่ะครับ เห็นคุณเบนมาเลยลงมาต้อนรับ'' ''โห ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับ'' เบนขำ รัมมองเบนด้วยสายตาหลงใหล พูดให้ถูกคือมองแหวนที่อยู่บนข้อนิ้วของเบนต่างหาก มันคือแหวนเพชรสีชมพูราคาแพงที่ชื่อว่าดวงใจกระเบน รัมตามหามันมานานและรู้ด้วยว่ามันอยู่กับตระกูลของเบน ไม่ต้องไปบุกบ้านให้เสียเวลาและเสี่ยงอันตรายอีกต่างหาก ''ผมมาบ่อยแต่ไม่เคยเห็นคุณรัมเลยนะ'' ''หืม ผมก็มาอยู่ตลอดนะครับ'' รัมยิ้ม เบนมองเข้าไปในคอเสื้อที่แหวกลึกของรัม ''สวัสดีครับคุณเบน วันนี้เหมือนเดิมมั้ยครับ'' โอเมก้าในร้านที่เบนมาใช้บริการเป็นประจำเดินเข้ามา เบนกำลังจะตอบแต่รัมจับเน็คไทด์ของเบนดึงให้หันมาหาตัวเอง ''วันนี้ให้ผมบริการแทนดีมั้ยครับ'' รัมพูดยิ้มๆ เบนยักคิ้ว ''แต่คุณเป็นเจ้าของร้านไม่ใช่หรอครับ'' ''เจ้าของร้านบางทีก็ต้องช่วยดูงานสิครับ โดยเฉพาะ...'' รัมเอานิ้วจิ้มตรงอกของเบน ลากต่ำลงไปเรื่อยๆ ''งานดีแบบคุณเบน'' คำพูดและท่าทางของรัมนั้นยั่วมากจนเบนไม่กล้าที่จะปฏิเสธ ''ก็ได้ครับคุณเจ้าของร้าน'' รัมหันไปมองโอเมก้าคนนั้น โอเมก้าคนนั้นรีบเดินหนีไป ''ขึ้นไปห้องวีไอพีกันเถอะครับ'' ''ได้สิครับ'' รัมดึงเน็คไทด์จูงเบนขึ้นไปชั้นสองซึ่งเป็นชั้นที่มีห้องวีไอพีส่วนตัวให้แขก 8 h3 \9 R: i+ ]3 c7 M' G! I
เบน รัมพาเบนเข้ามาในห้องวีไอพี เบนนั่งลงบนโซฟา รัมขึ้นมานั่งบนตักของเบน เบนเอามือกอดเอวของรัมดึงเข้ามาชิดตัว สายตาที่รัมมองมานั้นดูยั่วยวนมาก ไหนจะหุ่นลีนสวย ผิวชาวซีด รอยสักที่ดูเซ็กซี่นั่นอีก เป็นเกียรติจังเลยนะที่ได้รับการบริการจากเจ้าของร้านแบบนี้ รัมยิ้มมุมปาก ไม่ได้มีแบบนี้บ่อยๆนะครับ รัมเอามือจับไหล่ของเบน โน้มหน้าลงมาประกบปากจูบ เบนจูบตอบ กอดรัมเข้ามาแนบชิดขึ้นอีก ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน รัมสอดลิ้นเข้ามาพัวพัน แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ ลิ้นของรัมเลื้อยไปอยู่ในปากของเบน ซอกไซ้ไปตามช่องปากจนเบนหัวหมุนไปหมด ลีลาการจูบของรัมนั้นสุดยอดมากจริงๆ เบนรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างเลื้อยลงคอไป อาจจะเป็นลิ้นของรัมนั่นแหละ เบนยื่นหน้ามาเลียหูของรัม ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ดูดซอกคอขาวๆของรัมจนเป็นรอยแดง รัมนั้นไม่มีกลิ่นตัวเลยแต่ก็ยังทำให้เบนเงี่ยนได้ เบนเลื่อนหน้าลงไปดูดหัวนมของรัม ซี้ดดด เบนตวัดลิ้นเลียหัวนมของรัมไปมา จูบไปทั่วตัวของรัม กลิ่นฟีโรโมนของเบนคละคลุ้งไปทั่วห้อง กลิ่นของเบนควรมีอิทธิพลต่อรัมสิ แต่ทำไมรัมที่ไม่มีกลิ่นถึงได้ดูไม่เป็นอะไรกับกลิ่นของเบนเลย รัมกระชากเสื้อของเบนเปิดออก กระดุมหลุดกระจายไปคนละทิศคนละทาง เผยให้เห็นหุ่นล่ำๆของเบนชัดเจน อกหนาไหล่กว้าง กล้ามเป็นมัด ซิกแพคที่หน้าท้องเรียงกันเป็นแพ ใช้ได้นี่ครับ รัมพูดยิ้มๆ แค่ใช้ได้เองหรอ รัมเลื่อนตัวลงไป เอามือขยำเป้าของเบนที่แข็งนูนขึ้นมา ถอดกางเกงของเบนออก ควยเบนแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน รัมขบกัดไปตามลำควยของเบนจนกางเกงในชุ่ม ดึงกางเกงในลง ควยใหญ่ยาว13นิ้วเด้งออกมาตีหน้ารัม รัมยิ้มพอใจ จับควยของเบนชักขึ้นลงแล้วเอาเข้าปากดูดอย่างเมามันส์ ''อูยยย'' รัมอมควยของเบนอย่างหื่นกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา ถอกควยของเบนลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา รัมดูดหัวควยของเบนเน้นๆจนเสียวตัวงอ เลียไปตามแง่งควยของเบน ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยกินน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงปลายควย เบนดันหัวรัมไปติดกำแพง เด้งเอวเย็ดปากของรัมอย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก'' ''อาาา'' ควยเบนใหญ่คับปากรัมไปหมด เบนกระแทกควยเข้ามาในปากรัมไม่ยั้ง แทงเข้ามาลึกจนรัมสำลัก เบนถอนควยออก น้ำลายรัมไหลเยิ้มติดควยเบนมา รัมจับลำควยของเบนพาดหน้า ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนลงไปดูดเลียไข่ของเบนจนชุ่ม เบนจับควยแฉะๆตีหน้าของรัมรัวๆอย่างแรงจนหน้าสั่น สายตาของรัมที่มองมายิ่งทำให้เบนเงี่ยนขึ้นไปอีก เบนถอดกางเกงของรัมออก ยกขารัมขึ้นสูง รูหีสีชมพูระเรื่อของรัมขมิบไปมา เบนยื่นหน้าไปเลียหีของรัมอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด อาาา'' รัมคราง เอามือขยำผมของเบน เบนตวัดลิ้นเลียหีของรัมไปมา ใช้ลิ้นดุนตรงรูของรัม ลิ้นอุ่นๆหนาๆของเบนทำเอารัมเสียวหีไปหมด เบนเลียหีของรัมอย่างมูมมามจนแฉะ นั่งขึ้นมาเอาควยถูตรงรูของรัม ''ยัดเข้ามาสักทีสิครับ'' รัมพูดเสียงกระเส่า เบนดันควยเข้ามาทีเดียวมิดลำ ''งึก อะ'' ควยเบนใหญ่คับหีรัมไปหมด แทงเข้ามาลึกจนรัมทั้งจุกทั้งเสียว เบนเด้งเอวเย็ดหีของรัมเป็นจังหวะทันที ''อ๊ะ อ๊ะ อาาาา ซี้ดดด'' ''อูยยย'' หีรัมนั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของเบนอย่างบ้าคลั่ง เบนจับเอวของรัมไว้แล้วกระแทกควยเข้ามาไม่ยั้ง สอดควยเข้าออกหีของรัม ''อืออ อาาาา เสียวว'' รัมคราง ดวงตาเป็นสีเหลืองส่องประกายในความมืดของห้อง เบนดึงแขนของรัมมาแล้วซอยหีรัมอยางเมามันส์ เด้าหีของรัมอย่างเร็วและแรง ''อะ อาาาา'' ควยเบนแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของรัมไปมา ควยรัมแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว เบนกอดรัมเอาไว้แน่นแล้วเร่งจังหวะซอยขึ้นอีก ''อะ อาาา อ๊ะ'' รัมควยกระตุกน้ำแตกออกมา เบนซอยเร็วขึ้นอีก ''โอยยย อ้าาาา!'' เบนกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำควยมากมายไหลทะลักเข้ามาในรูของรัม รัมยิ้มกว้างตาเหลือก หัวเราะชอบใจ ดวงตาของรัมสว่างขึ้นอีก รัมดันเบนลงมานั่ง ขึ้นไปนั่งคร่อมเบนแทนทั้งที่ควยยังคาอยู่ข้างใน ขย่มตัวขึ้นลงเป็นจังหวะ นั่งเทียนควยของเบนอย่างเมามันส์ ''อูยยย เสียวชบหายเลย ซี้ดดด'' ''อาาา'' รัมร่อนเอวใช้หีบดควยของเบน เบนจับเอวของรัมไว้แล้วเด้งเอวตอกควยเข้ามาในหีรัมไม่ยั้ง ''อึก อ๊ะ อาาา แรงๆเลย ซี้ดดดด'' รัมคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของเบน เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ควยเบนกระแทกเข้ามาลึก แทงจุดเสียวของรัมย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยรัมแข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''อ๊ะ อาา!'' รัมควยกระตุกน้ำแตกออกมาไม่หยุด เบนเด้ารัวๆ ''อาาาา ซี้ดดด!'' เบนตอกควยเข้ามาสุดแรง ควยของเบนขยายใหญ่ขึ้นล็อคกับหีของรัม ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้ามาในหีของรัมจนอุ่นไปหมด น้ำควยอุ่นๆหลั่งไหลเข้ามาไม่หยุด ทะลักออกมาข้างควยของเบน เบนถอนควยออก น้ำควยขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเลอะพื้น รูหีของรัมบานเป็นรูร่องควยของเบนขมิบหุบอ้า เบนนอนหอบ ยิ้มแล้วหันมามองรัม ''สุดยอด'' รัมยิ้ม เอาเสื้อผ้าขึ้นมาใส่ ''ก็พอได้อยู่ครับ'' ดวงตาของรัมเปลี่ยนเป็นสีเหลืองอำพันส่องสว่าง ภาพของเบนตัดไป เบนนั่งตัวแข็งทื่อ ตาเหลือกมองบน รัมเดินมานั่งลง ยกมือของเบนขึ้นมา จ้องมองแหวนที่นิ้วของเบนอย่างหลงใหล ''มาอยู่ด้วยกันนะ'' รัมถอดแหวนออกจากนิ้ว ใส่นิ้วตัวเอง ยกขึ้นมองดู มันช่างสวยงามเสียเหลือเกิน รัมจ้องมองความงามของมันอยู่นานสองนาน หันมามองเบนที่ยังนั่งนิ่งไม่ได้สติอยู่ ''เกือบลืม'' รัมดีดนิ้ว งูสีแดงตัวหนึ่งเลื้อยออกมาจากปากของเบน เบนสลบไป รัมเดินไปนั่งลงหน้าเบน จับแก้มของเบนบีบให้อ้าปาก ถุยน้ำลายสีเขียวใส่ปากของเบน ''ตื่นมาแล้วก็ใส่เสื้อผ้ากลับบ้านซะนะครับ'' รัมพูดยิ้มๆ เดินออกมาจากห้องวีไอพีนั้น รัมเดินออกมาดูดบุหรี่ด้านนอกเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ เบนเดินอย่างงุนงงออกมาจากร้าน ไม่เอะใจเลยว่าอะไรหายไป รัมที่มองอยู่ก็ขำออกมา รัมหันไปทางด้านข้างของตัวเองอย่างฉับพลัน ไม่มีอะไรนอกจากตรอกเล็กเงียบๆมืดๆที่เชื่อมไปย่านชุมชนแออัด รัมรู้สึกได้ว่ากำลังมีจิตสังหารเล็งจะเล่นงานตัวเองอยู่ รัมแอบยิ้มเล็กน้อย ได้อัญมณีที่ต้องการมาอย่างง่ายดายแล้วยังจะได้เล่นสนุกอีกงั้นหรอ รัมพ่นควันครั้งสุดท้าย เก็บบุหรี่ใส่กระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในตรอกนั้น ตรอกนี้แคบและมืดมาก มีเพียงแสงไฟจากโคมไฟสูงที่ริบหรี่ รัมเดินไปยิ้มไป รู้ว่ากำลังมีคนเดินตามหลังมา และไม่ได้มาแค่คนเดียวซะด้วย กลิ่นความอาฆาตของพวกโอเมก้านักฆ่าลอยเต็มไปหมด จะลอบฆ่าทั้งทีแค่พรางตัวยังทำกันไม่ได้เลย รัมเดินหายเข้าไปในทางเดินมืดๆ รัมหันหลังาจับข้อมือของโอเมก้าที่กะจะใช้มีดแทงหลังรัม รัมยิ้มอย่างน่ากลัว ''มือสมัครเล่น'' ''อ๊ากก!'' รัมหักข้อมือมันแล้วเหวี่ยงไปกระแทกกำแพง เสียงปืนดังขึ้น รัมหลบลูกกระสุนได้อย่างง่ายดาย พุ่งเข้าไปประชิดคนที่ถือปืนซุ่มอยู่จากด้านหลัง ถีบเข้าไปเต็มแรงจนมันกระเด็นไปชนถังขยะล้มลง มันชูมือขึ้น ถังขยะที่อยู่แถวนั้นลอยขึ้น พุ่งเข้าใส่รัม รัมเตะถังขยะพวกนั้นปลิวว่อน ''ไม่สนุกเลย'' รัมเริ่มหงุดหงิดที่คู่ต่อสู้ไม่เก่ง ดวงตาหลากสีจ้องมองมาที่รัมจากในความมืด รัมยิ้มแล้วเริ่มออกวิ่ง พวกมันไล่ตามรัมมาติดๆ ทั้งลูกไฟ ทั้งน้ำแรงดันสูงพุ่เข้ามาใส่รัมแต่รัมก็หลบได้หมดด้วยท่วงท่าที่พลิ้วไหว ไม่มีพลังไหนได้แตะตัวของรัมเลยสักนิด โอเมก้านักฆ่าพวกนั้นวิ่งไล่รัมมาเรื่อยจนถึงทางตัน แต่รัมไม่ได้อยู่ตรงนั้น ทุกคนเริ่มระแวงหน้าระแวงหลังทันที ไม่รู้ว่ารัมนั้นอยู่ตรงไหน พวกมันคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นไปข้างบน เท้าของรัมกระแทกหน้าของมันเต็มแรง พวกมันรุมใช้พลังใส่รัม ซึ่งรัมก็หลบได้ทุกครั้ง รัมลอดใต้ขา ใช้มือที่มีกรงเล็บแหลมคมฟันจนล้มลงไป ลอบไปข้างหลังแล้วหักคอพวกมันทีละคนได้อย่างง่ายดาย จนเหลือพวกมันแค่คนเดียวที่ยืนสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว ยกปินขึ้นมาจ่อที่รัม รัมสแยะยิ้มดูน่ากลัว เดินเข้าไปหามันเรื่อยๆ โอเมก้าคนนั้นฉี่รดกางเกงเพราะความหวาดกลัว รัมมองแล้วก็หัวเราะเสียงดัง ''ใครส่งมึงมาวะเนี่ย'' รัมใช้มีดสั้นแทงเข้าที่ท้องของมันโดยที่ไม่ทันตั้งตัว มันล้มลงไปนอนกองบนพื้น รอบตัวรัมมีโอเมก้านักฆ่านอนสลบบ้างตายบ้างอยู่เต็มไปหมด มีแต่พวกมือสมัครเล่นทั้งนั้น รัมรู้อยู่แล้วว่าพวกนี้ไม่ได้ถูกส่งมาเพื่อตั้งใจจะฆ่ารัมหรอก แค่ล่อรัมออกมาให้ไกลจากผู้คนเท่านั้นเอง ''สวัสดี เจอกันอีกแล้วนะไอหัวขโมย'' อัลฟ่าหุ่นล่ำร่างใหญ่ไม่ใส่เสื้อ มีดาบขนาดใหญ่พาดอยู่ด้านหลังเดินออกมาจากความมืด เพชร ทหารรับจ้างของแก๊ง Black Spider กับฝูงของรัมนั่นเอง รัมเพ่งมองหน้าของเพชร ''อ๋อ ไอขี้ขลาดที่หนีไปนี่เอง'' เพชรกับรัมเคยปะทะกันที่บ้านลับของรัมในป่าต้องห้าม เพราะเพชรถูกส่งให้ไปฆ่ารัมและทวงคืนดวงใจมรกตที่รัมขโมยไปจากเสี่ยผู้มีอิทธิพล ซึ่งถึงเพชรจะรอดมาได้แต่ก็เกือบตาย ''ไม่คิดเลยว่าศัตรูส่วนตัวกับศัตรูของแก๊งจะเป็นคนเดียวกัน ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย'' เพชรยิ้ม ตั้งท่าพร้อมสู้ หลังจากการต่อสู้ครั้งนั้นเพชรได้รู้ว่ารัมนั้นอยู่ฝูงเดียวกับโฬม คนที่ทางแก๊งต้องการกำจัดทิ้งมากที่สุด นอกจากจะได้ล้างแค้นที่ทำให้เพชรต้องหนีตายหางจุกตูดยังจะได้ผลงานจากแก๊งอีกด้วยถ้าฆ่ารัมได้ เพชรหยิบดาบข้างหลังออกมา รัมยิ้มกว้าง ย่อขาลง ''วันนั้นยังไม่ได้ชิมเลือดเลย'' รัมพูดจบก็พุ่งมาใส่เพชรทันที ยกมือที่มีกรงเล็บแหลมคมตะปปหน้าเพชร เพชรใช้ดาบของตัวเองกันไว้ได้ สะบัดดาบฟาดใส่รัมจนกระเด็นออกไป รัมตีลังการ่อนลงพื้นอย่างสวยงาม ''ของเล่นชิ้นใหญ่จังเลยน้า อยากได้บ้างจังเลย'' ''อยากได้หรอ'' เพชรยกดาบขึ้น พุ่งเข้ามาประชิดตัวรัมในชั่วพริบตา ง้างขึ้นฟันใส่รัม รัมเอี้ยวตัวหลบมุดผ่านขาของเพชรไปได้ เพชรรีบจับดาบหันฟันใส่รัมบนพื้น รัมกลิ้งหลบได้อย่างรวดเร็ว ดาบของเพชรกระแทกพื้นอย่างจังจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ''เคยสู้กันไปแล้วแท้ๆ แต่ก็ยังเลือกที่จะพามาสู้ในที่มืดๆแบบนี้ สบประมาทกันสุดๆเลยนี่นา'' รัมพูดยิ้มๆ ''ก็เก่งแค่ลอบกัดเหมือนพวกงูนั่นแหละ'' ''ไม่เห็นต้องสนใจวิธีฆ่าเลย ถ้าผลลัพธ์คือเหยื่อตายเหมือนกัน'' รัมหายเข้าไปในความมืดอีกครั้ง ดวงตาสีเหลืองอำพันเหมือนงูส่องสว่าง จิตรสังหารที่รุนแรงแผ่ไปทั่วบริเวณจนไม้สั่นไหว นกที่อยู่แถวนั้นบินหนีหายไปหมด แรงกดดันจากในความมืดตรงซอกนั้นแรงมากจนเพชรเองก็เริ่มหวั่น เพราะไม่นู้ว่ารัมจะทำอะไร เพชรยกดาบตั้งท่าเตรียมป้องกัน รัมเดินออกมา เพชรเองยังแอบผวากับสภาพของรัมตอนนี้ ปากของรัมยิ้มฉีกกว้างจนถึงใบหู ในปากเต็มไปด้วยฟันที่แหลมคม ลิ้นขนาดใหญ่ที่ตรงปลายเป็นสองแฉกห้อยออกมา น้ำลายไหลเยิ้มหยดลงบนพื้น ดวงตาเบิกโพลงสีเหลืองสว่าง สายตาที่มองมาที่เพชรเหมือนกับงูที่กำลังมองหนู ''จะกินไม่ให้เหลือเลย'' รัมพูดด้วยเสียงแหบพร่า พุ่งเข้ามาใส่เพชรโดยที่เพชรไม่ทันตั้งตัว อ้าปากกว้างจะกัดหัวของเพชร เพชรยกดาบขึ้นกัน กระโดดออกจากตรงนั้น รัมพุ่งใส่ต่อทันที เพชรกลิ้งหลบได้ทัน ท่าทางของรัมตอนนี้เหมือนกับสัตว์ป่าที่หิวโหยไม่มีผิด ถึงจะมีข้อมูลของรัมจากข้อมูลฝูงก็ไม่ได้ช่วยอะไร ไม่มีใครรู้ว่าจริงๆแล้วรัมทำอะไรได้ เป็นศัพตรูที่ไม่น่าต่อกรด้วยเลยสักนิดเดียว ที่เพชรรับงานนี้เพราะต้องการจะแก้แค้น และชอบความท้าทาย แต่ตอนนี้เพชรเริ่มจะคิดแล้วว่า คิดถูกมั้ยที่เลือกรับงานนี้มา ''หนีไปตอนนั้นได้ก็ดีแล้วแท้ๆ ยังจะกลับมาอีก ครั้งนี้จะไม่ได้หนีอีกแล้วล่ะ'' รัมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ย่อตัวใช้ขาดีดพุ่งเข้ามา ง้างมือที่มีกรงเล็บข่วนใส่เพชรอย่างแรงจนเป็นแผลเหวอะ รัมเลียกินเลือดของเพชรที่ติดอยู่ที่กรงเล็บ ''รสชาติเหมือนไวน์ถูกๆ แต่ก็พอแก้ขัดได้'' รัมชิมเลือดของเพชรเหมือนกำลังชิมไวน์ ''ไอ้โรคจิต'' ''ทำไมทุกคนชอบเรียกชื่อนั้นกันนะ'' รัมวิ่งเข้าใส่เพชรแล้วกัดเข้าที่แขนของเพชร เนื้อของเพชรติดฟันของรัมไป เผยให้เห็นผิวด้านในที่เป็นเพชร พลังของเพชรก็ตามชื่อ เพชรมีผิวหนังชั้นที่เป็นเพชรซึ่งมีความแข็งแกร่งและทนทานสูง รัมตาโตเพราะความตื่นเต้น ''จะลอกหนังออกให้หมดแล้วเอาไปทำเป็นหุ่นตั้งโชว์ในห้อง'' ''ฝันไปเถอะ'' ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่สถานการณ์ในตอนนี้คือเพชรโต้กลับรัมไม่ได้เลย รัมไมไ่ด้มีิวหนังที่แข็งแกร่งหรืออะไรสักหน่อย ทำไมถึงทนได้ขนาดนี้กันนะ นี่มันไม่ใช่คนแล้วชัดๆ รัมดูหิวกระหายมากขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าของรัมตอนนี้เหมือนกับงูไม่มีผิด แทบจะไม่เหลือเค้าความเป็นมนุษย์แล้ว รัมคำรามเสียงดังสนั่นไปทั่วตรอก หันมาจ้องที่เพชร เพชรยกดาบขึ้น รัมพุ่งเข้ามาหาเพชร เพชรเอาดาบกันเหมือนอย่างเคย "เพล้ง!" เสียงดาบของเพชรแตกกระจายออกเป็นเสี่ยงๆ เพชรตกใจมาก รัมส่งยิ้มกว้างอันน่าสยองมาให้ เพชรรีบตั้งสติแล้วหลบกรงเล็บของรัม เพชรมองดาบคู่ใจที่ใช้มาตลอดการทำงาน ไม่น่าเชื่อว่ามันจะแตกได้ ที่ผ่านมาก็ทนมาได้ตลอดนี่นา ''ชิบหายละ'' เพชรพูดสิ่งที่คิดออกมา ตัวของรัมมีอะไรไม่รู้ว่ายอยู่ใต้ผิวหนัง ใบหน้าของรัมเริ่มหดกลับไปเป็นคนปกติ แต่ความโรคจิตกระหายการฆ่าเหมือนฆาตรกรบนใบหน้ายังคงอยู่ ''ของเล่นพังซะแล้ว เดี๋ยวแบ่งของเราให้เล่นละกันนะ'' รัมอ้าปาก งูสีแดงมากมายเลื้อยออกมา ตรงเข้าไปหาเพชรทันที งูพวกนั้นเลื้อยขึ้นตัวกัดตัวของเพชรไม่ยั้ง เพชรปัดพวกมันออก บดขยี้พวกมันด้วยมือและเท้าจนเละ งูพวกนี้กัดไม่เข้าผิวชั้นเพชรของเพชร แต่ก็น่ารำคาญไม่น้อย ถึงว่าทำไมตอนที่เพชรบอกจะฆ่ารัมด้วยตัวเองทุกคนถึงได้ดูตกใจขนาดนั้น แถมแก๊งก็ยังงกมือสังหารอีก ส่งพวกลูกกระจ๊อกไม่ได้เรื่องแบบนี้มาก็มีแต่จะตายฟรี งูยังคงออกมากันเรื่อยๆ แม้จะไม่เจ็บแต่เดี๋ยวเพชรจะต้องเสียท่าแน่ๆ จู่ๆงูพวกนั้นก็หายไป กลายเป็นรัมที่อยู่ตรงหน้าแทน ตาของรัมที่กำลังจ้องตาของเพชรทำให้ความกลัวแล่นไปทั่วร่าง รัมอ้าปากกัดไปที่ไหล่ของเพชร เศษอัญมณีแตกกระจายออกมาเล็กน้อย เพชรหันไปมองที่ไหล่ซึ่งตอนนี้มีรูโหว่จากการกัดเมื่อกี๊ รัมสามารถกัดผิวชั้นเพชรของเพชรได้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นเพชรก็ออกตัววิ่งทันที สู้ต่อไม่ได้แล้ว ''หนีอีกแล้ว เกลียด พวก ชอบ หนี!'' รัมจะโกนเป็นเสียงคำรามแหบต่ำ เพชรวิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เป็นทหารับจ้างมาทั้งชีวิต ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอคู่ต่อสู้แบบนี้เลย เพชรหันมองข้างหลัง รัมกำลังวิ่งสี่เท้าเหมือนสัตว์ป่าตามมาอย่างรวดเร็ว เพชรเอาโทรศัพท์ขึ้นมาจะโทรเรียกพวกให้มารับ รัมที่ไม่รู้ตามมาทันตอนไหน กัดโทรศัพท์ของเพชรจนแตกกระจาย รวมไปถึงมือที่เป็นเพชรของเพชรก็แตกออกจนเห็นเนื้อหนังชั้นใน เพชรใช้ขาถีบท้องของรัมจนกระเด็น ปีนบันไดหนีขึ้นไปบนดาดฟ้าตืก รัมยิ้มกว้าง ย่อตัวแล้วดีดตัวเองพุ่งสูงลอยไปในอากาศเหมือบินได้ ขึ้นมาดักเพชรอยู่ด้านบน ''บอกแล้วไงว่าครั้งนี้ยังไงก็จะกินให้ได้'' ''หิวก็ไปหาข้าวกินสิวะ'' ''ก็นี่ไง มื้อใหญ่เลยล่ะ'' มีเงาดำโฉบขึ้นมาพาตัวเพชรลอยขึ้้นไป เพื่อนคนหนึ่งในแก๊งบินมาพาเพชรหนีได้ทันเวลา เพชรมองลงไป รัมกำลังคลั่ง เส้นเอ็นปูดโปน ''ลงมา! ลงมาเดี๋ยวนี้!'' รัมกระโดดเกือบจะคว้าขาของเพชรได้แต่ก็พลาด ตกลงไปที่พื้น เพชรใจหาย นึกว่าจะตายจริงๆซะแล้ว เพชรรู้ดีว่ารัมที่ตกลงไปคงไม่ตายหรอก ซึ่งก็ใช่ รัมนั่งทึ้งหัวตัวเองเพราะความหงุดหงิด ทำไมทุกครั้งที่สู้กันศัตรูชอบหนีรัมไปกันหมด ต้องสู้จนตัวตายสิ รัมยังไม่เคยกลัวตายเลย ดวงตาของรัมเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น สักวันเพชรจะต้องตายด้วยน้ำมือของรัมให้ได้ ถึงตอนนั้นใครเข้ามาขวางรัมจะฆ่าทิ่งไปเสียให้หมดด้วยซะเลย | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-24 00:23:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-24 00:43:58
โพสต์ 2022-4-24 01:43:56
โพสต์ 2022-4-24 04:08:24
